Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT3.4011.74.2019.1.PSZ
z 13 maja 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 6 lutego 2019 r. (data wpływu 15 lutego 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości wspólnego rozliczenia małżonków – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 lutego 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości wspólnego rozliczenia małżonków.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W listopadzie 2018 r. zgłosił Pan do CEIDG fakt rozpoczęcia działalności z datą 13 listopada 2018 r. Działalność faktycznie miała ruszyć od stycznia 2019 r. W związku z tym, że dysponował Pan wolnym czasem, zgłoszenia dokonał wcześniej. W zgłoszeniu CEIDG omyłkowo oświadczył Pan że podatek dochodowy od osób fizycznych będzie opłacany w formie podatku liniowego. Omyłkowo, gdyż w roku 2018 nie zamierzał Pan osiągnąć jakiegokolwiek przychodu z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej, a jedynym przychodem jaki osiągnął Pan w roku 2018 był przychód z tytułu umowy o pracę. W roku 2019 wysłał Pan zawiadomienie o wyborze formy opodatkowania zmieniając błędny wybór podatku liniowego za rok 2018 na skalę podatkową. Zgodnie z ustawą zawiadomienie o wyborze formy opodatkowania złożyć należy nie później, niż w dniu uzyskania pierwszego przychodu. W roku 2018 nie uzyskał Pan żadnego przychodu, tak więc skorygował Pan swoje oświadczenie z CEIDG na prawidłową formę rozliczania dochodu z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej - według skali podatkowej zgodnie z art. 27 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy za rok 2018 można rozliczyć się według skali podatkowej wspólnie z małżonką składając deklarację PIT-36 wraz z załącznikiem PIT B?

Pana zdaniem, prowadzenie działalności gospodarczej, zgodnie ze stanem faktycznym rozpoczął w 2019 r., mimo że dokonał zgłoszenia na koniec 2018 r. Skorygował Pan oświadczenie o wyborze formy opodatkowania składając pisemny wybór formy opodatkowania do właściwego Urzędu Skarbowego wybierając skalę podatkową.

Uważa Pan, że ma prawo do rozliczenia się wspólnie z małżonką składając PIT-36 za rok 2018 wraz z zerowym załącznikiem PIT-B. Uważa Pan, że korekta wyboru formy opodatkowania zadziałała, gdyż nie osiągnął Pan przychodu z tytułu działalności gospodarczej, a zgodnie z ustawą o podatku dochodowym wybór formy opodatkowania należy zadeklarować nie później, niż w dniu uzyskania pierwszego przychodu, a przychód w roku 2018 nie wystąpił.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2018 r., poz. 1509 ze zm.), małżonkowie podlegają odrębnemu opodatkowaniu, od osiąganych przez nich dochodów.

Jednakże art. 6 ust. 2 ww. ustawy w brzmieniu obowiązującym w roku 2018, przewiduje możliwość preferencyjnego opodatkowania dochodów osiąganych przez małżonków. Powołany przepis stanowi, iż małżonkowie podlegający obowiązkowi podatkowemu, o którym mowa w art. 3 ust. 1, między którymi istnieje przez cały rok podatkowy wspólność majątkowa, pozostający w związku małżeńskim przez cały rok podatkowy mogą być, z zastrzeżeniem ust. 8, na wspólny wniosek wyrażony w zeznaniu podatkowym, opodatkowani łącznie od sumy swoich dochodów określonych zgodnie z art. 9 ust. 1 i 1a, po uprzednim odliczeniu, odrębnie przez każdego z małżonków, kwot określonych w art. 26 i art. 26e; w tym przypadku podatek określa się na imię obojga małżonków w podwójnej wysokości podatku obliczonego od połowy łącznych dochodów małżonków.

Stosownie do art. 6 ust. 8 powołanej ustawy, sposób opodatkowania, o którym mowa w ust. 2 i 4, nie ma zastosowania w sytuacji, gdy chociażby do jednego z małżonków, osoby samotnie wychowującej dzieci lub do jej dziecka mają zastosowanie przepisy art. 30c, ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym, ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym lub ustawy z dnia 6 lipca 2016 r. o aktywizacji przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych.

Na podstawie art. 6 ust. 9 cytowanej ustawy, zasada określona w ust. 8 nie dotyczy osób, o których mowa w art. 1 pkt 2 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym, niekorzystających jednocześnie z opodatkowania przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej lub z działów specjalnych produkcji rolnej na zasadach określonych w art. 30c, w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym, w ustawie z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym albo w ustawie z dnia 6 lipca 2016 r. o aktywizacji przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych.

Natomiast art. 9a ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu obowiązującym w roku 2018 stanowi, iż podatnicy mogą wybrać sposób opodatkowania dochodów z pozarolniczej działalności gospodarczej na zasadach określonych w art. 30c. W tym przypadku są obowiązani do złożenia właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego do dnia 20 stycznia roku podatkowego pisemnego oświadczenia o wyborze tego sposobu opodatkowania. Jeżeli podatnik rozpoczyna prowadzenie pozarolniczej działalności gospodarczej w trakcie roku podatkowego, pisemne oświadczenie składa właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego, nie później niż w dniu uzyskania pierwszego przychodu. Oświadczenie o wyborze opodatkowania dochodów z pozarolniczej działalności gospodarczej na zasadach określonych w art. 30c podatnicy mogą złożyć na podstawie przepisów ustawy o CEIDG.

Zgodnie z art. 9a ust. 4 ww. ustawy, wybór sposobu opodatkowania dokonany w oświadczeniu, o którym mowa w ust. 2, dotyczy również lat następnych, chyba że podatnik, w terminie do dnia 20 stycznia roku podatkowego, zawiadomi w formie pisemnej właściwego naczelnika urzędu skarbowego o rezygnacji z tego sposobu opodatkowania lub złoży w tym terminie pisemny wniosek lub oświadczenie o zastosowanie form opodatkowania określonych w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym. Zawiadomienie o rezygnacji ze sposobu opodatkowania, o którym mowa w ust. 2, podatnik może złożyć na podstawie przepisów ustawy o CEIDG.

Przepis art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, do którego odsyłają powyższe regulacje, dotyczy opodatkowania dochodów z pozarolniczej działalności gospodarczej wg stawki liniowej 19%.

Zgodnie z art. 30c ust. 1 ww. ustawy, podatek dochodowy od dochodów z pozarolniczej działalności gospodarczej lub działów specjalnych produkcji rolnej uzyskanych przez podatników, o których mowa w art. 9a ust. 2 lub 7, z zastrzeżeniem art. 29, 30 i 30d, wynosi 19% podstawy obliczenia podatku. Stosownie do ust. 6 tegoż artykułu, dochodów z pozarolniczej działalności gospodarczej lub działów specjalnych produkcji rolnej, opodatkowanych w sposób określony w ust. 1, nie łączy się z dochodami opodatkowanymi na zasadach określonych w art. 27, art. 30b, art. 30e i art. 30f.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że przepis art. 6 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi odstępstwo od generalnej zasady odrębnego opodatkowania. Możliwość jego zastosowania obwarowana jest szeregiem warunków wyraźnie wskazanych w tej ustawie. W szczególności, prawa do łącznego opodatkowania dochodów określonych w art. 9 ust. 1 i 1a pozbawieni zostali małżonkowie w sytuacji, gdy w roku podatkowym chociażby do jednego z nich miały zastosowanie przepisy art. 30c tej ustawy. W konsekwencji, już sam fakt dokonania wyboru sposobu opodatkowania dochodów z działalności gospodarczej, na zasadach określonych w art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (nawet bez faktycznego ich uzyskania), stanowi przesłankę do utraty możliwości wspólnego opodatkowania dochodów obojga małżonków (nawet uzyskiwanych ze źródeł innych niż prowadzona działalność gospodarcza).

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, iż w listopadzie 2018 r. zgłosił Pan do CEIG fakt rozpoczęcia działalności z datą 13 listopada 2018 r. Od dnia 13 listopada 2018 r. ma Pan zarejestrowaną działalność gospodarczą, dla której wybrane zostało opodatkowanie 19% podatkiem liniowym. Bezspornym jest zatem, że w 2018 r. miały do Pana zastosowanie przepisy art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Fakt nieuzyskiwania przez Pana żadnych przychodów z tej działalności pozostaje bez znaczenia dla możliwości zastosowania wspólnego opodatkowania małżonków.

Odnosząc się do Pana stanowiska, że to uzyskanie przychodu ma znaczenie w sprawach dotyczących opodatkowania podatkiem dochodowym i wyboru jego formy, zauważyć należy, że podatnik dokonuje wyboru formy opodatkowania na rok podatkowy, na co wskazuje uregulowanie zawarte art. 9a ust 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych „wybór sposobu opodatkowania dokonany w oświadczeniu, o którym mowa w ust. 2, dotyczy również lat następnych”. Przepis ust. 2 określa ostateczne terminy złożenia oświadczenia, jednak nie można wywodzić z tej regulacji, że prawo to przysługuje również po zakończeniu roku podatkowego, z uwagi na nieuzyskanie w roku podatkowym przychodu. Termin „w dniu uzyskania pierwszego przychodu” odnosi się do jego uzyskania w roku rozpoczęcia działalności, a nie uzyskania go kiedykolwiek - w roku następnym. O ile dopuszczalna jest zmiana treści oświadczenia najpóźniej w dniu uzyskania przychodu, to ze względu na powyższe argumenty prawo to nie może być już realizowane po zakończeniu roku podatkowego, którego ten wybór dotyczy.

Reasumując biorąc pod uwagę przedstawiony stan faktyczny oraz powołane przepisy prawne stwierdzić należy, że w 2018 roku miały do Pana zastosowanie przepisy art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Fakt ten wyklucza możliwość opodatkowania dochodów uzyskanych przez małżonków w sposób przewidziany w art. 6 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Bez znaczenia jest w tej sytuacji, że w 2018 roku nie osiągnął żadnych przychodów z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej.

W konsekwencji nie ma Pan możliwości dokonania wspólnie z małżonką rocznego rozliczenia za 2018 r. podatku dochodowego od osób fizycznych (skorzystania z preferencyjnego opodatkowania dochodów osiąganych w roku 2018 przez małżonków) zgodnie z brzemieniem art. 6 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z powyższym, stanowisko przedstawione we wniosku należało uznać za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78-79, 50-126 Wrocław, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.