Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB1-2.4010.79.2019.2.MS
z 10 maja 2019 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 20 lutego 2019 r. (data wpływu 27 lutego 2019 r.), uzupełnionym 23 kwietnia 2019 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia w oparciu o jakie przepisy Spółka powinna wyłączyć z kosztów uzyskania przychodów odsetki od pożyczki:

  • której kwota została faktycznie przekazana Spółce w transzach w latach 2009-2014 za rok podatkowy Spółki trwający od 1 lipca 2017 roku do 30 czerwca 2018 roku (pytanie oznaczone we wniosku nr 1) – jest prawidłowe,
  • której kwota została faktycznie przekazana Spółce w transzach w latach 2009-2014 za rok podatkowy Spółki trwający od 1 lipca 2018 roku do 30 czerwca 2019 roku (pytanie oznaczone we wniosku nr 2) – jest nieprawidłowe,
  • której kwota została faktycznie przekazana w 2017 roku za rok podatkowy Spółki trwający od 1 lipca 2017 roku do 30 czerwca 2018 roku (pytanie oznaczone we wniosku nr 3) – jest prawidłowe,
  • otrzymanej od podmiotu powiązanego, której kwota została faktycznie przekazana w 2017 roku za rok podatkowy Spółki trwający od 1 lipca 2018 roku do 30 czerwca 2019 roku (pytanie oznaczone we wniosku nr 4) – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 lutego 2019 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia w oparciu o jakie przepisy Spółka powinna wyłączyć z kosztów uzyskania przychodów odsetki od pożyczki:

  • której kwota została faktycznie przekazana Spółce w transzach w latach 2009-2014 za rok podatkowy Spółki trwający od 1 lipca 2017 roku do 30 czerwca 2018 roku,
  • której kwota została faktycznie przekazana Spółce w transzach w latach 2009-2014 za rok podatkowy Spółki trwający od 1 lipca 2018 roku do 30 czerwca 2019 roku,
  • której kwota została faktycznie przekazana w 2017 roku za rok podatkowy Spółki trwający od 1 lipca 2017 roku do 30 czerwca 2018 roku,
  • otrzymanej od podmiotu powiązanego, której kwota została faktycznie przekazana w 2017 roku za rok podatkowy Spółki trwający od 1 lipca 2018 roku do 30 czerwca 2019 roku.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 8 kwietnia 2019 r. Znak: 0111-KDIB1-2.4010.79.2019.1.MS wezwano do jego uzupełnienia, którego dokonano 23 kwietnia 2019 r.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca (dalej również jako: „Spółka”) prowadzi działalność w ramach spółki z ograniczoną odpowiedzialnością zajmując się przetwórstwem kukurydzy. Spółka jest podatnikiem podatku dochodowego w Polsce, posiadająca siedzibę oraz zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i podlega opodatkowaniu na podstawie art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2018 r., poz. 1036 z późn. zm). Wnioskodawca zawarł umowy pożyczki z podmiotem powiązanym w 2009 roku oraz w 2017 roku. W obu umowach Spółka występowała jako pożyczkobiorca. Kwota pożyczki z 2009 roku przekazywana (wypłacana) była spółce w transzach na przestrzeni lat 2009-2014. Kwota pożyczki z 2017 roku została Wnioskodawcy przekazana w maju 2017 roku. Kosztami związanymi z otrzymanymi pożyczkami, ponoszonymi przez Wnioskodawcę są odsetki. Rok podatkowy Spółki w latach objętych stanem faktycznym (2011 r. - 2019 r.) trwał od 1 lipca danego roku do 30 czerwca roku następującego. Spółka nie skorzystała z możliwości zawiadomienia właściwego naczelnika urzędu skarbowego o wyborze stosowania zasad określonych w art. 15c w okresie, gdy stosowanie tego przepisu było dobrowolne.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

  • W oparciu o jakie przepisy Spółka powinna wyłączyć z kosztów uzyskania przychodów odsetki od pożyczki, której kwota została faktycznie przekazana Spółce w transzach w latach 2009-2014 za rok podatkowy Spółki trwający od 1 lipca 2017 roku do 30 czerwca 2018 roku? (pytanie oznaczone we wniosku nr 1)
  • W oparciu o jakie przepisy Spółka powinna wyłączyć z kosztów uzyskania przychodów odsetki od pożyczki, której kwota została faktycznie przekazana Spółce w transzach w latach 2009-2014 za rok podatkowy Spółki trwający od 1 lipca 2018 roku do 30 czerwca 2019 roku? (pytanie oznaczone we wniosku nr 2)
  • W oparciu o jakie przepisy Spółka powinna wyłączyć z kosztów uzyskania przychodów odsetki od pożyczki, której kwota została faktycznie przekazana w 2017 roku za rok podatkowy Spółki trwający od 1 lipca 2017 roku do 30 czerwca 2018 roku? (pytanie oznaczone we wniosku nr 3)
  • W oparciu o jakie przepisy Spółka powinna wyłączyć z kosztów uzyskania przychodów odsetki od pożyczki otrzymanej od podmiotu powiązanego, której kwota została faktycznie przekazana w 2017 roku za rok podatkowy Spółki trwający od 1 lipca 2018 roku do 30 czerwca 2019 roku? (pytanie oznaczone we wniosku nr 4)

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1

Według Wnioskodawcy do pożyczki udzielonej w 2009 roku, której kwota została Spółce faktycznie przekazana w transzach w latach 2009-2014, Spółka powinna stosować w roku podatkowym trwającym od 1 lipca 2017 roku do 30 czerwca 2018 roku artykuł 16 ust. 1 pkt 60 i 61 w brzmieniu obowiązującym przed 1 stycznia 2015 roku.

Zdaniem Wnioskodawcy, stosowanie przepisów w brzmieniu obowiązującym przed 1 stycznia 2015 roku wynika z łącznej wykładni przepisów ustawy z dnia 29 sierpnia 2014 roku o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2014 r. poz. 1328; dalej: „Przepisy przejściowe z 2014 r.”) oraz ustawy z dnia 27 października 2017 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz.U. z 2017 r. poz. 2175; dalej: „Przepisy przejściowe z 2017 roku”). Zgodnie z art. 7 ust. 1 Przepisów przejściowych z 2014 roku do odsetek od pożyczek (kredytów), w przypadku których kwota udzielonej podatnikowi pożyczki (kredytu) została temu podatnikowi faktycznie przekazana przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy (1 stycznia 2015 roku), stosuje się przepisy art. 16 ust. 1 pkt 60 i 61 oraz ust. 6 ustawy wymienionej w art. 1, w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 stycznia 2015 r. Artykuł 7 Przepisów przejściowych z 2017 roku stanowi, że do odsetek od kredytów (pożyczek), w przypadku których kwota udzielonego podatnikowi kredytu (pożyczki) została temu podatnikowi faktycznie przekazana przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, stosuje się przepisy art. 15c lub art. 16 ust. 1 pkt 60 i 61 oraz ust. 6, 7b, 7g i 7h ustawy zmienianej w art. 2, w brzmieniu dotychczasowym, nie dłużej jednak niż do dnia 31 grudnia 2018 r. Natomiast art. 4 ust. 2 Przepisów przejściowych z 2017 roku stanowi, że podatnicy podatku dochodowego od osób prawnych, których rok podatkowy jest inny niż kalendarzowy i rozpoczął się przed dniem 1 stycznia 2018 r., a zakończy się po dniu 31 grudnia 2017 r., stosują do końca przyjętego przez siebie roku podatkowego przepisy ustawy zmienianej w art. 2, w brzmieniu dotychczasowym. Rozpatrując łącznie powyższe przepisy, Wnioskodawca uważa, że powinien za rok podatkowy 1 lipca 2017 roku - 30 czerwca 2018 roku do wyłączenia odsetek od pożyczki stosować przepisy art. 16 ust. 1 pkt 60 i 61 w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 stycznia 2015 roku. 

Ad. 2

Według Wnioskodawcy, mając na uwadze stanowisko i stan prawny wyrażony w uzasadnieniu do punktu 1, do odsetek od pożyczki udzielonej w 2009 roku, której kwota została faktycznie przekazana Wnioskodawcy w transzach w latach 2009-2014, Spółka powinna stosować w roku podatkowym trwającym od 1 lipca 2018 roku do 30 czerwca 2019 roku artykuł 15c w brzmieniu obecnie obowiązującym.

Przepisy przejściowe z 2014 roku zezwalają na stosowanie przepisów w brzmieniu dotychczasowym (obowiązującym przed 1 stycznia 2015 roku) do pożyczek, których kwoty zostały faktycznie przekazane przed 1 stycznia 2015 roku. Przepisy przejściowe z 2017 roku zezwalają na stosowanie przepisów w brzmieniu dotychczasowym, jednak nie dłużej niż do 31 grudnia 2018 roku. Artykuł 4 ust. 2 Przepisów zmieniających z 2017 roku odnosi się do roku podatkowego rozpoczętego przed 1 stycznia 2018 roku, więc nie ma zastosowania do roku podatkowego Spółki trwającego od 1 lipca 2018 roku do 30 czerwca 2019 roku.

Ad. 3

Według Wnioskodawcy, do odsetek od pożyczki udzielonej w 2017 roku, której kwota została faktycznie przekazana Wnioskodawcy w 2017 roku, Spółka powinna stosować w roku podatkowym trwającym od 1 lipca 2017 roku do 30 czerwca 2018 roku przepisy w brzmieniu obowiązującym przed 1 stycznia 2018 roku (art. 16 ust. 1 pkt 60 i 61).

Stosowanie powyższych przepisów wynika z art. 7 Przepisów przejściowych z 2017 roku, zgodnie z którym do odsetek od kredytów (pożyczek), w przypadku których kwota udzielonego podatnikowi kredytu (pożyczki) została temu podatnikowi faktycznie przekazana przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, stosuje się przepisy art. 15c lub art. 16 ust. 1 pkt 60 i 61 oraz ust. 6, 7b, 7g i 7h ustawy zmienianej w art. 2 (ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych), w brzmieniu dotychczasowym, nie dłużej jednak niż do dnia 31 grudnia 2018 r. Natomiast zgodnie z art. 4 ust. 2 Przepisów przejściowych z 2017 roku podatnicy podatku dochodowego od osób prawnych, których rok podatkowy jest inny niż kalendarzowy i rozpoczął się przed dniem 1 stycznia 2018 r., a zakończy się po dniu 31 grudnia 2017 r., stosują do końca przyjętego przez siebie roku podatkowego przepisy ustawy zmienianej w art. 2, w brzmieniu dotychczasowym, z zastrzeżeniem ust. 1 pkt 2. W związku z powyższym do pożyczki, której kwota została faktycznie przekazana Spółce w 2017 roku powinien w roku podatkowym trwającym od 1 lipca 2017 roku do 30 czerwca 2018 roku mieć zastosowanie art. 16 ust. 1 pkt 60 i 61 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w brzmieniu obowiązującym przed 1 stycznia 2018 roku.

Ad. 4

Według Wnioskodawcy, do odsetek od pożyczki udzielonej w 2017 roku, której kwota została faktycznie przekazana Wnioskodawcy w 2017 roku, Spółka powinna stosować w roku podatkowym trwającym od 1 lipca 2017 roku do 30 czerwca 2018 roku (winno być: od 1 lipca 2018 r. do 30 czerwca 2019 r. – powyższe wynika z treści sformułowanego pytania nr 4 oraz ostatniego zdania stanowiska) artykuł 15c w brzmieniu obecnie obowiązującym.

Stosowanie do pożyczki, której kwota została faktycznie przekazana w 2017 roku przepisów w brzmieniu obecnie obowiązującym wynika z treści art. 7 Przepisów przejściowych z 2017 roku. Zezwalają one na stosowanie przepisów w brzmieniu dotychczasowym nie dłużej niż do 31 grudnia 2018 roku. W związku z powyższym Spółka w roku podatkowym trwającym od lipca 2018 roku do 30 czerwca 2019 roku powinna stosować art. 15c w brzmieniu obecnie obowiązującym. 

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w zakresie pytania nr 1 i 3 jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawców w zakresie pytania nr 1 i 3.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w zakresie pytania nr 2 i 4 jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 720 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz.U. z 2018 r., poz. 1025, z późn. zm.), przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości.

Umowa pożyczki – oprócz skutków w prawie cywilnym – powoduje również określone konsekwencje w prawie podatkowym. Należy jednak zauważyć, że o ile udzielenie pożyczki jest neutralne podatkowo dla stron umowy, o tyle odsetki z nią związane, do poniesienia których jest zobowiązany pożyczkobiorca (tu: Spółka), po spełnieniu określonych warunków mogą stanowić koszty uzyskania przychodów.

Zasady kwalifikowania wydatków do kosztów uzyskania przychodów określają przepisy art. 15 i 16 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 1036, z późn. zm.; dalej: „updop”).

Zgodnie z art. 15 ust. 1 updop, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (…).

Konstrukcja przepisu dotyczącego kosztów uzyskania przychodów daje podatnikowi możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich kosztów (nie wymienionych w art. 16 ust. 1 updop), pod warunkiem, że wykaże ich bezpośredni bądź pośredni związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. Tak więc, kosztami uzyskania przychodów są wszelkie, racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, z wyjątkiem wymienionych w art. 16 ust. 1 updop.

Należy przy tym zauważyć, że definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach, należy zaś zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

Jak wynika z opisu sprawy, Wnioskodawca zawarł umowy pożyczki z podmiotem powiązanym w 2009 roku oraz w 2017 roku. W obu umowach Spółka występowała jako pożyczkobiorca. Kwota pożyczki z 2009 roku przekazywana (wypłacana) była Spółce w transzach na przestrzeni lat 2009-2014. Kwota pożyczki z 2017 roku została Wnioskodawcy przekazana w maju 2017 roku. Kosztami związanymi z otrzymanymi pożyczkami, ponoszonymi przez Wnioskodawcę są odsetki. Rok podatkowy Spółki w latach objętych stanem faktycznym (2011 r. - 2019 r.) trwał od 1 lipca danego roku do 30 czerwca roku następującego. Spółka nie skorzystała z możliwości zawiadomienia właściwego naczelnika urzędu skarbowego o wyborze stosowania zasad określonych w art. 15c w okresie, gdy stosowanie tego przepisu było dobrowolne.

Wątpliwości Wnioskodawcy budzi kwestia ustalenia w oparciu o jakie przepisy Spółka powinna wyłączyć z kosztów uzyskania przychodów odsetki od pożyczki:

  • której kwota została faktycznie przekazana Spółce w transzach w latach 2009-2014 za rok podatkowy Spółki trwający od 1 lipca 2018 roku do 30 czerwca 2019 roku,
  • otrzymanej od podmiotu powiązanego, której kwota została faktycznie przekazana w 2017 roku za rok podatkowy Spółki trwający od 1 lipca 2018 roku do 30 czerwca 2019 roku.

Zgodnie z art. 7 ustawy z dnia 27 listopada 2017 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz.U. z 2017 r., poz. 2175; dalej: „ustawa zmieniająca”), do odsetek od kredytów (pożyczek), w przypadku których kwota udzielonego podatnikowi kredytu (pożyczki) została temu podatnikowi faktycznie przekazana przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, stosuje się przepisy art. 15c lub art. 16 ust. 1 pkt 60 i 61 oraz ust. 6, 7b, 7g i 7h ustawy zmienianej w art. 2, w brzmieniu dotychczasowym, nie dłużej jednak niż do dnia 31 grudnia 2018 r.

Zgodnie z art. 15 ustawy zmieniającej, ustawa zmieniająca wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2018 r.

W myśl natomiast art. 4 ust. 2 ustawy zmieniającej, podatnicy podatku dochodowego od osób prawnych, których rok podatkowy jest inny niż kalendarzowy i rozpoczął się przed dniem 1 stycznia 2018 r., a zakończy się po dniu 31 grudnia 2017 r., stosują do końca przyjętego przez siebie roku podatkowego przepisy ustawy zmienianej w art. 2, w brzmieniu dotychczasowym, z zastrzeżeniem ust. 1 pkt 2.

Mając na uwadze powyższe regulacje prawne należy zauważyć, że ustawodawca wprowadzając przepisy przejściowe postanowił odrębnie uregulować odsetki od pożyczek faktycznie otrzymanych przed 1 stycznia 2018 r. W takim przypadku stosuje się stare regulacje, tj. obowiązujące podatników przed 1 stycznia 2018 r., ale nie dłużej niż do końca 2018 r.

W efekcie powyższego podatnik, któremu udzielono kredytu i kwota tego kredytu została mu faktycznie przekazana przed 1 stycznia 2018 r. w sytuacji gdy rok podatkowy tego podatnika zacznie się przed końcem 2018 roku, a skończy się w trakcie 2019 r., wobec kosztów finansowania dłużnego wypłaconego do końca 2017 r., jest obowiązany do zastosowania dwóch metod limitowania kosztów:

  • do końca 2018 r. wynikających ze starych regulacji (obowiązujące do 31 grudnia 2017 r.),
  • od 1 stycznia 2019 r. (ale cały czas w tym samym roku podatkowym) już nowych, regulowanych przez art. 15c updop.

W świetle powyższego do pożyczek (kredytów) faktycznie otrzymanych w latach 2009-2014 od których odsetki były wypłacane do 31 grudnia 2018 r. Spółka powinna stosować przepisy art. 16 ust. 1 pkt 60 i 61 updop w brzmieniu obowiązującym przed 1 stycznia 2015 r. - art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 2014 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2014 r., poz. 1328 z późn. zm.).

Zgodnie z tymi przepisami, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odsetek od pożyczek (kredytów) udzielonych spółce przez jej wspólnika posiadającego nie mniej niż 25% udziałów (akcji) tej spółki albo wspólników posiadających łącznie nie mniej niż 25% udziałów (akcji) tej spółki, jeżeli wartość zadłużenia spółki wobec wspólników tej spółki posiadających co najmniej 25% udziałów (akcji) i wobec innych podmiotów posiadających co najmniej 25% udziałów w kapitale takiego wspólnika osiągnie łącznie trzykrotność wartości kapitału zakładowego spółki - w części, w jakiej pożyczka (kredyt) przekracza tę wartość zadłużenia, określoną na dzień zapłaty odsetek; przepisy te stosuje się odpowiednio do spółdzielni, członków spółdzielni oraz funduszu udziałowego takiej spółdzielni (art. 16 ust. 1 pkt 60 updop).

Nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odsetek od pożyczek (kredytów) udzielonych przez spółkę innej spółce, jeżeli w obu tych podmiotach ten sam wspólnik posiada nie mniej niż po 25% udziałów (akcji), a wartość zadłużenia spółki otrzymującej pożyczkę (kredyt) wobec wspólników tej spółki posiadających co najmniej 25% jej udziałów (akcji) i wobec innych podmiotów posiadających co najmniej 25% udziałów w kapitale tych wspólników oraz wobec spółki udzielającej pożyczki (kredytu) osiągnie łącznie trzykrotność wartości kapitału zakładowego spółki - w części, w jakiej pożyczka (kredyt) przekracza tę wartość zadłużenia, określoną na dzień zapłaty odsetek; przepisy te stosuje się odpowiednio do spółdzielni, członków spółdzielni oraz funduszu udziałowego takiej spółdzielni (art. 16 ust. 1 pkt 61 updop).

Natomiast do odsetek wypłacanych do 31 grudnia 2018 r. od pożyczek (kredytów) udzielonych i przekazanych Spółce w 2017 r. zastosowanie znajdą przepisy art. 16 ust. 1 pkt 60 i 61 updop w brzmieniu do 31 grudnia 2017 r.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 60 i 61 updop (w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2017 r.):

  • nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odsetek od pożyczek udzielonych spółce przez podmiot posiadający bezpośrednio lub pośrednio nie mniej niż 25% udziałów (akcji) tej spółki albo udzielonych łącznie przez podmioty posiadające łącznie bezpośrednio lub pośrednio nie mniej niż 25% udziałów (akcji) tej spółki, jeżeli wartość zadłużenia spółki wobec podmiotów posiadających bezpośrednio lub pośrednio nie mniej niż 25% udziałów (akcji) tej spółki, uwzględniającego również zadłużenie z tytułu pożyczek, przekroczy łącznie wartość kapitału własnego spółki - w proporcji, w jakiej wartość zadłużenia przekraczająca wartość kapitału własnego spółki pozostaje do całkowitej kwoty tego zadłużenia wobec tych podmiotów, określonej na ostatni dzień miesiąca poprzedzającego miesiąc zapłaty odsetek od pożyczek; przepisy te stosuje się odpowiednio do spółdzielni, członków spółdzielni oraz funduszu własnego takiej spółdzielni,
  • odsetek od pożyczek udzielonych spółce przez inną spółkę, jeżeli w obu tych spółkach ten sam podmiot bezpośrednio lub pośrednio posiada nie mniej niż po 25% udziałów (akcji), a wartość zadłużenia spółki otrzymującej pożyczkę wobec spółki udzielającej pożyczki oraz wobec podmiotów posiadających bezpośrednio lub pośrednio nie mniej niż 25% udziałów (akcji) spółki otrzymującej pożyczkę, uwzględniającego również zadłużenie z tytułu pożyczek, przekroczy łącznie wartość kapitału własnego spółki otrzymującej pożyczkę - w proporcji, w jakiej wartość zadłużenia przekraczająca wartość kapitału własnego spółki pozostaje do całkowitej kwoty tego zadłużenia, określonej na ostatni dzień miesiąca poprzedzającego miesiąc zapłaty odsetek od pożyczek; przepisy te stosuje się odpowiednio do spółdzielni, członków spółdzielni oraz funduszu własnego takiej spółdzielni.

W odniesieniu do kredytów (pożyczek) od których odsetki wypłacane są przez Wnioskodawcę po 31 grudnia 2018 r. (bez względu na datę udzielenia kredytu (faktycznego przekazania kwoty kredytu) zastosowanie znajdzie art. 15c updop.

Stosownie do art. 15c ust. 1 updop (w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2018 r.), podatnicy, o których mowa w art. 3 ust. 1, są obowiązani wyłączyć z kosztów uzyskania przychodów koszty finansowania dłużnego w części, w jakiej nadwyżka kosztów finansowania dłużnego przewyższa 30% kwoty odpowiadającej nadwyżce sumy przychodów ze wszystkich źródeł przychodów pomniejszonej o przychody o charakterze odsetkowym nad sumą kosztów uzyskania przychodów pomniejszonych o wartość zaliczonych w roku podatkowym do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16a-16m, oraz kosztów finansowania dłużnego nieuwzględnionych w wartości początkowej środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej.

Tym samym nie można zgodzić się ze stanowiskiem Wnioskodawcy, że do odsetek od pożyczki udzielonej w 2009 oraz w 2017 roku, których kwoty zostały faktycznie przekazane Wnioskodawcy w transzach w latach 2009-2014 oraz w 2017 r., Spółka powinna stosować w roku podatkowym trwającym od 1 lipca 2018 roku do 30 czerwca 2019 roku artykuł 15c w brzmieniu obecnie obowiązującym.

Podsumowując, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie ustalenia w oparciu o jakie przepisy Spółka powinna wyłączyć z kosztów uzyskania przychodów odsetki od pożyczki:

  • której kwota została faktycznie przekazana Spółce w transzach w latach 2009-2014 za rok podatkowy Spółki trwający od 1 lipca 2017 roku do 30 czerwca 2018 roku – jest prawidłowe,
  • której kwota została faktycznie przekazana Spółce w transzach w latach 2009-2014 za rok podatkowy Spółki trwający od 1 lipca 2018 roku do 30 czerwca 2019 roku – jest nieprawidłowe,
  • której kwota została faktycznie przekazana w 2017 roku za rok podatkowy Spółki trwający od 1 lipca 2017 roku do 30 czerwca 2018 roku – jest prawidłowe,
  • otrzymanej od podmiotu powiązanego, której kwota została faktycznie przekazana w 2017 roku za rok podatkowy Spółki trwający od 1 lipca 2018 roku do 30 czerwca 2019 roku – jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

  1. z zastosowaniem art. 119a;
  2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
  3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny/zdarzenie przyszłe sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywać się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 1302 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.


doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj