INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 17.06.2011 r. (data wpływu 22.06.2011 r.) uzupełnione pismem z dnia 04.07.2011 r. (data wpływu 06.07.2011 r.) na wezwanie Nr IPPB2/415-533/11-2/AS z dnia 29.06.2011 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania wynagrodzeń pracowników stanowiących honoraria autorskie – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22.06.2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania wynagrodzeń pracowników stanowiących honoraria autorskie.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, o których mowa w art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, w związku z czym pismem z dnia 29.06.2011 r. Nr IPPB2/415-533/11-2/AS na podstawie art. 169 § 1 tej ustawy wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia tego wniosku, poprzez złożenie podpisu na kserokopii 6-ej strony wniosku, z uwagi na brak podpisu Wnioskodawcy w terminie 7 dni pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wniosek uzupełniono w terminie, tj. pismem z dnia 04.07.2011 r. (data wpływu 06.07.2011 r., data nadania w placówce pocztowej 04.07.2011 r.).

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca Sp. z o.o., jest wiodącą na rynku polskim firmą konsultingową w branży technologii informacyjnych. Wnioskodawca świadczy usługi z zakresu doradztwa, integracji systemów, outsourcingu, jak i rozwiązań specyficznych IT dla danego sektora. Wnioskodawca zatrudnia konsultantów IT oraz managerów IT o zróżnicowanym doświadczeniu i na różnych poziomach stanowisk (dalej: „Konsultanci”). Konsultanci są zatrudniani przez Wnioskodawcę na podstawie umowy o pracę. W ramach obowiązków pracowniczych, Konsultanci samodzielnie tworzą lub współuczestniczą w tworzeniu i modyfikowaniu programów komputerowych i systemów informatycznych, które Wnioskodawca wykorzystuje we własnej działalności gospodarczej (np. udziela licencji na korzystanie z oprogramowania na rzecz swoich klientów) lub też które są wykorzystywane przez klientów Wnioskodawcy. W szczególności, niektórzy Konsultanci mogą tworzyć lub modyfikować oprogramowanie bezpośrednio u klientów Wnioskodawcy. Ponadto do obowiązków niektórych Konsultantów należy przygotowywanie analiz, opinii (np. o nowych produktach, które Wnioskodawca zamierza wprowadzić na rynek polski), projektowanie i tworzenie specyfikacji do programów komputerowych, komentarzy, strategii biznesowych, dokumentów wewnętrznych i prognoz biznesowych, a także indywidualnych ofert dla klientów, tworzenie planów inwestycyjnych, przygotowywanie oraz wygłaszanie prezentacji dla klientów, czy też przeprowadzanie warsztatów i szkoleń wewnętrznych i zewnętrznych.

Wnioskodawca zatrudnia również personel zarządczo-administracyjny, w tym: Kierownika Biura, pracowników pionu kierowniczego i pracowników działu personalnego (HR) (dalej: „Personel Administracyjny”). Do obowiązków niektórych pracowników zaliczanych do Personelu Administracyjnego należy m.in. opracowywanie strategii rozwoju firmy i tworzenie prezentacji w tym zakresie, tworzenie procedur i polityk wewnętrznych, przygotowywanie prezentacji na szkolenia dla pracowników i kontrahentów oraz prowadzenie tych szkoleń, jak również przygotowanie projektów ulotek, i tworzenie treści materiałów rekrutacyjnych i reklamowych.

W opinii Wnioskodawcy, niektóre efekty działalności jego pracowników, zarówno Konsultantów, jak i Personelu Administracyjnego, stanowią utwory w rozumieniu art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2006 r. Nr 90, poz. 631 ze zm., dalej jako „ustawa o prawie autorskim”).

Mając powyższe na uwadze, Wnioskodawca zamierza wprowadzić do umów o pracę zawartych z pracownikami, których to dotyczy tj. zarówno Konsultantów, jak i Personelu Administracyjnego, stosowne postanowienia dotyczące statusu tych pracowników jako twórców w rozumieniu prawa autorskiego, a także doprecyzować kwestię przeniesienia przez pracowników na Wnioskodawcę praw autorskich do wytworzonych przez nich w ramach stosunku pracy utworów. Z postanowień umów o pracę będzie ponadto wynikał podział wynagrodzenia tych pracowników na część należną za wykonywanie obowiązków służbowych pozbawionych waloru twórczości (utworu) w rozumieniu prawa autorskiego, oraz na część należną z tytułu przeniesienia przez pracowników na pracodawcę praw autorskich do wytworzonych przez nich w ramach stosunku pracy utworów objętych ochroną prawa autorskiego (dalej: „Honorarium Autorskie”). Podział wynagrodzenia dokonany będzie stosownie do czasu pracy poświęconego przez pracowników na działalność twórczą, według comiesięcznych oświadczeń składanych przez tych pracowników, które to oświadczenia będą podlegały weryfikacji dokonywanej przez delegowanego do tego celu pracownika Wnioskodawcy. Wysokość części wynagrodzenia stanowiącej Honorarium Autorskie będzie jednak umownie ograniczona i nie będzie mogła przekroczyć 90% wynagrodzenia zasadniczego danego pracownika, chociażby ilość czasu pracy w miesiącu poświęconego przez danego pracownika na wykonywanie pracy twórczej przekroczyła ten próg.

Ponadto, Wnioskodawca będzie prowadzić ewidencję utworów wytworzonych przez swoich pracowników celem udokumentowania ich pracy twórczej. Ewidencja ta zawierać będzie specyfikację pracy twórczej opisaną przez pracownika, potwierdzenie wykonania tej pracy przez pracownika oraz potwierdzenie przyjęcia tej pracy przez Wnioskodawcę.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w świetle przedstawionego zdarzenia przyszłego, Wnioskodawca postąpi prawidłowo obliczając i odprowadzając zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych w odniesieniu do wynagrodzeń Konsultantów i Personelu Administracyjnego stosując do części wynagrodzenia tych pracowników, stanowiącej Honorarium Autorskie, koszty uzyskania przychodów o których mowa w art. 22 ust. 9 pkt 3 UPDOF, zaś do pozostałej części ich wynagrodzenia - koszty uzyskania przychodów, o których mowa w art. 22 ust. 2 UPDOF...

Zdaniem Wnioskodawcy:

W świetle przedstawionego zdarzenia przyszłego, prawidłowe będzie obliczenie i odprowadzenie zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych w odniesieniu do wynagrodzeń Konsultantów i Personelu Administracyjnego z zastosowaniem do części wynagrodzenia tych pracowników, stanowiącej Honorarium Autorskie, koszty uzyskania przychodów o których mowa w art. 22 ust. 9 pkt 3 UPDOF, zaś do pozostałej części ich wynagrodzenia - kosztów uzyskania przychodów, o których mowa w art. 22 ust. 2 UPDOF.

Uzasadnienie stanowiska wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 31 UPDOF, osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej „zakładami pracy”, są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy - wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej. Oznacza to, iż na Wnioskodawcy ciążą obowiązki płatnika (tj. obliczenia, pobrania wpłacenia podatku na rzecz organu podatkowego) w odniesieniu do wynagrodzeń pracowników Wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 UPDOF, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Kwestia kosztów uzyskania przychodów została uregulowana w art. 22 UPDOF. Osobom będącym pracownikami i uzyskującym przychody ze stosunku pracy, przysługuje, co do zasady, zgodnie z przepisem art. 22 ust. 2 UPDOF, odliczenie jednej, pełnej miesięcznej kwoty kosztów uzyskania przychodów, co do zasady w 2011 r. wynoszącej 111,25 zł (nie więcej niż 1335 zł w roku podatkowym) niezależnie od wymiaru czasu pracy.

Natomiast w art. 22 ust. 9 pkt 3 UPDOF, ustawodawca przewidział szczególny tryb ustalania kosztów uzyskania przychodów twórców i autorów zatrudnionych na podstawie umowy o pracę. W myśl tego przepisu koszty uzyskania przychodów z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich i artystów wykonawców z praw pokrewnych, w rozumieniu odrębnych przepisów, lub rozporządzania przez nich tymi prawami określa się w wysokości 50% uzyskanego przychodu, z tym, że koszty te oblicza się od przychodu pomniejszonego o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe oraz na ubezpieczenie chorobowe, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b), których podstawę wymiaru stanowi ten przychód.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje pojęć użytych w art. 22 ust. 9 pkt 3 UPDOF, takich jak np . „twórca”, „korzystanie przez twórców z praw autorskich”, odsyłając w tym względzie do odrębnych przepisów, przez które należy rozumieć ustawę o prawie autorskim.

W myśl art. 1 ust. 1 tej ustawy, przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór). W szczególności - jak stanowi ust. 2 tego przepisu - przedmiotem prawa autorskiego są utwory:

1. wyrażone słowem, symbolami matematycznymi, znakami graficznymi (literackie, publicystyczne, naukowe, kartograficzne oraz programy komputerowe);
2. plastyczne;
3. fotograficzne;
4. lutnicze;
5. wzornictwa przemysłowego;
6. architektoniczne, architektoniczno-urbanistyczne i urbanistyczne;
7. muzyczne i słowno-muzyczne;
8. sceniczne, sceniczno-muzyczne, choreograficzne i pantomimiczne;
9. audiowizualne (w tym filmowe).
   
   

Stosownie zaś do treści art. 74 ust. 1 ustawy o prawie autorskim programy komputerowe podlegają ochronie jak utwory literackie. Ochrona przyznana programowi komputerowemu obejmuje wszystkie formy jego wyrażenia. Idee i zasady będące podstawą jakiegokolwiek elementu programu komputerowego, w tym podstawą łączy, nie podlegają ochronie (ust. 2 tegoż artykułu).

W świetle powyższego, Wnioskodawca uważa, iż wymienione w opisie zdarzenia przyszłego czynności wykonywane przez Konsultantów, w szczególności tworzenie lub modyfikowanie przez nich programów komputerowych lub systemów informatycznych, co w znacznej mierze sprowadza się do pisania kodu źródłowego programów komputerowych, tj. ciągu symboli graficznych i matematycznych, stanowi działalność twórczą noszącą znamiona oryginalności i niepowtarzalności, a tym samym korzysta z ochrony na podstawie ustawy o prawie autorskim. Również pozostała działalność Konsultantów i Personelu Administracyjnego wymieniona w opisie zdarzenia przyszłego, zdaniem Wnioskodawcy, o ile nosi cechy oryginalności niepowtarzalności, stanowi działalność twórczą korzystającą z ochrony na podstawie ustawy o prawie autorskim. Nie jest natomiast działalnością twórczą wykonywanie rutynowych obowiązków pracowniczych, w tym również tworzenie dokumentów szablonowych (tj. nie noszących cech niepowtarzalności, oryginalności).

Z przychodami z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich lub artystów wykonawców z praw pokrewnych albo rozporządzania tymi prawami, mamy do czynienia wówczas, gdy spełnione są dwie przesłanki. Po pierwsze, konieczne jest wystąpienie przedmiotu praw majątkowych w postaci utworu lub artystycznego wykonania, będącego wynikiem działalności twórczej pracownika. Po drugie zaś, osiągnięty przez pracownika przychód musi być bezpośrednio związany z korzystaniem z określonych praw autorskich lub pokrewnych albo rozporządzaniem nimi, stanowić skutek takiego korzystania lub rozporządzenia w postaci odpowiedniego wynagrodzenia autorskiego lub wykonawczego.

Skoro zatem wykonywanie pracy na rzecz Wnioskodawcy przez Konsultantów i Personel Administracyjny, będzie nosiło znamiona działalności twórczej, o której mowa w art. 1 ust. 1 ustawy o prawie autorskim, należy uznać, iż, co do zasady, pracownikom tym będzie przysługiwało prawo rozpoznania kosztów uzyskania przychodów z tytułu Honorariów Autorskich na podstawie art. 22 ust. 9 pkt 3 UPDOF.

Kwestie prawne związane z powstaniem i nabyciem praw autorskich do utworów pracowniczych reguluje art. 12 ustawy o prawie autorskim. Zgodnie z ustępem 1 tego przepisu, jeżeli ustawa lub umowa o pracę nie stanowią inaczej, pracodawca, którego pracownik stworzył utwór w wyniku wykonywania obowiązków ze stosunku pracy, nabywa z chwilą przyjęcia utworu autorskie prawa majątkowe w granicach wynikających z celu umowy o pracę i zgodnego zamiaru stron. Z kolei w myśl art. 74 ust. 3 ustawy o prawie autorskim, prawa majątkowe do programu komputerowego stworzonego przez pracownika w wyniku wykonywania obowiązków ze stosunku pracy, przysługują pracodawcy, o ile umowa nie stanowi inaczej.

W praktyce przyjmuje się, że podwyższone koszty uzyskania przychodów, o których mowa w art. 22 ust. 9 pkt 3 UPDOF można więc stosować, jeżeli umowa o pracę nie stanowi inaczej, a obowiązki ze stosunku pracy sprowadzają się do działalności twórczej lub ją obejmują. Wynagrodzenie za pracę stanowi wówczas równocześnie wynagrodzenie za przeniesienie autorskich praw majątkowych. Z umowy o pracę powinno jednak wynikać, jaka część wynagrodzenia obejmuje Honorarium Autorskie z tytułu korzystania przez pracownika z praw autorskich, a jaka część dotyczy wynagrodzenia ściśle związanego z wykonywaniem obowiązków pracowniczych (służbowych, rutynowych).

Po dokonaniu zmian postanowień umownych, z treści umów o pracę zawieranych przez Wnioskodawcę z Konsultantami i Personelem Administracyjnym będzie wynikało, że obowiązki tych osób w ramach stosunku pracy obejmują także działalność twórczą, a wyodrębniona część wynagrodzenia (nie wyższa niż 90% tego wynagrodzenia) stanowi honorarium za przeniesienie praw autorskich do utworu tj. Honorarium Autorskie. Wysokość Honorarium Autorskiego należnego pracownikowi za dany miesiąc będzie ustalana w oparciu o poddawane weryfikacji oświadczenie pracownika o ilości czasu pracy poświęconego na działalność twórczą.

Zdaniem Wnioskodawcy, spełniony zatem będzie warunek wyodrębnienia tej części wynagrodzenia, która związana jest z wykonywaniem czynności/prac objętych prawami autorskimi oraz pozostałej jego części, związanej z wykonywaniem typowych obowiązków pracowniczych.

Działalność twórcza (informacja o utworach) Konsultantów i Personelu Administracyjnego będzie dokumentowana w ewidencji prac twórczych (utworów), która to ewidencja służyć powinna ewentualnej weryfikacji wcześniej dokonanych ustaleń w powyższym przedmiocie. Zdaniem Wnioskodawcy, będzie to czyniło zadość wymogom należytego udokumentowania działalności twórczej wykonywanej przez pracowników Wnioskodawcy.

Skoro zatem w przedstawionym zdarzeniu przyszłym spełnione będą wszystkie wyżej wymienione warunki, Wnioskodawca postąpi prawidłowo obliczając i odprowadzając zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych w odniesieniu do wynagrodzeń Konsultantów i Personelu Administracyjnego stosując do części wynagrodzenia tych pracowników, stanowiącej Honorarium Autorskie, koszty uzyskania przychodów o których mowa w art. 22 ust. 9 pkt 3 UPDOF, zaś do pozostałej części ich wynagrodzenia - koszty uzyskania przychodów, o których mowa w art. 22 ust. 2 UPDOF.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych źródłami przychodów są: stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 ww. ustawy stanowi, że za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Osobom posiadającym status pracownika uzyskującym przychody m. in. z tytułu stosunku pracy, co do zasady, zgodnie z przepisem art. 22 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych odliczenie jednej, pełnej miesięcznej normy kosztów uzyskania przychodów.

W odniesieniu do niektórych przychodów ustawodawca dopuścił możliwość ustalania kosztów zryczałtowanych. W przypadku korzystania przez twórców z praw autorskich i praw pokrewnych w rozumieniu odrębnych przepisów, lub rozporządzania przez nich tymi prawami, mają zastosowanie 50% koszty uzyskanego przychodu.

W myśl art. 22 ust. 9 pkt 3 ww. ustawy, koszty uzyskania przychodów z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich i artystów wykonawców z praw pokrewnych, w rozumieniu odrębnych przepisów, lub rozporządzania przez nich tymi prawami określa się w wysokości 50% uzyskanego przychodu, z tym że koszty te oblicza się od przychodu pomniejszonego o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe oraz na ubezpieczenie chorobowe, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b), których podstawę wymiaru stanowi ten przychód. Jednakże warunkiem zastosowania 50% normy kosztów uzyskania przychodów jest ustalenie, że przychód uzyskany został z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich lub pokrewnych w rozumieniu ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (t. j. Dz. U. z 2006 r. Nr 90, poz. 631 ze zm.).

Na mocy art. 1 ust. 1 powołanej ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór). W szczególności przedmiotem prawa autorskiego są utwory wyrażone słowem, symbolami matematycznymi, znakami graficznymi (literackie, publicystyczne, naukowe, kartograficzne oraz programy komputerowe), wzornictwa przemysłowego, architektoniczne, architektoniczno - urbanistyczne, urbanistyczne, muzyczne i słowno - muzyczne art. 1 ust. 2 pkt 1, 5, 6, 7 ww. ustawy. Utwór jest przedmiotem prawa autorskiego od chwili ustalenia, chociażby miał postać nieukończoną (art. 1 ust. 3 ww. ustawy).

Kwestie prawne związane z powstaniem i nabyciem prawa autorskiego do utworów pracowniczych reguluje art. 12 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Zgodnie ustępem 1 tego przepisu, jeżeli ustawa lub umowa o pracę nie stanowią inaczej, pracodawca, którego pracownik stworzył utwór w wyniku wykonywania obowiązków ze stosunku pracy, nabywa z chwilą przyjęcia utworu autorskie prawa majątkowe w granicach wynikających z celu umowy o pracę i zgodnego zamiaru stron. W razie wykonywania na podstawie jednej umowy o pracę czynności zarówno chronionych prawem autorskim, jak i nie będących przedmiotem prawa autorskiego, pozbawionych cech twórczych, z umowy tej powinno wynikać, jaka część wynagrodzenia obejmuje wynagrodzenie z tytułu korzystania z prawa autorskiego, a jaka część dotyczy czynności nie chronionych prawem autorskim. Tylko bowiem takie rozróżnienie, jak również dokumentowanie prac – utworów chronionych prawem autorskim oraz wypłaconych wynagrodzeń z tego tytułu daje podstawę do zastosowania 50% kosztów uzyskania przychodów, przy zapewnieniu właściwej realizacji obowiązków płatnika w zakresie prawidłowego obliczania i poboru zaliczek na podatek dochodowy. Zaznaczyć należy, że fakt korzystania przez pracownika z prawa autorskiego powinien wynikać wyraźnie z treści zawartej umowy o pracę, gdyż warunkiem zastosowania kosztów, o których mowa w art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy jest, aby zaistniał utwór w rozumieniu ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, twórca udzielił licencji na korzystanie z danego utworu, względnie by doszło do rozporządzenia majątkowymi prawami autorskimi do tworzonego dzieła.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Spółka, jest wiodącą na rynku polskim firmą konsultingową w branży technologii informacyjnych, świadczy usługi z zakresu doradztwa, integracji systemów, outsourcingu, jak i rozwiązań specyficznych IT dla danego sektora. Wnioskodawca zatrudnia konsultantów oraz managerów IT o zróżnicowanym doświadczeniu i na różnych poziomach stanowisk. Konsultanci są zatrudniani przez Wnioskodawcę na podstawie umowy o pracę. W ramach obowiązków pracowniczych, Konsultanci samodzielnie tworzą lub współuczestniczą w tworzeniu i modyfikowaniu programów komputerowych i systemów informatycznych, które Wnioskodawca wykorzystuje we własnej działalności gospodarczej lub też które są wykorzystywane przez klientów Wnioskodawcy. W szczególności, niektórzy Konsultanci mogą tworzyć lub modyfikować oprogramowanie bezpośrednio u klientów Wnioskodawcy. Ponadto do obowiązków niektórych Konsultantów należy przygotowywanie analiz, opinii (np. o nowych produktach, które Wnioskodawca zamierza wprowadzić na rynek polski), projektowanie i tworzenie specyfikacji do programów komputerowych, komentarzy, strategii biznesowych, dokumentów wewnętrznych i prognoz biznesowych, a także indywidualnych ofert dla klientów, tworzenie planów inwestycyjnych, przygotowywanie oraz wygłaszanie prezentacji dla klientów, czy też przeprowadzanie warsztatów i szkoleń wewnętrznych i zewnętrznych.

Wnioskodawca zatrudnia również personel zarządczo-administracyjny. Do obowiązków niektórych pracowników zaliczanych do Personelu Administracyjnego należy m.in. opracowywanie strategii rozwoju firmy i tworzenie prezentacji w tym zakresie, tworzenie procedur i polityk wewnętrznych, przygotowywanie prezentacji na szkolenia dla pracowników i kontrahentów oraz prowadzenie tych szkoleń, jak również przygotowanie projektów ulotek, i tworzenie treści materiałów rekrutacyjnych i reklamowych.

W opinii Wnioskodawcy, niektóre efekty działalności jego pracowników, zarówno Konsultantów, jak i Personelu Administracyjnego, stanowią utwory w rozumieniu art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2006 r. Nr 90, poz. 631 ze zm., dalej jako „ustawa o prawie autorskim”).

Mając powyższe na uwadze, Wnioskodawca zamierza wprowadzić do umów o pracę zawartych z pracownikami, których to dotyczy tj. zarówno Konsultantów, jak i Personelu Administracyjnego, stosowne postanowienia dotyczące statusu tych pracowników jako twórców w rozumieniu prawa autorskiego, a także doprecyzować kwestię przeniesienia przez pracowników na Wnioskodawcę praw autorskich do wytworzonych przez nich w ramach stosunku pracy utworów. Z postanowień umów o pracę będzie ponadto wynikał podział wynagrodzenia tych pracowników na część należną za wykonywanie obowiązków służbowych pozbawionych waloru twórczości (utworu) w rozumieniu prawa autorskiego, oraz na część należną z tytułu przeniesienia przez pracowników na pracodawcę praw autorskich do wytworzonych przez nich w ramach stosunku pracy utworów objętych ochroną prawa autorskiego. Podział wynagrodzenia dokonany będzie stosownie do czasu pracy poświęconego przez pracowników na działalność twórczą, według comiesięcznych oświadczeń składanych przez tych pracowników, które to oświadczenia będą podlegały weryfikacji dokonywanej przez delegowanego do tego celu pracownika Wnioskodawcy. Wysokość części wynagrodzenia stanowiącej Honorarium Autorskie będzie jednak umownie ograniczona i nie będzie mogła przekroczyć 90% wynagrodzenia zasadniczego danego pracownika, chociażby ilość czasu pracy w miesiącu poświęconego przez danego pracownika na wykonywanie pracy twórczej przekroczyła ten próg.

Ponadto, Wnioskodawca będzie prowadzić ewidencję utworów wytworzonych przez swoich pracowników celem udokumentowania ich pracy twórczej. Ewidencja ta zwierać będzie specyfikację pracy twórczej opisaną przez pracownika, potwierdzenie wykonania tej pracy przez pracownika oraz potwierdzenie przyjęcia tej pracy przez Wnioskodawcę.

Biorąc pod uwagę obowiązujące przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, należy stwierdzić, iż jak wyżej wykazano o zastosowaniu normy kosztów uzyskania przychodów w wysokości 50% zgodnie z przepisem art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy podatkowej, decyduje fakt uzyskania przychodu za wykonanie czynności (utworu) będącej przedmiotem prawa autorskiego, pod warunkiem możliwości ustalenia wysokości przychodu z tego tytułu.

Zatem tylko wówczas gdy:

• praca wykonywana przez pracownika, jest przedmiotem prawa autorskiego, a więc spełnia przesłanki utworu określone w ustawie o prawie autorskim i prawach pokrewnych,
• pracownik jest twórcą w rozumieniu tej ustawy i uzyskiwanie przychodu przez pracownika wynika z korzystania przez twórcę z tychże praw lub rozporządzania tymi prawami,
• umowa o pracę przewiduje zróżnicowanie wynagrodzenia należnego pracownikowi na część związaną z korzystaniem z praw autorskich i część związaną z wykonywaniem typowych obowiązków pracowniczych oraz prowadzona jest stosowna dokumentacja w tym zakresie, tj. ewidencja pracy twórczej pracownika, w formie przyjętej przez strony
• do przychodu z tego źródła mogą być zastosowane podwyższone 50% koszty uzyskania przychodu, zgodnie z treścią powołanego art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
  
  

Przyjmując za Spółką, że wykonywane - szczegółowo omówione w opisie stanu faktycznego efekty pracy Pracowników - stanowią utwór w rozumieniu definicji zawartej w art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych, do interpretowania czego organ podatkowy nie jest uprawniony, stwierdzić należy, iż możliwe jest zastosowanie 50% kosztów uzyskania przychodów, o których mowa w art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z opisu zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku wynika, że w zawartych umowach o pracę zostaną uregulowane stosunki pomiędzy Pracownikami a Spółką, Umowy będą precyzować jaka część wynagrodzenia obejmuje honoraria z tytułu przeniesienia na Spółkę praw majątkowych do utworów oraz jaka część wynagrodzenia dotyczy innych obowiązków Pracownika.

Reasumując, mając na uwadze doprecyzowania w zawartych umowach o pracę dotyczących należnego wynagrodzenia za określony rezultat pracy uznany za utwór w rozumieniu prawa autorskiego z wyodrębnieniem jaka część wynagrodzenia obejmuje należne honoraria za przeniesienie na Spółkę autorskich praw majątkowych do utworów oraz jaka część wynagrodzenia dotyczy innych obowiązków Pracownika, możliwe jest zastosowanie 50% kosztów uzyskania przychodu w stosunku do wynagrodzenia stanowiącego przychód za pracę twórczą.

Należy jednak podkreślić, iż przedmiotu niniejszej interpretacji nie stanowi ocena prawidłowości stanowiska Wnioskodawcy w kwestii uznania efektów pracy poszczególnych Pracowników Spółki za utwory w rozumieniu ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Definicja prawa podatkowego zawarta jest w art. 3 pkt 2 Ordynacji podatkowej, w świetle której ilekroć w ustawie jest mowa o przepisach prawa podatkowego – rozumie się przez to przepisy ustaw podatkowych, postanowienia ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską umów o unikaniu podwójnego opodatkowania oraz ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską innych umów międzynarodowych dotyczących problematyki podatkowej, a także przepisy aktów wykonawczych wydanych na podstawie ustaw podatkowych.

Stosownie do tej definicji przepisy ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych nie są przepisami prawa interpretacji określonym w art. 14b ustawy podatkowego. W trybie wydawania Ordynacja podatkowa, Minister właściwy do spraw finansów publicznych nie ma uprawnień do interpretowania tych przepisów, a tym samym do stwierdzenia, czy efektem pracy poszczególnych pracowników Spółki jest powstanie utworów w rozumieniu ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja Nr 10, 09-402 Płock.