Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT1-3.4012.113.2019.3.JM
z 18 czerwca 2019 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 27 lutego 2019 r. (data wpływu 5 marca 2019 r.), uzupełnionym pismem z dnia 6 maja 2019 r. (data wpływu 10 maja 2019 r.) oraz pismem z dnia 31 maja 2019 r. (data wpływu 5 czerwca 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania voucherów i zaproszeń za bony różnego przeznaczenia oraz uznania, że czynnością podlegającą opodatkowaniu będzie faktyczne świadczenie usług w zamian za przyjmowany przez usługodawcę bon, a nie transfer vouchera/zaproszenia – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 marca 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania voucherów i zaproszeń za bony różnego przeznaczenia oraz uznania, że czynnością podlegającą opodatkowaniu będzie faktyczne świadczenie usług w zamian za przyjmowany przez usługodawcę bon, a nie transfer vouchera/zaproszenia.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 6 maja 2019 r. (data wpływu 10 maja 2019 r.) o wskazanie sposobu doręczania korespondencji Pełnomocnikowi Wnioskodawcy oraz pismem z dnia 31 maja 2019 r. (data wpływu 5 czerwca 2019 r.) o doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe (ostatecznie przedstawione w uzupełnieniu wniosku).

Wnioskodawca jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku VAT. Wnioskodawca prowadzi m. in. działalność portali internetowych.

Wnioskodawca zamierza rozpocząć współpracę z różnymi restauracjami polegającą na pośrednictwie w sprzedaży usług gastronomicznych. Pośrednictwo w sprzedaży usług gastronomicznych będzie polegać na sprzedaży voucherów oraz zaproszeń, które następnie klient, który je zakupił, będzie mógł wymienić na usługę gastronomiczną realizowaną w restauracji.

Oferowane vouchery nie będą zdefiniowane i w momencie ich zakupu przez klienta nie będzie wiadomo na jaką konkretnie usługę i jak opodatkowaną zostaną one wymienione. Oferowane vouchery będą kwotowe, tzn. że po ich zakupie klient będzie mógł je wymienić na jakiekolwiek danie, napój lub deser w restauracji opiewające na kwotę wskazaną na voucherze.

Zaproszenia również nie będą zdefiniowane. Po ich otrzymaniu klient będzie mógł je wymienić na pięciodaniowe menu degustacyjne, do którego będzie mógł również wybrać napój: wodę lub herbatę.

W momencie sprzedaży zaproszeń klientom (osobom fizycznym lub firmom) Wnioskodawca nie wie, czy nabywca wymieni zaproszenie tylko na pięciodaniowe menu degustacyjne, czy skorzysta również z możliwości wyboru napoju (wody lub herbaty). W ramach pięciodaniowego menu degustacyjnego nabywca może mieć określone konkretne dania albo może mieć możliwość wyboru różnych dań, np. zupy, dań mięsnych lub wegetariańskich.

W odpowiedzi na pytanie: „W jakim państwie (państwach) będą opodatkowane usługi gastronomiczne świadczone przez restauracje?”, Wnioskodawca wskazał, że usługi gastronomiczne świadczone przez restaurację będą opodatkowane w Polsce.

W odpowiedzi na pytanie: „Jaką stawką (stawkami) podatku od towarów i usług będą opodatkowane usługi realizowane w zamian za voucher/zaproszenie?”, Wnioskodawca wskazał, że Wnioskodawca w momencie sprzedaży voucherów/zaproszeń nie wie, na jaką usługę i jak opodatkowaną zostaną one zrealizowane. Końcowy odbiorca może bowiem wymienić voucher na obiad z napojami (alkoholowymi lub bezalkoholowymi; wówczas stawka podatku wynosiłaby 23 %) albo na obiad bez napojów (wówczas stawka podatku wynosiłaby 8%). Z kolei zaproszenie może zostać wymienione na obiad z wodą, herbatą lub kawą (wówczas stawka podatku wynosiłaby 23 %), albo na sam obiad bez dodatków (wówczas stawka podatku wynosiłaby 8 %).

W związku z powyższym Wnioskodawca nie jest w stanie określić w momencie sprzedaży voucherów/zaproszeń, jaka będzie stawka podatku. Powyższe zależy bowiem od tego, na jaką usługę końcowy odbiorca voucherów/zaproszeń zrealizuje je w restauracji. W istocie bowiem to ostatecznie podmiot, który voucher/zaproszenie zrealizuje w wybranej restauracji, zdecyduje czy nabędzie w zamian za nie danie opodatkowane według stawki VAT 8% czy też według stawki VAT 23%.

W odpowiedzi na pytanie: „Czy sprzedawane przez Wnioskodawcę vouchery/zaproszenia będą miały określoną wartość kwotową?”, Wnioskodawca wskazał, że vouchery będą określone kwotowo i będzie można wymienić je na dowolne danie lub dowolne napoje alkoholowe lub bezalkoholowe. Natomiast zaproszenia nie są określone kwotowo i można wymienić je pięciodaniowe danie i/lub wodę, herbatę lub kawę (z przygotowanego przez daną restaurację menu).

W odpowiedzi na pytanie: „Czy będzie znane miejsce opodatkowania usług gastronomicznych, na które voucher/zaproszenie zostanie wymienione?”, Wnioskodawca wskazał, że miejscem opodatkowania usług gastronomicznych, na które voucher/zaproszenie zostanie wymienione będzie terytorium Polski.

W odpowiedzi na pytanie: „Na czyją rzecz Wnioskodawca będzie wykonywał usługi pośrednictwa?”, Wnioskodawca wskazał, że Wnioskodawca będzie wykonywał usługi pośrednictwa na rzecz restauracji. Restauracje są odbiorcami usług świadczonych przez Wnioskodawcę i to one uzyskują korzyści z tytułu sprzedaży zaproszeń lub voucherów, w postaci przyszłej prawdopodobnej sprzedaży własnych usług. Wnioskodawca w zamian za sprzedaż voucherów i zaproszeń otrzymuje od restauracji wynagrodzenie.

W odpowiedzi na pytanie: „Czy Wnioskodawca będzie otrzymywał wynagrodzenie za usługi pośrednictwa? Jeżeli tak, to należy wskazać czy ww. wynagrodzenie będzie miało charakter prowizji czy inny rodzaj – należy wskazać jaki.”, Wnioskodawca wskazał, że Wnioskodawca będzie otrzymywał od restauracji wynagrodzenie prowizyjne, tj. wynagrodzenie za pośrednictwo w sprzedaży. Podstawą opodatkowania, zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy o VAT, będzie kwota wynagrodzenia pomniejszona o kwotę podatku należnego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy scharakteryzowane w opisie zdarzenia przyszłego vouchery i zaproszenia, powinny być na gruncie ustawy o podatku VAT zakwalifikowane jako bony różnego przeznaczenia, o których mowa w art. 2 pkt 44 ustawy o podatku od towarów i usług, a w konsekwencji czy dopiero faktyczne świadczenie usług w zamian za przyjmowany przez usługodawcę bon jako wynagrodzenie podlegać będzie opodatkowaniu VAT, zaś opodatkowaniu nie będzie podlegać wcześniejszy transfer voucheru/zaproszenia?

Zdaniem Wnioskodawcy, vouchery oraz zaproszenia oferowane przez Wnioskodawcę stanowią bon różnego przeznaczenia w rozumieniu art. 2 pkt 44 Ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2018 r. poz. 2174 z późn. zm., dalej jako: ustawa o VAT), zgodnie z którym „Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o bonie różnego przeznaczenia – rozumie się przez to bon inny niż bon jednego przeznaczenia”. Z kolei bonem jednego przeznaczenia, zgodnie z pkt 43 ww. przepisu jest bon, w przypadku którego miejsce dostawy towarów lub świadczenia usług, których bon dotyczy, oraz kwota należnego podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze z tytułu dostawy tych towarów lub świadczenia tych usług są znane w chwili emisji tego bonu.

Zarówno w przypadku przekazania voucheru, jak i zaproszenia, Wnioskodawca nie wie, na jaką konkretnie usługę, a co za tym idzie, jak opodatkowaną, zostaną one wymienione przez nabywcę. W związku z tym zarówno vouchery, jak i zaproszenia nie spełniają przesłanek z art. 2 ust. 43 ustawy o vat do uznania ich za bon jednego przeznaczenia. W przypadku vouchera nabywca może go wymienić na dowolną usługę w restauracji, np. obiad, ciasto z kawą itd. Każda z tych usług opodatkowana jest inną stawką podatku vat, której Wnioskodawca nie jest w stanie określić w momencie przekazania vouchera, a co za tym idzie, nie ma możliwości naliczenia i odprowadzenia podatku vat. Podobna sytuacja ma miejsce w przypadku zaproszeń, które nabywca może wymienić albo na pięciodaniowy obiad, opodatkowany stawką 8%, albo na obiad wraz z napojem – wówczas stawka podatku będzie wynosić 23%. W momencie przekazania zaproszenia Wnioskodawca nie wie na jaką usługę, i jak opodatkowaną, zostanie wymienione zaproszenie.

Powyższe zgodne jest ze stanowiskiem organów podatkowych. Jak wskazano m.in. w Interpretacji Ministra Finansów z dnia 09 stycznia 2015 r., nr PT8/033/98/608/PBD/14/ „opisane we wniosku o wydanie interpretacji świadczenie będące czynnością (usługą) złożoną obejmujące wydanie produktu do spożycia na miejscu (w lokalu) wraz z wykonaniem czynności dodatkowych stanowiące czynność złożoną (por. odpowiedź na pytanie nr 1), kwalifikowane jako usługa związana z wyżywieniem (PKWiU 56), w zakresie produktów spożywczych wymienionych w pkt 1 poz. 7 załącznika do rozporządzenia wykonawczego Ministra Finansów, objęta jest w całości stawką podstawową (nie ma podstaw do zastosowania dwóch stawek do tego świadczenia).

(...) Zatem usługa restauracyjna (związana z wyżywieniem); obejmująca dostawę produktu; co do zasady w całości podlega opodatkowaniu 8% stawką podatku VAT zgodnie z § 3 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów. Natomiast w sytuacji, gdy usługa ta obejmuje dostawę produktu żywnościowego lub napoju wymienionego w pozycji 7 załącznika do rozporządzenia Ministra Finansów w całości jest opodatkowana stawką podstawową (23%).”

Podobne stanowiska wyrażane są również w orzecznictwie sądów administracyjnych, m.in. w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 17 marca 2015 r., sygn. akt I SA/Kr 81/15 wskazano, że „W efekcie uprawniona jest ocena, że sprzedaż (dostawa) produktów (towarów) wymienionych w poz. 7 załącznika nr 1 do ww. rozporządzenia Ministra

Finansów nie jest czynnością (dostawą) samoistną, gdyż następuje w ramach usługi restauracyjnej (usługi związanej z wyżywieniem). Stąd też stawką właściwą dla dostawy tych produktów, tj. stawką 23% jest objęta również odnosząca się do tej dostawy część usługi restauracyjnej, w ramach świadczenia której następuje ta dostawa. Jak już wyżej akcentowano, nie ma wobec tego uzasadnionych podstaw do wyróżniania w usłudze dominujących komponentów, czy to usługowych, czy produktowych. Świadczenie stanowi kompleksową (jednolitą) usługę restauracyjną (związaną z wyżywieniem), co nie pozwala na opodatkowanie jej odrębnymi stawkami podatku VAT. Wyodrębnianie z kompleksowej usługi restauracyjnej (usługi związanej z wyżywieniem) stricte usługi i dostawy towaru, stałoby w sprzeczności z konstrukcją i ideą świadczenia kompleksowego, jako świadczenia jednorodnego. (…) W obliczu powyższego brak jest podstaw do akceptacji stanowiska, jakoby usługa restauracyjna mogła być powiązana z dwoma różnymi stawkami VAT, podstawową i obniżoną, a zatem usługa ta, obejmująca dostawę produktu co do zasady podlega opodatkowaniu 8%, VAT, zgodnie z § 7 ust. 1 pkt 1 ww. rozporządzenia wykonawczego, natomiast gdy obejmuje dostawę produktu, lub napoju z pozycji 7 załącznika do rozporządzenia, w całości jest opodatkowana stawką podstawową.”

Z kolei w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 17 marca 2015 r., sygn. akt I SA/Kr 80/15 wskazano, że „Skoro zgodnie z art. 29a ust. 1 u.p.t.u., kwota należna stanowiąca całość świadczenia należnego od nabywcy, obejmuje wszystkie elementy kosztów związanych z dostawą towarów lub świadczoną przez podatnika usługą oraz inne elementy kształtujące w efekcie kwotę żądaną od nabywcy, to koszty wyłożone przez sprzedającego winny wchodzić w podstawę opodatkowania. Tym samym w podstawie opodatkowania, powinny znaleźć się wszystkie elementy cenotwórcze konkretnej dostawy i zastosowana będzie stawka 23% do tak określonej podstawy opodatkowania. Podstawa opodatkowania powinna być ustalona według stawki podatkowej właściwej dla realizacji poszczególnych świadczeń oraz sprzedaży produktów.” Stanowisko to zostało potwierdzone również w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 22 marca 2017 r., sygn. akt I FSK 1454/15.

W świetle powyższego, opisane powyżej vouchery i zaproszenia powinny być uznane za bony różnego przeznaczenia. Zgodnie z art. 8b ust. 1 ustawy o vat „Faktyczne przekazanie towarów lub faktyczne świadczenie usług dokonane w zamian za bon różnego przeznaczenia przyjmowany przez dostawcę lub usługodawcę jako wynagrodzenie lub część wynagrodzenia podlega opodatkowaniu podatkiem. Nie podlega opodatkowaniu podatkiem wcześniejszy transfer bonu różnego przeznaczenia.”

Zgodnie z powyższym sama czynność przekazania (transferu) bonu różnego przeznaczenia, w przedmiotowej sprawie, vouchera i zaproszenia, nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegać będzie dopiero faktyczne przekazanie towarów lub faktycznie świadczenie usługi dokonane w zamian za bon różnego przeznaczenia (voucher lub zaproszenie). Oznacza to, że podatek VAT powinien zostać naliczony i odprowadzony dopiero w momencie wymiany vouchera lub zaproszenia przez nabywcę w restauracji.

W związku z tym, że czynność przekazania vouchera lub zaproszenia nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, nie powinna być dokumentowana fakturą, tylko notą księgową lub innym dokumentem wewnętrznym. Takie stanowisko znajduje potwierdzenie m.in. w Interpretacji Indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 19.02.2010 r. nr IBPP1 /443-1167/09/MS, Interpretacji Indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 24.09.2014 r. nr IPPP2/443-556/14-4/AO, Interpretacji Indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 25.02.2015 r. nr IPPP3/443-1197/14-2/IG. Mimo, iż powyższa interpretacja wydana została na podstawie poprzednio obowiązujących przepisów, zdaniem Wnioskodawcy będzie mieć analogiczne zastosowanie do przedmiotowego zdarzenia przyszłego.

Zgodnie z powyższym Wnioskodawca czynność przekazania vouchera lub zaproszenia powinien udokumentować notą księgową lub innym dokumentem wewnętrznym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy – przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez towary – na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy – rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Na mocy art. 8 ust. 1 ustawy – przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Wskazać w tym miejscu należy, że od dnia 1 stycznia 2019 r. do ustawy o podatku od towarów i usług zostały wprowadzone dodatkowe przepisy mające na celu implementację dyrektywy Rady (UE) 2016/1065 z dnia 27 czerwca 2016 r. zmieniającej dyrektywę 2006/112/WE w odniesieniu do bonów na towary lub usługi (Dz. Urz. UE L 177 z 01.07.2016, str. 9). Celem wprowadzonych przepisów jest uproszczenie, modernizacja i ujednolicenie przepisów ustawy mających zastosowanie do bonów na towary lub usługi. Przy czym nowe regulacje mają zastosowanie wyłącznie do bonów wyemitowanych po dniu 31 grudnia 2018 r.

W myśl art. 2 pkt 41 ustawy – przez bon rozumie się instrument, z którym wiąże się obowiązek jego przyjęcia jako wynagrodzenia lub części wynagrodzenia za dostawę towarów lub świadczenie usług, w przypadku którego towary, które mają zostać dostarczone, lub usługi, które mają zostać wykonane, lub tożsamość potencjalnych dostawców lub usługodawców są wskazane w samym instrumencie lub określone w powiązanej dokumentacji, w tym w warunkach wykorzystania tego instrumentu.

Zgodnie z art. 2 pkt 43 ustawy – bon jednego przeznaczenia to bon, w przypadku którego miejsce dostawy towarów lub świadczenia usług, których bon dotyczy, oraz kwota należnego podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze z tytułu dostawy tych towarów lub świadczenia tych usług są znane w chwili emisji tego bonu.

Natomiast przez bon różnego przeznaczenia rozumie się bon inny niż bon jednego przeznaczenia (art. 2 pkt 44 ustawy).

Emisja bonu – w myśl art. 2 pkt 42 ustawy – to pierwsze wprowadzenie bonu do obrotu.

Natomiast przez transfer bonu rozumie się emisję bonu oraz każde przekazanie tego bonu po jego emisji (art. 2 pkt 45 ustawy).

Wskazać w tym miejscu należy, że wprowadzenie definicji bonu na towary i usługi jest nie tylko istotne ze względu na potrzebę harmonizacji opodatkowania podatkiem VAT w odniesieniu do transakcji z wykorzystaniem bonów w Unii Europejskiej, lecz także ze względu na potrzebę unikania zakłóceń konkurencji. Celem tej definicji jest również rozróżnienie pomiędzy bonami, które można wymienić na towary i usługi a instrumentami płatniczymi, które służą wyłącznie do realizacji płatności, gdyż opodatkowanie bonów podatkiem VAT jako specyficznego środka płatniczego i instrumentów płatniczych jest różne.

Z uwagi na fakt, że bony w praktyce mogą nabierać coraz więcej cech, które charakteryzują instrumenty płatnicze, w każdym przypadku należy badać, czy płatności, przy których skorzystać można z takiego instrumentu, dotyczą ograniczonej liczby oznaczonych co do nazwy towarów lub usług lub czy tożsamość potencjalnych oferentów dostaw towarów lub usług jest znana z góry – wówczas taki instrument zachowuje swój charakter bonu. Należy przy tym podkreślić, że bon może mieć formę materialną lub elektroniczną.

W odniesieniu do rozróżnienia bonu jednego przeznaczenia od bonu różnego przeznaczenia wskazać należy, że związane jest to z odmiennym traktowaniem tych bonów w świetle VAT. Istotą tego rozróżnienia jest to, czy w związku z dostawą towarów lub świadczeniem usług, na które bon ostatecznie zostanie wymieniony, w momencie emisji bonu, dostępnych jest wystarczająco dużo informacji, by stwierdzić, gdzie ma nastąpić opodatkowanie podatkiem i w jakiej kwocie. Zatem gdy powyższe dane są możliwe do określenia, tj. w momencie emisji bonu można określić jego miejsce opodatkowania oraz wysokość podatku należnego, to mamy do czynienia z bonem jednego przeznaczenia. W pozostałych przypadkach, tj. gdy nie można ustalić miejsca opodatkowania w momencie emisji bonu lub nie jest znana kwota podatku należnego mamy do czynienia z bonami różnego przeznaczenia.

Zasady dotyczące opodatkowania transferu bonów jednego i różnego przeznaczenia zostały przedstawione w dziale II rozdziale 2a ustawy „Opodatkowanie w przypadku stosowania bonów”.

I tak, w myśl art. 8a ust. 1 ustawy – transfer bonu jednego przeznaczenia dokonany przez podatnika działającego we własnym imieniu uznaje się za dostawę towarów lub świadczenie usług, których ten bon dotyczy.

Stosownie do art. 8a ust. 2 ustawy – faktycznego przekazania towarów lub faktycznego świadczenia usług w zamian za bon jednego przeznaczenia przyjmowany przez dostawcę lub usługodawcę jako wynagrodzenie lub część wynagrodzenia nie uznaje się za niezależną transakcję w części, w której wynagrodzenie stanowił bon.

Jak stanowi art. 8a ust. 3 ustawy – jeżeli transferu bonu jednego przeznaczenia dokonuje podatnik działający w imieniu innego podatnika, uznaje się, że taki transfer stanowi dostawę towarów lub świadczenie usług, których ten bon dotyczy, dokonane przez podatnika, w imieniu którego działa podatnik.

W przypadku gdy dostawca towarów lub usługodawca nie jest podatnikiem, który działając we własnym imieniu, wyemitował bon jednego przeznaczenia, uznaje się, że ten dostawca lub usługodawca dokonał odpowiednio dostawy towarów lub świadczenia usług, których ten bon dotyczy, na rzecz podatnika, który wyemitował ten bon (art. 8a ust. 4 ustawy).

Zgodnie z art. 8b ust. 1 ustawy – faktyczne przekazanie towarów lub faktyczne świadczenie usług dokonane w zamian za bon różnego przeznaczenia przyjmowany przez dostawcę lub usługodawcę jako wynagrodzenie lub część wynagrodzenia podlega opodatkowaniu podatkiem. Nie podlega opodatkowaniu podatkiem wcześniejszy transfer bonu różnego przeznaczenia.

W przypadku gdy transferu bonu różnego przeznaczenia dokonuje podatnik inny niż podatnik dokonujący czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem zgodnie z ust. 1, opodatkowaniu podatkiem podlegają usługi pośrednictwa oraz inne usługi, które można zidentyfikować, takie jak usługi dystrybucji lub promocji, dotyczące tego bonu (art. 8b ust. 2 ustawy).

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku VAT. Wnioskodawca prowadzi m. in. działalność portali internetowych.

Wnioskodawca zamierza rozpocząć współpracę z różnymi restauracjami polegającą na pośrednictwie w sprzedaży usług gastronomicznych. Pośrednictwo w sprzedaży usług gastronomicznych będzie polegać na sprzedaży voucherów oraz zaproszeń, które następnie klient, który je zakupił, będzie mógł wymienić na usługę gastronomiczną realizowaną w restauracji.

Odnosząc się do wątpliwości Wnioskodawcy objętych zakresem pytania, należy w pierwszej kolejności rozstrzygnąć czy vouchery i zaproszenia będące przedmiotem wniosku stanowią bony jednego przeznaczenia czy bony różnego przeznaczenia.

Jak już wcześniej wskazano, przez bon jednego przeznaczenia należy rozumieć taki bon, w przypadku którego miejsce dostawy towarów lub świadczenia usług, których dany bon dotyczy oraz kwota należnego podatku z tytułu dostawy tych towarów lub świadczenia tych usług są znane w chwili emisji tego bonu. Natomiast za bon różnego przeznaczenia uznaje się bon inny niż bon jednego przeznaczenia.

Z okoliczności sprawy wynika, że usługi gastronomiczne świadczone przez restaurację będą opodatkowane w Polsce. Vouchery będą określone kwotowo i będzie można wymienić je na dowolne danie lub dowolne napoje alkoholowe lub bezalkoholowe. Natomiast zaproszenia nie są określone kwotowo i można wymienić je na pięciodaniowe danie i/lub wodę, herbatę lub kawę (z przygotowanego przez daną restaurację menu). Wnioskodawca w momencie sprzedaży voucherów/zaproszeń nie wie, na jaką usługę i jak opodatkowaną zostaną one wymienione. Wnioskodawca nie jest w stanie określić w momencie sprzedaży voucherów/zaproszeń, jaka będzie stawka podatku. Powyższe zależy bowiem od tego, na jaką usługę końcowy odbiorca voucherów/zaproszeń wymieni je w restauracji.

Biorąc pod uwagę powyższe należy stwierdzić, że vouchery oraz zaproszenia oferowane przez Wnioskodawcę będą stanowić bony różnego przeznaczenia, o których mowa w art. 2 pkt 44 ustawy.

Mając na uwadze powołane przepisy prawa oraz przedstawiony opis sprawy należy stwierdzić, że skoro vouchery oraz zaproszenia oferowane przez Wnioskodawcę będą stanowić bony różnego przeznaczenia, o których mowa w art. 2 pkt 44 ustawy, to transfer voucherów oraz zaproszeń oferowanych przez Wnioskodawcę nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zgodnie z art. 8b ust. 1 zdanie drugie ustawy. Natomiast zgodnie z art. 8b ust. 1 zdanie pierwsze ustawy czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT będzie realizacja voucheru/zaproszenia, czyli świadczenie usług na rzecz dysponenta voucheru/zaproszenia, regulującego zapłatę posiadanym voucherem/zaproszeniem. Przy czym należy zauważyć, że czynność ta będzie podlegała opodatkowaniu u kontrahenta Wnioskodawcy, tj. restauracji.

Niezależnie od powyższego należy zauważyć, iż w opisie sprawy Wnioskodawca wskazał, że będzie wykonywał usługi pośrednictwa na rzecz restauracji. Wnioskodawca będzie otrzymywał od restauracji wynagrodzenie prowizyjne, tj. wynagrodzenie za pośrednictwo w sprzedaży.

Z powołanego powyżej art. 8b ust. 2 ustawy wynika, że w przypadku gdy transferu bonu różnego przeznaczenia dokonuje podatnik inny niż podatnik faktycznie świadczący usługi w zamian za ten bon, opodatkowaniu podatkiem podlegają usługi pośrednictwa oraz inne usługi, które można zidentyfikować, takie jak usługi dystrybucji lub promocji, dotyczące tego bonu.

Uwzględniając powyższe należy stwierdzić, że w przedmiotowej sprawie - po stronie Wnioskodawcy - czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług będzie – na podstawie art. 8b ust. 2 ustawy – świadczona przez Wnioskodawcę na rzecz danej restauracji usługa pośrednictwa.

Zatem oceniając stanowisko Wnioskodawcy należało uznać je za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniem wskazanym we wniosku, w szczególności opodatkowania właściwymi stawkami podatku usług realizowanych w zamian za vouchery/zaproszenia – nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy co oznacza, że w przypadku gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

  1. z zastosowaniem art. 119a;
  2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
  3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.


doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj