Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB2-3.4010.46.2019.1.AD
z 4 marca 2019 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2018 r. poz. 800 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 18 stycznia 2019 r. (data wpływu 29 stycznia 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia czy wydatki ponoszone przez Wnioskodawcę na zakup usług gastronomicznych w związku ze spotkaniami z klientami stanowią koszt uzyskania przychodu – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 stycznia 2019 r. wpłynął do tutejszego organu wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia czy wydatki ponoszone przez Wnioskodawcę na zakup usług gastronomicznych w związku ze spotkaniami z klientami stanowią koszt uzyskania przychodu.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością specjalizuje się w pozaszkolnych formach edukacji organizując wydarzenia dla przedsiębiorców, dostarcza technologie informatyczne dla biznesu oraz w dużej mierze pośredniczy w sprzedaży produktów i usług firm partnerskich w rozliczeniu prowizyjnym.Podmiot jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych i podlega opodatkowaniu w Polsce od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania (jest rezydentem podatkowym w Polsce).

Świadczenie usług pozaszkolnej formy edukacji dla przedsiębiorców oraz pośrednictwa w sprzedaży produktów i usług Wnioskodawca realizuje poprzez organizację spotkań poza miejscem prowadzenia działalności (kawiarnie, restauracje i inne punkty gastronomiczne). W tym czasie serwowane są produkty gastronomiczne (np. obiady, napoje). Wnioskodawca pokrywa w całości koszty świadczonych usług gastronomicznych (tj. zakupu gotowego posiłku na miejscu). Usługi gastronomiczne udokumentowane są fakturami VAT. Spotkania organizowane są dla obecnych oraz potencjalnych partnerów biznesowych i odbywają się kilka razy w ciągu miesiąca. Podczas rozmów omawiane są np. warunki prowizyjne od osiągniętej sprzedaży przez partnera biznesowego. Rozmowy biznesowe umożliwiają osiągnięcie wspólnych korzyści handlowych, zarówno dla Wnioskodawcy jak i partnera. W 2018 r. pośrednictwo w sprzedaży stanowiło regularny przychód w działalności spółki. Zorganizowane spotkania służą ściśle zawieraniu kontraktów handlowych i omawianiu warunków współpracy z kontrahentami. Nie mają one zatem związku z tworzeniem odpowiedniego wizerunku spółki czy też wywarciem dobrego wrażenia na klientach.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy wydatki ponoszone przez Wnioskodawcę na zakup usług gastronomicznych w związku ze spotkaniami z klientami stanowią koszt uzyskania przychodu?

Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki dotyczące usług gastronomicznych podczas spotkań z klientami można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów na podstawie ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 1992 r. Nr 21 poz. 86 z późn. zm. - „updop”).

Na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy za koszt uzyskania przychodów uznawane są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Biorąc pod uwagę art. 16 ust. 1 pkt 28 updop za koszt uzyskania przychodów nie uznaje się kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych. Należy podkreślić, że określenie terminu „reprezentacja” w nawiązaniu do wspomnianego przepisu wzbudzało do tej pory wątpliwości interpretacyjne wśród organów podatkowych i orzecznictwie sądowym. Według słownika PWN słowo „reprezentacja” należy kojarzyć z wystawnością okazałością, wytwornością.

Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 17 czerwca 2013 r. (sygn. akt II FSK 702/11) w składzie siedmiu sędziów stanowi podstawę do rozpatrywania wydatków na usługi gastronomiczne, żywność oraz napoje, w tym alkoholowe jako koszt uzyskania przychodu. Według NSA w każdym przypadku konieczne jest właściwe zakwalifikowanie wydatku pod względem przesłanek jego poniesienia. Zdaniem NSA to, co wcześniej można było uznać za reprezentację, do tej kategorii nie jest konieczne zaliczenie obecnie. Sposób prowadzenia działalności gospodarczej ulega zmianie (w tym dobre praktyki i obyczaje). Aby odpowiedzieć na pytanie, czy dana czynność stanowi reprezentację, niezbędne jest rozpatrzenie całokształtu konkretnej sytuacji. Oznacza więc, że nie wszystkie wydatki na usługi gastronomiczne zawsze należy kwalifikować jako koszty reprezentacji. Nie ma także znaczenia miejsce świadczenia usługi. Usługi gastronomiczne pozostawały w ścisłym związku z prowadzonymi rozmowami handlowymi. Zatem bezzasadne jest stwierdzenie, że spółka miała na celu poprawienie swojego wizerunku.

Aby zapewnić jednolite stosowanie przepisów prawa podatkowego, Minister Finansów przedstawił w interpretacji ogólnej z dnia 25 listopada 2013 r. (nr DD6/033/127/SOH/2013/RD-120521) zakres możliwości zaliczania do kosztów uzyskania przychodów ponoszonych przez podatników wydatków na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów. W dokumencie zawarto wytyczne co do prawidłowego kwalifikowania wydatków do kosztów reprezentacji. Po pierwsze, przykładowe koszty reprezentacji tj. usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych mogą zostać włączone do kosztów uzyskania przychodów w zależności od okoliczności poniesienia tych kosztów. Po drugie, nieistotne jest miejsce świadczenia usługi (czy w siedzibie podatnika lub poza siedzibą) oraz wystawność, okazałość i wytworność posiłków. Stworzenie jednego, obiektywnego miernika do oceny przepychu i wytworności organizowanych spotkań staje się niemożliwe. Po trzecie, tylko te wydatki, które faktycznie służyły wywarciu pozytywnego wrażenia na kliencie oraz stworzeniu odpowiedniego wizerunku spółki powinny zostać wyodrębnione z kosztów uzyskania przychodów zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 28 updop. Wyłączeniu podlegają wszelkie „obiady dla rodziny” lub „przyjęcia dla znajomych”.

Podsumowując, wydatki podatnika na obiady, kolacje w restauracjach i kawiarniach z partnerami biznesowymi należy uznać za koszty uzyskania przychodu według ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ponieważ służą prowadzonej działalności gospodarczej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2018 r. poz. 1036 z późn. zm., dalej „updop”), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (…).

W myśl tego przepisu, wszystkie poniesione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami (poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie, zwiększenie przychodu albo zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodu).

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

  • został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
  • jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
  • pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
  • poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
  • został właściwie udokumentowany,
  • nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 updop nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Zatem, do kosztów uzyskania przychodów podatnik ma prawo zaliczyć wszystkie koszty, zarówno te bezpośrednio, jak i pośrednio związane z przychodami, o ile zostały one prawidłowo udokumentowane, za wyjątkiem kosztów ustawowo uznanych za niestanowiące kosztów uzyskania przychodów.

Konstrukcja przepisu dotyczącego kosztów uzyskania przychodów daje podatnikowi możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich kosztów (niewymienionych w art. 16 ust. 1 updop), pod warunkiem, że dokona oceny pod kątem celowości i wykaże ich bezpośredni bądź pośredni związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu bądź zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów.

Tak więc kosztami uzyskania przychodów są wszelkie, racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki, związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów, z wyjątkiem wymienionych w art. 16 ust. 1 updop.

Wyrażenie „w celu osiągnięcia przychodu” zawarte we wskazanym art. 15 ust. 1 updop, oznacza, że nie wszystkie wydatki ponoszone przez podatnika w związku z prowadzoną działalnością, podlegają odliczeniu od podstawy opodatkowania. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, między tym wydatkiem, a osiągnięciem przychodu musi zachodzić wcześniej opisany związek. Zauważyć należy, że przez sformułowanie „w celu” należy rozumieć dążenie do osiągnięcia jakiegoś stanu rzeczy (przychodu). Zatem, możliwość kwalifikowania konkretnego wydatku jako kosztu uzyskania przychodu, uzależniona jest od rzetelnej i całościowej oceny tego, czy w świetle wszystkich występujących w sprawie okoliczności, przy zachowaniu należytej staranności, podatnik w momencie dokonywania wydatku mógł i powinien przewidzieć, że wydatek ten przyczyni się do powstania przychodu, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodu.

Z przedstawionego opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca specjalizuje się w pozaszkolnych formach edukacji organizując wydarzenia dla przedsiębiorców, dostarcza technologie informatyczne dla biznesu oraz w dużej mierze pośredniczy w sprzedaży produktów i usług firm partnerskich w rozliczeniu prowizyjnym.

Świadczenie usług pozaszkolnej formy edukacji dla przedsiębiorców oraz pośrednictwa w sprzedaży produktów i usług Wnioskodawca realizuje poprzez organizację spotkań poza miejscem prowadzenia działalności (kawiarnie, restauracje i inne punkty gastronomiczne). W tym czasie serwowane są produkty gastronomiczne (np. obiady, napoje). Wnioskodawca pokrywa w całości koszty świadczonych usług gastronomicznych (tj. zakupu gotowego posiłku na miejscu).

Spotkania organizowane są dla obecnych oraz potencjalnych partnerów biznesowych. Podczas rozmów omawiane są np. warunki prowizyjne od osiągniętej sprzedaży przez partnera biznesowego. Rozmowy biznesowe umożliwiają osiągnięcie wspólnych korzyści handlowych, zarówno dla Wnioskodawcy jak i partnera. W 2018 r. pośrednictwo w sprzedaży stanowiło regularny przychód w działalności spółki. Zorganizowane spotkania służą ściśle zawieraniu kontraktów handlowych i omawianiu warunków współpracy z kontrahentami. Nie mają one związku z tworzeniem odpowiedniego wizerunku spółki czy też wywarciem dobrego wrażenia na klientach.

Uznanie danego wydatku za koszt uzyskania przychodów jest możliwe tylko wtedy, gdy z prawidłowo i rzetelnie udokumentowanych zdarzeń wynika ponad wszelką wątpliwość, że jest to wydatek celowy i racjonalnie uzasadniony. Zatem to podatnik zobowiązany jest wykazać, że wydatki na rzecz kontrahentów Spółki pozostają w związku z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą i pozostają w związku o jakim mowa w art. 15 ust. 1 updop. Wydatki te nie mogą znajdować się w katalogu wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów zawartym w art. 16 ust. 1 updop.

Wśród wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów ustawodawca wymienił – w art. 16 ust. 1 pkt 28 updop – koszty reprezentacji, w szczególności poniesione na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Mimo, że ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie definiuje terminu „reprezentacja”, to zgodnie z przyjętą linią orzeczniczą celem kosztów reprezentacyjnych jest stworzenie pewnego wizerunku podatnika, stworzenie dobrego obrazu jego firmy, działalności, wykreowanie pozytywnych relacji z kontrahentami.

Zatem reprezentacja to przede wszystkim każde działanie skierowane do istniejących lub potencjalnych kontrahentów podatnika lub osoby trzeciej w celu wykreowania pozytywnego wizerunku podatnika. Co istotne, działania o charakterze reprezentacyjnym podejmowane są w stosunku do podmiotów lub ich przedstawicieli zewnętrznych.

Należy również wskazać, że wymienienie w przepisach podatkowych, jako przykładowych kosztów reprezentacji, tj. wydatków na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych, nie oznacza, że wydatki tego rodzaju zawsze muszą zostać wyłączone z kosztów uzyskania przychodów. Dla kwalifikacji określonych wydatków, jako wydatków na reprezentację, wykluczonych z kosztów uzyskania przychodów, nie jest istotne miejsce podawania poczęstunków, czy świadczenia usług gastronomicznych, tj. nie bierze się pod uwagę tego, czy poczęstunki odbywają się w siedzibie firmy, czy też poza nią. Dla oceny takich wydatków nie są także istotne takie cechy jak wystawność, wytworność, okazałość poczęstunków. Za wydatki na zakup żywności, napojów i usług gastronomicznych, wyłączone z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, należy uznać te, których wyłącznym bądź dominującym celem jest stworzenie pewnego wizerunku podatnika, stworzenie dobrego obrazu jego firmy, czy działalności, wykreowanie pozytywnych relacji z uczestnikami takich spotkań.

Wątpliwość Wnioskodawcy dotyczy ustalenia, czy wydatki ponoszone przez Niego na usługi gastronomiczne w związku ze spotkaniami z klientami stanowią koszt uzyskania przychodów.

Odnosząc powyższe uwarunkowania prawne do przedstawionego przez Wnioskodawcę opisu stanu fatycznego stwierdzić należy, że wskazane w opisie sprawy wydatki związane z organizacją spotkań biznesowych z istniejącymi oraz potencjalnymi kontrahentami Spółki dotyczące zakupu żywności, napojów i usług gastronomicznych, mogą, co do zasady, stanowić koszty uzyskania przychodów, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Należy zauważyć, że z opisu stanu faktycznego wynika bowiem, że przedmiotem działalności Spółki są pozaszkolne formy edukacji, dostarczanie technologii informatycznych oraz pośrednictwo w sprzedaży produktów i usług firm partnerskich w rozliczeniu prowizyjnym. Świadczenie ww. usług Wnioskodawca realizuje poprzez organizację spotkań poza miejscem prowadzenia działalności. Podczas spotkań serwowane są produkty gastronomiczne, których koszt ponosi Wnioskodawca. Wnioskodawca wskazał jednoznacznie, że spotkania biznesowe są organizowane w celu zawarcia kontraktów handlowych i omawiania warunków współpracy z kontrahentami a nie w celu budowania wizerunku Spółki. Zatem, jeżeli w istocie ww. wydatki nie stanowią kosztów reprezentacji, o których mowa w art. 16 ust. 1 pkt 28, to spełniają warunki do zakwalifikowania, jako koszt uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o pdop.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Odnosząc się natomiast do przywołanego przez Wnioskodawcę wyroku należy zaznaczyć, że orzeczenia sądowe nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa i są wiążące jedynie w sprawach, w których zapadły. Natomiast Organ, mimo że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkuje się wydanymi rozstrzygnięciami sądów i innych organów, to nie ma możliwości zastosowania ich wprost, ponieważ nie stanowią materialnego prawa podatkowego.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

  1. z zastosowaniem art. 119a;
  2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
  3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2018 r. poz. 1302 ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.


doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj