Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB5/423-621/11-5/RS
z 16 września 2011 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

Interpretacje podatkowe
 

Rodzaj dokumentu
interpretacja indywidualna
Sygnatura
IPPB5/423-621/11-5/RS
Data
2011.09.16


Referencje


Autor
Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie


Temat
Podatek dochodowy od osób prawnych --> Koszty uzyskania przychodów

Podatek dochodowy od osób prawnych --> Koszty uzyskania przychodów --> Amortyzacja środków trwałych

Podatek dochodowy od osób prawnych --> Koszty uzyskania przychodów --> Indywidualne stawki amortyzacyjne


Słowa kluczowe
adaptacja
amortyzacja
budynek niemieszkalny
ewidencja
koszty uzyskania przychodów
modernizacja
odpisy amortyzacyjne
stawka amortyzacji
środek trwały
wartość początkowa


Istota interpretacji
Jak Wnioskodawca winien ustalić wartość początkową w/w budynków?



Wniosek ORD-IN 644 kB

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 14.06.2011 r. (data wpływu 04.07.2011 r.) oraz piśmie z dnia 01.09.2011 r. (data nadania 06.09.2011 r., data wpływu 09.09.2011 r.) uzupełniającym braki formalne na wezwanie Nr IPPB5/423-621/11-2/RS z dnia 26.08.2011 r. (data nadania 29.08.2011 r., data doręczenia 31.08.2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia wartości początkowej lokali niemieszkalnych wniesionych aportem do Spółki – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 04.07.2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia wartości początkowej lokali niemieszkalnych wniesionych aportem do Spółki.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca będąc spółką z ograniczoną odpowiedzialnością założoną w 2009 r. otrzymał tytułem pokrycia udziałów wspólnika jako wkład niepieniężny (aport) nieruchomości.

Aport objął m. in.:

  1. budynek biurowy w K. o powierzchni 1126 m2 wybudowany w roku 1966, o wartości nabycia 1.756.928,00 zł ustalonej na dzień aportu. Do dnia wprowadzenia do ewidencji środków trwałych poniesiono na budynek koszty adaptacyjne w wysokości 179.872,74 zł, które zwiększyły wartość początkową środka trwałego. Budynek wprowadzono do ewidencji środków trwałych w dniu 01.06.2009 r. w wartości początkowej 1.936.800,74 zł.
  2. budynek biurowy w K. o powierzchni 262,33 m2 wybudowany w roku 1983, o wartości z dnia nabycia 108.576,61 zł. Do dnia wprowadzenia do ewidencji środków trwałych poniesiono na budynek koszty adaptacji w wysokości 290.658,08 zł, które zwiększyły wartość początkową środka trwałego. Budynek wprowadzono do ewidencji środków trwałych w dniu 31.12.2009 r. w wartości początkowej 399.234,69 zł.
  3. budynek administracyjny w W. wybudowany w roku 1993, o wartości z daty nabycia 9.470.000,00 zł. Budynek wprowadzono do ewidencji środków trwałych w dniu 22.03.2009 r.
  4. budynek handlowo-usługowy w L. o powierzchni 1145,69 m2 wybudowany w roku 1900, o wartości początkowej 419.691,00 zł ustalonej wg wartości z daty nabycia. Budynek wprowadzono do ewidencji środków trwałych w dniu 17.03.2009 r. w w/w wartości.
  5. budynek administracyjno-biurowy (A) w C. wybudowany w roku 1936, o wartości początkowej 1.192.311,69 zł, ustalonej wg wartości z daty nabycia. Budynek wprowadzono do ewidencji środków trwałych w dniu 12.01.2010 r. Do dnia wprowadzenia do ewidencji środków trwałych poniesiono na budynek koszty adaptacyjne w wysokości 1.652.436,87 zł, które zwiększyły wartość początkową środka trwałego.
  6. budynek produkcyjny (B) w C. wybudowany w roku 1955, o wartości początkowej 663.460,88 zł, ustalonej wg wartości z daty nabycia. Budynek wprowadzono do ewidencji środków trwałych w dniu 30.04.2010 r. Do dnia wprowadzenia do ewidencji środków trwałych poniesiono na budynek koszty adaptacyjne w wysokości 233.139,45 zł, które zwiększyły wartość początkową środka trwałego.

Stawka amortyzacyjna dla w/w budynków wynosi 2,5%.

Wnioskodawca ustalił daty oddania budynków do używania na podstawie danych z kartoteki budynków prowadzonej przez właściwe jednostki samorządu terytorialnego, gdzie wskazuje się na datę wybudowania budynków.

W związku z koniecznością zmiany sposobu użytkowania w/w budynków Wnioskodawca zgłosił do właściwych organów zmianę sposobu użytkowania budynków ad. 1, 2, 4, 5, 6. W zakresie budynku ad. 3 uzyskano decyzję o pozwoleniu na użytkowanie dla potrzeb niemieszkalnych tj. szkół. Wszystkie budynki były od ich wybudowania budynkami niemieszkalnymi, co nie uległo zmianie po zmianie sposobu ich użytkowania przez Wnioskodawcę. Budynki przystosowane zostały do potrzeb szkół publicznych i niepublicznych, na rzecz których nieruchomości miały być najmowane. Wnioskodawca prowadził w budynkach prace modernizacyjne służące przystosowaniu budynków do potrzeb szkół będących najemcami budynków.

Koszty nakładów na modernizację (ulepszenie) poszczególnych budynków wyniosły:

Ad. 1. 45.928,00 zł i zwiększyły wartość początkową środka trwałego w dniu 31.08.2009 r.

Ad. 2. 109.968,26 zł i zwiększyły wartość początkową środka trwałego w dniu 30.09.2010 r.

Ad. 4. 342.514,87 zł i zwiększyły wartość początkową środka trwałego w dniu 31.12.2010 r.

Ad. 5. 346.589,67 zł i zwiększyły wartość początkową środka trwałego od 31.05.2010 r.

Ad. 6. 817.198,06 zł i zwiększyły wartość początkową środka trwałego w dniu 31.08.2010 r.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

  1. Jaki minimalny okres amortyzacji dla w/w budynków Wnioskodawca może zastosować...
  2. Jak Wnioskodawca winien ustalić wartość początkową w/w budynków...

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytanie oznaczone w przedmiotowym wniosku nr II w zakresie ustalenia wartości początkowej wniesionych aportem lokali niemieszkalnych. Przedmiotowy wniosek w zakresie pytania oznaczonego nr I zostanie rozpatrzony odrębną interpretacją.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. II.

Wartość początkowa w/w budynków ustalona powinna zostać w oparciu o art. 16g ust. 1 pkt 4 oraz art. 16g ust. 13 ustawy o CIT. W konsekwencji wartość początkowa budynków stanowić będzie wartość poszczególnych budynków ustalona przez Wnioskodawcę na dzień wniesienia budynków do spółki (Wnioskodawcy) powiększona o sumę wydatków na ich ulepszenie.

W związku z powyższym wartość początkowa poszczególnych budynków wynosi:

Ad. 1. 1.936.800,74 zł od 01.06.2009 r., a następnie 1.982.728,74 zł od 31.08.2009 r.,

Ad. 2. 399.234,69 zł od 31.12.2009 r., a następnie 509.202,95 zł od 30.09.2010 r.

Ad. 3. 9.470.000,00 od 23.03.2009 r. oraz 9.523.432,00 od 24.04.2009 r.,

Ad. 4. 419.691,00 zł od 17.03.2009 r., a następnie 762.205,87 zł od 31.12.2010 r.,

Ad. 5. 2.844.748,56 zł od 12.01.2010 r., a następnie 3.191.838,23 zł od 31.05.2010 r.,

Ad. 6. 896.600,33 zł od 30.04.2010 r., a następnie 1.713.798,39 zł od dnia 31.08.2010 r.,

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania oznaczonego nr II w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Na mocy powołanej regulacji, podatnik ma prawo do odliczenia dla celów podatkowych wszelkich wydatków, pod warunkiem, iż nie zostały one wymienione w art. 16 ust. 1 ww. ustawy oraz że wykaże ich związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na możliwość powstania przychodu. Przepis ten konstytuuje więc zasadę, stosownie do której, pomiędzy kosztem podatkowym oraz przychodami podatnika musi wystąpić związek przyczynowo-skutkowy.

Zatem, aby uznać wydatek za koszt uzyskania przychodów, muszą być spełnione następujące warunki:

  1. poniesiony wydatek musi mieć bezpośredni lub pośredni wpływ na powstanie przychodu, lub
  2. poniesiony wydatek ma na celu zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów,
  3. wydatek nie może znajdować się w katalogu kosztów określonych w art. 16 ust. 1 ustawy.

W myśl art. 15 ust. 6 ww. ustawy, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16.

Pojęcie środków trwałych, podlegających amortyzacji, zostało określone w art. 16a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Zgodnie z ww. przepisem, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

  1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
  2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
  3. inne przedmioty

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Aby dany składnik majątku był uznany za środek trwały musi spełniać więc następujące warunki:

  • stanowić własność lub współwłasność podatnika,
  • być nabyty lub wytworzony we własnym zakresie przez podatnika,
  • być kompletnym i zdatnym do użytku w dniu przyjęcia do używania,
  • przewidywany okres używania musi być dłuższy niż rok,
  • musi być wykorzystywany przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną działalnością albo oddany do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1.

W myśl cytowanego powyżej art. 16a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, środek trwały, m.in. budynek podlega amortyzacji, w sytuacji, gdy w dniu przyjęcia do używania jest kompletny i zdatny do użytku. Składnik majątku spełnia kryterium kompletności, jeżeli jest wyposażony we wszystkie elementy konstrukcyjne umożliwiające jego funkcjonowanie, zgodnie z przeznaczeniem. Poprzez sformułowanie „zdatny do użytku” należy rozumieć możliwość faktycznego oraz prawnego użytkowania.

Stosownie do art. 16d ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, składniki majątku, o których mowa w art. 16a-16c, wprowadza się do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych zgodnie z art. 9 ust. 1, najpóźniej w miesiącu przekazania ich do używania. Późniejszy termin wprowadzenia uznaje się za ujawnienie środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, o którym mowa w art. 16h ust. 1 pkt 4.

W myśl art. 16h ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 16k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji, z zastrzeżeniem art. 16e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór; suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których zgodnie z art. 16 ust. 1 nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych stosownie do przepisu art. 16g ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, z uwzględnieniem ust. 2 – 14, uważa się w razie nabycia w postaci wkładu niepieniężnego (aportu) wniesionego do spółki kapitałowej, a także udziału w spółdzielni - ustaloną przez podatnika na dzień wniesienia wkładu lub udziału wartość poszczególnych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, nie wyższą jednak od ich wartości rynkowej.

Powyższy przepis normuje sytuację nabycia w drodze wkładu niepieniężnego (aportu) majątku niestanowiącego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części. W przepisie tym postanowiono, że w razie nabycia w postaci wkładu niepieniężnego (aportu) wniesionego do spółki kapitałowej, a także udziału w spółdzielni, za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, uważa się ustaloną przez podatnika na dzień wniesienia wkładu lub udziału wartość poszczególnych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, nie wyższą jednak od ich wartości rynkowej. Z treści tego przepisu wynika, że ustalona przez podatnika na dzień wniesienia wkładu wartość poszczególnych składników majątku nie może być jedynie wyższa od ich wartości rynkowej.

Zgodnie z treścią art. 16g ust. 12 ww. ustawy, przy ustalaniu wartości początkowej poszczególnych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych zgodnie z ust. 1 pkt 3 – 5 oraz ust. 2, 10 i 11 stosuje się odpowiednio art. 14. Jednocześnie, należy mieć na uwadze wyłączenia zawarte w art. 16 ust. 1 pkt 1 lit. c tej ustawy, zgodnie z którym, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na ulepszenie środków trwałych, które zgodnie z art. 16g ust. 13 powiększają wartość środków trwałych, stanowiącą podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych (…). Wydatki te w momencie ich poniesienia nie stanowią bezpośrednio kosztów uzyskania przychodów.

Stosownie zaś do art. 16g ust. 13 ww. ustawy, jeżeli środki trwałe uległy ulepszeniu w wyniku przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji, wartość początkową tych środków, ustaloną zgodnie z ust. 1 i 3-11, powiększa się o sumę wydatków na ulepszenie, w tym także o wydatki na nabycie części składowych lub peryferyjnych, których jednostkowa cena nabycia przekracza 3.500 zł. Środki trwałe uważa się za ulepszone, gdy suma wydatków poniesionych na ich przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację lub modernizację w danym roku podatkowym przekracza 3.500 zł i wydatki te powodują wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środków trwałych do używania, mierzonej w szczególności okresem używania, zdolnością wytwórczą, jakością produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonych środków trwałych i kosztami ich eksploatacji. W takim wypadku przedmiotowe wydatki, jako nie stanowiące remontu, nie mogą być zaliczone bezpośrednio w koszty uzyskania przychodów, lecz poprzez odpisy amortyzacyjne.

Podkreślenia wymaga fakt, że o tym, czy poniesione nakłady stanowią wydatki na remont bezpośrednio zaliczane do kosztów uzyskania przychodów, czy też będą uznane za nakłady na ulepszenie środka trwałego i będą podlegały odpisom amortyzacyjnym odnoszonym w koszty sukcesywnie zgodnie z obowiązującymi w tym zakresie przepisami, decyduje zakres przeprowadzonych robót.

Zauważyć należy, że ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie precyzuje pojęć: „przebudowa”, „rozbudowa”, „rekonstrukcja”, „adaptacja”, „modernizacja”, brak jest także definicji pojęcia „remont”. Z uwagi na powyższe należy odwołać się do definicji zawartej w ustawie z dnia 7 lipca 1994r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2006 r. Nr 156, poz. 1118 ze zm.) oraz do piśmiennictwa i orzecznictwa sądów administracyjnych.

W myśl art. 3 pkt 8 ustawy - Prawo budowlane „remontem” jest wykonanie w istniejącym obiekcie budowlanym robót budowlanych polegających na odtworzeniu stanu pierwotnego, a niestanowiących bieżącej konserwacji, przy czym dopuszcza się stosowanie wyrobów budowlanych innych niż użyto w stanie pierwotnym.

Zgodnie z powyższą definicją, istotą remontu jest przywrócenie pierwotnego stanu technicznego oraz użytkowego środka trwałego, wraz z wymianą zużytych składników technicznych, nie zmieniające jego charakteru i funkcji, a następujące w trakcie eksploatacji środka trwałego i wynikające z tej eksploatacji – a więc są to wszystkie zmiany trwale przywracające pierwotny poziom techniczny danego środka trwałego, pierwotną zdolność użytkową utraconą na skutek upływu czasu i eksploatacji, przy czym pojęcie to nie obejmuje zwykłych zabiegów konserwacyjnych. Podkreślenia wymaga fakt, że przy remoncie mogą być stosowane materiały odpowiadające aktualnym standardom technologicznym.

Według utrwalonego orzecznictwa sądowego natomiast, z ulepszeniem środków trwałych mamy do czynienia, gdy następuje ich:

  • przebudowa, czyli zmiana (poprawienie) istniejącego stanu środków trwałych na inny, rozbudowa, tj. poprawienie składników majątkowych, w szczególności budynków i budowli, linii technologicznych itp.,
  • adaptacja, tj. przystosowanie (przerobienie) składnika majątkowego do wykorzystania go w innym celu niż ten, do którego był pierwotnie przeznaczony albo nadania mu nowych cech użytkowych, ,
  • rekonstrukcja, tj. odtworzenie (odbudowanie) zużytych całkowicie lub częściowo składników majątkowych,
  • modernizacja, tj. unowocześnienie środka trwałego w takie urządzenia lub cechy, których wcześniej nie miał, a które są wytworem nowszej myśli technicznej.

Różnica pomiędzy nakładami ponoszonymi na remont a nakładami ponoszonymi na ulepszenie środków trwałych polega zatem na tym, że remont zmierza do podtrzymania, odtworzenia wartości użytkowej środka trwałego i jest rodzajem naprawy, wymiany zużytych elementów, natomiast w wyniku ulepszenia środek trwały zostaje unowocześniony lub przystosowany do spełniania innych, nowych funkcji, zyskuje istotną zmianę cech użytkowych. Podkreślić przy tym należy, że przed zakwalifikowaniem określonych wydatków do inwestycji lub remontów należy każdorazowo w stosunku do konkretnego środka trwałego szczegółowo przeanalizować zakres rzeczowy wykonywanych robót, porównując je do stanu istniejącego na podstawie dokumentacji technicznej, a w przypadku wątpliwości co do prawidłowej kwalifikacji poniesionych wydatków oprzeć się na opinii biegłego do spraw budowlanych, który w oparciu o stosowną dokumentację i oględziny wypowie się co do charakteru poniesionych nakładów.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca - Spółka z o.o., została założona w 2009 r. Tytułem pokrycia udziałów wspólnika jako wkład niepieniężny (aport) Spółka otrzymała nieruchomości niemieszkalne, w skład których wchodziły m. in. budynki biurowe, budynek administracyjny, handlowo-usługowy, administracyjno-biurowy i budynek produkcyjny. Do ewidencji środków trwałych przedmiotowe budynki były wprowadzane w latach 2009-2010. W większości przypadków Spółka przed wprowadzeniem budynków do ewidencji środków trwałych poniosła nakłady na ich adaptację. Po wprowadzeniu przedmiotowych budynków do ewidencji środków trwałych Wnioskodawca przeprowadził w budynkach prace modernizacyjne służące przystosowaniu budynków do potrzeb szkół będących najemcami budynków.

Wątpliwości Spółki budzi ustalenie wartości początkowej ww. budynków niemieszkalnych.

Według tut. Organu, w związku z faktem, iż przedmiotowe budynki Spółka zakwalifikowała do środków trwałych dopiero po poniesieniu kosztów ich adaptacji, wartość początkowa poszczególnych budynków powinna zostać ustalona w oparciu o regulacje zawarte w cytowanych wyżej art. 16a ust. 1 i art. 16g ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, tzn. stanowić sumę wartości danej nieruchomości z dnia wniesienia wkładu i wartości nakładów poniesionych na jej adaptacje do dnia wprowadzenia danej nieruchomości do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych. Ponadto, w odniesieniu do nakładów poczynionych przez Spółkę na przedmiotowe budynki po wprowadzeniu ich do ewidencji środków trwałych, należy stwierdzić, iż, w sytuacji, gdy będą to wydatki poniesione na prace modernizacyjne nie zaś na remont, to także powinny powiększyć wartość początkową danych nieruchomości zgodnie z cytowanym wyżej art. 16g ust. 13 ww. ustawy.

Reasumując, mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz powołane przepisy prawa podatkowego stwierdzić należy, iż wartość początkowa przedmiotowych budynków niemieszkalnych powinna zostać ustalona w oparciu o uregulowania zawarte w cyt. wyżej art. 16a ust. 1 i art. 16g ust. 1 pkt 4 oraz w oparciu o art. 16g ust. 13 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, tzn. wartość poszczególnych budynków ustalona przez Wnioskodawcę na dzień ich wniesienia do Spółki powinna być powiększona o sumę wydatków poniesionych na ich adaptację i modernizację.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w przedmiotowym zakresie należało uznać za prawidłowe.

W tym miejscu należy podkreślić, iż wydając interpretacje w trybie art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa tut. organ nie dokonuje wyliczeń wartości początkowej budynków. W związku z tym Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie nie ustosunkował się do przedstawionych przez Wnioskodawczynię wyliczeń i danych.

Zgodnie bowiem z zasadą samoopodatkowania, obowiązującą w polskim systemie podatkowym, na podatniku spoczywa obowiązek dokonania oceny własnej sytuacji prawnopodatkowej, a po jej dokonaniu zachowania się zgodnie z przepisami prawa podatkowego, bowiem prawidłowość takiego wyliczenia podlega weryfikacji przez organ podatkowy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku ul.1-ego Maja 10, 09-402 Płock.


Referencje


doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj