Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBI/1/415-309/11/KB
z 15 czerwca 2011 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

Interpretacje podatkowe
 

Rodzaj dokumentu
interpretacja indywidualna
Sygnatura
IBPBI/1/415-309/11/KB
Data
2011.06.15



Autor
Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach


Temat
Podatek dochodowy od osób fizycznych --> Koszty uzyskania przychodów


Słowa kluczowe
koszty uzyskania przychodów
ryczałt ewidencjonowany
strata
straty w środkach trwałych
towar handlowy


Istota interpretacji
zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów straty powstałej na skutek pożaru



Wniosek ORD-IN 2 MB

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112 poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni, przedstawione we wniosku z dnia 21 marca 2011r. (data wpływu do Organu 28 marca 2011r.), uzupełnionym w dniu 03 czerwca 2011r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej majątku Wnioskodawczyni zniszczonego na skutek pożaru – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 marca 2011r. wpłynął do Organu ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej majątku Wnioskodawczyni zniszczonego na skutek pożaru.

Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z dnia 26 maja 2011r. Znak: IBPBI/1/415-309/11/HSt, wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło w dniu 03 czerwca 2011r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Od dnia 21 grudnia 1978r. Wnioskodawczyni prowadzi działalność handlowo – usługową, polegającą na produkcji artykułów z tworzyw sztucznych, sprzedaży części i akcesoriów samochodowych, świadczeniu usług mechanicznych pojazdów samochodowych. Działalność prowadzi w lokalu użyczonym jej przez męża. W dniu 23 lutego 2011 roku doszło do pożaru warsztatu i sklepu. W wyniku pożaru spaliła się kasa fiskalna, komputer, towary handlowe, wyposażenie, środki trwałe. Dokładna przyczyna pożaru nie jest znana. Wykluczono podpalenie. Było to zdarzenie losowe, niezawinione, na które Wnioskodawczyni nie miała wpływu. Wnioskodawczyni posiada zaświadczenie z komisariatu policji oraz ze straży pożarnej o kompletnym spaleniu budynku wraz ze znajdującym się towarem, wyposażeniem, środkami trwałymi. Zniszczenia towaru, wyposażenia i środków trwałych spowodowane są wynikiem zdarzenia nadzwyczajnego, nieprzewidzianych okoliczności. Nabycia towarów, które spłonęły, zostały poczynione z zamiarem wykorzystania do działalności opodatkowanej, ale z powodów pozostających poza kontrolą Wnioskodawczyni, nie wykorzystała ich na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej.

W uzupełnieniu wniosku wskazano m.in., iż:

  • prowadzona działalność gospodarcza do 31 grudnia 2006 roku opodatkowana była ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych. Od 01 stycznia 2007 roku opodatkowana jest na zasadach ogólnych, wg skali podatkowej,
  • wskazane we wniosku wydatki (na utracone w pożarze składniki majątku) Wnioskodawczyni nabywała zarówno w okresie kiedy była opodatkowana ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych, jak i w okresie kiedy była opodatkowana na zasadach ogólnych,
  • zdarzenia gospodarcze ewidencjonowane są za pomocą podatkowej księgi przychodów i rozchodów,
  • Wnioskodawczyni ewidencjonuje koszty uzyskania przychodów tzw. metodą kasową, zgodnie z art. 22 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
  • wydatki wskazane we wniosku na nabycie składników majątku, które uległy spaleniu zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów zarówno bezpośrednio (np. wyposażenie), jak i pośrednio (odpisy amortyzacyjne środków trwałych), wydatki te nie zostały w żaden sposób zwrócone,
  • niewykorzystane towary, które uległy zniszczeniu w trakcie pożaru stanowiły głównie towar handlowy i w mniejszym zakresie materiał do produkcji tworzyw sztucznych,
  • Wnioskodawczyni nie otrzymała odszkodowania od towarzystwa ubezpieczeniowego za straty spowodowane pożarem.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy stracony podczas pożaru majątek Wnioskodawczni stanowi koszt uzyskania przychodu...

(pytanie oznaczone we wniosku nr 2)

Zdaniem Wnioskodawczyni, poniosła koszt zakupu towaru, wyposażenia i środków trwałych w celu osiągnięcia przychodów. Jednak z powodów od niej niezależnych jej majątek spłonął. Majątek ten stanowi koszt uzyskania przychodu.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam co następuje:

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Aby zatem dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodu musi spełniać łącznie następujące przesłanki:

  • musi być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
  • nie może być wymieniony w art. 23 ww. ustawy, wśród wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów,
  • musi być należycie udokumentowany.

Generalnie należy przyjąć, iż kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów, bądź też zabezpieczenie lub zachowanie tego źródła przychodów, o ile w myśl przepisów ww. ustawy nie podlegają wyłączeniu z tychże kosztów. Przy czym, związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem wydatku, a osiągnięciem przychodu bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem jego źródła należy oceniać indywidualnie w stosunku do każdego wydatku. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów. Zauważyć przy tym należy, iż konieczność poniesienia danego wydatku nie może wynikać z zaniedbań, braku nadzoru lub sprzecznych z prawem działań podatnika.

Koszty poniesione na zachowanie źródła przychodu to koszty, które poniesione zostały, aby przychody z danego źródła przychodów w dalszym ciągu uzyskiwano oraz aby takie źródło w ogóle dalej istniało. Natomiast za koszty służące zabezpieczeniu źródła przychodów należy uznać koszty poniesione na ochronę istniejącego źródła przychodów, w sposób, gwarantujący bezpieczne funkcjonowanie tego źródła. Istotą tego rodzaju kosztów jest więc ich obligatoryjne poniesienie w celu nie dopuszczenia do utraty źródła przychodu w przyszłości.

W myśl art. 23 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na:

  1. nabycie gruntów lub prawa wieczystego użytkowania gruntów, z wyjątkiem opłat za wieczyste użytkowanie gruntów,
  2. nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż wymienione w lit. a środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części,
  3. ulepszenie środków trwałych, które zgodnie z art. 22g ust. 17 powiększają wartość środków trwałych, stanowiącą podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych

-wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów przy określaniu dochodu z odpłatnego zbycia rzeczy określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d, oraz gdy odpłatne zbycie rzeczy i praw jest przedmiotem działalności gospodarczej, a także w przypadku odpłatnego zbycia składników majątku związanych z działalnością gospodarczą, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, bez względu na czas ich poniesienia.

Stosownie natomiast do art. 22 ust. 8 ww. ustawy, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

Zgodnie natomiast z art. 22n ust. 5 ww. ustawy, w razie zmiany formy opodatkowania podatnicy, zakładając ewidencję, o której mowa w ust. 2, uwzględniają w niej odpisy amortyzacyjne przypadające za okres opodatkowania w formie zryczałtowanego podatku dochodowego lub podatku tonażowego.

Z powyższych przepisów wynika, iż wydatki poniesione na nabycie, bądź wytworzenie składników majątku stanowiących środki trwałe w prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej, podlegają zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodu pośrednio, poprzez odpisy amortyzacyjne dokonywane od ich wartości początkowej. Przy czym, podatnicy opłacający z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej zryczałtowany podatek dochodowy, na podstawie przepisów ustawy z dnia 20 listopada 1998r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. Nr 144, poz. 930 ze zm.), prowadzą wykaz środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w którym dokonują umorzenia wartości początkowej tych składników majątku, jednakże dokonanych odpisów nie zaliczają do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej. Podstawę opodatkowania tym podatkiem stanowi bowiem uzyskany przez podatnika przychód, bez możliwości pomniejszania go o koszty uzyskania przychodu. W myśl bowiem art. 6 ust. 1 ww. ustawy, opodatkowaniu ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych podlegają przychody osób fizycznych z pozarolniczej działalności gospodarczej, o których mowa w art. 14 ustawy o podatku dochodowym, w tym również, gdy działalność ta jest prowadzona w formie spółki cywilnej osób fizycznych lub spółki jawnej osób fizycznych, zwanych dalej "spółką". Podatnicy oraz spółki, których wspólnicy są opodatkowani w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych, są obowiązani posiadać i przechowywać dowody zakupu towarów, prowadzić wykaz środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, ewidencję wyposażenia oraz, odrębnie za każdy rok podatkowy, ewidencję przychodów, zwaną dalej "ewidencją", z zastrzeżeniem ust. 3 i 3a (art. 15 ust. 1 ww. ustawy).

W przypadku rezygnacji z tej formy opodatkowania i przejścia na opodatkowanie dochodów w oparciu o zasady ogólne, odpisy amortyzacyjne za okres opodatkowania ryczałtem, zgodnie z cyt. art. 22n ust. 5 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, należy uwzględnić w prowadzonej ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Przy czym wskazać należy, iż odpisy amortyzacyjne za okres opodatkowania ryczałtem, po przejściu na tzw. „zasady ogólne” nie stanowią kosztów uzyskania przychodu.

Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 5 i 6 ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodu:

  • strat w środkach trwałych oraz wartościach niematerialnych i prawnych w części pokrytej sumą odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1,
  • strat powstałych w wyniku likwidacji nie w pełni umorzonych środków trwałych, jeżeli środki te utraciły przydatność gospodarczą na skutek zmiany rodzaju działalności.

Możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej straty w składnikach majątku, powstałej w wyniku zdarzeń losowych, ma na celu zrekompensowanie podatnikowi ciężaru poniesionego w jego majątku, w związku z zakupem tych składników (wydatkowanych na ich zakup kwot). W momencie ich zakupu aktywa podatnika w postaci posiadanych środków pieniężnych zostają bowiem zamienione na aktywa rzeczowe w formie konkretnych składników majątkowych (środków trwałych, towarów handlowych itp.). W ogólnym rozliczeniu nie dochodzi zatem do zwiększenia tych aktywów. W wyniku zniszczenia tego składnika powstaje zatem wymierny uszczerbek w majątku podatnika. Poniósł on bowiem ekonomiczny wydatek na jego nabycie, lecz w następstwie zdarzenia losowego utracił równowartość wydatkowanych środków.

Jak jednak wynika z cyt. przepisów, w przypadku poniesienia straty w środkach trwałych, wartość odpisów amortyzacyjnych dokonanych od ich wartości początkowej nie może stanowić kosztów uzyskania przychodu. Przy czym, w przypadku podatników, którzy opodatkowani byli ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych, a następnie zrezygnowali, bądź utracili prawo do opodatkowania w tej formie i przeszli na zasady ogólne odpisy amortyzacyjne, które nie mogą stanowić kosztów uzyskania przychodu z tytułu straty poniesionej w środkach trwałych, obejmują zarówno odpisy przypadające na okres opodatkowania na zasadach ogólnych, jak i przypadające na okres opodatkowania ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawczyni od dnia 21 grudnia 1978r. prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą w zakresie działalności handlowo – usługowej, polegającej na produkcji artykułów z tworzyw sztucznych, sprzedaży części i akcesoriów samochodowych oraz świadczeniu usług mechanicznych pojazdów samochodowych. Do dnia 31 grudnia 2006r. przychody z tej działalności opodatkowywała ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych. Od dnia 01 stycznia 2007r. opodatkowana jest na zasadach ogólnych, według skali podatkowej. W prowadzonej działalności posiadała składniki majątku stanowiące środki trwałe. Środki te nabyte zostały zarówno w okresie gdy opodatkowana była w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych, jak i w okresie opodatkowania na zasadach ogólnych. W dniu 23 lutego 2011r. w warsztacie oraz sklepie Wnioskodawczyni doszło do pożaru, w wyniku którego spaleniu uległy m.in. składniki majątku stanowiące środki trwałe w prowadzonej przez Wnioskodawczynię działalności. Pożar, w ocenie Wnioskodawczyni, był zdarzeniem losowym, przez Nią niezawinionym.

Mając na względzie cyt. wyżej przepisy stwierdzić należy, iż do kosztów uzyskania przychodu prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej jako stratę w środkach trwałych Wnioskodawczyni może zaliczyć jedynie tę część wartości początkowej spalonych środków trwałych, która nie została pokryta odpisami amortyzacyjnymi, tj. stanowiącą różnicę pomiędzy ich wartością początkową a dokonanymi odpisami amortyzacyjnymi (zarówno w okresie opodatkowania ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych, jak i w okresie opodatkowania na zasadach ogólnych).

Odnosząc się do kwestii możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu prowadzonej przez Wnioskodawczynię pozarolniczej działalności gospodarczej strat powstałych na skutek pożaru w wyposażeniu stwierdzić należy, iż zgodnie z art. 22 ust. 4 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, koszty uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 5 i 6, są potrącane tylko w tym roku podatkowym, w którym zostały poniesione.

W myśl art. 24a ust. 1 ww. ustawy, osoby fizyczne, spółki cywilne osób fizycznych, spółki jawne osób fizycznych oraz spółki partnerskie, wykonujące działalność gospodarczą, są obowiązane prowadzić podatkową księgę przychodów i rozchodów, zwaną dalej "księgą", z zastrzeżeniem ust. 3 i 5, albo księgi rachunkowe, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający ustalenie dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, w tym za okres sprawozdawczy, a także uwzględniać w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacje niezbędne do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 22a-22o.

Szczegółowe zasady prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów regulują przepisy rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz.U. nr 152, poz. 1475 ze zm.).

Zgodnie z § 3 pkt 3 i 7 ww. rozporządzenia:

  • pojęcie towary obejmuje towary handlowe, materiały podstawowe i pomocnicze, półwyroby (półfabrykaty), wyroby gotowe, braki i odpady oraz materiały przyjęte od zamawiających do przerobu lub obróbki,
  • wyposażenie oznacza rzeczowe składniki majątku, związane z wykonywaną działalnością, niezaliczone, zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym, do środków trwałych.

W przypadku strat w majątku obrotowym (np. wyposażeniu, czy towarach handlowych) trudno mówić, że zmierzają one do osiągnięcia przychodów. Mogą one jednak co do zasady stanowić element kosztowy w prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej.

Możliwość zaliczenia poniesionej straty do kosztów uzyskania przychodów uwarunkowana jest jednakże od spełnienia następujących warunków:

  • strata musi być związana z całokształtem prowadzonej działalności,
  • jej powstanie musi być spowodowane działaniem niezawinionym przez podatnika,
  • musi być właściwie udokumentowana,
  • podatnik winien wykazać, iż podjął właściwe działania zabezpieczające przed powstaniem tejże straty.

Przyjmuje się, iż dla celów podatkowych, tylko stratę powstałą na skutek zdarzeń nieprzewidywalnych, nie do uniknięcia przez racjonalnie działający podmiot, można uznać za zdarzenie losowe, które uzasadnia zaliczenie powstałej straty w ciężar kosztów uzyskania przychodów. Przy czym strata ta nie może być skutkiem działań lub zaniedbań podatnika np. niewłaściwego zabezpieczenia składników majątkowych, czy też braku nadzoru nad zatrudnianymi pracownikami. Ocena, czy podatnik dochował należytej staranności przy zabezpieczeniu składników majątkowych ma charakter indywidualny i jest uzależniona od konkretnych faktów i okoliczności towarzyszących powstałej stracie.

Jak wynika z cyt. wyżej przepisów, wyposażeniem są składniki majątku wykorzystywane przez podatnika w prowadzonej działalności gospodarczej, które nie spełniają definicji środka trwałego i nie stanowią towaru handlowego przeznaczonego do sprzedaży. W konsekwencji wydatki na ich nabycie stanowią bezpośrednio koszty uzyskania przychodu w momencie poniesienia tych wydatków. W konsekwencji w przypadku poniesienia w wyniku zdarzenia losowego (np. pożaru) straty w wyposażeniu, jego wartość nie może stanowić kosztów uzyskania przychodu prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej. Wydatki poniesione na jego nabycie zostały już bowiem raz uwzględnione w ww. kosztach w momencie zakup wyposażenia. Także wartość wyposażenia nabytego w okresie opodatkowania ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych, nawet jeżeli jego utrata nastąpiła w okresie, gdy podatnik przeszedł już na opodatkowanie na zasadach ogólnych, nie może stanowić kosztów uzyskania przychodu. W podstawie opodatkowania tym podatkiem nie uwzględnia się wprawdzie bezpośrednio wydatków poniesionych na jego nabycie, jednakże uzyskany przychód, z braku możliwości pomniejszania go o koszty jego uzyskania, opodatkowany jest wg preferencyjnych stawek, niższych niż stawki wynikające z ustawy o podatku dochodowym.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawczyni w wyniku pożaru utraciła składniki majątku stanowiące wyposażenie w prowadzonej przez Nią pozarolniczej działalności gospodarczej. Wyposażenie to nabyte zostało zarówno w okresie, w którym opodatkowana była ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych, jak i w okresie, w którym przeszła na opodatkowanie na tzw. „zasadach ogólnych”. Wydatki na jego nabycie zaliczała do kosztów uzyskania przychodu prowadzonej działalności. Obecnie zdarzenia gospodarczej związane z prowadzoną działalnością ewidencjonuje w podatkowej księdze przychodów i rozchodów, a koszty uzyskania przychodów rozlicza według tzw. metody uproszczonej, wynikające z art. 22 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Mając na względzie cyt. wyżej przepisy stwierdzić należy, iż brak jest podstaw do zaliczania straty powstałej na skutek pożaru w majątku Wnioskodawczyni stanowiącym wyposażenie w prowadzonej przez Nią działalności. Ekonomiczny ciężar poniesiony przez Wnioskodawczynię na nabycie ww. wyposażenia został jej już bowiem zrekompensowany poprzez wcześniejsze zaliczenie wydatków poniesionych na nabycie tych składników majątku do kosztów uzyskania przychodu, bądź też poprzez opodatkowanie przychodów niższą, preferencyjną stawką ryczałtu od przychodów ewidencjonowany.

Do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej Wnioskodawczyni będzie mogła natomiast zaliczyć wartość utraconych w pożarze towarów. Przy czym, sposób zaliczenia wartości tych towarów do kosztów uzyskania przychodu uzależniony będzie od momentu nabycia tych towarów. Wartość utraconych towarów nabytych do dnia 31 grudnia 2010r. będzie podlegać zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodu poprzez różnicę remanentową a nie poprzez bezpośrednie uznanie jej w koszty uzyskania przychodu, gdyż wartość utraconych towarów zmniejszy wartość remanentu końcowego sporządzanego na koniec roku podatkowego (o ile nie zaistnieją przesłanki do wcześniejszego jego sporządzenia). Zauważyć bowiem należy, iż w myśl § 17 ust. 1 ww. rozporządzenia w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów, zakup materiałów podstawowych oraz towarów handlowych musi być wpisany do księgi, z zastrzeżeniem § 30, niezwłocznie po ich otrzymaniu, najpóźniej przed przekazaniem do magazynu, przerobu lub sprzedaży.

Zgodnie z § 27 ust. 1 ww. rozporządzenia, podatnicy są obowiązani do sporządzenia i wpisania do księgi spisu z natury towarów handlowych, materiałów (surowców) podstawowych i pomocniczych, półwyrobów, produkcji w toku, wyrobów gotowych, braków i odpadów, zwanego dalej "spisem z natury", na dzień 1 stycznia, na koniec każdego roku podatkowego, na dzień rozpoczęcia działalności w ciągu roku podatkowego, a także w razie zmiany wspólnika, zmiany proporcji udziałów wspólników lub likwidacji działalności.

Spis z natury podlega wpisaniu do księgi także wówczas, gdy osoby prowadzące działalność gospodarczą sporządzają go za okresy miesięczne oraz gdy na podstawie odrębnych przepisów jego sporządzenie zarządził naczelnik urzędu skarbowego (§ 17 ust. 2 ww. rozporządzenia.

Stosownie natomiast do art. 24 ust. 2 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, u podatników osiągających dochody z działalności gospodarczej i prowadzących księgi przychodów i rozchodów dochodem z działalności jest różnica pomiędzy przychodem w rozumieniu art. 14 a kosztami uzyskania powiększona o różnicę pomiędzy wartością remanentu końcowego i początkowego towarów handlowych, materiałów (surowców) podstawowych i pomocniczych, półwyrobów, produkcji w toku, wyrobów gotowych, braków i odpadków, jeżeli wartość remanentu końcowego jest wyższa niż wartość remanentu początkowego, lub pomniejszona o różnicę pomiędzy wartością remanentu początkowego i końcowego, jeżeli wartość remanentu początkowego jest wyższa.

Natomiast wartość utraconych towarów, które nabyte zostały w 2011r., została ujęta już w momencie zakupu w kolumnie 10 prowadzonej przez Wnioskodawczynię podatkowej księdze przychodów i rozchodów. W momencie właściwego udokumentowania ich straty, wartość tych towarów należy przeksięgować do kolumny 13 prowadzonej księgi przychodów i rozchodów. W ten sposób wartość tych towarów nie powiększy wartości remanentu sporządzanego na koniec roku podatkowego i w konsekwencji będzie stanowiła koszt uzyskania przychodu prowadzonej przez Wnioskodawczynię pozarolniczej działalności gospodarczej.

W świetle powyższego stwierdzić należy, iż wartość niektórych ze składników majątku utraconych przez Wnioskodawczynię w pożarze może stanowić koszty uzyskania przychodu prowadzonej przez Nią pozarolniczej działalności gospodarczej. Z uwagi jednak na fakt, iż, jak wynika z wniosku, zdaniem Wnioskodawczyni cały „majątek firmy, który spłonął stanowi koszt uzyskania przychodu” stanowisko to należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Jednocześnie wskazać należy, iż wydając interpretację w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej, Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów nie przeprowadza postępowania dowodowego, jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionym przez Wnioskodawczynię i jej stanowiskiem. Zatem ocena czy w przedstawionym stanie faktycznym Wnioskodawczyni dochowała należytej staranności w celu zabezpieczenia się przed powstałą stratą należy do Wnioskodawczyni. Ocena ta może zostać zweryfikowana jedynie w prowadzonym przez właściwe organy postępowaniu podatkowym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31 – 511 Kraków po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.



doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj