INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 21 czerwca 2011 r. (data wpływu 27 czerwca 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych otrzymania i wydatkowania środków przyznanych z Urzędu Pracy na rozpoczęcie działalności gospodarczej #61485; jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 czerwca 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych otrzymania i wydatkowania środków przyznanych z Urzędu Pracy na rozpoczęcie działalności gospodarczej oraz dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego od wydatków sfinansowanych z ww. dotacji.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca, jako osoba bezrobotna, w dniu 1 lipca 2010 r. podpisał z Miejskim Urzędem Pracy umowę o przyznanie środków z Funduszu Pracy na podjęcie działalności gospodarczej w ramach projektu ,,…” na pokrycie wydatków związanych z podjęciem działalności gospodarczej na podstawie art. 46 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (Dz. U. z 2008 r. Nr 69, poz. 415 ze zm.), rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 17 kwietnia 2009 r. w sprawie dokonywania refundacji kosztów wyposażenia lub doposażenia stanowiska pracy dla skierowanego bezrobotnego oraz przyznawania bezrobotnemu środków na podjęcie działalności gospodarczej (Dz. U. Nr 62 poz. 512).

Dnia 6 lipca 2010 r. Miejski Urząd Pracy przelał środki w wysokości 17.400,00 zł na konto Wnioskodawcy. Środki te stanowiły pomoc de minimis w rozumieniu art. 2 rozporządzenia Komisji (WE) nr 1998/2006 z dnia 15 grudnia 2006 r. w sprawie stosowania art. 87 i 88 Traktatu WE do pomocy de minimis (Dz. Urz. UE L 379 z 28 grudnia 2006 r., str. 5).

Działalność gospodarczą, zgodnie z umową, Wnioskodawca rozpoczął w dniu 12 lipca 2010 r. (zaświadczenie o wpisie do ewidencji działalności gospodarczej z dnia 12 lipca 2010 r.).

Działalność związana jest z wykonywaniem instalacji elektrycznych. Jako formę opodatkowania Wnioskodawca przyjął zasady ogólne, a ewidencję księgową prowadzi w postaci podatkowej księgi przychodów i rozchodów. Jest czynnym podatnikiem VAT.

W dniu 16 lipca 2010 r. złożył w Urzędzie Skarbowym zgłoszenie rejestracyjne na druku VAT-R i oświadczenie o wyborze formy opodatkowania.

Po otrzymaniu środków pieniężnych, a przed założeniem firmy, w dniu 9 lipca 2010 r. Wnioskodawca zakupił wyposażenie, zgodnie z przedstawionym w Urzędzie Pracy harmonogramem wydatków związanych z podjęciem działalności gospodarczej, tj.: laptop w cenie 2.884,43 zł netto, multimetr za 257,38 zł netto i drabinę za 196,72 zł netto, pozostałe środki wydatkował po założeniu firmy, tj. po 12 lipca 2010 r. na zakup programu ETS za kwotę 3.923,12 zł netto, programu do wspomagania projektowania Autocad LT za 4.506,97 zł netto oraz pozostałe zakupy typu wiertarka, wkrętaki i inne narzędzia, których wartość jednostkowa wyniosła od 90,00 zł do 700,00 zł netto.

Wszystkie zakupy sfinansowane ze środków otrzymanych z Urzędu Pracy niezbędne były do rozpoczęcia przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej. Faktury za zakupione przedmioty wystawione były na imię i nazwisko, adres zamieszkania oraz nr NIP Wnioskodawcy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

1. Czy dotacja otrzymana z Miejskiego Urzędu Pracy na rozpoczęcie działalności gospodarczej przez bezrobotnego jest zwolniona od podatku dochodowego od osób fizycznych, zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 121...
2. Czy wydatki poniesione na zakup wyposażenia o wartości nieprzekraczającej 3.500,00 zł, sfinansowane z Funduszu Pracy dla bezrobotnego na rozpoczęcie działalności gospodarczej, stanowią koszt uzyskania przychodu...
3. Czy Wnioskodawca ma prawo odliczyć VAT od wydatków sfinansowanych dotacją otrzymaną z Urzędu Pracy, zarówno przed rozpoczęciem działalności, jak i po jej rozpoczęciu...
   
   

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytania oznaczone nr. 1 i 2, dotyczące podatku dochodowego od osób fizycznych, natomiast w zakresie podatku od towarów i usług (pytanie nr 3) zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zdaniem Wnioskodawcy, odnośnie pytania Nr 1, środki przyznane bezrobotnemu na podjęcie działalności gospodarczej przez Urząd Pracy są zwolnione od podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 121 ustawy o podatku dochodowym, a zatem nie stanowią przychodu z działalności gospodarczej. W związku z tym, otrzymane dofinansowanie nie zostało ujęte w podatkowej księdze przychodów i rozchodów, ani w zeznaniu rocznym.

Natomiast w ocenie Wnioskodawcy, odnośnie pytania Nr 2, wydatki związane z zakupem wyposażenia, przedmiotów i urządzeń ze środków przyznanych osobie bezrobotnej z Funduszu Pracy na podjęcie działalności gospodarczej nie wykluczają możliwości ich zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów, mimo iż przyznane środki korzystają ze zwolnienia od opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 121 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przepis ten nie został bowiem wymieniony w art. 23 ust. 1 pkt 56 ww. ustawy, zgodnie z którym, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków i kosztów sfinansowanych z dochodów, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 46, 47a, 47c, 47d, 116, 122, 129, 136 i 137 cyt. ustawy.

Na podstawie art. 22d ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zakupione składniki majątku o wartości poniżej 3.500,00 zł można zaliczyć bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodu.

Stosownie do art. 23 ust. 1 pkt 45 ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych, a także odpisów amortyzacyjnych od tych środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych.

Wnioskodawca dodaje, iż wszystkie zakupy związane z prowadzeniem działalności, tj. wyposażenie i narzędzia o wartości poniżej 3.500,00 zł zaliczył do kosztów uzyskania przychodów w miesiącu lipcu. Laptop o wartości 2.884,43 zł netto wpisał do ewidencji wyposażenia na podstawie par. 4 ust. 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r., w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów, zaś składniki majątku o wartości przekraczającej 1.500,00 zł objął ewidencją wyposażenia. Natomiast wydatki na nabycie programów Autocad za 4.506,97 zł oraz ETS za 3.923,12 zł ujął w ewidencji wartości niematerialnych i prawnych, dokonując ich amortyzacji zgodnie z art. 22n ust. 2-6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wartość zakupionych programów, a także naliczona od nich amortyzacja nie jest kosztem uzyskania przychodu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, tj. pozarolniczej działalności gospodarczej, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Na podstawie art. 14 ust. 2 pkt 2 ww. ustawy, przychodem z działalności gospodarczej są również dotacje, subwencje, dopłaty i inne nieodpłatne świadczenia otrzymane na pokrycie kosztów albo jako zwrot wydatków, z wyjątkiem gdy przychody te są związane z otrzymaniem, zakupem albo wytworzeniem we własnym zakresie środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, od których, zgodnie z art. 22a-22o, dokonuje się odpisów amortyzacyjnych.

Mając na uwadze brzmienie powyższego przepisu należy stwierdzić, iż ustawodawca różnicuje skutki podatkowe otrzymanych dotacji i innych nieodpłatnych świadczeń w zależności od celu, na jaki zostały one przeznaczone, tj. :

• dotacje, subwencje, dopłaty i inne nieodpłatne świadczenia otrzymane na cele inne niż nabycie lub wytworzenie środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych – zaliczane są do przychodów z działalności gospodarczej,

• ww. świadczenia otrzymane na pokrycie kosztów albo jako zwrot wydatków poniesionych przez podatnika na zakup lub wytworzenie we własnym zakresie środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, od których dokonuje się odpisów amortyzacyjnych – nie stanowią przychodu z działalności gospodarczej.
  
  

Natomiast stosownie do treści art. 21 ust. 1 pkt 121 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego są jednorazowe środki przyznane bezrobotnemu na podjęcie działalności, o których mowa w art. 46 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy.

Zasady przyznawania dotacji z Funduszu Pracy na rozpoczęcie prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej regulują przepisy ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (t. j. Dz. U. z 2008 r. Nr 69, poz. 415 ze zm.).

W myśl art. 46 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy, Starosta z Funduszu Pracy może przyznać bezrobotnemu jednorazowo środki na podjęcie działalności gospodarczej, w tym na pokrycie kosztów pomocy prawnej, konsultacji i doradztwa związane z podjęciem tej działalności, w wysokości określonej w umowie, nie wyższej jednak niż 6-krotnej wysokości przeciętnego wynagrodzenia, a w przypadku gdy działalność jest podejmowana na zasadach określonych dla spółdzielni socjalnych, wysokość przyznanych bezrobotnemu środków nie może przekraczać 4-krotnego przeciętnego wynagrodzenia na jednego członka założyciela spółdzielni oraz 3-krotnego przeciętnego wynagrodzenia na jednego członka przystępującego do spółdzielni socjalnej po jej założeniu.

W świetle powołanych przepisów należy stwierdzić, iż otrzymane przez Wnioskodawcę z Powiatowego Urzędu Pracy jednorazowe środki na rozpoczęcie działalności gospodarczej nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, bowiem stanowią one przychód zwolniony z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 121 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zatem, otrzymane środki nie podlegając opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, nie podlegają również ujęciu w podatkowej księdze przychodów i rozchodów, ani w zeznaniu rocznym jako przychód. Jednakże, zgodnie objaśnieniami do księgi w celu odzwierciedlenia zdarzeń gospodarczych w myśl rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. Nr 152, poz. 1475 ze zm.), ewentualnym miejscem, gdzie można księgować otrzymane dotacje jest kolumna 16 (uwagi). W kolumnie tej mogą być ewidencjonowane przychody faktycznie przez podatnika otrzymane.

Odnosząc się natomiast do kwestii możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej wydatków sfinansowanych dotacją otrzymaną z Urzędu Pracy, stwierdzić należy, iż w myśl art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Przepis ten wskazuje, iż podatnik ma możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wszelkich wydatków pod warunkiem:

• faktycznego poniesienia wydatku,

• istnienia związku przyczynowego pomiędzy wydatkiem a przychodami,

• braku dokonanego wydatku na liście negatywnej, zawartej w art. 23 ustawy,

• odpowiedniego udokumentowania poniesionego wydatku.
  
  

Przy czym obowiązek wskazania związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy poniesionym wydatkiem, a przychodem uzyskanym z działalności gospodarczej, zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów spoczywa na podatniku.

Zgodnie z art. 22 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

Natomiast w myśl art. 22d ust. 1 powołanej powyżej ustawy, podatnicy mogą nie dokonywać odpisów amortyzacyjnych od składników majątku, o których mowa w art. 22a i 22b, których wartość początkowa, określona zgodnie z art. 22g, nie przekracza 3.500 zł; wydatki poniesione na ich nabycie stanowią wówczas koszty uzyskania przychodów w miesiącu oddania ich do używania.

Zgodnie bowiem z art. 23 ust. 1 pkt 45 ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych dokonywanych, według zasad określonych w art. 22a-22o, od tej części ich wartości, która odpowiada poniesionym wydatkom na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie tych środków lub wartości niematerialnych i prawnych, odliczonym od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym albo zwróconym podatnikowi w jakiejkolwiek formie.

Ponadto, stosownie do art. 23 ust. 1 pkt 56 cyt. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków i kosztów bezpośrednio sfinansowanych z dochodów (przychodów), o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 46, 47a, 47c, 47d, 116, 122, 129, 136 i 137.

Analiza przepisów art. 22 ust. 1, jaki i art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wskazuje, że co do zasady, nie ma przeszkód, aby podatnik zaliczył do kosztów uzyskania przychodów wydatki poniesione na zakup wyposażenia, sfinansowane ze środków otrzymanych z Powiatowego Urzędu Pracy na podstawie art. 46 ust. 1 pkt 2 ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy.

Zauważyć należy, iż przez wyposażenie, zgodnie z § 3 pkt 7 rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów, rozumieć należy rzeczowe składniki majątku, związane z wykonywaną działalnością, niezaliczone zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym, do środków trwałych. Dokonując kwalifikacji podatkowej w ww. zakresie, pod uwagę bierze się wartość jednostkową pojedynczej sztuki kompletnego i zdatnego do używania nabytego składnika majątku. Stosownie do przepisu § 4 ust. 1 pkt 2 powyższego rozporządzenia, osoby fizyczne, spółki cywilne osób fizycznych, spółki jawne osób fizycznych oraz spółki partnerskie, o których mowa w § 2 ust. 1, obowiązane do prowadzenia księgi, zwane dalej „podatnikami”, prowadzą ewidencję wyposażenia. Ewidencją wyposażenia, w myśl § 4 ust. 2 tego rozporządzenia obejmuje się wyposażenie, którego wartość początkowa, w rozumieniu odrębnych przepisów, przekracza 1.500 zł.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, iż w dniu 1 lipca 2010 r., na podstawie art. 46 ust. 1 pkt 2 ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy, Wnioskodawcy została przyznana jednorazowa dotacja ze środków Funduszu Pracy na podjęcie działalności gospodarczej. Otrzymane dofinansowanie zostało przeznaczone na zakup wyposażenia oraz wartości niematerialnych i prawnych, związanych z podjęciem i prowadzeniem działalności gospodarczej.

Reasumując, mając powyższe na uwadze stwierdzić należy, iż otrzymane z Powiatowego Urzędu Pracy jednorazowe środki na rozpoczęcie działalności gospodarczej nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, bowiem stanowią one przychód zwolniony z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 121 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wydatki sfinansowane z tych środków przed rozpoczęciem działalności gospodarczej, przeznaczone na zakup wyposażenia o wartości nieprzekraczającej 3.500,00 zł, stosownie do przepisu art. 22 ust. 1 ww. ustawy, stanowią koszty uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej. Dodatkowo wskazać należy, iż odpisy amortyzacyjne dokonywane od środków trwałych, których zakup został sfinansowany w całości z otrzymanych środków nie mogą stanowić kosztów uzyskania przychodów.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przestawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie, ul. M.C. Skłodowskiej 40, 20-029 Lublin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.