Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB4.4015.81.2019.1.ASZ
z 2 września 2019 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2019 r., poz. 900, ze zm.) – Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z 28 czerwca 2019 r. (data wpływu – 16 lipca 2019 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie skutków podatkowych nabycia środków pieniężnych przekazanych przez trustjest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 lipca 2019 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie skutków podatkowych nabycia środków pieniężnych przekazanych przez trust.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawczyni jest osobą fizyczną posiadającą obywatelstwo polskie, mającą stałe miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Brat matki Wnioskodawczyni (wujek Wnioskodawczyni, dalej: „Spadkodawca”) zmarł 28 maja 2018 r. Spadkodawca był obywatelem polskim jednak przez ok. 15 lat zamieszkiwał w Stanach Zjednoczonych Ameryki Północnej. Dopiero ostatnie 1,5 roku przed śmiercią Spadkodawca zamieszkiwał w Polsce i tu miał rezydencję podatkową.

Przed śmiercią, na podstawie umowy powołania trustu z dnia 11 stycznia 2017 r., Spadkodawca powołał trust (fundusz powierniczy) z siedzibą w Stanach Zjednoczonych Ameryki Północnej (dalej: „Trust”), podlegający prawu stanu Illinois. W ramach umowy trustu, Spadkodawca określił m.in. postanowienia dotyczące rozporządzania majątkiem zgromadzonym w ramach Trustu na wypadek jego śmierci, wskazał beneficjentów Trustu na wypadek jego śmierci i ustanowił powierników. Z mocy Umowy Trustu, powiernik jest zobowiązany do rozdysponowania majątku zgromadzonego w ramach Trustu według postanowień Umowy Trustu i bieżącego zarządzania tym majątkiem przed jego rozdysponowaniem. Umowa Trustu określa szczegółowo zasady dysponowania majątkiem Trustu przez powiernika.

Na mocy umowy trustu, beneficjentami Trustu ustanowiono dzieci Spadkodawcy, a gdyby Spadkodawca nie miał własnych dzieci, dzieci siostry spadkodawcy − matki Wnioskodawczyni. Wobec faktu, że Spadkodawca nie miał własnych dzieci a Wnioskodawczyni nie ma rodzeństwa, po śmierci Spadkodawcy, Wnioskodawczyni stała się jedyną beneficjentką Trustu, czyli jedyną osobą uprawnioną do czerpania korzyści z Trustu, w tym otrzymania majątku zgromadzonego przez Spadkodawcę w ramach Trustu. Pierwotnie jedynym składnikiem majątku Trustu była przy tym nieruchomość gruntowa zabudowana budynkiem mieszkalnym, jednak, aby uniknąć postępującej dewastacji tego budynku i spadku jego wartości, powiernik Trustu zdecydował się na jej sprzedaż, i obecnie w skład majątku Trustu wchodzą wyłącznie środki pieniężne uzyskane ze sprzedaży rzeczonej nieruchomości.

Zgodnie z postanowieniami umowy trustu, po śmierci Spadkodawcy Trust będzie przekazywać Wnioskodawczyni składniki majątkowe wchodzące w skład majątku Trustu. Bezpośrednią podstawę prawną do przekazania przez Trust na rzecz Wnioskodawczyni składników majątku powierzonych przez Spadkodawcę w ramach umowy trustu stanowić będą postanowienia tej umowy. Zgodnie natomiast z tymi postanowieniami majątek Trustu może zostać przekazany Wnioskodawczyni dopiero po ukończeniu przez nią dwudziestego piątego roku życia (Wnioskodawczyni ma obecnie trzynaście lat). Do tego czasu bieżący zarząd nad majątkiem Trustu sprawować będzie natomiast powiernik Trustu, zaś Wnioskodawczyni nie będzie miała dostępu do majątku zgromadzonego w ramach Trustu i nie będzie mogła z niego korzystać. Nie będzie również właścicielką tego majątku w rozumieniu przepisów prawa polskiego czy amerykańskiego, gdyż do czasu przekazania jej majątku jego właścicielem pozostanie Trust.

Umowa trustu dopuszcza co prawda pewne wyjątki od powyższej reguły w zakresie możliwości wypłaty Wnioskodawczyni środków z bieżących dochodów generowanych przez majątek Trustu, uzależniając wypłatę od dyskrecjonalnej decyzji aktualnego powiernika Trustu, jednak w praktyce taka sytuacja nie będzie miała miejsca (dotyczy np. złego stanu zdrowia Wnioskodawczyni).

Należy w tym miejscu zaznaczyć, że środki pieniężne znajdujące się w zarządzie Trustu nie były przedmiotem żadnych innych dyspozycji dokonanych przez Spadkodawcę − w szczególności środki te nie były objęte umową darowizny ani żadną inną czynnością prawną czy faktyczną o podobnym charakterze.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

  1. Czy nabycie przez Wnioskodawczynię składników majątku Trustu (środków pieniężnych) w wyniku ich przekazania przez Trust, który ustanowił Spadkodawca, będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn na zasadach określonych dla nabycia rzeczy lub praw majątkowych tytułem zapisu zwykłego?
  2. Kiedy powstaje obowiązek podatkowy z tytułu otrzymania składników majątku Trustu przez Wnioskodawczynię?

Zdaniem Wnioskodawczyni:

  1. nabycie przez Nią składników majątku Trustu, tj. środków pieniężnych, w wyniku przekazania tych środków przez Trust, który ustanowił Spadkodawca, będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn na zasadach określonych dla nabycia rzeczy lub praw majątkowych tytułem zapisu zwykłego.
  2. obowiązek podatkowy powstanie z chwilą wykonania zapisu zwykłego, czyli w przypadku wypłaty na rzecz Wnioskodawczyni środków pieniężnych stanowiących majątek Trustu, obowiązek podatkowy powstanie z chwilą ich otrzymania na rachunek bankowy, stosownie do art. 6 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od spadków i darowizn.

Wnioskodawczyni wskazała, że zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn podatkowi od spadków i darowizn podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tytułem dziedziczenia, zapisu zwykłego, dalszego zapisu, zapisu windykacyjnego, polecenia testamentowego.

Stosownie do art. 2 ustawy o podatku od spadków i darowizn, nabycie własności rzeczy znajdujących się za granicą lub praw majątkowych wykonywanych za granicą podlega podatkowi, jeżeli w chwili otwarcia spadku lub zawarcia umowy darowizny nabywca był obywatelem polskim lub miał miejsce stałego pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Ustawa o podatku od spadków i darowizn ściśle określa granice przedmiotu opodatkowania, tj. nabycie według określonych tytułów, wyczerpująco wymieniając tytuły, na podstawie których nabycie podlega opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn. Zatem opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn podlega tylko takie nabycie, które zostało w nim wymienione w sposób wyraźny. W polskim porządku prawnym instytucja trustu nie została uregulowana zarówno w prawie cywilnym, jak i prawie podatkowym (jest to instytucja charakterystyczna dla systemu prawnego „common law” funkcjonującego m.in. w krajach anglosaskich). Z tego względu ocena prawnopodatkowych skutków nabycia przez Wnioskodawczynię majątku Trustu powinna nastąpić na zasadzie analogii do istniejących i znanych prawu polskiemu instytucji prawnych. Trust jest stosunkiem prawnym o charakterze powierniczym, w ramach którego powiernik zarządza majątkiem trustu na rzecz innej osoby lub osób (beneficjentów) na zasadach określonych w umowie trustu. Tradycyjnym i wciąż jednym z podstawowych celów powoływania trustów jest określenie zasad rozrządzenia majątkiem założyciela trustu po jego śmierci, co pozwala uniknąć często długiego i skomplikowanego postępowania spadkowego i działu spadku (tzw. trusty spadkowe). Należy też podkreślić, iż zgodnie z prawem amerykańskim, trust nie jest uznawany za spółkę zaś przeniesienie własności rzeczy i praw na jego Trust ma charakter wyłącznie powierniczy.

W ocenie Wnioskodawczyni, w polskim porządku prawnym instytucją najbardziej zbliżoną do trustu jest instytucja zapisu zwykłego uregulowana w art. 968 § 1 ustawy Kodeks cywilny. Zgodnie z tym przepisem pod pojęciem zapisu zwykłego należy rozumieć rozrządzenie testamentowe, mocą którego spadkodawca zobowiązuje spadkobiercę ustawowego lub testamentowego do spełnienia określonego świadczenia majątkowego na rzecz oznaczonej osoby.

Zdaniem Wnioskodawczyni, sytuację trustu można przyrównać do sytuacji jedynego spadkobiercy będącego jednocześnie wykonawcą testamentu w rozumieniu art. 968 Kodeksu cywilnego, zaś sytuację jego beneficjenta do sytuacji zapisobiorcy.

Zgodnie z art. 986 Kodeksu cywilnego, spadkodawca może w testamencie powołać wykonawcę testamentu. Jak natomiast stanowi art. 988 Kodeksu cywilnego, jeżeli spadkodawca nie postanowił inaczej, wykonawca testamentu powinien zarządzać majątkiem spadkowym, spłacić długi spadkowe, w szczególności wykonać zapisy zwykłe i polecenia, a następnie wydać spadkobiercom majątek spadkowy zgodnie z wolą spadkodawcy i z ustawą, w każdym razie niezwłocznie po dokonaniu działu spadku. Do zadań wykonawcy testamentu należy zatem czuwanie nad wypełnieniem i uszanowaniem ostatniej woli spadkodawcy. Tożsame są zadania trustu. Ponadto wykonawcą testamentu może być osoba spoza grona spadkobierców, która działa we własnym imieniu, lecz nie we własnym interesie i nie na swój rachunek ale na rachunek spadkobierców i zapisobiorców. Zarządzanie spadkiem przez wykonawcę testamentu może wyłączać możliwość zarządzania nim przez samych spadkobierców. Zatem nie tylko w zakresie zadań ale również w zakresie uprawnień instytucja wykonawcy testamentu wykazuje szereg podobieństw z instytucją trustu, który zarządza zgromadzonym w jego ramach majątkiem na rzecz beneficjentów trustu poprzez wyznaczonego powiernika. Za polegające na prawdzie należy uznać tym samym twierdzenie, że rola trustu jest zbliżona do roli wykonawcy testamentu. Natomiast sytuacja Wnioskodawczyni, jako beneficjentki Trustu jest porównywalna do sytuacji zapisobiorcy. Wnioskodawczyni otrzyma bowiem określone składniki majątku Trustu (w praktyce całość tego majątku) na podstawie rozporządzeń na wypadek śmierci Spadkodawcy zawartych przez Spadkodawcę w umowie trustu.

Podsumowując dotychczasowe rozważania, jako uzasadnione jawi się stanowisko, że w swojej istocie konstrukcja prawna trustu jest zbliżona do konstrukcji zapisu zwykłego znanej polskiemu prawu cywilnemu i podatkowemu. W konsekwencji, Wnioskodawczyni uważa, że nabycie przez beneficjenta trustu rzeczy i/lub praw z tytułu ich przekazania przez trust powinno podlegać opodatkowaniu na takich samych zasadach jak nabycie przez zapisobiorcę rzeczy i/lub praw tytułem zapisu.

W myśl art. 5 ustawy o podatku od spadków i darowizn obowiązek podatkowy ciąży na nabywcy własności rzeczy i praw majątkowych. Stosownie natomiast do art. 6 ust. 1 pkt 2 tejże ustawy obowiązek podatkowy przy nabyciu w drodze zapisu zwykłego, dalszego zapisu lub z polecenia testamentowego powstaje z chwilą wykonania zapisu zwykłego, dalszego zapisu lub polecenia.

Reasumując, należy wskazać, że nabycie przez Wnioskodawczynię składników majątku (środków pieniężnych) w wyniku przekazania ich po śmierci Spadkodawcy przez Trust będzie podlegać opodatkowaniu na zasadach określonych w ustawie o podatku od spadków i darowizn dla nabycia rzeczy lub praw majątkowych tytułem zapisu. Obowiązek podatkowy powstanie z chwilą wykonania zapisu zwykłego, czyli w przypadku wypłaty środków pieniężnych z majątku Trustu w drodze przelewu bankowego, obowiązek podatkowy powstanie z chwilą ich otrzymania na rachunek bankowy, stosownie do art. 6 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od spadków i darowizn (nawet jeżeli wypłata ta będzie miała miejsce dopiero po ukończeniu przez Wnioskodawczynię dwudziestego piątego roku życia, jak wynika z umowy trustu). Do nabycia nie będzie miało przy tym zastosowania zwolnienie przewidziane w art. 4a ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn, gdyż Wnioskodawczyni nie pozostawała wobec Spadkodawcy w stopniu pokrewieństwa wskazanym w tym przepisie (Spadkodawca był wujem Wnioskodawczyni − bratem jej matki).

Wnioskodawczyni wskazała, że stanowisko tożsame z zaprezentowanym przez nią w ramach wniosku zajęte zostało w interpretacji indywidualnej z dnia 19 grudnia 2016 r. nr 2461-IBPB-2-1.4515.437.2016.1.ASz.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (Dz.U. z 2018 r., poz. 644, ze zm.) – podatkowi od spadków i darowizn, zwanemu dalej „podatkiem”, podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tytułem:

  1. dziedziczenia, zapisu zwykłego, dalszego zapisu, zapisu windykacyjnego, polecenia testamentowego;
  2. darowizny, polecenia darczyńcy;
  3. zasiedzenia;
  4. nieodpłatnego zniesienia współwłasności;
  5. zachowku, jeżeli uprawniony nie uzyskał go w postaci uczynionej przez spadkodawcę darowizny lub w drodze dziedziczenia albo w postaci zapisu;
  6. nieodpłatnej: renty, użytkowania oraz służebności.

Podatkowi podlega również nabycie praw do wkładu oszczędnościowego na podstawie dyspozycji wkładem na wypadek śmierci oraz nabycie jednostek uczestnictwa na podstawie dyspozycji uczestnika funduszu inwestycyjnego otwartego albo specjalistycznego funduszu inwestycyjnego otwartego na wypadek jego śmierci (art. 1 ust. 2 ww. ustawy).

Jak z powyższego wynika, ustawa o podatku od spadków i darowizn ściśle określa granice przedmiotu opodatkowania, tj. nabycie według określonych tytułów, wyczerpująco wymieniając tytuły, na podstawie których nabycie podlega opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn. Zatem opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn podlega tylko takie nabycie, które zostało w nim wymienione w sposób wyraźny.

Z wniosku wynika, że Wnioskodawczyni jest osobą fizyczną posiadającą obywatelstwo polskie, mającą stałe miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Brat matki Wnioskodawczyni (wujek Wnioskodawczyni), zmarły 28 maja 2018 r., (ostatnie 1,5 roku przed śmiercią zamieszkiwał w Polsce i tu miał rezydencję podatkową), przed śmiercią, na podstawie umowy powołania trustu z 11 stycznia 2017 r., powołał trust (fundusz powierniczy) z siedzibą w Stanach Zjednoczonych Ameryki Północnej (dalej: „Trust”), podlegający prawu stanu Illinois. W ramach umowy trustu, Spadkodawca określił m.in. postanowienia dotyczące rozporządzania majątkiem zgromadzonym w ramach Trustu na wypadek jego śmierci, wskazał beneficjentów Trustu na wypadek jego śmierci i ustanowił powierników.

Na mocy umowy trustu, beneficjentami Trustu ustanowiono dzieci Spadkodawcy, a gdyby Spadkodawca nie miał własnych dzieci, dzieci siostry spadkodawcy − matki Wnioskodawczyni. Wobec faktu, że Spadkodawca nie miał własnych dzieci a Wnioskodawczyni nie ma rodzeństwa, po śmierci Spadkodawcy, Wnioskodawczyni stała się jedyną beneficjentką Trustu, czyli jedyną osobą uprawnioną do czerpania korzyści z Trustu, w tym otrzymania majątku zgromadzonego przez Spadkodawcę w ramach Trustu.

Zgodnie z postanowieniami umowy trustu, po śmierci Spadkodawcy Trust będzie przekazywać Wnioskodawczyni składniki majątkowe wchodzące w skład majątku Trustu. Bezpośrednią podstawę prawną do przekazania przez Trust na rzecz Wnioskodawczyni składników majątku powierzonych przez Spadkodawcę w ramach umowy trustu stanowić będą postanowienia tej umowy. Zgodnie natomiast z tymi postanowieniami majątek Trustu może zostać przekazany Wnioskodawczyni dopiero po ukończeniu przez nią dwudziestego piątego roku życia (Wnioskodawczyni ma obecnie trzynaście lat). Do tego czasu bieżący zarząd nad majątkiem Trustu sprawować będzie natomiast powiernik Trustu, zaś Wnioskodawczyni nie będzie miała dostępu do majątku zgromadzonego w ramach Trustu i nie będzie mogła z niego korzystać. Nie będzie również właścicielką tego majątku w rozumieniu przepisów prawa polskiego czy amerykańskiego, gdyż do czasu przekazania jej majątku jego właścicielem pozostanie Trust.

W Polsce trust nie jest uregulowany zarówno w prawie cywilnym, jak i prawie podatkowym. Jak wynika z literatury instytucja trustu jest jedną z form powiernictwa. Trusty prawie zawsze działają w oparciu o pisemną umowę i przepisy miejscowego prawa powierniczego (w przedmiotowej sprawie w oparciu o prawo obowiązujące w stanie Illinois). Powiernictwo może być oparte na różnego rodzaju stosunkach powiernictwa, najczęściej jednak wiąże się z przeniesieniem na trust własności aktywów będących przedmiotem zarządzania.

Jak słusznie stwierdziła Wnioskodawczyni przekazanie przez trust aktywów nabytych w spadku na rzecz określonych w testamencie beneficjentów, w świetle przepisów obowiązujących na terytorium RP, ma charakter zapisu. Zgodnie z art. 968 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz.U. z 2019 r., poz. 1141) pod pojęciem zapisu należy rozumieć rozrządzenie testamentowe, mocą którego spadkodawca zobowiązuje spadkobiercę ustawowego lub testamentowego do spełnienia określonego świadczenia majątkowego na rzecz oznaczonej osoby.

W myśl art. 5 ustawy o podatku od spadków i darowizn obowiązek podatkowy ciąży na nabywcy własności rzeczy i praw majątkowych.

Stosownie do art. 6 ust. 1 pkt 2 cyt. ustawy obowiązek podatkowy przy nabyciu w drodze zapisu zwykłego, dalszego zapisu lub z polecenia testamentowego powstaje z chwilą wykonania zapisu zwykłego, dalszego zapisu lub polecenia.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn, opodatkowaniu podlega nabycie przez nabywcę, od jednej osoby, własności rzeczy i praw majątkowych o czystej wartości przekraczającej:

  1. 9637 zł - jeżeli nabywcą jest osoba zaliczona do I grupy podatkowej;
  2. 7276 zł - jeżeli nabywcą jest osoba zaliczona do II grupy podatkowej;
  3. 4902 zł - jeżeli nabywcą jest osoba zaliczona do III grupy podatkowej.

Jeżeli nabycie własności rzeczy i praw majątkowych od tej samej osoby następuje więcej niż jeden raz, do wartości rzeczy i praw majątkowych ostatnio nabytych dolicza się wartość rzeczy i praw majątkowych nabytych od tej osoby lub po tej samej osobie w okresie 5 lat poprzedzających rok, w którym nastąpiło ostatnie nabycie. Od podatku obliczonego od łącznej wartości nabytych rzeczy i praw majątkowych potrąca się podatek przypadający od opodatkowanych poprzednio nabytych rzeczy i praw majątkowych. Wynikająca z obliczenia nadwyżka podatku nie podlega ani zaliczeniu na poczet innych podatków, ani zwrotowi. Nabywcy obowiązani są w zeznaniu podatkowym wymienić rzeczy i prawa majątkowe nabyte w podanym wyżej okresie (art. 9 ust. 2 ww. ustawy).

Art. 14 ust. 1 i 2 ww. ustawy statuuje, że wysokość podatku ustala się w zależności od grupy podatkowej, do której zaliczony jest nabywca. Zaliczenie do grupy podatkowej następuje według osobistego stosunku nabywcy do osoby, od której lub po której zostały nabyte rzeczy i prawa majątkowe.

Stosownie do art. 14 ust. 3 cyt. ustawy, do poszczególnych grup podatkowych zalicza się:

  1. do grupy I - małżonka, zstępnych, wstępnych, pasierba, zięcia, synową, rodzeństwo, ojczyma, macochę i teściów;
  2. do grupy II - zstępnych rodzeństwa, rodzeństwo rodziców, zstępnych i małżonków pasierbów, małżonków rodzeństwa i rodzeństwo małżonków, małżonków rodzeństwa małżonków, małżonków innych zstępnych;
  3. do grupy III - innych nabywców.

Zgodnie natomiast z art. 4a ust. 1 ustawy o podatku do spadków i darowizn, zwalnia się od podatku nabycie własności rzeczy lub praw majątkowych przez małżonka, zstępnych, wstępnych, pasierba, rodzeństwo, ojczyma i macochę, jeżeli:

  1. zgłoszą nabycie własności rzeczy lub praw majątkowych właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego w terminie 6 miesięcy od dnia powstania obowiązku podatkowego powstałego na podstawie art. 6 ust. 1 pkt 2-5, 7 i 8 oraz ust. 2, a w przypadku nabycia w drodze dziedziczenia – w terminie 6 miesięcy od dnia uprawomocnienia się orzeczenia sądu stwierdzającego nabycie spadku, z zastrzeżeniem ust. 2 i 4, oraz
  2. w przypadku gdy przedmiotem nabycia tytułem darowizny lub polecenia darczyńcy są środki pieniężne, a wartość majątku nabytego łącznie od tej samej osoby w okresie 5 lat poprzedzających rok, w którym nastąpiło ostatnie nabycie, doliczona do wartości rzeczy i praw majątkowych ostatnio nabytych, przekracza kwotę określoną w art. 9 ust. 1 pkt 1 – udokumentują ich otrzymanie dowodem przekazania na rachunek płatniczy nabywcy, na jego rachunek, inny niż płatniczy, w banku lub spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej lub przekazem pocztowym.

Mając na uwadze powołane powyżej przepisy, należy wskazać, że nabycie przez Wnioskodawczynię składników majątku (środków pieniężnych) w wyniku przekazania ich po śmierci spadkodawcy przez Trust będzie podlegać opodatkowaniu na zasadach określonych w ustawie o podatku od spadków i darowizn dla nabycia rzeczy lub praw majątkowych tytułem zapisu. Obowiązek podatkowy powstanie z chwilą wykonania zapisu zwykłego, czyli w przypadku wypłaty środków pieniężnych w drodze przelewu bankowego, obowiązek podatkowy powstanie z chwilą ich otrzymania na rachunek bankowy, stosownie do art. 6 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od spadków i darowizn. Do przedmiotowego nabycia nie będzie miało zastosowania zwolnienie, o którym mowa w art. 4a ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn, z uwagi na stopień pokrewieństwa pomiędzy Spadkodawcą a Wnioskodawczynią. Nabycie środków pieniężnych będzie podlegało opodatkowaniu na zasadach określonych dla II grupy podatkowej.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze zdarzeniem podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

  1. z zastosowaniem art. 119a;
  2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
  3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.


doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj