Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB1-2.4010.113.2019.1.DP
z 9 kwietnia 2019 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2018 r. poz. 800 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 12 lutego 2019 r. (data wpływu 21 lutego 2019 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie skutków podatkowych powstania różnic kursowych związanych z:

  • działalnością opodatkowaną – jest prawidłowe,
  • działalnością, z której dochód korzysta ze zwolnienia – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 lutego 2019 r. wpłynął do Organu wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie różnic kursowych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest spółką z ograniczoną odpowiedzialnością, będącą polskim rezydentem podatkowym, prowadzącą działalność gospodarczą na terenie Polski.

Wnioskodawca prowadzi działalność na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej (SSE), w oparciu o zezwolenia, o których mowa w art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych. Przedmiotem działalności objętej zezwoleniami jest:

­ na podstawie pierwszego zezwolenia - działalność produkcyjna, handlowa i usługowa w zakresie wyrobów i usług wytworzonych na terenie strefy, określonych w następujących pozycjach Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług Głównego Urzędu Statystycznego ustanowionej rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 12 grudnia 2008 r., w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU):

22.22 Opakowania z tworzyw sztucznych;

22.29 Pozostałe wyroby z tworzyw sztucznych;

25.99 Pozostałe gotowe wyroby metalowe, gdzie indziej niesklasyfikowane;

27.51 Sprzęt gospodarstwa domowego elektryczny;

31.0 Meble do siedzenia i ich części; części pozostałych mebli;

  • na podstawie drugiego zezwolenia - działalność produkcyjna, handlowa i usługowa w zakresie wyrobów i usług wytworzonych na terenie strefy, określonych w następujących pozycjach Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług Głównego Urzędu Statystycznego:

22.22 Opakowania z tworzyw sztucznych;

22.29 Pozostałe wyroby z tworzyw sztucznych;

25.99 Pozostałe gotowe wyroby metalowe, gdzie indziej niesklasyfikowane;

27.51 Sprzęt gospodarstwa domowego elektryczny;

31.00 Meble do siedzenia i ich części; części pozostałych mebli;

38.11.5 Odpady inne niż niebezpieczne nadające się do recyklingu;

z wyłączeniem działalności, o której mowa w § 2 Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 10 grudnia 2008 r. w sprawie pomocy publicznej udzielanej przedsiębiorcom działającym na podstawie zezwolenia na prowadzenia działalności gospodarczej na terenach specjalnych stref ekonomicznych (Dz.U. 2008 r. Nr 232 poz. 1548 z późn. zm).

Wnioskodawca korzysta ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych dochodów uzyskanych z działalności objętej zezwoleniem, stosownie do przepisu art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej: u.p.d.o.p.). Wnioskodawca osiąga zarówno dochody w ramach działalności strefowej, korzystające ze zwolnienia, jak i dochody, które podlegają opodatkowaniu na zasadach ogólnych.

W ramach prowadzonej działalności (zarówno opodatkowanej, jak i korzystającej ze zwolnienia) Wnioskodawca otrzymuje płatności w walutach obcych, na konta walutowe prowadzone przez bank na rzecz Wnioskodawcy. Obecnie są to płatności w walucie EUR, USD oraz DKK.

Wnioskodawca jest w stanie przyporządkować różnice kursowe powstające na rozrachunkach z odbiorcami dotyczące sprzedaży do działalności zwolnionej i opodatkowanej. Wnioskodawca nie jest w stanie przyporządkować różnic kursowych powstających na rozrachunkach z dostawcami dotyczących zakupów materiałów i usług do działalności zwolnionej i opodatkowanej. Wnioskodawca wykazuje również różnice kursowe od środków zgromadzonych na rachunkach walutowych, które powstają w wyniku rozchodu waluty. Wnioskodawca nie jest w stanie określić, które środki zgromadzone na rachunku i później sprzedawane dotyczą działalności zwolnionej, a które opodatkowanej. Rozchód waluty odbywa się na dwa sposoby:

  1. zapłaty za zobowiązania w tej samej walucie w jakiej prowadzony jest rachunek (nie dochodzi do sprzedaży waluty),
  2. sprzedaży waluty po kursie negocjowanym z bankiem.

W związku z tym, iż sprzedaż waluty po kursie negocjowanym nie jest objęta zezwoleniem, podatnik kwalifikuje różnice kursowe do działalności opodatkowanej.

Różnice kursowe powstające przy rozchodzie waluty na zapłatę za zobowiązania, również są kwalifikowane przez podatnika jako działalność opodatkowana.

Płatności, które wpływają na konto walutowe Wnioskodawcy, ewidencjonuje on w swoich księgach po średnim kursie ogłaszanym przez Narodowy Bank Polski z dnia wpływu środków na konto Wnioskodawcy.

Środki finansowe otrzymywane przez Wnioskodawcę z tytułu płatności realizowanych w walutach EURO przechowywane są na prowadzonym dla Wnioskodawcy koncie walutowym (konto podstawowe w EUR). Środki te są przekazywane każdego dnia na rachunek cashpoolingowy. W momencie zapłaty za zobowiązania lub sprzedaży EUR z rachunku podstawowego odpowiednia ilość środków z rachunku cashpoolingowego jest przesuwana na rachunek podstawowy EUR i dopiero z tego rachunku dokonywana jest transakcja.

Do wyceny transakcji przesunięcia środków pomiędzy rachunkiem podstawowym i cashpoolingowym, Spółka stosuje kurs średni NBP z dnia poprzedzającego dzień dokonania transakcji. Natomiast do wyceny transakcji przesunięcia środków z rachunku cashpoolingowego na rachunek podstawowy, Spółka stosuje kurs NBP z dnia poprzedzającego dzień zaewidencjonowania środków na rachunek cashpoolingowy (stosując metodę FIFO).

W przypadku braku środków na rachunku cashpoolingowym Wnioskodawcy Wnioskodawca nadal może dokonać przesunięcia środków na rachunek podstawowy. Na rachunku cashpoolingowym Wnioskodawcy pojawia się wówczas informacja o wykorzystanym kredycie. Środki, z których korzysta w tej sytuacji Wnioskodawca, pochodzą z rachunków cashpoolingowych innych spółek z grupy kapitałowej Wnioskodawcy. Transakcja ta (przesunięcie środków z rachunku caspoolingowego, na którym Wnioskodawca nie ma środków, na rachunek podstawowy) wyceniana jest po kursie NBP z dnia poprzedzającego dzień przesunięcia środków. Sprzedaż środków zgromadzonych na rachunku EUR na konto Wnioskodawcy prowadzone w tym samym banku w walucie PLN odbywa się za pośrednictwem dedykowanej do tego przez Bank platformy Trading Station.

W przypadku sprzedaży środków zgromadzonych na innych niż EUR rachunkach walutowych (tj. USD oraz DDK), transakcja sprzedaży na konto Wnioskodawcy prowadzone w walucie PLN dokonywana jest i rozliczana analogicznie, jak opisane powyżej transakcje w walucie EUR (tj. za pośrednictwem dedykowanej do tego przez Bank platformy Trading Station), jednak bez udziału rachunku cashpoolingowego.

W każdym przypadku Wnioskodawca sam decyduje kiedy i ile środków finansowych przekazuje na rachunek prowadzony w PLN. Wymiana walut następuje po kursie określonym przez bank dla użytkowników platformy. Nie jest to kurs negocjowany indywidualnie przez Wnioskodawcę z bankiem (Wnioskodawca nie ma wpływu na jego wysokość), natomiast jest to kurs umowny - różny od ogłaszanego przez bank kursu wymiany walut na dany dzień. Kurs wymiany dla użytkowników platformy jest korzystniejszy od bankowego kursu wymiany walut. Do końca 2017 r. Wnioskodawca ustalał różnice kursowe na podstawie przepisu art. 9b ust. 1 pkt 1 u.p.d.o.p. (tj. tzw. metodą podatkową). Przy określaniu różnic kursowych, stosownie do przepisu art. 15a ust. 2 i 3 u.p.d.o.p. Wnioskodawca uwzględniał kurs faktyczny z dnia przekazania środków z rachunku walutowego na rachunek prowadzony w PLN (kurs umowny dla użytkowników platformy Trading Station oraz kurs średni ogłaszany przez Narodowy Bank Polski z dnia wpływu środków na konto walutowe Wnioskodawcy). W przypadku kiedy różnica pomiędzy faktycznym kursem z dnia przekazania środków na konto prowadzone w PLN a kursem średnim ogłaszanym przez Narodowy Bank Polski z dnia wpływu środków na konto walutowe Wnioskodawcy była dodatnia, Wnioskodawca rozpoznawał dodatnie różnice kursowe, zaś w przypadku gdy różnica ta była ujemna - ujemne różnice kursowe.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy w przypadkach, kiedy Wnioskodawca jest w stanie określić, że różnice kursowe dotyczą działalności opodatkowanej lub zwolnionej z podatku dochodowego, Wnioskodawca postępuje prawidłowo, kwalifikując różnice kursowe ustalone w oparciu o tzw. metodę podatkową w całości do przychodów podatkowych (w przypadku dodatnich różnic kursowych dotyczących działalności opodatkowanej) lub w całości do kosztów podatkowych (w przypadku ujemnych różnic kursowych dotyczących działalności opodatkowanej) albo nie traktując ww. różnic jako odpowiednio przychodu lub kosztu podatkowego (w przypadku różnic kursowych dotyczących działalności zwolnionej)? (pytanie oznaczone we wniosku nr 3)

Zdaniem Wnioskodawcy, w sytuacji kiedy podatnik jest w stanie przypisać różnice kursowe bezpośrednio do działalności opodatkowanej lub zwolnionej, postępuje prawidłowo ujmując odpowiednio dodatnie różnice kursowe w całości jako przychody, a ujemne różnice kursowe w całości jako koszty podatkowe (w przypadku różnic kursowych dotyczących działalności opodatkowanej) lub niepodatkowe (w przypadku różnic kursowych dotyczących działalności zwolnionej z podatku dochodowego na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 u.p.d.o.p.).

Zgodnie bowiem z art. 15a ust. 1 u.p.d.o.p. różnice kursowe zwiększają odpowiednio przychody jako dodatnie różnice kursowe albo koszty uzyskania przychodów jako ujemne różnice kursowe w kwocie wynikającej z różnicy między wartościami określonymi w art. 15a ust. 2 i 3.

Zgodnie z art. 15 ust. 2 u.p.d.o.p. jeżeli podatnik ponosi koszty uzyskania przychodów ze źródeł, z których dochody podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym, oraz koszty związane z przychodami ze źródeł, z których dochody nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym lub są zwolnione z podatku dochodowego, a nie jest możliwe przypisanie danych kosztów do źródła przychodów, koszty te ustala się w takim stosunku, w jakim pozostają osiągnięte w roku podatkowym przychody z tych źródeł w ogólnej kwocie przychodów. Przepis art. 7 ust. 3 pkt 3 u.p.d.o.p. stosuje się odpowiednio.

W świetle art. 15 ust. 2a u.p.d.o.p. zasadę, o której mowa wyżej, stosuje się również w przypadku, gdy podatnik ponosi koszty uzyskania przychodów ze źródeł, z których część dochodów nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym albo jest zwolniona z tego opodatkowania; w takim przypadku przepis art. 7 ust. 3 pkt 3 u.p.d.o.p. również stosuje się odpowiednio.

Skoro zatem w przypadku, kiedy podatnik osiąga przychody zarówno ze źródeł opodatkowanych jak i zwolnionych z podatku dochodowego i ponosi koszty na oba ww. źródła przychodów, a nie jest w stanie określić, którego z tych źródeł dotyczą ponoszone przez niego koszty, ustawodawca nakazuje rozdzielić te koszty według przychodowego klucza alokacji, to tym bardziej w sytuacji, kiedy podatnik jest w stanie jednoznacznie przypisać osiągane przychody i koszty do jednego z ww. źródeł, powinien je w całości do niego zakwalifikować. Jeżeli zatem u Wnioskodawcy wystąpią dodatnie różnice kursowe dotyczące działalności opodatkowanej, powinien je w całości rozpoznać jako przychody podatkowe. Jeśli zaś dodatnie różnice kursowe powstałe u Wnioskodawcy nie będą dotyczyły działalności opodatkowanej, lecz zwolnionej z podatku dochodowego, nie będą stanowiły dla Wnioskodawcy przychodu podatkowego. Analogicznie ujemne różnice kursowe - jeśli będą związane z działalnością opodatkowaną, będą w całości stanowiły koszt podatkowy tej działalności, a jeśli z działalnością zwolnioną - nie będą stanowiły kosztu podatkowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest w części prawidłowe, a w części nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 1036 z późn. zm., dalej: „updop”), wolne od podatku są dochody, z zastrzeżeniem ust. 4-6d, uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz.U. z 2017 r. poz. 1010 oraz z 2018 r. poz. 650, dalej: „ustawa o SSE”), przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami.

W myśl art. 17 ust. 4 updop, zwolnienia podatkowe, o których mowa w ust. 1 pkt 34 i 34a, przysługują podatnikowi wyłącznie z tytułu dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy lub na terenie określonym w decyzji o wsparciu.

Dokonując analizy przedmiotowego przepisu zauważyć należy, że w orzecznictwie zarówno Sądu Najwyższego, jak i Naczelnego Sądu Administracyjnego, a także w piśmiennictwie ukształtowany jest pogląd, w myśl którego przepisy prawa podatkowego należy wykładać ściśle i zgodnie z ich literalnym brzmieniem, a jedynie w sytuacjach wątpliwych, gdy językowa wykładnia nie doprowadza do ustalenia jednoznacznej treści normy prawnej, należy skorzystać z innych metod wykładni w taki sposób, by wyinterpretowana norma spójna była z innymi normami skorelowanymi, jak również by jednocześnie w pełni odzwierciedlała intencje racjonalnego ustawodawcy i nie była sprzeczna z przepisami rangi konstytucyjnej.

Specjalne Strefy Ekonomiczne są częścią terytorium kraju wyodrębnioną administracyjnie, na których możliwe jest prowadzenie działalności gospodarczej na preferencyjnych warunkach, a w szczególności korzystanie ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych lub podatku dochodowego od osób fizycznych, o czym jednoznacznie stanowi art. 12 ustawy o SSE. Podstawą do korzystania ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym jest zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej (art. 16 ustawy o SSE). Zgodnie z art. 12 tej ustawy, dochody uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy w ramach zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1, przez osoby prawne lub osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą są zwolnione od podatku dochodowego, odpowiednio na zasadach określonych w przepisach o podatku dochodowym od osób prawnych lub w przepisach o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej, o którym mowa w cytowanym powyżej przepisie uprawnia do prowadzenia działalności gospodarczej na terenie strefy i korzystania z pomocy publicznej. Określa ono przedmiot i warunki prowadzenia działalności (art. 16 ust. 1 i 2 ustawy o SSE).

Powyższe regulacje prawne ustanawiają podstawowe warunki korzystania z ulgi podatkowej z tytułu prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej działalności gospodarczej, jaką jest niezapłacony przez przedsiębiorcę strefowego podatek dochodowy.

Zasadniczym elementem stosowania tej ulgi jest więc łączne wystąpienie dwóch warunków:

  • prowadzenie działalności gospodarczej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej,
  • uzyskiwanie dochodu z działalności gospodarczej określonej w zezwoleniu.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą na terenie Polski, także na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej. Wnioskodawca osiąga zarówno dochody w ramach działalności strefowej, korzystające ze zwolnienia, jak i dochody, które podlegają opodatkowaniu na zasadach ogólnych. W ramach prowadzonej działalności (zarówno opodatkowanej, jak i korzystającej ze zwolnienia) Wnioskodawca otrzymuje płatności w walutach obcych, na konta walutowe prowadzone przez bank na rzecz Wnioskodawcy. Wnioskodawca jest w stanie przyporządkować różnice kursowe powstające na rozrachunkach z odbiorcami dotyczące sprzedaży do działalności zwolnionej i opodatkowanej. Wnioskodawca nie jest w stanie przyporządkować różnic kursowych powstających na rozrachunkach z dostawcami dotyczących zakupów materiałów i usług do działalności zwolnionej i opodatkowanej. Wnioskodawca wykazuje również różnice kursowe od środków zgromadzonych na rachunkach walutowych, które powstają w wyniku rozchodu waluty. Wnioskodawca nie jest w stanie określić, które środki zgromadzone na rachunku i później sprzedawane dotyczą działalności zwolnionej, a które opodatkowanej. W związku z tym, iż sprzedaż waluty po kursie negocjowanym nie jest objęta zezwoleniem, podatnik kwalifikuje różnice kursowe do działalności opodatkowanej. Różnice kursowe powstające przy rozchodzie waluty na zapłatę za zobowiązania, również są kwalifikowane przez podatnika jako działalność opodatkowana.

Wątpliwość Wnioskodawcy dotyczy ustalenia, czy prawidłowo kwalifikuje on różnice kursowe w oparciu o metodę podatkową, w przypadku gdy jest w stanie określić jakiej działalności dotyczą.

Różnice kursowe mogą powstawać w związku z działalnością gospodarczą określoną w zezwoleniu (korzystającą ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych), jak również z działalnością opodatkowaną (niezwiązaną z działalnością strefową).

W przypadku, gdy podatnicy uzyskują jednocześnie przychody, z których dochód podlega opodatkowaniu i przychody, z których dochód jest wolny od podatku, zobowiązani są do prowadzenia ewidencji przychodów i kosztów, tak aby możliwe było prawidłowe ustalenie dochodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym i dochodu wolnego od podatku.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 updop, podatnicy są obowiązani do prowadzenia ewidencji rachunkowej, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, a także do uwzględnienia w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacji niezbędnych do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 16a-16m.

Odrębnymi przepisami, do których odsyła przytoczony wyżej przepis art. 9 ust. 1 updop są przepisy ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 395 z późn. zm

Mając powyższe na uwadze, stwierdzić należy, iż konieczne jest prowadzenie ksiąg rachunkowych w taki sposób, aby możliwe było precyzyjne rozdzielenie przychodów i kosztów uzyskania przychodów związanych z działalnością strefową oraz działalnością pozastrefową.

Jak wynika z opisu stanu faktycznego Wnioskodawca rozliczał różnice kursowe zgodnie z art. 15a updop, tj. według tzw. metody podatkowej.

Zgodnie z art. 15a ust. 1 updop, różnice kursowe zwiększają odpowiednio przychody jako dodatnie różnice kursowe albo koszty uzyskania przychodów jako ujemne różnice kursowe w kwocie wynikającej z różnicy między wartościami określonymi w ust. 2 i 3.

Zatem, jeśli różnice kursowe powstają bezpośrednio na działalności strefowej, przychody i koszty z tym związane generują dochód z działalności prowadzonej przez podatnika w strefie. Tym samym dochód ten, w części, w jakiej związany jest z działalnością objętą zezwoleniem, może korzystać ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 updop.

Natomiast, przychody i koszty ich uzyskania z tytułu różnic kursowych powstałych bezpośrednio na działalności pozastrefowej, nie podlegają zaliczeniu do przychodów i kosztów strefowych, a zatem dochód uzyskany z tego tytułu podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych.

Biorąc pod uwagę przedstawiony stan faktyczny oraz powyższe uregulowania prawne stwierdzić należy, że stanowisko Wnioskodawcy w zakresie skutków podatkowych powstania różnic kursowych związanych z:

  • działalnością opodatkowaną – jest prawidłowe,
  • działalnością, z której dochód korzysta ze zwolnienia – jest nieprawidłowe.

Nadmienić należy, że w zakresie pytań oznaczonych we wniosku nr 1, 2 oraz 4 zostały/zostaną wydane odrębne rozstrzygnięcia.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

  1. z zastosowaniem art. 119a;
  2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
  3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w ..., w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2018 r. poz. 1302 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.


doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj