Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDB1-2.4010.271.2019.1.DP
z 8 sierpnia 2019 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 900 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 24 czerwca 2019 r. (data wpływu 1 lipca 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy wydatki na wypłatę ekwiwalentu z tytułu pomocy szkolnych wypłacane pracownikom Spółki mogą stanowić koszty uzyskania przychodówjest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 1 lipca 2019 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy wydatki na wypłatę ekwiwalentu z tytułu pomocy szkolnych wypłacane pracownikom Spółki mogą stanowić koszty uzyskania przychodów.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny/zdarzenie przyszłe:

Spółka Akcyjna (dalej: „Spółka”) jest polskim rezydentem podatkowym prowadzącym działalność gospodarczą w zakresie wydobywania węgla kamiennego ze złóż podziemnych.

Zgodnie z Porozumieniem zawartym pomiędzy Zarządem Spółki a organizacjami związków zawodowych (dalej: „Porozumienie”) pracownikom przysługują poza wynagrodzeniem i dodatkami również inne świadczenia związane z pracą, w tym również ekwiwalent pieniężny z tytułu pomocy szkolnych. Na podstawie zapisów Porozumienia pracownikom posiadającym na utrzymaniu dzieci uczęszczające do szkól, począwszy od klasy „0” do ukończenia 25 roku życia, przysługuje raz w roku szkolnym ekwiwalent z tytułu pomocy szkolnych. Wysokość ekwiwalentu jest ustalona w niniejszym Porozumieniu, i jest niezależna od innych, ponad przedstawione powyżej, przesłanek. Wypłacony ekwiwalent z tytułu pomocy szkolnych stanowi dla pracowników element wynagrodzenia ze stosunku pracy, jak również stanowi podstawę do naliczenia zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych z tytułu stosunku pracy oraz składek na ubezpieczenie społeczne. Ekwiwalent pieniężny z tytułu pomocy szkolnych jest wypłacany łącznie z innymi składnikami wynagrodzenia ze stosunku pracy i wykazany w liście płac w pozycji „Dodatki”. Jego realizacja jest udokumentowana poprzez przelew na konta bankowe pracowników.

Celem wprowadzenia dodatkowych świadczeń na rzecz pracowników (w tym również ekwiwalentu z tytułu pomocy szkolnych) jest zwiększenie motywacji do pracy pracowników poprzez poprawę atmosfery pracy, jak również wykreowanie wewnątrz Spółki wizerunku pracodawcy dbającego o swoich pracowników i ich potrzeby rodzinne. Na coraz bardziej konkurencyjnym rynku pracy przekłada się to na zmniejszenie rotacji pracowników, a to z kolei bezpośrednio przekłada się na możliwość ciągłego i niezakłóconego działania Spółki. Biorąc powyższe pod uwagę ww. ekwiwalent przekłada się bezpośrednio na możliwość osiągania przez Spółkę przychodów.

W Spółce utworzony jest Zakładowy Fundusz Świadczeń Socjalnych, jednak przedmiotowe wydatki finansowane są ze środków obrotowych Spółki, jako niestanowiące w naszej ocenie, wydatków na działalność socjalną.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w odniesieniu do przedstawionego stanu faktycznego przedmiotowe wydatki mogą stanowić dla Spółki koszty uzyskania przychodów?

Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki na wypłatę z tytułu pomocy szkolnych wypłacane pracownikom Spółki stanowią koszty uzyskania przychodów.

Stosownie do art. 15 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2019 r., poz. 865; dalej: „ustawa o CIT”), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

W związku z powyższym należy stwierdzić, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, które nie są wymienione w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT.

Koszty ponoszone przez podatnika należy oceniać pod kątem ich celowości, a więc dążenia do uzyskania przychodów. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodów, między tym wydatkiem, a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku musi mieć wpływ na powstanie, zwiększenie lub zabezpieczenie tego przychodu. Z przepisu art. 15 ust. 1 ustawy o CIT wynika, że aby wydatki poczynione przez podatnika można było uznać za koszty uzyskania przychodu, muszą być one poniesione w sposób celowy. Podatnik więc podejmując decyzję o dokonaniu wydatku, musi być przeświadczony o racjonalności, z punktu widzenia prowadzonej przez niego działalności. Obowiązkiem podatników jest wykazanie w oparciu o zgromadzone dowody, związku pomiędzy poniesieniem kosztu a uzyskaniem przychodu (w tym zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów), zgodnie z dyspozycją powołanego art. 15 ust. 1 ustawy podatkowej. Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami. Reasumując, aby określony wydatek uznać za koszt uzyskania przychodów, muszą zostać spełnione następujące warunki, wydatek ten:

  • musi pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
  • nie może znajdować się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT,
  • jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakiejkolwiek formie zwrócona,
  • musi być właściwie udokumentowany.

Świadczenia na rzecz pracowników są - co do zasady - kosztem uzyskania przychodów pracodawcy niezależnie od tego, czy podstawą ich wypłaty jest Kodeks Pracy, wydane na jego podstawie przepisy wykonawcze, układ zbiorowy pracy, porozumienie czy też regulamin pracy. Do kosztów pracowniczych zaliczają się przede wszystkim wydatki z tytułu wynagrodzenia za pracę obejmujące nie tylko wynagrodzenia zasadnicze, wszelkiego rodzaju nagrody, premie, diety oraz inne należności za czas podróży służbowej, wydatki związane z podnoszeniem kwalifikacji zawodowych pracowników, czy świadczeniami medycznymi na rzecz pracowników, jak również wszelkie wydatki ponoszone na rzecz pracowników które w sposób pośredni wpływają na zwiększenie ich motywacji do pracy.

Odnosząc wspomniane powyżej zasady uznawania kosztu za koszt uzyskania przychodów do tzw. kosztów pracowniczych uznać należy, że wydatek ponoszony przez pracodawcę na tzw. pomoce szkolne może być uznany za rzeczywisty i definitywny, a ponadto pozostający w związku z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą oraz właściwie udokumentowany. Jednocześnie zwrócić należy uwagę, że żaden ze szczegółowych przepisów ustawy o CIT nie wyłącza wyraźnie tego rodzaju wydatków z kosztów uzyskania przychodów. Poza tym poniesienie wydatku z tytułu ekwiwalentu na zakup pomocy szkolnych sprzyja lepszej motywacji pracowników, wpływa - podobnie jak wynagrodzenie - na poprawę ich efektywności oraz przyczynia się poprawieniu atmosfery wśród pracowników oraz budowaniu pozytywnego wizerunku pracodawcy wśród pracowników.

Ponadto należy zauważyć że tego typu wydatki nie mieszczą się w kategorii działalności socjalnej. Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 45 ustawy o CIT, kosztów uzyskania przychodów nie stanowią wydatki pracodawcy poniesione na działalność socjalną, o której mowa w regulacjach dotyczących zakładowego funduszu świadczeń socjalnych, za wyjątkiem świadczeń urlopowych wypłacanych zgodnie z przepisami o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych.

Podnieść należy, że pod pojęciem działalności socjalnej o której mowa w ustawie o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych z dnia 4 marca 1994 r. (Dz.U. z 2019 r., poz. 1352, z późn zm.; dalej: „Ustawa o ZFŚS”) należy rozumieć usługi świadczone przez pracodawców na rzecz różnych form wypoczynku, działalności kulturalno-oświatowej, sportowo-rekreacyjnej, opieki nad dziećmi w żłobkach, klubach dziecięcych, sprawowanej przez dziennego opiekuna lub nianię, w przedszkolach oraz innych formach wychowania przedszkolnego, udzielanie pomocy materialnej - rzeczowej lub finansowej, a także zwrotnej lub bezzwrotnej pomocy na cele mieszkaniowe na warunkach określonych umową (art. 2 pkt 1 Ustawy o ZFŚS).

Zgodnie z art. 8 ust. 1 Ustawy o ZFŚS przyznawanie ulgowych usług i świadczeń oraz wysokość dopłat z Funduszu uzależnia się od sytuacji życiowej, rodzinnej i materialnej osoby uprawnionej do korzystania z Funduszu. Powyższy przepis wyraźnie określa związek pomiędzy wartością przyznawanego świadczenia a łącznie rozpatrywaną sytuacją życiową, rodzinną i materialną osoby uprawnionej. Nakłada to na przyznających świadczenia obowiązek indywidualnej (w żadnym wypadku zbiorowej) kwalifikacji wniosków. W przypadku, jeśli wydatek nie jest zależny od sytuacji życiowej, rodzinnej i materialnej osoby korzystającej ze świadczenia, traci on przymiot związanego z działalnością socjalną.

Przedmiotowe wydatki nie są w żadnej mierze związane z sytuacją życiową ani materialną pracowników Spółki. Kwota ekwiwalentu jest bowiem taka sama dla wszystkich uprawnionych pracowników bez względu na wynagrodzenie zasadnicze, zajmowane stanowisko czy długość zatrudnienia. Sytuacja rodzinna pracownika ma wyłącznie takie znaczenie, że do otrzymania ekwiwalentu konieczne jest posiadanie dzieci uczących się, w określonym wieku. Bez znaczenia pozostaje natomiast np. ilość osób w gospodarstwie domowym czy dochód tegoż gospodarstwa. Biorąc pod uwagę powyższe wypłacane ekwiwalenty na zakup pomocy szkolnych nie stanowią przejawu działalności socjalnej, a w konsekwencji przepis art. 16 ust. 1 pkt 45 ustawy o CIT nie będzie miał zastosowania. Tym samym Spółka jest uprawniona do rozpoznania kosztów uzyskania przychodów z tytułu wypłaty ww. ekwiwalentów.

Podsumowując stwierdzić należy, że wydatki poniesione przez Spółkę na rzecz zatrudnionych na umowę o pracę pracowników, sfinansowane ze środków obrotowych, mogą stanowić koszty uzyskania przychodów zgodnie z cyt. art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, albowiem otrzymywany przez pracowników ekwiwalent stanowi dla tych pracowników podlegające opodatkowaniu wynagrodzenie ze stosunku pracy. Jednocześnie, jako wypłacany łącznie z innymi składnikami wynagrodzenia udokumentowany jest przelewami na konta bankowe pracowników. Przyznanie dodatkowego wynagrodzenia ma jednocześnie na celu motywowanie pracowników do pracy poprzez poprawę atmosfery w pracy, ściślejsze związanie Spółki z pracownikami i wykreowanie wewnątrz Spółki wizerunku pracodawcy dbającego o swoich pracowników i ich potrzeby rodzinne. Takie wydatki chociaż nie wpływają wprost na wysokość uzyskiwanych przychodów, to niewątpliwie wiążą pracodawcę z pracownikami, zmniejszając rotację pracowników, a to z kolei bezpośrednio przekłada się na możliwość ciągłego i niezakłóconego działania Spółki. Ponadto ww. wydatki nie zostały wyłączone z kosztów podatkowych na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 45 ustawy o CIT, gdyż jak wyjaśniono powyżej, wydatki te będą finansowane ze środków obrotowych Spółki. Zatem wydatki te mogą stanowić koszty podatkowe Spółki.

Ponadto należy zauważyć, iż takie samo stanowisko jakie prezentuje Spółka, przyjął również Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej wydanej w dniu 3 czerwca 2019 r. o sygnaturze: 0111-KDIB1-1.4010.124.2019.2.BK.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Na marginesie Organ wskazuje, że przedstawiając własne stanowisko Spółka przywołała nieaktualną treść art. 15 ust. 1 ustawy o CIT. Przepis ten, w brzmieniu aktualnie obowiązującym, stanowi, że kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu.

Okoliczność ta pozostaje jednak bez wpływu na ocenę stanowiska Wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

  1. z zastosowaniem art. 119a;
  2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
  3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w przypadku interpretacji dotyczącej zdarzenia przyszłego stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w …, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.


doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj