Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB1-2.4010.268.2019.1.BG
z 1 sierpnia 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 900 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 26 czerwca 2019 r. (data wpływu 28 czerwca 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy Pojemniki najmowane przez Wnioskodawcę od Spółki X stanowią „urządzenia przemysłowe” w rozumieniu art. 21 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, oraz czy Wnioskodawca jest zobowiązany do pobierania zryczałtowanego podatku dochodowego od tych przychodów uzyskiwanych przez Spółkę X – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 czerwca 2019 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy Pojemniki najmowane przez Wnioskodawcę od Spółki X stanowią „urządzenia przemysłowe” w rozumieniu art. 21 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, oraz czy Wnioskodawca jest zobowiązany do pobierania zryczałtowanego podatku dochodowego od tych przychodów uzyskiwanych przez Spółkę X.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Sp. z o.o. (dalej również: „Spółka” albo „Wnioskodawca”) jest członkiem międzynarodowego Koncernu. Koncern produkuje samochody (osobowe i dostawcze) oraz części do samochodów. Spółka jest generalnym importerem samochodów produkowanych w ramach Koncernu oraz części zamiennych do serwisowania tych samochodów. Tym samym Spółka działa w obszarze dystrybucji nowych samochodów, części zamiennych i akcesoriów.

W związku z prowadzoną działalnością gospodarczą Spółka wynajmuje pojemniki od Spółki X z siedzibą w Niemczech, (…) (dalej: „Spółka X”). Wnioskodawca wynajmuje od Spółki X pojemniki uniwersalne, m.in. pojemniki plastikowe typu (…) oraz pojemniki typu (…) (metalowe oraz z tworzyw sztucznych) dalej łącznie określane jako „Pojemniki”. Pojemniki nie są wykorzystywane przez Spółkę do produkcji wyrobów gotowych (samochodów lub części). Spółka nie prowadzi żadnej działalności produkcyjnej. Wnioskodawca używa Pojemników wyłącznie w celu zapewnienia odpowiednich warunków przechowywania lub transportowania części i akcesoriów przeznaczonych do sprzedaży.

Najmowane przez Spółkę Pojemniki zawierają w swojej konstrukcji elementów mechaniczne takie jak ruchome burty (możliwość złożenia pojemnika na płasko), blokady-zasuwy, haki itd. Elementy te wykorzystywane są w procesie załadunku, rozładunku i transportu natomiast nie są w żadnym momencie wykorzystywane w procesie produkcji. Pojemniki nie zawierają żadnych elementów elektrycznych i przekładni.

Spółka posiada certyfikat rezydencji Spółki X wydany przez niemieckie władze podatkowe, który poświadcza, że:

• Spółka X jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych w Niemczech oraz
• podlega w Niemczech opodatkowaniu od całości swych dochodów.
  
  

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Pojemniki najmowane przez Wnioskodawcę od Spółki X stanowią „urządzenia przemysłowe” w rozumieniu art. 21 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, a w konsekwencji, czy Spółka jest zobowiązana do pobierania zryczałtowanego podatku dochodowego od przychodów uzyskiwanych przez Spółkę X z tytułu wynagrodzenia otrzymywanego od Spółki za wynajem Pojemników?

Zdaniem Wnioskodawcy, Pojemniki najmowane od Spółki X nie są „urządzeniami przemysłowymi” w rozumieniu art. 21 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 856; dalej także: „ustawa o CIT”), tym samym Spółka nie jest zobowiązana do pobierania zryczałtowanego podatku dochodowego od przychodów uzyskiwanych przez Spółkę X z tytułu wynagrodzenia otrzymywanego od Spółki za wynajem Pojemników.

Zgodnie z art. 3 ust. 2 ustawy o CIT, podatnicy nieposiadający siedziby lub zarządu w Polsce podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają w Polsce.

Z kolei jak wynika z art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT, podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Polski przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, przychodów m.in. za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego ustala się w wysokości 20% przychodów (tzw. podatek u źródła).

Jednocześnie, przepis art. 26 ustawy o CIT nakłada na osoby prawne, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 1 tej ustawy, obowiązek poboru podatku u źródła od dokonywanych wypłat.

Z uwagi na fakt, że Spółka X jest niemieckim rezydentem podatkowym, to w przedstawionym stanie faktycznym potencjalnie może znaleźć zastosowanie Umowa zawarta między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku z dnia 14 maja 2003 r. (Dz.U. z 2005 r., Nr 12, poz. 90, dalej: „Umowa o UPO”).

Zgodnie z art. 12 Umowy o UPO:

1. należności licencyjne, powstające w Umawiającym się Państwie i wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie, mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie,
2. powyższe należności licencyjne mogą być także opodatkowane w Umawiającym się Państwie, w którym powstają, i zgodnie z jego ustawodawstwem, ale jeżeli osoba uprawniona do należności licencyjnych ma miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie, to podatek w ten sposób ustalony nie może przekroczyć 5% kwoty brutto należności licencyjnych,
3. określenie „należności licencyjne” użyte powyżej oznacza wszelkiego rodzaju należności płacone za użytkowanie lub prawo do użytkowania wszelkich praw autorskich do dzieła literackiego, artystycznego lub naukowego, włącznie z filmami dla kin, wszelkiego patentu, znaku towarowego, wzoru lub modelu, planu, tajemnicy technologii lub procesu produkcyjnego lub za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, handlowego lub naukowego lub za informacje dotyczące doświadczenia w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej.
   
   

Podsumowując, opodatkowaniu podatkiem u źródła podlega m.in. przychód uzyskany z tytułu użytkowania bądź prawa do użytkowania urządzenia przemysłowego. Dla określenia zakresu opodatkowania istotne jest więc ustalenie, co należy rozumieć przez pojęcie „urządzenie przemysłowe”. Wszystkie transakcje, które będą dotyczyć urządzeń innych niż przemysłowe nie będą bowiem podlegały opodatkowaniu podatkiem u źródła.

Wnioskodawca zwraca uwagę, że zarówno w ustawie o CIT jak i w Umowie o UPO brak jest definicji legalnej pojęcia „urządzenie przemysłowe”.

Z kolei zgodnie z art. 3 ust. 2 Umowy o UPO przy stosowaniu niniejszej umowy przez Umawiające się Państwo, jeżeli z kontekstu nie wynika inaczej, każde określenie, które nie zostało w niej zdefiniowane, będzie miało takie znaczenie, jakie przyjmuje się w danym czasie zgodnie z prawem tego Państwa w zakresie podatków, do których ma zastosowanie Umowa o UPO, przy czym znaczenie wynikające ze stosowanego ustawodawstwa podatkowego tego Państwa będzie miało pierwszeństwo przed znaczeniem nadanym określeniu przez inne przepisy prawne tego Państwa.

Z uwagi na brak definicji legalnych, w opinii Spółki dokonując wykładni znaczenia tego pojęcia należy odwołać się do jego definicji słownikowej.

Zgodnie z definicją słownikową, przez pojęcie „urządzenie” należy rozumieć:

• mechanizm lub zespół elementów, przyrządów służących do wykonywania określonych czynności ułatwiających pracę, urządzenie przeładunkowe, transportowe (Słownik Języka Polskiego, PWN Warszawa 1996 r., tom III),
• przedmiot o złożonej konstrukcji, wykonujący lub ułatwiający określoną pracę (Wielki Słownik Języka Polskiego),
• mechanizm lub zespół mechanizmów, służący do wykonania określonych czynności (Internetowy Słownik Języka Polskiego PWN).
  
  

Pojemniki będące przedmiotem opisanej transakcji nie mieszczą się w pojęciu urządzenia. Urządzenie jest to bowiem zespół elementów tworzących bardziej skomplikowaną całość niż ma to miejsce w przypadku Pojemników.

Potwierdzają to też interpretacje indywidualne m.in. z 31 grudnia 2014 r., Znak: ILPB4/423-475/14-4/MC oraz z 17 stycznia 2011 r., Znak: ILPB4/423-262/10-4/MC.

Zgodnie ze Słownikiem Języka Polskiego PWN „przemysłowy” - oznacza dotyczący przemysłu, związany z przemysłem, stosowany w przemyśle. Natomiast przez przemysł należy rozumieć:

• produkcję materialną polegającą na wydobywaniu z ziemi bogactw naturalnych i wytwarzaniu produktów w sposób masowy przy użyciu urządzeń mechanicznych (Słownik Języka Polskiego PWN),
• działalność polegającą na wytwarzaniu produktów określonego rodzaju na dużą skalę przy użyciu maszyn i innych urządzeń technicznych (Wielki Słownik Języka Polskiego).
  
  

Naczelny Sąd Administracyjny w Poznaniu w wyroku z 26 lutego 1998 r., sygn. I SA/Po 1207/97 stwierdził, że: „urządzenie przemysłowe dotyczy przemysłu, jest związane z przemysłem i ma zastosowanie w przemyśle czyli w dziale produkcji materialnej, w którym wydobywanie zasobów przyrody oraz ich przetwarzanie w celu dostosowania do potrzeb ludzkich prowadzone jest w dużym rozmiarze, na zasadzie podziału pracy i przy powszechnym stosowaniu maszyn, gwarantujących ciągłość procesów wytwórczych i zapewniającym powtarzalność wyrobów (przemysł ceramiczny, chemiczny, drzewny, energetyczny, odzieżowy, poligraficzny, precyzyjny, rafineryjny, samochodowy, skórzany, spożywczy, mineralny, okrętowy, włókienniczy, zbrojeniowy)”.

W związku z tym, w opinii Wnioskodawcy, „przemysłowy” nie odnosi się do Pojemników będących przedmiotem najmu. Spółka nie wykorzystuje Pojemników do produkcji (przemysłu) a jedynie do przechowywania i transportu części i akcesoriów (towarów handlowych). Pojemniki nie będą zatem związane bezpośrednio z produkcją wyrobów przemysłowych przez Wnioskodawcę.

Biorąc przytoczone powyżej argumenty pod uwagę, zdaniem Wnioskodawcy Pojemniki, które Spółka najmuje od Spółki X, nie mieszczą się w definicji pojęcia „urządzenia przemysłowego”. W związku z tym, Spółka nie jest zobowiązana do pobierania zryczałtowanego podatku dochodowego od przychodu uzyskiwanego przez Spółkę X z tytułu wynagrodzenia za najem Pojemników.

Powyższy wniosek znajduje potwierdzenie w m.in. w interpretacji indywidualnej:

• z dnia 7 lutego 2019 r. Znak: 0111-KDIB1-2.4010.13.2019.1.BG;
• z 9 lutego 2018 r., Znak: 0111-KDIB1-2.4010.13.2018.1.BG, w której Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej uznał za prawidłowe stanowisko wnioskodawcy, zgodnie z którym: „pojemniki wynajmowane od Spółek z UE nie są urządzeniem przemysłowym, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 1 updop i w związku z tym uzyskiwane przez Spółki z UE przychody z najmu pojemników nie będą podlegały opodatkowaniem dochodowym od osób prawnych zgodnie z dyspozycją art. 21 ust. 1 pkt 1 updop i w konsekwencji Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do pobierania zryczałtowanego podatku dochodowego zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 1 updop.”;
• z 7 sierpnia 2015 r., Znak: ILPB4/4510-1-191/15-4/MC wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu. Organ podatkowy uznał za prawidłowe następujące stanowisko wnioskodawcy: „Zdaniem Wnioskodawcy nie jest on zobowiązany do pobierania zryczałtowanego podatku dochodowego (dalej także podatek: „u źródła”) od przychodu uzyskiwanego przez kontrahenta Spółki będącego rezydentem podatkowym Republiki Słowacji z tytułu otrzymywanych od Spółki opłat za użytkowanie wykorzystywanych przy transportowaniu towarów opakowań w postaci pojemników z tworzywa sztucznego” oraz
• z 31 grudnia 2014 r., Znak: ILPB4/423-475/14-4/MC, w której Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu uznał za prawidłowe stanowisko wnioskodawcy, zgodnie z którym: „(...) opisane pojemniki i palety nie mieszczą się w definicji urządzenia przemysłowego zawartej w art. 21 ust. 1 pkt 1 u.p.d.o.p. oraz art. 12 umowy; wobec powyższego Wnioskodawca nie ma obowiązku pobierania zryczałtowanego podatku dochodowego od wynagrodzenia wypłacanego spółce brytyjskiej z tytułu użytkowania pojemników i palet”.
  
  

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny/zdarzenie przyszłe sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywać się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w …, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.