Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPB1/415-666/11/PSZ
z 28 września 2011 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

Interpretacje podatkowe
 

Rodzaj dokumentu
interpretacja indywidualna
Sygnatura
ITPB1/415-666/11/PSZ
Data
2011.09.28



Autor
Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy


Temat
Podatek dochodowy od osób fizycznych --> Koszty uzyskania przychodów --> Wydatki nieuznawane za koszty uzyskania przychodów

Podatek dochodowy od osób fizycznych --> Koszty uzyskania przychodów --> Pojęcie i wysokość kosztów uzyskania przychodów


Słowa kluczowe
amortyzacja
budynek niemieszkalny
odsetki od kredytu
prace wykończeniowe
rozbudowa
środek trwały


Istota interpretacji
Amortyzacja budynku oraz możliwość zaliczenia odsetek od kredytu do kosztów uzyskania przychodów.



Wniosek ORD-IN 2 MB

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA


Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 27 czerwca 2011 r. (data wpływu 29 czerwca 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie amortyzacji budynku oraz możliwości zaliczenia odsetek od kredytu do kosztów uzyskania przychodów - jest nieprawidłowe.


UZASADNIENIE


W dniu 29 czerwca 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie amortyzacji budynku oraz możliwości zaliczenia odsetek od kredytu do kosztów uzyskania przychodów.


W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.


Prowadzi Pan pozarolniczą działalność gospodarczą od 1994 r. Przedmiotem prowadzonej działalności jest hotelarstwo i gastronomia.

W 2007 r. celem poszerzenia oferty i tym samym pozyskania większej liczby klientów oraz w odpowiedzi na wzrastające wymagania stawiane przez rynek rozpoczęta została budowa zespołu odnowy biologicznej z basenem i pomieszczeniami rekreacyjno-rozrywkowymi oraz centrum konferencyjnym wraz z przyłączami i instalacjami. Obiekt powstał na gruncie własnym. Z częścią hotelowo-gastronomiczną wybudowaną w 1994 r. połączony jest łącznikiem. Posiada także odrębne wejście. Jest obiektem trwale związanym z gruntem, jest wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych, posiada fundamenty i dach. Projekt budowy oraz wydane pozwolenia zakładały podział budowy na dwa etapy. Obiekt składać się miał z części konferencyjnej z zapleczem gastronomicznym oraz rekreacyjno-rozrywkowej w skład której wchodzić będą: basen, bowling, squash, SPA.

Budowa nowo powstającego obiektu finansowana jest w całości z kredytów inwestycyjnych. Spłata rat kredytów i odsetek rozpocznie się w miesiącu czerwcu 2012 roku. Nagła choroba właściciela w październiku 2009 r. i w konsekwencji wycofanie się banku z dalszego kredytowania inwestycji spowodowała, że dużym wysiłkiem udało się dokończyć część konferencyjną z zapleczem gastronomicznym. W dniu 29 października 2010 r. decyzją Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego, oddane zostało do użytkowania centrum konferencyjne z przyłączami i instalacjami. Uzyskana decyzja jest decyzją ostateczną i nie będzie podlegała weryfikacji w przypadku oddawania do użytkowania dalszych części obiektu.

Na dzień dzisiejszy trwają starania o pozyskanie innych źródeł finansowania. Z uwagi na trudną sytuację finansową nie można w chwili obecnej określić kiedy i czy w ogóle część kulturalno-rekreacyjna obiektu zostanie oddana do użytkowania. Dokończenie bowiem tej części oraz jej wyposażenie wymaga jeszcze nakładów w kwocie ok. 6.000.000 zł.

Od momentu uzyskania decyzji o dopuszczeniu do użytkowania rozpoczęto używanie nowej części na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej. Odbywają się tam większe imprezy albowiem część konferencyjna to siedem sal z możliwością ich dowolnego łączenia. Od 2011 roku od części oddanej do użytkowania naliczony został przez Urząd Miasta podatek od nieruchomości. Jego wysokość dotyczy nowo oddanej części wynosi w br. 35.845 zł 82 gr. Po dokładnym rozliczeniu nowo oddanej części została ona wprowadzona do ewidencji środków trwałych i amortyzowana od m-ca listopada 2010 r. Miesięczny odpis amortyzacyjny wynosi 13.999 zł 70 gr.


W związku z powyższym zadano następujące pytania.


  1. W którym momencie można rozpocząć amortyzację podatkową oddanej do użytkowania części konferencyjnej stanowiącej 40% całej powierzchni budynku...
  2. Czy odsetki od kredytów inwestycyjnych, których spłata rozpocznie się od miesiąca czerwca 2012 roku stanowić będą koszty uzyskania przychodów w takiej proporcji w jakiej wartość oddana do użytkowania mieści się w wartości ogółem udzielonych kredytów...


Zdaniem Wnioskodawcy, amortyzację części konferencyjnej można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów od m-ca listopada 2010 roku tj. od miesiąca następnego po wprowadzeniu do ewidencji środków trwałych.

Pozwolenie na użytkowanie zostało wydane pomimo nie dokończenia części rekreacyjno-kulturalnej. Brak wykończenia tej części nie uniemożliwia użytkowania części konferencyjnej. Zgodnie z decyzją wypełnione zostały w całości obowiązki wynikające z przepisu art. 57, a obiekt spełnia warunki określone w art. 59 ust. 1 ustawy Prawo Budowlane i kwalifikuje się do wydania decyzji o pozwoleniu na użytkowanie. W ocenie Inspektora Nadzoru Budowlanego jest on kompletny i zdatny do użytku. Zgodnie z definicją zawartą w art. 3 pkt 2 ustawy Prawo budowlane, jest budynkiem.

Część konferencyjna spełnia przesłanki kompletności oraz zdatności do użytku od dnia przyjęcia do używania, gdyż zawiera wszystkie elementy konstrukcyjne potrzebne do prawidłowego funkcjonowania zgodnie z przeznaczeniem, bez narażania życia i zdrowia osób z niej korzystających.

Dzięki oddaniu do użytkowania części konferencyjnej uzyskiwany jest przychód z działalności gospodarczej podlegający opodatkowaniu.

Wskazuje Pan, iż potwierdzeniem stanowiska jest wyrok WSA we Wrocławiu z 7 października 2010 roku, sygn. akt I SA/Wr 693/10.

Uważa Pan, iż odsetki od kredytów inwestycyjnych będą stanowiły koszty uzyskania przychodów w takiej proporcji w jakiej wartość części oddanej do użytkowania mieści się w wartości ogółem udzielonych kredytów.

Zgodnie z zapisami ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych nie uznaje się za koszty uzyskania przychodów odsetek , prowizji i różnic kursowych od pożyczek (kredytów) zwiększających koszty inwestycji w okresie realizacji tych inwestycji. W sytuacji uzyskania decyzji o pozwoleniu na użytkowanie części zamierzenia budowlanego, umieszczeniu w ewidencji środków trwałych oraz wykorzystywaniu w prowadzonej działalności gospodarczej - część ta nie jest inwestycją w realizacji.


W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.


W myśl art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51 poz. 307 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Jak stanowi art. 22 ust. 8 wyżej powołanej ustawy, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.


Z treści przepisu art. 22a ust. 1 pkt 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:


  1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
  2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
  3. inne przedmioty


  • o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.


Z powyższego wynika więc, że aby dany przedmiot był uznany za środek trwały musi spełniać następujące warunki:


  • stanowić własność lub współwłasność podatnika,
  • być kompletnym i zdatnym do użytku w dniu przyjęcia do używania,
  • przewidywany okres używania musi być dłuższy niż rok,
  • musi być wykorzystywany przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną działalnością.


Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 1 ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów:


  1. wydatków na:


    1. nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż wymienione w lit. a środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części,
    2. ulepszenie środków trwałych, które zgodnie z art. 22g ust. 17 powiększają wartość środków trwałych, stanowiącą podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych


  • wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów przy określaniu dochodu z odpłatnego zbycia rzeczy określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d, oraz gdy odpłatne zbycie rzeczy i praw jest przedmiotem działalności gospodarczej, a także w przypadku odpłatnego zbycia składników majątku związanych z działalnością gospodarczą, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, bez względu na czas ich poniesienia.


Natomiast w myśl art. 23 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na spłatę pożyczek (kredytów), z wyjątkiem skapitalizowanych odsetek od tych pożyczek (kredytów), z tym że kosztem uzyskania przychodów są wydatki na spłatę pożyczki (kredytu) w przypadku, gdy pożyczka (kredyt) była waloryzowana kursem waluty obcej, jeżeli:


  • pożyczkobiorca (kredytobiorca) w związku ze spłatą pożyczki (kredytu) zwraca kwotę kapitału większą niż kwota otrzymanej pożyczki (kredytu) - w wysokości różnicy pomiędzy kwotą zwrotu kapitału a kwotą otrzymanej pożyczki (kredytu),
  • pożyczkodawca (kredytodawca) otrzymuje środki pieniężne stanowiące spłatę kapitału w wysokości niższej od kwoty udzielonej pożyczki (kredytu) - w wysokości różnicy pomiędzy kwotą udzielonej pożyczki (kredytu) a kwotą zwróconego kapitału.


Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 32 cytowanej ustawy, nie stanowią również kosztów uzyskania przychodów naliczone, lecz nie zapłacone albo umorzone odsetki od zobowiązań, w tym również od pożyczek (kredytów). W świetle powyższego należy uznać, że dopiero zapłacenie odsetek daje możliwość zaliczenia ich do kosztów uzyskania przychodów. Artykuł 23 ust. 1 pkt 33 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi zaś, że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odsetek, prowizji i różnic kursowych od pożyczek (kredytów) zwiększających koszty inwestycji w okresie realizacji tych inwestycji.


Z wyżej powołanych przepisów wynika, że odsetki od kredytu mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów pod warunkiem łącznego spełnienia następujących warunków:


  1. zaciągnięty kredyt pozostaje w związku z przychodami uzyskiwanymi przez podatnika z prowadzonej przez niego działalności gospodarczej,
  2. odsetki zostały zapłacone,
  3. odsetki nie zwiększają kosztów inwestycji.


Pojęcie „budynek” zostało zdefiniowane w art. 3 pkt 2 ustawy z 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (t. j. Dz. U. z 2006 r. Nr 156, poz. 1118 ze zm.). Zgodnie z tą definicją budynek to taki obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach. Pojęcie „trwale związany z gruntem” oznacza zarówno posiadanie przez obiekt budowlany fundamentów, które są usytuowane poniżej poziomu terenu (wkopane w grunty), jak i trwałego związania fundamentów z obiektem budowlanym.

Przez „budowlę” - w myśl art. 3 pkt 3 ustawy Prawo budowlane - należy rozumieć każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, jak: lotniska, drogi, linie kolejowe, mosty, wiadukty, estakady, tunele, przepusty, sieci techniczne, wolno stojące maszty antenowe, wolno stojące trwale związane z gruntem urządzenia reklamowe, budowle ziemne, obronne (fortyfikacje), ochronne, hydrotechniczne, zbiorniki, wolno stojące instalacje przemysłowe lub urządzenia techniczne, oczyszczalnie ścieków, składowiska odpadów, stacje uzdatniania wody, konstrukcje oporowe, nadziemne i podziemne przejścia dla pieszych, sieci uzbrojenia terenu, budowle sportowe, cmentarze, pomniki, a także części budowlane urządzeń technicznych (kotłów, pieców przemysłowych, elektrowni wiatrowych i innych urządzeń) oraz fundamenty pod maszyny i urządzenia, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową.

Definicję lokalu natomiast zawarto w art. 2 ust. 2 ustawy z 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 80, poz. 903 ze zm.). Samodzielnym lokalem mieszkalnym, w rozumieniu tej ustawy, jest wydzielona trwałymi ścianami w obrębie budynku izba lub zespół izb przeznaczonych na stały pobyt ludzi, które wraz z pomieszczeniami pomocniczymi służą zaspokajaniu ich potrzeb mieszkaniowych. Przepis ten stosuje się odpowiednio również do samodzielnych lokali wykorzystywanych zgodnie z przeznaczeniem na cele inne niż mieszkalne.

Kwestie właściwej klasyfikacji danego środka trwałego zostały unormowane w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 roku w sprawie Klasyfikacji Środków Trwałych (KŚT) (Dz. U. nr 112, poz. 1317 ze zm.). Klasyfikacja Środków Trwałych jest usystematyzowanym zbiorem obiektów majątku trwałego służącym m.in. do celów ewidencyjnych, ustalaniu stawek odpisów amortyzacyjnych oraz badań statystycznych. O zaliczeniu danego środka do odpowiedniej klasyfikacji (grupy, podgrupy i rodzaju) środków trwałych decyduje jego przeznaczenie oraz konstrukcja i wyposażenie. Organem uprawnionym do orzekania w tym zakresie jest urząd statystyczny. W Klasyfikacji Środków Trwałych za podstawową jednostkę ewidencji przyjmuje się pojedynczy element majątku trwałego spełniający określone funkcje w procesie wytwarzania wyrobów i świadczenia usług. Może nim być m.in. np. budynek, maszyna, pojazd mechaniczny. Jedynie w nielicznych przypadkach dopuszcza się w ewidencji przyjęcie za pojedynczy obiekt, tzw. obiekt zbiorczy, którym może być np. zespół przewodów rurociągowych, zespół latarni jednego typu użytkowanych na terenie zakładu, ulicy, osiedla lub zespoły komputerowe (część I - objaśnienia uwagi wstępne KŚT).

W myśl cytowanego powyżej art. 22a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, środek trwały (budowla, budynek oraz lokal będący odrębną własnością) podlega amortyzacji, w sytuacji, gdy w dniu przyjęcia do używania jest kompletny i zdatny do użytku. Składnik majątku spełnia te kryteria, jeżeli jest wyposażony we wszystkie elementy konstrukcyjne umożliwiające jego funkcjonowanie, zgodnie z przeznaczeniem. Poprzez sformułowanie „zdatny do użytku” należy rozumieć przede wszystkim możliwość faktycznego oraz prawnego użytkowania.

Omawiany przepis definiujący pojęcie „środka trwałego” nie przewiduje, by środkiem trwałym była rozpoczęta, niezakończona budowa, czy budynek w trakcie inwestycji.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że w 2007 r. rozpoczęto budowę budynku - zespołu odnowy biologicznej z basenem i pomieszczeniami rekreacyjno-rozrywkowymi oraz centrum konferencyjnym wraz z przyłączami i instalacjami. Projekt budowy oraz wydane pozwolenia zakładały podział budowy na dwa etapy. W dniu 29 października 2010 r. decyzją Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego, oddana została do użytkowania część budynku - centrum konferencyjne z przyłączami i instalacjami. Przy czym z decyzji tej wynika, że jest ona wydawana przed wykonaniem wszystkich robót budowlanych (przed zakończeniem budowy).

Wobec powyższego budynek w budowie, którego część została oddana do użytkowania na podstawie uzyskanego od Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego pozwolenia na użytkowanie, nie stanowi środka trwałego, gdyż nie spełnia warunku kompletności.

Reasumując, wprowadzenie środka trwałego - budynku do ewidencji środków trwałych powinno nastąpić dopiero w momencie spełnienia przez ten budynek wszystkich przesłanek wynikających z art. 22a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Opisana we wniosku część budynku - budynek w trakcie budowy - tych przesłanek nie spełnia.

Odnosząc się do możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odsetek od kredytu, biorąc pod uwagę przytoczone powyżej przepisy, stwierdzić należy, że odsetki naliczone do czasu przekazania do używania budynku - zespołu odnowy biologicznej z basenem i pomieszczeniami rekreacyjno-rozrywkowymi oraz centrum konferencyjnym wraz z przyłączami i instalacjami - jako środka trwałego - przeznaczonego na cele prowadzonej działalności gospodarczej - nie mogą być zaliczone bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów. Odsetki takie zwiększają wartość początkową środka trwałego.

Podatnik - wprowadzając środek trwały do ewidencji - musi określić jego wartość początkową. Zasady ustalenia wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych określone zostały w art. 22g ust.1 i ust. 3 oraz w art. 22g ust.10 ww. ustawy.

Przepis art. 22g ust. 1 pkt 1 stanowi, iż za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-18, uważa się: w razie nabycia w drodze kupna - cenę ich nabycia.

W myśl art. 22g ust. 4 ww. ustawy za koszt wytworzenia uważa się wartość, w cenie nabycia, zużytych do wytworzenia środków trwałych: rzeczowych składników majątku i wykorzystanych usług obcych, kosztów wynagrodzeń za prace wraz z pochodnymi i inne koszty dające się zaliczyć do wartości wytworzonych środków trwałych. Do kosztu wytworzenia nie zalicza się wartości własnej pracy podatnika, jego małżonka i małoletnich dzieci, kosztów ogólnych zarządu, kosztów sprzedaży oraz pozostałych kosztów operacyjnych i kosztów operacji finansowych, w szczególności odsetek od pożyczek (kredytów) i prowizji, z wyłączeniem odsetek i prowizji naliczonych do dnia przekazania środka trwałego do używania.

Zatem, w przypadku wykorzystania kredytu na wybudowanie budynku, kwota odsetek od kredytu naliczonych do dnia przekazania środka trwałego - budynku (a nie jego części) do używania podwyższa jego wartość początkową - ustaloną zgodnie z art. 22g ust. 4 ww. ustawy - będącą podstawą do dokonania odpisów amortyzacyjnych zgodnie z art. 22 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jedynie odsetki od kredytu naliczone i zapłacone po dniu przekazania środka trwałego - budynku - do używania (kompletnego i zdatnego do użytku, tj. po zakończeniu inwestycji), będą mogły być zaliczane bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów w dacie ich zapłaty.

W odniesieniu do powołanego przez Pana wyroku WSA we Wrocławiu z dnia 7 października 2010 r., sygn. I SA/Wr 693/10 należy stwierdzić, iż zapadł on w indywidualnej sprawie i nie jest wiążący dla organu wydającego przedmiotową interpretację.


Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie, ul. Emilii Plater 1, 10-562 Olsztyn, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).


Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.



doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj