Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB2-3.4010.175.2019.3.AD
z 2 września 2019 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 900 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 23 maja 2019 r. (data wpływu 28 maja 2019 r.), uzupełnionym 17 lipca 2019 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na zakup artykułów spożywczych jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 maja 2019 r. wpłynął do tutejszego organu wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na zakup artykułów spożywczych.

W związku z brakami formalnymi stwierdzonymi we wniosku, pismem z 9 lipca 2019 r. Znak: 0111-KDIB2-3.4010.175.2019.2.AD 0112-KDIL4.4012.260.2019.3.HW wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku. Uzupełnienia dokonano pismem z 12 lipca 2019 r. (data wpływu 17 lipca 2019 r.).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej: Wnioskodawca lub Spółka) świadczy szeroko rozumiane usługi informatyczne, tj. zajmuje się konsultingiem IT, tworzeniem oprogramowania, zarządzaniem i modernizacją systemów informatycznych. Przedmiot przeważającej działalności Wnioskodawcy to: 62.02.Z - Działalność związana z doradztwem w zakresie informatyki. Przedmiot pozostałej działalności Wnioskodawcy to m.in.: 62.01.Z - Działalność związana z oprogramowaniem, 62.03.Z - Działalność związana z zarządzaniem urządzeniami informatycznymi, 62.09.Z - Pozostała działalność usługowa w zakresie technologii informatycznych i komputerowych, 58.29.Z - Działalność wydawnicza w zakresie pozostałego oprogramowania, 63.11.Z - Przetwarzanie danych; zarządzanie stronami internetowymi (hosting) i podobna działalność.

Spółka jest zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym.

Spółka działa zarówno na rynku krajowym, jak i międzynarodowym. Swoje usługi świadczy głównie na rzecz spółki-matki z siedzibą w Finlandii, ale również dla klientów zewnętrznych. Aby móc świadczyć usługi na odpowiednim poziomie i sprostać dużej konkurencji w branży, Wnioskodawca zatrudnia wysoko wykwalifikowanych informatyków.

Wśród osób zatrudnionych przez Spółkę są pracownicy w rozumieniu ustawy z 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (dalej: „Kodeks pracy”), a także osoby współpracujące ze Spółką na podstawie umów cywilnoprawnych (dalej łącznie: „Pracownicy”).

W celu stworzenia zespołu pracowników o odpowiednich kwalifikacjach Spółka oferuje nie tylko wysokie wynagrodzenia i atrakcyjny system premiowania, ale także zapewnia odpowiednie warunki pracy. W tym celu Spółka między innymi gwarantuje pracownikom stały dostęp do artykułów spożywczych w ciągu dnia pracy. Realizując politykę firmy w zakresie zapewnienia Pracownikom odpowiednich warunków pracy, Spółka dokonuje zakupów artykułów spożywczych takich jak np.: woda, kawa, herbata, mleko, cukier, soki, napoje gazowane (w tym napoje energetyczne), pieczywo, serki, wędliny, masło, dżemy, jogurty, słodycze, owoce, warzywa, paluszki, płatki śniadaniowe.

Udostępnienie pracownikom artykułów spożywczych jest obecnie standardową praktyką na rynku pracy, bez której pracownicy nie decydują się na podjęcie pracy w danej firmie. Tak też jest w przypadku Wnioskodawcy. Zapewnienie Pracownikom artykułów spożywczych ma na celu zachęcenie do podjęcia i kontynuowania pracy u Wnioskodawcy. Ponadto, wpływa to pozytywnie na poprawę ich samopoczucia, dzięki czemu zwiększa się ich efektywność oraz wydajność. Produkty nabywane przez Spółkę są ogólnodostępne dla Pracowników w trakcie wykonywania codziennych obowiązków, stanowią „wyposażenie” firmowej kuchni. Artykuły spożywcze są wykorzystywane głównie na potrzeby Pracowników. Wspólne spożywanie przez Pracowników artykułów spożywczych ma na celu również usprawnienie wymiany wiedzy pomiędzy Pracownikami, co bezpośrednio może przełożyć się na sprawną realizację projektów, nad którymi pracują.

Artykuły takie jak woda, mleko, kawa, herbata, cukier są udostępniane z przeznaczeniem do przygotowania zimnych i gorących napojów w godzinach pracy zgodnie z § 112 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 26 września 1997 r. w sprawie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy (t.j. Dz.U. z 2003 r. Nr 169, poz. 1650 ze zm.).

Artykuły spożywcze udostępniane Pracownikom nie są posiłkami i napojami profilaktycznymi, o których mowa w art. 232 Kodeksu pracy.

Zdarza się, że ww. artykuły spożywcze podawane są również w trakcie spotkań z kontrahentami Spółki.

Artykuły spożywcze nie stanowią prezentów o małej wartości i próbek, o których mowa w art. 7 ust. 3 ustawy o VAT.

Zakup artykułów spożywczych finansowany jest ze środków obrotowych Spółki.

W uzupełnieniu wniosku w piśmie z 12 lipca 2019 r. (data wpływu 17 lipca 2019 r.) Wnioskodawca wskazał, że artykuły spożywcze, o których mowa we wniosku są udostępniane pracownikom, osobom współpracującym na podstawie umów cywilnoprawnych oraz kontrahentom w trakcie spotkań nieodpłatnie. Przekazanie na rzecz pracowników ww. artykułów spożywczych nie jest finansowane z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych.

W związku z powyższym opisem zadano m.in. następujące pytanie:

Czy Spółka może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu wydatki na zakup artykułów spożywczych opisanych w stanie faktycznym? (pytanie oznaczone we wniosku nr 1).

Zdaniem Wnioskodawcy, Spółka może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu wydatki na zakup artykułów spożywczych opisanych w stanie faktycznym.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 zd. 1 ustawy o CIT kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Powyższe oznacza, że zasadniczo wszystkie poniesione wydatki, a więc bezpośrednio i pośrednio związane z uzyskiwaniem przychodów, po wyłączeniu wydatków wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT, mogą stanowić koszty uzyskania przychodu, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami, w tym służą zachowaniu albo zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów.

Kosztami podatkowymi są - co do zasady - tzw. „koszty pracownicze”. Koszty te obejmują przede wszystkim wynagrodzenia zasadnicze, wszelkiego rodzaju nagrody, premie i diety, ale również i inne wydatki ponoszone na rzecz pracowników, które w sposób pośredni wpływają na zwiększenie ich motywacji do pracy, poprawę jakości wykonywanej pracy oraz zdrowie i samopoczucie pracowników.

W ocenie Wnioskodawcy, w opisanym stanie faktycznym spełnione są bezsprzecznie wszystkie powyżej wymienione warunki. Zakupione artykuły spożywcze są stale dostępne dla Pracowników podczas wykonywania przez nich pracy. Wydatki ponoszone przez Spółkę dotyczące zakupu opisanych artykułów spożywczych z przeznaczeniem dla Pracowników są przejawem starań Spółki o kondycję i samopoczucie Pracowników, co w dalszej perspektywie może przyczyniać się do poprawy atmosfery w miejscu pracy, zwiększania motywacji do pracy, wzrostu wydajności pracy. To z kolei pozwoli szybciej i sprawniej zrealizować cele biznesowe założone przez Spółkę, co może przełożyć się na uzyskiwane przez Spółkę przychody. Ponadto, udostępnienie Pracownikom artykułów spożywczych ma ich zachęcić do podjęcia i kontynuowania pracy u Wnioskodawcy.

Kosztami uzyskania przychodu są również wydatki na artykuły spożywcze podawane w trakcie spotkań z kontrahentami Spółki. Spotkania te mają nierozerwalny związek z prowadzoną działalnością gospodarczą ponieważ odbywają się w celu nawiązania i kontynuacji współpracy, omówienia warunków współpracy, prowadzenia negocjacji biznesowych, co może przełożyć się na osiągnięcie przychodów przez Spółkę.

Należy również wskazać, że wydatki na artykuły spożywcze ponoszone przez Spółkę nie znajdują się w zamkniętym katalogu wydatków niemogących zostać uznane za koszty uzyskania przychodów, o których mowa w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT. W szczególności, zdaniem Wnioskodawcy, przedmiotowe wydatki nie mogą zostać zaliczone jako koszty reprezentacji w rozumieniu art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o CIT. Zgodnie z tym przepisem nie uważa się za koszty uzyskania przychodu kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Wymienienie w przepisach podatkowych jako przykładowych kosztów reprezentacji, tj. wydatków na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych, nie oznacza, że wydatki tego rodzaju zawsze muszą zostać wyłączone z kosztów uzyskania przychodów. Nie są one kosztami uzyskania przychodu jedynie wówczas, gdy mają charakter reprezentacyjny. Kwalifikacja każdego przypadku powinna być odrębna, uzależniona od jego okoliczności.

Zdaniem Wnioskodawcy, oceniając, czy dane koszty mają charakter reprezentacyjny, należy patrzeć przez pryzmat ich celu. Jeśli wyłącznym bądź dominującym celem ponoszonych kosztów jest stworzenie pewnego wizerunku podatnika, stworzenie dobrego obrazu jego firmy, czy działalności, wykreowanie pozytywnych relacji z kontrahentami to koszty te mają charakter reprezentacyjny i są wyłączone z kosztów uzyskania przychodu (tak też NSA w wyroku z 17 czerwca 2013 r. (II FSK 702/11).

Koszty poniesione przez Spółkę na zakup artykułów spożywczych udostępnianych następnie do ogólnej konsumpcji Pracownikom Spółki w czasie ich pracy, nie należą do kategorii kosztów reprezentacyjnych. Wydatki na artykuły spożywcze są w istocie „kosztami pracowniczymi” podobnymi w swej naturze do innych świadczeń płacowych oraz pozapłacowych dokonywanych na rzecz pracowników. Wydatki te mają wpływ na stworzenie odpowiednich warunków do wykonywania obowiązków służbowych przez pracowników.

Wydatkami reprezentacyjnymi nie są również wydatki na zakup artykułów podawanych podczas spotkań z kontrahentami Spółki. Dokonując oceny kwalifikacji takich wydatków należy posłużyć się dynamiczną wykładnią funkcjonalną, spowodowaną zmieniającą się rzeczywistością gospodarczą. To co dawniej mogło zostać uznane za reprezentację do takiej kategorii nie zostanie zaliczone obecnie ze względu na zmieniające się realia prowadzenia działalności gospodarczej, przyjęte w tym zakresie dobre praktyki i obyczaje.

W ocenie Spółki, podawanie artykułów spożywczych podczas prowadzenia rozmów z kontrahentami w celu omówienia spraw biznesowych, związanych z działalnością Spółki nie jest działaniem o charakterze nadzwyczajnym. Wydatki te nie mają na celu kreowania pozytywnego wizerunku czy budowania prestiżu marki i nie można ich uznać za wydatki o charakterze reprezentacyjnym, gdyż są zwyczajowo przyjętym, standardowym działaniem w obecnych realiach życia gospodarczego, bez którego nie jest możliwe prowadzenie działalności gospodarczej.

Reasumując, wydatki poniesione na zakup artykułów spożywczych udostępnianych Pracownikom w czasie pracy oraz podawanych w trakcie spotkań z kontrahentami Spółki spełniają przesłanki wynikające z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, bowiem zostały poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. Tym samym Wnioskodawca może je zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów.

Stanowisko Wnioskodawcy potwierdzają interpretacje indywidulane:

  1. Interpretacja indywidulana Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 22 sierpnia 2018 r. nr 0111-KDIB2-3.4010.193.2018.1.PB,
  2. Interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 19 września 2016 r. nr IBPBI/2/4510-742/16-1/JP,
  3. Interpretacja ogólna Ministra Finansów z 25 listopada 2013 r. nr DD6/033/127/SOH/2013/RD- 120521.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej jest rozstrzygnięcie w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie podatku od towarów i usług wydano odrębne rozstrzygnięcie.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 865, dalej „updop”), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (…).

W myśl tego przepisu, wszystkie poniesione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami (poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie, zwiększenie przychodu albo zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodu).

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

  • został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
  • jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
  • pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
  • poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
  • został właściwie udokumentowany,
  • nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 updop nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Zatem, do kosztów uzyskania przychodów podatnik ma prawo zaliczyć wszystkie koszty, bezpośrednio, jak i pośrednio związane z przychodami, o ile zostały one prawidłowo udokumentowane, za wyjątkiem kosztów ustawowo uznanych za niestanowiące kosztów uzyskania przychodów.

Konstrukcja przepisu dotyczącego kosztów uzyskania przychodów daje podatnikowi możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich kosztów (niewymienionych w art. 16 ust. 1 updop), pod warunkiem, że dokona oceny pod kątem celowości i wykaże ich bezpośredni bądź pośredni związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu bądź zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów. Tak więc kosztami uzyskania przychodów są wszelkie, racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki, związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów, z wyjątkiem wymienionych w art. 16 ust. 1 updop.

Wyrażenie „w celu osiągnięcia przychodu” zawarte we wskazanym art. 15 ust. 1 updop, oznacza, że nie wszystkie wydatki ponoszone przez podatnika w związku z prowadzoną działalnością, podlegają odliczeniu od podstawy opodatkowania. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, między tym wydatkiem, a osiągnięciem przychodu musi zachodzić wcześniej opisany związek. Zauważyć należy, że przez sformułowanie „w celu” należy rozumieć dążenie do osiągnięcia jakiegoś stanu rzeczy (przychodu). Zatem, możliwość kwalifikowania konkretnego wydatku jako kosztu uzyskania przychodu, uzależniona jest od rzetelnej i całościowej oceny tego, czy w świetle wszystkich występujących w sprawie okoliczności, przy zachowaniu należytej staranności, podatnik w momencie dokonywania wydatku mógł i powinien przewidzieć, że wydatek ten przyczyni się do powstania przychodu, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodu.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca zakupuje następujące produkty: woda, kawa, herbata, mleko, cukier, soki, napoje gazowane (w tym napoje energetyczne), pieczywo, serki, wędliny, masło, dżemy, jogurty, słodycze, owoce, warzywa, paluszki, płatki śniadaniowe. Wymienione produkty stanowią wyposażenie firmowej kuchni i są ogólnodostępne dla pracowników i osób współpracujących na podstawie umów cywilnoprawnych jak również zdarza się, że są podawane w trakcie spotkań z kontrahentami. Zapewnienie wyżej wymienionych artykułów spożywczych jak wskazał Wnioskodawca ma na celu zachęcenie do podjęcia i kontynuowania pracy u Wnioskodawcy. Ponadto, wpływa pozytywnie na poprawę samopoczucia, dzięki czemu zwiększa się efektywność oraz wydajność pracy. Wspólne spożywanie przez Pracowników artykułów spożywczych ma na celu również usprawnienie wymiany wiedzy pomiędzy pracownikami, co bezpośrednio może przełożyć się na sprawną realizację projektów, nad którymi pracują. Z kolei spotkania z kontrahentami, podczas których zdarza się, że są podawane wymienione artykuły spożywane, odbywają się w celu nawiązania i kontynuacji współpracy, omówienia warunków współpracy, prowadzenia negocjacji biznesowych.

Uznanie danego wydatku za koszt uzyskania przychodów jest możliwe tylko wtedy, gdy z prawidłowo i rzetelnie udokumentowanych zdarzeń wynika ponad wszelką wątpliwość, że jest to wydatek celowy i racjonalnie uzasadniony. Zatem to podatnik zobowiązany jest wykazać, że wydatki na rzecz pracowników, zleceniobiorców oraz kontrahentów Spółki pozostają w związku z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą i pozostają w związku o jakim mowa w art. 15 ust. 1 updop. Wydatki te nie mogą znajdować się w katalogu wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów zawartym w art. 16 ust. 1 updop.

Wśród wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów ustawodawca wymienił – w art. 16 ust. 1 pkt 28 updop – koszty reprezentacji, w szczególności poniesione na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Mimo, że updop nie definiuje terminu „reprezentacja”, to zgodnie z przyjętą linią orzeczniczą celem kosztów reprezentacyjnych jest stworzenie pewnego wizerunku podatnika, stworzenie dobrego obrazu jego firmy, działalności, wykreowanie pozytywnych relacji z kontrahentami.

Zatem reprezentacja to przede wszystkim każde działanie skierowane do istniejących lub potencjalnych kontrahentów podatnika lub osoby trzeciej w celu wykreowania pozytywnego wizerunku podatnika. Co istotne, działania o charakterze reprezentacyjnym podejmowane są w stosunku do podmiotów lub ich przedstawicieli zewnętrznych. Pojęcie reprezentacji nie obejmuje natomiast tych działań, które podejmowane są w stosunku do własnych pracowników.

W konsekwencji za prawidłowe należy uznać stanowisko Spółki odnośnie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na zakup artykułów spożywczych przeznaczonych do konsumpcji dla zleceniobiorców i kontrahentów Spółki. Produkty te nie noszą znamion „okazałości”, ani „wykwintności”. Z opisu sprawy nie wynika też aby powodem organizacji spotkań była chęć zaimponowania okazałością, czy wystawnością. Tym samym wydatki te nie stanowią kosztów reprezentacji, o których w art. 16 ust. 1 pkt 28 updop, zatem mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.

Odnośnie wydatków ponoszonych na rzecz pracowników wskazać należy, że wydatki pracownicze - co do zasady - zaliczane są do kosztów podatkowych. Koszty te obejmują przede wszystkim wynagrodzenie zasadnicze, wszelkiego rodzaju nagrody, premie i diety oraz wydatki związane z podnoszeniem kwalifikacji zawodowych pracowników, zwrot kosztów podróży służbowych, zakwaterowania, ale mogą obejmować również inne wydatki ponoszone na rzecz pracowników np. takie jak w opisanej sprawie dotyczące wydatków poniesionych przez Spółkę na zakup artykułów spożywczych.

Świadczenia te związane są ze stosunkiem pracy łączącym pracownika z pracodawcą i jako takie spełniają przesłanki zakwalifikowania ich do kosztów uzyskania przychodów. Wnioskodawca ponosząc faktycznie ww. wydatki, pokryte z jego własnych zasobów finansowych, mające definitywny charakter może je zakwalifikować do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 1 updop.

Podsumowując, wydatki na zakup artykułów spożywczych udostępnianych do konsumpcji zarówno pracownikom Spółki, zleceniobiorcom i kontrahentom zgodnie z art. 15 ust. 1 updop mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Odnosząc się do przywołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych wskazać należy, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego. Natomiast Organ, mimo że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkują się wydanymi rozstrzygnięciami organów, to nie ma możliwości zastosowania ich wprost, ponieważ nie stanowią materialnego prawa podatkowego.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

  1. z zastosowaniem art. 119a;
  2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
  3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.


doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj