INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60, ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 15 kwietnia 2011 r. (data wpływu 23 maja 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie konsekwencji podatkowych wynikających z przekazania wspólnikom nieruchomości w zamian za wniesione dopłaty – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 maja 2011 r. złożono ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie konsekwencji podatkowych wynikających z przekazania wspólnikom nieruchomości w zamian za wniesione dopłaty.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wspólnicy Spółki w latach wcześniejszych wnieśli do Spółki dopłaty zwrotne w wysokości 2 000 000 zł. Uchwałą Zgromadzenia Wspólników uchwalono zwrot dopłat. W związku z brakiem środków pieniężnych na rachunku bankowym Zgromadzenie Wspólników podjęło uchwałę, w której wyraziło zgodę, działając na podstawie art. 453 Kodeksu cywilnego, za zgodą wierzycieli (wspólników) zamienić świadczenie pieniężne na przekazanie nieruchomości będących środkami trwałymi o wartości rynkowej 2 000 000 zł, zaś wartości księgowej 986 224,19 zł.

W związku z powyższym Wnioskodawca zadał następujące pytanie:

Czy przekazanie nieruchomości wspólnikom Spółki w ramach zwrotu dopłat zwrotnych, do których zobowiązana jest Spółka w związku z uchwałą o zwrocie dopłat, będzie w Spółce podlegało opodatkowaniu podatkiem dochodowym, jak zbycie nieruchomości...

Zdaniem Wnioskodawcy, przekazanie nieruchomości w ramach zwrotu dopłaty przy zastosowaniu art. 453 kodeksu cywilnego nie jest dla Spółki przychodem do opodatkowania. W ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych nie została zawarta ustawowa definicja przychodu, zostały wymienione jedynie elementy, które określają, co należy traktować jako przychód. Wszystkie wymienione przychody wiążą się z majątkowym przysporzeniem. W sytuacji przekazania majątku w zamian za należny zwrot dopłat nie mamy do czynienia z przysporzeniem majątku, Spółka zwraca jedynie dług, który jest w postaci nieruchomości. Zatem przekazanie nieruchomości o księgowej wartości 986 224,19 zł, zaś rynkowej 2 000 000 zł nie jest przychodem w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Spółka może be konsekwencji w podatku dochodowym przekazać nieruchomość o wartości rynkowej 2 000 000 zł za dopłaty o tej samej wartości.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z dyspozycją art. 177 § 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (Dz. U. Nr 94, poz. 1037, ze zm.), umowa spółki może zobowiązywać wspólników do dopłat w granicach liczbowo oznaczonej wysokości w stosunku do udziału.

W myśl art. 179 § 1-3 Kodeksu dopłaty mogą być zwracane wspólnikom, jeżeli nie są wymagane na pokrycie straty wykazanej w sprawozdaniu finansowym. Zwrot dopłat może nastąpić po upływie miesiąca od dnia ogłoszenia o zamierzonym zwrocie w piśmie przeznaczonym do ogłoszeń spółki. Zwrot powinien być dokonany równomiernie wszystkim wspólnikom.

Dopłaty w rozumieniu Kodeksu spółek handlowych stanowią szczególną właściwość spółki z o.o. i jako świadczenie pieniężne na rzecz spółki mają z reguły na celu powiększenie jej kapitału obrotowego. Obowiązek ustanowienia dopłat w spółce z o.o. zmierza do zaspokojenia potrzeb spółki i poprawy jej płynności finansowej, bez potrzeby podwyższania kapitału zakładowego. W konkretnym przypadku dopłaty mogą być przeznaczone bądź na pokrycie strat spółki, bądź na jej cele rozwojowe. Instytucja dopłat umożliwia również wspólnikom zwrot pobranych, a zbędnych dopłat bez potrzeby obniżania kapitału zakładowego spółki.

Dopłaty takie mogą – ale nie muszą – zostać zwrócone wspólnikom. W tym względzie wykazują podobieństwo do umowy pożyczki (chociaż nie są bezwzględnie zwrotne) i mogą być oprocentowane bądź nieoprocentowane. Różnica między tymi instytucjami zasadza się głównie w tym, że wspólnikowi spółki z o.o. nie przysługuje roszczenie o zwrot wniesionej kwoty dopłat, aż do czasu zarządzenia jej zwrotu.

Prawo do zwrotu dopłat jest prawem majątkowym, ściśle związanym z faktem posiadania udziałów przez wspólnika, co oznacza, iż w razie zbycia udziałów przez wspólnika, który wniósł dopłaty, prawo do otrzymania zwrotu wniesionych dopłat przechodzi na nabywcę udziałów.

Z kolei ustawa z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397, ze zm.) – dalej: ustawa - wiąże obowiązek podatkowy z osiągnięciem dochodu, bez względu na rodzaj źródeł przychodów, z jakich dochód ten został osiągnięty (art. 7 ust. 1 ustawy).

Regulujący kwestie przychodów art. 12 ustawy nie wymienia źródeł przychodu, a jedynie określa zdarzenia, z wystąpieniem których ustawodawca związał obowiązek wykazania przychodu dla celów podatkowych, wymieniając wśród nich m.in. otrzymanie pieniędzy, czy nieodpłatnych świadczeń.

Natomiast art. 12 ust. 4 ustawy enumeratywnie określa, co nie jest przychodem w rozumieniu tej ustawy. Stosownie do dyspozycji art. 12 ust. 4 pkt 11 ustawy do przychodów nie zalicza się dopłat wnoszonych do spółki, jeżeli ich wniesienie następuje w trybie i na zasadach określonych w odrębnych przepisach (…). Z regulacją tą koresponduje zapis art. 12 ust. 4 pkt 3 ustawy, zgodnie z którym do przychodów nie zalicza się zwróconych udziałowcom (akcjonariuszom) dopłat wniesionych do spółki zgodnie z odrębnymi przepisami – w wysokości określonej w złotych na dzień ich faktycznego wniesienia.

Przywołania w niniejszej sprawie wymaga również norma art. 453 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93, ze zm.), stosownie do której jeżeli dłużnik w celu zwolnienia się z zobowiązania spełnia za zgodą wierzyciela inne świadczenie, zobowiązanie wygasa. Uregulowana w tym przepisie instytucja świadczenia w miejsce wypełnienia/wykonania (datio in solutum) stanowi jeden z wyjątków od zasady realnego wykonywania zobowiązań cywilnych, znajdujący podstawę w zasadzie swobody umów. Wskutek zawarcia umowy o świadczenie w miejsce wypełnienia dłużnik uzyskuje upoważnienie przemienne (facultas alternativa), umożliwiające mu wykonanie zobowiązania przez spełnienie świadczenia innego niż pierwotne. Z chwilą wypełnienia świadczenia zastępczego następuje wykonanie umowy o datio in solutum, a zarazem wykonanie istniejącego zobowiązania, co prowadzi do jego wygaśnięcia. Roszczenie wierzyciela wynikające z umowy zobowiązaniowej zostaje zaspokojone wskutek spełnienia przez dłużnika na jego rzecz świadczenia zastępczego.

Oceniając z prawnopodatkowego punktu widzenia przekazanie wspólnikom przez Spółkę nieruchomości tytułem „zwrotu dopłat” organ upoważniony zauważa, iż w przedmiotowej sprawie kluczowe znaczenie ma fakt, iż w zamian za otrzymane od wspólników środki pieniężne (dopłaty) Wnioskodawca dokona przekazania części swego majątku (nieruchomości) stanowiącego jego środki trwałe. Dojdzie tym samym do odpłatnego zbycia tych nieruchomości, albowiem ich zastępczego przekazania nie można utożsamiać ze zwrotem dopłat – nie nastąpi zwrot pierwotnego świadczenia pieniężnego.

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy, przychodem z odpłatnego zbycia rzeczy lub praw majątkowych jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie (z zastrzeżeniem ust. 4 i 5). Należy przy tym zaznaczyć, że odpowiednio w przypadku, gdy cena bez uzasadnionej przyczyny znacznie odbiega od wartości rynkowej zbywanych rzeczy lub praw, wówczas przychód z ich zbycia określa organ podatkowy w wysokości wartości rynkowej, na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca odpłatnego zbycia (ust. 2 powołanego artykułu).

W konsekwencji powyższego, przekazanie nieruchomości wspólnikom przez Spółkę w wykonaniu datio in solutum nie będzie na gruncie prawa podatkowego zwrotem dopłat, o którym traktuje art. 12 ust. 4 pkt 3 ustawy, skutkując tym samym powstaniem obowiązku podatkowego w podatku dochodowym od osób prawnych z tytułu zbycia nieruchomości.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 roku Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.