Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-3.4013.152.2019.1.MK
z 3 września 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2019 r., poz. 900 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 1 lipca 2019 r. (data wpływu 4 lipca 2019 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie zniszczenia nieprzydatnej do użycia krajanki tytoniowej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 lipca 2019 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie zniszczenia nieprzydatnej do użycia krajanki tytoniowej.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka jest podatnikiem podatku akcyzowego. Prowadzi skład podatkowy. Na składzie podatkowym posiada krajankę tytoniową, objętą procedurą zawieszenia poboru akcyzy.

Część krajanki tytoniowej z uwagi na przeterminowanie możliwości jej zużycia, jak również z uwagi na jej zainfekowanie pajęczakiem, nie nadaje się obecnie do użycia (palenia). Nie może być ona aktualnie wykorzystana dla celów tytoniowych i zachodzi podstawa do jego utylizacji. Z uwagi na utratę swoich pierwotnych właściwości, towar ten nie będzie wykorzystany dla celów, które są opodatkowane podatkiem akcyzowym.

Spółka planuje dokonać utylizacji wskazanego towaru, stosownie do przepisu § 17 rozporządzenia ministra rozwoju i finansów z 28 grudnia 2018 r. w sprawie zwolnień od podatku akcyzowego.

Spółka chciałaby dokonać utylizacji wskazanej krajanki tytoniowej, poprzez jej skażenie środkami chemicznymi, w tym kwasem mrówkowym i octowym, o bardzo drażniącym zapachu, a także poprzez jej wymieszanie z torfem co stanowi proces nieodwracalny i w efekcie uniemożliwi jakiekolwiek wykorzystanie przedmiotowej krajanki dla celów palenia tytoniu.

Spółka uzyskała potwierdzenie ze strony […], wyrażoną w decyzji z dnia […], oraz decyzji z dnia […], że substancja powstała na skutek tak dokonanego skażenia nie będzie stanowiła wyrobu akcyzowego.

Skażenie spowoduje nieodwracalną utratę przez krajankę tytoniową cech wyrobu akcyzowego. Z uwagi na drażliwy zapach, oraz wymieszanie z torfem krajanka nie będzie nadawała się do palenia. Na potwierdzenie powyższego spółka uzyskała także analizę dokonaną przez […]. Z kolei Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji z dnia 18-04-2019 nr 0111-KDIB3-3.4013.66.2019.2.JS potwierdził, że powstała w efekcie takiego zabiegu substancja nie będzie opodatkowana akcyzą.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy utylizacja ww. niezdatnej do użycia dla celów tytoniowych krajanki tytoniowej (tj. po jej utylizacji w sposób opisany powyżej) będzie opodatkowana akcyzą?
2. Czy możliwe jest dokonanie utylizacji ww. krajanki tytoniowej w procedurze opisanej w § 17 rozporządzenia ministra rozwoju i finansów z 28 grudnia 2018 r. w sprawie zwolnień od podatku akcyzowego, poprzez jego skażenie środkami chemicznymi, w tym kwasem mrówkowym i octowym o bardzo drażniącym zapachu, oraz wymieszkanie z torfem, co uniemożliwi jakiekolwiek wykorzystanie przedmiotowej krajanki dla celów palenia tytoniu?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

W ocenie Spółki utylizacja ww. wyrobu nie będzie opodatkowana podatkiem akcyzowym. Powyższe wynika z faktu, że celem opodatkowania akcyzą jest opodatkowanie wyrobów opisanych ustawą w razie ich wykorzystania dla celów opisanych w ustawie. Jeśli dany towar objęty podatkiem akcyzowym, ulegnie uszkodzeniu i zachodzi podstawa do jego zniszczenia, brak jest podstaw do opodatkowania towaru akcyzą. Dodatkowo okoliczność tą potwierdza treść § 17 ww. rozporządzenia, który wyraźnie wskazuje że zwalnia się od akcyzy wyroby akcyzowe, które, znajdując się w procedurze zawieszenia poboru akcyzy, stały się nieprzydatne do spożycia, dalszego przerobu lub zużycia i za zgodą właściwego naczelnika urzędu skarbowego zostały zniszczone. Prawidłowość wskazanego stanowiska prezentuje również szereg interpretacji organów skarbowych, w tym interpretacja nr 2461- IBPP4.4513.361.2016.1.MK.

W ocenie Spółki możliwe jest dokonanie utylizacji ww. krajanki tytoniowej poprzez jej skażenie w sposób który uniemożliwi wykorzystanie produktu dla celów palenia tytoniu. Ustawa nie określa sposobu utylizacji. Przyjąć zatem należy, że jako zniszczenie krajanki tytoniowej należy rozumieć każdą czynność, która prowadzi do utraty jej istnienia, bądź uczynienia jej niezdatnym do jej dalszego użytku. Spółka posiada badania laboratoryjne oraz stanowisko Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej potwierdzające, że dokonanie skażenia spowoduje, że uzyskana w ten sposób substancja nie będzie miała cech produktu akcyzowego. Powyższy sposób postępowania wynika z faktu, że Spółka planuje wykorzystać niezdatną do palenia krajankę, dla celów produkcji odstraszacza na krety, na bazie torfu i krajanki tytoniowej. W tym celu zleciła ww. badania i uzyskała potwierdzenie ww. stanowiska. W efekcie przyjąć należy, że ww. sposób postępowania będzie prawidłowy i dopuszczalny.

Prawidłowość wskazanego stanowisko potwierdza m.in. interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 11 czerwca 2010 r. (nr IBPP3/443-168/10/DG), w której wskazano, że „jeżeli zniszczenie wyrobów tytoniowych może zostać dokonane w wyniku innej czynności to takie zniszczenie wyrobu (unicestwienie) jest również dopuszczalne”. W ocenie Spółki możliwe jest zatem dokonanie utylizacji krajanki tytoniowej w opisany powyżej sposób, który spowoduje trwałą utratę cech produktu akcyzowanego przez krajankę tytoniową, a finalnie umożliwi Spółce wykorzystanie tak powstałej substancji do produkcji produktu nie akcyzowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (t.j. Dz. U. z 2019 r., poz. 864 z późn. zm.) zwanej dalej „ustawą” – ustawa określa opodatkowanie podatkiem akcyzowym, zwanym dalej „akcyzą”, wyrobów akcyzowych oraz samochodów osobowych, organizację obrotu wyrobami akcyzowymi, a także oznaczanie znakami akcyzy.

W myśl art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy, wyrobami akcyzowymi są wyroby energetyczne, energia elektryczna, napoje alkoholowe, wyroby tytoniowe, susz tytoniowy, płyn do papierosów elektronicznych oraz wyroby nowatorskie, określone w załączniku nr 1 do ustawy.

W pozycji 42 załącznika nr 1 do ustawy, bez względu na kod CN, wymieniono papierosy, tytoń do palenia, cygara i cygaretki.

Z kolei w załączniku nr 2 do ustawy, stanowiącym wykaz wyrobów akcyzowych, do których stosuje się procedurę zawieszenia poboru akcyzy i których produkcja odbywa się w składzie podatkowym, o których mowa w Dyrektywie Rady 92/12/EWG, w pozycji 27, bez względu na kod CN wymieniono papierosy, tytoń do palenia, cygara i cygaretki.

W myśl art. 98 ustawy:

1. Do wyrobów tytoniowych w rozumieniu ustawy zalicza się bez względu na kod CN:
   
   1. papierosy;
   2. tytoń do palenia;
   3. cygara i cygaretki.
2. Za papierosy uznaje się:
   
   1. tytoń zrolowany nadający się do palenia w tej postaci, który nie jest cygarami ani cygaretkami w rozumieniu ust. 4;
   2. tytoń zrolowany, który w drodze prostej, nieprzemysłowej obróbki jest umieszczany w tutkach z bibuły papierosowej;
   3. tytoń zrolowany, który w drodze prostej, nieprzemysłowej obróbki jest owijany w bibułę papierosową.
3. Do celów akcyzy, tytoń zrolowany, o którym mowa w ust. 2, uznaje się za:
   
   1. dwa papierosy - w przypadku gdy, wyłączając filtr lub ustnik, jest on dłuższy niż 8 centymetrów, ale nie dłuższy niż 11 centymetrów;
   2. trzy papierosy - w przypadku gdy, wyłączając filtr lub ustnik, jest on dłuższy niż 11 centymetrów, ale nie dłuższy niż 14 centymetrów;
   3. cztery papierosy - w przypadku gdy, wyłączając filtr lub ustnik, jest on dłuższy niż 14 centymetrów, ale nie dłuższy niż 17 centymetrów;
   4. pięć papierosów - w przypadku gdy, wyłączając filtr lub ustnik, jest on dłuższy niż 17 centymetrów, ale nie dłuższy niż 20 centymetrów.
   3a. Przepis ust. 3 stosuje się odpowiednio do ustalenia, co należy uznać za sześć, siedem i większą liczbę papierosów.
   
4. Za cygara lub cygaretki, biorąc pod uwagę ich właściwości i zwykłe oczekiwania konsumentów, uznaje się:
   
   1. tytoń zrolowany o zewnętrznym owinięciu z naturalnego tytoniu,
   2. tytoń zrolowany z poszarpanym, wymieszanym wkładem, owinięty liściem tytoniu w naturalnym kolorze cygara z odtworzonego tytoniu pokrywającym produkt w całości, łącznie z filtrem, tam gdzie zachodzi taka konieczność, ale nie ustnik, w przypadku cygar z ustnikiem, gdzie waga sztuki, wyłączając filtr lub ustnik, wynosi nie mniej niż 2,3 grama i nie więcej niż 10 gramów, a obwód równy przynajmniej jednej trzeciej długości wynosi nie mniej niż 34 milimetry
   • jeżeli są oraz mogą być przeznaczone wyłącznie do palenia w stanie niezmienionym.
5. Za tytoń do palenia uznaje się:
   
   1. tytoń, który został pocięty lub inaczej podzielony, skręcony lub sprasowany w postaci bloków oraz nadający się do palenia bez dalszego przetwarzania przemysłowego;
   2. odpady tytoniowe będące pozostałościami liści tytoniu i produktami ubocznymi uzyskanymi podczas przetwarzania tytoniu lub produkcji wyrobów tytoniowych, oddane do sprzedaży detalicznej, niebędące papierosami, cygarami lub cygaretkami, a nadające się do palenia.
6. (uchylony).
   
7. Produkty składające się w części z substancji innych niż tytoń, lecz poza tym spełniające kryteria ustalone w ust. 4, są traktowane jako cygara i cygaretki.
   
8. Produkty składające się w całości albo w części z substancji innych niż tytoń, lecz poza tym spełniające kryteria ustalone w ust. 2, 3 lub 5, są traktowane jako papierosy i tytoń do palenia. Jednakże nie traktuje się jako wyrobów tytoniowych produktów, które nie zawierają tytoniu i są wykorzystywane wyłącznie w celach medycznych.
   
   
   

Produkcją wyrobów tytoniowych w rozumieniu ustawy jest ich wytwarzanie, przetwarzanie, a także pakowanie – art. 99 ust. 1 ustawy.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy przedmiotem opodatkowania akcyzą jest:

1. produkcja wyrobów akcyzowych;
   
2. wprowadzenie wyrobów akcyzowych do składu podatkowego;
   
3. import wyrobów akcyzowych, z wyłączeniem importu wyrobów akcyzowych wysłanych następnie z zastosowaniem procedury zawieszenia poboru akcyzy z miejsca importu przez zarejestrowanego wysyłającego niebędącego importerem tych wyrobów;
   
4. nabycie wewnątrzwspólnotowe wyrobów akcyzowych, z wyłączeniem nabycia wewnątrzwspólnotowego dokonywanego do składu podatkowego;
   4a. nabycie wewnątrzwspólnotowe wyrobów akcyzowych innych niż określone w załączniku nr 2 do ustawy, objętych stawką akcyzy inną niż stawka zerowa, dokonywane do składu podatkowego w celu objęcia ich procedurą zawieszenia poboru akcyzy, jeżeli wprowadzenie tych wyrobów do składu podatkowego nie nastąpiło;
   
5. wyprowadzenie ze składu podatkowego, poza procedurą zawieszenia poboru akcyzy, wyrobów akcyzowych niebędących własnością podmiotu prowadzącego ten skład podatkowy, z wyłączeniem wyrobów akcyzowych objętych zwolnieniem od akcyzy ze względu na ich przeznaczenie oraz wyrobów akcyzowych wymienionych w załączniku nr 2 do ustawy, opodatkowanych zerową stawką akcyzy ze względu na ich przeznaczenie, przez podmiot, o którym mowa w art. 13 ust. 3;
   
6. wysłanie z zastosowaniem procedury zawieszenia poboru akcyzy importowanych wyrobów akcyzowych z miejsca importu przez zarejestrowanego wysyłającego niebędącego importerem tych wyrobów.
   
   

Przedmiotem opodatkowania akcyzą są również ubytki wyrobów akcyzowych lub całkowite zniszczenie wyrobów akcyzowych, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 20. Wyrób uważa się za całkowicie zniszczony, gdy nie może już zostać wykorzystany jako wyrób akcyzowy – art. 8 ust. 3 ustawy.

Stosownie do art. 2 ust. 1 pkt 20 ustawy ubytki wyrobów akcyzowych to wszelkie straty:

1. wyrobów akcyzowych określonych w załączniku nr 2 do ustawy, opodatkowanych stawką akcyzy inną niż stawka zerowa, powstałe podczas stosowania procedury zawieszenia poboru akcyzy, z wyłączeniem strat powstałych podczas produkcji wyrobów energetycznych, piwa, wina, napojów fermentowanych, wyrobów pośrednich lub wyrobów tytoniowych,
   
2. objętych zwolnieniem od akcyzy ze względu na przeznaczenie:
   
   • napojów alkoholowych,
   • wyrobów energetycznych, z wyjątkiem wyrobów węglowych, przemieszczanych, a w przypadku podmiotu pośredniczącego, również magazynowanych,
3. wyrobów węglowych powstałe w trakcie ich przemieszczania na terytorium kraju w związku z wykonaniem czynności stanowiącej przedmiot opodatkowania akcyzą,
   
4. wyrobów akcyzowych niewymienionych w załączniku nr 2 do ustawy, opodatkowanych stawką akcyzy inną niż stawka zerowa, powstałe podczas stosowania procedury zawieszenia poboru akcyzy, z wyłączeniem strat powstałych podczas produkcji,
   
5. wyrobów akcyzowych określonych w załączniku nr 2 do ustawy, opodatkowanych zerową stawką akcyzy ze względu na ich przeznaczenie, powstałe podczas:
   
   • stosowania procedury zawieszenia poboru akcyzy, z wyłączeniem strat powstałych podczas produkcji,
   • przemieszczania poza procedurą zawieszenia poboru akcyzy, na podstawie e-DD albo dokumentu zastępującego e-DD.
   
   
   

W myśl art. 42 ust. 1 pkt 6 ustawy zakończenie procedury zawieszenia poboru akcyzy następuje w przypadku ubytków wyrobów akcyzowych lub całkowitego zniszczenia wyrobów akcyzowych, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 20 - z dniem powstania ubytków wyrobów akcyzowych lub ich całkowitego zniszczenia, a gdy nie można ustalić tego dnia - z dniem stwierdzenia przez uprawniony organ ubytków wyrobów akcyzowych lub ich całkowitego zniszczenia.
W przypadku zastosowania procedury zawieszenia poboru akcyzy, zobowiązanie podatkowe powstaje z dniem zakończenia tej procedury, chyba że przepisy ustawy stanowią inaczej. W przypadku zastosowania procedury zawieszenia poboru akcyzy, do obliczenia wysokości zobowiązania podatkowego stosuje się stawkę akcyzy obowiązującą w dniu zakończenia procedury zawieszenia poboru akcyzy – art. 45 ust. 1 i 2 ustawy.

Zgodnie natomiast z § 17 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 grudnia 2018 r. w sprawie zwolnień od podatku akcyzowego (Dz.U. z 2018 r., poz. 2525):

1. zwalnia się od akcyzy wyroby akcyzowe, które, znajdując się w procedurze zawieszenia poboru akcyzy, stały się nieprzydatne do spożycia, dalszego przerobu lub zużycia i za zgodą właściwego naczelnika urzędu skarbowego zostały zniszczone:
   
   1. w składzie podatkowym albo
   2. w innym miejscu spełniającym warunki niszczenia wyrobów na podstawie przepisów odrębnych, w obecności przedstawiciela organu podatkowego.
2. Zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, stosuje się, jeżeli spełnione są warunki, o których mowa w art. 32 ust. 5-6b ustawy.
   
3. Zwolnienie, o którym mowa w ust. 1, stosuje się pod warunkiem sporządzenia z czynności zniszczenia wyrobów akcyzowych, w dwóch egzemplarzach, protokołu zniszczenia wyrobów akcyzowych, w którym podaje się przyczyny tego zniszczenia. Protokół zniszczenia wyrobów akcyzowych podpisuje podatnik oraz obecny przy czynności zniszczenia przedstawiciel organu podatkowego.
   
   

Mając na uwadze powyższe przepisy wskazać w pierwszej kolejności należy, że przedmiotem wniosku jest krajanka tytoniowa – wyrób tytoniowy (tytoń do palenia) objęty procedurą zawieszenia poboru akcyzy. Zaznaczyć także należy, że co do zasady zniszczenie wyrobów akcyzowych określonych w załączniku nr 2 do ustawy, opodatkowanych stawką akcyzy inną niż stawka zerowa, objętych procedurą zawieszenia poboru akcyzy (w tym przedmiotowych wyrobów akcyzowych) jest czynnością podlegającą opodatkowaniu.

Niemniej ustawodawca w przypadku wyrobów akcyzowych nieprzydatnych do spożycia, dalszego przerobu lub zużycia, objętych procedurą zawieszenia poboru akcyzy przewidział możliwość zastosowania zwolnienia z opodatkowania akcyzą. Wypełniając tym samym warunku o których mowa w § 17 rozporządzenia w sprawie zwolnień od podatku akcyzowego, czynność zniszczenia wyrobów akcyzowych nieprzydatnych do spożycia, dalszego przerobu lub zużycia, nie będzie podlegała opodatkowaniu.

Organ w tym miejscu podkreśla, że zastosowanie zwolnienia od podatku oznacza, uwolnienie od potencjalnego podatku wyrobu/czynności, dla których co do zasady ustalona jest określona stawka podatku.

Co do zasady zatem zniszczenie przedmiotowych wyrobów akcyzowych - czynność podlegająca opodatkowaniu - powoduje zakończenie procedury zawieszenia poboru akcyzy i w konsekwencji powstanie zobowiązania podatkowego wg stawki obowiązującej w dniu zakończenia procedury zawieszenia poboru akcyzy. Przy czym zastosowanie zwolnienia o którym mowa w § 17 rozporządzenia w sprawie zwolnień od podatku akcyzowego powoduje, że obowiązek podatkowy z tytułu całkowitego zniszczenia nie przekształca się w zobowiązanie podatkowe.

Zaznaczenia wymaga fakt, ze zastosowanie zwolnienia co do zasady nie jest obowiązkiem lecz ścisłe uwarunkowanym prawem. Aby zatem względem przedmiotowych wyrobów akcyzowych nieprzydatnych do spożycia, dalszego przerobu lub zużycia, nie powstało zobowiązanie podatkowe, niezbędne jest zniszczenie tych wyrobów w sposób określony w § 17 rozporządzenia w sprawie zwolnień od podatku akcyzowego tj. m.in. poprzez uzyskanie zgody właściwego naczelnika urzędu skarbowego na zniszczenie wyrobów, które nie mogą być dalej wykorzystywane jako wyroby akcyzowe.

Z analizy przedstawionego opisem sprawy wynika, że Wnioskodawca zamierza dokonać utylizacji krajanki tytoniowej, która nie może być dalej wykorzystywana jako wyrób akcyzowy, w sposób przewidziany w § 17 rozporządzenia w sprawie zwolnień od podatku akcyzowego, w wyniku czego powstała substancja nie ma cech wyrobu akcyzowego (nie jest wyrobem akcyzowym).

Tym samym utylizacja (całkowite zniszczenie) niezdatnej do wykorzystywana jako wyrób akcyzowy krajanki tytoniowej, w sposób przedstawiony we wniosku, przy wypełnieniu pozostałych warunków o których mowa w § 17 rozporządzenia w sprawie zwolnień od podatku akcyzowego, będzie mogła zostać objęta zwolnieniem z opodatkowania akcyzą. W konsekwencji zniszczenie – utylizacja krajanki tytoniowej w sposób opisany we wniosku nie będzie opodatkowane akcyzą.

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie objętym zapytaniem uznać należy zatem za prawidłowe.

Organ w tym miejscu podkreśla, że przedmiotowa interpretacja odnosi się wyłącznie do zapytania Zainteresowanego, opisu zdarzenia przyszłego i wyłącznie wyrobów akcyzowych objętych przedmiotowym wnioskiem. Równocześnie niniejsza interpretacja nie zastępuje zgody właściwego naczelnika urzędu skarbowego na dokonanie zniszczenia wyrobów akcyzowych, będącej jednym z kluczowych warunków do zastosowania zwolnienia.

Nadto informuje się, że w toku postępowania o wydanie interpretacji indywidualnej Organ nie jest upoważniony do analizy i oceny załączonych do wniosku dokumentów. Zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu sprawy. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidulanych wskazać należy, że interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane są w indywidualnych sprawach podatników i niewątpliwie kształtują sytuację prawną tych podatników w sprawach będących przedmiotem rozstrzygnięcia, lecz dotyczą konkretnych stanów faktycznych i nie mają mocy prawa powszechnie obowiązującego co oznacza, że należy je traktować indywidualnie (por. prawomocny wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z 27 marca 2015 r. sygn. akt III SA/Łd 109/15).

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.