Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT2-1.4011.260.2019.2.KS
z 12 lipca 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni – przedstawione we wniosku z dnia 15 maja 2019 r. (data wpływu za pośrednictwem platformy ePUAP 15 maja 2019 r., identyfikator poświadczenia przedłożenia …), uzupełnionym pismem z dnia 17 maja 2019 r. (data wpływu za pośrednictwem platformy ePUAP 17 maja 2019 r., identyfikator poświadczenia przedłożenia …) oraz pismem z dnia 16 czerwca 2019 r. (data wpływu za pośrednictwem platformy ePUAP 16 czerwca 2019 r., identyfikator poświadczenia przedłożenia …), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązku odprowadzania zaliczek na podatek dochodowy przez spadkobiercę z tytułu udziału w zyskach przedsiębiorstwa w spadku – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 maja 2019 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek na formularzu ORD-OG o wydanie interpretacji ogólnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych. Następnie pismem z dnia 17 maja 2019 r. Wnioskodawczyni złożyła ww. wniosek na formularzu ORD-IN.

Wniosek ten oraz jego uzupełnienie nie spełniały wymogów, o których mowa w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.), w związku z czym pismem z dnia 10 czerwca 2019 r., Nr 0113-KDIPT2-1.4011.260.2019.1.KS, na podstawie art. 13 § 2a, art. 169 § 1 w związku z art. 14h wymienionej ustawy, wezwano Wnioskodawczynię do ich uzupełnienia w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie do uzupełnienia ww. wniosku wysłano w dniu 10 czerwca 2019 r. (data doręczenia 11 czerwca 2019 r., identyfikator poświadczenia doręczenia …). Wnioskodawczyni uzupełniła powyższy wniosek pismem z dnia 16 czerwca 2019 r., przesłanym za pośrednictwem platformy ePUAP w dniu 16 czerwca 2019 r. (identyfikator poświadczenia przedłożenia …).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny (ostatecznie sformułowany w uzupełnieniu wniosku z dnia 16 czerwca 2019 r.):

W dniu 25 stycznia 2019 r. nastąpiła śmierć ojca Wnioskodawczyni, który był przedsiębiorcą prowadzącym firmę wraz z mamą Wnioskodawczyni wyłącznie w formie spółki cywilnej (B s.c.).

Po śmierci ojca na mocy aktu notarialnego Wnioskodawczyni została w równych częściach, co jego żona i pozostałe córki, spadkobiercą majątku – części przedsiębiorstwa B s.c. Z mocy prawa na podstawie aktu notarialnego, działalność przedsiębiorstwa B, jako spółki cywilnej, pomimo śmierci jednego z przedsiębiorców, jest kontynuowana. Kontynuację zapewniło powołanie zarządcy sukcesyjnego na mocy ustawy z dnia 5 lipca 2018 r. Co oznacza, że przedsiębiorstwo w spadku płaci zaliczki na podatek dochodowy na takich samych zasadach, jak przed śmiercią jednego ze wspólników (ojca Wnioskodawczyni).

W zaistniałej sytuacji (stan faktyczny) Wnioskodawczyni, jako spadkobierca części przedsiębiorstwa, nie odprowadza dodatkowych indywidualnych zaliczek na podatek dochodowy z tytułu udziałów w przedsiębiorstwie, czyli części przedsiębiorstwa, którą Wnioskodawczyni odziedziczyła w spadku po zmarłym ojcu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku z dnia 16 czerwca 2019 r.):

Czy w związku z kontynuowaniem działalności „przedsiębiorstwa w spadku”, Wnioskodawczyni jako spadkobierca części przedsiębiorstwa, jest zobowiązana do odprowadzania indywidualnie zaliczek na podatek dochodowy z tytułu udziałów w dochodach przedsiębiorstwa w spadku, w przypadku kiedy przedsiębiorstwo w spadku kontynuuje (jak przed śmiercią ojca Wnioskodawczyni) dotychczasowy sposób rozliczania się na zasadach ogólnych, odprowadzając comiesięczne naliczone zaliczki na podatek dochodowy i przedsiębiorstwo to jest płatnikiem tychże składek?

Zdaniem Wnioskodawczyni (ostatecznie przedstawionym w uzupełnieniu wniosku z dnia 16 czerwca 2019 r.), zgodnie z ustawą o podatku dochodowym od osób fizycznych, przedsiębiorstwo w spadku może stosować ten sam sposób rozliczania w roku podatkowym.

Artykuł 44 ust. 6ab ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że zaliczkę przedsiębiorstwo w spadku oblicza za miesiąc, w którym został ustanowiony zarząd sukcesyjny. W związku z powyższym, jeśli przedsiębiorstwo w spadku, opłaca podatek od swoich dochodów, wypłaty z jego zysku na rzecz osób uprawnionych, czyli Wnioskodawczyni jako spadkobiercy, nie podlegają już opodatkowaniu.

Potwierdza to także art. 2 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Ustawą z dnia 5 lipca 2018 r. o zarządzie sukcesyjnym przedsiębiorstwa osoby fizycznej (Dz. U. z 2018 r., poz. 1629), weszły w życie przepisy, które regulują zasady tymczasowego zarządzania przedsiębiorstwem po śmierci przedsiębiorcy, który we własnym imieniu wykonywał działalność gospodarczą na podstawie wpisu do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej oraz kontynuowania działalności gospodarczej wykonywanej z wykorzystaniem tego przedsiębiorstwa.

W myśl art. 1a ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1509, z późn. zm.), ustawa reguluje również opodatkowanie podatkiem dochodowym dochodów przedsiębiorstwa w spadku.

Zgodnie z art. 5a pkt 43 ww. ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o przedsiębiorstwie w spadku – oznacza to przedsiębiorstwo w spadku w rozumieniu ustawy o zarządzie sukcesyjnym.

W myśl art. 49 pkt 1 ustawy o zarządzie sukcesyjnym przedsiębiorstwa osoby fizycznej, przedsiębiorstwo w spadku jest jednostką organizacyjną niemającą osobowości prawnej, będącą podatnikiem, o którym mowa w art. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stosownie do art. 1a ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przedsiębiorstwo w spadku, stanowiące jednostkę organizacyjną niemającą osobowości prawnej, jest podatnikiem z tytułu dochodów osiąganych w okresie od otwarcia spadku do dnia wygaśnięcia:

1. zarządu sukcesyjnego albo
2. uprawnienia do powołania zarządcy sukcesyjnego, jeżeli zarząd sukcesyjny nie został ustanowiony i dokonano zgłoszenia, o którym mowa w art. 12 ust. 1c ustawy z dnia 13 października 1995 r. o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników (Dz. U. z 2017 r. poz. 869 i 2491 oraz z 2018 r. poz. 106, 650, 771 i 1629).
   
   

W przypadku śmierci osoby fizycznej będącej wspólnikiem spółki cywilnej, jeżeli ustanowiono zarząd sukcesyjny, podatnikiem z tytułu udziału w tej spółce w okresie od otwarcia spadku do dnia wygaśnięcia zarządu sukcesyjnego jest przedsiębiorstwo w spadku, które na potrzeby ustawy traktowane jest jak wspólnik spółki cywilnej (art. 1a ust. 3 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 7a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychody przedsiębiorstwa w spadku uznaje się za przychody ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, czyli z pozarolniczej działalności gospodarczej.

Przychodami przedsiębiorstwa w spadku są wszystkie przychody związane z działalnością prowadzoną przez to przedsiębiorstwo, w tym w formie spółki cywilnej. Do przychodów zalicza się również przychody z odpłatnego zbycia składników majątku wchodzących w skład przedsiębiorstwa w spadku, niezależnie od tego, kiedy zostały nabyte przez zmarłego przedsiębiorcę, z wyłączeniem składników, których wartość początkowa ustalona zgodnie z art. 22g nie przekracza 1 500 zł. W tym przypadku przepisu art. 14 ust. 2c nie stosuje się (art. 7a ust. 4 ww. ustawy).

Z powyższych uregulowań wynika, że ustawa o zarządzie sukcesyjnym przedsiębiorstwa osoby fizycznej usankcjonowała nowy podmiot, który stał się podatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych. Na mocy powyższych uregulowań przedsiębiorstwo w spadku uzyskało odrębną podmiotowość prawnopodatkową, jako jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej w zakresie podatków związanych z działalnością tego przedsiębiorstwa.

Działalność przedsiębiorstwa w spadku została uznana za pozarolniczą działalność gospodarczą, a tym samym stanowi odrębne źródło przychodu. Ponadto przyjęto zasadę, że podatek dochodowy od osób fizycznych od działalności przedsiębiorstwa w spadku obliczany będzie na takich samych zasadach, jakie obowiązują w przypadku osób fizycznych prowadzących pozarolniczą działalność gospodarczą. Na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przedsiębiorstwo w spadku posiada zatem status samodzielnego podatnika prowadzącego działalność gospodarczą, bądź traktowane jest jako podatnik będący wspólnikiem spółki cywilnej.

W myśl art. 2 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przepisów ustawy nie stosuje się do wypłat, o których mowa w art. 27 ustawy o zarządzie sukcesyjnym przedsiębiorstwem osoby fizycznej.

Zgodnie z art. 27 ust. 1 ustawy o zarządzie sukcesyjnym przedsiębiorstwem osoby fizycznej, właściciele przedsiębiorstwa w spadku mają prawo do udziału w zyskach i uczestniczą w stratach wynikających z prowadzenia przedsiębiorstwa w spadku, w takim stosunku, w jakim przysługuje im udział w przedsiębiorstwie w spadku.

Właściciele przedsiębiorstwa w spadku mogą żądać podziału i wypłaty zysku pomniejszonego o należności publicznoprawne i niepokryte straty z upływem roku od dnia ustanowienia zarządu sukcesyjnego i z końcem każdego kolejnego roku za rok poprzedni (art. 27 ust. 2 ww. ustawy).

Zysk jest wypłacany w odpowiednich częściach właścicielom przedsiębiorstwa w spadku przez zarządcę sukcesyjnego (art. 27 ust. 3 ww. ustawy).

Stosownie do art. 27 ust. 4 ustawy o zarządzie sukcesyjnym przedsiębiorstwa osoby fizycznej, na żądanie właścicieli przedsiębiorstwa w spadku zarządca sukcesyjny wypłaca im zaliczki na poczet przewidywanego zysku, chyba że byłoby to sprzeczne z zasadami prawidłowej gospodarki. Zaliczki mogą być wypłacane wyłącznie ze środków pieniężnych.

W myśl art. 27 ust. 5 ww. ustawy, zarządca sukcesyjny dokonuje rozliczenia wypłaconych zaliczek w terminach wypłaty zysku, określonych w ust. 2.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że w dniu 25 stycznia 2019 r. zmarł ojciec Wnioskodawczyni, który był przedsiębiorcą prowadzącym działalność gospodarczą w formie spółki cywilnej wraz z żoną. Po śmierci wspólnika spółki cywilnej (ojca Wnioskodawczyni) na mocy aktu notarialnego został powołany zarządca sukcesyjny, zaś na mocy aktu notarialnego, Wnioskodawczyni została w równych częściach, co żona zmarłego i jego pozostałe córki, spadkobiercą majątku (części przedsiębiorstwa spółki cywilnej). Wnioskodawczyni, jako spadkobierca części przedsiębiorstwa, nie odprowadza dodatkowych indywidualnych zaliczek na podatek dochodowy z tytułu udziałów w przedsiębiorstwie, czyli części przedsiębiorstwa, którą Wnioskodawczyni odziedziczyła w spadku po zmarłym ojcu.

Biorąc pod uwagę opisany we wniosku stan faktyczny oraz przywołane uregulowania prawne, uznać należy, że jeżeli Wnioskodawczyni, jako osoba uprawniona uzyskuje dochody z tytułu wypłaty zysku przedsiębiorstwa w spadku, określone w art. 27 ustawy o zarządzie sukcesyjnym przedsiębiorstwem osoby fizycznej, to do tych wypłat nie mają zastosowania przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, stosownie do art. 2 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy.

Zatem, na podstawie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, Wnioskodawczyni jako spadkobierca części przedsiębiorstwa, nie jest zobowiązana do odprowadzania zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych z tytułu udziału w zyskach przedsiębiorstwa w spadku, o których mowa w art. 27 ustawy o zarządzie sukcesyjnym przedsiębiorstwem osoby fizycznej.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za prawidłowe.

Z przepisów normujących instytucję interpretacji indywidualnej wynika, że zakres żądania wnioskodawcy wyznacza w szczególności:

1. stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) przedstawiony (przedstawione) we wniosku o indywidualną interpretację prawa podatkowego,
2. stan prawny (przepisy prawa) wskazany przez wnioskodawcę oraz
3. zagadnienie prawne, które ma być przedmiotem interpretacji, a które wskazuje pytanie (pytania) wnioskodawcy w kontekście jego wątpliwości interpretacyjnych w odniesieniu do przepisów prawa podatkowego oraz w korelacji z zaprezentowanym własnym stanowiskiem w sprawie oceny prawnej stanu faktycznego bądź zdarzenia przyszłego.
   
   

Należy zaznaczyć, że dokonana przez Organ ocena stanowiska przedstawionego przez Wnioskodawczynię dotyczy wyłącznie skutków podatkowych, jakie w przedmiotowej sprawie wystąpią po Jej stronie w związku z kontynuacją działalności gospodarczej zmarłego ojca Wnioskodawczyni przez przedsiębiorstwo w spadku. Interpretacja nie rozstrzyga natomiast kwestii obowiązków innych podmiotów, w tym pozostałych spadkobierców oraz przedsiębiorstwa w spadku.

Należy również zastrzec, że przy wydawaniu niniejszej interpretacji tutejszy Organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Tym samym, jeżeli przedstawiony we wniosku stan faktyczny będzie się różnił się od stanu występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawczyni w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny będzie zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.), przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.