INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 6 kwietnia 2011 r. (data wpływu 8 kwietnia 2011 r.), uzupełnionym w dniu 27 czerwca 2011 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 kwietnia 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, o których mowa w art. 14b § 4 ustawy Ordynacja podatkowa, w związku z czym pismem z dnia 16 czerwca 2011 r. znak ILPB1/415-574/11-2/AG na podstawie art. 169 § 1 tej ustawy wezwano Wnioskodawcę do usunięcia braków w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania pod rygorem pozostawienia podania bez rozpatrzenia.

Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 20 czerwca 2011 r., a w dniu 27 czerwca 2011 r. wniosek uzupełniono.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi firmę zajmującą się eksportem anten do sieci bezprzewodowych. 23 września 2010 r. wyjechał do USA, aby uczestniczyć w targach branży telekomunikacji w P., organizowanym przez firmę „A” w dniach 30 września – 1 października 2010 r. „A” organizował również targi w B. w dn. 17-19 listopada 2010 r., w których Wnioskodawca również uczestniczył.

Zainteresowany od lat korzysta z uczestnictwa w targach organizowanych przez tę firmę, co pozwala nawiązać kontakty biznesowe i wpływa na coroczny wzrost obrotów, np. 2008 rok – 1.685,0 , 2009 – 2.850,0, 2010 – 3.885,0.

Po skończonych targach w P. Zainteresowany nie wrócił do kraju, ponieważ postanowił promować swoje produkty wśród firm w USA, a w tych kontaktach ważny jest pobyt przedstawiciela firmy na terenie USA. Dzięki tym działaniom sprzedaż do USA wyniosła:

• w okresie październik – grudzień 2010 roku – 29.491,99 $,
• w okresie styczeń – marzec 2010 roku – 26.352,70 $

a dla porównania sprzedaż w całym 2009 roku to kwota 12.353,84 $. Wnioskodawca planuje powrót do kraju w kwietniu 2011 roku.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy z uwagi na brak powrotu Wnioskodawcy do kraju, można zarachować do kosztów uzyskania przychodów następujące wydatki:

• organizacja targów w P. – 660 $,
• organizacja targów B. – 400 $,
• pobyt w hotelu „a” 29 września – 1 października 2010 r. – 254,56 $,
• pobyt w hotelu „b” 17 listopada 2010 r. – 158,00,
• pobyt w hotelu „b” 18-19 listopada 2010 r. – 322,380,
• wypożyczenie samochodu na dojazd 29 września 2010 r. – 460,85 $,
• przelot samolotem i z powrotem 17-19 listopada 2010 r. – 721,70 $...
  
  

Zdaniem Wnioskodawcy, poniesione koszty uczestnictwa w targach oraz spotkania biznesowe w USA miały bezpośredni wpływ na wzrost sprzedaży. Wnioskodawca uważa, że poniesione koszty są uzasadnione i można je uznać za koszty uzyskania przychodów 2010 roku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51 poz. 307 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

W świetle powołanego uregulowania, aby dany wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu zaistnieć muszą łącznie trzy warunki:

• celem poniesienia wydatku (bezpośrednim lub pośrednim) powinno być osiągnięcie przychodu, lub zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów,
• wydatek ten nie może być wymieniony w zawartym w art. 23 ust. 1 ww. ustawy katalogu wydatków i odpisów, które nie mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów,
• musi być prawidłowo udokumentowany.
  
  

Stosownie do przepisów art. 23 ust. 1 pkt 23 ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje pojęcia reprezentacji, wobec czego odwołując się do znaczenia nadanego w języku ogólnym, określonego w słownikach reprezentacja to okazałość, wystawność w czyimś sposobie życia, związana ze stanowiskiem, pozycją społeczną (Słownik Języka Polskiego red. M. Szymczak, PWN, Warszawa 1989). W odniesieniu do działalności gospodarczej reprezentacja jest rozumiana jako kształtowanie i utrwalanie korzystnego wizerunku firmy, poprzez np. jej wystrój, kontakty oficjalne i handlowe z innymi podmiotami gospodarczymi, sposób podejmowania kontrahentów, wręczanie upominków. Z powyższego wynika, że o reprezentacji można mówić w odniesieniu do działań, mających na celu stworzenie jak najkorzystniejszego wizerunku firmy na zewnątrz, to jest w relacjach z kontrahentami, gośćmi i potencjalnymi klientami, tj. demonstrowanie pozycji firmy poprzez wytworność i wystawność. Znamiona reprezentacji nosi również prezentowanie oferowanych towarów oraz zachęcenie potencjalnych, a także stałych klientów do ich zakupu, np. podczas organizowanych targów towarowych.

Reklamą jest „działanie polegające na zachęcaniu potencjalnych klientów do zakupu określonych towarów i usług” Uniwersalnym Słowniku Języka Polskiego pod redakcją prof. S.D (Wydawnictwo Naukowe P..; W 2007). Za reklamę należy więc uznać rozpowszechnianie informacji o danym towarze, w celu zwrócenia na niego uwagi i zachęcenia do zakupu. Reklama polega na rozpowszechnianiu informacji o zaletach i wartościach towarów, miejscach ich nabycia, chwaleniu kogoś i zalecaniu czegoś, prezentowaniu danego towaru, danej usługi, marki, cech jakościowych, użytkowych lub konsumpcyjnych, zalet technicznych, estetycznych lub zdrowotnych, rozwiązań nowoczesnych, modnych czy nawet prowokujących, aby skłonić jak największą liczbę potencjalnych nabywców do zakupu lub korzystania z usługi.

Reklama z kolei, najczęściej bywa przedstawiana jako komunikat, który ma za zadanie zwiększyć popyt, a w konsekwencji - sprzedaż określonego produktu. Reklama to informacja o danym produkcie. Reklamą jest każdy przekaz zmierzający do promocji i sprzedaży, bądź innych form korzystania z towarów lub usług, popieranie określonych postaw lub idei, albo dążenie do osiągnięcia innego efektu pożądanego przez reklamodawcę.

Celem reklamy jest przekazywanie informacji o towarach (usługach) i nakłanianie potencjalnych klientów do ich nabycia. Polega ona głównie na prezentowaniu danego towaru, danej usługi, ewentualnie marki (oznakowania produktu lub producenta), cech jakościowych, użytkowych lub konsumpcyjnych, zalet technicznych, estetycznych lub zdrowotnych, rozwiązań nowoczesnych, modnych czy nawet prowokujących, aby skłonić jak największą liczbę potencjalnych nabywców do zakupu bądź do korzystania z usługi. Może to być realizowane za pomocą rozmaitych środków wyrazu oraz przy użyciu zróżnicowanych środków przekazu (plakat, reklama świetlna, reklama w prasie, radiu, telewizji).

Pojęcie „reklama” oznacza wszelkie działania podmiotu gospodarczego mające kształtować popyt poprzez poszerzenie wiedzy przyszłych nabywców o towarach, w celu zachęcenia ich do nabywania towarów właśnie od tego, a nie innego podmiotu gospodarczego.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca – osoba prowadząca pozarolniczą działalność gospodarczą wyjechał do USA, aby uczestniczyć w targach branży telekomunikacyjnej. Po skończonych targach w P. Zainteresowany nie wrócił do kraju, ponieważ postanowił promować swoje produkty wśród firm w USA, a w tych kontaktach ważny jest pobyt przedstawiciela firmy na terenie USA. W związku z powyższym poniósł z tego tytułu wydatki. Działania te przyczyniły się do zwiększenia obrotów firmy Wnioskodawcy.

Zainteresowany wykazał, iż wydatki poniesione na organizację targów, pobyty w hotelu, wypożyczenie samochodu na dojazd na targi oraz przelot samolotem były uzasadnione. Wobec powyższego mogą one zostać uznane za koszty uzyskania przychodów, o których mowa w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Nadmienić jednak należy, iż za koszty uzyskania przychodów uznać można wydatki na zwyczajowo przyjętym poziomie, o ile nie będą one posiadały charakteru wytworności lub okazałości oraz będą gospodarczo i racjonalnie uzasadnione.

W przedmiotowej sprawie istnieje związek bezpośredni pomiędzy poniesionymi wydatkami, a uzyskanym przez Wnioskodawcę przychodem.

Mając na uwadze przedstawione informacje należy stwierdzić, iż do kosztów uzyskania przychodów Wnioskodawca może zaliczyć następujące wydatki poniesione na:

• organizację targów w P.,
• organizację targów B.,
• pobyt w hotelu „a” 29 września – 1 października 2010 r.,
• pobyt w hotelu „b” 17 listopada 2010 r.,
• pobyt w hotelu „b” 18-19 listopada 2010 r.,
• wypożyczenie samochodu na dojazd 29 września 2010 r. ,
• przelot samolotem i z powrotem 17-19 listopada 2010 r.
  
  

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.