Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP1/443-777/12-2/MPe
z 22 listopada 2012 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 22.08.2012 r. (data wpływu 27.08.2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stosowania zwolnienia przedmiotowego dla świadczonych usług – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27.08.2012 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stosowania zwolnienia przedmiotowego dla świadczonych usług.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Sp. z o.o. nie jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług jako podmiot zwolniony przedmiotowo. Spółka prowadzi działalność w zakresie pośrednictwa pomiędzy bankami a jej klientami, polegającą na pozyskiwaniu klientów dla banków na produkty bankowe, m.in. kredyty i pożyczki hipoteczne, gotówkowe, itp. („Produkty”). Usługi Spółki są świadczone na rzecz banków i polegają na pozyskiwaniu klientów, poprzez:

1. wypełnianie formularzy (tj. zgłoszenie osoby zainteresowanej określonym Produktem, stanowiące podstawę do rozpoczęcia procedury zawarcia umowy pomiędzy bankiem i osobą zainteresowaną),
   
2. publikowanie informacji dotyczących oferowanych Produktów,
   
3. prowadzenie innych działań mających na celu pozyskanie klientów dla banków.
   
   

Z tytułu świadczonych usług na rzecz banków, na podstawie zawartych umów o współpracy - Spółka otrzymuje wynagrodzenie za efekt podejmowanych działań w postaci sprzedanych przez banki Produktów na rzecz klientów pozyskanych przez Spółkę. Wynagrodzenie jest ustalone prowizyjnie w wysokości zależnej od ilości i wartości Produktów (np. wartość wypłaconych w danym okresie kredytów) sprzedanych na rzecz klientów pozyskanych przez Spółkę. Wynagrodzenie prowizyjne jest dwuskładnikowe, każdorazowo wypłacane przez bank - za czynności pośrednictwa finansowego na rzecz banku i na rzecz klienta. Jeden element prowizji jest uznawany przez bank w momencie podpisania umowy o kredyt, drugi element to wyrażona pisemnie zgoda klienta na pobranie prowizji za pośrednictwo finansowe dokonane przez Spółkę w momencie uruchomienia kredytu.

Wynagrodzenie nie jest należne lub podlega zwrotowi w przypadku, gdy:

1. pozyskany klient odstąpi od umowy zgodnie z obowiązującymi przepisami - dotyczy osób fizycznych nie prowadzących działalności gospodarczej jako konsumentów,
   
2. dany klient złoży w okresie wcześniejszym wniosek o zawarcie umowy o dany Produkt za pośrednictwem innego partnera banku lub w banku.
   
   

Podsumowując Spółka z o.o. świadczy na rzecz banków usługi polegające na pozyskiwaniu klientów na produkty bankowe i jest wynagradzana prowizyjnie za świadczone usługi. Wynagrodzenie będzie ustalane na podstawie wartości produktów sprzedanych przez bank na rzecz klientów pozyskanych przez Spółkę, z wyłączeniem zerwanych przez klientów umów lub klientów ubiegających się już wcześniej o zawarcie umowy na dany Produkt danego banku. W przypadku braku pozyskania przez Spółkę klientów na Produkty banku w danym okresie rozliczeniowym nie jest Spółce należne żadne wynagrodzenie.

W powyższym zakresie Wnioskodawca zwrócił się z wnioskiem w dniu 27.07.2012 (numer zarejestrowanego wniosku - 2583/2012) do Ośrodka Klasyfikacji i Nomenklatur Urzędu Statystycznego w Łodzi, ul. Suwalska 29, 93-176 Łódź o dokonanie klasyfikacji statystycznej powyżej wskazanych usług.

Zdaniem Wnioskodawcy przedmiotowe usługi są w całości klasyfikowane pod następującymi symbolami:

• PKWiU 1997: w zakresie kredytów: 67.13.10-00.10 Usługi pośrednictwa między stronami zaangażowanymi w udzielanie i przyjmowanie kredytów oraz odpowiednio na gruncie PKWiIU z 2004 r. i 2008 r. to:
  
• PKWiU 2004: 67.13.10-00.00 Usługi pomocnicze związane z pośrednictwem finansowym, pozostałe, gdzie indziej niesklasyfikowane
  
• PKWiU 2008: 66.19.99.0 Pozostałe usługi wspomagające usługi finansowe (z wyłączeniem ubezpieczeń i funduszy emerytalnych), gdzie indziej niesklasyfikowane.
  
  
  

W odpowiedzi na wniosek z dnia 27.07.2012r. Urząd Statystyczny w Łodzi w dniu 10.08.2012r.potwierdził prawidłowość grupowania klasyfikacji PKWiU i wykonywanych przez Spółkę usług.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy z tytułu świadczonych przez siebie usług Spółka właściwie korzysta ze zwolnienia od podatku od towarów i usług przewidzianego po nowelizacji ustawy w art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o podatku od towarów i usług tj. „usługi udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych, a także zarządzanie kredytami lub pożyczkami pieniężnymi przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę”?
   
2. Czy wynagrodzenie prowizyjne z tytułu świadczonych usług jako dwuskładnikowe, każdorazowo wypłacane przez bank - za czynności pośrednictwa finansowego na rzecz banku i na rzecz klienta będzie każdorazowo korzystało ze zwolnienia od podatku od towarów i usług?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1. Spółka prawidłowo korzysta ze zwolnienia przedmiotowego w podatku od towarów i usług i zasadnie wystawia Rachunki sprzedaży.

Ad. 2. Prowizje jako usługi będące przedmiotem wniosku, klasyfikowane pod symbolem 66.19.99.0 korzystają ze zwolnienia z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 Ustawy VAT.

Uzasadnienie:

Opierając się na art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o podatku od towarów i usług „zwalnia się od podatku usługi udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych, a także zarządzanie kredytami lub pożyczkami pieniężnymi przez kredytodawcę łub pożyczkodawcę” - wykazane powyżej usługi świadczone czy to na rzecz banków czy na rzecz dużych pośredników finansowych czy instytucji parabankowych typu SKOK - w całości mieszczą się w grupowaniu usług zwolnionych, w związku z czym Wnioskodawca ma prawo do wystawiania rachunków za należną prowizję -jako podmiot zwolniony przedmiotowo z podatku VAT.

Z powoływanego artykułu ustawy o VAT wynika, iż zwolnieniem objęte są usługi udzielania kredytów i pożyczek pieniężnych (interpretacja indywidualna - IPPP1/443-139/10-4/AP z dnia 2010.04.13 Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie). Usługi wykonywane przez banki, jak i przez inne podmioty pośredniczące w ich udzielaniu. Jako, że zwolnienie to ma charakter przedmiotowy(Wyrok WSA w Białymstoku z dnia 7 grudnia 2007 r., sygn. I SA/Bk 528/2007), zatem jego stosowanie nie jest uzależnione od charakteru czy rodzaju podmiotu świadczącego takie usługi. Ustawodawca położył szczególny nacisk na charakter przedmiotowy świadczonych usług, nie dokonując zawężenia opisanego zwolnienia do określonej grupy podmiotów, dlatego istotną przesłanką do skorzystania ze zwolnienia jest rodzaj świadczonej usługi, który w przypadku wnioskodawcy ma miejsce.

Argumentując stanowisko Wnioskodawcy jako prawidłowe zgodnie z utrwaloną linią orzeczniczą ETS (m.in. orzeczenia w sprawach C-235/00 Commisioners of Customs Excise przeciwko CSC Financial Services Ltd., C-169/04 Abbey National plc, Inscape Investrnent Fund przeciwko Commissioners of Customs 7 Excise), ze zwolnienia przewidzianego w art. 135 Dyrektywy VAT korzystają także usługi pomocnicze do wymienionych w przepisie usług, o ile:

• stanowią odróżniającą się całość,
  
• są specyficzne dla transakcji zwolnionych,
  
• mają podstawowe znaczenie dla ich realizacji.
  
  

Orzeczenie w sprawie C-2/95 Sparekassernes Datacenter (SDC) przeciwko Skatteministeriet (Dania) -z których to przepisów wynika, iż „zwolnienie dotyczące usług finansowych nie jest uzależnione od tego, czy usługa jest wykonywana przez Instytucję, która wstępuje w prawny związek z końcowym odbiorcą. To, że dana transakcja jest wykonywana przez osobę trzecią, ale z punktu widzenia końcowego odbiorcy wydaje się być usługą wykonywaną przez bank, nie wyklucza jej zwolnieniem”.

Usługi pośrednictwa na gruncie prawa podatkowego winny być zgodne z linią orzecznictwa TSUE, przykładowo w uzasadnieniu sprawy C-453/05 (Volker Ludwig przeciwko Finanzamt Luckenwalde) zgodnie z pkt 39 powoływanego wyroku w sprawie CSC Financial Services „pośrednictwo stanowi działalność polegającą na pośredniczeniu, która może obejmować między innymi wskazywanie stronie danej umowy okazji do zawarcia takiej umowy, przy czym celem takiej działalności jest uczynienie wszystkiego, co niezbędne, aby dwie strony zawarły umowę, a sam pośrednik nie ma żadnego interesu w zakresie treści umowy. Zatem pojęcie pośrednictwa nie wymaga koniecznie, aby pośrednik działający jako subagent agenta głównego kontaktował się bezpośrednio z dwiema stronami umowy, aby negocjować wszystkie klauzule, jednakże pod warunkiem, że jego działalność nie ogranicza się do zobowiązania do wykonania części czynności faktycznych związanych z umową”.

Świadczone przez Wnioskodawcę usługi nie obejmują czynności wskazanych w art. 43 ust. 15 ustawy o podatku od towarów i usług, czyli:

• czynności ściągania długów, w tym factoringu,
  
• usług doradztwa,
  
• usług w zakresie leasingu.
  
  

Wykonywane czynności faktyczne w ramach zawartych umów pośrednictwa kredytowego są wyłącznie usługami specyficznymi w zakresie usług udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych.

W ocenie Wnioskodawcy - świadczone przez Spółkę usługi pośrednictwa finansowego zasadnie korzystają ze zwolnienia z podatku od towarów i usług w całości swoich przychodów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przepis art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W myśl postanowień art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Z cytowanych wyżej przepisów jednoznacznie wynika, że każde odpłatne świadczenie polegające na działaniu, zaniechaniu lub tolerowaniu czy określonym zachowaniu mieści się w tak sformułowanej definicji usługi.

Zgodnie z art. 5a ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Art. 106 ust. 1 ustawy stanowi, że podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Szczegółowe zasady wystawiania faktur oraz dane, które faktury powinny zawierać określają przepisy rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360).

Zgodnie z § 4 ust. 1 tego rozporządzenia, zarejestrowani podatnicy jako podatnicy VAT czynni, posiadający numer identyfikacji podatkowej, wystawiają faktury oznaczone wyrazami "FAKTURA VAT".

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednocześnie zaznacza się, że w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r. na podstawie art. 146a pkt 1 ustawy, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%, z zastrzeżeniem art. 146f.

Zarówno w przepisach ustawy o podatku od towarów i usług, jak i w rozporządzeniach wykonawczych do niej przewidziano możliwość zastosowania obniżonych stawek podatku, a także zwolnień od podatku.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy zwalnia się od podatku usługi udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych, a także zarządzanie kredytami lub pożyczkami pieniężnymi przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę.

W myśl art. 43 ust. 13 ustawy, zwolnienie od podatku stosuje się również do świadczenia usługi stanowiącej element usługi wymienionej w ust. 1 pkt 7 i 37-41, który sam stanowi odrębną całość i jest właściwy oraz niezbędny do świadczenia usługi zwolnionej zgodnie z ust. 1 pkt 7 i 37-41.

W myśl art. 43 ust. 15 ustawy, zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 7, 12 i 37-41 oraz w ust. 13, nie mają zastosowania do:

1. czynności ściągania długów, w tym factoringu;
   
2. usług doradztwa;
   
3. usług w zakresie leasingu.
   
   

Należy podkreślić, że pojęcia używane do oznaczenia zwolnień, o których mowa w art. 43 ustawy winny być interpretowane w sposób ścisły, gdyż zwolnienia te stanowią odstępstwa od ogólnej zasady, zgodnie z którą podatek VAT pobierany jest od każdej usługi świadczonej odpłatnie przez podatnika. Zwolnienia stanowią pojęcia autonomiczne prawa wspólnotowego, które mają na celu uniknięcie rozbieżności pomiędzy państwami członkowskimi w stosowaniu systemu podatku VAT i które należy sytuować w ogólnym kontekście wspólnego systemu podatku VAT.

Stosownie do treści przepisu art. 135 (1) (b) Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE.L. Nr 347.1 ze zm.), która weszła w życie z dniem 1 stycznia 2007 r., państwa członkowskie zwalniają udzielanie kredytów i pośrednictwo kredytowe, oraz zarządzanie kredytami przez kredytodawcę.

Z brzmienia art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy, stanowiącego implementację regulacji unijnych w tym zakresie wyraźnie wynika, iż intencją ustawodawcy było objęcie zwolnieniem usług udzielania kredytów i pożyczek pieniężnych, zarówno tych wykonywanych przez banki, jak również świadczonych przez inne podmioty. Należy stwierdzić, iż wymienione zwolnienie ma charakter przedmiotowy, gdzie przede wszystkim istotną przesłanką do skorzystania ze zwolnienia jest rodzaj świadczonej usługi, cechy które ją rozróżniają. Ustawodawca szczególny nacisk położył na stronę przedmiotową, nie dokonując zawężenia omawianego zwolnienia wyłącznie do określonej grupy podmiotów. Pogląd taki potwierdza orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości UE w wyroku w sprawie C-2/95 pomiędzy Sparekassernes Datacenter (SDC) a Skatteministeriet (Dania), gdzie Trybunał stwierdził iż „zwolnienie dotyczące usług finansowych nie jest uzależnione od tego, czy usługa jest wykonywana przez instytucję, która wstępuje w prawny związek z końcowym odbiorcą. Fakt, że dana transakcja jest wykonywana przez osobę trzecią, ale z punktu widzenia końcowego odbiorcy wydaje się być usługą wykonywaną przez bank, nie wyklucza objęcia jej zwolnieniem”. Konkludując można stwierdzić, że wg TSUE usługa finansowa świadczona przez podmiot trzeci nie traci w przedmiotowej sytuacji przymiotu takiej usługi.

W celu rozstrzygnięcia co w świetle ww. przepisów prawa podatkowego należy rozumieć pod pojęciem „pośrednictwa” warto w tym celu odnieść się do wyroku w sprawie sygn. C-453/05 gdzie TSUE stwierdził, że „pośrednictwo stanowi działalność polegającą na pośredniczeniu, która może obejmować między innymi wskazywanie stronie danej umowy okazji do zawarcia takiej umowy, kontaktowanie się z drugą stroną i negocjowanie w imieniu i na rzecz klienta warunków świadczeń wzajemnych, przy czym celem takiej działalności jest uczynienie wszystkiego, co niezbędne, aby dwie strony zawarły umowę, a sam pośrednik nie ma żadnego interesu w zakresie treści umowy. Zatem pojęcie pośrednictwa nie wymaga koniecznie, aby pośrednik działający jako subagent agenta głównego kontaktował się bezpośrednio z dwiema stronami umowy, aby negocjować wszystkie klauzule, jednakże pod warunkiem że jego działalność nie ogranicza się do zobowiązania do wykonania części czynności faktycznych związanych z umową”.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca nie jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług jako podmiot zwolniony przedmiotowo. Spółka prowadzi działalność w zakresie pośrednictwa pomiędzy bankami a jej klientami, polegającą na pozyskiwaniu klientów dla banków na produkty bankowe, m.in. kredyty i pożyczki hipoteczne, gotówkowe. Usługi Spółki są świadczone na rzecz banków i polegają na pozyskiwaniu klientów, poprzez:

1. wypełnianie formularzy (tj. zgłoszenie osoby zainteresowanej określonym Produktem, stanowiące podstawę do rozpoczęcia procedury zawarcia umowy pomiędzy bankiem i osobą zainteresowaną),
   
2. publikowanie informacji dotyczących oferowanych Produktów,
   
3. prowadzenie innych działań mających na celu pozyskanie klientów dla banków.
   
   

Z tytułu świadczonych usług na rzecz banków, na podstawie zawartych umów o współpracy - Spółka otrzymuje wynagrodzenie za efekt podejmowanych działań w postaci sprzedanych przez banki Produktów na rzecz klientów pozyskanych przez Spółkę. Wynagrodzenie jest ustalone prowizyjnie w wysokości zależnej od ilości i wartości Produktów (np. wartość wypłaconych w danym okresie kredytów) sprzedanych na rzecz klientów pozyskanych przez Spółkę.

Świadczone przez Wnioskodawcę usługi nie obejmują czynności ściągania długów, w tym factoringu, usług doradztwa oraz usług w zakresie leasingu.

Zatem biorąc pod uwagę powołane przepisy prawa, jak również przedstawiony we wniosku opis zaistniałego stanu faktycznego stwierdzić należy, że świadczenie przedmiotowych usług pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów i pożyczek korzysta ze zwolnienia od podatku, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym stwierdzić należy, iż Wnioskodawca właściwie korzysta ze zwolnienia przedmiotowego, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy.

Z opisu sprawy wynika, iż z tytułu świadczonych na rzecz banków usług, Spółka otrzymuje dwuskładnikowe wynagrodzenie prowizyjne. Jeden element prowizji jest uznawany przez bank w momencie podpisania umowy o kredyt, drugi element to wyrażona pisemnie zgoda klienta na pobranie prowizji za pośrednictwo finansowe dokonane przez Spółkę w momencie uruchomienia kredytu.

W związku z faktem, iż świadczone przez Wnioskodawcę usługi korzystają ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy, również całość otrzymywanego wynagrodzenia korzysta z tego zwolnienia.

Z przedstawionych we wniosku okoliczności wynika, iż Wnioskodawca nie jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług jako podmiot zwolniony przedmiotowy z tego podatku, zatem nie dotyczy go obowiązek wystawiania faktur. Zatem Wnioskodawca – będąc podatnikiem przedmiotowo zwolnionym od podatku – zasadnie wystawia rachunki sprzedaży.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j.Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.