Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT3.4011.255.2019.3.MH
z 3 lipca 2019 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 10 maja 2019 r. (data wpływu 17 maja 2019 r.), uzupełnionym pismem z dnia 18 czerwca 2019 r. (data wpływu 24 czerwca 2019 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 maja 2019 r. do tutejszego Organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

Wniosek ten nie spełniał wymogów, o których mowa w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900), w związku z czym pismem z dnia 11 czerwca 2019 r., nr 0113-KDIPT3.4011.255.2019.1.MH, na podstawie art. 169 § 1 w zw. z art. 14h wymienionej ustawy, wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie do uzupełnienia ww. wniosku wysłano w dniu 11 czerwca 2019 r. (data doręczenia 11 czerwca 2019 r.). Wnioskodawca uzupełnił ww. wniosek pismem z dnia 18 czerwca 2019 r., nadanym za pośrednictwem placówki pocztowej w dniu 18 czerwca 2019 r.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Pracownik Urzędu Miejskiego, ustanowiony na wniosek Urzędu Miejskiego złożony na podstawie art. 34 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeksu postępowania administracyjnego przedstawicielem dla osoby nieobecnej lub niezdolnej do czynności prawnych, otrzymuje wynagrodzenie za pełnienie funkcji kuratora, stanowiące koszty postępowania administracyjnego. Wynagrodzenie kuratora płatne jest po zakończonym postępowaniu.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 18 czerwca 2019 r., Wnioskodawca wskazał, że w związku z prowadzonymi postępowaniami administracyjnymi, wszczętymi na wniosek uprawnionych podmiotów, w celu wymeldowania osoby z pobytu stałego, w konkretnych sprawach konieczne jest, z uwagi na niezamieszkiwanie w miejscu stałego zameldowania i braku możliwości ustalenia nowego miejsca pobytu, ustanowienie kuratora dla osoby nieznanej z miejsca pobytu. Burmistrz Miasta na podstawie art. 34 ustawy Kodeks postępowania administracyjnego wnosi do Sądu Rejonowego o ustanowienie kuratora w osobie wskazanego pracownika Urzędu Miejskiego dla osoby nieznanej z miejsca pobytu, z uwagi na konieczność ustalenia osoby dla doręczeń decyzji i innej korespondencji w związku z prowadzonym postępowaniem administracyjnym.

Pracownikowi Urzędu Miejskiego wyznaczonemu na podstawie art. 34 ww. ustawy do występowania w charakterze przedstawiciela osoby nieobecnej przysługuje wynagrodzenie z tytułu pełnienia tej funkcji, wypłacane po zakończeniu postępowania. Wnioskodawca - Urząd Miejski dokonuje wypłaty wynagrodzenia ustanowionemu kuratorowi. Wynagrodzenie stanowi koszty postępowania administracyjnego i nie jest wypłacane w ramach wynagrodzenia ze stosunku pracy łączącego Urząd Miejski i pracownika, który został ustanowiony kuratorem. Burmistrz Miasta na podstawie art. 34 ustawy Kodeks postępowania administracyjnego wnosi do Sądu Rejonowego o ustanowienie kuratora dla osoby nieznanej z miejsca pobytu, z uwagi na konieczność ustalenia osoby dla doręczeń decyzji i innej korespondencji w związku z prowadzonym postępowaniem administracyjnym. Na wniosek Burmistrza, Sąd Rejonowy postanowieniem ustanawia kuratora w osobie pracownika Wnioskodawcy dla osoby nieznanej z miejsca pobytu, celem reprezentowania jej interesów w postępowaniu administracyjnym w sprawie wymeldowania z pobytu stałego. Czynności wykonywane przez kuratora wynikają z trybu i zakresu prowadzonego postępowania administracyjnego.

Na podstawie art. 34 ustawy Kodeks postępowania administracyjnego, Burmistrz wnosi do Sądu Rejonowego o ustanowienie kuratora dla osoby nieznanej z miejsca pobytu. Sąd, na podstawie art. 601 ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. Kodeks postępowania cywilnego, postanowieniem wyznacza przedstawiciela (kuratora) dla osoby nieznanej z miejsca pobytu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

  1. Czy wspomniane wynagrodzenie należy opodatkować podatkiem dochodowym od osób fizycznych przy zastosowaniu podstawowych kosztów uzyskania przychodów w wysokości 111 zł 25 gr czy 20% kosztami?
  2. Czy wynagrodzenie należy potraktować jako działalność wykonywaną osobiście zgodnie z art. 13 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawcy, wynagrodzenie należy opodatkować podatkiem dochodowym w wysokości 18% przy zastosowaniu kosztów uzyskania przychodu w wysokości 20%. Zdaniem Wnioskodawcy, wynagrodzenie dla kuratora w postępowaniu administracyjnym wypłacane pracownikowi jest dochodem podlegającym opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych jako przychód osiągany z działalności wykonywanej osobiście w rozumieniu art. 13 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z tym przepisem za przychody z działalności wykonywanej osobiście uważa się przychody osób, którym organy władzy lub administracji państwowej albo samorządowej, sąd lub prokurator na podstawie właściwych przepisów, zlecił wykonanie określonych czynności, a zwłaszcza przychody biegłych w postępowaniu sądowym, dochodzeniowym i administracyjnym oraz płatników, z zastrzeżeniem art. 14 ust. 2 pkt 10 i inkasentów należności publicznoprawnych, a także przychody z tytułu udziału w komisjach powoływanych przez organy władzy lub administracji państwowej albo samorządowej.

Postanowienie Sądu o wyznaczeniu przedstawiciela dla osoby nieobecnej, wydawane na wniosek organu administracji publicznej jest zleceniem na podstawie właściwych przepisów (art. 34 Kodeksu postępowania administracyjnego) wykonania określonych czynności, a tym samym spełnia określone w przepisie przesłanki do uznania czynności wykonywanych przez takiego kuratora za działalność wykonywaną osobiście.

Mając na uwadze powyższe, płatnik dokonujący wypłaty wynagrodzenia dla kuratora powinien pobrać i odprowadzić zaliczkę na podatek dochodowy w sposób określony w art. 41 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1509, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Z treści powyższego przepisu wynika, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają wszelkiego rodzaju dochody uzyskane przez podatnika, z wyjątkiem tych, które zostały enumeratywnie wymienione w katalogu zwolnień przedmiotowych, zawartym w cytowanej ustawie, bądź od których zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy, źródłem przychodów jest działalność wykonywana osobiście.

Stosownie zaś do art. 13 pkt 6 ww. ustawy, za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się przychody osób, którym organ władzy lub administracji państwowej albo samorządowej, sąd lub prokurator, na podstawie właściwych przepisów, zlecił wykonanie określonych czynności, a zwłaszcza przychody biegłych w postępowaniu sądowym, dochodzeniowym i administracyjnym oraz płatników, z zastrzeżeniem art. 14 ust. 2 pkt 10, i inkasentów należności publicznoprawnych, a także przychody z tytułu udziału w komisjach powoływanych przez organy władzy lub administracji państwowej albo samorządowej, z wyjątkiem przychodów, o których mowa w pkt 9.

Aby określony przychód mógł być uznany za przychód z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 13 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, winny zostać spełnione przesłanki określone w tym przepisie, tj. przychód winien wystąpić w związku z wykonywaniem czynności:

  1. zleconych na podstawie właściwych przepisów,
  2. zleconych przez jeden z następujących podmiotów:
    • organ władzy lub administracji państwowej albo samorządowej albo
    • sąd, albo
    • prokuratora.


W myśl art. 22 ust. 9 pkt 4 ww. ustawy, koszty uzyskania niektórych przychodów określa się z tytułów określonych w art. 13 pkt 2, 4, 6 i 8 - w wysokości 20% uzyskanego przychodu, z tym że koszty te oblicza się od przychodu pomniejszonego o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe oraz na ubezpieczenie chorobowe, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, których podstawę wymiaru stanowi ten przychód.

Zakwalifikowanie przychodów do działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 13 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych powoduje, że na płatnikach dokonujących wypłat z powyższego tytułu ciąży obowiązek określony w art. 41 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W myśl tego przepisu, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b), najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Stosownie do treści art. 42 ust. 1 ww. ustawy, płatnicy, o których mowa w art. 41, przekazują kwoty pobranych zaliczek na podatek oraz kwoty zryczałtowanego podatku w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki (podatek) na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika wykonuje swoje zadania, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby. Jednakże w przypadku, gdy podatek został pobrany zgodnie z art. 30a ust. 2a, płatnicy, o których mowa w art. 41 ust. 10, przekazują kwotę tego podatku na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania.

Jak wynika z art. 42 ust. 1a ww. ustawy, w terminie do końca stycznia roku następującego po roku podatkowym płatnicy, o których mowa w art. 41, są obowiązani przesłać do urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika wykonuje swoje zadania, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby, roczne deklaracje, według ustalonego wzoru. Jednakże roczne deklaracje dotyczące podatku pobranego zgodnie z art. 30a ust. 2a płatnicy, o których mowa w art. 41 ust. 10, przesyłają do urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania. Przepis art. 38 ust. 1b stosuje się odpowiednio.

Stosowanie do treści art. 601 ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. z 2018 r., poz. 1360, z późn. zm.), dla osoby, która z powodu nieobecności nie może prowadzić swoich spraw, a nie ma pełnomocnika, ustanawia kuratora na wniosek osoby zainteresowanej sąd opiekuńczy miejsca ostatniego zamieszkania lub pobytu osoby nieobecnej.

W świetle przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca na podstawie art. 34 ustawy Kodeks postępowania administracyjnego wnosi do Sądu Rejonowego o ustanowienie kuratora w osobie wskazanego pracownika Wnioskodawcy dla osoby nieznanej z miejsca pobytu, z uwagi na konieczność ustalenia osoby dla doręczeń decyzji i innej korespondencji w związku z prowadzonym postępowaniem administracyjnym. Pracownikowi wyznaczonemu na podstawie ww. art. 34 ustawy Kodeks postępowania administracyjnego do występowania w charakterze przedstawiciela osoby nieobecnej przysługuje wynagrodzenie z tytułu pełnienia tej funkcji, wypłacane po zakończeniu postępowania. Wnioskodawca dokonuje wypłaty wynagrodzenia ustanowionemu kuratorowi. Wynagrodzenie stanowi koszty postępowania administracyjnego i nie jest wypłacane w ramach wynagrodzenia ze stosunku pracy łączącego Wnioskodawcę i pracownika, który został ustanowiony kuratorem. Sąd, na podstawie art. 601 ustawy Kodeks postępowania cywilnego, postanowieniem wyznacza przedstawiciela (kuratora) dla osoby nieznanej z miejsca pobytu.

Mając na uwadze powyższe uregulowania prawne stwierdzić należy, że właściwym jest zakwalifikowanie wynagrodzenia dla osoby pełniącej funkcję kuratora ustanowionego dla osoby nieobecnej lub niezdolnej do czynności prawnych, do przychodów, o których mowa w art. 13 pkt 6 w związku art. 10 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, co wiąże się, zgodnie z art. 41 ust. 1 ww. ustawy, z obowiązkiem pobrania przez Wnioskodawcę, jako płatnika, zaliczki na podatek dochodowy, przy obliczaniu której winien uwzględnić 20% koszty uzyskania przychodów, stosowanie do treści art. 22 ust. 9 pkt 4 ww. ustawy i zastosować najniższą stawkę podatkową określoną w skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1 tej ustawy.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.), przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

  1. z zastosowaniem art. 119a;
  2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
  3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy Ordynacja podatkowa).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.


doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj