Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT2-1.4011.236.2019.1.DJD
z 18 czerwca 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy – przedstawione we wniosku z dnia 6 maja 2019 r. (data wpływu 10 maja 2019 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych hodowli stada reprodukcyjnego gęsi i sprzedaży jaj wylęgowych jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 maja 2019 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest rolnikiem w rozumieniu art. 6 pkt 1 ustawy o ubezpieczeniu społecznym rolników oraz prowadzi samodzielnie gospodarstwo rolne w rozumieniu art. 2 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W ramach działalności rolniczej, Wnioskodawca prowadzi m.in., działalność hodowlaną polegającą na powtarzających się cyklach złożonych z następujących etapów:

1. kupuje od renomowanego sprzedawcy gęsie pisklęta w wieku ok. 1 dnia, w partiach po ok. 1 500 sztuk, ale nie mniej niż po 1 500 sztuk,
2. we własnym gospodarstwie hoduje te pisklęta przez nie mniej niż 9 miesięcy, tj. do osiągnięcia przez nie zdolności reprodukcyjnej,
3. sprzedaje jaja znoszone przez odhodowane przez siebie gęsi producentowi piskląt gęsi rzeźnych,
4. po upływie ok. 4 lat okresu reprodukcyjnego, w którym sprzedaje zapłodnione jaja gęsie, zgodnie z lit. c) Wnioskodawca sprzedaje te gęsi do uboju wyspecjalizowanym kupującym, tj. np. XY,
5. czynności z lit a), c) i d) Wnioskodawca może wykonywać na podstawie wieloletnich umów ramowych z profesjonalnymi podmiotami działającymi w branży drobiarskiej.
   
   

Karma do żywienia gęsi pochodzi (objętościowo), w zależności od urodzaju i plonów, w ok. 10% - 50% z własnej produkcji roślinnej Wnioskodawcy (w postaci owsa, pszenżyta), zaś pozostałą, potrzebą część karmy, kupuje od uprawnionych sprzedawców. Są to w szczególności: zboża, dodatki witaminowo - paszowe oraz śruty wysokobiałkowe.

Wyżej opisana działalność jest jedną z form działalności rolniczej prowadzonej przez Wnioskodawcę w Jego gospodarstwie rolnym, to jest obok hodowli bydła (byki, krowy, cielęta). Wnioskodawca średniorocznie utrzymuje po ok. 100 sztuk bydła, które sprzedaje do dalszej hodowli w wieku do 1 roku i wadze do ok. 300 kg oraz sprzedaje starsze sztuki, nienadające się do dalszej hodowli, na ubój. Wnioskodawca odnawia i poszerza stado bydła w drodze własnego rozrodu i co 5 lat zmienia buhaja w stadzie. Udział tej działalności stale się zwiększa w ogóle Jego działalności rolniczej, także ze względu na rosnące ceny wołowiny wysokiej jakości.

Wnioskodawca obsiewa zbożami ok. 50 ha użytków rolnych oraz użytkuje ok. 100 ha łąk i pastwisk. W razie klęski urodzaju może sprzedawać nadwyżki zbóż i siana chętnym nabywcom. Jeżeli trafi się odpowiedni dzierżawca, jest gotów oddawać części użytków rolnych w arendę. Ponadto Wnioskodawca posiada własny sprzęt do obsługi gospodarstwa rolnego, tj. w szczególności: ciągnik, kosiarki, ładowarkę, rozsiewacz, młyn do rozdrabniania i mielenia zboża, i w tym zakresie jest niemal samowystarczalny.

Średniorocznie, czynności związane z chowem gęsi zajmują ok. 50% powierzchni zabudowań gospodarskich; na ich wykonywanie poświęcane jest ok. 70% ogółu czasu pracy wykonywanej w gospodarstwie rolnym Wnioskodawcy. Na karmę dla gęsi Wnioskodawca przeznacza ok. 80% objętości własnych upraw. Koszty zakupu paszy dla gęsi od zewnętrznych dostawców to ok. 35% wydatków gospodarstwa rolnego, zaś przychody ze sprzedaży jaj i gęsi na rzeź to ok. 80 - 90% ogółu przychodów z gospodarstwa rolnego Wnioskodawcy.

Wnioskodawca posiada w powyższej działalności weterynaryjny numer identyfikacyjny, o jakim mowa w rozporządzeniu Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi w sprawie sposobu ustalania weterynaryjnego numeru identyfikacyjnego. Innymi słowy, Wnioskodawca prowadzi zdywersyfikowaną działalność rolniczą we własnym gospodarstwie rolnym, a hodowla gęsi i czynności z niej wynikające są jednym z możliwych pól tej działalności.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy prowadzona przez Wnioskodawcę działalność polegająca na hodowli gęsi i sprzedaży zapłodnionych jaj od nich pochodzących - oraz późniejszej sprzedaży gęsi na rzeź - powinna być opodatkowana podatkiem dochodowym od osób fizycznych, czy też powinna być traktowana jako działalność rolnicza w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawcy, prowadzona przez Niego działalność rolnicza dotycząca gęsi nie powinna być opodatkowana podatkiem dochodowym od osób fizycznych, ponieważ jest działalnością rolniczą w rozumieniu art. 2 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Działalność Wnioskodawcy dotycząca gęsi odpowiada definicji legalnej działalności rolniczej z art. 2 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj.:

1. polega na przetrzymywaniu zakupionych piskląt gęsi przez ponad 2 miesiące - podczas których następuje ich biologiczny wzrost,
2. wytwarzane produkty zwierzęce - zapłodnione jaja gęsie - są w stanie nieprzetworzonym,
3. zapłodnione jaja gęsie pochodzą z własnej hodowli prowadzonej na własny rachunek, na terenie i w pomieszczeniach gospodarstwa rolnego Wnioskodawcy, a cała pasza dla gęsi powinna, zgodne z możliwościami Wnioskodawcy, pochodzić z własnych upraw Jego gospodarstwa rolnego (poza, co do zasady, specjalistycznymi paszami i dodatkami witaminowymi),
4. jaja gęsie są zbywane jako materiał reprodukcyjny, a same gęsi, po osiągnięciu określonego wieku, są sprzedawane do uboju w stanie naturalnym (nieprzetworzonym),
5. działalność związana z gęśmi to jeden z rodzajów działalności rolniczej prowadzonej równolegle w tym gospodarstwie rolnym, zajmujący - w szczególności - ok. 50% jego powierzchni, angażujący ok. 70% czasu poświęcanego na pracę w nim i odpowiadający za ok. 80% - 90% średniorocznych przychodów całego gospodarstwa rolnego z produkcji rolnej,
6. Wnioskodawca jest otwarty na prowadzenie działalności rolniczej innego rodzaju niż obecnie, w zależności od potrzeb i okazji rynkowych, tj. może uprawiać porzeczki lub hodować strusie.
   
   

Jednocześnie, działalność Wnioskodawcy dotycząca gęsi nie odpowiada definicji legalnej działów specjalnych produkcji rolnej z art. 2 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ponieważ hodowla gęsi odbywa się wyłącznie w ramach i na terenie gospodarstwa rolnego Wnioskodawcy i nie odpowiada żadnemu z rodzajów działalności wyliczonej w art. 2 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Przepisy ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1509, ze zm.) – co do zasady – dotyczą opodatkowania wszelkich dochodów osób fizycznych. Jednakże przepisów ustawy nie stosuje się do przychodów z działalności rolniczej, z wyjątkiem przychodów z działów specjalnych produkcji rolnej – art. 2 ust. 1 pkt 1 tej ustawy.

Definicję działalności rolniczej – dla potrzeb podatku dochodowego od osób fizycznych –zawiera art. 2 ust. 2 tej ustawy. Zgodnie z tym przepisem, działalnością rolniczą jest działalność polegająca na wytwarzaniu produktów roślinnych lub zwierzęcych w stanie nieprzetworzonym (naturalnym) z własnych upraw albo hodowli lub chowu, w tym również produkcja materiału siewnego, szkółkarskiego, hodowlanego oraz reprodukcyjnego, produkcja warzywnicza gruntowa, szklarniowa i pod folią, produkcja roślin ozdobnych, grzybów uprawnych i sadownicza, hodowla i produkcja materiału zarodowego zwierząt, ptactwa i owadów użytkowych, produkcja zwierzęca typu przemysłowo-fermowego oraz hodowla ryb, a także działalność, w której minimalne okresy przetrzymywania zakupionych zwierząt i roślin, w trakcie których następuje ich biologiczny wzrost, wynoszą co najmniej:

1. miesiąc - w przypadku roślin,
2. 16 dni - w przypadku wysokointensywnego tuczu specjalizowanego gęsi lub kaczek,
3. 6 tygodni - w przypadku pozostałego drobiu rzeźnego,
4. 2 miesiące - w przypadku pozostałych zwierząt

–licząc od dnia nabycia.

Z powyższego przepisu wynika, że ustawodawca dla celów podatku dochodowego precyzuje wyraźnie co należy rozumieć przez działalność rolniczą, a wyliczenie dokonane w przepisie art. 2 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ma charakter wyczerpujący. Zgodnie z przedstawioną definicją działalności rolniczej, podstawową jej cechą jest uzyskanie produktów w stanie nieprzetworzonym, pochodzących z uprawy (produkcja roślinna), chowu lub hodowli (produkcja zwierzęca). „Nieprzetworzony” – to taki, który nie został poddany przetworzeniu. W myśl słownika języka polskiego „przetwarzać” znaczy tyle, co „przekształcić coś twórczo” albo „zmienić coś, nadając inny kształt, wygląd” (http://sjp.pwn.pl). W związku z tym przez towar nieprzetworzony należy rozumieć taki, którego cech nie zmieniono. Jeśli towar został poddany jakimś pracom (czynnościom), w następstwie których cechy towaru (kształt, wygląd, funkcja) zostały zmienione, to wówczas towar ten nie jest towarem w stanie nieprzetworzonym.

Zgodnie z definicją zawartą w art. 2 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, działami specjalnymi produkcji rolnej są: uprawy w szklarniach i ogrzewanych tunelach foliowych, uprawy grzybów i ich grzybni, uprawy roślin „in vitro”, fermowa hodowla i chów drobiu rzeźnego i nieśnego, wylęgarnie drobiu, hodowla i chów zwierząt futerkowych i laboratoryjnych, hodowla dżdżownic, hodowla entomofagów, hodowla jedwabników, prowadzenie pasiek oraz hodowla i chów innych zwierząt poza gospodarstwem rolnym.

W świetle powyższego stwierdzić należy, że skoro ustawodawca zdefiniował zarówno pojęcie działalności rolniczej, jak i działów specjalnych produkcji rolnej, to tylko w granicach wyznaczonych zakresem tych definicji można mówić o przychodzie z tego tytułu. Oznacza to, że działalnością rolniczą dla potrzeb ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest wszelka produkcja roślinna i zwierzęca (z zastrzeżeniem art. 2 ust. 3 ustawy) w stanie nieprzetworzonym, określonym jako naturalny, wykorzystująca materiał roślinny lub zwierzęcy pochodzący z własnych upraw, hodowli, chowu oraz wykorzystująca materiał roślinny i zwierzęcy nabyty od innych producentów. Z uwagi na to, że działy specjalne produkcji rolnej są rodzajem działalności rolniczej, muszą być spełnione przesłanki dla uznania działalności za rolniczą. W przypadku nabycia przez podatnika roślin lub zwierząt od innych producentów, okresy ich przetrzymywania, w których następuje ich biologiczny wzrost (tzn. czas liczony od dnia nabycia do dnia zbycia) – nie mogą być krótsze niż określone w ww. art. 2 ust. 2 ustawy, by można uznać tą działalność za działalność rolniczą.

Wskazać w tym miejscu należy, że zgodnie z art. 2 ust. 3a ww. ustawy, nie stanowią działów specjalnych produkcji rolnej uprawy, hodowla i chów zwierząt w rozmiarach nieprzekraczających wielkości określonych w załączniku nr 2 do ustawy, zwanym „Załącznikiem nr 2”, a obecnie określonych mocą rozporządzenia Ministra Rozwoju i Finansów z dnia 11 grudnia 2018 r. w sprawie norm szacunkowych dochodu z działów specjalnych produkcji rolnej (Dz. U. z 2018 r., poz. 2362).

Z powyższych przepisów wynika, że działy specjalne produkcji rolnej są wyłączone z działalności rolniczej. Uprawa określonych roślin, hodowla lub chów zwierząt stanowi dział specjalny produkcji rolnej, o ile ich rozmiary przekraczają wielkości określone w Załączniku Nr 2 do ustawy.

Załącznik nr 2 „Tabela rodzajów i rozmiarów działów specjalnych produkcji rolnej oraz norm szacunkowych dochodu rocznego” określa jakie uprawy, hodowla i chów zwierząt z uwagi na ich rozmiary nie stanowią działów specjalnych produkcji rolnej, a także normy szacunkowe dochodu rocznego odnoszące się do jednostek powierzchni upraw i innych jednostek poszczególnych rodzajów produkcji zwierzęcej. W Tabeli tej w pkt 5 i 6 wymienione zostały:

• drób rzeźny - powyżej 100 szt.:
  1. kurczęta,
  2. gęsi,
  3. kaczki,
  4. indyki,

• drób nieśny - powyżej 80 szt.:
  1. kury nieśne (w stadzie reprodukcyjnym),
  2. kury mięsne (w stadzie reprodukcyjnym),
  3. gęsi (w stadzie reprodukcyjnym),
  4. kaczki (w stadzie reprodukcyjnym),
  5. indyki (w stadzie reprodukcyjnym),
  6. kury (produkcja jaj konsumpcyjnych).
  
  

Zatem uprawa określonych roślin, hodowla lub chów zwierząt stanowi dział specjalny produkcji rolnej – o ile ich rozmiary przekraczają wielkości określone w ww. załączniku. Jeżeli dany rodzaj uprawy, czy też chów lub hodowla określonego gatunku zwierząt nie jest wymieniona w treści załącznika, bądź nie przekracza rozmiarów, o których mowa w tym załączniku, to należy uznać, że uprawa ta, hodowla, czy też chów nie stanowią działów specjalnych produkcji rolnej. Wówczas do przychodów z tej działalności nie znajdują zastosowania przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Jeżeli wskazana w treści załącznika uprawa, hodowla, czy też chów, przekracza rozmiary w nim wskazane, należy uznać, że uprawa ta, hodowla, czy też chów stanowią działy specjalne produkcji rolnej, a do uzyskiwanych z tego tytułu dochodów zastosowanie mają przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Źródła przychodów oraz sposób opodatkowania dochodów podatkiem dochodowym od osób fizycznych zostały określone w art. 10 ust. 1 cytowanej ustawy. Stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, źródłem przychodów są działy specjalne produkcji rolnej.

W myśl art. 15 ust. 1 ww. ustawy, przychód z działów specjalnych produkcji rolnej ustala się według zasad określonych w art. 14, jeżeli podatnik prowadzi księgi wykazujące te przychody. O zamiarze założenia ksiąg podatnik jest obowiązany zawiadomić właściwego naczelnika urzędu skarbowego przed rozpoczęciem roku podatkowego albo przed rozpoczęciem prowadzenia działów specjalnych produkcji rolnej, jeżeli nastąpiło ono w ciągu roku, z zastrzeżeniem ust. 2. W przypadku gdy obowiązek prowadzenia ksiąg rachunkowych wynika z przepisów o rachunkowości, przychód z działów specjalnych produkcji rolnej ustala się na podstawie prowadzonych ksiąg rachunkowych według zasad określonych w art. 14. W takim przypadku nie ma obowiązku zawiadamiania właściwego naczelnika urzędu skarbowego o założeniu ksiąg rachunkowych (art. 15 ust. 1 tej ustawy).

Ponadto, zasady ustalania dochodu z działów specjalnych produkcji rolnej określa przepis art. 24 ust. 4 ww. ustawy, który stanowi, że dochodem (stratą) z działów specjalnych produkcji rolnej jest różnica pomiędzy przychodem z tytułu prowadzenia tych działów a poniesionymi kosztami uzyskania, powiększona o wartość przyrostu stada zwierząt na koniec roku podatkowego w porównaniu ze stanem na początek roku i pomniejszona o wartość ubytków w tym stadzie w ciągu roku podatkowego. Dochód z działów specjalnych produkcji rolnej, jeżeli podatnik nie prowadzi ksiąg, o których mowa w art. 15, ustala się przy zastosowaniu norm szacunkowych dochodu z określonej powierzchni upraw lub jednostki produkcji zwierzęcej, określonych w załączniku nr 2.

Przepis art. 24 ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że minister właściwy do spraw finansów publicznych w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw rolnictwa, poczynając od roku podatkowego 2002, ogłasza w drodze rozporządzenia normy szacunkowe, o których mowa w ust. 4, zmieniając je corocznie w stopniu odpowiadającym wskaźnikowi wzrostu cen towarowej produkcji rolniczej, ogłaszanego przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej „Monitor Polski”. Ponadto, z art. 24 ust. 4b ww. ustawy wynika, że jeżeli rozmiary działów specjalnych produkcji rolnej przekraczają wielkości określone w załączniku nr 2, opodatkowaniu podlegają dochody uzyskane w roku podatkowym z całej powierzchni upraw lub wszystkich jednostek produkcji.

Z powyższych przepisów wynika, że w sytuacji, gdy z przepisów ustawy o rachunkowości wynika obowiązek prowadzenia ksiąg rachunkowych, przychód z działów specjalnych produkcji rolnej ustala się na podstawie prowadzonych ksiąg rachunkowych, według zasad określonych w art. 14 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Natomiast w przeciwnym przypadku podatnik ma prawo wyboru, tj. może – po uprzednim zawiadomieniu właściwego naczelnika urzędu skarbowego – ustalać przychody według zasad określonych w art. 14 ustawy podatku dochodowym od osób fizycznych, na podstawie ksiąg wykazujących te przychody (podatkowa księga przychodów i rozchodów lub księgi rachunkowe) bądź ustalać dochód przy zastosowaniu norm szacunkowych.

Nadmienić należy, że w myśl art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2019 r., poz. 351, z późn. zm.), przepisy ustawy o rachunkowości, zwanej dalej „ustawą”, stosuje się, z zastrzeżeniem ust. 3, do mających siedzibę lub miejsce sprawowania zarządu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej osób fizycznych, osób fizycznych, spółek cywilnych osób fizycznych, spółek cywilnych osób fizycznych i przedsiębiorstwa w spadku, spółek jawnych osób fizycznych, spółek partnerskich oraz przedsiębiorstw w spadku działających zgodnie z ustawą z dnia 5 lipca 2018 r. o zarządzie sukcesyjnym przedsiębiorstwem osoby fizycznej (Dz. U. poz. 1629), jeżeli ich przychody netto ze sprzedaży towarów, produktów i operacji finansowych za poprzedni rok obrotowy wyniosły co najmniej równowartość w walucie polskiej 2 000 000 euro.

Wobec powyższego, jeśli podatnik nie prowadzi podatkowej księgi przychodów i rozchodów, bądź ksiąg rachunkowych, dochód ustala się przy zastosowaniu norm szacunkowych, tj. na zasadach ryczałtowo-szacunkowych, zapisanych w art. 24 ust. 4a-4e ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Artykuł 24 ust. 4a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że normy szacunkowe dochodu rocznego, o których mowa w ust. 4, stosuje się od jednostek powierzchni upraw lub innych jednostek rodzajów produkcji określonych w kolumnie 3 załącznika nr 2, z tym że w przypadku:

1. upraw w szklarniach i tunelach foliowych – od 1 m² powierzchni ogólnej obliczanej według wewnętrznej długości ścian;
2. upraw grzybów i ich grzybni – od 1 m² powierzchni zajętej pod te uprawy;
3. wylęgarni drobiu – od 1 sztuki pisklęcia uzyskanego z wylęgu;
4. zwierząt laboratoryjnych – od 1 sztuki sprzedanych zwierząt – na podstawie zawartych umów dla potrzeb laboratoryjnych, badań i doświadczeń naukowych, analiz i testów prowadzonych w laboratoriach, a także kontroli procesów technologicznych;
5. hodowli i chowu zwierząt wymienionych pod lp. 15 lit. b-h załącznika nr 2 – od 1 sztuki zwierząt sprzedanych;
6. hodowli ryb akwariowych – od 1 dm³ objętości akwarium, obliczonej według wewnętrznych długości krawędzi.
   
   

W świetle powyższego, podstawę opodatkowania – obliczoną przy zastosowaniu norm szacunkowych dochodu – stanowi wyłącznie dochód wynikający z iloczynu właściwej dla danego rodzaju produkcji działu specjalnego normy szacunkowej dochodu i ilości jednostek produkcji, których ta norma dotyczy.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca jest rolnikiem i prowadzi zdywersyfikowaną działalność rolniczą we własnym gospodarstwie rolnym. W ramach działalności Wnioskodawca prowadzi m.in., działalność polegającą na powtarzających się cyklach hodowli gęsi w partiach po minimum 1 500 sztuk. Wnioskodawca zakupuje jednodniowe gęsie pisklęta, które odchowuje do osiągnięcia przez nie zdolności reprodukcyjnej, czyli ok. 9 miesięcy. Następnie przez okres ok. 4 lat produkowane są przez gęsi jaja wylęgowe, które Wnioskodawca sprzedaje producentowi piskląt gęsi rzeźnych. Po upływie okresu reprodukcyjnego, Wnioskodawca sprzedaje gęsi do uboju wyspecjalizowanym kupującym. Powyższe czynności Wnioskodawca wykonuje na podstawie wieloletnich umów ramowych z profesjonalnymi podmiotami działającymi w branży drobiarskiej.

Karma do żywienia gęsi pochodzi z własnej produkcji roślinnej Wnioskodawcy (w postaci owsa, pszenżyta), oraz od zewnętrznych dostawców, od których kupuje w szczególności: zboża, dodatki witaminowo - paszowe oraz śruty wysokobiałkowe. Na karmę dla gęsi Wnioskodawca przeznacza ok. 80% objętości własnych upraw. Koszty zakupu paszy dla gęsi od zewnętrznych dostawców to ok. 35% wydatków gospodarstwa rolnego, zaś przychody ze sprzedaży jaj i gęsi na rzeź to ok. 80-90% ogółu przychodów z gospodarstwa rolnego Wnioskodawcy.

Ponadto, w ramach działalności rolniczej Wnioskodawca prowadzi hodowlę bydła (byki, krowy, cielęta). Wnioskodawca średniorocznie utrzymuje po ok. 100 sztuk bydła, które sprzedaje do dalszej hodowli w wieku do 1 roku i wadze do ok. 300 kg oraz sprzedaje starsze sztuki, nienadające się do dalszej hodowli, na ubój. Wnioskodawca odnawia i poszerza stado bydła w drodze własnego rozrodu i co 5 lat zmienia buhaja w stadzie. Udział tej działalności stale się zwiększa w ogóle Jego działalności rolniczej, także ze względu na rosnące ceny wołowiny wysokiej jakości. Do obsługi gospodarstwa rolnego Wnioskodawca posiada własny sprzęt, tj. ciągnik, kosiarki, ładowarkę, rozsiewacz, młyn do rozdrabniania i mielenia zboża, i w tym zakresie jest niemal samowystarczalny. Wnioskodawca ma nadany weterynaryjny numer identyfikacyjny, a hodowla gęsi i czynności z niej wynikające są jednym z możliwych pól tej działalności.

W świetle powołanych przepisów prawa, stwierdzić należy, że hodowla i chów gęsi – stanowi działalność rolniczą, jeżeli okres pomiędzy zakupem gęsi a ich sprzedażą, w trakcie którego następuje ich biologiczny wzrost, wynosi co najmniej 16 dni, zgodnie z art. 2 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Nie ma przy tym znaczenia na jakim etapie rozwoju znajduje się hodowany drób (pisklęta, młodzież, dorosłe osobniki). Istotny jest wyłącznie okres przetrzymywania zakupionego drobiu.

Odnosząc zatem powołane wyżej uregulowania prawne do przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego stwierdzić należy, że ze względu na okres przetrzymywania zakupionych gęsi nieśnych (ok. 4 lata) prowadzona hodowla i chów gęsi produkujących jaja wylęgowe stanowi działalność rolniczą, ponieważ okres pomiędzy zakupem tych gęsi, a ich sprzedażą jest dłuższy niż wskazany w art. 2 ust. 2 cytowanej ustawy.

W przedmiotowej sprawie istotne znaczenie dla prawidłowego ustalenia zasad opodatkowania uzyskiwanych dochodów z hodowli i chowu gęsi w ramach działalności rolniczej ma również rozmiar prowadzonej działalności, bowiem informacje zawarte w Załączniku nr 2 do ustawy mają znaczenie w zakresie oceny, czy danego rodzaju działalność rolnicza ma charakter działów specjalnych produkcji rolnej.

Jak wynika z treści Załącznika, w odniesieniu do gęsi nieśnych stanowiących stado reprodukcyjne, nie stanowi działu specjalnego produkcji rolnej stado nieprzekraczające 80 sztuk gęsi nieśnych (poz. 6 Załącznika nr 2 do ustawy). Określając liczebność stada gęsiego ustawodawca określił je ogólnie, poprzez odwołanie się do pojęcia gęsi rzeźnych lub nieśnych, bez rozróżnienia na gatunek gęsi, ich etap rozwoju, czy przeznaczenie. Zatem, hodowla gęsi nieśnych – produkujących jaja wylęgowe – w stadzie powyżej 80 sztuk, jest działalnością rolniczą, z tym że zgodnie z przepisami ustawy – zaliczaną do działów specjalnych produkcji rolnej (chów i hodowla drobiu nieśnego). Przychody z działów specjalnych produkcji rolnej stanowią wówczas źródło przychodów podlegające opodatkowaniu, zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a zasady ustalania dochodu z działów specjalnych produkcji rolnej określone zostały w art. 24 ust. 4 ww. ustawy. W sytuacji, gdy przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej z przepisów ustawy o rachunkowości nie wynika obowiązek prowadzenia ksiąg i podatnik sam nie zgłosił zamiaru prowadzenia działów specjalnych produkcji rolnej, wówczas ma możliwość ustalania dochodu przy zastosowaniu norm szacunkowych dochodu z określonej powierzchni upraw lub jednostki produkcji zwierzęcej.

Mając powyższe na uwadze stwierdzić należy, że prowadzona przez Wnioskodawcę działalność polegająca na hodowli i chowie gęsi nieśnych (w stadzie reprodukcyjnym) w partiach po ok. 1 500 sztuk, jest działalnością rolniczą, zgodnie art. 2 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, która ze względu na jej rozmiary stanowi działy specjalne produkcji rolnej, w myśl art. 2 ust. 3 i ust. 3a powołanej ustawy. Uzyskiwane przez Wnioskodawcę dochody z działalności polegającej na hodowli i chowie gęsi, stanowią źródło przychodów, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 4 cytowanej ustawy. Zatem, działalność ta podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych na zasadach przewidzianych dla działów specjalnych produkcji rolnej. Skoro w przedmiotowej sprawie Wnioskodawca prowadzi hodowlę i chów gęsi nieśnych powyżej 80 sztuk, to dla celów podatku dochodowego od osób fizycznych dochody uzyskiwane ze sprzedaży gęsich jaj wylęgowych (związanych z hodowlą i chowem gęsi), jak również dochody pochodzące ze sprzedaży stada reprodukcyjnego gęsi, podlegają opodatkowaniu jako hodowla gęsi nieśnych w ramach działów specjalnych produkcji rolnej, dla których zastosowanie ma art. 24 ust. 4b ustawy o podatku dochodowego od osób fizycznych. Wobec tego, ustalając dochód przy zastosowaniu norm szacunkowych nie ma znaczenia, czy dochody uzyskiwane są ze sprzedaży gęsich jaj wylęgowych, czy ze sprzedaży hodowanych gęsi, bowiem opodatkowaniu w ramach działów specjalnych produkcji rolnej podlegają dochody uzyskane w roku podatkowym ze wszystkich jednostek produkcji (każdej sztuki gęsi), których normy szacunkowe dochodu określone zostały pod poz. 6 załącznika nr 2 do ustawy.

Zatem, nie można zgodzić się z Wnioskodawcą, że wskazana hodowla gęsi nie odpowiada żadnemu z rodzajów działalności wyliczonej w art. 2 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i jako działalność rolnicza nie podlega opodatkowaniu.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy zawarte we wniosku o wydanie indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w podstawionym stanie faktycznym.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900), przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n ww. ustawy, nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy Ordynacja podatkowa).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.