Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB4.4015.72.2019.2.BB
z 20 sierpnia 2019 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2019 r., poz. 900, ze zm.) – Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 04 czerwca 2019 r. (data wpływu – 07 czerwca 2019 r.), uzupełnionym 31 lipca 2019 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie skutków podatkowych otrzymania darowizny środków pieniężnych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 07 czerwca 2019 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie skutków podatkowych otrzymania darowizny środków pieniężnych.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, w związku z czym w piśmie z 15 lipca 2019 r., znak: 0111-KDIB4.4015.72.2019.1.BB wezwano do jego uzupełnienia. Wniosek uzupełniono 31 lipca 2019 r.

We wniosku i jego uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca zamieszkuje wraz z małżonką w B., gdzie prowadzą wspólne gospodarstwo domowe. Małżeństwo zostało zawarte w 2006 r. Małżonkowie nie mają rozdzielności majątkowej.

Wnioskodawca wraz z żoną zaciągnęli w dniu 26 czerwca 2009 r. kredyt hipoteczny na zakup działki wraz z domem jednorodzinnym w kwocie 54 000,00 zł. W dniu 08 kwietnia 2014 r. małżonkowie zaciągnęli następny kredyt na roboty budowlane na tej nieruchomości w kwocie 200 000,00 zł.

Spłata obu kredytów pobierana jest z rachunku żony Wnioskodawcy (która jest jedynym właścicielem tego rachunku).

Ojciec Wnioskodawcy (który mieszka wraz ze swoją córką – siostrą Wnioskodawcy) miał wiedzę o zaciągniętych przez Wnioskodawcę kredytach. Dysponując środkami finansowymi postanowił pomóc Wnioskodawcy i jego żonie finansowo. Ojciec Wnioskodawcy ma ulokowane środki na rachunku bankowym, którego jest posiadaczem wraz ze swoją córką.

W praktyce, z racji wieku ojca, który ma 92 lata, jest schorowany i leżący, opisanym rachunkiem dysponowała (dysponuje) siostra Wnioskodawcy.

W dniu 08 kwietnia 2019 r. na prośbę ojca Wnioskodawcy jego córka (siostra Wnioskodawcy) dokonała przelewu na kwotę 100 000,00 zł na konto wskazane przez Wnioskodawcę. Było to konto żony Wnioskodawcy, z którego pobierane są środki pieniężne na spłatę kredytów zaciągniętych wspólnie przez Wnioskodawcę i jego żonę.

W dniu 09 kwietnia żona Wnioskodawcy dokonała z tego konta nadpłaty kredytów w wysokości odpowiednio 98 000,00 zł oraz 2 000,00 zł w dniu 29 kwietnia 2019 r.

W tytule przelewu dokonanego przez siostrę Wnioskodawcy została wpisana spłata długu, co w ocenie Wnioskodawcy można różnie interpretować. W dniu 31 maja 2019 r. siostra Wnioskodawcy sporządziła sprostowanie tytułu przelewu. Zamiast „spłata długu” winno być „od ojca dla syna i synowej na spłatę kredytów hipotecznych”.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał:

Środki, o których mowa w przedstawionym przez Wnioskodawcę stanie faktycznym, zostały przekazane na konto przez umowę darowizny ważną z chwilą spełnienia przyrzeczonego świadczenia tj. w trybie art. 890 § 1 zdanie drugie Kodeksu cywilnego. Stroną darującą był ojciec Wnioskodawcy, a stroną obdarowaną jest Wnioskodawca.

W uzupełnieniu wskazano, że kwestia tego na jakie konto darowizna została przekazana jest kwestią techniczną nie zmieniającą faktu, że obdarowanym jest Wnioskodawca. Poprzednie wyjaśnienia Wnioskodawcy dotyczyły tego, że co prawda ojciec starał się pomóc jemu i jego żonie, ale obdarował tylko Wnioskodawcę, ponieważ ufał mu bardziej niż małżonce Wnioskodawcy, a siostra Wnioskodawcy dokonując przelewu popełniła błąd, który nie wpłynął w istotny sposób na zdolność do dysponowania wpłaconymi środkami przez Wnioskodawcę. Środki te zostały wydane zgodnie z tym na co miały być według woli Wnioskodawcy i darczyńcy przeznaczone, małżonka Wnioskodawcy działała w tej sytuacji jako jego powiernik.

W związku z powyższym opisem – po przeformułowaniu – zadano następujące pytanie:

Czy w razie zgłoszenia opisanej we wniosku umowy darowizny do właściwego Urzędu Skarbowego cała kwota darowizny będzie zwolniona od podatku?

Zdaniem Wnioskodawcy, w powyższych okolicznościach należy zwolnić go od podatku od spadków i darowizn. Wnioskodawca posiada dowody na zrealizowanie umowy darowizny, zamierza dokonać zgłoszenia w terminie. Pozostałe okoliczności towarzyszące nie zmieniają faktu, że obdarowanym był wyłącznie Wnioskodawca. Ojciec Wnioskodawcy jako człowiek schorowany potrzebował pomocy przy dokonaniu darowizny tj. przelania środków i w ocenie Wnioskodawcy nie może on odpowiadać za błąd swojej siostry w przekazaniu kwoty darowizny na rachunek żony. Kwota jaką został obdarowany Wnioskodawca została spożytkowana na cel na jaki została uzyskana i pokrywa się z wolą darującego jak i Wnioskodawcy w całości.

W świetle obowiązującego stanu prawnego, stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Na wstępie należy zaznaczyć, że Organ interpretacyjny nie przeprowadza postępowania dowodowego. Swoje uzasadnienie oparł zatem, zgodnie z art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej – jedynie na stanie faktycznym przedstawionym przez Wnioskodawcę. Jeżeli zatem Wnioskodawca wskazał, iż był jedynym beneficjentem darowizny od ojca, Organ przyjął to twierdzenie jako element stanu faktycznego i wydając interpretację wskazał na skutki podatkowe jakie z tego tytułu mogą wyniknąć dla Wnioskodawcy. Nie należy bowiem do uprawnień Organu analiza zgodności z rzeczywistością przedstawionych we wniosku faktów, jak również ocena dołączonych przez Wnioskodawcę do wniosku dokumentów.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (Dz.U. z 2018 r., poz. 644, ze zm.), podatkowi od spadków i darowizn, zwanemu dalej „podatkiem”, podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej m.in. tytułem darowizny.

Jako, że przepisy tej ustawy nie definiują pojęcia „darowizna” należy odwołać się do odpowiednich przepisów Kodeksu cywilnego. Na podstawie art. 888 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz.U. z 2019 r., poz. 1145) przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swojego majątku.

Darowizna należy do czynności, których celem jest dokonanie aktu przysporzenia majątkowego bez ekwiwalentu w postaci świadczenia wzajemnego i polega najczęściej na przesunięciu jakiegoś dobra majątkowego z majątku darczyńcy do majątku obdarowanego. Świadczenie ma charakter nieodpłatny, gdy druga strona umowy nie zobowiązuje się do jakiegokolwiek świadczenia w zamian za uczynioną darowiznę.

Stosownie do art. 5 ustawy o podatku od spadków i darowizn obowiązek podatkowy ciąży na nabywcy własności rzeczy i praw majątkowych. W myśl art. 6 ust. 1 pkt 4 ww. ustawy obowiązek podatkowy powstaje przy nabyciu w drodze darowizny – z chwilą złożenia przez darczyńcę oświadczenia w formie aktu notarialnego, a w razie zawarcia umowy bez zachowania przewidzianej formy – z chwilą spełnienia przyrzeczonego świadczenia; jeżeli ze względu na przedmiot darowizny przepisy wymagają szczególnej formy dla oświadczeń obu stron, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą złożenia takich oświadczeń.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn opodatkowaniu podlega nabycie przez nabywcę, od jednej osoby, własności rzeczy i praw majątkowych o czystej wartości przekraczającej 9.637 zł – jeżeli nabywcą jest osoba zaliczona do I grupy podatkowej.

Zaliczenie do grupy podatkowej następuje według osobistego stosunku nabywcy do osoby, od której lub po której zostały nabyte rzeczy i prawa majątkowe (art. 14 ust. 2 ww. ustawy).

W myśl art. 14 ust. 3 pkt 1 cytowanej ustawy do I grupy podatkowej zalicza się małżonka, zstępnych, wstępnych, pasierba, zięcia, synową, rodzeństwo, ojczyma, macochę i teściów.

Wskazać jednakże należy, że zgodnie z art. 4a ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn zwalnia się od podatku nabycie własności rzeczy lub praw majątkowych przez małżonka, zstępnych, wstępnych, pasierba, rodzeństwo, ojczyma i macochę, jeżeli:

  1. zgłoszą nabycie własności rzeczy lub praw majątkowych właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego w terminie 6 miesięcy od dnia powstania obowiązku podatkowego powstałego na podstawie art. 6 ust. 1 pkt 2-5, 7 i 8 oraz ust. 2, a w przypadku nabycia w drodze dziedziczenia – w terminie 6 miesięcy od dnia uprawomocnienia się orzeczenia sądu stwierdzającego nabycie spadku, z zastrzeżeniem ust. 2 i 4, oraz
  2. w przypadku gdy przedmiotem nabycia tytułem darowizny lub polecenia darczyńcy są środki pieniężne, a wartość majątku nabytego łącznie od tej samej osoby w okresie 5 lat poprzedzających rok, w którym nastąpiło ostatnie nabycie, doliczona do wartości rzeczy i praw majątkowych ostatnio nabytych, przekracza kwotę określoną w art. 9 ust. 1 pkt 1 – udokumentują ich otrzymanie dowodem przekazania na rachunek płatniczy nabywcy, na jego rachunek, inny niż płatniczy, w banku lub spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej lub przekazem pocztowym.

W przypadku niespełnienia warunków, o których mowa w ust. 1-2, nabycie własności rzeczy lub praw majątkowych podlega opodatkowaniu na zasadach określonych dla nabywców zaliczonych do I grupy podatkowej (art. 4a ust. 3 ww. ustawy).

Stosownie do art. 4a ust. 4 ww. ustawy obowiązek zgłoszenia nie obejmuje przypadków, gdy:

  1. wartość majątku nabytego łącznie od tej samej osoby lub po tej samej osobie w okresie 5 lat, poprzedzających rok, w którym nastąpiło ostatnie nabycie, doliczona do wartości rzeczy i praw majątkowych ostatnio nabytych, nie przekracza kwoty określonej w art. 9 ust. 1 pkt 1 lub
  2. nabycie następuje na podstawie umowy zawartej w formie aktu notarialnego albo w tej formie zostało złożone oświadczenie woli jednej ze stron.

Wyżej wymienione zwolnienie stosuje się, jeżeli w chwili nabycia nabywca posiadał obywatelstwo polskie lub obywatelstwo jednego z państw członkowskich Unii Europejskiej lub państw członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) – stron umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym lub miał miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub na terytorium takiego państwa (art. 4 ust. 4 ww. ustawy).

Zgłoszenia o nabyciu własności rzeczy i praw majątkowych dokonać należy na formularzu SD-Z2, zgodnie z rozporządzeniem Ministra Finansów w sprawie wzoru zgłoszenia o nabyciu własności rzeczy lub praw majątkowych z dnia 20 listopada 2015 r. (Dz.U. z 2015 r., poz. 2060).

Z zacytowanego powyżej art. 4a ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn wynika, że podstawowym kryterium uprawniającym do skorzystania ze zwolnienia, jeżeli przedmiotem darowizny są środki pieniężne, poza zgłoszeniem nabytych środków pieniężnych naczelnikowi urzędu skarbowego (za wyjątkiem sytuacji określonych w art. 4a ust. 4), jest udokumentowanie ich otrzymania dowodem przekazania na rachunek płatniczy nabywcy, na jego rachunek, inny niż płatniczy, w banku lub spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej lub przekazem pocztowym.

Z treści wniosku wynika, że Ojciec Wnioskodawcy (który mieszka wraz ze swoją córką – siostrą Wnioskodawcy) dysponując środkami finansowymi postanowił pomóc Wnioskodawcy i jego żonie finansowo. W dniu 08 kwietnia 2019 r. na prośbę ojca Wnioskodawcy (który jest schorowany i leżący), jego córka (siostra Wnioskodawcy) dokonała przelewu na kwotę 100 000,00 zł na konto wskazane przez Wnioskodawcę. Było to konto żony Wnioskodawcy, z którego pobierane są środki pieniężne na spłatę wspólnie (przez Wnioskodawcę i jego żonę) zaciągniętych kredytów. W dniu 09 kwietnia żona Wnioskodawcy dokonała z tego konta nadpłaty kredytów w wysokości 98 000,00 zł oraz 2 000,00 zł w dniu 29 kwietnia 2019 r.

W tytule przelewu dokonanego przez siostrę Wnioskodawcy została wpisana spłata długu, co w ocenie Wnioskodawcy można różnie interpretować. W dniu 31 maja 2019 r. siostra Wnioskodawcy sporządziła sprostowanie tytułu przelewu. Zamiast „spłata długu” wpisano „od ojca dla syna i synowej na spłatę kredytów hipotecznych”.

Środki o których mowa w przedstawionym przez Wnioskodawcę stanie faktycznym zostały przekazane na konto przez umowę darowizny ważną z chwilą spełnienia przyrzeczonego świadczenia tj. w trybie art. 890 § 1 zdanie drugie Kodeksu cywilnego. Stroną darującą był ojciec Wnioskodawcy, a stroną obdarowaną Wnioskodawca.

Wnioskodawca twierdzi, że kwestia tego na jakie konto darowizna została przekazana jest kwestią techniczną nie zmieniającą faktu, że obdarowanym jest Wnioskodawca. Wnioskodawca stwierdził, że co prawda ojciec starał się pomóc jemu i jego żonie, ale obdarował tylko Wnioskodawcę, ponieważ ufał mu bardziej niż małżonce Wnioskodawcy. Środki pieniężne uzyskane z darowizny zostały w całości wykorzystane na spłatę zobowiązań kredytowych Wnioskodawcy (zaciągniętych wspólnie z żoną).

Zgodnie z art. 33 pkt 2 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz.U. z 2017 r., poz. 682, ze zm.), do majątku osobistego każdego z małżonków należą przedmioty majątkowe nabyte m.in. przez darowiznę, chyba że darczyńca inaczej postanowił. Istnienie wspólnoty majątkowej pomiędzy małżonkami nie powoduje zatem automatycznie nabycia przedmiotu darowizny przez oboje małżonków. Decydują tutaj postanowienia umowy darowizny, a dokładniej wola darczyńcy.

W świetle powyższego, rozstrzygnięcia wymaga zatem kwestia, czy warunek określony w art. 4a ustawy o podatku od spadków i darowizn dotyczący udokumentowania otrzymania środków pieniężnych dowodem przekazania na rachunek bankowy nabywcy jest spełniony także w przypadku, gdy środki pieniężne będące przedmiotem darowizny zostały przekazane – jak twierdzi Wnioskodawca – na rzecz Wnioskodawcy, lecz na rachunek bankowy osoby trzeciej – żony Wnioskodawcy.

W sytuacji, gdy środki pieniężne będące przedmiotem darowizny zostały przekazane bezpośrednio na rachunek bankowy podmiotu trzeciego, lecz na rzecz obdarowanego, należy uwzględnić linię orzeczniczą w takich sprawach wyznaczoną przez Naczelny Sąd Administracyjny (NSA). Zgodnie z poglądem NSA, zwolnieniu od podatku podlega nabycie tytułem darowizny środków pieniężnych, jeżeli nabycie to zostało zgłoszone organowi podatkowemu we właściwym czasie i udokumentowane dowodem przekazania na rachunek bankowy prowadzony dla innego, niż obdarowany, podmiotu, ale przekazanie nastąpiło na rzecz osoby obdarowanej.

W konsekwencji należy stwierdzić, że w przypadku gdy przedmiotem nabycia tytułem darowizny są środki pieniężne, warunek określony w art. 4a ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od spadków i darowizn jest spełniony także wtedy, gdy nabywca udokumentuje ich otrzymanie dowodem przekazania na rachunek współmałżonka, jeżeli z darowizny wynika, że środki pieniężne zostały przekazywane na rzecz obdarowanego. W analizowanej sprawie Wnioskodawca wskazał, że środki zostały przekazane z rachunku żony na spłatę kredytów zaciągniętych przez Wnioskodawcę i jego żonę.

Jeżeli zatem istotnie w przedstawionym stanie faktycznym miała miejsce darowizna od ojca jedynie na rzecz syna (Wnioskodawcy), a przelew z rachunku ojca na rachunek żony Wnioskodawcy miał na celu tylko realizację tej darowizny to jej skutki podatkowe należy rozpatrywać w oparciu o art. 4a ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn. Wobec powyższego, jeżeli opisana darowizna w odpowiednim terminie zostanie zgłoszona właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego – to spełniony zostanie pkt 1 art. 4a ust. 1 ww. ustawy. Odnośnie warunku określonego w art. 4a ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od spadków i darowizn należy wskazać, iż warunek przekazania na rachunek bankowy spełniony jest także wtedy, gdy nabywca (obdarowany) udokumentuje otrzymanie środków pieniężnych dowodem przekazania na rachunek współmałżonki. Skoro zatem – jak wynika z opisu stanu faktycznego – środki pieniężne będące przedmiotem darowizny zostały przekazane na rzecz Wnioskodawcy lecz na rachunek jego żony w celu spłaty zadłużenia Wnioskodawcy, to należy stwierdzić, iż również warunek udokumentowania nabycia określony w pkt 2 art. 4a ust. 1 ww. ustawy został spełniony.

Mając na względzie przytoczone przepisy oraz przedstawiony przez Wnioskodawcę opis stanu faktycznego (którym to opisem związany jest Organ interpretacyjny), stwierdzić należy, że w przedstawionym stanie faktycznym znajdzie zastosowanie zwolnienie zawarte w art. 4a ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Do wniosku dołączono dokumenty. Z uwagi na powyższe Organ jeszcze raz podkreśla, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego. Organ wydający interpretację opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego podanego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Postępowanie o wydanie indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego charakteryzuje się tym, że Organ nie czyni żadnych własnych ustaleń stanu faktycznego. W szczególności Organ nie konfrontuje wiarygodności przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia z załączonymi do niego dokumentami; przeciwnie jest tym opisem związany. Nie może zatem rozważać, oceniać ani ustalać żadnych innych okoliczności faktycznych aniżeli te, które zostały podane we wniosku, nawet w przypadku gdy z załączonych dokumentów mogą wynikać okoliczności odmienne niż te przedstawione we wniosku. Zgodnie bowiem z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej to wnioskodawca ma obowiązek wyczerpującego przedstawienia stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

  1. z zastosowaniem art. 119a;
  2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
  3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.


doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj