2019.09.03 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-1.4012.316.2019.2.AB
z 3 września 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 900 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 8 maja 2019 r. (data wpływu 21 maja 2019 r.), uzupełniony pismem z 9 czerwca 2019 r. (data wpływu 17 czerwca 2019 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT przekazania drukarki 3D - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 maja 2019 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej m.in. podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT przekazania drukarki 3D.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 9 czerwca 2019 r. (data wpływu 17 czerwca 2019 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z 3 lipca 2019 r. znak: 0111-KDIB3-1.4012.316.2019.1.AB.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest producentem kompleksowych rozwiązań druku 3D, zaś dotychczasowy rozwój zapewnia Spółce silną pozycję na światowym rynku drukarek 3D, oferując jednocześnie dedykowane filamenty, oprogramowanie i dodatkowe urządzenia usprawniające drukowanie i post-produkcję. Produkty dystrybuowane są na całym świecie, a jednocześnie wykorzystywane w wielu branżach, takich jak architektura, medycyna, motoryzacja, inżynieria, prototypy przemysłowe czy moda.

Dążąc do ciągłego rozwoju swojej działalności, Spółka podpisała z Uniwersytetem (dalej: Uczelnia), porozumienie o współpracy naukowo technicznej (dalej: porozumienie lub porozumienie o współpracy), którego zasadniczym celem jest współpraca pomiędzy Stronami porozumienia w obszarze badań naukowych i prac rozwojowych nad wykorzystaniem druku 3D w medycynie.

Przedmiotowa współpraca zmierza zatem do uzyskania potencjalnych korzyści dla obu sygnatariuszy, w tym oczywiście dla Spółki, która może poszerzyć grono swoich nabywców (aspekty marketingowe), jak również ulepszyć swój produkt (aspekty dot. jakości produkcji). Zważywszy na fakt, iż efektem tej współpracy może być powstanie określonych „Wyników prac”, które z kolei mogą także stanowić przedmiot ochrony wynikającej z przepisów dot. ochrony praw autorskich, czy własności intelektualnej, strony podpisały dodatkowe porozumienie, którego celem jest dookreślenie reguł podziału praw własności do dóbr intelektualnych.

Wskazane na wstępie porozumienie o współpracy, zawiera nadto stosowne zapisy definiujące zakres obowiązków poszczególnych sygnatariuszy tegoż porozumienia.

W przypadku Uczelni, zobowiązuje się ona do:

prowadzenie z wykorzystaniem drukarek 3D firmy A, stosownych badań i prac rozwojowych;
informowanie na temat realizowanych projektów oraz badań z wykorzystaniem drukarek oraz informowanie na temat efektów prac i sposobach wykorzystywania druku 3D w medycynie;
zgłaszania uwag i spostrzeżeń dotyczących prac drukarek 3D spółki A i sygnalizowania ewentualnych ulepszeń w kierunku wykorzystania do celów medycznych.

W przypadku Spółki, zobowiązuje się ona do:

przekazania na podstawie umowy darowizny niezbędnych drukarek 3D firmy A;
udzielenia wsparcia merytorycznego pracownikom naukowym Uczelni z zakresu druku 3D, w tym w zakresie technik i technologii druku;
organizacji szkoleń z zakresu użytkowania przekazanych drukarek;
wykonywania w swoich pracowniach, tzw. printroomach wydruków 3D na podstawie wytycznych Uczelni.

W wykonaniu przedmiotowego porozumienia o współpracy, Spółka, na podstawie zawartej umowy darowizny, przekazała na rzecz Uczelni różne egzemplarze drukarek 3D będących w ofercie Spółki. Dokonana darowizna ma charakter bezzwrotny i nieodpłatny.

W uzupełnieniu Wnioskodawca wskazał, że:

Ad.1

Wnioskodawca jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT.

Ad.2

Zgodnie z informacją zawartą już w treści Wniosku o wydanie indywidualnej interpretacji podatkowej, Spółka będzie miała prawo do Wyników prac, które mogą powstać w toku współpracy.

Z tego też powodu, o czym mowa w treści wniosku, zawarte zostało odrębne porozumienie w przedmiocie podziału praw własności do dóbr intelektualnych.

Zgodnie z treścią tegoż porozumienia, sygnatariusze porozumienia („Partnerzy” tj. Spółka i Uczelnia) są współwłaścicielami wyników prac prowadzonych w ramach prac naukowo - badawczych dot. m.in. „niewydolności krążenia u dzieci i młodych ograniczonej chorobami serca raz aktualne możliwości diagnostyczne i terapeutyczne”.

Powyższe uprawnia Spółkę do nieodpłatnego korzystania z w/w Wyników prac (jeśli takowe powstaną), do upubliczniania wyników prac (za zgodą drugiego Partnera) - z zachowaniem poszanowania do ochrony prawnej. W przypadku gdy „wyniki prac” stanowić będą utwór, w rozumieniu przepisów prawa autorskiego, Partnerzy zachowają prawo do eksploatacji tych praw na określonych w umowie polach eksploatacji (utrwalanie na papierze i nośnikach elektronicznych, wprowadzanie do pamięci komputera, zwielokrotnianie itp.).

Stosownie do informacji, umieszczonej w treści wniosku, efektem tej współpracy będą nie tylko ewentualne prawa związane z „wynikami prac”, ale także (m.in.) informacje użytkowe przekazywane przez Uczelnię na rzecz Spółki, co do praktycznego wykorzystywania urządzenia przy prowadzeniu prac badawczych i naukowych (wspomniane prace wykonywane są przez Klinikę).

Kontekst nieodpłatnego przekazania drukarki 3D na rzecz Uczelni, został szerzej opisany we wniosku.

Ad.3

Na pytanie organu: Czy Wnioskodawcy przysługuje, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia towarów (drukarek 3d) lub ich części składowych, o których mowa we wniosku Wnioskodawca odpowiedział – tak przysługuje.

Ad.4

Na pytanie organu Czy drukarki 3D przekazane Uczelni stanowią próbkę, o której mowa w art. 7 ust. 2 ustawy o VAT, rozumianą jako egzemplarz towaru lub jego niewielką ilość, pozwalającą na ocenę cech i właściwości towaru w jego końcowej postaci Wnioskodawca odpowiedział, że:

Art. 7 ust. 3 w związku z art. 7 ust. 7 ustawy o VAT jest przedmiotem wniosku o interpretację przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie wnioskodawcy.

Obowiązkiem wnioskodawcy jest przedstawienie wyczerpującego stanu faktycznego (względnie przyszłego), przedstawienie własnego stanowiska w sprawie oraz wskazanie, który to przepis wymaga interwencji organu podatkowego poprzez jego wykładnię na gruncie danej sprawy.

Wnioskodawca wyczerpująco przedstawił stan faktyczny, uzupełniając go niniejszym pismem. Wnioskodawca stoi także na stanowisku, iż w okolicznościach sprawy nie istnieje obowiązek opodatkowania VAT nieodpłatnego przekazania, gdyż przedmiot przekazania spełnia definicję zawartą w art. 7 ust. 3 i ust. 7 ustawy o VAT, a więc definicję próbki rozumianej jako egzemplarz lub niewielka ilość towaru, pozwalająca na ocenę cech i właściwości towaru w jego końcowej postaci.

Powyższa teza stawiana przez Spółkę stanowi jednakże element tzw. własnego stanowiska w sprawie, a jednocześnie stanowi przedmiot wniosku o interpretację prawa podatkowego, w związku z tym żądanie Dyrektora KIS w części dot. pytania nr 4 nie może być spełnione przez Spółkę z przyczyn obiektywnych.

Ad.5

Niniejsze pytanie kierowane przez Dyrektora KIS jako wezwanie do Spółki oparte jest na założeniu „jeśli wydawane towary stanowią próbkę (...)”.

Jak już wskazano w odpowiedzi na pytanie 4, wniosek składany przez Spółkę dotyczy właśnie tego czy przedmiot wydania spełnia definicję wynikającą z art. 7 ust. 3 ustawy o VAT. Spółka przedstawiając własne stanowisko uważa, że tak właśnie jest, niemniej wymaga to oceny prawnej ze strony Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej.

Niezależnie od powyższej uwagi, Spółka pragnie zauważyć, iż przekazana drukarka 3d w liczbie szt. l (słownie: jeden), w żaden sposób nie może być oceniana jako ilość służąca zaspokojeniu potrzeb Uczelni. Jak wskazano, porozumienie realizowane jest przez Klinikę (jednostka organizacyjna Uczelni), gdzie prowadzone są określone zabiegi i operacje (w tym przypadku kardiologiczne). Wykorzystanie druku 3D w obszarze kardiologicznym, jak i szerzej, medycznym jest niejako testowane, zaś potrzeby związane z problemami kardiologicznymi, pozostają na tyle obszerne, że domniemanie zaspokojenia potrzeb Uczelni - Kliniki (względnie jej pacjentów), w ocenie Spółki wydaje się nieprawdziwe.

Ad.6

Na pytanie tut. Organy Czy przekazane Uczelni drukarki 3D są egzemplarzem towaru oznaczonym jako próbka tj. czy jest formą testową produktu opatrzoną informacją np. typu „próbka”, „produkt nie do sprzedaży”, „produkt bez wartości handlowej”? Wnioskodawca odpowiedział:

Nie, nie zawiera takiego oznaczenia.

Spółka stoi jednakże na stanowisku, iż brzmienie art. 7 ust. 7 ustawy o VAT nie wskazuje, aby „identyfikowalność” oznaczała umieszczenie na próbce napisu „próbka”. Zdaniem Spółki, takie zawężenie interpretacji tej normy prowadziłoby do wykładni contra legem. Należy uznać, iż racjonalny prawodawca, który miałby taki zamiar, wyraziłby go wprost. Zasadne jest więc uznanie, iż towarem „identyfikowalnym” jako „próbka” jest taki towar, co do którego potencjalny kupujący nie ma wątpliwości, iż nie jest on towarem o przeznaczeniu handlowym, lecz właśnie próbką przekazywaną w celu promocyjnym, testowym, diagnostycznym lub innym podobnym.

Powyższe stanowisko potwierdza m.in. interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 22 maja 2013r., nr IPPPl/443-383/13-2/IGo, czy interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu nr ILPP2/443-857/13-5/Akr z dnia 9 grudnia 2013r. oraz odpowiedź Ministerstwa Finansów na interpelację poselską nr 20686.

W ocenie Spółki powyższe stanowisko potwierdza także TSUE, który w wyroku z dnia 30 września 2010r. (sygn. akt C-581/08) w sprawie EMI Group Ltd v. The Commissioners for Her Majestys Revenue and Customs, Trybunał zdefiniował próbkę jako „egzemplarz okazowy produktu, mający na celu promocję jego sprzedaży i pozwalający na ocenę jego cech i właściwości bez wykorzystania końcowego innego niż nieodłącznie powiązane z takimi działaniami promocyjnymi. Prawo krajowe nie może ograniczyć tego pojęcia w sposób ogólny jedynie do egzemplarzy okazowych mających postać inną niż przeznaczona do sprzedaży lub jedynie do pierwszego z serii jednakowych egzemplarzy okazowych przekazywanych przez podatnika na rzecz tego samego odbiorcy bez uwzględnienia charakteru przedstawianego produktu oraz okoliczności gospodarczych właściwych dla każdej czynności przekazania egzemplarzy okazowych.”

Ad.7

Zważywszy na kontekst wykorzystania drukarki 3D, tj. wykorzystanie w celu prac naukowo - badawczych i diagnostycznych m.in. w celu oceny możliwości wykorzystania druku 3D w medycynie (tutaj w kardiologii), przekazana drukarka 3D, jest produktem o pełnych walorach użytkowych. Przekazanie drukarki nastąpiło tytułem darowizny (w wykonaniu porozumienia o współpracy). Treść umowy/porozumienia o współpracy wskazuje, na cele i sposób, w który otrzymana drukarka może być wykorzystywana przez Uczelnię; wśród tychże nie ma dalszego przekazywania - w szczególności do podmiotów innych niż Uczelnia i jej jednostki organizacyjne.

W związku z powyższym opisem w zakresie podatku od towarów i usług zadano następujące pytanie:

Czy nieodpłatne przekazanie drukarek 3D marki A, w związku z opisanym na wstępie stanem faktycznym stanowi czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT, w rozumieniu przepisów ustawy o VAT?

Stanowisko Wnioskodawcy:

W ocenie Spółki, w okolicznościach stanu faktycznego przedstawionego na wstępie, przekazywane na rzecz Uczelni drukarki 3D, w celu prowadzenia określonych w porozumieniu prac badawczych i rozwojowych, stanowią próbki w rozumieniu art. 7 ust. 7 ustawy o VAT, w związku z czym ich przekazanie nie stanowi czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT.

Nieodpłatne wydania próbek

Zgodnie z art. 7 ust. 7 ustawy o VAT. „przez próbkę, o której mowa w ust. 3, rozumie się identyfikowane jako próbka egzemplarz towaru lub jego niewielką ilość, które pozwalają na ocenę cech i właściwości towaru w jego końcowej postaci, przy czym ich przekazanie (wręczenie) przez podatnika:

ma na celu promocję tego towaru oraz
nie służy zasadniczo zaspokojeniu potrzeb odbiorcy końcowego w zakresie danego towaru, chyba że zaspokojenie potrzeb tego odbiorcy jest nieodłącznym elementem promocji tego towaru i ma skłaniać tego odbiorcę do zakupu promowanego towaru”.

W/cyt. przepis wskazuje zatem, iż dla potrzeb ustawy o VAT próbkę stanowi egzemplarz towaru lub niewielka ilość towaru pod warunkiem, że:

jest on identyfikowalny jako próbka,
pozwala na ocenę cech i właściwości towaru w jego końcowej postaci,
ma na celu promocję tego towaru,
nie służy zasadniczo zaspokojeniu potrzeb odbiorcy końcowego w zakresie danego towaru, chyba że zaspokojenie potrzeb tego odbiorcy jest nieodłącznym elementem promocji tego towaru i ma skłaniać tego odbiorcę do zakupu promowanego towaru.

Przesłanka celu promocyjnego oraz braku zaspokajania potrzeb odbiorcy końcowego.

Cel promocyjny oznacza końcowo zamiar zwiększenia sprzedaży, realizowany przez szereg mniejszych celów, jak zwiększenie rozpoznawalności producenta, wywieranie pozytywnych z nim skojarzeń, uczynienie popularnym produktów producenta.

Zdaniem Spółki niekwestionowana pozostaje zbieżność celu realizacji przedmiotowego porozumienia o współpracy ze wspomnianym powyżej celem ustawowym, warunkującym uznanie dostawy jako czynności niepodlegającej opodatkowaniu.

Cel współpracy pomiędzy podmiotami został określony w sposób nie budzący wątpliwości interpretacyjnych, tj. zmierza do prowadzenia określonych prac badawczy i rozwojowych przez osoby reprezentujące Uczelnię, na produktach spółki, a zmierzających do przyszłego i możliwe efektywnego wykorzystania druku 3D w medycynie.

Z perspektywy Spółki, realizacja przedmiotowego porozumienia ma na celu (jak już wskazano), m.in.:

dostosowania drukarek 3D w kontekście możliwego wykorzystania w medycynie,
uzyskanie praw do Wyników prac badawczo - rozwojowych,
potencjalne zwiększenie odbiorców drukarek 3D (szpitale, placówki ochrony zdrowia, producenci wyrobów medycznych itp.),
potencjalne zwiększenie sprzedaży.

Spółka przekazuje poszczególne modele oferowane do sprzedaży w minimalnej ilości niezbędnej dla możliwości prowadzenia na nich prac badawczo - rozwojowych (co do zasady jeden egzemplarz każdego z modeli), a tym samym w ilości zapewniającej możliwość efektywnego prowadzenia tychże badań, zapoznania się z możliwościami i właściwościami tychże drukarek oraz samym drukiem 3D przy wykorzystaniu produktów A.

Jednym z podstawowych celów tychże wydań, jak i samej współpracy jest nie tylko potencjalne uzyskanie swoistej wiedzy wynikającej z prowadzonych prac badawczo - rozwojowych, a tym samym zwiększenie poziomu jakości oferowanych drukarek w kontekście możliwości ich wykorzystania w medycynie, ale także możliwe zwiększenie sprzedaży poprzez poszerzenie grona odbiorców związanych z szeroko rozumianą działalnością medyczną (warto w tym miejscu dodać, iż Uniwersytet Medyczny obok działalności dydaktycznej oraz badawczo - rozwojowej, wypełnia także funkcje stricte lecznicze poprzez szpitale kliniczne, wobec których jest organem założycielskim).

Nie może być także przedmiotem wątpliwości, iż przekazywane drukarki nie zmierzają do zaspokojenia potrzeb odbiorcy końcowego, niezależnie od tego, czy za odbiorcę końcowego należałoby uznać pacjentów, wobec których efekty druku 3D mogłyby być zastosowane, czy też wszelkie inne podmioty z szeroko rozumianej służby zdrowia, które mogą realizować np. działalność leczniczą oraz działalność w obszarze produkcji wyrobów medycznych. Jak już wskazano w ramach niniejszego wniosku, cel realizowany w ramach przedmiotowej współpracy obejmuje wyłącznie możliwość przeprowadzenia określonych prac badawczo - rozwojowych, pod kątem wykorzystania druku 3D w medycynie, a nie zaspokojenie potrzeb w zakresie realizacji działalności leczniczej, czy dydaktycznej.

Bez znaczenia dla powyższej konkluzji pozostaje także fakt, iż przedmiotem wydania jest kilka sztuk drukarek 3D (co do zasady, po jednej z każdego modelu oferowanego przez Spółkę). Kryterium celu opisane w ramach niniejszego wniosku obliguje do wykorzystania każdego z dostępnych modeli, pod kątem ich walorów użytkowych w obszarze medycyny.

Powyższe stanowisko znajduje uzasadnienie w prawomocnym wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (dalej: WSA) w Warszawie z dnia 8 maja 2008 r. sygn. akt III SA/Wa 2185/07, w którym Sąd stwierdził, iż „o uznaniu danej aplikacji demonstracyjnej za próbkę winien decydować brak charakteru handlowego przekazania oraz jego cel przetestowanie, wypróbowanie towaru przed zakupem”.

Przesłanka dotycząca możliwości oceny cech i właściwości towaru w jego końcowej postaci w opinii Spółki, warunek, aby próbka „umożliwiała ocenę cech i właściwości towaru w jego końcowej postaci” sprowadza się do tego. aby próbka była towarem/produktem, który zachowuje wszelkie istotne właściwości użytkowe.

W opinii Wnioskodawcy, przekazywane drukarki 3D bez wątpienia umożliwiają ocenę cech i właściwości użytkowych, bo tylko wówczas zapewniają prawidłowe wykonania postanowień porozumienia o współpracy. Jak już wskazano, celem tegoż porozumienia jest nie tylko promocja samego urządzenia w postaci drukarki 3D, ale także uzyskania ekwiwalentu w postaci informacji zwrotnej dot. ewentualnych wskazówek i rekomendacji dla strony użytkowej, a w rezultacie poprawę jakości.

Przesłanka „identyfikowalności” jako próbka.

Przede wszystkim, zdaniem Spółki brzmienie art. 7 ust. 7 ustawy o VAT nie wskazuje, aby „identyfikowalność” oznaczała umieszczenie na próbce napisu „próbka”. Zdaniem Spółki, takie zawężenie interpretacji tej normy prowadziłoby do wykładni contra legem. Należy uznać, iż racjonalny prawodawca, który miałby taki zamiar, wyraziłby go wprost. Zasadne jest więc uznanie, iż towarem „identyfikowanym” jako „próbka” jest taki towar, co do którego potencjalny kupujący nie ma wątpliwości, iż nie jest on towarem o przeznaczeniu handlowym, lecz właśnie próbką przekazywaną w celu promocyjnym.

Co więcej, w okolicznościach sprawy drukarki 3D nie są przekazywane w celach zaspokojenia potrzeb odbiorcy. Specyfika produktu o jakim mowa, zmierza do prezentacji jego walorów użytkowych poprzez wykorzystanie do prowadzonych prac badawczo - rozwojowych, a w dalszej kolejności do zwiększenia wolumenu sprzedaży drukarek 3D, poprzez poszerzenie grona odbiorców oraz do ewentualnej komercjalizacji Wyników prac.

Przesłanka identyfikowalności przedmiotu wydania jako próbki, winno być zatem interpretowana jako przekazanie takiej ilości i w takiej postaci, która zapewnia prezentację pełnych walorów użytkowych i funkcjonalnych, co w przypadku takich urządzeń jak drukarka 3D, wymaga przekazania pełnowartościowego wyrobu gotowego.

W ocenie Spółki powyższe stanowisko potwierdza także TSUE, który w wyroku z dnia 30 września 2010 r. (sygn. akt C-581/08) w sprawie EMI Group Ltd v. The Commissioners for Her Majestys Revenue and Customs, Trybunał zdefiniował próbkę jako „egzemplarz okazowy produktu, mający na celu promocję jego sprzedaży i pozwalający na ocenę jego cech i właściwości bez wykorzystania końcowego innego niż nieodłącznie powiązane z takimi działaniami promocyjnymi. Prawo krajowe nie może ograniczyć tego pojęcia w sposób ogólny jedynie do egzemplarzy okazowych mających postać inną niż przeznaczona do sprzedaży lub jedynie do pierwszego z serii jednakowych egzemplarzy okazowych przekazywanych przez podatnika na rzecz tego samego odbiorcy bez uwzględnienia charakteru przedstawianego produktu oraz okoliczności gospodarczych właściwych dla każdej czynności przekazania egzemplarzy okazowych.”

Powyższe stanowisko potwierdza m.in. interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 22 maja 2013r., nr IPPP1/443-383/13-2/IGo, czy interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu nr ILPP2/443-857/13-5/Akr z dna 9 grudnia 2013 r. oraz odpowiedź Ministerstwa Finansów na interpelację poselską nr 20686.

Mając zatem na względzie powyższą argumentację, należy wskazać, iż w okolicznościach sprawy, przekazanie drukarek 3D nie stanowi czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w zakresie podatku od towarów i usług w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 cyt. ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…). Przy czym, na mocy art. 2 pkt 6 ww. ustawy przez towary rozumie się przez to rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Na podstawie art. 7 ust. 2 ww. ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
wszelkie inne darowizny

-jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Art. 7 ust. 3 ww. ustawy stanowi, że przepisu ust. 2 nie stosuje się do przekazywanych prezentów o małej wartości i próbek, jeżeli przekazanie to następuje na cele związane z działalnością gospodarczą podatnika.

Zgodnie z art. 7 ust. 4 ustawy o VAT, przez prezenty o małej wartości, o których mowa w ust. 3, rozumie się przekazywane przez podatnika jednej osobie towary:

łącznej wartości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 100 zł, jeżeli podatnik prowadzi ewidencję pozwalającą na ustalenie tożsamości tych osób;
których przekazania nie ujęto w ewidencji, o której mowa w pkt 1, jeżeli jednostkowa cena nabycia towaru (bez podatku), a gdy nie ma ceny nabycia, jednostkowy koszt wytworzenia, określone w momencie przekazywania towaru, nie przekraczają 10 zł.

Stosownie do art. 7 ust. 7 cyt. ustawy przez próbkę, o której mowa w ust. 3, rozumie się identyfikowalne jako próbka egzemplarz towaru lub jego niewielką ilość, które pozwalają na ocenę cech i właściwości towaru w jego końcowej postaci, przy czym ich przekazanie (wręczenie) przez podatnika:

ma na celu promocję tego towaru oraz
nie służy zasadniczo zaspokojeniu potrzeb odbiorcy końcowego w zakresie danego towaru, chyba że zaspokojenie potrzeb tego odbiorcy jest nieodłącznym elementem promocji tego towaru i ma skłaniać tego odbiorcę do zakupu promowanego towaru.

W świetle przywołanych uregulowań, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług – co do zasady – podlega każde nieodpłatne przekazanie towarów należących do przedsiębiorstwa, z którym wiąże się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, o ile podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu, imporcie lub wytworzeniu tych towarów lub ich części składowych.

Wyjątek stanowi przekazanie towarów stanowiących zdefiniowane w art. 7 ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług prezenty o małej wartości lub próbki, o których mowa w art. 7 ust. 7 tej ustawy.

Opodatkowaniu VAT podlega więc, co do zasady, każde nieodpłatne przekazanie towaru należącego do przedsiębiorstwa, z którym wiąże się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, o ile podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów, ich imporcie lub wytworzeniu tych towarów lub ich części składowych, z wyjątkiem przekazania towarów spełniających warunki do uznania ich za prezenty o małej wartości lub próbki.

Zauważyć należy, że jak wynika z ww. przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług dla uznania, że dostawa towarów podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bezwzględnym warunkiem jest „odpłatność” za daną czynność. Odpłatność oznacza dokonanie dostawy towarów za wynagrodzeniem. W znaczeniu potocznym wynagrodzenie to zapłata za pracę, należność, a także odszkodowanie, nagroda. Natomiast odpłatny to taki, który wymaga zapłacenia, zwrotu kosztów, płatny. Powyższa analiza prowadzi do wniosku, że istotną cechą wynagrodzenia jest istnienie bezpośredniego związku pomiędzy dostawą towarów i otrzymaną zapłatą.

Kwestia odpłatności była wielokrotnie przedmiotem rozstrzygnięć Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. W wyroku z dnia 1 kwietnia 1982 r. w sprawie C-89/81 Hong Kong Trade Development Council TSUE stwierdził, że wskazane w sprawie czynności podlegają opodatkowaniu jedynie wtedy, gdy zostały wykonane odpłatnie. Analizując głębiej ten problem TSUE w wyroku z dnia 8 marca 1988 r. w sprawie C-102/86 Apple and Pear Development Council stwierdził, że czynność można uznać za dokonaną odpłatnie, gdy istnieje bezpośrednia i jasno zindywidualizowana korzyść po stronie dostawcy towaru lub usługi, a ponadto odpłatność za otrzymane świadczenie (towar lub usługę) pozostaje w bezpośrednim związku z czynnością, która miałaby być opodatkowana tym podatkiem. Na uwagę zasługuje także orzeczenie z dnia 3 marca 1994 r. w sprawie C-16/93 R. J. Tolsma, gdzie podkreślono, że dla wystąpienia opodatkowania podatkiem od towarów i usług konieczne staje się zaistnienie bezpośredniego związku płatności z konkretną czynnością oraz istnienie konsumenta tej czynności.

Zatem pod pojęciem odpłatności świadczenia rozumieć należy prawo podmiotu sprzedającego towar lub świadczącego usługę do żądania od nabywcy towaru, odbiorcy usługi lub osoby trzeciej zapłaty ceny lub ekwiwalentu (np. w postaci świadczenia wzajemnego).

W konsekwencji, należy stwierdzić, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług będzie podlegało tylko to świadczenie (dostawa lub usługa), w przypadku którego istnieje konsument, tj. odbiorca świadczenia odnoszący z niego choćby potencjalną korzyść. Dopóki nie istnieje podmiot, który odnosiłby lub powinien odnosić konkretne korzyści o charakterze majątkowym związanym z danym świadczeniem, dopóty świadczenie to nie będzie czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Ponadto, przy badaniu, czy nieodpłatnie przekazane towary w ogóle podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT należy również określić czy przekazywany towar ma wartość użytkową (konsumpcyjną) z punktu widzenia nabywcy. Jeżeli przekazywany nieodpłatnie towar nie miałby dla nabywcy żadnej wartości użytkowej (konsumpcyjnej) to wówczas przekazanie takiego towaru nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

W tym miejscu należy wskazać, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie definiują pojęcia wartości użytkowej (konsumpcyjnej). Zgodnie ze słownikową definicją (według Internetowego Słownika Języka Polskiego – http://www.sjp.pwn.pl) – „wartość” to „ile coś jest warte pod względem materialnym; cecha tego, co jest dobre pod jakimś względem”.

Z kolei „użytkowy” (według Internetowego Słownika Języka Polskiego – http://www.sjp.pl) to: „mający praktyczne zastosowanie, przeznaczony do użytku (np. drewno użytkowe)”, „konsumpcja” to „wykorzystywanie dóbr i usług do zaspokojenia potrzeb”.

Zatem, wartość użytkowa (konsumpcyjna) towaru oznacza zdolność danego towaru do zaspokojenia potrzeb jego nabywcy.

U podstaw podatku VAT leży obciążenie tym podatkiem konsumpcji, co jest realizowane przez doliczanie go do ceny nabywanych przez konsumentów dóbr. Faktyczny ciężar podatku jest „przerzucany” na kolejnych nabywców, aby w końcu obciążyć ostatniego nabywcę – konsumenta, który nie uczestniczy już w tym systemie i nie ma możliwości dalszego „przerzucenia” podatku. Mając powyższe na uwadze, podatek VAT obciąża konsumpcję danego towaru (lub usługi), przez którą należy rozumieć użycie nabytego towaru (lub usługi) ze skutkiem zaspokojenia jakiejkolwiek potrzeby przez konsumenta.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca jako czynny zarejestrowany podatnika podatku VAT jest producentem kompleksowych rozwiązań druku 3D. Dążąc do ciągłego rozwoju swojej działalności, Spółka podpisała z Uniwersytetem/Uczelnią, porozumienie o współpracy naukowo technicznej, którego zasadniczym celem jest współpraca pomiędzy Stronami porozumienia w obszarze badań naukowych i prac rozwojowych nad wykorzystaniem druku 3D w medycynie.

Przedmiotowa współpraca zmierza do uzyskania potencjalnych korzyści dla obu sygnatariuszy, w tym oczywiście dla Spółki, która może poszerzyć grono swoich nabywców (aspekty marketingowe), jak również ulepszyć swój produkt (aspekty dot. jakości produkcji). Zważywszy na fakt, iż efektem tej współpracy może być powstanie określonych „Wyników prac”, które z kolei mogą także stanowić przedmiot ochrony wynikającej z przepisów dot. ochrony praw autorskich, czy własności intelektualnej, strony podpisały dodatkowe porozumienie, którego celem jest dookreślenie reguł podziału praw własności do dóbr intelektualnych.

Wskazane na wstępie porozumienie o współpracy, zawiera nadto stosowne zapisy definiujące zakres obowiązków poszczególnych sygnatariuszy tegoż porozumienia.

W przypadku Uczelni, zobowiązuje się ona do prowadzenia z wykorzystaniem drukarek 3D produkowanych przez Wnioskodawcę, stosownych badań i prac rozwojowych; informowanie na temat realizowanych projektów oraz badań z wykorzystaniem drukarek Wnioskodawcy oraz informowanie na temat efektów prac i sposobach wykorzystywania druku 3D w medycynie; zgłaszania uwag i spostrzeżeń dotyczących prac drukarek 3D Wnioskodawcy i sygnalizowania ewentualnych ulepszeń w kierunku wykorzystania do celów medycznych.

W przypadku Spółki, zobowiązuje się ona do: przekazania na podstawie umowy darowizny niezbędnych drukarek 3D; udzielenia wsparcia merytorycznego pracownikom naukowym Uczelni z zakresu druku 3D, w tym w zakresie technik i technologii druku; organizacji szkoleń z zakresu użytkowania przekazanych drukarek; wykonywania w swoich pracowniach, tzw. printroomach wydruków 3D na podstawie wytycznych Uczelni.

Spółka będzie miała prawo do Wyników prac, które mogą powstać w toku współpracy.

Efektem tej współpracy będą nie tylko ewentualne prawa związane z „wynikami prac”, ale także (m.in.) informacje użytkowe przekazywane przez Uczelnię na rzecz Spółki, co do praktycznego wykorzystywania urządzenia przy prowadzeniu prac badawczych i naukowych Wnioskodawcy przysługuje, w całości łub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia towarów (drukarek 3D) lub ich części składowych. Przekazane drukarki nie są oznaczone jako próbka towaru. Przekazana drukarka 3D jest produktem o pełnych walorach użytkowych.

Nie można zgodzić się z Wnioskodawcą, że przekazanie w okolicznościach sprawy przez niego na rzecz Uczelni drukarki 3D stanowi przekazanie próbki w rozumieniu art. 7 ust. 7 ustawy o VAT.

Ustawodawca w art. 7 ust. 7 ustawy, zdefiniował co należy rozumieć przez próbkę, aby jej przekazanie nie powodowało obowiązku naliczenia podatku VAT.

Przepis ten wskazuje, że próbka to egzemplarz towaru lub jego niewielka ilość, która pozwala na ocenę cech i właściwości towaru w jego końcowej postaci, przy czym ich przekazanie (wręczenie) przez podatnika ma na celu promocję tego towaru oraz nie służy zasadniczo zaspokojeniu potrzeb odbiorcy końcowego w zakresie danego towaru, chyba że zaspokojenie potrzeb tego odbiorcy jest nieodłącznym elementem promocji tego towaru i ma skłaniać tego odbiorcę do zakupu promowanego towaru.

Podkreślenia wymaga że dopiero łączne spełnienie ww. przesłanek pozwala uznać dany towar za „próbkę”, i w konsekwencji zgodnie z dyspozycją art. 7 ust. 3 ustawy wyłączyć przekazanie (wręczenie) towaru z opodatkowania podatkiem VAT.

Jednocześnie przy rozważeniu, czy określone czynności wykonywane przez Wnioskodawcę stanowią „przekazanie próbek towarów” należy uwzględnić wszystkie istotne okoliczności. W ramach przeprowadzenia takiej analizy istotne jest przeanalizowanie typów odbiorców, którzy otrzymują towary w charakterze próbek, jak również cech fizycznych przedmiotowych towarów.

Podkreślenia wymaga fakt, że próbka reprezentuje cechy produktu gotowego, a zatem, aby mogła służyć jako przykład musi zachować wszystkie istotne cechy charakterystyczne substancji lub towarów, których dotyczy. Co do zasady przedmioty będące w stanie w całości zaspokoić potrzeby konsumenta związane z danym produktem nie można uważać za próbkę. Niemniej jednak w niektórych przypadkach produkt przekazywany jako próbka może służyć celom promocyjnym poprzez stworzenie nowego zwyczaju po stronie nabywców. Dodatkowo pojedynczy produkt może stanowić próbkę, jeśli wręczany jest w celu promowania np. segmentu produktów.

Istotna ze względu na uznanie danego przekazania towaru za próbkę jest także jego przyczyna, tj. czy intencją podatnika jest wyłącznie chęć dokonania przysporzenia po stronie obdarowanego czy też chęć przekonania go do danych towarów, tak aby zechciał on z nich skorzystać lub je nabywać. Jeżeli chodzi zatem o próbki, należy pamiętać, że ich podstawowym celem nie jest zaspokojenie potrzeb konsumenta końcowego. Wydanie próbki nie może przybierać działań o charakterze handlowym.

Konfrontując wymienione wyżej warunki z okolicznościami przedstawionymi we wniosku należy zauważyć, że brak spełnienia chociażby jednego spośród stawianych przez ustawodawcę warunków względem „próbki”, przekreśla możliwość spełnienia definicji zawartej w art. 7 ust. 7 ustawy. Ustawodawca sformułował kilka warunków, przy czym jedne z nich odnoszą się do ilości, sposobu oznaczenia, oraz właściwości fizykochemicznych, a inne określają cel jaki ma towarzyszyć przekazaniu (wręczeniu) ich przez podatnika.

Mając powyższe na uwadze nie można uznać, że przekazanie w okolicznościach przedstawionych we wniosku drukarki 3D nie służy zaspokojeniu potrzeb odbiorcy końcowego w zakresie tego towaru, w tym wypadku Uczelni. Uczelnia, której Wnioskodawca przekazuje drukarkę 3D, wykorzystuje ją nie tylko na własne potrzeby gdyż efektem będą nie tylko ewentualne prawa związane z „wynikami prac”, ale także (m.in.) informacje użytkowe przekazywane przez Uczelnię na rzecz Spółki, co do praktycznego wykorzystywania urządzenia przy prowadzeniu prac badawczych i naukowych.

Dlatego też należy uznać, że warunek określony w art. 7 ust. 7 ustawy o podatku od towarów i usług nie zostanie tu spełniony. Nie ma w tym przypadku znaczenia podnoszony przez Wnioskodawcę argument, że zaspokojenie potrzeb Uczelni nie jest jego celem.

Z uwagi na powołane przepisy prawa oraz przedstawiony opis sprawy należy stwierdzić, że przekazywana drukarka 3D nie stanowi próbki w rozumieniu art. 7 ust. 7 ustawy.

Zauważyć należy, że celem opodatkowania bezpłatnego przekazywania towarów jest zapewnienie neutralności systemu podatku VAT, tak aby towary, od których odliczono naliczony podatek VAT, podlegały podatkowi należnemu. Ponadto regułą jest równe traktowanie różnych konsumentów końcowych określonych towarów przez zapewnienie, aby konsumpcja końcowa podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT, w sytuacji gdy podatek naliczony podlegał odliczeniu. Wyłączenie opodatkowania czynności dotyczy jedynie przekazywania próbek towarów lub towarów stanowiących prezenty o małej wartości, o których mowa w art. 7 ust. 3, 4 i 7 ustawy, co należy postrzegać jako wyjątek od tej reguły, skoro naliczony podatek VAT podlega odliczeniu pomimo braku występowania odpowiadającemu mu podatku należnego.

Zatem także w sytuacji, kiedy podatnik przekazuje nieodpłatnie towary, należące do jego przedsiębiorstwa, w przypadku, gdy podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych, to przekazanie takie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca będzie miał prawo do wyników prac, które mogą powstać w toku współpracy. Wnioskodawca jak i Uczelnia są współwłaścicielami wyników prac prowadzonych w ramach prac naukowo – badawczych, co uprawnia Wnioskodawcę do nieodpłatnego korzystania z w/w wyników prac i do upubliczniania wyników prac – z zachowaniem poszanowania do ochrony prawnej. Natomiast w przypadku gdy „wyniki prac” stanowić będą utwór, w rozumieniu przepisów prawa autorskiego, Partnerzy zachowają prawo do eksploatacji tych praw na określonych w umowie polach eksploatacji (utrwalanie na papierze i nośnikach elektronicznych, wprowadzanie do pamięci komputera, zwielokrotnianie itp.). Ponadto efektem tej współpracy będą nie tylko ewentualne prawa związane z „wynikami prac”, ale także (m.in.) informacje użytkowe przekazywane przez Uczelnię na rzecz Spółki, co do praktycznego wykorzystywania urządzenia przy prowadzeniu prac badawczych i naukowych.

Mając powyższe na uwadze, należy stwierdzić, że w przedstawionym stanie faktycznym występuje świadczenie wzajemne, gdzie Wnioskodawca jak i Uczelnia odnoszą w związku z przekazaniem przedmiotowych drukarek 3D potencjalną korzyść w postaci wyników prac prowadzonych w ramach prac naukowo – badawczych i każda ze stron może wykorzystać przedmiotowe badania do odniesienia konkretnych korzyści. Ponadto jak wskazał Wnioskodawca w opisie stanu faktycznego przedmiotowa współpraca zmierza do uzyskania potencjalnych korzyści dla obu sygnatariuszy, w tym dla Spółki, która może poszerzyć grono swoich nabywców (aspekty marketingowe), jak również ulepszyć swój produkt (aspekty dot. jakości produkcji).

Ponadto stosownym jest także odwołanie się do założeń konstrukcyjnych podatku od towarów i usług. Otóż, u podstaw podatku VAT leży obciążenie tym podatkiem konsumpcji, co jest realizowane przez doliczanie go do ceny nabywanych przez konsumentów dóbr. Faktyczny ciężar podatku jest przerzucany na kolejnych nabywców, aby w końcu obciążyć ostatniego nabywcę – konsumenta, który nie uczestniczy już w tym systemie i nie ma możliwości dalszego przerzucenia podatku. Mając powyższe na uwadze, podatek od towarów i usług obciąża konsumpcję danego towaru (lub usługi), przez którą należy rozumieć użycie nabytego towaru (lub usługi) ze skutkiem zaspokojenia jakiejkolwiek potrzeby przez konsumenta w tym przypadku Uczelni. Zatem przekazanie, jak wskazano w opisie stanu faktycznego drukarki 3D, wpływa w określonym stopniu na zaspokojenie potrzeb Uczelni w obszarze kardiologicznym.

Mając na uwadze ww. okoliczności sprawy, należy stwierdzić, że nieodpłatne przekazywanie drukarek 3D (darowizna) przez Wnioskodawcę na rzecz Uczelni, spełnia dyspozycję art. 7 ust. 2 ustawy o VAT i podlega opodatkowaniu tym podatkiem. Wnioskodawcy przysługuje bowiem, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia towarów (drukarek 3D) lub ich części składowych, a przekazywane drukarki 3D nie są prezentami o małej wartości ani próbkami, o których mowa w art. 7 ust. 3, 4 i ust. 7 ustawy.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy, że przekazanie drukarek 3D nie stanowi czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT jest nieprawidłowe.

Informuje się, że w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Nadmienia się, że niniejsza interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Ponadto tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę

i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin