INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Strony, przedstawione we wniosku z dnia 23.09.2011 r. (data wpływu 3.10.2011r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania nieodpłatnego przekazania towarów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 3 października 2011r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania nieodpłatnego przekazania towarów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka prowadzi działalność gospodarczą polegającą na produkcji i dystrybucji wód mineralnych i źródlanych oraz produktów żywnościowych pod rozpoznawalnymi markami. W związku z prowadzonymi akcjami marketingowymi Spółka nieodpłatnie przekazuje towary na cele związane z działalnością gospodarczą. Towary te przekazane są nieodpłatnie podmiotom zajmującym się sprzedażą detaliczną lub hurtową produktów produkowanych przez spółkę lub też podmiotom, które odpowiedzialne są za promocję i reklamę produktów Spółki (np. agencje reklamowe, wydawnictwa, organizatorzy imprez masowych). Jednostkowa cena nabycia (koszt wytworzenia) pojedynczego opodatkowania detalicznego jednostki opakowania, która jest przeznaczona dla ostatecznego klienta, np. batonik, słoik majonezu, torebka zupy w proszku, słoik obiadku lub soczku dla dziecka, butelka wody mineralnej lub źródlanej lub innego napoju, etc.) przekazywanych towarów nie przekracza 10 zł. W ramach przekazań Spółka może jednorazowo wydać dla jednego podmiotu większą ilość towarów w opakowaniu zbiorczym, np.: zgrzewka, karton, paleta.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy prawidłowe jest stanowisko Spółki, zgodnie z którym, dokonywane przez nią nieodpłatne wydania towarów, których jednostkowa cena nabycia (koszt wytworzenia) nie przekracza 10zł nie stanowią dostawy towarów podlegającej opodatkowaniu na podstawie Ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o Podatku od Towarów i Usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 ze zm., dalej: „Ustawa o VAT”)...

Zdaniem Wnioskodawcy, w sytuacji, gdy dokonuje ona nieodpłatnego przekazania dystrybuowanych przez siebie towarów na cele marketingowe, a jednostkowa cena nabycia (koszt wytworzenia) tych towarów nie przekracza kwoty 10 zł, wydania te stanowią przekazanie prezentów o małej wartości, o których mowa w art. 7 ust. 3 i 4 ustawy o VAT i jako takie nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (dalej: „VAT”) Brak obowiązku naliczania VAT na przedmiotowych wydaniach będzie miał zastosowanie także w przypadku, gdy w jego ramach dla jednego podmiotu zostanie przekazana większa ilość takich towarów.

Uzasadnienie stanowiska Spółki:

Zgodnie z art. 7 ust. 2 ustawy o z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 ze zm.), ustawodawca za dostawę towarów podlegającą VAT uznał również przekazanie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
2. wszelkie inne darowizny

- jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów.

Jednocześnie z treści art. 7 ust. 3 ustawy o VAT wynika, iż nie podlegają opodatkowaniu m.in. prezenty o małej wartości. Przepis ten wyłącza bowiem zastosowanie ust. 2 analizowanego przepisu (wprowadzającego opodatkowanie nieodpłatnych wydań) w odniesieniu do przekazywanych drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych, prezentów o małej wartości i próbek.

Zgodnie z definicją zawartą w art. 7 ust. 4 Ustawy o VAT, przez prezenty o małej wartości rozumie się przekazywane przez podatnika jednej osobie towary:

1. o łącznej wartości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 100 zł, jeżeli podatnik prowadzi ewidencję pozwalającą na ustalenie tożsamości tych osób;
2. których przekazania nie ujęto w ewidencji, jeżeli jednostkowa cena nabycia towaru (bez podatku), a gdy nie ma ceny nabycia, jednostkowy koszt wytworzenia, określone w momencie przekazywania towaru, nie przekraczają 10 zł.
   
   

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług nie podlega zatem przekazanie towarów, których cena nabycia (bez podatku) lub jednostkowy koszt wytworzenia przekazywanego towaru nie przekracza 10zł. Nie jest również opodatkowane przekazanie prezentów, których łączna wartość (w skali roku) mieści się w przedziale od 10,01 zł do 100 zł, jednak pod warunkiem prowadzenia dodatkowej ewidencji osób obdarowanych W takiej sytuacji, jeżeli wartość przekazanego towaru przekroczy 100 zł, podatnik będzie miał obowiązek opodatkować wartość nieodpłatnego świadczenia.

W ocenie Spółki z powyższego wynika, iż wydania towarów o wartości równej lub mniejszej niż 10zł nie powinny podlegać opodatkowaniu nawet gdy łączna wartość towarów wydanych jednej osobie przekracza 100zł. Przemawiają za tym następujące argumenty:

1. Analiza językowa przepisu
   
   

Analiza językowa przepisu ust. 4 art. 7 Ustawy o VAT nie pozwala na stwierdzenie, iż zamiarem ustawodawcy było połączenie obu dyspozycji i tym samym określenie prezentowo małej wartości poprzez dwie przesłanki, których łączne wypełnienie pozwala na zdefiniowanie prezentu jako prezentu o małej wartości. Ustawodawca, zmierzając bowiem do ustalenia kilku przesłanek wspólnie będących warunkiem zastosowania danej regulacji używa do tego celu odpowiednich łączników albo słowa „łącznie” lub jego synonimów.

Przykładem na gruncie Ustawy o VAT jest art. 47 ust. 1 ustawy o VAT, który zawiera dyspozycję: „zwalnia się od podatku import rzeczy osobistego użytku osoby fizycznej przenoszącej miejsce zamieszkania z terytorium kraju jeżeli łącznie są spełnione następujące warunki (…)”.

W cytowanym powyżej art. 7 Ustawy o VAT takie stwierdzenia nie zostały użyte. Oznacza to, że literalne brzmienie analizowanego przepisu prowadzi do wniosku, iż wskazanych przesłanek nie należy rozpatrywać łącznie jako części składowych jednego warunku wyłączenia dokonywanych wydań z opodatkowania VAT.

2. Analiza celowościowa przepisu
   
   

Intencją ustawodawcy wprowadzającego do obowiązującego porządku prawnego analizowanej regulacji było określenie sytuacji, w których brak będzie obowiązku samonaliczania VAT wyłącznie z uwagi na niewielką wartość dokonywanych wydań. W ocenie Spółki, ustawodawca dokonał w tym zakresie wyodrębnienia dwóch niezależnych od siebie sytuacji, których wystąpienie uprawnia podatnika do nieopodatkowywania dokonywanych wydań. Brak obowiązku naliczania VAT dotyczy zatem następujących wydań dokonywanych nieodpłatnie:

• wydania o łącznej wartości do 100 zł w skali roku — na rzecz jednego podmiotu (zgodnie z prowadzoną ewidencją)

lub

• wydania o jednostkowej wartości nieprzekraczającej 10zł — bez względu na łączną kwotę wydań takich towarów dokonanych w danym roku na rzecz konkretnego podmiotu.
  
  

Spełnienie zatem, którejkolwiek z powyżej wskazanych przesłanek pozwala na nieopodatkowywanie nieodpłatnych wydań. Uznać więc należy, że konstrukcja przewidziana w art. 7 ust. 4 pkt 2 zakłada, że jeżeli wartość jednostkowa wydawanego towaru nie przekracza 10zł, jego wydanie nie będzie podlegać opodatkowaniu niezależnie od tego komu zostały wydane towary i czy podatnik prowadzi ewidencję obdarowanych, o której mowa w pkt 1 analizowanego przepisu.

Co więcej, samo zwolnienie z obowiązku ewidencjonowania ma na celu uniknięcie konieczności weryfikowania czy dana osoba otrzymała przedmioty o łącznej wartości powyżej 100 zł, gdyż charakter wydań często uniemożliwia taką weryfikację (np. przy masowych akcjach marketingowych).

Nie można zatem zgodzić się, aby pkt 1 i 2 ust. 4 art. 7 Ustawy o VAT należało interpretować łącznie jako jeden dwuelementowy warunek, którego spełnienie jedynie w całości pozwala na nieopodatkowywanie dokonywanych nieodpłatnych wydań prezentów o małej wartości. Odmienna interpretacja oznaczałaby bowiem, że podatnik, który nie prowadzi ewidencji mocze korzystać z przywileju braku opodatkowania podczas gdy podatnik, który rozpocznie prowadzenie takiej ewidencji byłby karany koniecznością opodatkowania VAT dokonywanych nieodpłatnych wydań.

W konsekwencji, uznać należy, że celem ustawodawcy było wyłączenie spod zakresu opodatkowania VAT wydań dokonanych na rzecz danego podmiotu, których wartość nie przekroczy wdanym roku kwoty 100 zł lub gdy jednostkowa cena nabycia (koszt wytworzenia) wydawanych nieodptatnie towarów nie przekroczy 10zł.

Podsumowanie:

Uwzględniając powyższe, Spółka stoi na stanowisku, że w przypadku, gdy cena jednostkowa towarów wydawanych przez nią nieodpłatnie na cele marketingowe nie będzie przekraczała 10zł, wówczas Spółka nie będzie obowiązana do samonaliczania podatku VAT z tytułu darowizny towarów. Ponadto, zasada ta będzie miała zastosowanie także w sytuacji, gdy dla jednego podmiotu przekazana zostanie większa ilość towarów, nawet jeżeli łączna wartość towarów wydanych temu podmiotowi przekroczy w danym roku podatkowym kwotę 100zł. Jedynym bowiem warunkiem braku opodatkowania w analizowanym stanie faktycznym będzie wyłącznie fakt, że wydawane przez spółkę towary są towarami o określonej wartości jednostkowej (równej bądź mniejszej niż 10zł).

Powyższe wynika z literalnej i celowościowej wykładni art. 7 ust. 3 i 4 Ustawy o VAT oraz znajduje potwierdzenie w poglądach doktryny i praktyce Ministerstwa Finansów, przy czym:

• nie ma znaczenia rodzaj podmiotu otrzymującego prezent o małej wartości — nie jest istotne czy prezent otrzymuje osoba fizyczna, osoba prawna, czy inny podmiot, np. Fundacja (tak m.in. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 7 lipca 2009 r., sygn. IPPP2/443-510/09-2/AS);

• w odniesieniu do prezentów o małej wartości (jak i przekazywanych drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych oraz próbek) nie będzie miał znaczenia cel dokonanego przekazania — każde zatem ich przekazanie, zarówno na cele związane, jak i niezwiązane z prowadzonym przedsiębiorstwem nie będzie podlegało opodatkowaniu VAT (tak m.in. T. Michalik „VAT komentarz rok 2007”, podatkowe komentarze Becka, Warszawa 2007, str. 111 oraz A. Bartosiewicz, R. Kubacki „VAT. Komentarz”, Lex 2007, wyd. II, a także Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji z dnia 14 kwietnia 2010 r., sygn. IPPP2/443-1721/08-7/AZ/KOM);

• Spółka pragnie ponadto wskazać, na stanowisko Ministra Finansów wyrażone w interpretacji indywidualnej wydanej za pośrednictwem Dyrektora tutejszej Izby Skarbowej z dnia 1 grudnia 2010 r. (sygn. IPPP3/443-898/10-4/SM). W tej interpretacji wskazano jednoznacznie, że: „z uwagi na powyższe, bez względu na ilość przekazywanych przez spółkę jednemu podmiotowi towarów (nawet gdy ich łączna wartość przekroczy 100 zł) oraz status tego podmiotu (np. organizacje pożytku publicznego czy NZOZ), z uwagi na fakt, że jednostkowa cena nabycia (koszt wytworzenia) tych towarów nie przekracza 10 zł, nieodpłatne ich wydanie nie będzie uznane za dostawę towarów, podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.”
  
  

Mając powyższe na uwadze, Spółka wnosi jak na wstępie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.