INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 12 maja 2011 r. (data wpływu 23 maja 2011 r.), uzupełnionym pismem z dnia 4 sierpnia 2011 r. (data wpływu 9 sierpnia 2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie możliwości zastosowania zwolnienia od podatku dla czynności pośrednictwa finansowego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 maja 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie możliwości zastosowania zwolnienia od podatku dla czynności pośrednictwa finansowego.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 4 sierpnia 2011 r. (data wpływu 9 sierpnia 2011 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie z dnia 28 lipca 2011 r. znak IBPP3/443-593/11/IK.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Prowadzi działalność polegającą na sprzedaży samochodów osobowych, dostawczych i ciężarowych, świadczy usługi naprawy pojazdów.

Wnioskodawca zawarł umowę z M. w sprawie kredytowania sprzedaży samochodów do klientów finalnych.

Zgodnie z zawartą umową pomiędzy Wnioskodawcą a M., Wnioskodawca jest zobowiązany do wykonywania czynności związanych z oferowaniem umów: kredytu na zakup pojazdów mechanicznych, o ustanowienie zastawu rejestrowego, przewłaszczania na zabezpieczenie i cesji praw z polisy ubezpieczeniowej. W ramach wykonywania umowy Wnioskodawca wykonuje czynności faktyczne, o których mowa w art. 6a ust. 1 pkt 2 ustawy Prawo bankowe.

Do czynności tych należą przede wszystkim:

1. negocjowanie indywidualnych warunków kredytu z każdym z klientów,
2. informowanie klientów zainteresowanych kredytem z banku o warunkach oferowanego kredytu oraz wszelkich informacji związanych z kredytem,
3. sporządzaniem wniosku kredytowego dla klienta i zebranie wszelkich wymaganych dokumentów niezbędnych do udzielenia kredytu przez bank,
4. potwierdzenie autentyczności wymaganych przez bank dokumentów, składanych przez klienta,
5. przekazanie do banku kopii faktury sprzedaży kredytowanego pojazdu, kopii dowodu rejestracyjnego, karty pojazdu, polisy ubezpieczeniowej itp.
6. Po otrzymaniu wymaganych dokumentów bank bada zdolność kredytową klienta i podejmuje decyzje kredytową, według własnego uznania. Bank informuje Wnioskodawcę każdorazowo o swojej decyzji, a Wnioskodawca informuje dalej klienta.
   
   

Za wykonywane przez Wnioskodawcę usługi, bank wypłaca należne wynagrodzenie w postaci prowizji za zawarcie umowy kredytu.

Wnioskodawca w 2010 r. otrzymał klasyfikację statystyczną nadaną przez Główny Urząd Statystyczny, zgodnie z zeszytami metodycznymi PKWiU wprowadzonymi rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. (Dz. U. Nr 207, poz. 1293 z późn. zm.), że powyżej wymienione usługi mieszczą się w grupowaniu PKWiU 66.19.99.0 „Pozostałe usługi wspomagające usługi finansowe, z wyłączeniem ubezpieczeń i funduszów emerytalnych”.

Jednocześnie w związku § 2 ww. rozporządzenia według PKWiU wprowadzonej rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 6 kwietnia 2004 r. (Dz. U. Nr 89, poz. 844 z późn. zm.) mieściły się w grupowaniu PKWiU 67.13.10-00.00 „Usługi pomocnicze związane z pośrednictwem finansowym, pozostałe gdzie indziej niesklasyfikowane”.

Natomiast w związku z § 3 ww. rozporządzenia według PKWiU wprowadzonej rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 18 marca 1997 r. (Dz. U. Nr 42, poz. 264 z późn. zm.) mieściły się w grupowaniu PKWiU 67.13.10-00.10 „usługi pośrednictwa między stronami zaangażowania w udzielanie i przyjmowanie kredytów”.

Na podstawie załącznika nr 4 do ustawy o podatku od towarów i usług w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2010 r. Wnioskodawca stosował stawkę zwolnioną przy wystawianiu faktur za powyżej wymienione usługi świadczone na rzecz banku.

W uzupełnieniu do wniosku, Wnioskodawca wskazał że:

1. Wykonywane przez Wnioskodawcę czynności faktyczne nie obejmują:
• czynności ściągania długów, w tym factoringu,
• usługi doradztwa,
• usługi w zakresie leasingu.
2. Opisane we wniosku czynności są usługami pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytu rozumiane jako świadczenie usług przez podmiot, który nie jest żadną ze stron umowy dotyczącej produktu finansowego, a celem pośrednictwa jest uczynienie wszystkiego co możliwe, aby strony zawarły umowę.
3. Wykonywane czynności faktyczne w ramach zawartej umowy są wyłącznie usługami specyficznymi dla usług w zakresie usługi udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych.
   
   

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w związku ze zmianą przepisów w podatku od towarów i usług powyżej wymienione usługi świadczone na rzecz banku mogą korzystać ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38...

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z treścią art. 43 ust. 1 pkt 38 zwolnione z opodatkowania są usługi udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych, a także zarządzanie kredytami lub pożyczkami pieniężnymi przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę.

Wnioskodawca uważa, ze usługi świadczone na rzecz banku mieszczą się w definicji usług pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów, w związku z tym ma prawo do stosowania zwolnienia przy wystawianiu faktur za należną od banku prowizję.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (...), podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przepis art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W myśl postanowień art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Z cytowanych wyżej przepisów jednoznacznie wynika, że każde odpłatne świadczenie polegające na działaniu, zaniechaniu lub tolerowaniu czy określonym zachowaniu mieści się w tak sformułowanej definicji usługi.

Ponadto, zgodnie z obowiązującym od dnia 1 stycznia 2011 r. przepisem art. 5a ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednocześnie zaznacza się, że w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r. na podstawie art. 146a pkt 1 ustawy wprowadzonego art. 19 pkt 5 ustawy z dnia 26 listopada 2010 r. o zmianie niektórych ustaw związanych z realizacją ustawy budżetowej (Dz. U. Nr 238, poz. 1578 ze zm.) oraz zmienionego art. 9 pkt 1 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o finansach publicznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 257, poz. 1726), stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%, z zastrzeżeniem art. 146f.

Zarówno w przepisach ustawy o podatku od towarów i usług, jak i w rozporządzeniach wykonawczych do niej przewidziano możliwość zastosowania obniżonych stawek podatku, a także zwolnień od podatku.

W tym miejscu należy zaznaczyć, że w stanie prawnym obowiązującym do dnia 31 grudnia 2010 r., w myśl art. 43 ust. 1 pkt 1 ustawy zwolnione od podatku były usługi wymienione w załączniku nr 4 do ustawy, jednakże przepis ten został uchylony.

Ponadto, przy określaniu zakresu zwolnień, które dotychczas były ujęte w załączniku nr 4 do ustawy, odstąpiono od ich identyfikacji przy pomocy klasyfikacji statystycznych określając ich zakres z wykorzystaniem treści zapisów prawa unijnego i krajowego oraz orzecznictwa sądów. Powyższe jest konsekwencją wprowadzenia do ustawy cyt. art. 5a, zgodnie z którym od dnia 1 stycznia 2011 r., jeżeli przepisy ustawy nie powołują symbolu statystycznego dla danego towaru bądź usługi, nie identyfikuje się ich za pomocą klasyfikacji statystycznych.

W konsekwencji – zgodnie z obowiązującym od dnia 1 stycznia 2011 r. art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy – zwalnia się od podatku usługi udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych, a także zarządzanie kredytami lub pożyczkami pieniężnymi przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę.

Zgodnie zaś z art. 43 ust. 15 ustawy, zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 7, 12 i 37-41 oraz w ust. 13, nie mają zastosowania do:

1. czynności ściągania długów, w tym factoringu;
2. usług doradztwa;
3. usług w zakresie leasingu.
   
   

Należy podkreślić, że pojęcia używane do oznaczenia zwolnień, o których mowa w art. 43 ustawy winny być interpretowane w sposób ścisły, gdyż zwolnienia te stanowią odstępstwa od ogólnej zasady, zgodnie z którą podatek VAT pobierany jest od każdej usługi świadczonej odpłatnie przez podatnika. Zwolnienia stanowią pojęcia autonomiczne prawa wspólnotowego, które mają na celu uniknięcie rozbieżności pomiędzy państwami członkowskimi w stosowaniu systemu podatku VAT i które należy sytuować w ogólnym kontekście wspólnego systemu podatku VAT.

Z brzmienia art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy, wynika iż zwolnieniem objęte są usługi udzielania kredytów i pożyczek pieniężnych, zarówno tych wykonywanych przez banki, jak również świadczonych przez inne podmioty pośredniczące w ich udzielaniu. Należy stwierdzić, iż wymienione zwolnienie ma charakter przedmiotowy, gdzie przede wszystkim istotną przesłanką do skorzystania ze zwolnienia jest rodzaj świadczonej usługi, cechy które ją rozróżniają. Ustawodawca szczególny nacisk położył na stronę przedmiotową, nie dokonując zawężenia omawianego zwolnienia wyłącznie do określonej grupy podmiotów. Pogląd taki potwierdza orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości UE w wyroku w sprawie C-2/95 pomiędzy Sparekassernes Datacenter (SDC) a Skatteministeriet (Dania), gdzie Trybunał stwierdził iż „zwolnienie dotyczące usług finansowych nie jest uzależnione od tego, czy usługa jest wykonywana przez instytucję, która wstępuje w prawny związek z końcowym odbiorcą. Fakt, że dana transakcja jest wykonywana przez osobę trzecią, ale z punktu widzenia końcowego odbiorcy wydaje się być usługą wykonywaną przez bank, nie wyklucza objęcia jej zwolnieniem”. Konkludując można stwierdzić, że wg TSUE usługa finansowa świadczona przez podmiot trzeci nie traci w przedmiotowej sytuacji przymiotu takiej usługi.

W celu rozstrzygnięcia co w świetle ww. przepisów prawa podatkowego należy rozumieć pod pojęciem „pośrednictwa” warto w tym celu przytoczyć orzeczenie sygn. C-453/05 gdzie TSUE stwierdził, że „pośrednictwo stanowi działalność polegającą na pośredniczeniu, która może obejmować między innymi wskazywanie stronie danej umowy okazji do zawarcia takiej umowy, kontaktowanie się z drugą stroną i negocjowanie w imieniu i na rzecz klienta warunków świadczeń wzajemnych, przy czym celem takiej działalności jest uczynienie wszystkiego, co niezbędne, aby dwie strony zawarły umowę, a sam pośrednik nie ma żadnego interesu w zakresie treści umowy. Zatem pojęcie pośrednictwa nie wymaga koniecznie, aby pośrednik działający jako subagent agenta głównego kontaktował się bezpośrednio z dwiema stronami umowy, aby negocjować wszystkie klauzule, jednakże pod warunkiem że jego działalność nie ogranicza się do zobowiązania do wykonania części czynności faktycznych związanych z umową”.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność polegającą na sprzedaży samochodów osobowych, dostawczych i ciężarowych, świadczy usługi naprawy pojazdów. Wnioskodawca zawarł umowę z ... w sprawie kredytowania sprzedaży samochodów do klientów finalnych.

Zgodnie z zawartą umową pomiędzy Wnioskodawcą a M., Wnioskodawca jest zobowiązany do wykonywania czynności związanych z oferowaniem umów: kredytu na zakup pojazdów mechanicznych, o ustanowienie zastawu rejestrowego, przewłaszczania na zabezpieczenie i cesji praw z polisy ubezpieczeniowej. W ramach wykonywania umowy Wnioskodawca wykonuje czynności faktyczne, o których mowa w art. 6a ust. 1 pkt 2 ustawy Prawo bankowe.

Do czynności tych należą przede wszystkim:

• negocjowanie indywidualnych warunków kredytu z każdym z klientów,
• informowanie klientów zainteresowanych kredytem z banku o warunkach oferowanego kredytu oraz wszelkich informacji związanych z kredytem,
• sporządzaniem wniosku kredytowego dla klienta i zebranie wszelkich wymaganych dokumentów niezbędnych do udzielenia kredytu przez bank,
• potwierdzenie autentyczności wymaganych przez bank dokumentów, składanych przez klienta,
• przekazanie do banku kopii faktury sprzedaży kredytowanego pojazdu, kopii dowodu rejestracyjnego, karty pojazdu, polisy ubezpieczeniowej itp.
• Po otrzymaniu wymaganych dokumentów bank bada zdolność kredytową klienta i podejmuje decyzje kredytową, według własnego uznania. Bank informuje Wnioskodawcę każdorazowo o swojej decyzji, a Wnioskodawca informuje dalej klienta.
  
  

Wykonywane przez Wnioskodawcę czynności faktyczne nie obejmują:

• czynności ściągania długów, w tym factoringu,
• usługi doradztwa,
• usługi w zakresie leasingu.
  
  

Opisane we wniosku czynności są usługami pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytu rozumiane jako świadczenie usług przez podmiot, który nie jest żadną ze stron umowy dotyczącej produktu finansowego, a celem pośrednictwa jest uczynienie wszystkiego co możliwe, aby strony zawarły umowę. Wykonywane czynności faktyczne w ramach zawartej umowy są wyłącznie usługami specyficznymi dla usług w zakresie usługi udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych, za które Wnioskodawca otrzymuje od banku wynagrodzenie w postaci prowizji za zawarcie umowy kredytu.

Zatem biorąc pod uwagę powołane przepisy prawa, jak również przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe, stwierdzić należy, że świadczenie usług pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów, korzysta ze zwolnienia od podatku, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Dodatkowo informuje się, iż ocena stanowiska Wnioskodawcy w kwestii opisanego zaistniałego stanu faktycznego została zawarta w odrębnym rozstrzygnięciu.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016), skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi –Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.