Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP2-3.4010.68.2019.1.MS
z 12 lipca 2019 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA


Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 8 kwietnia 2019 r. (data wpływu 15 kwietnia 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów z tytułu wydatków ponoszonych w związku z wydawaniem decyzji o wsparciu – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE


W dniu 15 kwietnia 2019 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej w zakresie kosztów uzyskania przychodów z tytułu wydatków ponoszonych w związku z wydawaniem decyzji o wsparciu.


We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.


Spółka S.A. (zwana dalej: „Spółką” lub „Wnioskodawcą”) jest polskim rezydentem podatkowym, podlegającym opodatkowanym w Polsce podatkiem dochodowym od osób prawnych od całości dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania. Przedmiotem działalności Spółki są m.in.: pozostałe formy udzielania kredytów, pozostała finansowa działalność usługowa, działalność holdingów finansowych, działalność firm centralnych (head Office) i holdingów, z wyłączeniem holdingów finansowych, pozostała działalność wspomagająca usługi finansowe, z wyłączeniem ubezpieczeń i funduszy emerytalnych.

Spółka jest spółką o istotnym znaczeniu dla gospodarki państwa (rozporządzenie Prezesa Rady Ministrów z dnia 13 stycznia 2017 r. w sprawie określenia wykazu spółek o istotnym znaczeniu dla gospodarki państwa ̶ Dz.U. z 2017 r. poz. 95). Zgodnie z ustawą z dnia 16 grudnia 2016 r. o zasadach zarządzania mieniem państwowym Spółka jest spółką realizującą misję publiczną. Celem Spółki jest prowadzenie działalności gospodarczej oraz innej działalności z zachowaniem zasad prawidłowej gospodarki, w tym działalności gospodarczej realizowanej w zakresie misji publicznej Spółki, obejmującej wykonywanie zadań publicznych na podstawie obowiązujących przepisów prawa.

Spółka S.A. na podstawie rozporządzeń Rady Ministrów w sprawie utworzenie specjalnych stref ekonomicznych jest podmiotem zarządzającym specjalnymi strefami ekonomicznymi. Przykładowo, na podstawie § 1 ust. 4 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 15 grudnia 2008 r. w sprawie Specjalnej Strefy Ekonomicznej jest zarządzającym tą strefą.

Zgodnie z art. 1 ustawy z dnia 10 maja 2018 r. o wspieraniu nowych inwestycji (Dz.U. z 2018 r. poz. 1162 ze zm., zwana dalej: „ustawą z dnia 10 maja 2018 r.”), ustawa określa zasady udzielania przedsiębiorcom wsparcia na realizację nowych inwestycji, organ właściwy w sprawach wspierania nowych inwestycji oraz jego kompetencje i tryb działania, a także zadania zarządzających obszarami odpowiedzialnych za wspieranie nowych inwestycji.

Jak stanowi art. 3 tej ustawy, wsparcie na realizację nowej inwestycji, zwane dalej „wsparciem”, jest udzielane w formie zwolnienia od podatku dochodowego, na zasadach określonych odpowiednio w przepisach o podatku dochodowym od osób prawnych albo w przepisach o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wsparcie nie może być udzielone w sytuacji lokalizacji inwestycji na obszarach występowania niezagospodarowanych złóż kopalin, z wyjątkiem inwestycji dotyczących tych złóż. Stosownie zaś do art. 13 tej ustawy, wsparcie udzielane jest przedsiębiorcy realizującemu nową inwestycję, w drodze decyzji, zwanej dalej "decyzją o wsparciu". Decyzję o wsparciu wydaje minister właściwy do spraw gospodarki na wniosek przedsiębiorcy ubiegającego się o wsparcie zawierający plan realizacji nowej inwestycji.

Istotnym w tym stanie faktycznym jest art. 23 pkt 1 tej ustawy, zgodnie z którym Minister właściwy do spraw gospodarki może, w drodze rozporządzenia, powierzyć zarządzającemu obszarem wydawanie, w jego imieniu, decyzji o wsparciu na obszarach przypisanych temu zarządzającemu obszarem ̶ mając na względzie sprawność postępowania oraz specyfikę obszaru.

W wykonaniu tej delegacji ustawowej Minister Przedsiębiorczości i Technologii wydał rozporządzenia w sprawie powierzenia zarządzającemu określoną specjalną strefą ekonomiczną wydawania decyzji o wsparciu oraz wykonywania kontroli realizacji decyzji o wsparciu. Przykładowo rozporządzeniem z dnia …….. 2018 r. w sprawie powierzenia zarządzającemu Specjalną Strefą Ekonomiczną wydawania decyzji o wsparciu oraz wykonywania kontroli realizacji decyzji o wsparciu (Dz.U…….) Minister Przedsiębiorczości i Technologii na podstawie art. 23 ust. 1 ustawy z dnia 10 maja 2018 r. o wspieraniu nowych inwestycji ̶ powierzył zarządzającemu Specjalną Strefą Ekonomiczną, tj. Wnioskodawcy jako zarządzającemu obszarem w rozumieniu art. 2 pkt 4 ustawy z dnia 10 maja 2018 r. o wspieraniu nowych inwestycji, wydawanie w imieniu ministra właściwego do spraw gospodarki decyzji, o której mowa w art. 13 ust. 1 ustawy, na obszarze przypisanym temu zarządzającemu obszarem zgodnie z rozporządzeniem wydanym na podstawie art. 5 ust. 3 ustawy.

Zgodnie z art. 14 ust. 1 pkt 1 i pkt 2 ustawy z dnia 10 maja 2018 r., decyzję o wsparciu wydaje się na realizację nowej inwestycji, która spełnia kryteria: ilościowe, jakościowe, w ramach działalności gospodarczej niewyłączonej zgodnie z przepisami wydanymi na podstawie ust. 3 pkt 1. Jak stanowi § 1 pkt 4 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 28 sierpnia 2018 r. w sprawie pomocy publicznej udzielanej niektórym przedsiębiorcom na realizację nowych inwestycji (Dz.U. z 2018 r. poz. 1713) rozporządzenie określa sposób weryfikacji spełniania wymagań, o których mowa w art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 10 maja 2018 r. o wspieraniu nowych inwestycji.

Zgodnie z art. 5 ust. 4 ustawy z dnia 10 maja 2018 r., minister właściwy do spraw gospodarki może, w drodze rozporządzenia, powierzyć zarządzającemu obszarem, będącym spółką wymienioną w przepisach wydanych na podstawie art. 31 ust. 2 ustawy z dnia 16 grudnia 2016 r. o zasadach zarządzania mieniem państwowym (Dz. U. poz. 2259, z późn. zm.), wykonywanie zadań określonych w niniejszej ustawie na terenie wyodrębnionym z obszaru przypisanego zarządzającemu obszarem zgodnie z ust. 2 i 3, mając na uwadze konieczność stworzenia właściwych warunków do zrealizowania nowej inwestycji przyczyniającej się do rozwoju obszaru. Zarządzający obszarem wspiera rozwój nowych inwestycji na danym obszarze, biorąc pod uwagę potrzeby rozwojowe regionu i cele gospodarcze określone w dokumentach strategicznych, o których mowa w ustawie z dnia 6 grudnia 2006 r. o zasadach prowadzenia polityki rozwoju (art. 7 powołanej ustawy).

Wskazać jednocześnie należy, że zgodnie z art. 10 ust. 1 i ust. 2 ustawy z dnia 10 maja 2018 r., zarządzający obszarem świadczy na rzecz przedsiębiorcy korzystającego ze wsparcia nowej inwestycji usługi inne niż informacyjne na podstawie umowy, która określa wynagrodzenie za świadczenie tych usług. Za usługi, o których mowa powyżej uznaje się: usługi doradcze; usługi wsparcia i pośrednictwa z podmiotami otoczenia biznesu, jednostkami naukowymi, o których mowa art. 2 pkt 9 lit. a-e ustawy z dnia 30 kwietnia 2010 r. o zasadach finansowania nauki (Dz. U. z 2018, poz. 87), podmiotami posiadającymi zaplecze badawczo-rozwojowe, podmiotami, o których mowa art. 7 ust. 2 pkt 8, przedsiębiorcami oraz klastrami; usługi promocyjne; usługi szkoleniowe; inne sługi bezpośrednio związane z realizacją decyzji o wsparciu.


Spółka za wydawane decyzje nie pobiera opłat ani wynagrodzenia. Po uzyskaniu decyzji kontrahent jest zobowiązany ustawowo do podpisania z Wnioskodawcą umowy, na podstawie której Spółka świadczy usługi i pobiera z tego tytułu wynagrodzenie. Istnieje więc bezpośredni związek pomiędzy wydaniem decyzji a podpisaniem umowy. Co istotne, przedsiębiorca, który uzyskał decyzję o wsparciu, obowiązany jest do zawarcia z Wnioskodawcą umowy, o której mowa w art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 10 maja 2018 r. (art. 10 ust. 4 tej ustawy). Usługi wyszczególnione w Umowie są wymienione w planie rozwoju inwestycji zatwierdzonym 10 stycznia 2019 roku przez Ministra Przedsiębiorczości i Technologii. Na podstawie Umowy Zarządzający Obszarem zobowiązuje się świadczyć na rzecz Przedsiębiorcy usługi obejmujące promowanie i wspieranie działalności inwestycyjnej Przedsiębiorcy w odniesieniu do obszaru, na którym Przedsiębiorca prowadzi działalność, zarządzanego przez Zarządzającego Obszarem, poprzez:

  1. zamieszczanie informacji o Przedsiębiorcy, rozumiane jako wskazanie nazwy handlowej Przedsiębiorcy, na oficjalnej stronie internetowej Zarządzającego Obszarem w sekcjach dotyczących inwestorów działających na terenie tego obszaru i na warunkach określonych przez Zarządzającego Obszarem;
  2. zamieszczanie informacji na temat Przedsiębiorcy, rozumiane jako wskazanie nazwy handlowej Przedsiębiorcy, w folderach reklamowych, ulotkach promocyjnych, materiałach szkoleniowych, w przypadkach, w których wymienia się przedsiębiorców prowadzących działalność inwestycyjną na terenie obszaru zarządzanego przez Zarządzającego Obszarem i na warunkach określonych przez Zarządzającego Obszarem,
  3. udzielanie informacji na temat Przedsiębiorcy na targach, w których Zarządzający Obszarem bierze udział, w odniesieniu do zapytań dotyczących działalności inwestycyjnej przedsiębiorców na obszarze zarządzanym przez Zarządzającego, na którym Przedsiębiorca prowadzi działalność i na warunkach określonych przez Zarządzającego Obszarem;
  4. przekazywanie Przedsiębiorcy informacji posiadanych przez Zarządzającego Obszarem w zakresie:
    1. organizowanych przetargów ogłaszanych przez organizacje międzynarodowe;
    2. organizowanych targów i konferencji ̶ w Polsce i w innych krajach Unii Europejskiej;
  5. wsparcie w kontaktach z instytucjami otoczenia biznesu, szkołami, uczelniami, ośrodkami B+R, przedsiębiorcami, klastrami, itd.
  6. wsparcie w kontaktach z ośrodkami akademickimi w zakresie rozpoznania dostępności wykwalifikowanej kadry pracowniczej (absolwenci uczelni wyższych), w szczególności przekazywanie informacji i zapytań otrzymanych od tych ośrodków akademickich w zakresie zatrudniania absolwentów uczelni wyższych,
  7. pomoc w kontaktach z naukowymi ośrodkami badawczymi działającymi na terenie obszaru w celu rozpoznania możliwości przeprowadzania badań i analiz, w szczególności przekazywanie informacji i zapytań otrzymanych od tych naukowych ośrodków badawczych w związku z prowadzonymi badaniami i analizami;
  8. organizowanie szkoleń i konferencji na zasadach przewidzianych przez Zarządzającego Obszarem;


Wnioskodawca – wykonując powierzone obowiązki związane z wydawaniem w imieniu ministra właściwego do spraw gospodarki decyzji o wsparciu na obszarach przypisanych temu zarządzającemu obszarem – ponosi wydatki (koszty) bezpośrednio i pośrednio związane z realizacją tych obowiązków. Podstawowymi kosztami są wynagrodzenia pracowników wraz z narzutami, którzy biorą bezpośredni udział w pracach związanych z przygotowaniem materiałów do wydania decyzji o wsparciu. Inne koszty związane z wydawaniem decyzji to część amortyzacji sprzętu na którym pracuje zespół, zużycie papieru i materiałów biurowych, rozmowy telefoniczne z kontrahentem, część czynszu i opłat za media, usługi kurierskie pocztowe. Charakter bezpośredni mają wynagrodzenia wraz z narzutami zaś pośredni pozostałe koszty wymienione powyżej. Wydatki te zaliczane są do kosztów w dacie zarachowania w księgach. Bez ich poniesienia niemożliwym byłoby spełnienie obowiązków nałożonych na Wnioskodawcę przepisami prawa.

Powyższe wydatki (koszty): są poniesione przez Wnioskodawcę w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą, a także realizacją obowiązków nałożonych przepisami prawa powyżej przywołanymi; są poniesione przez Wnioskodawcę, tj. w ostatecznym rozrachunku z zasobów majątkowych Wnioskodawcy; mają charakter definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została w jakikolwiek sposób zwrócona; są udokumentowane; nie znajdują się w grupie wydatków (kosztów), których zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wydatki (koszty) ponoszone przez Wnioskodawcę w związku z powierzeniem Wnioskodawcy jako zarządzającemu specjalnymi strefami ekonomicznymi wydawania w imieniu ministra właściwego do spraw gospodarki decyzji o wsparciu, o których mowa w art. 13 ust. 1 ustawy z dnia 10 maja 2018 r. na obszarze przypisanym Wnioskodawcy, stanowią koszty uzyskania przychodu Wnioskodawcy?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 tej ustawy. Aby wydatek (koszt) mógł zostać uznany za koszt uzyskania przychodu:

  1. musi zostać poniesiony przez podatnika w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą;
  2. musi zostać poniesiony w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów i może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów;
  3. musi być racjonalnie poniesiony;
  4. musi zostać poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika;
  5. musi mieć charakter definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona;
  6. jest właściwie udokumentowany;
  7. nie może znajdować się w grupie wydatków (kosztów), których zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Powołany przepis dotyczący kosztów uzyskania przychodów daje podatnikowi możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich kosztów (z zastrzeżeniem art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r.), pod warunkiem, ze zostały poniesione w związku z prowadzoną działalnością podatnika, jako wydatków gospodarczo uzasadnionych, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu lub prowadzi do zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu. Dodatkowy warunek pozwalający zakwalifikować dany wydatek (koszt), jako koszt uzyskania przychodu stanowi racjonalność jego poniesienia.

Zgodnie z utrwalonym orzecznictwem Naczelnego Sądu Administracyjnego, cel poniesionego wydatku musi mieć charakter zobiektywizowany i zmierzać do odpowiedzi na pytanie, czy oznaczony wydatek daje się „racjonalnie powiązać z uzyskanym lub oczekiwanym przychodem. Kosztami uzyskania przychodów będą, więc wydatki (koszty) związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, jeśli są one racjonalnie uzasadnione, a każdy wydatek (koszt), poza wskazanymi w ustawie, wymaga indywidualnej oceny pod kątem jego związku z przychodem i racjonalnością działania dla osiągnięcia tego przychodu” (tak m.in. NSA w wyroku z dnia 25 listopada 2004 r., sygn. FSK 671/04).


Dodatkowo, obowiązkiem podatników, jako odnoszących ewentualną korzyść z faktu zaliczenia określonych wydatków w poczet kosztów uzyskania przychodów, jest wykazanie, w oparciu o zgromadzone dowody, zgodnie z dyspozycją powołanego art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r.:

  • faktu poniesienia danego wydatku, kosztu przez podatnika;
  • pokrycia wydatku, kosztu w ostatecznym rozrachunku z zasobów majątkowych podatnika (co może oznaczać, że koszt został poniesiony bezpośrednio przez podatnika lub pośrednio na podstawie faktur lub not obciążeniowych, na podstawie których podmiot trzeci przeniósł bezpośrednio poniesione wydatki na podatnika);
  • faktu, że wydatek, koszt nie został podatnikowi w żaden sposób zwrócony (charakter definitywny kosztu).


Zdaniem Wnioskodawcy, w przedstawionym stanie faktycznym spełnione zostały warunki ustawowe do zaliczenia poniesionych wydatków (kosztów) do kosztów uzyskania przychodów:

  • koszty zostały poniesione przez Wnioskodawcę w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą;
  • zostały poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów i może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów; były racjonalnie poniesione;
  • zostały poniesione przez Wnioskodawcę, tj. w ostatecznym rozrachunku z zasobów majątkowych Wnioskodawcy;
  • mają charakter definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została w jakikolwiek sposób zwrócona;
  • są właściwie udokumentowane;
  • nie znajdują się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 Ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.


Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki (koszty) ponoszone przez Wnioskodawcę bezpośrednio i pośrednio związane z wydawaniem decyzji o wsparciu, o których mowa w art. 13 ust. 1 ustawy z dnia 10 maja 2018 r. na obszarze przypisanym Wnioskodawcy, stanowią koszty uzyskania przychodu Wnioskodawcy, ponieważ są wprost związane z uzyskaniem w przyszłości przychodów przez Wnioskodawcę w związku z zawarciem z podmiotami, które będą prowadzić działalność na terenie specjalnej strefy ekonomicznej, którą zarządza Wnioskodawca, umów, na podstawie których Wnioskodawca ̶ za wynagrodzeniem ̶ będzie świadczyć następujące usługi: usługi doradcze; usługi wsparcia i pośrednictwa z podmiotami otoczenia biznesu, jednostkami naukowymi, o których mowa w art. 2 pkt 9 lit. a-e ustawy z dnia 30 kwietnia 2010 r. o zasadach finansowania nauki, usługi promocyjne, usługi szkoleniowe, inne usługi bezpośrednio związane z realizacją decyzji o wsparciu.

Należy dodatkowo podkreślić, że wydawanie w imieniu właściwego ministra decyzji o wsparciu wynika z obowiązku nałożonego na Wnioskodawcę z mocy prawa, tj. z art. 23 pkt 1 ustawy z dnia 10 maja 2018 r., zgodnie z którym Minister właściwy do spraw gospodarki może, w drodze rozporządzenia, powierzyć zarządzającemu obszarem wydawanie, w jego imieniu, decyzji o wsparciu na obszarach przypisanych temu zarządzającemu obszarem ̶ mając na względzie sprawność postępowania oraz specyfikę obszaru (W wykonaniu tej delegacji ustawowej Minister Przedsiębiorczości i Technologii wydał rozporządzenia w sprawie powierzenia zarządzającemu określoną specjalną strefą ekonomiczną wydawania decyzji o wsparciu oraz wykonywania kontroli realizacji decyzji o wsparciu).

Sięgając tylko do literalnego brzmienia art. 15 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r., należy stwierdzić, że aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, pomiędzy tym wydatkiem a osiągnięciem przychodu (czy zabezpieczeniem jego źródła) musi zachodzić związek przyczynowo skutkowy tego typu, że poniesienie wydatku ma lub może mieć wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu. Wydatek należy ocenić na podstawie jego związku z uzyskanym przychodem, mając na uwadze racjonalność określonego działania dla osiągnięcia przychodu. Poniesienie wydatku musi zatem być powiązane z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą, ukierunkowaną na uzyskanie przychodów ̶ wydatek winien przynajmniej potencjalnie wpływać na wielkość uzyskiwanych lub spodziewanych przychodów z tej działalności. Kosztowa kwalifikacja konkretnego wydatku u danego podatnika musi więc uwzględniać charakter i profil prowadzonej działalności oraz ekonomiczną racjonalność poniesionego wydatku. Decydującym kryterium przy kwalifikacji prawnej danego wydatku, jako kosztu uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 tej ustawy pozostaje kryterium celu poniesienia kosztu, poza tym niezbędne jest istnienie bezpośredniego lub pośredniego tylko związku pomiędzy kosztem a realizacją wymienionych w tym przepisie celów.

Jak wskazano powyżej w przedstawionym stanie faktycznym istnieje związek pomiędzy wydatkiem (kosztem) a realizacją przez Wnioskodawcę celu w postaci uzyskania przychodu (zachowania, zabezpieczenia jego źródła). Pod względem prawnym wydatki (koszty) te nie różnią się bowiem niczym od innych kosztów, związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej i na równi z innymi wydatkami zawarte są w pojęciu kosztów uzyskania, zachowania i zabezpieczenia przychodów z tej działalności; nie mogą być traktowane jako oddzielne zdarzenie, odrębne od całokształtu prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności. Kosztem uzyskania przychodu, są bowiem wszelkie wydatki poniesione w celu uzyskania przychodów, w tym również w celu zachowania i zabezpieczenia źródła przychodów, tak aby to źródło przynosiło przychody także w przyszłości (wyrok NSA z dnia 12 maja 1999 r., sygn. akt I SA/Wr 482/97).

Podsumowując, zdaniem Wnioskodawcy, wydatki (koszty) ponoszone przez Wnioskodawcę w związku z powierzeniem Wnioskodawcy jako zarządzającemu specjalnymi strefami ekonomicznymi wydawania w imieniu ministra właściwego do spraw gospodarki decyzji o wsparciu, o których mowa w art. 13 ust. 1ustawy z dnia 10 maja 2018 r. na obszarze przypisanym Wnioskodawcy, stanowią koszty uzyskania przychodu Wnioskodawcy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego opisu stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidulana wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

  1. z zastosowaniem art. 119a;
  2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
  3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.


doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj