Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-1.4012.68.2019.2.RR
z 3 kwietnia 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 7 lutego 2019 r. (data wpływu 7 lutego 2019 r.), uzupełnione pismem nadanym w dniu 22 marca 2019 r. (data wpływu 27 marca 2019 r.) w odpowiedzi na wezwanie tutejszego Organu z dnia 15 marca 2019 r. nr 0114-KDIP1-1.4012.68.2019.1.RR o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości zastosowania stawki podatku VAT 8% dla usługi krótkotrwałego wynajmu lokali – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 lutego 2019 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości zastosowania stawki podatku VAT 8% dla usługi krótkotrwałego wynajmu lokali. Złożony wniosek został uzupełniony pismem nadanym w dniu 22 marca 2019 r. (data wpływu 27 marca 2019 r.) w odpowiedzi na wezwanie tutejszego Organu z dnia 15 marca 2019 r. nr 0114-KDIP1-1.4012.68.2019.1.RR (skutecznie doręczone 18 marca 2019 r.).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

SPÓŁKA Z OGRANICZONĄ ODPOWIEDZIALNOŚCIĄ (Spółka A) prowadzi działalność gospodarczą w zakresie wynajmu lokali mieszkalnych. Spółka A nie jest właścicielem nieruchomości (budynek mieszkalny), a jedynie ją dzierżawi. Obecnie spółka A wynajmuje lokale mieszkalne dwóm innym Spółką B i C na czas nieokreślony. Spółki te kwaterują tam swoich pracowników. Podpisano umowę na kwotę netto plus podatek VAT - 8%, stosując klasyfikację PKWiU 55.20.19.0 „pozostałe usługi obiektów noclegowych turystycznych i miejsc krótkotrwałego zakwaterowania bez obsługi”. Spółka A natomiast dzierżawi wynajęte lokale od właścicieli budynków na własne cele działalności gospodarczej potwierdzone fakturą VAT od właścicieli z podstawową stawką VAT - 23%. Spółka A nadmienia, że z kontrahentami najmującymi lokale (Spółkami B i C) zawarto umowy cywilnoprawne na wynajem lokali z określoną ilością miejsc noclegowych w oznaczonej nieruchomości - umowa nienazwana łączące w sobie elementy umowy o usługi hotelowe i umowy najmu lokalu mieszkalnego. Spółka A nie zawarła umowy najmu nieruchomości jako całości lub części domu, a jedynie określoną ilość pomieszczeń z określoną ilością miejsc noclegowych. Pracownicy Spółek B i C mogą przebywać w domu w ilości nie większej, niż ilość wynajętych miejsc noclegowych ale nie może ich być mniej, a w przypadku jeśli za zgodą Spółki ilość osób w lokalu wzrasta, wzrasta proporcjonalnie wysokość należności z tytułu najmu. Osoby przebywające w lokalach nie muszą być te same przez cały czas trwania umowy. Pracownicy Spółek B i C mogą zmieniać się w każdym czasie przez czas trwania umowy. Spółki B i C płacą za noclegi w oznaczonej ilości zgodnie z umową bez względu na to, czy wykorzystały wszystkie miejsca noclegowe, czy też nie. W ramach umowy pracownicy Spółek B i C mają możliwość korzystania z kuchni wyposażonej w podstawowe sprzęty oraz łazienek usytuowanych poza pokojami. Budynek, w którym Spółka A wynajęła przedmiotowe pokoje jest tylko i wyłącznie budynkiem o charakterze mieszkalnym. Jest wykorzystywany tylko i wyłącznie w celach mieszkaniowych - noclegowych. Spółka A nie prowadzi działalności w zakresie wynajmu całego budynku, a jedynie w zakresie wynajmu pokoi z określoną ilością miejsc noclegowych. W budynku nie może przebywać w porze nocnej więcej osób, niż wykupionych miejsc noclegowych. W związku z tym, że ostatecznie wykorzystywanie wynajętych lokali nie może być zakwalifikowana pod zapewnianiu celów mieszkaniowych Spółek B i C, nie mogą być również zakwalifikowane pod wykorzystywanie lokalu do celów działalności gospodarczej gdyż takowa nie jest tam wykonywana, służą jedynie zapewnieniu noclegów osobom czasowo przebywającym - delegowanych do pracy poza swoje miejsce zamieszkania. Wobec powyższego Spółka A kwalifikuje niniejszy wynajem pod symbol PKWiU 55.20.19 stosując obniżoną stawkę podatku VAT w wysokości 8%. W kwestii faktury za dzierżawę wynajmowanej nieruchomości od właścicieli natomiast, Spółka A stoi na stanowisku, że zastosowana tam podstawowa stawka VAT w wysokości 23% jest prawidłowa z uwagi na to, że dzierżawione lokale służą do wykonywanej działalności przez Spółkę A.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Spółka A (Wnioskodawca) postępuje właściwie stosując obniżoną stawkę VAT w wysokości 8% na fakturach dokumentujących sprzedaż usług wynajmu na rzecz swoich kontrahentów (Spółek B i C)?

Zdaniem Wnioskodawcy (Spółki A), w związku z tym, że ostatecznie wykorzystywanie wynajętych lokali przez Spółkę A na rzecz Spółek B i C nie może być zakwalifikowana pod zapewnianiu celów mieszkaniowych kontrahentów, którzy nie mają gdzie mieszkać, nie mogą być również zakwalifikowane pod wykorzystywanie lokalu do celów działalności gospodarczej gdyż takowa nie jest tam wykonywana, służą jedynie zapewnieniu noclegów osobom czasowo przebywającym - delegowanych do pracy poza swoje miejsce zamieszkania, a koszt tego wynajmu jest najprawdopodobniej przeniesiony na mieszkających tam pracowników Spółek B i C. Wobec powyższego Spółka kwalifikuje niniejszy wynajem pod symbol PKWiU 55.20.19 stosując obniżoną stawkę podatku VAT w wysokości 8%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Na wstępie należy zauważyć, że przy określaniu prawidłowej stawki podatku od towarów i usług dla danej czynności, której miejsce świadczenia lub dostawy znajduje się na terytorium kraju, istotne jest prawidłowe jej zaklasyfikowanie wg symbolu PKWiU. Tym samym, wydając przedmiotową interpretację Organ oparł się na wynikającym z treści wniosku opisie sprawy, tj. na podanej przez Wnioskodawcę klasyfikacji.

Zauważyć należy, że zgodnie z poz. 7.3 Zasad Metodycznych Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług zawartych w załączniku do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) – dalej: „PKWiU”, zaliczanie danego produktu do odpowiedniego grupowania jest obowiązkiem producenta (względnie usługodawcy). Wynika to z faktu, że właśnie producent (usługodawca) posiada wszystkie informacje niezbędne do właściwego zaliczenia produktu do odpowiedniego grupowania PKWiU, tj. informacje dotyczące rodzaju użytego surowca, technologii wytwarzania, konstrukcji i przeznaczenia wyrobu lub charakteru usługi.

Należy jednak podkreślić, że dokonana przez producenta (usługodawcę) klasyfikacja nie może naruszać zasad budowy i logiki struktury PKWiU. W razie trudności przy zaliczeniu wyrobu (towaru) lub usługi do odpowiedniego grupowania PKWiU można wystąpić w tej sprawie do organów statystycznych. Procedury udzielania informacji w sprawie standardów klasyfikacyjnych (w tym Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług) określa Komunikat Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie trybu udzielania informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych.

Tutejszy Organ nie jest uprawniony do przyporządkowywania formalnego towarów i usług do określonego grupowania klasyfikacyjnego. Podkreślić należy, że kwestie dotyczące zaklasyfikowania towaru lub usługi do właściwego grupowania statystycznego nie mieszczą się w ramach określonych w art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, zgodnie z którym Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Tak więc niniejszą interpretację wydano na podstawie grupowania PKWiU wskazanego przez Wnioskodawcę we wniosku.

W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów opisanego w stanie faktycznym (w szczególności w przypadku błędnej klasyfikacji PKWiU wskazanej we wniosku czynności) lub zmiany stanu prawnego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 5a ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez towary – zgodnie z art. 2 pkt 6 ww. ustawy – rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Natomiast, przez świadczenie usług, zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej,
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji,
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Z tak szeroko sformułowanej definicji wynika, że przez świadczenie usług należy przede wszystkim rozumieć określone zachowanie podatnika na rzecz odrębnego podmiotu, które zasadniczo wynika z dwustronnego stosunku zobowiązaniowego, zakładającego istnienie podmiotu będącego odbiorcą (nabywcą usługi), jak również podmiotu świadczącego usługę.

Należy zauważyć, że generalnie – poza wyjątkami wskazanymi w art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2 ustawy – opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają czynności odpłatne.

Należy podkreślić, że opodatkowanie podatkiem od towarów i usług będzie miało miejsce wówczas, jeżeli spełnione zostaną przesłanki o charakterze przedmiotowym, tj. wystąpi czynność podlegająca opodatkowaniu w oparciu o przepis art. 5 ust. 1 ustawy i podmiotowym, tj. gdy czynność podlegająca opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zostanie dokonana przez osobę (lub jednostkę organizacyjną) będącą podatnikiem w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, działającą w takim charakterze.

Z treści art. 15 ust. 1 ustawy wynika, że podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – według art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Stosownie do art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Na podstawie art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6%, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści wskazanej ustawy, jak i przepisów wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

I tak, w myśl art. 41 ust. 2 ustawy, dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Jednakże – w myśl art. 146aa ust. 1 pkt 2 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6%, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.

W załączniku nr 3 do ustawy, stanowiącym „Wykaz towarów i usług opodatkowanych stawką podatku w wysokości 7%” (obecnie zgodnie z art. 146aa ust. 1 pkt 2 ustawy stawką podatku w wysokości 8%) pod pozycją nr 163 wymienione zostały usługi sklasyfikowane pod symbolem PKWiU 55, tj. „Usługi związane z zakwaterowaniem”.

W tym miejscu warto odnieść się do samego pojęcia „zakwaterowanie”. W związku z tym, że nie zostało ono zdefiniowane w ustawie o VAT, przy ustalaniu jego zakresu znaczeniowego należy odwołać się do wykładni językowej. Zgodnie ze słownikiem języka polskiego PWN „zakwaterować” znaczy „przydzielić komuś miejsce czasowego zamieszkania”. Z kolei, „zakwaterować się” znaczy „zamieszkać gdzieś tymczasowo”.

Ustawodawca nie poprzedził PKWiU 55 symbolem „ex” co pozwala przyjąć, że stawka obniżona podatku ma zastosowanie do wszelkich usług zawierających się w tym grupowaniu.

Należy również wskazać, że zgodnie z § 3 pkt 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 4 września 2015 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. z 2015 r., poz. 1676, z późn. zm.) do dnia 31 grudnia 2019 r. na potrzeby podatku od towarów i usług stosuje się Polską Klasyfikację Wyrobów i Usług wprowadzoną rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU).

Prawidłowa pod względem klasyfikacji statystycznych identyfikacja towarów i usług stanowi warunek niezbędny do określenia wysokości opodatkowania podatkiem VAT w stosunku do tych towarów i usług, dla których przepisy w zakresie VAT powołują stosowną klasyfikację statystyczną.

W związku z powyższym, należy zauważyć, że co do zasady, w przypadku, gdy podmiot zarejestrowany jako podatnik VAT czynny świadczy usługę związaną z zakwaterowaniem, mieszczącą się w grupowaniu: PKWiU 55.20 – podlega ona opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w wysokości 8%.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca - Spółka A prowadzi działalność gospodarczą w zakresie wynajmu lokali mieszkalnych. Spółka A nie jest właścicielem nieruchomości (budynek mieszkalny), a jedynie ją dzierżawi. Obecnie spółka A wynajmuje lokale mieszkalne dwóm innym Spółką B i C na czas nieokreślony. Spółki te kwaterują tam swoich pracowników. Podpisano umowę na kwotę netto plus podatek VAT - 8%, stosując klasyfikację PKWiU 55.20.19.0 „pozostałe usługi obiektów noclegowych turystycznych i miejsc krótkotrwałego zakwaterowania bez obsługi”. Spółka A natomiast dzierżawi wynajęte lokale od właścicieli budynków na własne cele działalności gospodarczej potwierdzone fakturą VAT od właścicieli z podstawową stawką VAT - 23%. Spółka A wskazała, że z kontrahentami najmującymi lokale (Spółkami B i C) zawarto umowy cywilnoprawne na wynajem lokali z określoną ilością miejsc noclegowych w oznaczonej nieruchomości - umowa nienazwana łączące w sobie elementy umowy o usługi hotelowe i umowy najmu lokalu mieszkalnego. Spółka A nie zawarła umowy najmu nieruchomości jako całości lub części domu, a jedynie określoną ilość pomieszczeń z określoną ilością miejsc noclegowych. Pracownicy Spółek B i C mogą przebywać w domu w ilości nie większej, niż ilość wynajętych miejsc noclegowych ale nie może ich być mniej, a w przypadku jeśli za zgodą Spółki ilość osób w lokalu wzrasta, wzrasta proporcjonalnie wysokość należności z tytułu najmu. Osoby przebywające w lokalach nie muszą być te same przez cały czas trwania umowy. Pracownicy Spółek B i C mogą zmieniać się w każdym czasie przez czas trwania umowy. Spółki B i C płacą za noclegi w oznaczonej ilości zgodnie z umową bez względu na to, czy wykorzystały wszystkie miejsca noclegowe, czy też nie. W ramach umowy pracownicy Spółek B i C mają możliwość korzystania z kuchni wyposażonej w podstawowe sprzęty oraz łazienek usytuowanych poza pokojami. Budynek, w którym Spółka A wynajęła przedmiotowe pokoje jest tylko i wyłącznie budynkiem o charakterze mieszkalnym. Jest wykorzystywany tylko i wyłącznie w celach mieszkaniowych - noclegowych. Spółka A nie prowadzi działalności w zakresie wynajmu całego budynku, a jedynie w zakresie wynajmu pokoi z określoną ilością miejsc noclegowych. W budynku nie może przebywać w porze nocnej więcej osób, niż wykupionych miejsc noclegowych. W związku z tym, że ostatecznie wykorzystywanie wynajętych lokali nie może być zakwalifikowana pod zapewnianiu celów mieszkaniowych Spółek B i C, nie mogą być również zakwalifikowane pod wykorzystywanie lokalu do celów działalności gospodarczej gdyż takowa nie jest tam wykonywana, służą jedynie zapewnieniu noclegów osobom czasowo przebywającym - delegowanych do pracy poza swoje miejsce zamieszkania. Wobec powyższego Spółka A kwalifikuje niniejszy wynajem pod symbol PKWiU 55.20.19 stosując obniżoną stawkę podatku VAT w wysokości 8%.

Wątpliwość Wnioskodawcy dotyczy kwestii ustalenia, czy Spółka postępuje właściwie stosując obniżoną stawkę VAT w wysokości 8% na fakturach dokumentujących sprzedaż usług wynajmu na rzecz swoich kontrahentów (Spółek B i C).

Jak wskazano powyżej, pod poz. 163 załącznika nr 3 do ustawy, zawierającego „Wykaz towarów i usług opodatkowanych stawką podatku w wysokości 7%” (w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. stawka ta wynosi 8%), wymienione zostały usługi sklasyfikowane pod symbolem PKWiU 55, tj. „usługi związane z zakwaterowaniem”.

W świetle przedstawionej treści wniosku i przywołanych przepisów należy stwierdzić, że skoro Wnioskodawca świadczy usługi najmu miejsc noclegowych na rzecz innych Spółek, które to usługi sklasyfikowane są – jak wskazał Zainteresowany – pod symbolem PKWiU 55.20.19.0, tj. „Pozostałe usługi obiektów noclegowych turystycznych i miejsc krótkotrwałego zakwaterowania bez obsługi”, to na podstawie poz. 163 załącznika nr 3 do ustawy, są one objęte 8% stawką podatku VAT.

Podsumowując, Wnioskodawca postępuje właściwie stosując stawkę podatku VAT w wysokości 8% dla usług krótkotrwałego zakwaterowania, pod warunkiem, że świadczone przez Zainteresowanego usługi zostały prawidłowo sklasyfikowane pod symbolem PKWiU 55.20.19.0, tj. „Pozostałe usługi obiektów noclegowych turystycznych i miejsc krótkotrwałego zakwaterowania bez obsługi” na podstawie art. 41 ust. 2 w związku z art. 146aa ust. 1 pkt 2, jako wymienione w poz. 163 zał. nr 3 do ustawy o podatku od towarów i usług.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Zauważyć należy, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego).

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, niniejsze rozstrzygnięcie wydano w oparciu o informację, wynikającą z opisu sprawy, że Spółka A. nie prowadzi działalności w zakresie całego budynku, a jedynie w zakresie wynajmu pokoi z określoną ilością miejsc noclegowych oraz w oparciu o podaną przez Wnioskodawcę klasyfikację PKWiU. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź straci swą aktualność.

Ponadto wskazać należy, że niniejszą interpretację wydano w zakresie przedstawionego we wniosku pytania pierwszego, natomiast w zakresie przedstawionego pytania drugiego zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
   
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty opis sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.