INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 6 czerwca 2011 r. (data wpływu 8 czerwca 2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej wydatków ponoszonych na wynajem mieszkania, związanych z wykonywaniem działalności poza miejscem zamieszkania – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 czerwca 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej wydatków ponoszonych na wynajem mieszkania, związanych z wykonywaniem działalności poza miejscem zamieszkania.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą. Jest podatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych. Prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów. W ramach prowadzonej od dnia 20 maja 2011 r. działalności gospodarczej świadczy usługi z zakresu oprogramowania i elektroniki. Miejscem zamieszkania i prowadzenia działalności gospodarczej, zgodnie z Ewidencją Działalności Gospodarczej, jest miasto (…). Aktualnie Wnioskodawca pracuje nad projektami, które może wykonywać zdalnie. Niemniej jednak zamierza podpisać umowę na świadczenie usług w zakresie testowania oprogramowania i sprzętu elektronicznego z firmą mającą swoją siedzibę w mieście (…). Jednym z warunków podpisania tej umowy jest możliwość natychmiastowej reakcji na problemy klientów zleceniodawcy, tj. natychmiastowe stawiennictwo w siedzibie firmy zleceniodawcy w mieście (…). w celu przeprowadzenia niezbędnych symulacji na sprzęcie elektronicznym udostępnionym przez zleceniodawcę. Sam czas dojazdu z miasta (…). do miasta (…). do miejsca wykonywania usług przekracza 1 h, a w godzinach szczytu może sięgać nawet 2 h. Ze względu na charakter świadczonych przez klienta Wnioskodawcy usług, takie dojazdy nie są przez niego akceptowalne, a co za tym, wymaga on od Wnioskodawcy stałej dostępności w obrębie centrum miasta (…) od poniedziałku do piątku w godzinach 7.00 – 22.00 i w ewentualnych innych, wcześniej uzgodnionych terminach.

W związku z powyższym, aby Wnioskodawca mógł podjąć zlecenie, zmuszony byłby do wynajmowania hotelu od poniedziałku do piątku, co wiązałoby się ze znacznymi kosztami. Z ekonomicznego punktu widzenia bardziej opłacalne byłoby wynajęcie mieszkania w mieście (…). Wynajęte mieszkanie miałoby służyć celom noclegowym.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy wydatki z tytułu najmu mieszkania oraz jego używania będą stanowiły koszty uzyskania przychodów w rozumieniu przepisu art. 22 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, czyli będą pomniejszać przychody uzyskane w związku z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą...

Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki na najem i eksploatację mieszkania w mieście (…). będą bezpośrednio związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Wydatki te będą wyłącznie spowodowane organizacją świadczonych usług i nie będą wydatkami na cele osobiste. Będą ponoszone w celu osiągnięcia przychodu i zachowania jego źródła.

W swoim uzasadnieniu Wnioskodawca powołał się na interpretację indywidualną z dnia 25 listopada 2010 r., w której Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko podatnika, przedstawione we wniosku z dnia 20 września 2010 r., jest prawidłowe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

W myśl art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera wykazu wydatków, który przesądzałby o ich zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów, zatem przyjmuje się, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, tak aby to źródło przynosiło przychody także w przyszłości.

W takim ujęciu kosztami tymi będą zarówno wydatki pozostające w bezpośrednim związku z uzyskanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów (w tym dla zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów), nawet wówczas gdyby z obiektywnych powodów przychód nie został osiągnięty.

Należy jednak pamiętać o tym, iż wykazanie związku poniesionych kosztów z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz okoliczności, że ich poniesienie ma wpływ na wysokość osiąganych przychodów (lub na zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów) obciąża podatnika.

Aby wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu winien, w myśl powołanego przepisu spełniać łącznie następujące warunki:

• pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,

• nie znajdować się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,

• być właściwie udokumentowany.
  
  

Mając powyższe na względzie stwierdzić należy, iż w sytuacji gdy miejsce zamieszkania Wnioskodawcy, będące jednocześnie siedzibą firmy, jest miasto (…)., a miejscem świadczenia w ramach prowadzonej działalności usług w zakresie oprogramowania i elektroniki będzie miasto (…)., to wydatki jakie będzie ponosić Wnioskodawca z tytułu wynajmu i używania mieszkania w miejscu świadczenia tych usług, stosownie do postanowień art. 22 ust. 1 cyt. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, będą mogły w okresie świadczenia tych usług stanowić koszty uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej.

W złożonym wniosku Wnioskodawca wykazał związek przyczynowo - skutkowy pomiędzy ww. wydatkami a uzyskiwaniem przychodów z ww. źródła przychodów oraz racjonalność poniesienia tych wydatków. Przedmiotowe wydatki nie są również wymienione w tzw. negatywnym katalogu kosztów ujętym w art. 23 ust. 1 ww. ustawy.

Zwraca się jednakże uwagę na konieczność właściwego udokumentowania wydatków związanych z pobytem poza miejscem zamieszkania.

Zgodnie z § 12 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. z 2003 r. Nr 152, poz. 1475 ze zm.), zapisy w księdze dokonywane są w języku polskim i w walucie polskiej w sposób staranny, czytelny i trwały, na podstawie prawidłowych i rzetelnych dowodów. W myśl § 12 ust. 3 pkt 1 ww. rozporządzenia takimi dowodami są m.in. faktury VAT, w szczególności faktury VAT marża, faktury VAT RR, faktury VAT MP, dokumenty celne, rachunki oraz faktury korygujące i noty korygujące, zwane dalej "fakturami", odpowiadające warunkom określonym w odrębnych przepisach. Jak wynika z cytowanych przepisów dowodem księgowym są również rachunki.

Należy również zaznaczyć, że zgromadzone dokumenty dotyczące najmu mieszkania nie mogą się przy tym ograniczać wyłącznie do rachunku wystawionego przez właściciela mieszkania, które będzie wynajmował Wnioskodawca, bądź też innych dokumentów stwierdzających jedynie wysokość poniesionych przez Wnioskodawcę z tego tytułu wydatków.

Niezbędnym jest również posiadanie dowodów, świadczących o wykonanych w ramach prowadzonej działalności gospodarczej usługach w okolicach wynajmowanego mieszkania, umożliwiających w sposób bezsporny ustalenie związku przyczynowo - skutkowego poniesionych wydatków z uzyskanymi przychodami, a ponadto potwierdzających racjonalność poniesionych wydatków.

Reasumując, jeżeli więc poniesione wydatki z tytułu najmu oraz używania mieszkania będą prawidłowo udokumentowane i spełnią wszystkie wymienione powyżej warunki, to stosownie do art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.

Jednocześnie podkreślenia wymaga, że przy wydawaniu niniejszej interpretacji tutejszy Organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku.

Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych w trybie art. 14b ustawy Ordynacja podatkowa nie jest ustalanie, czy przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe (stan faktyczny) jest zgodne ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania dowodowego okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu, ul. Kośnego 70, 45-372 Opole, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.