Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP4.4012.841.2018.1.MP
z 24 stycznia 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r. poz. 800 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 12 grudnia 2018 r. (data wpływu 19 grudnia 2018 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku usług prowadzenia punktów kasowych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 grudnia 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku usług prowadzenia punktów kasowych.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Podatnik (dalej także „Wnioskodawca”) wykonuje czynności świadczenia usług zastępczej obsługi kasowej. Zleceniodawcą usługi jest przewoźnik kolejowy, który wskazuje lokalizacje, gdzie usługa ma być wykonywana. Zakresem usługi (i zakresem niniejszego zapytania) są objęte w szczególności pobór opłat przewozowych od klientów przewoźnika, przyjmowanie wpłat od pracowników przewoźnika, przyjmowanie wpłat z tytułu innych opłat przewozowych, w tym z odroczoną zapłatą (do uiszczenia w kasie w terminie późniejszym). Za wykonanie takich usług, Wnioskodawcy jest wypłacane wynagrodzenie, po złożeniu faktury przewoźnikowi. Podatnik w ramach usługi może także wykonywać - i to już bez odrębnego wynagrodzenia - dodatkowe czynności pomocnicze, w tym głównie towarzyszące wydaniu biletu podróżnemu (tj. biletu potwierdzającego dokonanie opłaty za przejazd) np. w postaci udzielania informacji o kursowaniu pociągów, o prawach podróżnego, przyjmowanie skarg w celu ich przekazania przewoźnikowi do rozpoznania. Wynagrodzenie jest należne tylko za czynności o charakterze finansowym i wpływy te (należne przewoźnikowi) są podstawą obliczenia wynagrodzenia. Wynagrodzenie jest zmienne lub stałe. Wszystkie operacje są dokonywane na urządzeniach (drukarkach fiskalnych, systemie sprzedaży) Zleceniodawcy. Utargi zgromadzone na rzecz przewoźnika są przekazywane jemu, na wskazany rachunek bankowy. Dodatkowo, Wnioskodawca rozważa świadczenie usług zastępczej obsługi kasowej w innej jednostce (samorządu terytorialnego), w zakresie przyjmowania wpłat z tytułu czynszu, opłat skarbowych itp., które przekazywane są na rachunek bankowy odbiorcy (zleceniodawcy usługi). Od takich czynności należne będzie wynagrodzenie za każdą sztukę zrealizowanej transakcji. Podatnik korzysta ze zwolnienia od podatku od towarów i usług, na podstawie art. 113 Ustawy (zwolnienie podmiotowe). W obecnej chwili, suma całkowitej sprzedaży dokonanej przez podatnika, nie przekroczyła progu, który powodowałby utracenie prawa do zwolnienia od podatku, opisanego w art. 113 ust. 9 Ustawy. W chwili przekroczenia tego progu lub wcześniej, Podatnik dokona zgłoszenia rejestracyjnego VAT-R i stoi na stanowisku, że do świadczonych usług, opisanych w niniejszym zapytaniu, będzie miało zastosowanie zwolnienie przedmiotowe, wskazane w art. 43 Ustawy. Pozostałe natomiast usługi (których nie dotyczy niniejszy wniosek i które nie są zwolnione przedmiotowo z podatku) będą opodatkowane według stawek dla nich przewidzianych w Ustawie. Po dokonaniu zgłoszenia rejestracyjnego dojdzie zatem do świadczenia usług zarówno zwolnionych z podatku VAT jak i opodatkowanych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca uważa prawidłowo, że usługi opisane w części G, świadczone na rzecz przewoźnika lub jednostki samorządu terytorialnego, korzystają ze zwolnienia od podatku od towarów i usług ?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Według Wnioskodawcy, usługi opisane we wniosku korzystają ze zwolnienia od podatku VAT.

Do oceny prawnej posłużono się treścią Ustawy jak i interpretacją Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie IPPP2/443-170/13-2/MM oraz Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy ITPP2/443-1612/11/EK. Wnioskodawca uznaje przedstawione w tych interpretacjach uzasadnienia - za własne stanowisko.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r. poz. 2174, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zakres tych czynności został zdefiniowany w art. 7 i art. 8 ustawy.

I tak, w myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…). Stosownie natomiast do postanowień art. 8 ust. 1 cyt. ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ww. ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Z kolei stosownie do treści art. 146a pkt 1 tej ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Natomiast w myśl art. 146aa ust. 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż – 6%, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Zarówno w powołanej ustawie, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy o podatku od towarów i usług, zwalnia się od podatku usługi w zakresie depozytów środków pieniężnych, prowadzenia rachunków pieniężnych, wszelkiego rodzaju transakcji płatniczych, przekazów i transferów pieniężnych, długów, czeków i weksli oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu tych usług.

Zgodnie z ust. 15 ww. artykułu, zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 7, 12 i 37-41 nie mają zastosowania do:

1. czynności ściągania długów, w tym factoringu;
2. usług doradztwa;
3. usług w zakresie leasingu.
   
   

Powołany wyżej przepis art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy, stanowi implementację regulacji w art. 135 ust. 1 lit. d) Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347, str. 1, z późn. zm.), zgodnie z którą państwa członkowskie zwalniają transakcje, łącznie z pośrednictwem, dotyczące rachunków depozytowych, rachunków bieżących, płatności, przelewów, długów, czeków i innych zbywalnych instrumentów finansowych, z wyłączeniem windykacji należności.

Wskazać należy - co wielokrotnie podkreślał Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej - że zakres zwolnień przewidzianych w Dyrektywie nie może być interpretowany w sposób rozszerzający. Czynności zwolnione zgodnie z Dyrektywą stanowią autonomiczne pojęcia prawa wspólnotowego, a ich ujednolicona interpretacja ma służyć unikaniu rozbieżności w stosowaniu systemu podatku od wartości dodanej w poszczególnych państwach członkowskich.

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca wykonuje czynności świadczenia usług zastępczej obsługi kasowej. Zleceniodawcą usługi jest przewoźnik kolejowy, który wskazuje lokalizacje, gdzie usługa ma być wykonywana. Zakresem usługi (i zakresem niniejszego zapytania) są objęte w szczególności pobór opłat przewozowych od klientów przewoźnika, przyjmowanie wpłat od pracowników przewoźnika, przyjmowanie wpłat z tytułu innych opłat przewozowych, w tym z odroczoną zapłatą (do uiszczenia w kasie w terminie późniejszym). Za wykonanie takich usług, Wnioskodawcy jest wypłacane wynagrodzenie, po złożeniu faktury przewoźnikowi. Podatnik w ramach usługi może także wykonywać - i to już bez odrębnego wynagrodzenia - dodatkowe czynności pomocnicze, w tym głównie towarzyszące wydaniu biletu podróżnemu (tj. biletu potwierdzającego dokonanie opłaty za przejazd) np. w postaci udzielania informacji o kursowaniu pociągów, o prawach podróżnego, przyjmowanie skarg w celu ich przekazania przewoźnikowi do rozpoznania. Wynagrodzenie jest należne tylko za czynności o charakterze finansowym i wpływy te (należne przewoźnikowi) są podstawą obliczenia wynagrodzenia. Wynagrodzenie jest zmienne lub stałe. Wszystkie operacje są dokonywane na urządzeniach (drukarkach fiskalnych, systemie sprzedaży) Zleceniodawcy. Utargi zgromadzone na rzecz przewoźnika są przekazywane jemu, na wskazany rachunek bankowy. Dodatkowo, Wnioskodawca rozważa świadczenie usług zastępczej obsługi kasowej w innej jednostce (samorządu terytorialnego), w zakresie przyjmowania wpłat z tytułu czynszu, opłat skarbowych itp., które przekazywane są na rachunek bankowy odbiorcy (zleceniodawcy usługi). Od takich czynności należne będzie wynagrodzenie za każdą sztukę zrealizowanej transakcji.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą prawa do korzystania ze zwolnienia od podatku usług świadczonych na rzecz przewoźnika lub jednostki samorządu terytorialnego.

W związku z faktem, że w ustawie brak jest definicji słów „przekaz” i „przekazać”, należy posłużyć się definicjami tych określeń zawartymi w Słowniku języka polskiego. Zgodnie z definicją Słownika języka polskiego PWN (http://sjp.pwn.pl), słowo „przekaz” oznacza „pieniądze przekazane komuś za pośrednictwem poczty lub banku; też: przekazanie komuś pieniędzy w taki sposób”. Natomiast „przekazać” znaczy „wpłacić pieniądze do banku lub na pocztę, zlecając wypłacenie ich temu, na czyje nazwisko lub konto zostały wpłacone”.

W przypadku usług będących przedmiotem wniosku, wskazać należy, że ich celem jest przekazanie podmiotom, które zleciły Wnioskodawcy prowadzenie obsługi kasowej kwot pieniężnych należnych im od osób trzecich (klientów). Z tego względu, co do zasady, usługa ta stanowi czynność w zakresie przekazów pieniężnych, objętą zwolnieniem na mocy art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy, chyba że usługa ta stanowiłaby czynność ściągania długów, określoną w art. 43 ust. 15 pkt 1.

W tym miejscu wskazać należy, iż przepisy ustawy nie definiują pojęcia „windykacja” i „dług”. Zgodnie z definicją Słownika języka polskiego PWN (http://sjp.pwn.pl), słowo „windykacja” to „dochodzenie w sposób określony w przepisach swoich praw do rzeczy lub zapłaty”, natomiast „dług” to „suma pieniędzy, którą ktoś pożyczył i musi zwrócić; obowiązek dłużnika do spełnienia określonego świadczenia; zobowiązanie moralne wobec kogoś”.

W przedstawionym opisie sprawy, wykonywane przez Wnioskodawcę czynności nie noszą cech usług windykacji i ściągania długów, lecz jedynie umożliwiają dokonanie wpłaty przez osobę trzecią (np. klienta) określonej kwoty pieniężnej stanowiącej należność Zleceniodawcy usług zastępczej obsługi kasowej. Biorąc pod uwagę powyższe wskazać należy, iż do przedmiotowych usług nie mają zastosowania przepisy ograniczające prawo do skorzystania ze zwolnienia od podatku, tj. art. 43 ust.15 pkt 1 ustawy o VAT.

W świetle powyżej przedstawionego zdarzenia przyszłego i stanu prawnego, usługi zastępczej obsługi kasowej świadczone przez Wnioskodawcę, korzystać będą ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy o podatku od towarów i usług

Tym samym, Wnioskodawca zaprezentował prawidłowe stanowisko w sprawie.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem zdarzenia przyszłego.

Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu zdarzenia przyszłego. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim, ul. Dąbrowskiego 13, 66-400 Gorzów Wielkopolski, w dwóch egzemplarzach – (art. 47 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.