Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT2-1.4011.24.2019.2.BO
z 27 marca 2019 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 8 stycznia 2019 r. (data wpływu 15 stycznia 2019 r.), uzupełnionym pismem z dnia 4 marca 2019 r. (data wpływu 7 marca 2019 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych otrzymanego dofinansowania – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 stycznia 2019 r. do tutejszego Organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

Wniosek ten nie spełniał wymogów, o których mowa w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.), w związku z czym pismem z dnia 22 lutego 2019 r., Nr 0113-KDIPT2-1.4011.24.2019.1.BO, na podstawie art. 169 § 1 i § 2 w związku z art. 14h wymienionej ustawy, wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie do uzupełnienia ww. wniosku wysłano w dniu 22 lutego 2019 r. (data doręczenia 28 lutego 2019 r.). Wnioskodawca uzupełnił ww. wniosek pismem z dnia 4 marca 2019 r. (data wpływu 7 marca 2019 r.), nadanym w dniu 5 marca 2019 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi działalność w formie Spółki cywilnej. Spółka jest producentem sukien ślubnych, komunijnych i wieczorowych. Księgowość jest prowadzona w formie podatkowej księgi przychodów i rozchodów. Firma Wnioskodawcy otrzymała dofinansowanie na udział w zagranicznych targach mody w wysokości 75% poniesionych wydatków netto (25% poniesionych wydatków to wkład własny przedsiębiorstwa). Dofinansowanie pochodzi ze środków Unii Europejskiej - z Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego. Dofinansowanie wypłaca PARP, czyli Polska Agencja Rozwoju Przedsiębiorczości, w formie refundacji. Umowa z PARP na dofinansowanie została podpisana w listopadzie 2018 r. Pierwsze targi miały miejsce w maju 2018 r. w … w …. Wydatki, które podlegają dofinansowaniu, to zakup stoiska targowego, zabudowa stoiska, wynajem mieszkania, koszty paliwa, diety pracowników biorących udział w targach, koszty transportu eksponatów na targi, koszty tłumacza, koszty wyprodukowania materiałów reklamowych, usługa doradcza.

W piśmie z dnia 4 marca 2019 r., stanowiącym uzupełnienie wniosku, Wnioskodawca wskazał, że Spółka prowadzi działalność gospodarczą od 1 marca 1999 r. Forma opodatkowania wspólników to podatek liniowy. Wspólnicy mają udziały w wysokości 50%. Jest dwóch wspólników. Firma Wnioskodawcy otrzymała dofinansowanie na udział w zagranicznych targach mody w latach 2018-2019. Wniosek złożony został w kwietniu 2018 r. przez wspólników Spółki. Strony podpisujące umowę to PARP oraz wspólnicy Spółki. Firma otrzymała dofinansowanie w formie refundacji za targi w … oraz za wydruk materiałów reklamowych w styczniu 2019 r. Kolejne targi miały miejsce w lutym 2019 r. w …. Koszty z tytułu tych targów Spółka ponosiła od listopada 2018 r. do lutego 2019 r. Refundacja z tytułu tych targów zostanie wypłacona wkrótce po rozliczeniu. Refundacja z tytułu poniesionych kosztów za udział w poszczególnych targach jest rozliczana ryczałtowo, co oznacza, że jest ona wypłacana w wysokości kwot kosztów założonych we wniosku, a nie faktycznie poniesionych kosztów. Poniesione wydatki Wnioskodawca zaliczył do kosztów uzyskania przychodów tylko w wysokości 25% poniesionych wydatków, czyli w wysokości wkładu własnego. Otrzymanego dofinansowania Wnioskodawca nie zaliczył do przychodów podatkowych. Wydatki poniesione w związku z targami według Wnioskodawcy są kosztami uzyskania przychodów, ponieważ udział w targach zagranicznych ma na celu zwiększenie liczby klientów przedsiębiorstwa i tym samym zwiększenie przychodów i zysku.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

  1. Czy otrzymane dofinansowanie Wnioskodawca powinien zaliczyć do przychodów podatkowych?
  2. Czy dofinansowane w wysokości 75% wydatki Wnioskodawca może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów w całości, czy tylko w wysokości 25% poniesionych wydatków?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 14 ust. 3 pkt 13 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie zalicza się do przychodów otrzymanych środków od Rządowych Agencji Wykonawczych. W związku z tym Wnioskodawca otrzymanego dofinansowania nie zaliczył do przychodów podatkowych. Poniesione wydatki Wnioskodawca zaliczył do kosztów uzyskania przychodów tylko w wysokości 25% poniesionych wydatków, czyli w wysokości wkładu własnego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1509, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ww. ustawy, przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe.

Zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat oraz ulg podatkowych związanych z prowadzoną działalnością w formie spółki niebędącej osobą prawną (art. 8 ust. 2 pkt 1 i 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, źródłem przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

Stosownie do treści art. 14 ust. 1 ww. ustawy, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, tj. pozarolniczej działalności gospodarczej, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Zgodnie z art. 14 ust. 2 pkt 2 cyt. ustawy, przychodem z działalności gospodarczej są również dotacje, subwencje, dopłaty, z zastrzeżeniem ust. 3 pkt 13, i inne nieodpłatne świadczenia otrzymane na pokrycie kosztów albo jako zwrot wydatków, z wyjątkiem gdy przychody te są związane z otrzymaniem, zakupem albo wytworzeniem we własnym zakresie środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, od których, zgodnie z art. 22a-22o, dokonuje się odpisów amortyzacyjnych.

Mając na uwadze brzmienie powyższego przepisu należy stwierdzić, że ustawodawca różnicuje skutki podatkowe otrzymanych dotacji i innych nieodpłatnych świadczeń w zależności od celu, na jaki zostały one przeznaczone, tj.:

  • dotacje, subwencje, dopłaty i inne nieodpłatne świadczenia otrzymane na cele inne niż nabycie lub wytworzenie środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych – zaliczane są do przychodów z działalności gospodarczej,
  • ww. świadczenia otrzymane na pokrycie kosztów albo jako zwrot wydatków poniesionych przez podatnika na zakup lub wytworzenie we własnym zakresie środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, od których dokonuje się odpisów amortyzacyjnych – nie stanowią przychodu z działalności gospodarczej.

W myśl natomiast art. 14 ust. 3 pkt 13 ww. ustawy, do przychodów, o których mowa w ust. 1 i 2, nie zalicza się kwot otrzymanych od agencji wykonawczych, jeżeli agencje te otrzymały środki na ten cel z budżetu państwa.

Zatem z ww. przepisów wynika, że kwoty otrzymane od agencji wykonawczych przez osobę fizyczną prowadzącą pozarolniczą działalność gospodarczą nie stanowią przychodu z tej działalności.

Zwrócić należy uwagę, że niektóre dotacje (dofinansowania) korzystają ze zwolnienia z opodatkowania.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 137 ww. ustawy, wolne od podatku dochodowego są środki finansowe otrzymane przez uczestnika projektu jako pomoc udzielona w ramach programu finansowanego z udziałem środków europejskich, o których mowa w ustawie z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz. U. z 2017 r., poz. 2077, z późn. zm.).

Zauważyć należy, że powyższym zwolnieniem objęci są uczestnicy projektu. Przez uczestników projektu, o których mowa w przywołanym wyżej przepisie, należy rozumieć osoby, dla których faktycznie przeznaczona jest pomoc udzielona w ramach projektu. Użyte w powyższym przepisie pojęcie „z udziałem środków europejskich” należy rozumieć, jako współfinansowanie pomocy z tych środków.

Zgodnie z art. 2 pkt 5 ustawy o finansach publicznych, ilekroć w ustawie jest mowa o środkach europejskich, rozumie się przez to środki, o których mowa w art. 5 ust. 3 pkt 1, 2, 4 i 5a-5c. Do środków europejskich zalicza się zatem:

  • środki pochodzące z funduszy strukturalnych, Funduszu Spójności, Europejskiego Funduszu Rybackiego oraz Europejskiego Funduszu Morskiego i Rybackiego, z wyłączeniem środków, o których mowa w pkt 5 lit. a) i b);
  • niepodlegające zwrotowi środki z pomocy udzielanej przez państwa członkowskie Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA), z wyłączeniem środków, o których mowa w pkt 5 lit. c) i d):
    1. Norweskiego Mechanizmu Finansowego,
    2. Mechanizmu Finansowego Europejskiego Obszaru Gospodarczego,
    3. Szwajcarsko-Polskiego Programu Współpracy;
  • środki na realizację wspólnej polityki rolnej;
  • środki przeznaczone na realizację Inicjatywy na rzecz zatrudnienia ludzi młodych;
  • środki Europejskiego Funduszu Pomocy Najbardziej Potrzebującym;
  • środki pochodzące z instrumentu „Łącząc Europę”, o którym mowa w Rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1316/2013 z dnia 11 grudnia 2013 r. ustanawiającym instrument „Łącząc Europę”, zmieniającym Rozporządzenie (UE) nr 913/2010 oraz uchylającym Rozporządzenia (WE) nr 680/2007 i (WE) nr 67/2010 (Dz. Urz. UE L 348 z 20 grudnia 2013 r., str. 129, z późn. zm.).

Stosownie do treści art. 5 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy, środkami publicznymi są środki pochodzące z budżetu Unii Europejskiej oraz niepodlegające zwrotowi środki z pomocy udzielanej przez państwa członkowskie Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA).

Przy czym w myśl art. 124 ust. 1 pkt 6 ww. ustawy, wydatki na realizację programów finansowanych z udziałem środków, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 2, w tym wydatki budżetu środków europejskich są wydatkami budżetu państwa, które na podstawie art. 186 cyt. ustawy o finansach publicznych mogą być przeznaczone na:

  1. realizację projektów przez jednostki budżetowe,
  2. płatności w ramach programów finansowanych z udziałem środków europejskich,
  3. dotacje celowe dla beneficjentów,
  4. realizację projektów finansowanych w ramach Programu Środki Przejściowe,
  5. realizację Wspólnej Polityki Rolnej zgodnie z odrębnymi ustawami.

Podkreślić należy, że w świetle ww. przepisów ustawy o finansach publicznych, środki z Unii Europejskiej pochodzące z funduszy strukturalnych, Funduszu Spójności i Europejskiego Funduszu Rybackiego, stanowią odrębną formę środków europejskich przeznaczonych na realizację programów finansowych z udziałem środków europejskich. Jednak zgodnie z uprzednio cyt. przepisem art. 186 pkt 2 ustawy o finansach publicznych, wydatki z budżetu środków europejskich są wydatkami budżetu państwa, które mogą być przeznaczone na płatności w ramach programów finansowanych z udziałem środków europejskich.

Zgodnie z art. 187 ww. ustawy o finansach publicznych, za obsługę płatności w ramach programów finansowanych z udziałem środków europejskich, zwanych dalej „płatnościami”, odpowiada Minister Finansów

Mając powyższe na względzie, zauważyć należy, że otrzymane środki nie stanowią przychodu z prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej na podstawie art. 14 ust. 3 pkt 13 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Odnosząc się do kwestii kosztów uzyskania przychodów związanych z otrzymanym dofinansowaniem wskazać należy, że zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

  • został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
  • jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
  • pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
  • poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
  • został właściwie udokumentowany,
  • nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 23 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Generalnie należy przyjąć, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów, bądź też zabezpieczenie lub zachowanie tego źródła przychodów, o ile w myśl przepisów ww. ustawy nie podlegają wyłączeniu z tychże kosztów. Przy czym, związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem wydatku, a osiągnięciem przychodu, bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem jego źródła należy oceniać indywidualnie w stosunku do każdego wydatku. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu, bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów.

Koszty uzyskania przychodów nie są kosztami uzyskania jakichkolwiek przychodów, lecz zawsze związane są z uzyskaniem przychodu z konkretnego źródła. Koszty uzyskania przychodu z danego źródła pomniejszają przychody z tego właśnie źródła. Koszty te są zatem ściśle i funkcjonalnie przyporządkowane do danego źródła przychodów.

Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 45 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych dokonywanych, według zasad określonych w art. 22a-22o, od tej części ich wartości, która odpowiada poniesionym wydatkom na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie tych środków lub wartości niematerialnych i prawnych, odliczonym od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym albo zwróconym podatnikowi w jakiejkolwiek formie.

Z zacytowanego przepisu jednoznacznie wynika, że nie stanowią kosztów uzyskania przychodów odpisy amortyzacyjne z tytułu zużycia środków trwałych od tej części ich wartości, która została podatnikowi zwrócona w jakiejkolwiek formie, a zatem również poprzez refundację. Zatem, zwrot dokonany w jakiejkolwiek formie, a więc w tym również w formie pomocy finansowej stanowiącej zwrot określonej części nakładów poniesionych na cele inwestycyjne, powoduje, że wartość odpisów amortyzacyjnych od tej części wartości początkowej środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, która została zwrócona podatnikowi, nie może stanowić kosztu uzyskania przychodu prowadzonej działalności gospodarczej.

Zgodnie natomiast z art. 23 ust. 1 pkt 56 ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków i kosztów bezpośrednio sfinansowanych z dochodów (przychodów), o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 29b, 46, 47a, 47d, 116, 122, 129, 136 i 137 ustawy.

Zaznaczyć przy tym należy, że zawarte w powołanym przepisie sformułowanie „bezpośrednio sfinansowanych z dochodów (przychodów)” dotyczy także wydatków, które zostały najpierw przez podatnika poniesione, a dopiero później zrefundowane. Przepis art. 23 ust. 1 pkt 56 ustawy o podatku dochodowego od osób fizycznych, nie odnosi się do następstwa czasowego, lecz wskazuje na związek poniesionego wydatku z otrzymanym dofinansowaniem. „Bezpośrednio sfinansowane” oznacza, że chodzi o takie wydatki, które objęte są, np. dotacją. Nie chodzi zatem o związek w czasie wydatku i dotacji, lecz o związek tematyczny - wydatek zostanie pokryty dotacją, a więc nie stanowi wydatku o charakterze kosztu podatkowego. Nie ma znaczenia, kiedy wydatek zostanie poniesiony - czy w roku podatkowym, w którym zostanie wypłacona dotacja, czy wydatek zostanie poniesiony wcześniej.

Ponadto, zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 31 tej ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów uzyskania przychodów ze źródeł przychodów znajdujących się na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej lub za granicą, jeżeli dochody z tych źródeł w ogóle nie podlegają opodatkowaniu albo są zwolnione od podatku dochodowego.

Konsekwencją otrzymania przez Wnioskodawcę środków finansowych, które nie stanowią przychodu podatkowego jest brak możliwości zaliczania do kosztów podatkowych wydatków, które w wyniku otrzymania ww. środków zostają podatnikowi zwrócone – w myśl cytowanego art. 23 ust. 1 pkt 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z powyższym, wydatki bezpośrednio sfinansowane przychodami zwolnionymi od podatku na podstawie ww. przepisów nie mogą stanowić kosztów uzyskania przychodów prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej.

Z informacji przedstawionych w opisie stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca prowadzi od 1 marca 1999 r. działalność gospodarczą w formie Spółki cywilnej. Spółka jest producentem sukien ślubnych, komunijnych i wieczorowych. Firma Wnioskodawcy otrzymała dofinansowanie na udział w zagranicznych targach mody w latach 2018-2019 w wysokości 75% poniesionych wydatków netto (25% poniesionych wydatków to wkład własny przedsiębiorstwa). Wniosek o dofinansowanie złożony został w kwietniu 2018 r. przez wspólników Spółki. Dofinansowanie pochodzi ze środków Unii Europejskiej - z Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego. Dofinansowanie wypłaca PARP, czyli Polska Agencja Rozwoju Przedsiębiorczości, w formie refundacji. Umowa z PARP na dofinansowanie została podpisana w listopadzie 2018 r. Wydatki, które podlegają dofinansowaniu, to zakup stoiska targowego, zabudowa stoiska, wynajem mieszkania, koszty paliwa, diety pracowników biorących udział w targach, koszty transportu eksponatów na targi, koszty tłumacza, koszty wyprodukowania materiałów reklamowych, usługa doradcza. Koszty z tytułu tych targów Spółka ponosiła od listopada 2018 r. do lutego 2019 r. Refundacja z tytułu poniesionych kosztów za udział w poszczególnych targach zostanie wypłacona wkrótce po rozliczeniu. Poniesione wydatki Wnioskodawca zaliczył do kosztów uzyskania przychodów w wysokości 25% poniesionych wydatków, czyli w wysokości wkładu własnego. Otrzymanego dofinansowania Wnioskodawca nie zaliczył do przychodów podatkowych. Wydatki poniesione w związku z targami Wnioskodawca uznał za koszty uzyskania przychodów, ponieważ udział w targach zagranicznych ma na celu zwiększenie liczby klientów przedsiębiorstwa i tym samym zwiększenie przychodów i zysku.

Biorąc pod uwagę wskazane powyżej uregulowania prawne oraz przedstawiony we wniosku opis stanu faktycznego stwierdzić należy, że otrzymane przez Wnioskodawcę dofinansowanie nie stanowi dla Niego przychodu z działalności gospodarczej. Odnośnie poniesionych przez Spółkę, w której Wnioskodawca jest wspólnikiem, wydatków na udział w zagranicznych targach mody, pokrytych w części dofinansowaniem ze środków niestanowiących przychodu podatkowego, które zostanie otrzymane po dokonaniu rozliczenia, zastosowanie znajdzie art. 23 ust. 1 pkt 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym nie mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów wydatki poniesione w związku ze źródłem przychodu nie podlegającym opodatkowaniu. Wobec powyższego Wnioskodawca może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu jedynie wydatki w wysokości 25% poniesionych wydatków, czyli w wysokości wkładu własnego, proporcjonalnie do udziału Wnioskodawcy w Spółce.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Ponadto, należy zauważyć, że zgodnie z przepisem art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Zatem, interpretacja indywidualna prawa podatkowego wydawana jest wyłącznie na wniosek zainteresowanego i tylko w jego indywidualnej sprawie. Zainteresowanym jest każdy, kto złoży wniosek w sprawie indywidualnej, która jego dotyczy. W związku z tym zaznacza się, że interpretacja odnosi się tylko i wyłącznie do Wnioskodawcy i nie dotyczy pozostałych wspólników.

Należy przy tym zastrzec, że przy wydawaniu niniejszej interpretacji tutejszy Organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Tym samym, jeżeli przedstawiony we wniosku opis będzie różnił się od stanu faktycznego występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny będzie zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego na dzień wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

  1. z zastosowaniem art. 119a;
  2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
  3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n ww. ustawy, nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy Ordynacja podatkowa).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.


doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj