Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL2-3.4012.214.2019.2.IP
z 2 lipca 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 19 kwietnia 2019 r. (data wpływu 24 kwietnia 2019 r.), uzupełnionym pismem z dnia 24 maja 2019 r. (data wpływu 24 maja 2019 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• opodatkowania udostępnienia Spółce infrastruktury powstałej w wyniku realizacji zadań nr 4 i 5 w ramach umowy dzierżawy – jest prawidłowe;
• prawa do pełnego odliczenia oraz zwrotu podatku naliczonego w związku z realizacją Inwestycji w zakresie zadań nr 4 i 5 – jest prawidłowe;
• prawa do pełnego odliczenia podatku naliczonego od wydatków związanych z bieżącą obsługą, utrzymaniem i ewentualnymi remontami infrastruktury powstałej w wyniku realizacji zadań nr 4 i 5 w ramach Inwestycji – jest prawidłowe;
• prawa do częściowego odliczenia podatku naliczonego od wydatków związanych z nadzorem budowlanym w ramach zadania nr 7 – jest prawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 24 kwietnia 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie: opodatkowania udostępnienia Spółce infrastruktury powstałej w wyniku realizacji zadań nr 4 i 5 w ramach umowy dzierżawy, prawa do pełnego odliczenia oraz zwrotu podatku naliczonego w związku z realizacją Inwestycji w zakresie zadań nr 4 i 5, prawa do pełnego odliczenia podatku naliczonego od wydatków związanych z bieżącą obsługą, utrzymaniem i ewentualnymi remontami infrastruktury powstałej w wyniku realizacji zadań nr 4 i 5 w ramach Inwestycji oraz prawa do częściowego odliczenia podatku naliczonego od wydatków związanych z nadzorem budowlanym w ramach zadania nr 7. Wniosek uzupełniono w dniu 24 maja 2019 r. o doprecyzowanie opisu sprawy oraz wskazanie adresu elektronicznego w systemie ePUAP.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i następujące zdarzenie przyszłe.

1.

Gmina (dalej: Wnioskodawca lub Gmina) jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem VAT.

2.

Gmina przygotowuje się obecnie do rozpoczęcia realizacji inwestycji pn. „Budowa zintegrowanego węzła przesiadkowego (…)” (dalej: Inwestycja).

Dotychczas nie został ogłoszony przetarg w celu wybrania wykonawcy – w konsekwencji, Gmina nie poniosła dotychczas żadnych kosztów związanych z realizacją Inwestycji, a jedynie koszty związane m.in. z przygotowaniem studium wykonalności i dokumentacji niezbędnej do złożenia wniosku o uzyskanie dofinansowania. Gmina planuje rozpocząć procedurę przetargową możliwie najszybciej po uzyskaniu interpretacji w zakresie objętym niniejszym wnioskiem.

Gmina zawarła w czerwcu 2018 r. umowę o dofinansowanie Inwestycji z Zarządem Województwa (dalej: Umowa o dofinansowanie). Inwestycja zostanie częściowo dofinansowana w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego na lata 2014-2020.

3.

W odniesieniu do następujących elementów Inwestycji podatek VAT stanowi koszt niekwalifikowany:

• zakup taboru niskoemisyjnego (zadanie nr 4) – podatek VAT stanowi koszt niekwalifikowany z uwagi na wskazany we wniosku o dofinansowanie bezpośredni związek dokonywanych nabyć z działalnością opodatkowaną VAT i w konsekwencji – możliwość jego odliczenia;
• modernizacja i rozbudowa zaplecza technicznego do obsługi i konserwacji taboru komunikacji Gminy (zadanie nr 5) – podatek VAT stanowi koszt niekwalifikowany z uwagi na wskazany we wniosku o dofinansowanie bezpośredni związek dokonywanych nabyć z działalnością opodatkowaną VAT i w konsekwencji – możliwość jego odliczenia;
• nadzór budowlany/inwestorski (zadanie nr 7) – podatek VAT częściowo stanowi koszt niekwalifikowany (w odniesieniu do tej części nadzoru, który będzie związany z zadaniami nr 4 i 5, tj. z uwagi na wykazany we wniosku o dofinansowanie pośredni związek dokonywanych nabyć z działalnością opodatkowaną VAT i w konsekwencji – możliwość jego częściowego odliczenia).
  
  

Z kolei, w odniesieniu do następujących elementów Inwestycji podatek VAT stanowi koszt kwalifikowany:

• przygotowanie dokumentacji projektowej (zadanie nr 1) – podatek VAT stanowi koszt kwalifikowany z uwagi na wskazany we wniosku o dofinansowanie brak związku dokonywanych nabyć z działalnością opodatkowaną VAT i w konsekwencji – brak możliwości jego odliczenia;
• budowa zintegrowanego węzła przesiadkowego wraz z budynkiem poczekalni, zadaszeniem peronu, parkingiem i infrastrukturą towarzyszącą (zadanie nr 2) – podatek VAT stanowi koszt kwalifikowany z uwagi na wskazany we wniosku o dofinansowanie brak związku dokonywanych nabyć z działalnością opodatkowaną VAT i w konsekwencji – brak możliwości jego odliczenia;
• budowa zintegrowanego węzła przesiadkowego wraz z zatoką autobusową, wiatami, parkingami i infrastrukturą towarzyszącą (zadanie nr 3) – podatek VAT stanowi koszt kwalifikowany z uwagi na wskazany we wniosku o dofinansowanie brak związku dokonywanych nabyć z działalnością opodatkowaną VAT i w konsekwencji – brak możliwości jego odliczenia;
• przebudowa ulicy (zadanie nr 6) – podatek VAT stanowi koszt kwalifikowany z uwagi na wskazany we wniosku o dofinansowanie brak związku dokonywanych nabyć z działalnością opodatkowaną VAT i w konsekwencji – brak możliwości jego odliczenia;
• nadzór budowlany i inwestorski (zadanie nr 7) – podatek VAT częściowo stanowi koszt kwalifikowany (w odniesieniu do tej części nadzoru, który będzie związany z zadaniami nr 2, 3 i 6 z uwagi na wskazany we wniosku o dofinansowanie brak związku dokonywanych nabyć z działalnością opodatkowaną VAT) i w konsekwencji – brak możliwości jego odliczenia;
• kampania informacyjno-promocyjna projektu (zadanie nr 8) – podatek VAT stanowi koszt kwalifikowany z uwagi na wskazany we wniosku o dofinansowanie brak związku dokonywanych nabyć z działalnością opodatkowaną VAT i w konsekwencji – brak możliwości jego odliczenia.
  
  

4.

Gmina posiada 100% udziałów w spółce z ograniczoną odpowiedzialnością – Zakład Komunalny (dalej: Spółka) – która prowadzi działalność m.in. z zakresu świadczenia usług transportowych.

Spółka – w ramach działań związanych z integracją transportu publicznego w obrębie gmin Metropolii – zawarła z Zarządem Transportu Miejskiego (dalej: ZTM) umowę na świadczenie usług publicznych, która dotyczy realizacji zadania w zakresie transportu zbiorowego.

W oparciu o tę umowę, Spółka otrzymuje opłaty z tytułu realizacji transportu w zakresie, w jakim linia komunikacyjna łącząca Gminę i Miasto przypada na teren Miasta.

5.

Pierwotnie – na etapie ubiegania się o dofinansowanie – Gmina rozważała wdrożenie następującego scenariusza działania:

• dofinansowanie uzyskane w ramach Umowy o dofinansowanie miało być przekazywane na wyodrębniony rachunek bankowy Gminy przeznaczony do przekazywania refundacji;
• Gmina miała przekazywać część uzyskanego dofinansowania na rzecz Spółki – na specjalnie utworzony w tym celu rachunek bankowy Spółki przeznaczony do dokonywania wydatków;
• wszystkie koszty miały być pokrywane z dofinansowania oraz środków własnych Gminy – tj. Gmina miała pokrywać część wydatków niebędących kosztami kwalifikowanymi projektu oraz część kosztów kwalifikowanych stanowiących wkład własny w rozumieniu Umowy o dofinansowanie również w zakresie tej części Inwestycji, za której realizację miała być odpowiedzialna Spółka (w tym, w formie dokapitalizowania Spółki);
• Inwestycja miała być realizowana na terenie:
  • częściowo należącym do Spółki (tj. objętym użytkowaniem wieczystym gruntów oraz własności budynków posadowionych na tych gruntach, które zgodnie z założycielskim aktem prawnym zostały wniesione do Spółki aportem – co jednak nie zostało dotychczas ujawnione w księgach wieczystych) oraz częściowo należącym do Gminy – w odniesieniu do budowy zaplecza technicznego do obsługi taboru (zadanie nr 5);
  • należącym do Gminy – w odniesieniu do budowy 2 węzłów przesiadkowych oraz przebudowy drogi dojazdowej do węzła, tj. ulicy (zadania nr 2, 3 i 6);
• Spółka miała być zobowiązana do zakupu taboru niskoemisyjnego (zadanie nr 4).
  
  

Faktury w zakresie zadań realizowanych przez Gminę miały być wystawiane przez wykonawców na Gminę, a w zakresie zadań realizowanych przez Spółkę – na Spółkę.

W konsekwencji powyższego oraz w związku z zawarciem 15 września 2017 r. umowy partnerskiej pomiędzy Gminą a Spółką, Gmina występuje w Umowie o dofinansowanie w charakterze beneficjenta, a Spółka – w charakterze partnera. Zgodnie z zapisami umowy partnerskiej:

• do zobowiązań Gminy należy w szczególności realizacja prac związanych z budową węzłów przesiadkowych (zadanie nr 2) i (zadanie nr 3) oraz przebudowa ulicy (zadanie nr 6);
• do zobowiązań Spółki należy w szczególności realizacja prac związanych z modernizacją i rozbudową zaplecza technicznego (zadanie nr 5), zakup taboru niskoemisyjnego (zadanie nr 4), promocja projektu (zadanie nr 8) oraz świadczenie usługi transportowej z wykorzystaniem infrastruktury, która powstanie w wyniku realizacji Inwestycji.
  
  

6.

Skutkiem planowanego scenariusza działania opisanego powyżej było uznanie, że podatek VAT częściowo nie stanowi kosztu kwalifikowanego (szczegółowy podział na zadania, w których podatek VAT był kosztem kwalifikowanym i zadania, w których podatek VAT nie był uznany za koszt kwalifikowany został przedstawiony w punkcie 3).

W złożonym przez Gminę wniosku o dofinansowanie wskazane bowiem zostało, że:

• Spółka będzie uprawniona do odliczenia podatku VAT w zakresie, w jakim dotyczy on zakupu taboru niskoemisyjnego (zadanie nr 4) oraz modernizacji i rozbudowy zaplecza technicznego taboru (zadanie nr 5) – przy czym, z uwagi na przysługujące Spółce (jako partnerowi projektu) prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego, podatek VAT w tym zakresie został uznany za koszt niekwalifikowany Inwestycji;
• Gmina – w związku z art. 86 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług – nie będzie miała prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego od tej części Inwestycji, która nie będzie wykorzystywana do działalności opodatkowanej VAT (w szczególności – w zakresie węzłów przesiadkowych i infrastruktury im towarzyszącej, tj. zadań nr 2, 3 i 6), w związku z czym podatek VAT w tym zakresie został zaliczony do kosztów kwalifikowanych Inwestycji.
  
  

7.

Po podpisaniu Umowy o dofinansowanie – przed rozpoczęciem jakichkolwiek prac nakierowanych na realizację Inwestycji, w tym przed ogłoszeniem przetargu mającego na celu wyłonienie wykonawcy Inwestycji – Gmina dokonała ponownej analizy planowanego scenariusza działania (opisanego w punkcie 5).

Ponowna analiza zaplanowanego scenariusza działań w kontekście zawartej przez Spółkę umowy z ZTM wykazała, że przekazywane środki pieniężne przez Gminę na rzecz Spółki wpływają na przychody stanowiące podstawę kalkulacji opłat, jakie Spółka otrzymuje od ZTM w związku z realizacją transportu.

W konsekwencji, Spółka – w związku z audytem dokonywanym po zakończonym roku – może być zobowiązana do dokonania zwrotu na rzecz ZTM tzw. nadpłaty otrzymanych w ciągu roku środków finansowych.

Innymi słowy, zgodnie z przyjętym rozwiązaniem, przekazywanie środków pochodzących z dofinansowania uzyskanego w ramach Umowy o dofinansowanie spowoduje zaburzenie kalkulacji wysokości opłat za realizowany transport – i w konsekwencji, niekorzystny efekt finansowy po stronie Spółki w związku ze świadczonymi usługami transportu publicznego. W skrajnym przypadku Gmina uważa, że może wystąpić sytuacja, gdy wysokość otrzymywanych od ZTM opłat w takim scenariuszu będzie znacząco niższa w porównaniu do wysokości tych opłat, jaka byłaby możliwa do uzyskania, gdyby Inwestycja w ogóle nie była realizowana.

Dodatkowo Inwestycja – w pewnym zakresie – miała być realizowana na terenie należącym do Spółki. W konsekwencji, ponowna analiza sytuacji doprowadziła do wniosku, że – w przypadku, gdy Spółka nie będzie należycie wykonywała powierzonych zadań – Gmina nie będzie miała możliwości wyboru alternatywnego operatora transportu publicznego, gdyż znaczna część/większość majątku niezbędnego do prowadzenia tych zadań własnych Gminy będzie w posiadaniu Spółki.

8.

Mając na uwadze negatywne aspekty zakładanego dotychczas scenariusza działań – Gmina zaczęła rozważać wdrożenie odmiennego scenariusza, zakładającego inny podział zadań objętych dofinansowaniem uzyskanym w oparciu o Umowę o dofinansowanie.

Alternatywny scenariusz obecnie rozważany przez Gminę zakłada, że:

• Spółka dokona zrzeczenia się prawa do użytkowania wieczystego gruntów i działek, na których będzie realizowana część Inwestycji, tj. w zakresie modernizacji i rozbudowy zaplecza technicznego do obsługi konserwacji taboru komunikacyjnego i – w konsekwencji – prawa własności posadowionych na nich budynków również przejdzie na Gminę z mocy prawa;
• Gmina będzie zatem właścicielem całego terenu i gruntu objętego Inwestycją;
• Gmina będzie odpowiedzialna za realizację Inwestycji objętej Umową o dofinansowanie – zatem zarówno za zakup taboru niskoemisyjnego, jak również za modernizację i rozbudowę zaplecza technicznego, a także zabudowę węzłów przesiadkowych i związanej z tym infrastruktury drogowej;
• własność całego majątku, który powstanie w wyniku realizacji Inwestycji, pozostanie po stronie Gminy – zasadniczo Gmina będzie zatem podmiotem odpowiedzialnym za zachowanie trwałości Inwestycji, w rozumieniu Umowy o dofinansowanie;
• Gmina nie będzie zobowiązana do przekazywania środków na realizację Inwestycji do Spółki (z wyjątkiem niewielkiej części otrzymanego dofinansowania, która odnosi się do kosztów promocji, za które w dalszym ciągu będzie odpowiedzialna Spółka);
• infrastruktura, która powstanie w wyniku realizacji Inwestycji, w postaci zmodernizowanego i wybudowanego zaplecza technicznego niezbędnego do obsługi taboru (zadanie nr 5) zostanie przez Gminę wydzierżawiona na rzecz Spółki;
• również zakupione przez Gminę autobusy (zadanie nr 4) – jako jeden z elementów realizowanej Inwestycji – zostaną przekazane przez Gminę na rzecz Spółki w drodze umowy dzierżawy;
• na mocy umowy dzierżawy, Spółka – oprócz uiszczania ustalonego czynszu dzierżawnego – zobowiązana będzie do utrzymywania infrastruktury oraz autobusów w należytym stanie (tj. do wykonywania prac konserwacyjnych, napraw i wszelkiego rodzaju remontów, usuwania awarii oraz dokonywania szeregu innych czynności związanych z utrzymaniem dzierżawionych składników);
• infrastruktura, która będzie objęta umową dzierżawy, będzie przez Spółkę wykorzystywana do działalności opodatkowanej podatkiem VAT.
  
  

W konsekwencji, Gmina zawrze ze Spółką aneks do umowy partnerskiej, na mocy którego:

• do zadań Gminy będzie należała w szczególności realizacja prac związanych z budową węzłów przesiadkowych (zadanie nr 2) i (zadanie nr 3), modernizacją i rozbudową zaplecza technicznego (zadanie nr 5), zakup taboru niskoemisyjnego (zadanie nr 4) oraz przebudowa ulicy (zadanie nr 6), a także nadzorem budowlanym nad zadaniami inwestycyjnymi (zadanie nr 7);
• do zadań Spółki będzie należała promocja projektu (zadanie nr 8) oraz świadczenie usługi transportowej z wykorzystaniem infrastruktury, która powstanie w wyniku realizacji Inwestycji i która zostanie wydzierżawiona przez Gminę na rzecz Spółki.
  
  

Faktury dokumentujące realizację zadań 2, 3, 4, 5, 6 i 7 będą wystawiane przez wykonawców na Gminę.

Gmina będzie miała możliwość bezpośredniego przyporządkowania ponoszonych wydatków wynikających z faktur wystawianych przez wykonawców do poszczególnych zadań.

Wybudowana Inwestycja będzie stanowić środek trwały Gminy podlegający amortyzacji.

Roczny czynsz dzierżawny będzie kalkulowany w oparciu o zmienne dotyczące m.in. wartości odtworzeniowej środków trwałych oraz ich rocznych kosztów amortyzacji – przy czym wysokość czynszu będzie ustalona z instytucją dofinansowującą, z uwagi na zapisy Umowy o dofinansowanie oraz podstawy prawne regulujące udzielanie takiego dofinansowania. W konsekwencji, ostateczna wysokość czynszu zostanie ustalona prawdopodobnie pod koniec okresu realizacji Inwestycji, gdy będą znane dokładne wartości nakładów poniesionych na wytworzenie tych środków trwałych, które będą podlegały dzierżawie i będzie limitowana przez instytucję dofinansowującą, aby po stronie Gminy nie doszło do tzw. podwójnego finansowania Inwestycji.

Z tytułu dzierżawy – obejmującej infrastrukturę powstałą w wyniku realizacji zadań nr 4 i 5 – Gmina będzie wystawiała na Spółkę faktury VAT, natomiast podatek VAT należny z tego tytułu Gmina będzie wykazywała w rejestrach VAT i deklaracjach VAT-7.

Innymi słowy, w przypadku wdrożenia scenariusza alternatywnego, bezpośrednio po zakończeniu realizacji Inwestycji, infrastruktura objęta zadaniami nr 4 i 5 będzie wykorzystywana przez Gminę wyłącznie do wykonywania czynności opodatkowanych VAT (przy czym Gmina – w pytaniu pierwszym zawartym w niniejszym wniosku – wnosi o potwierdzenie stanowiska w zakresie traktowania usługi dzierżawy jako opodatkowanej podatkiem VAT) i z takim zamiarem będzie budowana.

W odniesieniu natomiast do wydatków ponoszonych na nadzór budowlany (zadanie nr 7), który będzie częściowo związany z realizacją zadań nr 4 i 5 – Gmina dokona odpowiedniego bezpośredniego przyporządkowania ponoszonych w tym zakresie wydatków do poszczególnych zadań w oparciu o dokumenty, protokoły i zestawienia przygotowywane przez wykonawcę tych prac. Innymi słowy, Gmina będzie w stanie przyporządkować, w jakim stopniu nadzór budowlany związany jest z działalnością opodatkowaną.

Jednocześnie – w odniesieniu do pozostałych prac związanych z realizacją Inwestycji, tj. budowy węzłów przesiadkowych (zadania 2 i 3) oraz infrastruktury drogowej (zadanie nr 6) – infrastruktura ta nie będzie wykorzystywana przez Gminę do działalności opodatkowanej podatkiem VAT (będzie służyła wyłącznie działalności niepodlegającej VAT).

9.

Oprócz wydatków inwestycyjnych, Gmina może ponosić również niektóre wydatki związane z bieżącą obsługą, utrzymaniem i ewentualnymi remontami infrastruktury objętej zadaniami nr 4 i 5, która będzie przedmiotem umowy dzierżawy, która zostanie zawarta między Gminą a Spółką.

Wnioskodawca podkreśla, że pytanie nr 3 dotyczy wyłącznie tych wydatków bieżących, które byłyby ponoszone przez Gminę, a nie przez Spółkę.

10.

Podsumowując, głównym celem wprowadzenia alternatywnego scenariusza działań będzie:

• uzyskanie przez Gminę pełnej kontroli nad realizowaną Inwestycją oraz majątkiem, który w wyniku jej realizacji powstanie oraz
• wyeliminowanie negatywnych konsekwencji, jakie rodzi obecny scenariusz działania w zakresie rozliczenia opłat za realizację transportu, uzyskiwanych z ZTM.
  
  

Ponadto, Gmina będzie – zasadniczo – jedynym podmiotem odpowiedzialnym za zachowanie trwałości projektu (będzie bowiem posiadała pełną kontrolę zarówno w zakresie realizacji Inwestycji, jak również jej późniejszego wykorzystywania).

11.

Zgodnie z obecnym scenariuszem działań (przedstawionym w punkcie 5) prawo do odliczenia podatku VAT w zakresie zadań nr 4 i 5 będzie istniało po stronie Spółki będącej partnerem projektu. Zgodnie z tym scenariuszem, faktury w zakresie zadań nr 4 i 5 miały być wystawiane na Spółkę, a Spółka miała wykorzystywać infrastrukturę powstałą w tym zakresie w sposób bezpośredni do działalności opodatkowanej.

Z kolei, wdrożenie alternatywnego scenariusza działań spowoduje wyłącznie zmianę podmiotu (ze Spółki na Gminę), który będzie uprawniony do odliczenia podatku VAT naliczonego w zakresie wydatków ponoszonych na zakup taboru niskoemisyjnego (zadanie nr 4) oraz remont i modernizacja zaplecza technicznego taboru (zadanie nr 5) – przy czym zmiana ta nie wpływa na kwalifikowalność podatku VAT.

Nie wystąpi zatem sytuacja, w której – w wyniku wdrożenia scenariusza alternatywnego – prawo do odliczenia podatku VAT powstanie „na nowo”.

Zmiana podmiotu uprawnionego do odliczenia podatku VAT naliczonego nie wpłynie (co do zasady ani pozytywnie, ani negatywnie) na neutralność podatku VAT.

A zatem, realizacja scenariusza alternatywnego nie ma na celu zwiększenia kwoty podatku VAT naliczonego możliwego do odzyskania w związku z realizowaną Inwestycją.

12.

Gmina uzyskała wstępną zgodę instytucji dofinansowującej na wdrożenie alternatywnego scenariusz działań. Niemniej, z uwagi na kwestię kwalifikowalności podatku VAT i zgodnie z rekomendacji instytucji dofinansowującej – przed wdrożeniem scenariusza alternatywnego – Gmina powinna potwierdzić jego skutki podatkowe.

W piśmie z dnia 24 maja 2019 r. – stanowiącym uzupełnienie wniosku – Wnioskodawca wskazał, że:

1.

Wnioskodawca niniejszym informuje, że planowana wartość nakładów inwestycyjnych poniesionych w ramach realizacji inwestycji pn. „Budowa zintegrowanego węzła przesiadkowego (…)” w odniesieniu do części dotyczącej zakupu taboru niskoemisyjnego (zadanie nr 4) wyniesie 9.495.600 zł (brutto), natomiast w odniesieniu do części dotyczącej modernizacji i rozbudowy zaplecza technicznego do obsługi i konserwacji taboru komunikacji Gminy (zadanie nr 5) wyniesie 11.718.276,90 zł (brutto).

2.

Jak zostało wskazane w złożonym wniosku o wydanie interpretacji, ostateczna wysokość czynszu zostanie ustalona pod koniec okresu realizacji Inwestycji, gdy będą znane dokładne wartości nakładów poniesionych na wytworzenie tych środków trwałych, które będą podlegały dzierżawie (przedstawione w odpowiedzi na pytanie 1 kwoty są wartościami planowanymi – w trakcie realizacji Inwestycji może się bowiem okazać, że zaistnieją pewne odchylenia) i będzie limitowana przez instytucję dofinansowującą, aby po stronie Gminy nie doszło do tzw. podwójnego finansowania Inwestycji.

Zgodnie z obecnie przedstawionymi instytucji dofinansowującej obliczeniami – czynsz dzierżawny należny Gminie od Spółki po zawarciu umowy dzierżawy (po oddaniu inwestycji do użytkowania) wyniesie (w skali roku) 0,95% wartości netto dotyczącej zakupu taboru niskoemisyjnego (zadanie nr 4) oraz modernizacji i rozbudowy zaplecza technicznego do obsługi i konserwacji taboru komunikacji Gminy (zadanie nr 5), tj. 161.844,09 PLN rocznie (brutto).

W konsekwencji – mając na uwadze poczynione ustalenia z instytucją dofinansowującą – miesięczny obrót z tytułu dzierżawy wyniesie ok. 13.487 PLN (brutto).

Jednocześnie roczny czynsz dzierżawny będzie stanowił ok. 6,33% wkładu własnego Gminy (w odniesieniu do wartości netto środków trwałych, będącej podstawą do kalkulacji czynszu).

3.

Obrót z tytułu przedmiotowej dzierżawy – wynoszący w skali roku 161.844,09 PLN (brutto) – będzie znaczący dla budżetu Gminy.

Poniżej Gmina prezentuje również szacunkowe obliczenia w zakresie udziału rocznych dochodów z tytułu dzierżawy w stosunku do dochodów ogółem oraz dochodów własnych Gminy. Z uwagi na nieznane obecnie wartości dochodów jakie Gmina będzie osiągała w latach przypadających po realizacji Inwestycji (tj. w latach, gdy zacznie osiągać dochody z tytułu analizowanej dzierżawy), zestawienie zostało przygotowane w oparciu o dane historyczne za lata 2017-2018 oraz wartości zaplanowane na 2019 r.

Tabela – załącznik PDF

4.

Podczas kalkulacji czynszu dzierżawnego Gmina przeanalizowała sytuację rynkową i dokonała kalkulacji na poziomie porównywalnym do cen obowiązujących na rynku.

Jednocześnie – z uwagi na dofinansowanie uzyskane na realizację Inwestycji – Gmina jest zobowiązana do uzyskania akceptacji instytucji dofinansowującej w tym zakresie. Z kolei, instytucja dofinansowująca nie wyraża zgody na osiąganie nadmiernych dochodów z korzystania z Infrastruktury.

Godząc zatem obie powyższe kwestie – tj. z jednej strony chcąc uzyskiwać możliwie najbardziej znaczące dochody z tytułu dzierżawy i jednocześnie z drugiej strony będąc zmuszonym do dostosowania się do limitów wskazywanych przez instytucję dofinansowującą – poziom czynszu dzierżawnego został obecnie ustalony na poziomie 0,95% wartości netto dotyczącej zakupu taboru niskoemisyjnego (zadanie nr 4) oraz modernizacji i rozbudowy zaplecza technicznego do obsługi konserwacji taboru komunikacji Gminy (zadanie nr 5), tj. 161.844,09 PLN rocznie (brutto).

Podczas kalkulowania czynszu dzierżawnego zostały wzięte pod uwagę w szczególności następujące zmienne i czynniki:

• nakłady, jakie poniesie Gmina w związku z realizacją projektu: koszt spłaty kapitału oraz koszt finansowania zewnętrznego (tj. koszt postępowania odnośnie emisji obligacji – WIBOR 6M – oraz średnioważona marża) w odniesieniu do kosztów amortyzacji środków trwałych;
  
• ograniczenia poziomu osiąganych dochodów narzucane Gminie przez instytucję dofinansowującą – tj. wynikające w szczególności z:
  • preambuły Rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1303/2013, w której państwa członkowskie – udzielające dofinansowań za pośrednictwem odpowiednich instytucji dofinansowujących – zostały zobowiązane do wyeliminowania ryzyka tzw. podwójnego finansowania operacji;
  • wytycznych Ministra Rozwoju i Finansów z 17 lutego 2017 r., w których kładziony jest nacisk na zakaz tzw. podwójnego finansowania operacji;
  • umowy o dofinansowanie, w której w § 4 ust. 10 beneficjent oświadczył, że w przypadku projektu nie nastąpiło, nie następuje i nie nastąpi nakładanie się finansowania przyznanego z funduszy strukturalnych UE, Funduszu Spójności, innych zwrotnych i bezzwrotnych funduszy lub programów UE, a także z innych źródeł finansowania krajowego lub zagranicznego.

Niemniej, jak zostało wskazane w złożonym wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej, ostateczna wysokość czynszu zostanie ustalona pod koniec okresu realizacji Inwestycji, gdy będą znane dokładne wartości nakładów poniesionych na wytworzenie tych środków trwałych, które będą podlegały dzierżawie i będzie limitowana przez instytucję dofinansowującą, aby po stronie Gminy nie doszło do tzw. podwójnego finansowania Inwestycji.

5.

Wysokość czynszu dzierżawnego umożliwi zwrot poniesionych nakładów inwestycyjnych na przedmiotowy tabor niskoemisyjny oraz modernizację i rozbudowę zaplecza technicznego – w odniesieniu do tej części nakładów inwestycyjnych, która stanowi wkład własny Gminy. W odniesieniu bowiem do tej części nakładów inwestycyjnych, która stanowi dofinansowanie uzyskane od instytucji dofinansowującej nie istnieje możliwość otrzymania zwrotu poniesionych nakładów z dodatkowego źródła, gdyż doszłoby do tzw. podwójnego finansowania niezgodnego z przepisami zapisami Umowy o dofinansowanie.

Jak zostało wskazane we wcześniejszej części niniejszego pisma, roczny czynsz dzierżawny będzie stanowił ok. 6,33% wkładu własnego Gminy (w odniesieniu do wartości netto środków trwałych, będącej podstawą do kalkulacji czynszu).

W ocenie Wnioskodawcy, wartość czynszu jest skalkulowana z uwzględnieniem realiów rynkowych.

7.

Nadzór budowlany nad zadaniami inwestycyjnymi (zadanie nr 7) będzie dotyczył wszystkich realizowanych w ramach Inwestycji zadań. Oznacza to, że nabywane w tym zakresie usługi będą służyły zarówno czynnościom opodatkowanym podatkiem VAT, jak również czynnościom niepodlegającym opodatkowaniu VAT.

Jednocześnie, jak zostało wskazane w punkcie 8 stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego zaprezentowanego w złożonym wniosku o wydanie interpretacji, w odniesieniu do wydatków ponoszonych na nadzór budowlany (zadanie nr 7), który będzie częściowo związany z realizacją zadań nr 4 i 5 – Gmina dokona odpowiedniego bezpośredniego przyporządkowania ponoszonych w tym zakresie wydatków do poszczególnych zadań w oparciu o dokumenty, protokoły i zestawienia przygotowywane przez wykonawcę tych prac. Innymi słowy, Gmina będzie w stanie jednoznacznie i bezpośrednio przyporządkować, w jakim stopniu nadzór budowlany związany jest z działalnością opodatkowaną (tj. zadaniami nr 4 i 5) – a zatem będzie miała możliwość przypisania tych wydatków do poszczególnych rodzajów działalności.

6 i 8.

W umowie dzierżawy nie zakłada się finansowania wydatków bieżących przez Gminę. Wszystkie wydatki bieżące będą uwzględnione w umowie dzierżawy i ponoszone będą przez Zakład Komunalny. W wyjątkowych sytuacjach przy ewentualnym pojawieniu się kosztu bieżącego po stronie Gminy, koszty zostaną refakturowane.

Na marginesie Gmina zwraca uwagę na następujące kwestie – zawarte również w złożonym wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej – tj.:

• planowane działania Gminy pozostają neutralne na gruncie podatku VAT, gdyż w szczególności:
  • wdrożenie alternatywnego scenariusza nie będzie miało żadnego wpływu na kwotę podatku VAT, który zostanie odliczony w związku z realizacją projektu; brak wpływu planowanych działań na odliczenie podatku VAT był jednym z warunków wyrażenia przez instytucję dofinansowującą zgody na te działania;
  • wdrożenie nie wpływa na kwalifikowalność podatku VAT;
  • a zatem, realizacja scenariusza alternatywnego nie spowoduje zwiększenia kwoty podatku VAT naliczonego możliwego do odliczenia w związku z realizowaną Inwestycją;
• planowane działania Gminy są uzasadnione, gdyż umożliwią:
  • uzyskanie przez Gminę pełnej kontroli nad realizowaną Inwestycją oraz majątkiem, który w wyniku jej realizacji powstanie – jest to sytuacja rekomendowana, w tym przez instytucje dofinansowujące, gdyż w przypadku tzw. partnerstwa mogłoby dojść do sytuacji, gdy Spółka (jako partner projektu) przeprowadzi bez uzgodnienia z Gminą działania niezgodne z zapisami umownymi, a zgodnie z § 4 ust. 9 Umowy o dofinansowanie, to beneficjent (tj. Gmina) ponosi odpowiedzialność za działania lub zaniechania partnera (tj. Spółki);
  • wyeliminowanie negatywnych konsekwencji, jakie rodzi obecny scenariusz działania w zakresie rozliczenia opłat za realizację transportu, uzyskiwanych z ZTM;
  • pozostanie jedynym podmiotem odpowiedzialnym za zachowanie trwałości projektu.
  
  

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy – w przypadku wdrożenia alternatywnego scenariusza działań opisanego w punkcie 8 stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego – oddanie infrastruktury powstałej w wyniku realizacji zadań nr 4 i 5 w ramach Inwestycji przez Gminę na rzecz Spółki w ramach umowy dzierżawy będzie podlegało opodatkowaniu VAT?
2. Czy – w przypadku wdrożenia alternatywnego scenariusza działań opisanego w punkcie 8 stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego – Gminie będzie przysługiwało prawo do pełnego odliczenia podatku naliczonego z faktur zakupowych związanych z realizacją Inwestycji w zakresie zadań nr 4 i 5 oraz, czy Gmina będzie mogła wnioskować o zwrot całości kwot podatku naliczonego związanego z Inwestycją w zakresie zadań nr 4 i 5?
3. Czy – w przypadku wdrożenia alternatywnego scenariusza działań opisanego w punkcie 8 stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego – Gminie będzie przysługiwało prawo do pełnego odliczenia podatku VAT naliczonego od wydatków związanych z bieżącą obsługą, utrzymaniem i ewentualnymi remontami infrastruktury powstałej w wyniku realizacji zadań nr 4 i 5 w ramach Inwestycji?
4. Czy – w przypadku wdrożenia alternatywnego scenariusza działań opisanego w punkcie 8 stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego – Gminie będzie przysługiwało prawo do częściowego odliczenia podatku VAT naliczonego od wydatków związanych z nadzorem budowlanym (zadanie nr 7), tj. w części, w jakiej Gmina będzie miała możliwość przypisania nadzoru budowlanego do zadań nr 4 i 5?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku wdrożenia alternatywnego scenariusza działań opisanego w punkcie 8 stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego:

1. Oddanie infrastruktury powstałej w wyniku realizacji zadań nr 4 i 5 w ramach Inwestycji przez Gminę na rzecz Spółki w ramach umowy dzierżawy będzie podlegało opodatkowaniu VAT;
2. Gminie będzie przysługiwało prawo do pełnego odliczenia podatku naliczonego z faktur zakupowych związanych z realizacją Inwestycji w zakresie zadań nr 4 i 5 oraz Gmina może wnioskować o zwrot całości kwot podatku naliczonego związanego z Inwestycją w zakresie zadań nr 4 i 5;
3. Gminie będzie przysługiwało prawo do pełnego odliczenia podatku VAT naliczonego od wydatków związanych z bieżącą obsługą, utrzymaniem i ewentualnymi remontami infrastruktury powstałej w wyniku realizacji zadań nr 4 i 5 w ramach Inwestycji;
4. Gminie będzie przysługiwało prawo do częściowego odliczenia podatku VAT naliczonego od wydatków związanych z nadzorem budowlanym (zadanie nr 7), tj. w części, w jakiej Gmina będzie miała możliwość przypisania nadzoru budowlanego do zadań nr 4 i 5.
   
   

Poniżej Wnioskodawca przedstawia szczegółowe uzasadnienie swojego stanowiska.

Uzasadnienie:

Ad 1.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.; dalej: ustawa o VAT), opodatkowaniu podatkiem VAT podlega m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Ust. 2 wskazuje natomiast, że działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Na mocy art. 15 ust. 6 ustawy o VAT, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Mając na uwadze fakt, że – w przypadku wdrożenia scenariusza alternatywnego – Gmina na podstawie umowy cywilnoprawnej odda infrastrukturę powstałą w wyniku realizacji zadań nr 4 i 5 w ramach Inwestycji w dzierżawę na rzecz Spółki, Gmina będzie występowała w odniesieniu do tych czynności jako podatnik VAT.

Natomiast odpłatna dzierżawa infrastruktury powstałej w wyniku realizacji zadań nr 4 i 5
w ramach Inwestycji będzie stanowiła odpłatne świadczenie usług, czyli czynność podlegającą opodatkowaniu VAT.

W konsekwencji – w przypadku wdrożenia alternatywnego scenariusza działań – oddanie przez Gminę infrastruktury powstałej w wyniku realizacji zadań nr 4 i 5 w ramach Inwestycji w dzierżawę na rzecz Spółki będzie stanowiło czynność podlegającą opodatkowaniu VAT.

Stanowisko takie zostało potwierdzone przez organy podatkowe w wydawanych interpretacjach – w zakresie zarówno dzierżawy autobusów, jak również innych składników majątku jednostek samorządu terytorialnego – przykładowo:

• Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z 31 lipca 2018 r. (sygn. 0111-KDIB3-2.4012.473.2018.1.AZ) stwierdził, że „dzierżawa stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy. W konsekwencji z uwagi na fakt, że dzierżawa jest niewątpliwie czynnością cywilnoprawną (nie zaś publicznoprawną), dla zamierzonej czynności Gmina będzie występowała w charakterze podatnika podatku od towarów i usług. Mając na uwadze przywołane powyżej unormowania należy stwierdzić, że dla czynności odpłatnego udostępniania przez Gminę infrastruktury wytworzonej w ramach zrealizowanej inwestycji na podstawie umowy dzierżawy, z tytułu której Gmina pobiera wynagrodzenie, Gmina występuje w roli podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, a ww. czynność – jako usługa zdefiniowana w art. 8 ust. 1 ustawy – podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług”;
• Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z 25 maja 2018 r. (sygn. 0111-KDIB3-1.4012.233.2018.1.WN) uznał, że „odpłatne udostępnienie na podstawie umowy dzierżawy autobusów, zaplecza technicznego oraz nabytych urządzeń i oprogramowania w ramach realizowanego projektu, skutkujące uzyskiwaniem korzyści majątkowej po stronie Związku Gmin, podlega opodatkowaniu podatkiem VAT na podstawie art. 8 ust. 1 ustawy. Jednocześnie transakcja ta nie korzysta ze zwolnienia z VAT, gdyż ani ustawa o VAT, ani też rozporządzenia wykonawcze nie przewidują w takim przypadku zwolnienia od podatku”;
• Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z 7 sierpnia 2017 r. (sygn. 0111-KDIB3-1.4012.239.2017.2.RSZ) wskazał, że „dzierżawa jest umową dwustronnie zobowiązującą i wzajemną. Odpowiednikiem świadczenia wydzierżawiającego, polegającego na oddaniu rzeczy do używania i pobieraniu pożytków, jest świadczenie dzierżawcy, polegające na płaceniu umówionego czynszu. Umowa dzierżawy jest cywilnoprawną umową nakładającą na strony – zarówno wydzierżawiającego, jak i dzierżawcę – określone przepisami obowiązki. Z powyższego wynika, że umówiony między stronami czynsz jest wynagrodzeniem za możliwość korzystania z cudzej rzeczy i stanowi świadczenie wzajemne należne za używanie rzeczy przez jej dzierżawcę (najemcę). W konsekwencji z uwagi na fakt, że dzierżawa jest niewątpliwie czynnością cywilnoprawną (nie zaś publicznoprawną), dla zamierzonej czynności Gmina będzie występowała w charakterze podatnika podatku od towarów i usług. Z powyższych unormowań wynika, że dzierżawa stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy o podatku o towarów i usług i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy. Jednocześnie wskazać należy, że ani przepisy ustawy, ani też rozporządzeń wykonawczych do ustawy nie przewidują zwolnienia od podatku VAT dla usług dzierżawy autobusów, w związku z czym usługi te będą stanowiły czynności opodatkowane podatkiem o towarów i usług”.

Ad 2.

Art. 86 ust. 1 ustawy o VAT stanowi, że w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Z uwagi na fakt, że – w przypadku wdrożenia alternatywnego scenariusza działań – infrastruktura powstała w wyniku realizacji zadań nr 4 i 5 w ramach Inwestycji będzie – zgodnie ze stanowiskiem zaprezentowanym w zakresie pytania 1 – wykorzystywana przez Gminę wyłącznie dla celów czynności opodatkowanych VAT (tj. na podstawie umowy cywilnoprawnej – zostanie przekazana w dzierżawę na rzecz Spółki), Gminie będzie przysługiwało pełne prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktur zakupowych związanych z realizacją Inwestycji w zakresie zadań nr 4 i 5.

Stanowisko Wnioskodawcy znajduje potwierdzenie w interpretacjach organów podatkowych, przykładowo:

• Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z 25 maja 2018 r. (sygn. 0111-KDIB3-1.4012.233.2018.1.WN) uznał, że „w związku z realizacją zadania pn.: »..« Wnioskodawcy będzie przysługiwać prawo do odliczenia podatku od towarów i usług. Powyższe wynika z faktu, że w analizowanym przypadku będą spełnione – wskazane w art. 86 ust. 1 ustawy – przesłanki warunkujące prawo do odliczenia podatku naliczonego, tj. Wnioskodawca będzie działać jako podatnik VAT i wydatki związane z realizacją zadania inwestycyjnego będą służyć do wykonywania czynności opodatkowanych VAT (wieloletnia dzierżawa autobusów, zaplecza technicznego oraz nabytych urządzeń i oprogramowania w ramach realizowanego projektu). Wskazać należy, że w przypadku, gdy kwota podatku naliczonego, będzie w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, Związek Gmin będzie miał prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy, zgodnie z art. 87 ust. 1 ustawy”;
• Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z 16 lutego 2018 r. (sygn. 0115-KDIT1-1.4012.855.2017.2.KM) wskazał, że „w kwestii prawa do pełnego odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących zakup autobusów oraz stacji do ładowania taboru autobusowego należy stwierdzić, że skoro – jak wynika z wniosku – składniki te zostaną oddane w odpłatną dzierżawę M. Spółka z o.o. (...) to w przedmiotowej sprawie zostaną spełnione przesłanki, o których mowa w art. 86 ust. 1 ustawy, warunkujące prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony, albowiem Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku VAT, a zakupione autobusy będą służyły Wnioskodawcy do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT. Zatem Wnioskodawca ma prawo do pełnego odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących zakup autobusów wykorzystywanych do przewozu mieszkańców”;
• Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z 24 stycznia 2018 r. (sygn. 0111-KDIB3-2.4012.803.2017.2.MN) potwierdził, że „Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do odliczenia całej kwoty podatku naliczonego z faktur dokumentujących zakupy 9 szynobusów, bowiem zakupy te będą służyć Wnioskodawcy wyłącznie do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT (dzierżawa na rzecz Spółki udokumentowana fakturą)”;
• Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z 9 stycznia 2018 r. (sygn. 0111-KDIB3-2.4012.668.2017.2.ASZ) stwierdził, że „w odniesieniu do zakupów dokonywanych w związku z realizacją opisanego we wniosku projektu, Wnioskodawca w pierwszej kolejności powinien dokonać ich alokacji do konkretnych kategorii czynności. W konsekwencji, z tytułu zakupów, które można przyporządkować wyłącznie do czynności opodatkowanych, Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego. W konsekwencji, Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego z faktur dokumentujących zakup taboru autobusowego, który na podstawie umowy dzierżawy będzie przekazany do Spółki z o.o.”;
• Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z 4 stycznia 2018 r. (sygn. 0111-KDIB3-2.4012.648.2017.2.MN) uznał, że „Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do odliczenia całej kwoty podatku naliczonego z faktur dokumentujących zakupy dotyczące 1 zadania projektu tj. zakup 15 autobusów i wyposażenia oraz część zakupów dotyczących 6 zadania projektu tj. wykonania i montażu plakatów reklamowych, zakupu autobusów i wyposażenia, bowiem zakupy te będą służyć Wnioskodawcy wyłącznie do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT (dzierżawa na rzecz MZK udokumentowana fakturą)”.
  
  

W odniesieniu do wydatków związanych z budową infrastruktury w ramach zadań nr 4 i 5 objętych Inwestycją, Gmina będzie miała prawo do odliczenia podatku naliczonego w rozliczeniu za okres, w którym w odniesieniu do nabytych towarów i usług powstał obowiązek podatkowy lub w jednym z dwóch następnych okresów rozliczeniowych, stosownie do art. 86 ust. 10 i ust. 11 ustawy o VAT.

Jednocześnie, w sytuacji, gdy Gmina nie odliczy podatku naliczonego związanego z wydatkami na realizację Inwestycji w ramach zadań nr 4 i 5 na bieżąco (tj. zgodnie z art. 86 ust. 10 i ust. 11 ustawy o VAT), będzie ona uprawniona do złożenia deklaracji korygujących za poszczególne okresy, w których wykazane zostaną kwoty podatku naliczonego wynikające z faktur dokumentujących realizację Inwestycji w zakresie zadań nr 4 i 5 do zwrotu na rachunek bankowy Gminy. Zgodnie bowiem z art. 86 ust. 13 ustawy o VAT, jeżeli podatnik nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w terminach, o których mowa w ust. 10, 10d, 10e i 11, może on obniżyć kwotę podatku należnego przez dokonanie korekty deklaracji podatkowej za okres, w którym powstało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, nie później jednak niż w ciągu 5 lat, licząc od początku roku, w którym powstało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 13a.

Zgodnie z art. 87 ust. 1 ustawy o VAT, w przypadku gdy kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy.

W konsekwencji, w przypadku, gdy – w związku z wykazaniem podatku VAT naliczonego z tytułu realizacji Inwestycji w deklaracji VAT-7 za dany okres – powstanie nadwyżka podatku VAT naliczonego nad należnym, Gmina będzie uprawniona do wnioskowania o zwrot całej nadwyżki na rachunek bankowy Gminy.

Ad 3.

W odniesieniu do wydatków bieżących związanych z funkcjonowaniem infrastruktury powstałej w wyniku realizacji zadań nr 4 i 5 w ramach Inwestycji, które ponoszone będą przez Gminę, zastosowanie znajdzie art. 86 ust. 1 ustawy o VAT przywołany w ad 2. Wraz z zaprezentowanymi w ad 2. argumentami i stanowiskiem organów podatkowych.

W ocenie Wnioskodawcy, wydatki związane z bieżącą obsługą infrastruktury powstałej w wyniku realizacji zadań nr 4 i 5 w ramach Inwestycji, jej utrzymaniem i ewentualnymi remontami będą związane ściśle i bezpośrednio z wykonywaniem czynności opodatkowanych, tj. z oddaniem tej infrastruktury w dzierżawę na rzecz Spółki, w przypadku wdrożenia alternatywnego scenariusza działań.

W związku z tym, Gmina – działając jako podatnik VAT w związku z oddaniem tej infrastruktury w dzierżawę i wykorzystując nabyte towary i usługi do wykonywania czynności opodatkowanych – będzie miała prawo do pełnego odliczenia podatku VAT wykazanego na fakturach dokumentujących ponoszone przez Gminę wydatki bieżące.

Ad 4.

W odniesieniu do wydatków ponoszonych na nadzór budowlany, w części, w jakiej Gmina dokona przyporządkowania tych wydatków w sposób bezpośredni do zadań nr 4 i 5, które ponoszone będą przez Gminę, zastosowanie znajdzie art. 86 ust. 1 ustawy o VAT przywołany w ad 2. wraz z zaprezentowanymi w ad 2. argumentami i stanowiskiem organów podatkowych.

W związku z tym, Gmina – z uwagi na pośredni związek wydatków ponoszonych na nadzór budowlany z działalnością opodatkowaną, tj. wydzierżawieniem na rzecz Spółki infrastruktury, której ten nadzór budowlany będzie dotyczył – będzie miała prawo do częściowego odliczenia podatku VAT wykazanego na fakturach dokumentujących ponoszone przez Gminę wydatki na nadzór budowlany, tj. w zakresie w jakim Gmina dokona przyporządkowania tych wydatków do zadań nr 4 i 5.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Natomiast przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się – w świetle art. 8 ust. 1 ustawy – każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Z analizy przywołanego art. 8 ust. 1 ustawy wynika, że przez usługę należy rozumieć każde świadczenie na rzecz danego podmiotu. Przy czym, do uznania czynności za usługę, konieczne jest istnienie odbiorcy usługi. Tak więc usługą jest tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący z niego korzyść. Usługa jest czynnością opodatkowaną, co do zasady, w sytuacji, kiedy jest odpłatna. Związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności, musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie. Odpłatny to taki, który wymaga zapłacenia, zwrotu kosztów, płatny. Pod pojęciem odpłatności rozumieć należy prawo podmiotu dokonującego dostawy towarów lub świadczącego usługę do żądania od nabywcy towaru, odbiorcy usługi lub osoby trzeciej zapłaty ceny lub ekwiwalentu (np. w postaci świadczenia wzajemnego).

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę towarów lub świadczenie usługi w rozumieniu art. 7 ust. 1 oraz art. 8 ust. 1 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza, według art. 15 ust. 2 ustawy, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Stosownie do art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Oznacza to, że organ będzie uznany za podatnika podatku od towarów i usług w dwóch przypadkach, tj. gdy wykonuje czynności inne niż te, które mieszczą się w ramach jego zadań oraz gdy wykonuje czynności mieszczące się w ramach jego zadań, ale czyni to na podstawie umów cywilnoprawnych.

Analiza wskazanych powyżej przepisów prowadzi do następujących wniosków:

1. wyłączenie organów władzy publicznej i urzędów obsługujących te organy z kategorii podatników podatku od towarów i usług ma charakter podmiotowo-przedmiotowy,
2. w celu skorzystania przez ww. podmioty z wyłączenia z podatku, konieczne jest spełnienie dwóch kumulatywnych warunków:
   • czynności – co do zasady podlegające opodatkowaniu VAT – muszą być wykonane przez ściśle określone podmioty,
   • ponadto czynności te muszą być wykonywane w ramach sprawowanego przez te podmioty władztwa publicznego.
   
   

W związku z powyższym należy podkreślić, że tylko spełnienie ww. warunków łącznie daje możliwość legalnego wyłączenia z kategorii podatników podatku od towarów i usług na mocy art. 15 ust. 6 ustawy.

Kryterium podziału stanowi charakter wykonywanych czynności: czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki (urzędy) czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np.: czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy, itp., umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych).

Gmina, w świetle art. 2 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2019 r., poz. 506), wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Na podstawie art. 6 ust. 1 tej ustawy, do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów. Do zadań własnych gminy należy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty. W szczególności zadania własne obejmują sprawy m.in. lokalnego transportu zbiorowego (art. 7 ust. 1 pkt 4 ustawy o samorządzie gminnym).

W celu wykonywania zadań gmina może tworzyć jednostki organizacyjne, a także zawierać umowy z innymi podmiotami, w tym z organizacjami pozarządowymi (art. 9 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym). Podmioty takie są wyodrębnionymi jednostkami organizacyjnymi niemającymi osobowości prawnej, które prowadzą swoją działalność w formie samorządowego zakładu budżetowego lub jednostki budżetowej.

Gmina oraz inna gminna osoba prawna może prowadzić działalność gospodarczą wykraczającą poza zadania o charakterze użyteczności publicznej wyłącznie w przypadkach określonych w odrębnej ustawie (art. 9 ust. 2 ustawy o samorządzie gminnym).

Z powyższych konstrukcji prawnych jednoznacznie wynika, że Gmina, wykonując we własnym imieniu i na własny rachunek czynności spełniające definicję działalności gospodarczej, określonej w art. 15 ust. 2 ustawy, działa w charakterze podatnika podatku VAT.

Z opisu sprawy wynika, że Gmina jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem VAT. Gmina przygotowuje się obecnie do rozpoczęcia realizacji inwestycji pn. „Budowa zintegrowanego węzła przesiadkowego (…)”. Dotychczas nie został ogłoszony przetarg w celu wybrania wykonawcy – w konsekwencji, Gmina nie poniosła dotychczas żadnych kosztów związanych z realizacją Inwestycji, a jedynie koszty związane m.in. z przygotowaniem studium wykonalności i dokumentacji niezbędnej do złożenia wniosku o uzyskanie dofinansowania. Gmina zawarła w czerwcu 2018 r. umowę o dofinansowanie Inwestycji z Zarządem Województwa. Inwestycja zostanie częściowo dofinansowana w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego na lata 2014-2020. Gmina posiada 100% udziałów w spółce z ograniczoną odpowiedzialnością – Zakład Komunalny – która prowadzi działalność m.in. z zakresu świadczenia usług transportowych. Spółka – w ramach działań związanych z integracją transportu publicznego w obrębie gmin – zawarła z Zarządem Transportu Miejskiego umowę na świadczenie usług publicznych, która dotyczy realizacji zadania w zakresie transportu zbiorowego. W oparciu o tę umowę, Spółka otrzymuje opłaty z tytułu realizacji transportu w zakresie, w jakim linia komunikacyjna łącząca Gminę i Miasto przypada na teren Miasta. Spółka dokona zrzeczenia się prawa do użytkowania wieczystego gruntów i działek, na których będzie realizowana część Inwestycji, tj. w zakresie modernizacji i rozbudowy zaplecza technicznego do obsługi konserwacji taboru komunikacyjnego i – w konsekwencji – prawa własności posadowionych na nich budynków również przejdzie na Gminę z mocy prawa; Gmina będzie zatem właścicielem całego terenu i gruntu objętego Inwestycją; Gmina będzie odpowiedzialna za realizację Inwestycji objętej Umową o dofinansowanie – zatem zarówno za zakup taboru niskoemisyjnego, jak również za modernizację i rozbudowę zaplecza technicznego, a także zabudowę węzłów przesiadkowych i związanej z tym infrastruktury drogowej; własność całego majątku, który powstanie w wyniku realizacji Inwestycji, pozostanie po stronie Gminy – zasadniczo Gmina będzie zatem podmiotem odpowiedzialnym za zachowanie trwałości Inwestycji, w rozumieniu Umowy o dofinansowanie; Gmina nie będzie zobowiązana do przekazywania środków na realizację Inwestycji do Spółki (z wyjątkiem niewielkiej części otrzymanego dofinansowania, która odnosi się do kosztów promocji, za które w dalszym ciągu będzie odpowiedzialna Spółka); infrastruktura, która powstanie w wyniku realizacji Inwestycji, w postaci zmodernizowanego i wybudowanego zaplecza technicznego niezbędnego do obsługi taboru (zadanie nr 5) zostanie przez Gminę wydzierżawiona na rzecz Spółki; również zakupione przez Gminę autobusy (zadanie nr 4) – jako jeden z elementów realizowanej Inwestycji – zostaną przekazane przez Gminę na rzecz Spółki w drodze umowy dzierżawy; na mocy umowy dzierżawy, Spółka – oprócz uiszczania ustalonego czynszu dzierżawnego – zobowiązana będzie do utrzymywania infrastruktury oraz autobusów w należytym stanie (tj. do wykonywania prac konserwacyjnych, napraw i wszelkiego rodzaju remontów, usuwania awarii oraz dokonywania szeregu innych czynności związanych z utrzymaniem dzierżawionych składników); infrastruktura, która będzie objęta umową dzierżawy, będzie przez Spółkę wykorzystywana do działalności opodatkowanej podatkiem VAT. W konsekwencji, Gmina zawrze ze Spółką aneks do umowy partnerskiej, na mocy którego: do zadań Gminy będzie należała w szczególności realizacja prac związanych z budową węzłów przesiadkowych (zadanie nr 2) i (zadanie nr 3), modernizacją i rozbudową zaplecza technicznego (zadanie nr 5), zakup taboru niskoemisyjnego (zadanie nr 4) oraz przebudowa ulicy (zadanie nr 6), a także nadzorem budowlanym nad zadaniami inwestycyjnymi (zadanie nr 7); do zadań Spółki będzie należała promocja projektu (zadanie nr 8) oraz świadczenie usługi transportowej z wykorzystaniem infrastruktury, która powstanie w wyniku realizacji Inwestycji i która zostanie wydzierżawiona przez Gminę na rzecz Spółki. Faktury dokumentujące realizację zadań 2, 3, 4, 5, 6 i 7 będą wystawiane przez wykonawców na Gminę. Gmina będzie miała możliwość bezpośredniego przyporządkowania ponoszonych wydatków wynikających z faktur wystawianych przez wykonawców do poszczególnych zadań. Wybudowana Inwestycja będzie stanowić środek trwały Gminy podlegający amortyzacji. Roczny czynsz dzierżawny będzie kalkulowany w oparciu o zmienne dotyczące m.in. wartości odtworzeniowej środków trwałych oraz ich rocznych kosztów amortyzacji – przy czym wysokość czynszu będzie ustalona z instytucją dofinansowującą, z uwagi na zapisy Umowy o dofinansowanie oraz podstawy prawne regulujące udzielanie takiego dofinansowania. W konsekwencji, ostateczna wysokość czynszu zostanie ustalona prawdopodobnie pod koniec okresu realizacji Inwestycji, gdy będą znane dokładne wartości nakładów poniesionych na wytworzenie tych środków trwałych, które będą podlegały dzierżawie i będzie limitowana przez instytucję dofinansowującą, aby po stronie Gminy nie doszło do tzw. podwójnego finansowania Inwestycji. Z tytułu dzierżawy – obejmującej infrastrukturę powstałą w wyniku realizacji zadań nr 4 i 5 – Gmina będzie wystawiała na Spółkę faktury VAT, natomiast podatek VAT należny z tego tytułu Gmina będzie wykazywała w rejestrach VAT i deklaracjach VAT-7. Bezpośrednio po zakończeniu realizacji Inwestycji, infrastruktura objęta zadaniami nr 4 i 5 będzie wykorzystywana przez Gminę wyłącznie do wykonywania czynności opodatkowanych VAT i z takim zamiarem będzie budowana. W odniesieniu natomiast do wydatków ponoszonych na nadzór budowlany (zadanie nr 7), który będzie częściowo związany z realizacją zadań nr 4 i 5 – Gmina dokona odpowiedniego bezpośredniego przyporządkowania ponoszonych w tym zakresie wydatków do poszczególnych zadań w oparciu o dokumenty, protokoły i zestawienia przygotowywane przez wykonawcę tych prac. Innymi słowy, Gmina będzie w stanie przyporządkować, w jakim stopniu nadzór budowlany związany jest z działalnością opodatkowaną. Jednocześnie – w odniesieniu do pozostałych prac związanych z realizacją Inwestycji, tj. budowy węzłów przesiadkowych (zadania 2 i 3) oraz infrastruktury drogowej (zadanie nr 6) – infrastruktura ta nie będzie wykorzystywana przez Gminę do działalności opodatkowanej podatkiem VAT (będzie służyła wyłącznie działalności niepodlegającej VAT). Oprócz wydatków inwestycyjnych, Gmina może ponosić również niektóre wydatki związane z bieżącą obsługą, utrzymaniem i ewentualnymi remontami infrastruktury objętej zadaniami nr 4 i 5, która będzie przedmiotem umowy dzierżawy, która zostanie zawarta między Gminą a Spółką. Wnioskodawca podkreśla, że pytanie nr 3 dotyczy wyłącznie tych wydatków bieżących, które byłyby ponoszone przez Gminę, a nie przez Spółkę. Gmina będzie – zasadniczo – jedynym podmiotem odpowiedzialnym za zachowanie trwałości projektu (będzie bowiem posiadała pełną kontrolę zarówno w zakresie realizacji Inwestycji, jak również jej późniejszego wykorzystywania). Planowana wartość nakładów inwestycyjnych poniesionych w ramach realizacji inwestycji w odniesieniu do części dotyczącej zakupu taboru niskoemisyjnego (zadanie nr 4) wyniesie 9.495.600 zł (brutto), natomiast w odniesieniu do części dotyczącej modernizacji i rozbudowy zaplecza technicznego do obsługi i konserwacji taboru komunikacji Gminy (zadanie nr 5) wyniesie 11.718.276,90 zł (brutto). Ostateczna wysokość czynszu zostanie ustalona pod koniec okresu realizacji Inwestycji, gdy będą znane dokładne wartości nakładów poniesionych na wytworzenie tych środków trwałych, które będą podlegały dzierżawie i będzie limitowana przez instytucję dofinansowującą, aby po stronie Gminy nie doszło do tzw. podwójnego finansowania Inwestycji. Zgodnie z obecnie przedstawionymi instytucji dofinansowującej obliczeniami – czynsz dzierżawny należny Gminie od Spółki po zawarciu umowy dzierżawy (po oddaniu inwestycji do użytkowania) wyniesie (w skali roku) 0,95% wartości netto dotyczącej zakupu taboru niskoemisyjnego (zadanie nr 4) oraz modernizacji i rozbudowy zaplecza technicznego do obsługi i konserwacji taboru komunikacji Gminy (zadanie nr 5), tj. 161.844,09 PLN rocznie (brutto). W konsekwencji – mając na uwadze poczynione ustalenia z instytucją dofinansowującą – miesięczny obrót z tytułu dzierżawy wyniesie ok. 13.487 PLN (brutto). Jednocześnie roczny czynsz dzierżawny będzie stanowił ok. 6,33% wkładu własnego Gminy (w odniesieniu do wartości netto środków trwałych, będącej podstawą do kalkulacji czynszu). Obrót z tytułu przedmiotowej dzierżawy – wynoszący w skali roku 161.844,09 PLN (brutto) – będzie znaczący dla budżetu Gminy. Podczas kalkulacji czynszu dzierżawnego Gmina przeanalizowała sytuację rynkową i dokonała kalkulacji na poziomie porównywalnym do cen obowiązujących na rynku. Poziom czynszu dzierżawnego został obecnie ustalony na poziomie 0,95% wartości netto dotyczącej zakupu taboru niskoemisyjnego (zadanie nr 4) oraz modernizacji i rozbudowy zaplecza technicznego do obsługi konserwacji taboru komunikacji Gminy (zadanie nr 5), tj. 161.844,09 PLN rocznie (brutto). Podczas kalkulowania czynszu dzierżawnego zostały wzięte pod uwagę w szczególności następujące zmienne i czynniki: nakłady, jakie poniesie Gmina w związku z realizacją projektu: koszt spłaty kapitału oraz koszt finansowania zewnętrznego (tj. koszt postępowania odnośnie emisji obligacji – WIBOR 6M – oraz średnioważona marża) w odniesieniu do kosztów amortyzacji środków trwałych; ograniczenia poziomu osiąganych dochodów narzucane Gminie przez instytucję dofinansowującą. Niemniej, ostateczna wysokość czynszu zostanie ustalona pod koniec okresu realizacji Inwestycji, gdy będą znane dokładne wartości nakładów poniesionych na wytworzenie tych środków trwałych, które będą podlegały dzierżawie i będzie limitowana przez instytucję dofinansowującą, aby po stronie Gminy nie doszło do tzw. podwójnego finansowania Inwestycji. Wysokość czynszu dzierżawnego umożliwi zwrot poniesionych nakładów inwestycyjnych na przedmiotowy tabor niskoemisyjny oraz modernizację i rozbudowę zaplecza technicznego – w odniesieniu do tej części nakładów inwestycyjnych, która stanowi wkład własny Gminy. W odniesieniu bowiem do tej części nakładów inwestycyjnych, która stanowi dofinansowanie uzyskane od instytucji dofinansowującej nie istnieje możliwość otrzymania zwrotu poniesionych nakładów z dodatkowego źródła, gdyż doszłoby do tzw. podwójnego finansowania niezgodnego z przepisami zapisami Umowy o dofinansowanie. W ocenie Wnioskodawcy, wartość czynszu jest skalkulowana z uwzględnieniem realiów rynkowych. Nadzór budowlany nad zadaniami inwestycyjnymi (zadanie nr 7) będzie dotyczył wszystkich realizowanych w ramach Inwestycji zadań. Oznacza to, że nabywane w tym zakresie usługi będą służyły zarówno czynnościom opodatkowanym podatkiem VAT, jak również czynnościom niepodlegającym opodatkowaniu VAT. Jednocześnie, w odniesieniu do wydatków ponoszonych na nadzór budowlany (zadanie nr 7), który będzie częściowo związany z realizacją zadań nr 4 i 5 – Gmina dokona odpowiedniego bezpośredniego przyporządkowania ponoszonych w tym zakresie wydatków do poszczególnych zadań w oparciu o dokumenty, protokoły i zestawienia przygotowywane przez wykonawcę tych prac. Innymi słowy, Gmina będzie w stanie jednoznacznie i bezpośrednio przyporządkować, w jakim stopniu nadzór budowlany związany jest z działalnością opodatkowaną (tj. zadaniami nr 4 i 5) – a zatem będzie miała możliwość przypisania tych wydatków do poszczególnych rodzajów działalności. W umowie dzierżawy nie zakłada się finansowania wydatków bieżących przez Gminę. Wszystkie wydatki bieżące będą uwzględnione w umowie dzierżawy i ponoszone będą przez Zakład Komunalny. W wyjątkowych sytuacjach przy ewentualnym pojawieniu się kosztu bieżącego po stronie Gminy, koszty zostaną refakturowane.

W rozpatrywanej sprawie, wątpliwości Wnioskodawcy w pierwszej kolejności dotyczą kwestii ustalenia, czy oddanie infrastruktury powstałej w wyniku realizacji zadań nr 4 i 5 w ramach Inwestycji przez Gminę na rzecz Spółki w ramach umowy dzierżawy podlega/będzie podlegało opodatkowaniu VAT.

Mając na uwadze powołane wyżej przepisy prawa, a także przedstawiony opis sprawy należy stwierdzić, że z uwagi na fakt, że ww. usługi w zakresie transportu publicznego realizowane w wyniku inwestycji pn. „Budowa zintegrowanego węzła przesiadkowego (…)” są/będą związane z zawartą przez Wnioskodawcę ze Spółką umową cywilnoprawną (umowa dzierżawy) – w odniesieniu do tych usług Gmina nie działa/nie będzie działać jako organ władzy publicznej i w konsekwencji nie może/nie będzie mogła skorzystać z wyłączenia, o którym mowa w art. 15 ust. 6 ustawy. W analizowanym przypadku, dla czynności odpłatnego udostępniania przez Gminę infrastruktury wytworzonej w ramach zrealizowanej Inwestycji na podstawie umowy dzierżawy Spółce Zainteresowany występuje/wystąpi w roli podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, a ww. czynności – jako świadczenie usług zdefiniowane w art. 8 ust. 1 ustawy – podlegają/będą podlegały opodatkowaniu podatkiem VAT.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 213, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Stosownie do art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6%, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Zaznaczenia wymaga, że w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Jednakże ani przepisy ustawy, ani rozporządzeń wykonawczych do ustawy nie przewidują zwolnienia od podatku, czy też obniżonej stawki podatku dla czynności dzierżawy infrastruktury opisanej we wniosku na rzecz Spółki. Tym samym należy stwierdzić, że czynność ta jest/będzie opodatkowana według stawki właściwej dla tej usługi.

Podsumowując, odpowiadając na pytanie Wnioskodawcy, w przypadku wdrożenia alternatywnego scenariusza działań opisanego w punkcie 8 stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego, oddanie infrastruktury powstałej w wyniku realizacji zadań nr 4 i 5 w ramach Inwestycji przez Gminę na rzecz Spółki w ramach umowy dzierżawy podlega/będzie podlegać – jako świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy – opodatkowaniu VAT w myśl art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Zatem, stanowisko w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 1 oceniono jako prawidłowe.

W dalszej kolejności wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą m.in. kwestii ustalenia, czy:

• Gmina ma/będzie mieć prawo do pełnego odliczenia podatku naliczonego z faktur zakupowych związanych z realizacją Inwestycji w zakresie zadań nr 4 i 5 oraz, czy może/będzie mogła wnioskować o zwrot całości kwot podatku naliczonego związanego z Inwestycją w zakresie zadań nr 4 i 5;
• Gmina ma/będzie mieć prawo do pełnego odliczenia podatku VAT naliczonego od wydatków związanych z bieżącą obsługą, utrzymaniem i ewentualnymi remontami infrastruktury powstałej w wyniku realizacji zadań nr 4 i 5 w ramach ww. Inwestycji.
  
  

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy. W myśl tego przepisu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do treści art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy – kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

1. nabycia towarów i usług,
2. dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.
   
   

Z powyższych przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Należy zauważyć, że formułując w art. 86 ust. 1 ustawy warunek związku ze sprzedażą opodatkowaną, ustawodawca nie uzależnia prawa do odliczenia od związku zakupu z obecnie wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Wystarczającym jest, że z okoliczności towarzyszących nabyciu towarów lub usług przy uwzględnieniu rodzaju prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej wynika, że zakupy te dokonane są w celu ich wykorzystania w ramach jego działalności opodatkowanej.

Jak wskazano powyżej, najistotniejszym warunkiem umożliwiającym czynnemu podatnikowi VAT realizację prawa do odliczenia, jest związek dokonanych zakupów z wykonywaniem czynności opodatkowanych. Jednocześnie oceny, czy związek ten istnieje lub będzie istniał w przyszłości, należy dokonać w momencie realizowania zakupów, zgodnie z zasadą niezwłocznego odliczenia podatku naliczonego. Zasada ta wyraża się tym, że podatnik – aby skorzystać z prawa do odliczenia podatku naliczonego – nie musi czekać aż nabyty towar lub usługa zostaną odsprzedane lub efektywnie wykorzystane na potrzeby działalności opodatkowanej.

W każdym przypadku należy dokonać oceny, czy intencją podatnika wykonującego określone czynności, z którymi łączą się skutki podatkowo-prawne, było wykonywanie czynności opodatkowanych.

Na mocy art. 87 ust. 1 ustawy, w przypadku gdy kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy.

Zasady dokonywania zwrotu różnicy podatku na rachunek bankowy podatnika zostały określone w art. 87 ust. 2-6 ustawy.

Zaznaczyć należy, że przepisy art. 87 ustawy regulują sposób dokonania przez podatnika rozliczenia w sytuacji, gdy w danym okresie rozliczeniowym deklaruje on nadwyżkę podatku naliczonego nad należnym. Przepisy te statuują możliwość otrzymania przez podatnika rzeczywistego zwrotu nadwyżki podatku naliczonego nad należnym. Warunkiem, który musi spełnić podatnik, by domagać się zwrotu, jest powstanie w okresie rozliczeniowym różnicy pomiędzy kwotą podatku naliczonego a kwotą podatku należnego. Wynika to z generalnej zasady określonej w przywołanym powyżej art. 87 ust. 1 ustawy.

Ponadto podkreślić należy, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jedno z takich ograniczeń zostało wskazane w art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, zgodnie z którym nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Oznacza to, że podatnik nie może skorzystać z prawa do odliczenia w odniesieniu do podatku, który jest należny wyłącznie z tego względu, że został wykazany na fakturze w sytuacji, gdy transakcja nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Na podstawie przepisu art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Zgodnie z powyższą regulacją, z prawa do odliczenia podatku skorzystać mogą wyłącznie podatnicy, którzy są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni.

Mając na uwadze powołane wyżej przepisy należy stwierdzić, że aby podmiot mógł skorzystać z prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony związany z dokonanym nabyciem towarów i usług, w pierwszej kolejności winien spełnić przesłanki umożliwiające uznanie go – dla tej czynności – za podatnika podatku od towarów i usług, działającego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Analiza treści wniosku oraz przywołanych przepisów prawa podatkowego prowadzi do stwierdzenia, że zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy:

• Gminie przysługuje/będzie przysługiwać prawo do pełnego odliczenia podatku naliczonego z faktur zakupowych związanych z realizacją Inwestycji w zakresie zadań nr 4 i 5, a w sytuacji powstania w okresie rozliczeniowym różnicy pomiędzy kwotą podatku naliczonego a kwotą podatku należnego Gmina może/będzie mogła wnioskować o zwrot tej różnicy w związku z realizacją Inwestycji w zakresie zadań nr 4 i 5;
• Gminie przysługuje/będzie przysługiwać prawo do pełnego odliczenia podatku VAT naliczonego od wydatków związanych z bieżącą obsługą, utrzymaniem i ewentualnymi remontami infrastruktury powstałej w wyniku realizacji zadań nr 4 i 5 w ramach ww. Inwestycji, wynikającego z otrzymanych faktur.
  
  

Z okoliczności sprawy wynika bowiem, że infrastruktura, która powstanie w wyniku realizacji Inwestycji, w postaci zmodernizowanego i wybudowanego zaplecza technicznego niezbędnego do obsługi taboru (zadanie nr 5) zostanie przez Gminę wydzierżawiona na rzecz Spółki. Również zakupione przez Gminę autobusy (zadanie nr 4) – jako jeden z elementów realizowanej Inwestycji – zostaną przekazane przez Gminę na rzecz Spółki w drodze umowy dzierżawy. Czynność dzierżawy – jak rozstrzygnięto powyżej – jest/będzie opodatkowana VAT. Faktury dokumentujące realizację m.in. zadań nr 4 i 5 będą wystawiane przez wykonawców na Gminę. Wnioskodawca będzie mieć możliwość bezpośredniego przyporządkowania ponoszonych wydatków wynikających z faktur wystawianych przez wykonawców do poszczególnych zadań. W przypadku wdrożenia scenariusza alternatywnego, bezpośrednio po zakończeniu realizacji Inwestycji, infrastruktura objęta zadaniami nr 4 i 5 będzie – jak wskazał Wnioskodawca – wykorzystywana przez Gminę wyłącznie do wykonywania czynności opodatkowanych VAT i z takim zamiarem będzie budowana.

Podsumowując, mając na uwadze powołane wyżej przepisy prawa należy stwierdzić, że w okolicznościach analizowanej sprawy – na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy – Gminie:

• przysługuje/będzie przysługiwać prawo do pełnego odliczenia podatku naliczonego z faktur zakupowych związanych z realizacją Inwestycji w zakresie zadań nr 4 i 5;
• przysługuje/będzie przysługiwać prawo do pełnego odliczenia podatku VAT naliczonego od wydatków związanych z bieżącą obsługą, utrzymaniem i ewentualnymi remontami infrastruktury powstałej w wyniku realizacji zadań nr 4 i 5 w ramach ww. Inwestycji, wynikającego z otrzymanych faktur.
  
  

W związku z powyższym – w oparciu o przepisy ustawy o podatku od towarów i usług – w przypadku, gdy w rozliczeniu za dany okres rozliczeniowy występuje/wystąpi nadwyżka podatku naliczonego nad należnym, to Gminie przysługuje/będzie przysługiwać z tego tytułu prawo do zwrotu różnicy podatku związanego z Inwestycją w zakresie zadań nr 4 i 5, o której mowa w art. 87 ust. 1 ustawy.

Podkreślenia wymaga jednak, że Gmina może/będzie mogła zrealizować prawo do odliczenia pod warunkiem, że nie istnieją/nie zaistnieją przesłanki negatywne określone w art. 88 ustawy.

W konsekwencji, stanowisko Wnioskodawcy w powyższym zakresie, w odniesieniu do pytań oznaczonych we wniosku nr 2 oraz nr 3, należało ocenić jako prawidłowe.

W dalszej kolejności Wnioskodawca ma wątpliwości odnośnie kwestii prawa do częściowego odliczenia podatku VAT naliczonego od wydatków związanych z nadzorem budowlanym (zadanie nr 7).

Rozstrzygając powyższe należy zaznaczyć, że rozpatrując prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony, należy mieć na uwadze, że system odliczenia ma na celu całkowite uwolnienie przedsiębiorcy od ciężaru VAT zapłaconego lub podlegającego zapłacie w ramach prowadzonej przez niego działalności gospodarczej. Natomiast nie daje uprawnienia do odliczenia w przypadku czynności będących poza zakresem działalności gospodarczej. Oznacza to, że podatnik nie może domagać się prawa do odliczenia podatku naliczonego, nie płacąc podatku należnego.

Należy zaznaczyć, że wyrażoną w cytowanym powyżej art. 86 ust. 1 ustawy generalną zasadę uprawniającą do odliczenia podatku naliczonego, uzupełniają regulacje zawarte w art. 86 ust. 2a-2h oraz art. 90 ustawy.

Z kolei jak stanowi art. 86 ust. 2a ustawy, w przypadku nabycia towarów i usług wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza, z wyjątkiem celów osobistych, do których ma zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, oraz celów, o których mowa w art. 8 ust. 5 – w przypadku, o którym mowa w tym przepisie, gdy przypisanie tych towarów i usług w całości do działalności gospodarczej podatnika nie jest możliwe, kwotę podatku naliczonego, o której mowa w ust. 2, oblicza się zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej, zwanym dalej „sposobem określenia proporcji”. Sposób określenia proporcji powinien najbardziej odpowiadać specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć.

Należy również zauważyć, że w przypadku wykonywania w ramach działalności gospodarczej czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług oraz zwolnionych od podatku, należy mieć na uwadze uregulowania zawarte w art. 90 ustawy.

Z powołanych powyżej przepisów wynika, że w celu odliczenia podatku naliczonego, w pierwszej kolejności podatnik winien przyporządkować ponoszone wydatki do poszczególnych rodzajów działalności (opodatkowanej podatkiem VAT, zwolnionej i niepodlegającej opodatkowaniu tym podatkiem). W przypadku zakupów bezpośrednio związanych z działalnością opodatkowaną, podatnik, na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy, odlicza podatek naliczony w całości. Natomiast w sytuacji, gdy takie przyporządkowanie nie jest możliwe, a wydatki służą zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza, podatnik winien ustalić proporcję, o której mowa w art. 86 ust. 2a ustawy oraz (w przypadku wystąpienia także czynności zwolnionych od podatku) w art. 90 ust. 2 i 3 ustawy.

Podatnik ma zatem obowiązek odrębnego określenia, z jakim rodzajem działalności będzie związany podatek wynikający z otrzymanych faktur zakupu, czyli dokonania tzw. alokacji podatku.

Należy zaznaczyć, że kwalifikacji nabywanych towarów i usług z faktur zakupu (ustalenia zakresu – zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy) do czynności opodatkowanych należy dokonać w momencie realizowania zakupów – zgodnie z zasadą niezwłocznego odliczenia podatku naliczonego na podstawie otrzymanych faktur.

W tym miejscu należy podkreślić, że faktury wystawiane przez podatników VAT nie są tylko zwykłym dokumentem służącym ewidencjonowaniu transakcji oraz będącym podstawą do ich zaksięgowania w księgach stron tych transakcji. Przede wszystkim faktura stanowi podstawę dla nabywcy towarów i usług do odliczenia podatku naliczonego. Z art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy wynika bowiem, że podatkiem naliczonym jest kwota wynikająca z faktury, a zatem prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego na podstawie bezpośredniej alokacji można rozpatrywać, gdy podatnik jest w stanie w sposób jednoznaczny i niebudzący wątpliwości dokonać przypisania towarów i usług znajdujących się na fakturze do czynności dających prawo do odliczenia podatku naliczonego.

Zaznaczyć należy, że faktury zawierające nazwy towarów i usług powinny być sporządzone na tyle szczegółowo, żeby z jednej strony pozwalały one organowi podatkowemu na weryfikację prawidłowego rozliczenia podatku, a z drugiej strony zapewniły nabywcy możliwość kontroli dokonywanych zakupów.

W tym miejscu wskazać należy, że – co do zasady – jedna faktura wystawiana przez podatnika może dokumentować sprzedaż kilku towarów lub usług. Przy czym faktura dokumentująca sprzedaż wielu towarów czy usług, powinna zawierać jednoznacznie wyszczególnione pozycje pozwalające na przypisanie poszczególnych wydatków do konkretnej usługi czy nabycia konkretnych towarów.

Z opisu sprawy wynika, że nadzór budowlany nad zadaniami inwestycyjnymi (zadanie nr 7) dotyczy/będzie dotyczył wszystkich realizowanych w ramach Inwestycji zadań. Oznacza to, że nabywane w tym zakresie usługi służą/będą służyć zarówno czynnościom opodatkowanym VAT, jak również czynnościom niepodlegającym opodatkowaniu tym podatkiem. W odniesieniu do wydatków ponoszonych na nadzór budowlany, w sytuacji gdy Wnioskodawca dokona odpowiedniego bezpośredniego przyporządkowania ponoszonych w tym zakresie wydatków do poszczególnych zadań w oparciu o faktury, a w efekcie Gmina jest/będzie w stanie jednoznacznie i bezpośrednio przyporządkować, w jakim stopniu nadzór budowlany związany jest/będzie z działalnością opodatkowaną (tj. zadaniami nr 4 i 5) – to tym samym jest/będzie spełniona podstawowa przesłanka wskazana w art. 86 ust. 1 ustawy, warunkująca prawo do odliczenia podatku naliczonego.

Zatem, biorąc pod uwagę przywołane przepisy prawa należy stwierdzić, że w okolicznościach analizowanej sprawy, w sytuacji, gdy Gmina wyodrębnia/wyodrębni spośród wydatków związanych z realizacją zadania nr 7 w ramach przedmiotowej Inwestycji wyłącznie te, które są/będą związane z realizacją zadań nr 4 i 5, tj. wykorzystywanych wyłącznie do czynności opodatkowanych VAT, a w konsekwencji, będzie istniała możliwość bezpośredniego przypisania ponoszonych wydatków do poszczególnych zadań realizowanych w ramach Inwestycji z posiadanych przez nią dokumentów – faktur, to od tego rodzaju wydatków Gmina ma/będzie mieć prawo do dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Podsumowując – w przypadku wdrożenia alternatywnego scenariusza działań opisanego w punkcie 8 stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego – Gminie przysługuje/będzie przysługiwać prawo do częściowego odliczenia podatku VAT naliczonego od wydatków związanych z nadzorem budowlanym (zadanie nr 7), tj. w części, w jakiej Gmina ma/będzie mieć możliwość przypisania nadzoru budowlanego do zadań nr 4 i 5 i tym samym nabywane towary i usługi są/będą związane wyłącznie z czynnościami opodatkowanymi.

W konsekwencji, stanowisko w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 4 należało ocenić jako prawidłowe.

Interpretacja dotyczy:

• zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia,
• zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
  
  

Zgodnie z przepisem art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Należy zatem zaznaczyć, że wydając przedmiotową interpretację tutejszy organ oparł się na wynikającym z treści wniosku opisie stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego, w szczególności na informacjach, że infrastruktura objęta zadaniami nr 4 i 5 będzie wykorzystywana przez Gminę wyłącznie do wykonywania czynności opodatkowanych VAT oraz, że Gmina będzie w stanie bezpośrednio przyporządkować wydatki dotyczące nadzoru budowlanego związanego z realizacją zadań nr 4 i 5 do działalności opodatkowanej. W świetle powyższego tutejszy organ zaznacza, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile stan sprawy pokrywać się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W przypadku zmiany któregokolwiek elementu opisanego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, wydana interpretacja straci zatem swoją aktualność.

Odnośnie powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych, należy zauważyć, że interpretacje przepisów prawa podatkowego co do zasady wydawane są w indywidualnych sprawach, zatem nie mogą przesądzać o niniejszym rozstrzygnięciu.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.