Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-3.4013.290.2018.1.MAZ
z 4 lutego 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2018 r., poz. 800, ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 17 grudnia 2018 r. (data wpływu – 21 grudnia 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku akcyzowego, w zakresie sposobu ustalania powiększonej normy dozwolonego ubytku naturalnego alkoholu etylowego przewożonego w cysternach kolejowych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 grudnia 2018 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, dotyczącej podatku akcyzowego, w zakresie sposobu ustalania powiększonej normy dozwolonego ubytku naturalnego alkoholu etylowego przewożonego w cysternach kolejowych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca – Podatnik jest producentem alkoholu etylowego i dostarcza ten alkohol do odbiorcy w cysternach kolejowych. Przy tym sposobie transportu ubytek naturalny liczony w stosunku do wysłanej objętości alkoholu etylowego 100% vol. nie może przekroczyć 0,01% za każdy dzień przewozu (część IX ust. 1 pkt 2 zał. Nr 1 do rozporządzenia). Odbiorca dokonuje jednak pomiaru wyrobu w swoim zbiorniku. W związku z tym powstaje rozbieżność w ilości dostarczonego alkoholu etylowego, która przekracza wskazaną wyżej normę ubytku naturalnego dopuszczalną przy przewozie w cysternach. W takiej sytuacji (dostawa w cysternie, pomiar w zbiorniku odbiorcy) przepis rozporządzenia (część IX ust. 3 pkt 2) pozwala powiększyć normy ustalone w ust. 1 o 0,25 pkt.

Sposób obliczenia tego powiększenia nie został jednak nigdzie bliżej określony i budzi wątpliwości. Norma ubytku „podstawowego” wyrażona jest bowiem w ułamku procenta, natomiast powiększenie w ułamku punktu. W zależności od przyjętej techniki liczenia podwyższona norma ubytku, a zatem i fizyczna wielkość dopuszczalnego ubytku, może być różna i powodować różne konsekwencje w podatku akcyzowym. Jeżeli do 0,01% dodamy 0,25 punktu, otrzymujemy 0,0125%, jeżeli natomiast 0,01% pomnożymy przez 0,25%, otrzymujemy 0,010025%. Zdaniem Podatnika nie ma jednak podstaw do mnożenia dwóch ułamków procenta, przepis mówi bowiem o 0,25 pkt, a nie 0,25%.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Jak należy ustalić (określić) powiększoną normę dozwolonego ubytku naturalnego alkoholu etylowego przy przewozie w cysternach kolejowych, gdy pomiar był dokonany w zbiorniku odbiorcy - 0,01% + 0,25 punktu, co daje 0,0125 %, czy w jakiś inny sposób?

Zdaniem Wnioskodawcy, podstawową normę ubytku naturalnego alkoholu etylowego, określoną w części IX ust. 1 pkt 2 załącznika nr 1 do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 11 grudnia 2015 r. w sprawie maksymalnych norm dopuszczalnych ubytków i dopuszczalnych norm zużycia wyrobów akcyzowych, należy powiększyć zgodnie z postanowieniem ust. 3 pkt 2 o 0,25 pkt, tj. do 0,0125%. Wspomniany ostatnio przepis nie mówi bowiem o 0,25%, a o 0,25 punktu, czyli 1/4 normy podstawowej, co ostatecznie daje 0,0125%. Ponieważ jednak sposób ustalania (obliczenia) powiększonej normy ubytku nie został nigdzie bliżej określony, Wnioskodawca wnosi o wydanie indywidualnej interpretacji podatkowej w tym zakresie i potwierdzenie przedstawionego wyżej stanowiska.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (Dz.U. z 2018 r., poz. 1114, ze zm.; dalej jako: „ustawa” lub „ustawa o podatku akcyzowym”) – ustawa określa opodatkowanie podatkiem akcyzowym, zwanym dalej „akcyzą”, wyrobów akcyzowych oraz samochodów osobowych, organizację obrotu wyrobami akcyzowymi, a także oznaczanie znakami akcyzy.

Stosownie do art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy, wyroby akcyzowe to wyroby energetyczne, energia elektryczna, napoje alkoholowe, wyroby tytoniowe, susz tytoniowy, płyn do papierosów elektronicznych oraz wyroby nowatorskie, określone w załączniku nr 1 do ustawy.

Pod pozycją 17 załącznika nr 1 do ustawy, pod kodem CN 2207, został wymieniony alkohol etylowy nieskażony o objętościowej mocy alkoholu 80% obj. lub większej; alkohol etylowy i pozostałe wyroby alkoholowe, o dowolnej mocy, skażone.

Natomiast pod pozycją 18 załącznika nr 1 do ustawy, pod kodem CN 2208, został wymieniony alkohol etylowy nieskażony o objętościowej mocy alkoholu mniejszej niż 80% obj.; wódki, likiery i pozostałe napoje spirytusowe.

Jednocześnie w myśl art. 92 ustawy, do napojów alkoholowych w rozumieniu ustawy zalicza się alkohol etylowy, piwo, wino, napoje fermentowane oraz wyroby pośrednie.

Do alkoholu etylowego w rozumieniu ustawy zalicza się wszelkie wyroby o rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu przekraczającej 1,2% objętości, objęte pozycjami CN 2207 i 2208, nawet jeżeli są to wyroby stanowiące część wyrobu należącego do innego działu Nomenklatury Scalonej - art. 93 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Stosownie do art. 85 ust. 5 ustawy, minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia:

1. wysokość maksymalnych norm dopuszczalnych ubytków niektórych wyrobów akcyzowych powstających w czasie wykonywania niektórych czynności, w trakcie których może dojść do powstania ubytków wyrobów akcyzowych;
2. szczegółowy zakres i sposób ustalania norm dopuszczalnych ubytków wyrobów akcyzowych lub dopuszczalnych norm zużycia wyrobów akcyzowych;
3. sposób rozliczania ubytków wyrobów akcyzowych, w szczególności w przypadkach rozpoczęcia czynności, w trakcie których może dojść do powstania ubytków wyrobów akcyzowych, lub zmiany warunków technicznych i technologicznych przy dokonywaniu tych czynności, do czasu ustalenia w tych przypadkach przez właściwego naczelnika urzędu skarbowego norm dopuszczalnych ubytków wyrobów akcyzowych.
   
   

Na podstawie powyższej delegacji ustawowej wydane zostało rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 11 grudnia 2015 r. w sprawie maksymalnych norm dopuszczalnych ubytków i dopusz-czalnych norm zużycia wyrobów akcyzowych (Dz.U. z 2018 r., poz. 445; dalej jako: „rozporządzenie”).

Zgodnie z § 2 ust. 1 rozporządzenia, ustala się maksymalne normy dopuszczalnych ubytków powstających w czasie wykonywania niektórych czynności, w trakcie których może dojść do powstania ubytków:

1. alkoholu etylowego nieskażonego o objętościowej mocy alkoholu 80% obj. lub większej, alkoholu etylowego i pozostałych wyrobów alkoholowych, o dowolnej mocy, skażonych, objętych pozycją CN 2207, zwanych dalej „alkoholem etylowym”,
2. alkoholu etylowego nieskażonego o objętościowej mocy alkoholu mniejszej niż 80% obj.; wódek, likierów i pozostałych napojów spirytusowych, objętych pozycją CN 2208, zwanych dalej „napojami spirytusowymi” oraz ich półproduktów

-w wysokości określonej w załączniku nr 1 do rozporządzenia.

Ubytki alkoholu etylowego wyraża się w jednostkach objętości alkoholu etylowego „100% vol.”, a w przypadku alkoholu etylowego skażonego, w jednostkach masy - § 2 ust. 2 rozporządzenia.

W części IX ust. 1 pkt 2 załącznika nr 1 do rozporządzenia wskazano, że przy przewozie alkoholu etylowego, napojów spirytusowych lub ich półproduktów naturalny ubytek liczony w stosunku do wysłanej objętości alkoholu etylowego 100% vol. nie może przekroczyć w cysternach kolejowych 0,01% za każdy dzień przewozu.

Stosownie do części IX ust. 3 pkt 2 załącznika nr 1 do rozporządzenia, normy dozwolonych ubytków ustalone w ust. 1 powiększa się o 0,25 pkt - gdy pomiar był dokonany w zbiorniku odbiorcy, a wyrób dostarczono w cysternie.

Ubytki alkoholu etylowego, napojów spirytusowych lub ich półproduktów, których normy ustalono w ust. 1-3, rozlicza się narastająco za okresy kwartalne, łącznie dla wszystkich przesyłek wysłanych w tym okresie do tego samego odbiorcy, uwzględniając sumę stwierdzonych nadwyżek oddzielnie dla poszczególnych wyrobów skażonych i nieskażonych - część IX ust. 3 pkt 4 załącznika nr 1 do rozporządzenia.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest producentem alkoholu etylowego, który dostarcza odbiorcy w cysternach kolejowych. Odbiorca dokonuje pomiaru ilości alkoholu w swoim zbiorniku.

Wątpliwości Spółki dotyczą sposobu ustalania powiększonej normy dozwolonego ubytku naturalnego alkoholu etylowego przewożonego w cysternach kolejowych.

Mając na uwadze brzmienie przywołanych przepisów ustawy o podatku akcyzowym oraz załącznika nr 1 do rozporządzenia, Organ pragnie wskazać, że co do zasady, przy przewozie alkoholu etylowego naturalny ubytek liczony w stosunku do wysłanej objętości alkoholu etylowego 100% vol. nie może przekroczyć w cysternach kolejowych 0,01% za każdy dzień przewozu. Stosownie do treści przedstawionego stanu faktycznego, pomiaru ilości alkoholu etylowego dokonuje w swoim zbiorniku odbiorca, a wobec tego, że alkohol dostarczany jest w cysternach kolejowych, zatem normę dozwolonych ubytków - ustalonych w części IX ust. 1 pkt 2 załącznika nr 1 - powiększa się o 0,25 pkt. Oznacza to w praktyce, że normę dozwolonych ubytków powiększa się o 0,0025%, co odpowiada właśnie 0,25 pkt odniesionym do podstawowej wartości normy, wskazanej w części IX ust. 1 pkt 2 załącznika nr 1 do rozporządzenia. Zatem w okolicznościach przedstawionych przez Wnioskodawcę, norma dozwolonych naturalnych ubytków alkoholu etylowego - liczona w stosunku do wysłanej objętości alkoholu etylowego 100% vol. – nie może przekroczyć w cysternach kolejowych 0,0125% za każdy dzień przewozu, gdy pomiar był dokonany w zbiorniku odbiorcy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu sprawy. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych - art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej.

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 2193, ze zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2018 r., poz. 1302, ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postepowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.