Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB1-3.4010.548.2018.1.AN
z 5 lutego 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 800 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 12 października 2018 r. (data wpływu 5 listopada 2018 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy:

• opłatę za koncesję a także inne wydatki na organizację kasyna poniesione w okresie jego przygotowania do pracy należy uznać za koszty inne niż bezpośrednio związane z przychodami (koszty pośrednie) – jest prawidłowe;
• zaliczenie opłaty za koncesję może następować proporcjonalnie do okresu faktycznej działalności kasyna na podstawie danej koncesji, tj. w okresie od dnia otwarcia kasyna dla klientów do dnia upływu ważności koncesji - jest prawidłowe;
• zaliczenie innych wydatków na organizację kasyna może następować proporcjonalnie do okresu faktycznej działalności kasyna na podstawie danej koncesji, tj. w okresie od dnia otwarcia kasyna dla klientów do dnia upływu ważności koncesji – jest nieprawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 5 listopada 2018 r. wpłynął do tut. Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy:

• opłatę za koncesję a także inne wydatki na organizację kasyna poniesione w okresie jego przygotowania do pracy należy uznać za koszty inne niż bezpośrednio związane z przychodami (koszty pośrednie);
• zaliczenie opłaty za koncesję może następować proporcjonalnie do okresu faktycznej działalności kasyna na podstawie danej koncesji, tj. w okresie od dnia otwarcia kasyna dla klientów do dnia upływu ważności koncesji;
• zaliczenie innych wydatków na organizację kasyna może następować proporcjonalnie do okresu faktycznej działalności kasyna na podstawie danej koncesji, tj. w okresie od dnia otwarcia kasyna dla klientów do dnia upływu ważności koncesji.
  
  

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Głównym przedmiotem działalności Spółki (dalej: „Wnioskodawca”, „Spółka”), jest działalność związana z grami losowymi (…).

Działalność w powyższym zakresie może być prowadzona po uzyskaniu koncesji na prowadzenie kasyna gry oraz spełnieniu szeregu warunków organizacyjno – technicznych. Koncesje wydawane są na okres 6 lat (72 miesięcy). Za udzielenie koncesji pobierana jest opłata (dalej: „opłata za koncesję”).

W praktyce, okres faktycznej działalności kasyna na podstawie jednej koncesji odpowiada:

• okresowi koncesji (6 lat) - w przypadku pozyskania kolejnej koncesji na to samo kasyno, ponieważ w takim wypadku nie są wymagane żadne dodatkowe działania - dotychczasowe kasyno kontynuuje działalność w tym samym miejscu i przy wykorzystaniu tych samych urządzeń,
• okresowi koncesji pomniejszonemu o czas organizacji kasyna, w tym czas remontu i dostosowania pomieszczeń, wyposażenia kasyna, dopełnienia wszelkich wymogów formalnych, pozyskania i szkolenia personelu w przypadku nowego kasyna.
  
  

Wydatki na nabycie koncesji są wydatkami na nabycie wartości niematerialnych i prawnych w rozumieniu ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 395 z późn. zm.) (art. 3 ust. 1 pkt 14 ustawy o rachunkowości). Stąd też, w bilansie Spółki powinny być prezentowane w aktywach i amortyzowane przez okres ekonomicznej użyteczności. Art. 16b ust. 9 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 1036 z późn. zm., dalej: „ustawa o CIT”), zawiera zamknięty katalog praw zaliczanych do wartości niematerialnych i prawnych. W katalogu tym nie ma koncesji. W związku z tym, amortyzacja bilansowa wydatków na koncesję nie stanowi kosztu uzyskania przychodu.

W okresie przygotowania nowego kasyna do pracy, a więc po uzyskaniu koncesji ale jeszcze przed faktycznym jego uruchomieniem, co trwa zazwyczaj 3-6 miesięcy, Spółka ponosi:

• wydatki inwestycyjne takie jak koszty remontu i dostosowania pomieszczeń oraz wyposażenia kasyna - wartość tych nakładów jest przez Spółkę traktowana odpowiednio jako inwestycja w obcym obiekcie i/lub środki trwałe. Po uruchomieniu kasyna nakłady te są przez Spółkę amortyzowane. Te wydatki nie stanowią przedmiotu zapytania Spółki,
• inne wydatki na organizację kasyna obejmujące np. koszty najmu lokalu i jego ochronę, zatrudnienia i szkolenia personelu itp. (dalej zwane: „innymi wydatkami na organizację kasyna”). Spółka uważa, że do celów bilansowych tego typu wydatki należy ująć w bilansie jako rozliczenia międzyokresowe kosztów i następnie zaliczyć je do kosztów w okresie faktycznego użytkowania kasyna, tj. w okresie od dnia jego faktycznego otwarcia dla klientów do dnia upływu ważności koncesji.

Przedmiotem niniejszego zapytania są wydatki na nabycie koncesji oraz inne wydatki na organizację kasyna i moment ich ujęcia jako koszt do celów podatkowych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy opłatę za koncesję a także inne wydatki na organizację kasyna poniesione w okresie jego przygotowania do pracy należy uznać za koszty inne niż bezpośrednio związane z przychodami (koszty pośrednie)?
2. Czy zaliczenie opłaty za koncesję może następować proporcjonalnie do okresu faktycznej działalności kasyna na podstawie danej koncesji, tj. w okresie od dnia otwarcia kasyna dla klientów do dnia upływu ważności koncesji?
3. Czy zaliczenie innych wydatków na organizację kasyna może następować proporcjonalnie do okresu faktycznej działalności kasyna na podstawie danej koncesji, tj. w okresie od dnia otwarcia kasyna dla klientów do dnia upływu ważności koncesji?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1.

W opinii Wnioskodawcy, wydatki na nabycie koncesji a także inne wydatki na organizację kasyna, takie jak np. koszty najmu lokalu, ochrona obiektu, zatrudnienie i szkolenie personelu nie są kosztami bezpośrednio związanymi z przychodami. Nie wpływają one bowiem bezpośrednio na uzyskanie konkretnego przychodu i nie są bezpośrednio z takim przychodem powiązane. Tym samym wydatki zarówno na koncesję, jak i inne wydatki na organizację kasyna należy traktować jako koszty inne niż bezpośrednio związane z przychodami (dalej: „koszty pośrednie”).

Ad. 2.

Zgodnie z art. 15 ust. 4d ustawy o CIT, koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, to w takim przypadku są kosztami uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

W ocenie Spółki, opłata za koncesję warunkuje prowadzenie działalności i uzyskiwanie przychodów w dłuższym okresie. Zasadne więc będzie jej rozliczanie w czasie i ujmowanie jako koszt do celów podatkowych proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczy. Długość okresu, którego dotyczą wydatki na koncesję, w przekonaniu Spółki, odpowiada:

1. 6 latom w przypadku uzyskania kolejnej koncesji na istniejące kasyno - w tym bowiem przypadku nie jest potrzebny czas na organizację kasyna i Spółka przez okres pełnych 6 lat uzyskuje przychody na podstawie danej koncesji;
2. 6 latom pomniejszonym o czas konieczny na organizację kasyna w przypadku koncesji na nowe kasyno – w tym bowiem przypadku Spółka uzyskuje przychody jedynie w okresie faktycznej działalności kasyna w przypadku nowych kasyn.
   
   

Ad. 3.

W ocenie Wnioskodawcy, inne wydatki na organizację kasyna obejmujące np. koszty najmu lokalu, ochronę obiektu, zatrudnienia i szkolenia personelu itp. poniesione w początkowej fazie, tj. przed uruchomieniem i otwarciem kasyna dla klientów, jako koszt pośredni dotyczący okresu dłuższego niż rok podatkowy, powinny być rozliczane w czasie na zasadach analogicznych jak opłaty za koncesję na prowadzenie kasyna gier, tj. w okresie 6 lat pomniejszonych o czas konieczny na organizację i uruchomienie kasyna. Wydatki te dotyczą bowiem przychodów uzyskiwanych właśnie w tym czasie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się w części za prawidłowe, a w części za nieprawidłowe.

Ad.1.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 1036 z późn. zm., dalej: „ustawa o CIT”), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania. Innymi słowy oznacza to, że dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem a powstaniem, zwiększeniem, bądź też możliwością powstania przychodu istnieje związek przyczynowy.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na jego działalność przez osoby inne niż podatnik),
• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• poniesiony został w celu uzyskania, zachowania albo zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
• został właściwie udokumentowany,
• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy o CIT, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
  
  

Dla ustalenia momentu zaliczenia wydatków w ciężar kosztów uzyskania przychodów, podatnik powinien rozpoznać rodzaj powiązania kosztów z przychodami. W oparciu o kryterium stopnia tego powiązania koszty podatkowe można podzielić na:

• bezpośrednio związane z przychodami, których poniesienie przekłada się wprost na uzyskanie konkretnych przychodów (możliwe jest ustalenie, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód),
• inne niż bezpośrednio związane z przychodami, których nie można w taki sposób przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia (tzw. koszty pośrednie).
  
  

Koszty bezpośrednio związane z uzyskiwanym przychodem to wydatki, których poniesienie przyczynia się wprost do osiągnięcia konkretnych przychodów składających się na całość przychodów osiąganych przez podatnika w roku podatkowym.

Natomiast, do kosztów pośrednich zalicza się wydatki, które nie mają bezpośredniego odzwierciedlenia w osiąganych przychodach, a więc takie którym nie można przypisać konkretnego przychodu, jakkolwiek ich ponoszenie warunkuje ich uzyskanie. Kosztami takimi są więc w szczególności wydatki związane z całokształtem działalności podatnika, wynikające z konieczności wywiązywania się przez niego z obowiązków nałożonych innymi przepisami prawa, czy warunkujące prowadzenie tej działalności. Tego rodzaju koszty, chociaż niewątpliwie związane są z osiąganymi przychodami, nie pozostają w uchwytnym związku z konkretnymi przychodami. Tym samym nie jest możliwe ustalenie, w którym okresie bądź roku podatkowym wystąpi przychód uzasadniający potrącenie takich kosztów.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że głównym przedmiotem działalności Spółki, jest działalność związana z grami losowymi (…). Działalność w powyższym zakresie może być prowadzona po uzyskaniu koncesji na prowadzenie kasyna gry oraz spełnieniu szeregu warunków organizacyjno – technicznych.

W okresie przygotowania nowego kasyna do pracy, a więc po uzyskaniu koncesji ale jeszcze przed faktycznym jego uruchomieniem, co trwa zazwyczaj 3-6 miesięcy, Spółka ponosi także inne wydatki na organizację kasyna obejmujące np. koszty najmu lokalu i jego ochronę, zatrudnienia i szkolenia personelu itp.

Zdaniem tut. Organu, wydatki z tytułu otrzymania koncesji, a także inne opisane w stanie faktycznym wydatki poniesione przez Spółkę na organizację kasyna, mają na celu zabezpieczenie źródła przychodów, stanowią więc koszty uzyskania przychodów podatnika. Bez poniesienia przedmiotowych wydatków nie byłoby możliwe uzyskanie przychodów z tytułu działalności kasyna. Koszty te powinny zostać zaklasyfikowane jako koszty inne niż bezpośrednio związane z przychodami (koszty pośrednie), bowiem nie można ich wprost przypisać do konkretnego źródła przychodu. Tym samym, za prawidłowe należy uznać stanowisko Wnioskodawcy w zakresie klasyfikacji opisanych w stanie faktycznym wydatków do kosztów uzyskania przychodów pośrednio związanych z uzyskiwanymi przychodami.

Ad.2.

Kwestia potrącalności kosztów o charakterze pośrednim została uregulowana w przepisie art. 15 ust. 4d ustawy o CIT zgodnie z którym, koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

Z powyższego wynika zatem, że koszty pośrednie mogą zostać zarachowane już w dacie ich poniesienia, bądź proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

O tym jednak, czy w istocie dany wydatek z uwagi na swój charakter nie może zostać przyporządkowany do długości okresu, którego dotyczy, decydują przepisy prawa podatkowego, a nie sposób jego księgowania na potrzeby prawa bilansowego.

W tym miejscu wskazać należy, że opłata za koncesję jest jednorazowym wydatkiem, jaki podatnik musi uiścić w związku z faktem udzielenia mu koncesji przez organ koncesyjny. Należy jednak zauważyć, że opłata za udzieloną koncesję jest ściśle związana z możliwością prowadzenia działalności koncesjonowanej w okresie na jako została wydana, a tym samym z możliwością uzyskiwania z tego źródła przychodów w tym okresie.

Zatem, zdaniem tut. Organu, zgodzić się należy ze stanowiskiem Wnioskodawcy, zgodnie z którym opłata za koncesję warunkuje prowadzenie działalności i uzyskiwanie przychodów w dłuższym okresie. Zasadne więc będzie ujmowanie jej jako koszt do celów podatkowych proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczy.

Ad.3.

W zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 3 wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą ustalenia, czy zaliczenie innych wydatków na organizację kasyna może następować proporcjonalnie do okresu faktycznej działalności kasyna na podstawie danej koncesji, tj. w okresie od dnia otwarcia kasyna dla klientów do dnia upływu ważności koncesji.

W opinii tut. Organu, stanowiska Spółki nie można uznać za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 4d ww. ustawy, koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

W myśl art. 15 ust. 4e ustawy o CIT, za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4f-4h, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

Koszty pośrednie potrąca się, co do zasady, w roku poniesienia. Jeżeli jednak dotyczą one okresu dłuższego niż 1 rok, rozlicza się je proporcjonalnie (art. 15 ust. 4d ustawy o CIT). O tym jednak, czy w istocie dany wydatek z uwagi na swój charakter nie może zostać przyporządkowany do długości okresu, którego dotyczy, decydują przepisy prawa podatkowego, a nie sposób jego księgowania na potrzeby prawa bilansowego.

W przedstawionym stanie faktycznym nie można uznać, że inne wydatki na organizację kasyna takie jak koszty najmu lokalu, jego ochronę i szkolenia personelu powinny być powiązane z okresem przekraczającym rok podatkowy. Ww. wydatki są bieżącymi wydatkami ponoszonymi przez Wnioskodawcę. Poniesione wydatki, mają charakter bezterminowy, co oznacza, że wydatków z tych nie można powiązać z konkretnym okresem czasu.

W takim przypadku sposób rozliczenia ww. wydatków na organizację kasyna dla celów rachunkowych nie ma znaczenia dla celów podatkowych. Rozliczenie ww. kosztów powinno zatem następować, na podstawie odpowiednio udokumentowanych wydatków, w dacie poniesienia kosztu, tj. w dniu w którym ujęto koszt na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku) w księgach rachunkowych.

Odnosząc się natomiast do kwestii momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków ponoszonych z tytułu zatrudnienia pracowników, wskazać należy że moment ujęcia w kosztach uzyskania przychodów m.in. wynagrodzeń ze stosunku pracy został uregulowany w odrębnych przepisach.

W przypadku kosztów wynagrodzeń pracowniczych, zasady ich zaliczania do kosztów uzyskania przychodów zostały wskazane w art. 15 ust. 4g oraz art. 16 ust. 1 pkt 57 ustawy o CIT.

Zgodnie z art. 15 ust. 4g ustawy o CIT, należności z tytułów, o których mowa w art. 12 ust. 1 i 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, oraz zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakład pracy stanowią koszty uzyskania przychodów w miesiącu, za który są należne, pod warunkiem że zostały wypłacone lub postawione do dyspozycji w terminie wynikającym z przepisów prawa pracy, umowy lub innego stosunku prawnego łączącego strony. W przypadku uchybienia temu terminowi do należności tych stosuje się art. 16 ust. 1 pkt 57.

W myśl art. 16 ust. 1 pkt 57 ustawy o CIT, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów niewypłaconych, niedokonanych lub niepostawionych do dyspozycji wypłat, świadczeń oraz innych należności z tytułów określonych w art. 12 ust. 1 i 6, art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz w art. 18 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, świadczeń pieniężnych z tytułu odbywania praktyk absolwenckich, o których mowa w ustawie z dnia 17 lipca 2009 r. o praktykach absolwenckich (Dz. U. poz. 1052 oraz z 2017 r. poz. 60), a także zasiłków pieniężnych z ubezpieczenia społecznego wypłacanych przez zakład pracy, z zastrzeżeniem art. 15 ust. 4g.

Zgodnie z art. 15 ust. 4h ustawy o CIT, składki z tytułu należności, o których mowa w ust. 4g, określone w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, w części finansowanej przez płatnika składek, składki na Fundusz Pracy oraz Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych, z zastrzeżeniem art. 16 ust. 1 pkt 40, stanowią koszty uzyskania przychodów w miesiącu, za który należności te są należne, pod warunkiem że składki zostaną opłacone:

1. z tytułu należności wypłacanych lub postawionych do dyspozycji w miesiącu, za który są należne - w terminie wynikającym z odrębnych przepisów;
2. z tytułu należności wypłacanych lub postawionych do dyspozycji w miesiącu następnym, w terminie wynikającym z przepisów prawa pracy, umowy lub innego stosunku prawnego łączącego strony - nie później niż do 15 dnia tego miesiąca.
   
   

W przypadku uchybienia tym terminom do składek tych stosuje się art. 16 ust. 1 pkt 57a i ust. 7d.

W myśl art. 16 ust. 1 pkt 57a ustawy o CIT, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów nieopłaconych do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych składek, z zastrzeżeniem pkt 40 oraz art. 15 ust. 4h, określonych w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, w części finansowanej przez płatnika składek;

W związku z powyższym, wydatki na organizację kasyna obejmujące koszty wynagrodzeń pracowników wraz ze składkami powinny być zaliczane kosztów uzyskania przychodów zgodnie z cytowanymi powyżej przepisami art. 15 ust. 4g i 4h ustawy o CIT.

Reasumując, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie ustalenia, czy:

• opłatę za koncesję a także inne wydatki na organizację kasyna poniesione w okresie jego przygotowania do pracy należy uznać za koszty inne niż bezpośrednio związane z przychodami (koszty pośrednie) jest prawidłowe;
• zaliczenie opłaty za koncesję może następować proporcjonalnie do okresu faktycznej działalności kasyna na podstawie danej koncesji, tj. w okresie od dnia otwarcia kasyna dla klientów do dnia upływu ważności koncesji jest prawidłowe;
• zaliczenie innych wydatków na organizację kasyna może następować proporcjonalnie do okresu faktycznej działalności kasyna na podstawie danej koncesji, tj. w okresie od dnia otwarcia kasyna dla klientów do dnia upływu ważności koncesji jest nieprawidłowe.
  
  

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2018 r., poz. 1302 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.