2019.07.02 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej - 0111-KDIB1-3.4010.239.2019.1.APO

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB1-3.4010.239.2019.1.APO
z 2 lipca 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 8 maja 2019 r. (data wpływu 10 maja 2019 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, m.in. w zakresie ustalenia, czy amortyzacja środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych nabytych na potrzeby prowadzenia działalności gospodarczej na terenie odpowiedniej SSE przez Spółkę:

w części sfinansowanej ze środków własnych Spółki, niezwróconych Spółce ani nie odliczonych od podstawy opodatkowania, będzie kosztem uzyskania przychodu dla Wnioskodawcy jako komandytariusza Spółki,
w części zwróconej Spółce w ramach Dotacji nr 2, Dotacji nr 3 jak i ewentualnych Dotacji przyszłych, nie będzie kosztem uzyskania przychodu dla Wnioskodawcy jako komandytariusza Spółki

(pytanie oznaczone we wniosku nr 2) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 maja 2019 r. wpłynął do tut. Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, m.in. w zakresie ustalenia, amortyzacja środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych nabytych na potrzeby prowadzenia działalności gospodarczej na terenie odpowiedniej SSE przez Spółkę:

w części sfinansowanej ze środków własnych Spółki, niezwróconych Spółce ani nie odliczonych od podstawy opodatkowania, będzie kosztem uzyskania przychodu dla Wnioskodawcy jako komandytariusza Spółki,
w części zwróconej Spółce w ramach Dotacji nr 2, Dotacji nr 3 jak i ewentualnych Dotacji przyszłych, nie będzie kosztem uzyskania przychodu dla Wnioskodawcy jako komandytariusza Spółki.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny/zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest spółką kapitałową podlegającą w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Wnioskodawca jest komandytariuszem spółki X spółka z ograniczoną odpowiedzialnością spółka komandytowa (dalej: „Spółka”).

Spółka działa obecnie zarówno w kraju jak i za granicą. Ponadto, Spółka prowadzi działalność na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej (dalej: „SSE1”) oraz poza terenem SSE1. Działalność Spółki prowadzona jest w nowoczesnych zakładach produkcyjnych zlokalizowanych w:

B. (gdzie znajduje się siedziba główna oraz zakład produkcyjny),
S. (teren SSE1, jednakże działalność nie jest wykonywana na podstawie zezwolenia),
E. (teren SSE1, działalność jest wykonywana na podstawie zezwolenia).

Dodatkowo, Spółka jest w trakcie budowy centrum logistycznego z zapleczem socjalno-biurowym w N. (dalej: „Magazyn Centralny”), położnego na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej (dalej: „SSE2”). Magazyn Centralny składać będzie się z 3 obiektów: magazynu wysokiego składowania (dalej: „Magazyn Wysokiego Składowania”), hali logistyczno-magazynowej (dalej: „Hala Magazynowa”) oraz obiektu techniczno-socjalnego. Magazyn Wysokiego Składowania będzie wyposażony w wykonane na zamówienie Spółki konstrukcje i urządzenia magazynowe, w tym wielopoziomowe regały wysokiego składowania, programowane transportery, przenośniki oraz specjalistyczne układnice/dźwignice regałowe. W Hali Magazynowej, która będzie częściowo zautomatyzowana, znajdować będą się m.in. automatyczne urządzenia, takie jak: przenośniki, wózek transportowy, manipulatory, owijarka automatyczna, półautomatyczne stacje załadunku i wyładunku wyrobów. Magazyn Centralny będzie pełnił przede wszystkim rolę magazynu wyrobów gotowych i miejsca kompletacji zleceń, do którego wysyłane będą wytworzone w zakładach produkcyjnych Spółki wyroby zamówione przez klientów Spółki (m.in. dystrybutorów, hurtownie, markety budowlane). W Magazynie Centralnym rozładowywane będą transporty z poszczególnych zakładów produkcyjnych, składowane będą wyroby gotowe do czasu kompletacji zamówienia, a następnie obsługiwane załadunki zamówienia na środek transportu dowożący go do klienta. Projekt budowy Magazynu Centralnego ma na celu zoptymalizowanie procesu magazynowania, jak również procesu kompletowania i wysyłki zamówień do klientów Spółki oraz stworzenie warunków do dalszej optymalizacji procesów, takich jak procesy intralogistyczne i inne związane z organizacją produkcji.

Zakłady Spółki nie mają formy oddziałów samobilansujących się, natomiast posiadają wyodrębnienie organizacyjne i księgowe.

Działalność w E., położonego na terenie SSE1, prowadzona jest na podstawie:

Zezwolenia z 24 września 2010 r. (obowiązujące do końca działania SSE1), zmienionego Decyzją z 6 września 2012 r.,
Zezwolenia z 18 czerwca 2014 r. (obowiązujące do końca działania SSE1).

Na prowadzenie działalności w N., zlokalizowanej na terenie SSE2, Spółka uzyskała Zezwolenie z 22 sierpnia 2017 r. Działalność ta nie jest jeszcze wykonywana, w związku z tym, że Spółka jest w trakcie budowy Magazynu Centralnego.

Spółka nie wyklucza ubiegania się w przyszłości o uzyskanie decyzji o wsparciu na podstawie art. 13 i kolejnych ustawy z dnia 10 maja 2018 r. o wspieraniu nowych inwestycji (Dz.U. z 2018 r., poz. 1162, z późn. zm.).

W ramach otrzymanych zezwoleń oraz działalności pozastrefowej, Spółka wytwarza przede wszystkim artykuły budowlane - stolarkę drzwiową wewnętrzną i zewnętrzną. Produktami Spółki są głównie skrzydła drzwiowe i ościeżnice - zewnętrzne i wewnętrzne, z drewna, tworzyw sztucznych oraz metalowe i z wkładem metalowym, które wyposażane są w akcesoria producentów zewnętrznych (klamki, zamki, szyldy, itp ).

Spółka oprócz pomocy publicznej w formie zwolnienia w podatku dochodowym z tytułu prowadzenia działalności na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej (dalej: „SSE”), z którego skorzystać będzie mógł Wnioskodawca, jako komandytariusz Spółki, uzyskała również pomoc publiczną z innego źródła.

W ramach bowiem prowadzonej działalności, 27 czerwca 2016 r. organy Wnioskodawcy uprawnione do reprezentowania Spółki podpisały umowę z Narodowym Centrum Badań i Rozwoju (dalej: „NCBiR”), które jest agencją wykonawczą w rozumieniu ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 2077, z późn. zm.), powołaną do realizacji zadań z zakresu polityki naukowej, naukowo-technicznej i innowacyjnej państwa, o finansowanie projektu w ramach Programu Operacyjnego Inteligentny Rozwój 2014-2020, współfinansowanego ze środków Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego (dalej: „Umowa nr 1”). W ramach Umowy nr 1, po spełnieniu określonych w niej warunków, Spółce przysługiwać będzie zwrot wydatków na realizację projektu - dofinansowanie na prace rozwojowe udzielone w ramach pomocy publicznej w rozumieniu przepisów rozporządzenia Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego z dnia 25 lutego 2015 r. w sprawie warunków i trybu udzielania pomocy publicznej i pomocy de minimis za pośrednictwem NCBiR, zwolnionej z obowiązku notyfikacji przewidzianego w art. 108 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (dalej: „Dotacja nr 1”).

Zgodnie z Umową nr 1, okres kwalifikowalności wydatków rozpoczął się 1 czerwca 2016 r. Dofinansowanie polega na pokryciu 40% poniesionych wydatków kwalifikujących się do objęcia wsparciem. Pozostałą kwotę w wysokości 60% poniesionych wydatków Spółka zobowiązała się pokryć z własnych środków. Natomiast, wskaźnik kosztów pośrednich rozliczanych stawką ryczałtową wynosi 17% wartości kosztów kwalifikowanych, z wyłączeniem kosztów najmu.

Wszystkie składniki majątkowe zakupione w ramach Dotacji nr 1 dotyczą inwestycji pozastrefowej.

Dnia 20 kwietnia 2018 r. organy Wnioskodawcy uprawnione do reprezentowania Spółki podpisały umowę o dofinansowanie projektu w ramach Osi Priorytetowej I - Inteligentna gospodarka (…), Działania 1.2. - Innowacyjne firmy, Poddziałania 1.2.2. - Współpraca biznesu z nauką Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa (…) na lata 2014-2020 współfinansowanego ze środków Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego z (…) Agencją Rozwoju Regionalnego S.A., działającą w imieniu i na rzecz Województwa (…), (dalej: „Umowa nr 2”). W ramach Umowy nr 2, po spełnieniu określonych w niej warunków, Spółce przysługiwać będzie zwrot wydatków na realizację projektu (dalej: „Dotacja nr 2”).

Okres realizacji projektu przewidzianego Umową nr 2 rozpoczął się 1 grudnia 2017 r. Zgodnie z zatwierdzonym wnioskiem o dofinansowanie projektu, o którym mowa powyżej, udzielone dofinansowanie obejmie 44,65% kosztów kwalifikowanych. Pozostałą kwotę w wysokości 55,35% poniesionych wydatków, zgodnie z zatwierdzonym wnioskiem o dofinansowanie projektu, o którym mowa powyżej, Spółka zobowiązała się pokryć z własnych środków. Większość składników majątkowych zakupionych w ramach Dotacji nr 2 zostanie umieszczona w zakładzie położonym na terenie SSE2 i będą one służyły do działalności prowadzonej na terenie SSE2.

Wnioskodawca zaznacza, że koszty kwalifikowane otrzymane w ramach Dotacji nr 2 nie są tożsame z kosztami kwalifikowanymi na podstawie Zezwolenia z 22 sierpnia 2017 r.

Z kolei, 30 listopada 2018 r. Spółka wystąpiła o dofinansowanie w ramach Programu Operacyjnego Inteligentny Rozwój 2014-2020, Priorytet I: Wsparcie prowadzenia prac B+R przez przedsiębiorstwa, Działanie 1.1, Projekty B+R przedsiębiorstw, Poddziałanie 1.1.1, Badania przemysłowe i prace rozwojowe realizowane przez przedsiębiorstwa (dalej: „Dotacja nr 3”). W chwili obecnej Spółka czeka na rozpatrzenie wniosku o przyznanie Dotacji nr 3.

Zgodnie z obecnymi planami Spółki, wszystkie składniki majątkowe zakupione w ramach Dotacji nr 3 zostaną umieszczone w zakładzie produkcyjnym na terenie SSS1 lub SSE2 i będą służyły do działalności produkcyjnej prowadzonej na terenie SSE1 lub SSE2.

Zarówno Dotacja nr 1, Dotacja nr 2 oraz ewentualna Dotacja nr 3 podlegają zwolnieniu od podatku dochodowego na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 52 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 856; dalej: „Ustawa o CIT”), zgodnie z którym wolne od podatku są płatności na realizację projektów w ramach programów finansowanych z udziałem środków europejskich, otrzymane z Banku Gospodarstwa Krajowego, z wyłączeniem płatności otrzymanych przez wykonawców.

Spółka nie wyklucza wystąpienia w przyszłości z kolejnymi wnioskami o dotacje (dalej: „Dotacje przyszłe”), które również podlegać będą zwolnieniu od podatku dochodowego na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 52 Ustawy o CIT.

W związku z powyższym opisem zadano m.in. następujące pytanie:

Czy amortyzacja środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych nabytych na potrzeby prowadzenia działalności gospodarczej na terenie odpowiedniej SSE przez Spółkę:

w części sfinansowanej ze środków własnych Spółki, niezwróconych Spółce ani nie odliczonych od podstawy opodatkowania, będzie kosztem uzyskania przychodu dla Wnioskodawcy jako komandytariusza Spółki,
w części zwróconej Spółce w ramach Dotacji nr 2, Dotacji nr 3 jak i ewentualnych Dotacji przyszłych, nie będzie kosztem uzyskania przychodu dla Wnioskodawcy jako komandytariusza Spółki?

(pytanie oznaczone we wniosku nr 2)

Zdaniem Wnioskodawcy, zważywszy na to, że środki trwałe oraz wartości niematerialne i prawne nabyte zostały lub zostaną na potrzeby prowadzenia działalności gospodarczej na terenie odpowiedniej SSE, a koszty ich zakupu objęte są lub będą w części dofinansowaniem, zaś dochody na ich nabycie w części nieobjętej dofinansowaniem, nie zostały oraz nie zostaną zwolnione z podatku dochodowego od osób prawnych, to ich amortyzacja:

w części sfinansowanej ze środków własnych Spółki, niezwróconych Spółce ani nie odliczonych od podstawy opodatkowania, będzie kosztem uzyskania przychodu dla Wnioskodawcy jako komandytariusza Spółki,
w części zwróconej Spółce w ramach Dotacji nr 2, Dotacji nr 3 jak i ewentualnych Dotacji przyszłych, nie będzie kosztem uzyskania przychodu dla Wnioskodawcy jako komandytariusza Spółki.

Wnioskodawca wskazuje, że w powyżej opisanym stanie faktycznym/zdarzeniu prawnym dla komplementariusza Spółki została wydana przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej interpretacja indywidualna przepisów prawa podatkowego z 13 marca 2019 r. znak: 0111-KDIB1-3.4010.77.2019.1.APO, potwierdzająca powyższe stanowisko Wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 Ustawy o CIT, przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód stanowiący sumę dochodu osiągniętego z zysków kapitałowych oraz dochodu osiągniętego z innych źródeł przychodów. W przypadkach, o których mowa w art. 21, art. 22 i art. 24b Ustawy o CIT, przedmiotem opodatkowania jest przychód.

Podstawę opodatkowania tym podatkiem, z zastrzeżeniem art. 21, art. 22, art. 24a i art. 24b Ustawy o CIT, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 7 albo z art. 7a ust. 1 Ustawy o CIT, po odliczeniu wartości wskazanych w art. 18 ust. 1 Ustawy o CIT. Pojęcie dochodu zostało wyjaśnione przez ustawodawcę w treści art. 7 ust. 2 Ustawy o CIT. W myśl tego przepisu, dochodem ze źródła przychodów, z zastrzeżeniem art. 11, art. 24a i art. 24b Ustawy o CIT, jest nadwyżka sumy przychodów uzyskanych z tego źródła przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest strata ze źródła przychodów.

Zgodnie z brzmieniem art. 12 ust. 1 pkt 1 Ustawy o CIT, przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14 Ustawy o CIT, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe.

W myśl art. 12 ust. 3 Ustawy o CIT, za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, a także za przychody uzyskane z zysków kapitałowych, z wyłączeniem przychodów, o których mowa w art. 7b ust. 1 pkt 1 Ustawy o CIT, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skon.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 Ustawy o CIT, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 Ustawy o CIT.

Definicja kosztów uzyskania przychodu została dookreślona poprzez orzecznictwo sądów administracyjnych oraz doktrynę. Zgodnie ze stanowiskiem prezentowanym w doktrynie oraz orzecznictwie sądów administracyjnych, warunkiem uznania wydatku poniesionego przez podatnika za koszt uzyskania przychodów jest łączne spełnienie następujących przesłanek:

wydatek musi zostać poniesiony przez podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
musi być definitywny, a więc bezzwrotny,
musi pozostawać w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
musi zostać poniesiony w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów,
musi zostać właściwie udokumentowany,
nie może być kosztem wymienionym w art. 16 ust. 1 Ustawy o CIT.

Z tego względu, że definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

Stosowanie do art. 16 ust. 1 pkt 1 Ustawy o CIT, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na:

nabycie gruntów lub prawa wieczystego użytkowania gruntów, z wyjątkiem opłat za wieczyste użytkowanie gruntów,
nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż wymienione w lit. a środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części,
ulepszenie środków trwałych, które zgodnie z art. 16g ust. 13 powiększają wartość środków trwałych, stanowiącą podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych,

-wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów, w przypadku odpłatnego zbycia środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na czas ich poniesienia.

Jak stanowi art. 16a ust. 1 Ustawy o CIT, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c Ustawy o CIT, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
maszyny, urządzenia i środki transportu,
inne przedmioty,

-o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1 Ustawy o CIT, zwane środkami trwałymi.

Jednocześnie - w myśl art. 15 ust. 6 Ustawy o CIT - kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16 Ustawy o CIT.

Stosownie natomiast do art. 16 ust. 1 pkt 48 Ustawy o CIT, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych dokonywanych, według zasad określonych w art. 16a-16m, od tej części ich wartości, która odpowiada poniesionym wydatkom na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie tych środków lub wartości niematerialnych i prawnych, odliczonym od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym albo zwróconym podatnikowi w jakiejkolwiek formie.

Przy czym - na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 52 i 53 Ustawy o CIT - wolne od podatku są płatności na realizację projektów w ramach programów finansowanych z udziałem środków europejskich, otrzymane z Banku Gospodarstwa Krajowego, z wyłączeniem płatności otrzymanych przez wykonawców oraz środki finansowe otrzymane przez uczestnika projektu jako pomoc udzielona w ramach programu finansowanego z udziałem środków europejskich, o których mowa w ustawie z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych.

W ocenie Wnioskodawcy, w sytuacji, gdy środki trwałe oraz wartości niematerialne i prawne nabyte zostały celem prowadzenia przez podatnika działalności gospodarczej w SSE, zaś wydatki na ich zakup zostały podatnikowi w części zwrócone (np. w formie dofinansowania, dotacji, subwencji), wtedy zastosowanie będzie miał art. 16 ust. 1 pkt 48 Ustawy o CIT, zgodnie z którym nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych dokonywanych według zasad określonych w art. 16a-16m Ustawy o CIT, od tej części ich wartości, która odpowiada poniesionym wydatkom na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie tych środków lub wartości niematerialnych i prawnych, odliczonym od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym albo zwróconym podatnikowi w jakiejkolwiek formie. W takiej sytuacji, kosztem uzyskania przychodu będą tylko odpisy amortyzacyjne od środka trwałego, ewentualnie wartości niematerialnej i prawnej, w części sfinansowanej przez Spółkę, a niezwróconej w jakiejkolwiek formie.

W związku z powyższym, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że koszty uzyskania przychodów powinny być ustalone z uwzględnieniem amortyzacji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych. Tym samym, środki trwałe i wartości niematerialne i prawne, nabyte do prowadzenia działalności gospodarczej na terenie SSE przez Spółkę mogą być amortyzowane przez Wnioskodawcę zgodnie z przepisami Ustawy o CIT w części nieobjętej dofinansowaniem, dotacją czy subwencją. W przypadku podatnika, kosztem uzyskania przychodu będą tylko odpisy amortyzacyjne od środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej w części wydatkowanej ze środków własnych i nie objętej dofinansowaniem.

Stanowisko Wnioskodawcy znajduje potwierdzenie m.in. w interpretacji indywidualnej Naczelnika Świętokrzyskiego Urzędu Skarbowego z 2 czerwca 2005 r. (znak: RO/423/71/2005), w której czytamy, że: Jeżeli środki trwałe nabyte zostały w celu prowadzenia przez podatnika działalności gospodarczej w strefie ekonomicznej, a ponadto koszty ich zakupu nie były objęte żadnym dofinansowaniem, dotacją czy subwencją oraz nie zostały odliczone od podstawy opodatkowania, wówczas cała amortyzacja stanowi koszt uzyskania przychodów. W przypadku gdy zakup tych środków trwałych korzystał w części z innych form pomocy tzn. wydatki na ich zakup zostały podatnikowi w części zwrócone (np. w formie dotacji) lub zostały odliczone od podstawy opodatkowania, wówczas zastosowanie znajdzie art. 16 ust. 1 pkt 48 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Mając powyższe rozważania na uwadze, zdaniem Wnioskodawcy, zważywszy na to, że środki trwałe oraz wartości niematerialne i prawne nabyte zostały lub zostaną na potrzeby prowadzenia działalności gospodarczej na terenie odpowiedniej SSE, a koszty ich zakupu objęte są lub będą w części dofinansowaniem, zaś dochody na ich nabycie w części nieobjętej dofinansowaniem, nie zostały oraz nie zostaną zwolnione z podatku dochodowego od osób prawnych, to ich amortyzacja:

w części sfinansowanej ze środków własnych Spółki, niezwróconych Spółce ani nie odliczonych od podstawy opodatkowania, będzie kosztem uzyskania przychodu dla Wnioskodawcy jako komandytariusza Spółki,
w części zwróconej Spółce w ramach Dotacji nr 2, Dotacji nr 3 jak i ewentualnych Dotacji przyszłych nie będzie kosztem uzyskania przychodu dla Wnioskodawcy jako komandytariusza Spółki.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Należy przy tym wskazać, że ustawą z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 2193), od 1 stycznia 2019 r. zmieniono brzmienie m.in. art. 7 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 865, dalej: „updop”), oraz art. 18 ust. 1 updop. I tak, w myśl art. 7 ust. 2 updop, dochodem ze źródła przychodów, z zastrzeżeniem art. 11c, art. 11i, art. 24a, art. 24b, art. 24d i art. 24f, jest nadwyżka sumy przychodów uzyskanych z tego źródła przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów. W myśl natomiast art. 18 ust. 1 updop, podstawę opodatkowania, z zastrzeżeniem art. 21, art. 22, art. 24a, art. 24b, art. 24d i art. 24f, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 7 albo art. 7a, po odliczeniu (…).

Jednakże, zmiana brzmienia ww. przepisów nie ma wpływu na rozstrzygnięcie.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w przypadku interpretacji dotyczącej zdarzenia przyszłego stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej). Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz.U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § la ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin