Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB2-1.4010.58.2019.2.BJ
z 19 kwietnia 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2018 r., poz. 800, ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 23 stycznia 2019 r. (data wpływu 30 stycznia 2019 r.), uzupełnionym 4 kwietnia 2019 r., o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy ponoszone wydatki (w kwocie netto) z tytułu napraw samochodów w ramach likwidacji szkód, udokumentowane fakturami od Dostawców, będą mogły zostać przez Spółkę zaliczone do kosztów uzyskania przychodów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 stycznia 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy ponoszone wydatki (w kwocie netto) z tytułu napraw samochodów w ramach likwidacji szkód, udokumentowane fakturami od Dostawców, będą mogły zostać przez Spółkę zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.

Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 15 marca 2019 r. Znak: 0111-KDIB2-1.4010.58.2019.1.BJ wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło 4 kwietnia 2019 r.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca – Sp. z o.o. (dalej: Spółka) jest osobą prawną, polskim rezydentem podatkowym dla celów podatku dochodowego od osób prawnych (dalej: CIT) i czynnym podatkiem podatku od towarów i usług.

Działalność gospodarcza Spółki obejmuje przede wszystkim świadczenie usług leasingu. Może to być zarówno leasing operacyjny, o którym mowa w art. 17b ustawy o CIT, leasing finansowy, o którym mowa w art. 17f ustawy o CIT, jak i będący de facto odrębnym rodzajem leasingu - leasing gruntów, o którym mowa w art. 17i ustawy o CIT. Zawierane przez Spółkę umowy spełniają warunki przewidziane w ww. przepisach.

Spółka wraz z jednym z importerów samochodów osobowych opracowali produkt leasingowy pod nazwą „X”, który oferowany jest klientom przez Wnioskodawcę jako leasingodawcę. Umowa leasingu stosowana w tym przypadku spełnia wymagania, o których mowa w art. 17b ustawy o CIT — jest to więc umowa leasingu operacyjnego na gruncie ustawy.

Produkt ten charakteryzuje się wysoką wartością rezydualną, zbliżoną do oczekiwanych wartości rynkowych, tj. po okresie używania samochodu przez klienta (leasingobiorcę) będzie on miał możliwość nabycia przedmiotu umowy po relatywnie wysokiej wartości, zbliżonej do wartości rynkowej samochodu. W efekcie produkt ten odznacza się również istotnym ryzykiem, że klient (leasingobiorca) nie zdecyduje się nabyć samochodu po upływie okresu leasingu.

Umowy leasingu są zawierane w ramach tego produktu na okresy 2-3 lat, a więc ta wysoka wartość rezydualna (potencjalna cena wykupu samochodu przez leasingobiorcę) również jest ustalana z wyprzedzeniem 2-3 lat. Fakt ten dodatkowo podnosi ryzyko Wnioskodawcy związane z tym produktem leasingowym, jednak jest on przez Wnioskodawcę oferowany, gdyż jego konstrukcja z góry zakłada, że klient zamiast wykupu pojazdu skorzysta z leasingu kolejnego, nowego samochodu marki Y. Ryzyko to ponosi Wnioskodawca, który w razie realizacji tego ryzyka (tj. braku nabycia samochodu przez korzystającego po okresie leasingu), zobowiązał się do odbioru samochodu od klienta. Z tego tytułu, tj. w związku z ponoszeniem przedmiotowego ryzyka, Spółka otrzymuje od importera samochodów stosowne wynagrodzenie. Ponadto, w zamian za to wynagrodzenie Spółka zobowiązała się wobec importera samochodów do szeregu innych działań, w tym przede wszystkim aktywnego wsparcia sprzedaży produktów leasingowych Wnioskodawcy, a tym samym wsparcia dystrybucji samochodów Y, wśród klientów sieci dealerskiej Y, jak i wśród swoich klientów.

Wszystkie samochody oddawane do używania klientom w ramach opisanego produktu są objęte ubezpieczeniem dobrowolnym AC obejmującym pełny zakres szkód wypadkowych, przy czym to Spółka jest podmiotem uprawnionym z ubezpieczenia (ubezpieczonym).

W ramach opisanych powyżej usług leasingu świadczonych na rzecz korzystającego, ale także w związku z wynagrodzeniem otrzymywanym od importera samochodów, a także faktem, iż Spółka będzie najczęściej zobowiązana do zagospodarowania samochodu po okresie jego używania przez leasingobiorcę, Spółka postanowiła poszerzyć swoją ofertę o element związany z tzw. likwidacją szkód (tj. organizacją napraw powypadkowych przedmiotowych pojazdów). Aktualnie, w przypadku kolizji lub innego uszkodzenia pojazdu korzystający sam dokonuje likwidacji szkody, tzn. zamawia naprawę w serwisie samochodowym (dalej: Dostawca) i ubiega się o wypłatę odszkodowania od firmy ubezpieczeniowej. W celu uatrakcyjnienia produktu Spółka postanowiła podjąć się wykonywania tych czynności bez dodatkowej odpłatności, tj. czynności te Spółka wykonywać będzie w ramach wynagrodzenia należnego jej w związku z dotychczasowym zakresem świadczeń.

W ramach przedmiotowych usług Spółka będzie wykonywać czynności typowe dla podmiotów świadczących usługi zarządzania flotą, tj. kontaktować się z serwisami samochodowymi i zamawiać usługi związane z naprawą pojazdów. Jednocześnie Spółka będzie się ubiegać o wypłatę odszkodowania od firm ubezpieczeniowych. Spółka (lub ubezpieczyciel na jej zlecenie) dokona zapłaty za naprawę szkody na rachunek stosownego Dostawcy. W tej konfiguracji to na Spółkę będą wystawione faktury z tytułu wykonanych usług naprawczych jako na podmiot faktycznie zamawiający przedmiotowe usługi, będący także właścicielem naprawianych pojazdów i podmiotem świadczącym usługi zarządzania naprawami tych pojazdów w ramach podstawowej usługi leasingu, ale także w ramach usług wsparcia sprzedaży oraz przejęcia ryzyka wysokiej wartości rezydualnej samochodów marki Y, świadczonych odpłatnie na rzecz ich importera. Wreszcie, biorąc pod uwagę, że każda z umów leasingu wiąże się z istotnym ryzykiem, że klient nie dokona zakupu samochodu po zakończeniu umowy leasingu, lecz zwróci go Spółce, zaś ta będzie zobowiązana do dalszego zagospodarowania tego samochodu (poprzez oddanie go do używania na podstawie umowy leasingu bądź sprzedaży), w celu uzyskania pożądanej ceny sprzedaży (leasingu) Spółka jest zainteresowana utrzymaniem samochodu w jak najlepszym stanie technicznym. Stąd też organizacja i nadzór nad prawidłowością naprawy pojazdu, w tym wybór renomowanego, autoryzowanego zakładu naprawczego, przekłada się na możliwość uzyskania przez Spółkę oczekiwanej ceny sprzedaży samochodu (bądź wartości przyjmowanej dla potrzeb nowej umowy leasingu), po zakończeniu okresu trwania pierwotnej umowy leasingu.

W efekcie, w przypadku umów leasingu zawieranych z nowymi klientami, umowy te będą przewidywać obowiązek zarządzania procesem likwidacji szkody przez Spółkę, w tym poprzez zgłoszenie szkody do likwidacji we właściwym zakładzie ubezpieczeń, monitorowanie przebiegu likwidacji szkody w zakładzie naprawczym oraz odbiór odszkodowania od zakładu ubezpieczeń i dokonanie jego rozliczenia oraz wynagrodzenia zakładu naprawczego. Natomiast jeśli chodzi o dotychczas zawarte z leasingobiorcami umowy - stanowią one, że to korzystający zobowiązany jest do utrzymania przedmiotu leasingu z należytą starannością, w tym do przeprowadzania wymaganych napraw na swój koszt. Z tego względu, w stosunku do tych klientów Spółka do zlikwidowania szkody będzie się zobowiązywać na podstawie odrębnego porozumienia zawieranego z korzystającym, stosownie do potrzeb (tzn. w razie zaistnienia szkody).

W trakcie trwania umowy leasingu samochody oddane do używania leasingobiorcom nie będą w żaden sposób wykorzystywane przez Spółkę, oczywiście z zastrzeżeniem czerpania pożytków finansowych w ramach umowy leasingu. Ponadto, tak jak dotychczas, Spółka uzyskiwać będzie wynagrodzenie ze strony importera przedmiotowych samochodów z tytułu czynności polegających na wsparciu dystrybucji samochodów Y na rynku oraz z tytułu zwiększonego ryzyka ich wartości rezydualnej.

Należy też zaznaczyć, że przedmiotowe samochody przeznaczone są wyłącznie na cele oddania ich do odpłatnego używania na podstawie umów leasingu, a następnie - po zakończeniu okresu leasingu - do sprzedaży lub oddania ich do używania na podstawie nowej umowy leasingu, w zależności od woli nowego klienta.

W uzupełnieniu wniosku, ujętym w piśmie z 27 marca 2019 r. Wnioskodawca wskazał, że w większości przypadków, których dotyczy wniosek, stroną umów ubezpieczenia AC dla samochodów będących przedmiotem umowy leasingu (tj. ubezpieczającym), będzie bezpośrednio leasingobiorca i on będzie ponosił bezpośrednio koszt związany z ubezpieczeniem pojazdu. Umowy te będą zawierane według kryteriów określonych przez Spółkę jeśli chodzi o zakres i kwotę ubezpieczenia, w celu zapewnienia odpowiednich zabezpieczeń dla samochodów będących przedmiotem umowy leasingowej.

W nielicznych przypadkach ubezpieczającym (tj. zawierającym umowę ubezpieczenia) może być Wnioskodawca - w tych przypadkach leasingobiorca będzie każdorazowo obciążany kwotą zapłaconej przez Spółkę składki ubezpieczeniowej.

Jak wskazano powyżej, w przypadku większości umów ubezpieczenia AC dotyczących samochodów będących przedmiotem umów leasingu, zostaną one zawarte bezpośrednio pomiędzy leasingobiorcą a wybranym przez niego zakładem ubezpieczeniowym. Tym samym, koszt składki ubezpieczeniowej ponosił będzie bezpośrednio leasingobiorca.

W nielicznych przypadkach zawarcia umowy ubezpieczenia AC dla samochodów będących przedmiotem umowy leasingu przez Wnioskodawcę, koszty składek ubezpieczeniowych uiszczone przez Spółkę na rzecz zakładu ubezpieczeniowego będą każdorazowo przenoszone na leasingobiorcę. W efekcie, koszt składek ubezpieczeniowych zawsze ponosił będzie leasingobiorca uiszczając je bezpośrednio na rzecz ubezpieczyciela bądź zwracając ich kwotę na rzecz Spółki.

Podstawowym celem jest zabezpieczanie przedmiotu umowy leasingu i utrzymanie jego wysokiej wartości z uwagi na fakt, iż:

• w przypadku produktów leasingowych opartych na tzw. wysokiej wartości rezydualnej (tj. produktów, w których wartość potencjalnego wykupu samochodu przez leasingobiorcę jest zbliżona do wartości rynkowej samochodu) istnieje wysokie ryzyko, że leasingobiorca nie dokona wykupu samochodu, lecz - po upływie podstawowego okresu, na który została zawarta umowa - zdecyduje się na leasing nowego samochodu;
• nawet jeśli dany produkt leasingowy skonstruowany jest tak, że wykup samochodu po upływie podstawowego okresu leasingu jest zdarzeniem wysoce prawdopodobnym (z uwagi na tzw. niską wartość rezydualną), istnieje ryzyko, że leasingobiorca przestanie wywiązywać się ze swoich obowiązków wobec Spółki, w efekcie czego Wnioskodawca będzie zmuszony do wypowiedzenia umowy leasingu i windykacji samochodu. Ponadto, wykup pojazdu przez leasingobiorcę jest opcjonalny - jeśli pojazd ulegał wielokrotnym szkodom, to również w przypadku niskiej wartości wykupu leasingobiorca może nie chcieć z takiego wykupu skorzystać.
  
  

W powyższych przypadkach Spółka będzie zmuszona zagospodarować (np. sprzedać) przedmiot leasingu po zakończeniu bądź wypowiedzeniu umowy. Z tego względu Spółka jest zainteresowana utrzymaniem jego wysokiej wartości m.in. poprzez zapewnienie odpowiedniego standardu napraw powypadkowych. Będzie to zapewniać Spółce możliwość realizacji pożądanego poziomu marży na późniejszej sprzedaży samochodu.

Po drugie, stworzenie systemu kontroli nad procesem napraw powypadkowych jest dążeniem Spółki do efektywnego i szybkiego rozwiązywania problemów leasingobiorcy, jakim jest uszkodzony samochód. Tak jak Spółka podkreślała we wniosku, system ten podnosi atrakcyjność oferowanego przez Spółkę produktu leasingowego, przez co Spółka może liczyć na istotny wzrost sprzedaży tego produktu, a wraz z tym:

• wzrost wolumenu zawieranych umów leasingu przewidujących ofertę Spółki w zakresie zarzadzania procesem napraw, a przez to - wzrost przychodów Spółki;
• wzrost wynagrodzenia należnego od importera samochodów w tych przypadkach, w których importer wynagradza Spółkę za przyjęcie ryzyka wartości rezydualnej (kalkulacja tego wynagrodzenia uzależniona jest wprost od ilości zawartych umów leasingu oraz wartości leasingowanych pojazdów).
  
  

Należy wskazać, że w ramach współpracy z danym importerem Spółka oferuje leasingobiorcom również takie produkty leasingowe, w przypadku których dodatkowe wynagrodzenie od importera nie jest należne. Co więcej, Spółka jest zobowiązana do zapłaty na rzecz importera prowizji w związku z możliwością korzystania z kanału dystrybucji umów leasingowych jakim jest sieć dealerów samochodowych danego importera. Niemniej jednak, Spółka liczy, iż zwiększony wolumen zawieranych umów leasingu - z uwagi na ich konkurencyjność - będzie sprzyjał zwiększeniu przychodów podatkowych Spółki.

Z tych względów, przyjęcie na siebie dodatkowych obowiązków w zakresie obsługi procesu likwidacji szkód, nie zostanie wprost odzwierciedlone w kalkulacjach należnych Spółce opłat leasingowych. Podejmując takie działanie Spółka liczy natomiast na realizację marży ze sprzedaży samochodu na stosownym poziomie, wzrost wolumenu zawieranych umów leasingu w związku z atrakcyjnością oferowanego produktu leasingowego oraz - w przypadku części oferowanych produktów leasingowych - wzrost należnego od importera wynagrodzenia.

Zgodnie z treścią każdej zawartej polisy ubezpieczeniowej AC dla samochodów będących przedmiotem umowy leasingu (niezależnie czy polisa ta zawarta zostanie przez Spółkę, czy przez leasingobiorcę), to Wnioskodawca będzie podmiotem ubezpieczonym z takiej polisy. W efekcie, to Spółce przysługiwać będzie odszkodowanie jako właścicielowi samochodu i uprawnionemu z polisy. Tym samym, przyznane i wypłacone przez zakład ubezpieczeniowy odszkodowanie Spółka każdorazowo wykazywać będzie jako swój przychód podatkowy.

W odpowiedzi na pytanie: W jaki sposób zostaną rozliczone koszty likwidacji wskazanych we wniosku szkód w sytuacji nie uzyskania odszkodowania od ubezpieczyciela? Wnioskodawca wyjaśnił, że takie sytuacje zdarzają się w praktyce Spółki również obecnie z uwagi na uchybienia po stronie leasingobiorców. W związku z tym Spółka zabezpiecza się przed takimi sytuacjami poprzez zapisy umów leasingu, każdorazowo zobowiązując leasingobiorcę do pokrycia kosztów potencjalnych napraw powypadkowych, w przypadku których z winy leasingobiorcy doszłoby do odmowy wypłaty odszkodowania. Tak będzie również w przypadku, gdy Spółka przejmie obowiązki w zakresie organizacji procesu napraw powypadkowych. W szczególności, w sytuacji odmowy wypłaty odszkodowania przez ubezpieczyciela, Spółka pokrywać będzie koszty likwidacji szkód samochodu będącego przedmiotem umowy leasingu, a jednocześnie - zgodnie z zawartymi z leasingobiorcą umowami - Spółka domagać się będzie zwrotu poniesionych kosztów od leasingobiorcy.

W związku z powyższym, z uwagi na fakt, że wydatki udokumentowane fakturami od Dostawców związane są z uzyskiwanymi przychodami i zabezpieczeniem ich źródła, w ocenie Spółki będzie ona uprawniona zaliczyć ponoszone wydatki do kosztów uzyskania przychodów.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy ponoszone wydatki (w kwocie netto) z tytułu napraw samochodów w ramach likwidacji szkód, udokumentowane fakturami od Dostawców, będą mogły być przez Spółkę zaliczone do kosztów uzyskania przychodów?

Zdaniem Wnioskodawcy, będzie uprawniony do zaliczenia wydatków (w kwocie netto) z tytułu napraw samochodów w ramach likwidacji szkód, udokumentowanych fakturami od Dostawców, do kosztów uzyskania przychodów.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2018 r. poz. 1036 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Z powyższego przepisu wynika, że wszystkie poniesione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu tych, zawartych w negatywnym katalogu art. 16 ustawy o CIT, są kosztami uzyskania przychodów, o ile są poniesione i pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami.

Kosztami uzyskania przychodów są więc wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów. Zatem do kosztów uzyskania przychodów podatnik ma prawo zaliczyć wszystkie koszty, zarówno te bezpośrednio, jak i pośrednio związane z przychodami, o ile zostały one prawidłowo udokumentowane, za wyjątkiem kosztów ustawowo uznanych za niestanowiące kosztów uzyskania przychodów.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą zostać spełnione następujące przesłanki:

• koszt został poniesiony przez podatnika (a nie podmiot trzeci);
• poniesiony koszt jest definitywny, tzn. nie ma charakteru przejściowego;
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą;
• poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
• został właściwie udokumentowany,
• nie znajduje się w grupie wydatków, wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT.
  
  

Odnosząc się do powyższego, należy wskazać, że:

• Nie powinno budzić wątpliwości, że koszty napraw powypadkowych pojazdów, udokumentowane fakturami od Dostawców, zostaną poniesione przez Spółkę. Fakt, że samochód jest objęty ubezpieczeniem dobrowolnym i Spółka otrzyma odszkodowanie od ubezpieczyciela, nie oznacza, że to ubezpieczyciel poniesie koszt likwidacji szkody. Po pierwsze okoliczność „poniesienia kosztu” nie ma związku ze źródłem finansowania płatności - koszt zostaje „poniesiony” w rozumieniu ustawy o CIT w związku z faktem powstania zobowiązania do zapłaty za dane świadczenie i zaksięgowaniem wydatku. Po drugie, wskazać należy na przepis art. 16 ust. 1 pkt 50) ustawy o CIT, zgodnie z którym do kosztów podatkowych nie zalicza się m.in. kosztów remontów powypadkowych samochodów, jeżeli samochody te nie były objęte ubezpieczeniem dobrowolnym. A contrario, wydatek poniesiony w związku z naprawą powypadkową samochodu objętego ubezpieczeniem AC, co do zasady jest kosztem podatkowym. Ponadto, z uwagi na fakt, że to Spółka kontaktuje się z Dostawcami i zleca przeprowadzenie napraw, a ponadto jest właścicielem naprawianego pojazdu, nie ma wątpliwości, że to Spółka jest faktycznym nabywcą usług serwisowych. Spółka jest też faktycznym beneficjentem tych usług - dopóki pojazd jest własnością Spółki, w jej bezpośrednim interesie jest utrzymywanie go w jak najlepszym stanie technicznym. Jak bowiem wskazano, ze specyfiki opisanego produktu leasingowego wynika, że większość pojazdów po okresie leasingu zostanie Spółce zwrócona i Spółka będzie pojazd odprzedawać podmiotowi innemu niż korzystający (bądź poszukiwać nowego korzystającego).
• Wydatek nie ma charakteru przejściowego - fakt, że ubezpieczyciel co do zasady powinien wypłacić na rzecz Spółki odszkodowanie wynikające z ubezpieczenia AC przedmiotowego samochodu, nie oznacza, że zwrotowi podlega ponoszony przez Spółkę koszt. Potwierdzenia w tym zakresie dostarcza powołany już przepis art. 16 ust. 1 pkt 50) ustawy o CIT, który potwierdza, że wyłącznie w przypadku objęcia samochodu ubezpieczeniem dobrowolnym (a więc i wyłącznie w przypadku, gdy istnieje możliwość uzyskania odszkodowania), poniesiony wydatek może być kosztem.
• Koszty likwidacji szkód zostaną właściwie udokumentowane (fakturą od Dostawcy) i nie znajdują się w grupie wydatków opisanych w art. 16 ustawy o CIT.
  
  

Odrębnie natomiast należy odnieść się do kwestii związku ponoszonych przez Spółkę wydatków z jej działalnością gospodarczą i osiąganymi przychodami.

Trzeba zauważyć, że Spółka jest właścicielem leasingowanych pojazdów, przy czym umowy leasingu spełniają w analizowanym przypadku warunki, o których mowa w art. 17b ustawy o CIT. Leasing operacyjny na gruncie ustawy o CIT traktowany jest w sposób analogiczny do najmu. To, że przedmiot umowy jest faktycznie użytkowany przez korzystającego, nie oznacza, że właściciel nie może być uprawniony lub zobowiązany do ponoszenia nakładów na ten przedmiot. Przykładowo, w przypadku umów najmu lokalu to właśnie wynajmujący jest tym podmiotem, który jest zasadniczo zobowiązany do dokonywania głównych napraw w lokalu (por. art. 681 Kodeksu cywilnego). Usługi związane z likwidacją szkód są typowym elementem świadczenia usług związanych z najmem samochodów lub zarządzaniem flotą samochodową i sytuacja, w której to właściciel (wynajmujący lub leasingodawca) nabywa usługi serwisowe i rozlicza się z ubezpieczycielem jest spotykana na rynku. Należy zatem uznać, że likwidacja szkód następuje odpłatnie - koszt z tego tytułu jest wkalkulowany w cenę usługi leasingowej, a więc i również związany z przychodami z tytułu świadczenia usług leasingowych. Jednocześnie, poniesione przez Spółkę koszty zabezpieczają też źródło przychodów Spółki, ponieważ wzbogacenie zakresu usługi leasingowej umożliwi Spółce konkurowanie na rynku z podmiotami, które w cenie swoich usług najmu czy leasingu zawierają element likwidacji szkody. Co więcej, działanie takie sprzyjać będzie zwiększeniu sprzedaży samochodów przez importera z wykorzystaniem kanału jakim jest leasing - to z kolei skutkować będzie zwiększeniem wynagrodzenia Spółki z tytułu świadczenia usług wsparcia sprzedaży i przejęcia ryzyka wartości rezydualnej, świadczonych na rzecz importera.

Spółka zauważa, że w stosunku do nowych klientów będzie się zobowiązywać do likwidacji szkód już przy zawieraniu umowy. Wzbogacenie zakresu usługi dla tych klientów, którzy posiadają aktywne umowy, podyktowane jest także koniecznością równego traktowania wszystkich klientów.

Niewątpliwie Spółka (a nie tylko korzystający, który rzeczywiście używa samochodu) jest faktycznym beneficjentem usług naprawczych świadczonych przez Dostawców. Dopóki pojazd jest własnością Spółki, jest w jej interesie, aby samochód utrzymywany był w dobrym stanie technicznym, tym bardziej, że ze specyfiki opisanego produktu leasingowego wynika, że większość pojazdów po okresie najmu zostanie Spółce zwrócona i Spółka będzie pojazd odprzedawać podmiotowi innemu niż korzystający (bądź poszukiwać nowego korzystającego). Z tej perspektywy, dobry stan techniczny pojazdu jest dla Spółki kluczowy. A zatem, ponoszone koszty związane są nie tylko z przychodami ze świadczenia usług leasingowych, ale także z przychodami ze zbycia pojazdów w przyszłości. Podkreślić należy, że gdyby samochody nie zostały naprawione, nie mogłyby zostać sprzedane po okresie leasingu, bądź też uzyskana z ich sprzedaży cena nie pozwalałaby Spółce na osiągnięcie zysku.

Jak już wskazano, niezależnie od usług leasingu świadczonych na rzecz leasingobiorcy, a więc użytkownika pojazdu, Spółka świadczy również usługi na rzecz importera leasingowanych samochodów, przy czym jednym z elementów tych świadczeń jest - oprócz szerokich działań aktywnie wspierających dystrybucję samochodów na rynku - przyjęcie na siebie ryzyka tzw. wartości rezydualnej. Z tytułu przedmiotowych usług Spółka jest wynagradzana. Skoro zaś ryzyko wysokiej wartości rezydualnej samochodu ciąży na Spółce, w jej bezpośrednim interesie leży zachowanie jak najlepszego stanu technicznego pojazdu - w przypadku, gdy stan ten będzie w jakikolwiek sposób pogorszony, korzystający zwróci samochód Spółce, zaś ona nie będzie w stanie uzyskać odpowiedniej ceny przy jego sprzedaży na rzecz podmiotu trzeciego. Brak zapewnienia odpowiedniego stanu technicznego pojazdu mógłby więc kreować po stronie Spółki ryzyko uzyskania przychodu niższego niż poniesione przez Spółkę wydatki. W rezultacie likwidacja szkody przyczynia się do maksymalizacji przychodu ze zbycia pojazdu.

Warto na marginesie zauważyć, że Spółka - jako istotny kontrahent Dostawców oraz firm ubezpieczeniowych - ma znacznie większe możliwości egzekwowania świadczeń od tych kontrahentów niż korzystający. Dzięki efektowi skali Spółka będzie stale współpracować z Dostawcami, co przełoży się na wypracowanie szybkich i skutecznych mechanizmów współpracy. Dzięki temu Spółka uzyska większy poziom pewności co do prawidłowości wykonania usług naprawczych, a w konsekwencji - zapewni sobie uzyskanie oczekiwanego przychodu przy zbyciu pojazdu. Możliwie szybsza likwidacja szkody w porównaniu z przypadkiem, gdyby to korzystający sam wykonywał te czynności, przyczyni się także do jego większego zadowolenia z nabytej usługi.

Tak więc, przejęcie przez Spółkę czynności związanych z zarządzaniem naprawami powypadkowymi leasingowanych pojazdów leży bezpośrednio w jej interesie, sprzyjając utrzymaniu oczekiwanej ceny sprzedaży samochodu po okresie jego leasingu. Z drugiej natomiast strony, Spółka przejmując te czynności nie podwyższy wynagrodzenia należnego, czy to od korzystającego, czy od importera. Jednak poszerzenie oferty usług bez jednoczesnego podwyższenia wynagrodzenia jest obecnie standardową praktyką biznesową. Typowym przykładem takiego działania są usługi bankowe. Przykładowo, w przeszłości banki zaczęły powszechnie udostępniać swoim klientom usługi bankowości elektronicznej, bez pobierania opłat z tego tytułu. Banki dynamicznie zmieniają swoją ofertę, rezygnując z pobierania opłat za prowadzenie rachunku, za wypłaty z bankomatów czy za przelewy. Innym przykładem takiej praktyki jest poszerzenie oferty biura rachunkowego o składanie plików JPK w ramach usług związanych z rozliczaniem VAT.

Wzbogacenie oferty bez zmiany wynagrodzenia jest więc standardową praktyką biznesową, która ma na celu utrzymanie dotychczasowych lub pozyskanie nowych klientów i skuteczne konkurowanie z innymi podmiotami na rynku. Koszty poniesione w tym celu niewątpliwie mają związek z pozyskaniem nowych przychodów lub zabezpieczeniem ich źródła, tzn. podstawową usługą leasingu, której elementem staje się nowe, wbudowane w nią świadczenie, ale i zakresem usług świadczonych przez Spółkę na rzecz importera - poszerzenie oferty przez Spółkę będzie bowiem sprzyjać zwiększeniu ilości leasingowanych samochodów (a tym samym zwiększeniu wynagrodzenia Spółki z tytułu usług świadczonych na rzecz importera). Wreszcie, jak wskazano powyżej, w związku z ponoszeniem przez Spółkę podwyższonego ryzyka wartości rezydualnej, poszerzenie oferty usług o czynności związane z zarządzaniem naprawami pojazdów, sprzyjać będzie bezpośrednio utrzymaniu pożądanego stanu technicznego pojazdu, a tym samym uzyskaniu przez Spółkę zadowalającej ceny przy jego sprzedaży.

W końcu wskazać należy, że Spółka powinna zasadniczo uzyskać odszkodowanie od ubezpieczyciela. W związku z otrzymaniem tego odszkodowania Spółka uzyska przychód podlegający opodatkowaniu. Jakkolwiek Spółka poniesie wydatki związane z likwidacją szkód po to, aby uzyskiwać przychody opisane powyżej (tzn. ze świadczenia usług leasingowych, sprzedaży pojazdów i od importera), to nie można także abstrahować od związku tych wydatków z przychodem z odszkodowania, uzyskanego od ubezpieczyciela.

W związku z powyższym, z uwagi na fakt, że wydatki udokumentowane fakturami od Dostawców związane są z uzyskiwanymi przychodami i zabezpieczeniem ich źródła, Spółka uważa, że może wydatki te zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 i § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych. Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w … w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.