Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
IBPB-1-2/4510-162/16-1/ANK
z 11 kwietnia 2019 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2018 r. poz. 800, z późn. zm.) oraz art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz.U. z 2016 r., poz. 1948, z późn. zm.), po ponownym rozpatrzeniu, w związku z wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z 11 grudnia 2018 r., sygn. akt II FSK 3488/16 (data wpływu 8 lutego 2019 r.) oraz Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z 24 sierpnia 2016 r., sygn. akt I SA/Łd 550/16 (data wpływu 5 marca 2019 r.), wniosku z 15 grudnia 2015 r. (data wpływu 17 grudnia 2015 r.), uzupełnionego 5 lutego 2016 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione w ww. wniosku o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie ustalenia, czy Koszty transakcyjne stanowią w świetle przepisów ustawy o CIT koszty uzyskania przychodów o charakterze pośrednim, o których mowa w art. 15 ust. 4d ustawy o CIT, a w konsekwencji, powinny podlegać zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów jednorazowo w dacie ich poniesienia (pytanie oznaczone we wniosku nr 1- zdarzenie przyszłe) - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

Dotychczasowy przebieg postępowania

W dniu 17 grudnia 2015 r. wpłynął do Organu wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy Koszty transakcyjne stanowią w świetle przepisów ustawy o CIT koszty uzyskania przychodów o charakterze pośrednim, o których mowa w art. 15 ust. 4d ustawy o CIT, a w konsekwencji, powinny podlegać zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów jednorazowo w dacie ich poniesienia.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych dlatego też pismem z 28 stycznia 2016 r., Znak: IBPB-1-2/4510-869/15/AP wezwano od ich uzupełnienia. Uzupełnienia dokonano 5 lutego 2016 r.

W dniu 16 lutego 2016 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, wydał interpretację indywidualną przepisów prawa podatkowego Znak: IBPB-1-2/4510-162/16/AP, w której uznał stanowisko Spółki w zakresie momentu zaliczenia ww. wydatków do kosztów uzyskania przychodów za nieprawidłowe.

Interpretacja indywidualna została skutecznie doręczona 22 lutego 2016 r. Pismem z 7 marca 2016 r., które wpłynęło do Organu za pośrednictwem platformy ePUAP tego samego dnia, wniesiono wezwanie do usunięcia naruszenia prawa. Odpowiedzi na ww. wezwanie udzielono pismem z 6 kwietnia 2016 r., Znak: IBPB-1-2/4510-1-23/16/AP odmawiając zmiany ww. interpretacji. Odpowiedź na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa została skutecznie doręczona 7 kwietnia 2016 r. Pismem opatrzonym datą 9 maja 2016 r. (data wpływu 13 maja 2016 r.), wniesiono skargę na ww. interpretację indywidualną. Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, pismem z 10 czerwca 2016 r., Znak: IBPB-1-2/46-38/16/AP udzielił odpowiedzi na skargę przesyłając ją wraz z aktami sprawy do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi. W wyniku rozpatrzenia skargi Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi wyrokiem z 24 sierpnia 2016 r., sygn. akt I SA/Łd 550/16 uchylił zaskarżoną interpretację. Od powyższego wyroku, Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, wniósł skargę kasacyjną do Naczelnego Sądu Administracyjnego. W wyniku rozpatrzenia skargi kasacyjnej Naczelny Sąd Administracyjny wyrokiem z 11 grudnia 2018 r., sygn. akt II FSK 3488/16 oddalił skargę kasacyjną Organu. Prawomocny wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z 24 sierpnia 2016 r., sygn. akt I SA/Łd 550/16 wraz z aktami sprawy wpłynął do Organu 5 marca 2019 r.

W myśl art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 1302 z późn. zm.) ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie organy, których działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania było przedmiotem zaskarżenia, a także sądy, chyba że przepisy prawa uległy zmianie. Wskutek powyższego, wniosek Strony wymaga ponownego rozpatrzenia przez tut. Organ.

We wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka jest polskim rezydentem podatkowym dla celów podatku dochodowego od osób prawych (dalej: „CIT”). Wnioskodawca jest ...producentem i sprzedawcą ..., a także zabudów na samochody ciężarowe. Spółka jest również jednym z ... producentów ... w Europie. Odbiorcami pojazdów transportowych Spółki są firmy transportowe, budowlane, produkcyjne i dystrybucyjne w kraju oraz zagraniczni dealerzy pojazdów ciężarowych i naczep. W szczególności firmy z Francji, Rosji, Ukrainy, Białorusi, Norwegii, Węgier, Litwy, Łotwy, Czech, Bułgarii, Rumunii, Słowacji, Estonii, Niemiec, Austrii, Holandii, Słowenii oraz Serbii.

Spółka otrzymała następujące Zezwolenia na prowadzenie działalności w Specjalnej Strefie Ekonomicznej (dalej: „SSE” lub „Strefa”):

  • z 27 grudnia 2007 r., które zostało zmienione 4 grudnia 2009 r. - zmiana dotyczyła przesunięcia terminu na wypełnienie warunków związanych z inwestycją,
  • z 30 czerwca 2014 r.

(dalej razem: „Zezwolenia”).

Działalność Spółki na terenie SSE obejmuje działalność produkcyjną, handlową i usługową w ramach następujących pozycji Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług:

  • Nadwozia do pojazdów samochodowych; przyczepy i naczepy /34.20/,
  • Części i akcesoria do pojazdów samochodowych i ich silników /34.23/,
  • Pojazdy samochodowe przeznaczone do celów specjalnych /34.10.5/,
  • Wyposażenie elektryczne do silników i pojazdów, gdzie indziej nieskalsyfikowane /31.61/,
  • Nadwozia do pojazdów silnikowych; przyczepy i naczepy /29.20/,
  • Usługi naprawy i konserwacji pozostałego sprzętu transportowego, gdzie indziej niesklasyfikowane /33.17.19/.

Zgodnie z przyjętą przez Wnioskodawcę strategią Spółka planuje się rozwijać m.in. poprzez przejęcia innych firm. Zgodnie ze strategią Spółki akwizycje powinny przyczynić się do znacznego wzrostu ilości produkowanych przyczep, naczep oraz zabudów i w efekcie do zwiększenia przychodów Spółki.

W ramach powyższej strategii Spółka nabyła większościowy pakiet udziałów w spółce francuskiej (dalej: „Spółka Francuska”), będącej wiodącym producentem ... do pojazdów ciężarowych na rynku francuskim.

Transakcja była finansowana ze środków własnych Wnioskodawcy oraz z kredytu bankowego denominowanego w Euro.

Spółka Francuska nie prowadzi działalności zwolnionej przedmiotowo z opodatkowania CIT, w szczególności działalności na terenie specjalnej strefy ekonomicznej. Zakres i skala prowadzonej przez Spółkę działalności strefowej nie ulegną zmianie w wyniku rozważanego nabycia przedmiotowego pakietu udziałów.

Wnioskodawca poniósł różnego rodzaju koszty związane z ww. transakcją, tj. m.in. na:

  • doradztwo transakcyjne, prawne, podatkowe, księgowe i finansowe (w tym tzw. badania due dilligence, prace przy przygotowaniu umów),
  • przeprowadzenie analizy opłacalności transakcji, potencjalnych źródeł synergii w następstwie przeprowadzanej transakcji, analizy rozwoju celu akwizycyjnego,
  • ocenę możliwości prowadzenia procesów inwestycyjnych,
  • doradztwo w zakresie oceny kondycji finansowej i operacyjnej celu inwestycji,
  • sporządzenie szczegółowego modelu finansowego do wyceny,
  • rekomendacje co do struktury transakcji, ceny nabycia i jej warunków,
  • wsparcie przy przygotowaniu oferty wstępnej oraz oferty wiążącej,
  • doradztwo i uczestnictwo w negocjacjach warunków transakcji,
  • doradztwo w zakresie koordynacji procesu nabycia,
  • delegacje (w tym podróże i zakwaterowanie), tłumaczenia, wyceny oraz analizy eksperckie,
  • negocjacje warunków współpracy z akcjonariuszem mniejszościowym i załogą przejmowanego przedsiębiorstwa, w tym koszty przyjazdu Rady Pracowniczej i kadry zarządzającej nabywanej Spółki Francuskiej do Polski.

(dalej razem: „Koszty transakcyjne”).

Zgodnie ze stosowanymi przez Spółkę zasadami rachunkowości dla celów księgowych (tj. w księgach rachunkowych Spółki) Koszty transakcyjne zostały alokowane do wartości nabytych udziałów - tym samym zostaną one rozpoznane jako koszty księgowe w momencie ewentualnego zbycia udziałów w Spółce Francuskiej.

W odniesieniu do powyższej transakcji, oprócz wymienionych Kosztów transakcyjnych, Wnioskodawca poniósł również wydatki bezpośrednio warunkujące nabycie udziałów, takie jak np. cena nabycia udziałów. W celu uniknięcia wątpliwości Spółka podkreśla, że rozpoznanie podatkowe tych ostatnich wydatków nie jest przedmiotem niniejszego zapytania.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy Koszty transakcyjne stanowią w świetle przepisów ustawy o CIT koszty uzyskania przychodów o charakterze pośrednim, o których mowa w art. 15 ust. 4d ustawy o CIT, a w konsekwencji, powinny podlegać zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów jednorazowo w dacie ich poniesienia? (pytanie oznaczone we wniosku nr 1)

Zdaniem Spółki, Koszty transakcyjne stanowią w świetle przepisów ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2014 r., poz. 851 ze zm. dalej: „ustawa o CIT”), koszty uzyskania przychodów o charakterze pośrednim, o których mowa w art. 15 ust. 4d ustawy o CIT, a w konsekwencji, powinny podlegać zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów jednorazowo w dacie ich poniesienia.

A. Kwalifikacja kosztów ponoszonych przez Wnioskodawcę jako kosztów pośrednich

Jak stanowi art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

  • został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
  • jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
  • pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
  • poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
  • został właściwie udokumentowany,
  • nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Koszty transakcyjne są ponoszone przez Wnioskodawcę i ekonomicznie obciążają jego majątek. Spółka ponosi te wydatki w sposób definitywny, bowiem nie podlegają one zwrotowi na rzecz Wnioskodawcy.

Powyższe wydatki pozostają również w związku z działalnością gospodarczą Wnioskodawcy. Przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest m.in. produkcja ... do pojazdów ciężarowych. Natomiast nabywane udziały obejmują udziały w Spółce Francuskiej z branży wchodzącej w zakres działalności Wnioskodawcy. W konsekwencji, nabycie udziałów pozwala Wnioskodawcy m.in. wzmocnić pozycję na europejskim rynku przyczep i naczep, co wpływa na zwiększenie przychodów Wnioskodawcy. Natomiast Koszty transakcyjne są potrzebne do podjęcia właściwych decyzji w przedmiocie i warunków nabycia udziałów i późniejszego zarządzania Spółką Francuską.

Aby wydatki zostały uznane za związane z przychodami, nie muszą one skutkować uzyskaniem konkretnego identyfikowanego przychodu Spółki, jednak celowość ich poniesienia przejawiać się będzie w dążeniu Spółki do zabezpieczenia źródła przychodów, przez wykorzystanie efektów synergii pozwalających na wzrost wolumenów produkcji, a co za tym idzie przychodów z działalności.

Głównym celem Kosztów transakcyjnych są korzyści wynikające z działalności na globalnym rynku poprzez rozszerzenie zakresu prowadzonej działalności gospodarczej. Z powyższych względów nie ulega wątpliwości, iż ww. wydatki winny być uznane za zmierzające do zabezpieczenia/zachowania źródła przychodów Spółki.

Jednocześnie wydatki te nie znajdują się w grupie kosztów, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy o CIT nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

W związku z powyższym, wydatki na nabycie Usług transakcyjnych spełniają wszystkie warunki niezbędne do uznania danego wydatku za koszt uzyskania przychodu.

Ze względu na rodzaj związku z przychodami, kosztami podatkowymi mogą być zarówno koszty, które bezpośrednio przyczyniają się do osiągnięcia przychodów, jak i koszty, które jedynie w pośredni sposób mają wpływ na generowanie przychodów.

Co do zasady do kosztów bezpośrednio związanych z uzyskiwanymi przychodami należy zaliczyć wydatki, które są ściśle (bezpośrednio) związane z konkretnymi przychodami, jakie osiąga podmiot gospodarczy w związku z charakterem prowadzonej działalności, tj. konkretne koszty do których można przypisać konkretne przychody, np. koszty materiałów wykorzystywanych w trakcie produkcji.

Natomiast, koszty pośrednie to takie koszty, które dotyczą wydatków nie odnoszących się wprost do konkretnych źródeł przychodów. Są to koszty związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, ale nie mające wprost odzwierciedlenia w osiąganych przychodach, np. koszty ogólno-administracyjne, wydatki na reklamę, marketing, szkolenia pracowników, doradztwo, itp.

Z uwagi na swój charakter Koszty transakcyjne (w tym koszty usług doradczych, due diligence i inne) stanowią koszty związane z całokształtem działalności Spółki i są ponoszone w szczególności w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów.

Ponadto, zdaniem Spółki, uzyskanie analiz prawnych oraz przeprowadzenie badania due diligence, pozwoliło na rzetelną ocenę warunków ekonomicznych transakcji, a tym samym na rozpoznanie w wyniku badań potencjalnych źródeł synergii, w tym nowych rynków zbytu oraz rozszerzenie portfolio produktowego, a tym samym ww. wydatki mają nie tylko ogólny związek z prowadzoną działalnością gospodarczą Spółki, ale również pośredni związek z uzyskiwanymi w przyszłości przychodami podatnika.

W związku z powyższym, zdaniem Wnioskodawcy, wydatki związane z nabyciem przez Spółkę udziałów w Spółce Francuskiej, powinny być uznane za koszty pośrednio związane z działalnością gospodarczą Spółki i jako takie, powinny być potrącane dla celów podatku dochodowego od osób prawnych w dacie ich poniesienia.

Ponadto Wnioskodawca wskazuje, że zaprezentowane stanowisko znajduje również poparcie w interpretacjach indywidualnych Ministra Finansów. Przykładowo pogląd taki został przedstawiony w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 20 września 2013 r. (ILPB3/423-294/13-2/AO), w której organ wskazał, że „(...) koszty nabycia usług doradczych dotyczące nabywania/obejmowania udziałów/akcji jak również dotyczące sprawowania funkcji właścicielskich wobec podmiotów zależnych, stanowią pośrednie koszty uzyskania przychodów, czy też w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z 4 marca 2013 r. (IPTPB3/423-446/12-2/KJ), w której organ uznał, że „(...) wydatki poniesione przez Spółkę na nabycie usług prawnych, poprzedzające transakcję nabycia udziałów, mieszczą się w kategorii kosztów związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą i jako takie winny być potrącalne w dacie poniesienia”.

Stanowisko to zostało również potwierdzone w innych interpretacjach indywidualnych, przykładowo:

B. Moment zaliczenia wydatków do kosztów uzyskania przychodów

Zgodnie z art. 15 ust. 4d ustawy o CIT, koszty pośrednie są potrącalne w dacie poniesienia. Pojęcie poniesienia kosztów zostało zdefiniowane w art. 15 ust. 4e ustawy o CIT. Na podstawie tego przepisu za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji, gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

Dokonując zatem kwalifikacji podatkowej przedmiotowych kosztów, istotne jest ustalenie, co należy rozumieć pod pojęciem „dzień poniesienia kosztu”, o którym mowa w art. 15 ust. 4e ustawy o CIT.

Analizując treść powyższego pojęcia należy wskazać, co zauważył NSA w wyroku z 23 czerwca 2015 r. (sygn. akt II FSK 1240/13), że „zagadnienia związane z powstaniem obowiązku podatkowego, wysokością podatku oraz rygorami zaliczenia do kosztu uzyskania przychodu, są regulowane w ustawach podatkowych, w tym w u.p.d.o.p. Dlatego też, aby ustawa o rachunkowości wywierała skutki podatkowe, muszą istnieć przepisy zawierające wyraźne odesłanie do jej treści”.

Tym samym odnosząc się do treści przepisu to w ocenie Wnioskodawcy, jeżeli ustawodawca chciałby uzależnić moment zaliczalności pośrednich kosztów uzyskania przychodów od ich rachunkowego ujęcia jako kosztu, to dałby temu wyraz w art. 15 ust. 4e ustawy CIT, na przykład poprzez wskazanie, że dniem poniesienia kosztu jest „dzień, na który ujęto dany koszt w księgach rachunkowych jako koszt”. Tymczasem, „z art. 15 ust 4e u.p.d.o.p. nie wynika sposób rozliczenia kosztów, zgodnie z którym moment kwalifikacji kosztów uzyskania przychodu jest określony w przepisach ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (prawomocny wyrok WSA z 11 września 2009 r., sygn. akt III SA/Wa 1553/09)”.

W efekcie, moment rozpoznania wydatku stanowiącego pośredni koszt uzyskania przychodów nie został, w ocenie Spółki, uzależniony od uznania go za taki koszt w ujęciu bilansowym.

W konsekwencji, przepis ten należy interpretować w ten sposób, że za datę poniesienia kosztu uważa się datę, na którą po raz pierwszy zostało ujęte zdarzenie kosztowe - na podstawie otrzymanej faktury lub innego dokumentu - w księgach rachunkowych poprzez zmniejszenie wartości aktywów bądź zwiększenie pasywów, z wyjątkiem sytuacji, w której zaksięgowano daną pozycję jako rezerwę lub bierne rozliczenie międzyokresowe kosztu (A. Wacławczyk. K. Gil, Dzień poniesienia kosztu w rozumieniu art. 15 ust. 4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych – czy istnieje problem interpretacyjny, Prawo i Podatki nr 11/2011, s. 14; P. Małecki, M. Mazurkiewicz, CIT. Podatki i rachunkowość. Komentarz, LEX 2011).

Takie ujęcie, w ocenie Wnioskodawcy, nie prowadzi w żadnym wypadku do sprzeczności z prawem bilansowym. Przepisy o rachunkowości, tj. zarówno ustawa o rachunkowości, jak i Międzynarodowe Standardy Sprawozdawczości Finansowej nie posługują się pojęciem księgowania. Natomiast w potocznym rozumieniu księgować znaczy wpisać wydatki lub wpływy do księgi rachunkowej (Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN, http://sjp.pwn.pl). Tym samym, uwzględniając również obowiązującą zasadę memoriału, za dzień poniesienia kosztu należy uznać dzień na jaki wpisano do ksiąg rachunkowych wydatek na podstawie faktury. Skoro w księgach rachunkowych winny być wpisane chronologicznie wszystkie zdarzenia, które nastąpiły w okresie sprawozdawczym (art. 20 ust. 1 ustawy o rachunkowości), to dzień na jaki została wpisana faktura jest dniem poniesienia kosztu.

Powyższe znajduje potwierdzenie w orzecznictwie sądów administracyjnych. Przykładowo NSA w wyroku z 20 lipca 2011 r. (sygn. akt II FSK 414/10) wskazał, że „za dzień poniesienia kosztu należy zatem uznać dzień wpisania do ksiąg rachunkowych wydatku na podstawie faktury. Skoro w księgach rachunkowych winny być wpisane chronologicznie wszystkie zdarzenia, które nastąpiły w okresie sprawozdawczym”. Z kolei NSA w wyroku z 2 grudnia 2014 r. (sygn. akt II FSK 188/13) podniósł, że „za dzień poniesienia kosztu należy zatem uznać dzień wpisania do ksiąg rachunkowych wydatku na podstawie otrzymanej faktury lub innego dowodu”.

Prawidłowość tego stanowiska potwierdza ugruntowana linia orzecznicza, prezentowana zarówno przez wojewódzkie sądy administracyjne, jak i NSA:

  • wyroki wojewódzkich sądów administracyjnych - wyrok WSA w Gdańsku z 30 września 2015 r. (sygn. akt I SA/Gd 1032/15), wyrok WSA w Krakowie z 23 września 2015 r. (sygn. akt I SA/Kr 1078/15), wyrok WSA w Gdańsku z 4 sierpnia 2015 r. (sygn. akt I SA/Gd 659/15), wyrok WSA w Warszawie z 14 maja 2013 r. (sygn. akt III SA/Wa 3037/12), wyrok WSA w Krakowie z 19 grudnia 2013 r. (sygn. akt I SA/Kr 1700/13), wyrok WSA w Warszawie z 19 lutego 2010 r. (sygn. akt. III SA/Wa 1553/09), wyrok WSA w Warszawie z 30 maja 2011 r. (sygn. akt III SA/Wa 3044/10);
  • liczne orzeczenia NSA - wyrok NSA z 23 czerwca 2015 r. (sygn. akt II FSK 1240/13), wyrok NSA z 2 grudnia 2014 r. (sygn. akt II FSK 255/13), wyrok NSA z 26 lutego 2009 r. (sygn. akt II FSK 1753/07), wyrok NSA z 9 grudnia 2011 r. (sygn. akt II FSK 1091/10), wyrok NSA z 18 maja 2010 r. (sygn. akt II FSK 1440/09) oraz wyrok NSA z 19 marca 2010 r. (sygn. akt II FSK 1731/08); wyrok NSA z 18 maja 2010 r. (sygn. akt II FSK 942/09), wyrok NSA z 20 lipca 2012 r. (sygn. akt II FSK 2406/11), wyrok NSA z 31 października 2012 r. (sygn. akt II FSK 480/11).

Ponadto podkreślenia wymaga, że powyższe stanowisko jest również potwierdzane w interpretacjach podatkowych Ministra Finansów. Przykładowo Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji z 31 lipca 2015 r. (nr IPPB3/423-976/11-5/S/15/MS), zgodził się w całości ze stanowiskiem wnioskodawcy, zgodnie z którym „zgodnie z treścią przepisu art. 15 ust. 4e updop, Spółka może rozliczyć w całości koszt z tytułu poniesionej opłaty wstępnej w kosztach uzyskania przychodów na dzień, na który wydatek ten został ujęty w księgach rachunkowych na podstawie otrzymanej faktury, tj. w miesiącu dokonania zapłaty opłaty wstępnej”.

Stanowisko to zostało również potwierdzone w innych interpretacjach indywidualnych, przykładowo:

  • interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 24 września 2015 r. (nr ILPB3/423-59/12/15-S-1/AO),
  • interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 15 października 2015 (nr IBPB-1-2/4510-338/15/BG),
  • interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 25 października 2015 r. (nr IBPB-1-2/4510-382/15/MS).

W konsekwencji powyższych argumentów i wskazanych stanowisk sądów i władz podatkowych, w ocenie Spółki, warunkiem „poniesienia” kosztu jest jego zaksięgowanie w księgach rachunkowych podatnika niezależnie od rodzaju konta, na którym taka operacja zostanie dokonana. Rodzaj konta, na którym podatnik dokonał zapisu wydatku nie może mieć wpływu na kwalifikację wydatku do kosztów podatkowych, za wyjątkiem ujęcia wydatku na koncie rezerw oraz biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów, na co wprost wskazuje art. 15 ust. 4e ustawy o CIT.

Reasumując Koszty transakcyjne powinny zostać rozpoznane dla celów opodatkowania CIT w momencie ich poniesienia, tj. w momencie w którym w księgach rachunkowych Spółki została pierwszy raz ujęta faktura (inny dokument) potwierdzający poniesienie danego wydatku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Nadmienia się, że w zakresie przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wydano odrębne rozstrzygnięcie.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania uchylonej interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2018 r., poz. 1302 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.


doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj