INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 2 marca 2011 r. (data wpływu 7 marca 2011 r.) uzupełnionym pismem z dnia 7 czerwca 2011 r. (data wpływu 9 czerwca 2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie opodatkowania usług związanych z budową stoisk targowych na terenie krajów Unii Europejskiej poza terytorium Polski – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 marca 2011r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie opodatkowania usług związanych z budową stoisk targowych na terenie krajów Unii Europejskiej poza terytorium Polski.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 7 czerwca 2011 r. (data wpływu 9 czerwca 2011 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 26 maja 2011 r. nr IBPP3/443-313/11/AB.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca wykonuje usługę budowy stoisk targowych wykonywanych na terenie krajów Unii Europejskiej (Niemcy, Włochy, Francja, Holandia)

• bezpośrednio dla podmiotów wystawiających swoje reklamy firmowe
• poprzez pośredników organizujących targi dla poszczególnych klientów.
  
  

W uzupełnieniu do wniosku Wnioskodawca wskazał, że stoisko targowe nie jest trwale związane z gruntem. Natomiast usługa ta jest świadczona w hali targowej gdzie wytyczone jest wcześniej opłacane miejsce przez danego wystawcę. Polski podatnik będący czynnym podatnikiem podatku VAT i UE wykonuje w Polsce poszczególne elementy zgodnie z wcześniej przygotowanym projektem. Towar na wykonanie tych elementów zakupiony jest również w Polsce. Następnie wywożone są te elementy jak również pomocniczy towar potrzebny do zmontowania w całość danego stoiska w miejsce zleconej usługi, która jest wykonywana w różnych krajach, ale najczęściej w krajach UE takich jak Niemcy, Francja, Włochy i tam wykonuje usługę polegającą na montażu poszczególnych elementów w całość, szpachlowaniu, malowaniu i wykonywaniu prac budowlano-stolarskich związanych z wykonaniem tej usługi. Gdy stoisko jest gotowe klient eksponuje na nim swoje produkty co stanowi reklamę jego firmy. Usługa ta wykonywana jest bezpośrednio dla podmiotów reklamujących swoją firmę lub swoje wyroby jak i dla pośredników organizujących targi dla danego wystawcy. Natomiast faktura ma być wystawiona dla podatnika z Chin, Tajwanu i Indii np. podatnik ten jest płatnikiem podatku VAT i tam właśnie mieści się jego stała siedziba. Dotyczy to osób prawnych jak i podmiotów wykonujących samodzielnie swoją działalność gospodarczą.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Jaką stawką podatku VAT należy opodatkować transakcję...

Czy ma zastosowanie stawka np...

Zdaniem Wnioskodawcy, można opodatkować stawką np na podstawie art. 28e lub 28g p. 2.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

Z powyższego przepisu wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega m. in. odpłatne świadczenie usług, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia (określanym na podstawie przepisów ustawy) jest terytorium kraju, w myśl definicji zawartej w art. 2 pkt 1 ustawy o VAT z zastrzeżeniem art. 2a.

Stosownie do postanowień art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług,

o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

W przypadku świadczenia usług bardzo istotnym dla prawidłowego rozliczenia podatku od towarów i usług jest określenie miejsca świadczenia danej usługi. Od poprawności określenia miejsca świadczenia zależy, czy dana usługa podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce, czy też nie.

W tym miejscu wskazać należy, że na potrzeby Rozdziału 3 „Miejsce świadczenia przy świadczeniu usług” ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2010r. w art. 28a ustawodawca zawarł definicję podatnika.

W myśl art. 28a na potrzeby stosowania niniejszego rozdziału:

1. ilekroć jest mowa o podatniku - rozumie się przez to:
1. podmioty, które wykonują samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2, lub działalność gospodarczą odpowiadającą tej działalności, bez względu na cel czy rezultat takiej działalności, z uwzględnieniem art. 15 ust. 6,
2. osobę prawną niebędącą podatnikiem na podstawie lit. a, która jest zidentyfikowana do celów podatku lub podatku od wartości dodanej;
2. podatnika, który prowadzi również działalność lub dokonuje transakcji nieuznawanych za podlegające opodatkowaniu dostawy towarów lub świadczenia usług zgodnie z art. 5 ust. 1, uznaje się za podatnika w odniesieniu do wszystkich świadczonych na jego rzecz usług.
   
   

Powyższy artykuł wprowadza drugą definicję podatnika do ustawy o VAT. Definicja ta ma zastosowanie tylko w przypadku ustalenia miejsca świadczenia usług. Podatnikiem według tej regulacji jest osoba wykonująca samodzielnie działalność gospodarczą. Ustawodawca odwołuje się w tym celu do definicji działalności gospodarczej ustalonej w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT. Za podatników są uznawane również podmioty wykonujące działalność uznawaną za działalność gospodarczą zgodnie z regulacjami innych państw członkowskich oraz państw trzecich.

Ogólna reguła dotycząca miejsca świadczenia usług określona została z dniem 1 stycznia 2010r. w art. 28b ustawy o VAT, wprowadzonym ustawą z dnia 23 października 2009r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 195, poz. 1504).

Generalnie, usługi opodatkowane są w miejscu gdzie nabywca ma swoją siedzibę jeśli jest on podatnikiem, bowiem w myśl art. 28b ust. 1 ww. ustawy o VAT, miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę lub stałe miejsce zamieszkania, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1, art. 28g ust. 1, art. 28i, 28j i 28n.

W przypadku zaś, gdy usługi są świadczone dla stałego miejsca prowadzenia działalności podatnika, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba lub stałe miejsce zamieszkania, miejscem świadczenia tych usług jest to stałe miejsce prowadzenia działalności (art. 28b ust. 2 cyt. ustawy o VAT).

Ustęp 3 cyt. artykułu stanowi natomiast, iż w przypadku gdy usługobiorca nie posiada siedziby, stałego miejsca zamieszkania lub stałego miejsca prowadzenia działalności, o którym mowa w ust. 2, miejscem świadczenia usług jest miejsce, w którym zwykle prowadzi on działalność lub w którym ma on miejsce zwykłego pobytu.

Natomiast zgodnie z art. 28c ust. 1 ustawy o VAT, miejscem świadczenia usług na rzecz podmiotów niebędących podatnikami jest miejsce, w którym usługodawca posiada siedzibę lub stałe miejsce zamieszkania, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3 oraz art. 28d-28f, art. 28g ust. 2, art. 28h-28n.

Od powyższych zasad ustawodawca przewidział szereg wyjątków, wskazując m.in., iż zgodnie z art. 28e ustawy o VAT, miejscem świadczenia usług związanych z nieruchomościami, w tym usług świadczonych przez rzeczoznawców, pośredników w obrocie nieruchomościami, usług zakwaterowania w hotelach lub obiektach o podobnej funkcji, takich jak ośrodki wczasowe lub miejsca przeznaczone do użytku jako kempingi, użytkowania i używania nieruchomości oraz usług przygotowywania i koordynowania prac budowlanych, takich jak usługi architektów i nadzoru budowlanego, jest miejsce położenia nieruchomości.

Natomiast, w myśl art. 28g ust. 2 ww. ustawy miejscem świadczenia usług w dziedzinie kultury, sztuki, sportu, nauki, edukacji, rozrywki oraz podobnych usług, takich jak targi i wystawy, oraz usług pomocniczych do tych usług, w tym świadczenia usług przez organizatorów usług w tych dziedzinach, świadczonych na rzecz podmiotów niebędących podatnikami, jest miejsce, w którym ta działalność faktycznie jest wykonywana.

W odniesieniu do powyższych przepisów należy zwrócić uwagę, iż nie znajdzie zastosowania art. 28e gdyż świadczone przez Wnioskodawcę usługi budowy stoisk targowych nie są związane z nieruchomościami, jak również nie znajdzie zastosowania art. 28g ust. 2 gdyż Wnioskodawca usługi budowy stoisk targowych świadczy na rzecz podatników z Chin, Tajwanu i Indii.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca będzie świadczył usługi budowy stoisk targowych na terenie Unii Europejskiej (Niemcy, Włoch, Francja, Holandia). Wnioskodawca wskazał, że stoisko targowe nie jest trwale związane z gruntem. Natomiast usługa ta jest świadczona w hali targowej gdzie wytyczone jest wcześniej miejsce opłacane przez danego wystawcę. Polski podatnik będący czynnym podatnikiem podatku VAT i UE wykonuje w Polsce poszczególne elementy zgodnie z wcześniej przygotowanym projektem. Towar na wykonanie tych elementów zakupiony jest również w Polsce. Następnie wywożone te elementy jak również pomocniczy towar potrzebny do zmontowania w całość danego stoiska w miejsce zleconej usługi, która jest wykonywana w różnych krajach, ale najczęściej w krajach UE takich jak Niemcy, Francja, Włochy i tam wykonuje usługę polegającą na montażu poszczególnych elementów w całość, szpachlowaniu, malowaniu i wykonywaniu prac budowlano-stolarskich związanych z wykonaniem tej usługi. Gdy stoisko jest gotowe klient eksponuje na nim swoje produkty co stanowi reklamę jego firmy. Usługa ta wykonywana jest bezpośrednio dla podmiotów reklamujących swoją firmę lub swoje wyroby jak i dla pośredników organizujących targi dla danego wystawcy. Natomiast faktura ma być wystawiona dla podatnika z Chin, Tajwanu i Indii np. podatnik ten jest płatnikiem podatku VAT i tam właśnie mieści się jego stała siedziba. Dotyczy to osób prawnych jak i podmiotów wykonujących samodzielnie swoją działalność gospodarczą.

Analizując treść wniosku oraz przytoczone powyżej przepisy prawa stwierdzić należy, iż usługa budowy stoisk targowych świadczona przez Wnioskodawcę na rzecz podatników mających siedzibę poza terytorium kraju tj. Chiny, Tajwan i Indie i które to nie są wymienione w wyjątkach od zasady ogólnej, a zatem miejscem ich świadczenia a zarazem opodatkowania będzie terytorium państwa gdzie usługobiorca posiada siedzibę, zgodnie z art. 28b ust. 1 ustawy. Reasumując, świadczone przez Wnioskodawcę usługi, będące przedmiotem wniosku, nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na terytorium kraju.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy, iż usługę budowy stoisk targowych można opodatkować stawką np na podstawie art. 28e lub art. 28g p. 2 należało uznać za nieprawidłowe.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016), skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu, ul. Kośnego 70, 45-372 Opole po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.