Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB1-2.4010.190.2019.2.PH
z 25 czerwca 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 900), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 30 kwietnia 2019 r. (data wpływu 13 maja 2019 r.), uzupełnionym 19 czerwca 2019 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia momentu korekty przychodu z tytułu napraw powypadkowych wykonywanych przez serwis blacharsko-lakierniczo-mechaniczny (likwidacji szkód komunikacyjnych) oraz z tytułu świadczenia usług wynajmu samochodów zastępczych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 maja 2019 r. do Organu wpłynął wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia momentu korekty przychodu z tytułu napraw powypadkowych wykonywanych przez serwis blacharsko-lakierniczo-mechaniczny (likwidacji szkód komunikacyjnych) oraz z tytułu świadczenia usług wynajmu samochodów zastępczych.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 5 czerwca 2019 r. Znak: 0111-KDIB1-2.4010.190.2019.1.PH wezwano do jego uzupełnienia. Uzupełnienia dokonano 19 czerwca 2019 r.

We wniosku przedstawiono następujący zaistniały stan faktyczny:

Wnioskodawca, będący czynnym podatnikiem VAT, prowadzi działalność gospodarczą w postaci serwisu blacharsko-lakierniczo-mechanicznego, którego to główna działalność opiera się na naprawach pojazdów samochodowych w zakresie likwidacji szkód komunikacyjnych na zlecenie strony poszkodowanej w takim zdarzeniu lub na zlecenie sprawcy zdarzenia. Wszelkie rozliczenia z tytułu wykonanych usług odbywają się z Towarzystwami Ubezpieczeniowymi (dalej: „TU”) na zasadzie rozliczenia bezgotówkowego, do którego upoważnił podatnika składający zlecenie naprawy pojazdu lub właściciel pojazdu. W skrócie rozliczenie odbywa się w taki sposób, że zlecający odbiera pojazd po naprawie, a serwis (Wnioskodawca) przesyła całą dokumentację do ubezpieczyciela celem jej weryfikacji i wypłaty odszkodowania.

Proces działania jest taki, ponieważ najczęściej poszkodowany lub sprawca nie dysponuje wystarczającymi środkami finansowymi, które należałoby zainwestować w naprawę uszkodzonego pojazdu. Klient zlecający usługę do wykonania przez Wnioskodawcę zgłasza do swojego ubezpieczyciela lub do ubezpieczyciela sprawcy – szkodę komunikacyjną, wypełnia dokumenty, opisuje zdarzenie i z otrzymanym, nadanym przez ubezpieczyciela numerem szkody zgłasza się do serwisu Wnioskodawcy celem naprawy uszkodzonego pojazdu. Zlecający wypełnia dla Wnioskodawcy upoważnienie do komunikacji z TU oraz oświadczenie o bezgotówkowym rozliczeniu naprawy pomiędzy serwisem naprawczym, a ubezpieczycielem.

Ubezpieczyciel, po zakończeniu naprawy i skompletowaniu dokumentacji (łącznie z fakturą za naprawę), ustala swoją odpowiedzialność w szkodzie, jej zakres oraz dokładną wartość szkody – zgodnie z opisem, jaki stosuje każda ubezpieczalnia na kosztorysie naprawy, który jest tylko względnym ustaleniem zakresu i sposobu naprawy pojazdu i nie określa na 100% czy tak faktycznie rozliczy się naprawa pojazdu.

Zapis na kosztorysie naprawy: „Niniejszy dokument stanowi jedynie informację o prawdopodobnej wysokości wartości szkody i nie stanowi oświadczenia o przyjęciu odpowiedzialności przez TU. Decyzja o przyjęciu odpowiedzialności zostanie podjęta po przeprowadzeniu dalszych czynności likwidacyjnych, zmierzających do ustalenia stanu faktycznego i zasadności zgłaszanych roszczeń. Zastrzegamy także, iż rozmiar odszkodowania może ulec zmianie w stosunku do wyżej ustalonej wartości szkody, jeżeli w dalszym toku czynności likwidacyjnych zostaną ustalone okoliczności rozszerzające lub ograniczające odpowiedzialność odszkodowawczą ubezpieczyciela zgodnie z powszechnie obowiązującymi przepisami prawa”.

Wnioskodawca ma taki zapis na każdym kosztorysie, który otrzymuje od ubezpieczalni klienta, który złożył w serwisie zlecenie naprawy. Po zakończeniu naprawy, jak wspomniano powyżej, Wnioskodawca wydaje klientowi naprawiony pojazd, a komplet dokumentacji przesyła do ubezpieczyciela celem weryfikacji oraz wypłaty odszkodowania. W każdym przypadku ubezpieczania wydaje decyzję o wypłacie odszkodowania, jednak w wielu przypadkach uznaje jakąś czynność za niezwiązaną ze szkodą lub stosuje tak zwaną amortyzację części i podzespołów pojazdu w sobie tylko określony i znany sposób.

Ubezpieczalnie często nie uznają płynów eksploatacyjnych lub kwestionują stawki zastosowanej robocizny, o czym Wnioskodawca na etapie wystawiania faktury przeważnie nie wie, ponieważ weryfikacja całości dokumentacji następuje po zakończeniu naprawy i przesłaniu wszelkich dokumentów do TU.

Do niektórych przypadków podczas likwidacji szkody komunikacyjnej, podatnik sprzedaje także usługę polegającą na wypożyczaniu samochodu zastępczego dla klienta, który jest poszkodowany w kolizji drogowej lub w wypadku drogowym. W tej sytuacji podatnik także wystawia fakturę za wynajem samochodu zastępczego i przesyła do ubezpieczalni celom weryfikacji i wypłaty środków finansowych za wynajęty pojazd zastępczy.

W przypadku takich faktur, ubezpieczalnia także weryfikuje stawkę dobową za wynajęty pojazd zastępczy oraz zasadność ilości dni wynajmu w stosunku do rozmiaru szkody. Ubezpieczalnia dokonuje tego po otrzymaniu pełnej dokumentacji szkodowej.

Reasumując całe rozliczenie naprawy z TU klienta, odbywa się po zakończeniu naprawy, wystawieniu faktury oraz przesłaniu dokumentacji do TU celem merytorycznej weryfikacji rozmiaru i kosztów naprawy.

Przy weryfikacji dokonanej przez TU obniżającej koszty naprawy lub wartość wypłaty za wypożyczenie samochodu zastępczego podatnik ma dwa wyjścia: jeśli nie zgadza się z weryfikacją ubezpieczyciela może zgodnie z przepisami prawa i informacją od Ubezpieczyciela (od decyzji ubezpieczyciela przysługuje podatnikowi prawo wystąpienia z wnioskiem o rozpatrzenie sprawy przez Rzecznika Finansowego w trybie przewidzianym w Ustawie z dnia 5 sierpnia 2015 r. o rozpatrywaniu reklamacji przez podmioty rynku finansowego i o Rzeczniku Finansowym) lub także podatnik może skorzystać z prawa dochodzenia roszczeń na drodze postępowania sądowego w terminach określonych w Kodeksie Cywilnym, gdzie sądem właściwym do rozpoznania powództwa jest zgodnie z decyzją klienta sąd właściwy dla miejsca zamieszkania lub siedziby klienta albo sąd właściwości ogólnej.

Taka ścieżka postępowania, gdyby ją zastosować, naraża podatnika jako podmiot, który tylko wykonuje usługę, a nie jest faktycznym sprawcą szkody na możliwość utraty płynności finansowej z powodu przewlekłego i długotrwałego postępowania sądowego, które, jak Wnioskodawca sprawdził, w kilku sprawach może trwać od jednego roku do dwóch lat bez otrzymania należnego wynagrodzenia za wykonane przez Wnioskodawcę czynności.

Oczywiście podatnik może także zgodzić się, co najczęściej robi, aby utrzymać płynność finansową ze stanowiskiem ubezpieczalni i zastosować rabat, obniżyć cenę wykonanej usługi lub skorygować pozycje użytych części do naprawy dla TU.

Podatnik podaje w tym miejscu przykład odpowiedzi dwóch ubezpieczalni: „w danej szkodzie nie widzimy podstaw do wypłaty odszkodowania w takiej wysokości. Wskazana w fakturze kwota wynajmu nie może być brana pod uwagę, ponieważ zawyża rozmiar szkody i wykracza poza zakres normalnych następstw działania lub zaniechania z którego szkoda wynikła. Na poszkodowanym ciąży także obowiązek współdziałania z ubezpieczycielem w kwestii minimalizacji szkody oraz obowiązek nie przyczyniania się do zwiększenia jej rozmiarów. W związku z powyższym nie widzimy podstaw do zmiany decyzji o przyznanym odszkodowaniu” – podatnik otrzymuje praktycznie ten sam tekst przy każdym złożonym odwołaniu się co do decyzji ubezpieczalni w zakresie wysokości wypłacanego odszkodowania. Nie ma jednoznacznych przepisów w Polsce o stosowaniu stawek robocizny za naprawę szkód komunikacyjnych oraz jednakowej wykładni dla każdej ubezpieczalni o stawkach za wynajem pojazdu zastępczego.

Podatnik spotyka się z tym, że każda ubezpieczalnia stosuje swoją wykładnię do rozliczenia szkody i ustalenia wysokości odszkodowania, a nawet potrafi wydać dwie różne decyzje w takich samych dwóch przypadkach.

Niestety pomimo prób podatnika dotyczących unormowania tego rynku i mocnej argumentacji, a także próbach ujednolicenia zasad działania z ubezpieczalniami – podatnik toczył nierówną walkę z TU, która występują z pozycji siły. Najczęściej pozostaje podatnikowi przyjąć wartość odszkodowania, którą przedstawia ubezpieczyciel po zakończeniu naprawy i wykonać korektę faktury do kwoty zgodnej z wyceną TU.

W uzupełnieniu wniosku z 11 czerwca 2019 r. Wnioskodawca wskazał, że w przypadku faktur przychodowych – sprzedażowych, Wnioskodawca rozpoznaje przychód w momencie sprzedaży, natomiast w opisanym stanie faktycznym ma wątpliwości, kiedy rozpoznać korektę tego przychodu i póki co rozpoznaje go na bieżąco po stwierdzeniu nieprawidłowości lub po ustaleniu zasad rozliczenia likwidacji szkody na danym pojeździe lub kosztów wynajmu pojazdu zastępczego z danym Towarzystwem Ubezpieczeniowym oraz wystawieniu faktury korygującej. W tym momencie właśnie rozpoznaje przychód podatkowy i stąd pytanie czy to jest prawidłowe.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca prawidłowo sądzi, iż otrzymanie decyzji od ubezpieczalni o wysokości odszkodowania za naprawę szkody lub wysokości wypłaty kwoty za wypożyczony samochód zastępczy oraz wykonanie korekty faktury do kwoty zgodnie z decyzją ubezpieczyciela pozwala rozliczyć podatnikowi tę korektę przy rozliczaniu podatku CIT w miesiącu jej powstania i podpisania przez odbierającego dokument korekty?

Zdaniem Wnioskodawcy, przy takim systemie rozliczania wypłaty odszkodowań, jak opisany powyżej, Wnioskodawca nie ma wiedzy o wysokości odszkodowania lub kwoty za wynajem samochodu zastępczego, jaka będzie wypłacona po zakończonym procesie likwidacji szkody.

Wnioskodawca może tylko domniemać i uprawdopodobniać wysokość kwoty odszkodowania, lecz niestety nie jest do końca pewny jej wysokości przed wykonaniem weryfikacji merytorycznej danej sprawy przez TU, które stosuje nie do końca jasne zasady rozliczania. W takim przypadku, niestety, wykonywanie korekt do wcześniej wystawionych faktur jest niezbędne i nie ma sposobu, aby ograniczyć to zjawisko.

Dlatego Wnioskodawca prosi o wydanie interpretacji, czy jego działanie w postaci korekty danej faktury po ustaleniu wysokości odszkodowania z ubezpieczalnią są zasadne i czy ich rozliczenie powinno nastąpić w miesiącu jej wystawienia, po ustaleniach poczynionych i po wydanej decyzji przez Towarzystwo Ubezpieczeniowe oraz czy podatek CIT podatnik może rozliczać w miesiącu wystawienia i podpisania przez odbiorcę korekty faktury.

W uzupełnieniu wniosku z 11 czerwca 2019 r. Wnioskodawca wskazał, że w przypadku kiedy weryfikacja zasadności rozliczenia szkody komunikacyjnej co do jej wartości ujawnionej na fakturze, a także wartości wynajmu pojazdu zastępczego dla poszkodowanego w kolizji lub wypadku drogowym przez TU, następuje dopiero po otrzymaniu faktur od Wnioskodawcy za naprawę i dopiero po wydaniu własnej decyzji TU o przyjęciu odpowiedzialności za naprawę, powoduje, że Wnioskodawca do tego czasu nie zna końcowej wartości likwidacji szkody.

Sam zakres naprawy w postaci listy części zamiennych i ilości czasowej robocizny Wnioskodawca zna, ale wartości kwotowej nie. Ustawą z dnia 24 lipca 2015 r. o zmianie niektórych ustaw w związku ze wspieraniem polubownych metod rozwiązywania sporów wprowadzono nowe rozwiązania (dotyczące m.in. korygowania przychodów). W art. 14 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dodano nowe ust. lm-1p odnośnie księgowania przychodowych faktur korygujących. Określono, że jeżeli korekta przychodu nie jest spowodowana błędem rachunkowym lub inną oczywistą omyłką, korekty dokonuje się poprzez zmniejszenie lub zwiększenie przychodów osiągniętych w okresie rozliczeniowym, w którym została wystawiona faktura korygująca.

Po zapoznaniu się z przepisami oraz wykładnią, Wnioskodawca uważa, że w takim przypadku powinien ująć korektę zmniejszającą w dacie wystawienia faktury korygującej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 865 z późn. zm, dalej: „updop”), przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe.

W myśl art. 12 ust. 3 updop, za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, a także za przychody uzyskane z zysków kapitałowych, z wyłączeniem przychodów, o których mowa w art. 7b ust. 1 pkt 1, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Podstawowa zasada określania daty powstania przychodu związanego z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej została uregulowana przez ustawodawcę w treści art. 12 ust. 3a updop. Na mocy tego przepisu, za datę powstania przychodu, o którym mowa w ust. 3, uważa się, z zastrzeżeniem ust. 3c-3g oraz 3j-3m, dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi, albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień:

1. wystawienia faktury albo
2. uregulowania należności.
   
   

W świetle ww. przepisu o powstaniu przychodu podatkowego decyduje zaistnienie najwcześniejszego momentu w nim wyznaczonego, a więc dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi. Jeżeli jednak podatnik przed tym dniem wystawił fakturę lub otrzymał należność to przychód powstaje w tym dniu.

Kwestię dotyczącą korekty przychodu reguluje art. 12 ust. 3j updop, zgodnie z którym, jeżeli korekta przychodu nie jest spowodowana błędem rachunkowym lub inną oczywistą omyłką, korekty dokonuje się poprzez zmniejszenie lub zwiększenie przychodów osiągniętych w okresie rozliczeniowym, w którym została wystawiona faktura korygująca lub, w przypadku braku faktury, inny dokument potwierdzający przyczyny korekty.

Dodatkowo, art. 12 ust. 3k updop precyzuje, że jeżeli w okresie rozliczeniowym, o którym mowa w ust. 3j, podatnik nie osiągnął przychodów lub osiągnięte przychody są niższe od kwoty zmniejszenia, podatnik jest obowiązany zwiększyć koszty uzyskania przychodów o kwotę, o którą nie zostały zmniejszone przychody.

W przedstawionym stanie faktycznym Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w postaci serwisu blacharsko-lakierniczo-mechanicznego, którego główna działalność polega na naprawach pojazdów samochodowych w zakresie likwidacji szkód komunikacyjnych. Naprawy odbywają się na zlecenie strony poszkodowanej w takim zdarzeniu lub na zlecenie sprawcy zdarzenia, natomiast rozliczenia z tytułu wykonanych usług odbywają się z Towarzystwami Ubezpieczeniowymi (dalej: „TU”) na zasadzie rozliczenia bezgotówkowego, do którego upoważnił podatnika składający zlecenie naprawy pojazdu lub właściciel pojazdu.

Zlecający odbiera pojazd po naprawie, a Wnioskodawca przesyła całą dokumentację do ubezpieczyciela celem jej weryfikacji i wypłaty odszkodowania. Klient zlecający usługę do wykonania przez Wnioskodawcę zgłasza do swojego ubezpieczyciela lub do ubezpieczyciela sprawcy – szkodę komunikacyjną, wypełnia dokumenty, opisuje zdarzenie i z otrzymanym, nadanym przez ubezpieczyciela numerem szkody zgłasza się do serwisu Wnioskodawcy celem naprawy uszkodzonego pojazdu. Zlecający wypełnia dla Wnioskodawcy upoważnienie do komunikacji z TU oraz oświadczenie o bezgotówkowym rozliczeniu naprawy pomiędzy serwisem naprawczym, a ubezpieczycielem. Ubezpieczyciel, po zakończeniu naprawy i skompletowaniu dokumentacji (łącznie z fakturą za naprawę), ustala swoją odpowiedzialność w szkodzie, jej zakres oraz dokładną wartość szkody – zgodnie z opisem, jaki stosuje każda ubezpieczalnia na kosztorysie naprawy, który jest tylko względnym ustaleniem zakresu i sposobu naprawy pojazdu i nie określa na 100% czy tak faktycznie rozliczy się naprawa pojazdu.

Na otrzymywanych przez Wnioskodawcę kosztorysach znajdują się zapisy o treści: „Niniejszy dokument stanowi jedynie informację o prawdopodobnej wysokości wartości szkody i nie stanowi oświadczenia o przyjęciu odpowiedzialności przez TU. Decyzja o przyjęciu odpowiedzialności zostanie podjęta po przeprowadzeniu dalszych czynności likwidacyjnych, zmierzających do ustalenia stanu faktycznego i zasadności zgłaszanych roszczeń. Zastrzegamy także, iż rozmiar odszkodowania może ulec zmianie w stosunku do wyżej ustalonej wartości szkody, jeżeli w dalszym toku czynności likwidacyjnych zostaną ustalone okoliczności rozszerzające lub ograniczające odpowiedzialność odszkodowawczą ubezpieczyciela zgodnie z powszechnie obowiązującymi przepisami prawa”.

Po zakończeniu naprawy Wnioskodawca wydaje klientowi naprawiony pojazd, a komplet dokumentacji przesyła do ubezpieczyciela celem weryfikacji oraz wypłaty odszkodowania. W każdym przypadku ubezpieczyciel wydaje decyzję o wypłacie odszkodowania, jednak w wielu przypadkach uznaje jakąś czynność za niezwiązaną ze szkodą lub stosuje tak zwaną amortyzację części i podzespołów pojazdu w sobie tylko określony i znany sposób. Ubezpieczyciele często nie uznają płynów eksploatacyjnych lub kwestionują stawki zastosowanej robocizny, o czym Wnioskodawca na etapie wystawiania faktury przeważnie nie wie, ponieważ weryfikacja całości dokumentacji następuje po zakończeniu naprawy i przesłaniu wszelkich dokumentów do TU. Do niektórych przypadków podczas likwidacji szkody komunikacyjnej, podatnik sprzedaje także usługę polegającą na wypożyczaniu samochodu zastępczego dla klienta, który jest poszkodowany w kolizji drogowej lub w wypadku drogowym. W tej sytuacji podatnik także wystawia fakturę za wynajem samochodu zastępczego i przesyła do ubezpieczalni celom weryfikacji i wypłaty środków finansowych za wynajęty pojazd zastępczy. W przypadku takich faktur, ubezpieczalnia także weryfikuje stawkę dobową za wynajęty pojazd zastępczy oraz zasadność ilości dni wynajmu w stosunku do rozmiaru szkody. Ubezpieczalnia dokonuje tego po otrzymaniu pełnej dokumentacji szkodowej. Reasumując całe rozliczenie naprawy z TU klienta, odbywa się po zakończeniu naprawy, wystawieniu faktury oraz przesłaniu dokumentacji do TU celem merytorycznej weryfikacji rozmiaru i kosztów naprawy.

Wnioskodawca wskazał, że z uwagi na ryzyko utraty płynności finansowej z powodu przewlekłego i długotrwałego postępowania sądowego, mogącego trwać od jednego roku do dwóch lat bez otrzymania należnego wynagrodzenia za wykonane przez Wnioskodawcę czynności, decyduje się akceptować stanowisko ubezpieczalni. Wnioskodawca w związku z tym dokonuje rabatu, obniża cenę wykonanej usługi lub koryguje pozycje użytych części do naprawy dla Towarzystwa Ubezpieczeniowego. Wnioskodawca wskazał, że w przypadkach składania przez niego odwołań, nie są one pozytywnie rozpatrywane przez Towarzystwa Ubezpieczeniowe.

Wnioskodawca rozpoznaje przychód w momencie sprzedaży.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą określenia momentu dokonania korekty przychodu z tytułu napraw powypadkowych oraz z tytułu świadczenia usług wynajmu samochodów zastępczych.

Powołany wcześniej przepis art. 12 ust. 3j updop został wprowadzony do porządku prawnego 1 stycznia 2016 r., kiedy to weszła w życie ustawa z 10 września 2015 r. o zmianie niektórych ustaw w związku ze wspieraniem polubownych metod rozwiązywania sporów (Dz.U. z 2015 r., poz. 1595). Nowelizacja ta wprowadziła m.in. rozwiązanie polegające na tym, że zdarzenia mające wpływ na korektę przychodów lub kosztów uzyskania przychodów, które nastąpiły w późniejszym okresie rozliczeniowym, nie są rozpoznawane ze skutkiem „wstecz”, lecz rozliczane są w bieżącym okresie rozliczeniowym, tzn. tym, w którym została wystawiona faktura korygująca lub, w przypadku braku faktury, inny dokument potwierdzający przyczyny korekty.

W sytuacji przedstawionej w opisanym przez Wnioskodawcę stanie faktycznym nie można określić pierwotnych faktur sprzedażowych wystawianych przez Wnioskodawcę, jako faktur błędnych czy też obarczonych oczywistymi omyłkami. Wnioskodawca wskazał, że pierwotne faktury są prawidłowe na dzień wystawienia, a późniejsze zmiany wyceny świadczonych przez ubezpieczycieli usług są niemożliwe do przewidzenia przez Wnioskodawcę w chwili wystawiania faktur. Wnioskodawca dopiero po decyzji ubezpieczycieli posiada wiedzę o ostatecznej wartości każdej z faktur.

A zatem jest to sytuacja objęta dyspozycją przepisu art. 12 ust. 3j updop, w której dopiero po dokonaniu czynności obligującej Wnioskodawcę do wystawienia faktury pierwotnej zachodzą zdarzenia zmieniające podstawę opodatkowania.

Jak wskazano w uzasadnieniu do ww. ustawy nowelizującej: „W przypadku wystąpienia okoliczności skutkującej zmianą wartości sprzedaży, a tym samym uprawniającej do zmniejszenia lub zwiększenia przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym, korekta po stronie przychodów, jak i kosztów podatkowych, powinna odbywać się w bieżącym okresie rozliczeniowym, tj. w dacie jej wystawienia i odpowiednio otrzymania”
(str. 33 uzasadnienia, druk sejmowy nr 3432, VII kadencja).

W świetle powyższego stwierdzić należy, że korekty przychodu z tytułu napraw powypadkowych oraz z tytułu świadczenia usług wynajmu samochodów zastępczych, zgodnie z art. 12 ust. 3j updop, powinny być dokonywane przez Wnioskodawcę w okresach rozliczeniowych, w których Wnioskodawca wystawia faktury korygujące na podstawie decyzji towarzystw ubezpieczeniowych o ostatecznych kwotach wypłat odszkodowania.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej). Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we …, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.