Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT3.4011.288.2019.1.JŁ
z 9 września 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 18 lipca 2019 r. (data wpływu 22 lipca 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej zryczałtowanego podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości opodatkowania przychodów z najmu w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 lipca 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości opodatkowania przychodów z najmu w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych.

We wniosku przed stawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jako osoba fizyczna zamierza wynajmować pomieszczenia w okresie sezonu letniego i opodatkować je zryczałtowanym podatkiem dochodowym. Pomieszczenia znajdują się w domu jednorodzinnym, którego Wnioskodawca jest współwłaścicielem. Nieużywane pomieszczenia garażowe zaadaptował do własnych potrzeb jako mieszkanie. W skład zaadaptowanych z garażu pomieszczeń wchodzą dwa pokoje z aneksem kuchennym oraz łazienka. W mieszkaniu spędza czas w okresie, gdy przebywa na urlopie w Polsce. Ze względu na to, że dużą część roku przebywa poza granicą kraju, chciałby aby pomieszczenia te były w przyszłości zamieszkiwane przez osoby trzecie na okres krótkoterminowy. W pomieszczeniach znajdują się rzeczy prywatne Wnioskodawcy, które również będą się tam znajdować podczas wynajmu pomieszczeń. Celem Jego działań jest utrzymanie mieszkania w stanie ciągłej używalności. Obawia się, że podczas okresu nieużywalności mieszkania, pomieszczenia będą niszczeć, a wynajmowanie krótkoterminowe pozwoliłoby utrzymać mieszkanie w dobrym stanie. W pomieszczeniach nie będą świadczone żadne dodatkowe usługi związane z zakwaterowaniem, nie będzie recepcji, nie będą oferowane śniadania oraz będzie to lokal bezobsługowy. Rzeczywisty stan lokalu odbiega również w dużym stopniu od standardu oferowanego w hotelach, motelach, pensjonatach czy w innych obiektach hotelarskich. Pomieszczenia nie będą w żaden specjalny sposób przygotowywane na przybycie gości, jak i nie będą oferowane żadne usługi dodatkowe charakteryzujące działalność hotelarską. Wszystkie pomieszczenia zostały zaadaptowane z garażu, tak aby spełniały podstawowe potrzeby mieszkaniowe. Lokal cechuje również szereg niedogodności charakterystycznych dla pomieszczeń garażowych takich jak np. niski strop. W pomieszczeniach znajdują się tylko podstawowe elementy wyposażenia wnętrz takie jak łóżka, szafki nocne i stoliki. W pomieszczeniach nie znajdują się szafy, komody, ani inne dodatkowe elementy wyposażenia mające na celu dostosowanie pomieszczeń dla potrzeb turystów.

Jak już zostało wcześniej wspomniane, pomieszczenia nie będą wynajmowane w celach zarobkowych, a w celach ciągłości utrzymania mieszkania w dobrym stanie. Działania związane z wynajmem nie będą również mieć charakteru profesjonalnego, gdyż miejscowość, w której położone jest to mieszkanie, nie jest typową miejscowością turystyczną, a jedynym okresem w której ww. pomieszczenia mogą cieszyć się zainteresowaniem turystów są imprezy masowe. O braku profesjonalizmu świadczyć będzie również brak osób do obsługi lokalu, jak i brak zorganizowanej akcji marketingowej promującej obiekt. Wnioskodawca planuje jedynie umieszczenie obiektu na portalach znajdujących się pośrednictwem wynajmu obiektów mieszkaniowych takich jak … oraz … . Usługi wynajmu nie będą również miały charakteru ciągłego, gdyż lokal nie będzie wynajmowany całorocznie, a jedynie od czasu do czasu, podczas masowych imprez odbywających się w Mieście.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy wyżej wymienione czynności związane z wynajmem jednego lokalu Wnioskodawca może rozliczać podatkiem zryczałtowanym w wysokości 8,5% jako osoba fizyczna?

Zdaniem Wnioskodawcy, wynajmowanie wyżej wymienionego lokalu na okres krótkoterminowy nie spełnia wymogów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych art. 5a pkt 6, czyli nie spełnia definicji działalności gospodarczej. W opinii Wnioskodawcy wynajem ten może rozliczać jako osoba fizyczna podatkiem zryczałtowanym w wysokości 8,5%. Celem wynajmu pomieszczeń jest utrzymanie ich w ciągłej używalności, a działania związane ze świadczeniem usługi wynajmu nie będą prowadzone w sposób profesjonalny. Obecny stan lokalu odbiega również od stanu pokoi oferowanych przez profesjonalne instytucje świadczące usługi hotelarskie. Poza wymienionymi wyżej cechami, lokal składa się tylko z dwóch pokoi, małego aneksu kuchennego oraz łazienki. Wszystkie pomieszczenia zostały zaadaptowane z garażu, tak aby spełniały podstawowe potrzeby mieszkaniowe. W związku z faktem, że działania związane z wynajmem nie będą miały charakteru cyklicznego, powtarzalnego okresowo oraz nie będą działaniami prowadzony w sposób zorganizowany, Wnioskodawca uważa, że mogłyby być rozliczne zryczałtowanym podatkiem dochodowym w wysokości 8,5%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

W myśl art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2019 r., poz. 1145) – przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nie oznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz.

W ustawie z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2019 r., poz. 1387 ze zm.) wskazane zostały poszczególne źródła przychodów oraz sposoby opodatkowania dochodów z każdego z tych źródeł. Według przepisów tej ustawy, odrębnymi źródłami przychodów są, określone w art. 10 ust. 1:

• pozarolnicza działalność gospodarcza (wskazana w pkt 3)
• najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą (wskazane w pkt 6).

Pojęcie działalności gospodarczej zostało zdefiniowane w art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z tym przepisem za pozarolniczą działalność gospodarczą uważa się działalność zarobkową:

1. wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,
2. polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
3. polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

• prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9 ustawy.

Zgodnie z art. 5b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z zakresu przedmiotowego pozarolniczej działalności gospodarczej wykluczone zostały czynności, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1. odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat tych czynności oraz ich wykonywanie, z wyłączeniem odpowiedzialności za popełnienie czynów niedozwolonych, ponosi zlecający wykonanie tych czynności;
2. są one wykonywane pod kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonych przez zlecającego te czynności;
3. wykonujący te czynności nie ponosi ryzyka gospodarczego związanego z prowadzoną działalnością.

Z powyższych przepisów wynika, że aby dane przychody zostały zaliczone do źródła, jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza, muszą być łącznie spełnione trzy podstawowe warunki:

• zaistniały przesłanki pozytywne, o których mowa w art. 5a pkt 6 powoływanej ustawy pozwalające na stwierdzenie, że mamy do czynienia z działalnością gospodarczą,
• nie wystąpiły przesłanki negatywne, o których mowa w art. 5b ust. 1 ustawy oraz,
• wykluczono, że uzyskane przychody są zaliczane do jednego z pozostałych źródeł przychodów wymienionych w art. 10 ust. 1 ustawy podatku dochodowym od osób fizycznych.

Przy czym, przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy oraz z innych umów o podobnym charakterze, składników majątku związanych z działalnością gospodarczą (art. 14 ust. 2 pkt 11 ww. ustawy).

Z cytowanych powyżej przepisów wynika, że najem dla celów podatkowych może być traktowany jako pozarolnicza działalność gospodarcza albo jako odrębne źródło przychodów (tzw. najem prywatny). Jeśli najem faktycznie spełnia obiektywne przesłanki uznania go za działalność gospodarczą w rozumieniu art. 5a pkt 6 przywołanej ustawy lub jego przedmiotem są składniki majątku związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, to powinien zostać rozliczony na zasadach właściwych dla tej działalności, niezależnie od tego, czy podatnik dokonał jej rejestracji.

Jak wskazano wyżej, aby daną działalność uznać działalność gospodarczą, musi ona być prowadzona we własnym imieniu i łącznie spełniać warunki:

• celu zarobkowego,
• ciągłości,
• zorganizowanego charakteru.

Działalność zarobkowa to działalność taka, która daje możliwość wygenerowania zysku i ma na celu zapewnienie określonego dochodu. Jednak nawet ewentualna strata będąca wynikiem działalności nastawionej na zysk nie pozbawia jej takiego charakteru, gdyż istotny jest tu sam zamiar osiągnięcia dochodu. Zarobkowego charakteru nie mają natomiast czynności nastawione wyłącznie na zaspokojenie własnych potrzeb osoby, która je podejmuje.

Ciągłość w wykonywaniu działalności gospodarczej oznacza względnie stały zamiar jej wykonywania. Wiąże się z planowym charakterem działań i realizacją w sposób ciągły zamierzeń ukierunkowanych na osiąganie i zwiększanie zysków. Przesłanki ciągłości nie należy rozumieć jako konieczności wykonywania działalności bez przerwy – do jej zachowania wystarczające jest, aby z całokształtu okoliczności sprawy wynikała intencja powtarzania określonego zespołu konkretnych czynności w celu osiągnięcia efektu w postaci zarobku.

Prowadzenie działalności w sposób zorganizowany oznacza działanie metodyczne, systematyczne, uporządkowane, przebiegające według planu, przy udziale specjalnie dobranych środków, służących uzyskaniu dochodu. O takim zorganizowaniu mogą świadczyć (chociaż nie są decydujące) także niektóre czynności, jak na przykład wyodrębnienie pewnych składników materialnych lub niematerialnych służących danej działalności, dopełnienie obowiązków formalnych w zakresie zarejestrowania przedsiębiorcy, współpraca z podmiotami profesjonalnymi, świadczenie dodatkowych usług.

Należy przy tym podkreślić, że nie ma podstaw, aby kwalifikować do pozarolniczej działalności gospodarczej w rozumieniu art. 5a pkt 6 powoływanej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podejmowanych przez podatnika czynności, które mieszczą się w zwykłym zarządzie własnym majątkiem, tzn. mają na celu zwyczajowe gospodarowanie tym majątkiem oraz zaspokajanie potrzeb osobistych podatnika lub jego rodziny. Działań z zachowaniem normalnych, zwyczajowo przyjętych w takich przypadkach reguł gospodarności nie należy utożsamiać z działalnością gospodarczą.

Wskazane wyżej przesłanki w każdym przypadku należy rozważyć indywidualnie, mając na względzie całokształt okoliczności faktycznych danej sprawy, a więc wszystkie działania podejmowane przez podatnika, a nie tylko poszczególne czynności, pojedyncze elementy stanu faktycznego. Przy tym decydującego znaczenia nie ma tu subiektywne przekonanie podatnika o właściwej, jego zdaniem, kwalifikacji przychodów do danego źródła, ale to, czy w okolicznościach faktycznych danej sprawy omawiane kryteria zostały rzeczywiście spełnione.

Zgodnie z art. 1 pkt 2 ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (t. j. Dz. U. z 2019 r., poz. 43), ustawa reguluje opodatkowanie zryczałtowanym podatkiem dochodowym niektórych przychodów (dochodów) osiąganych przez osoby fizyczne osiągające przychody z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze, jeżeli umowy te nie są zawierane w ramach prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej. Osoby fizyczne osiągające przychody z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze, jeżeli umowy te nie są zawierane w ramach prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej, mogą opłacać ryczałt od przychodów ewidencjonowanych – o czym stanowi art. 2 ust. 1a tej ustawy.

Jednocześnie w myśl art. 6 ust. 1a ww. ustawy, opodatkowaniu ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych podlegają również otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze.

Stosownie do treści art. 9 ust. 4 ww. ustawy, w przypadku osiągania przychodów, o których mowa w art. 6 ust. 1a, za równoznaczne z dokonaniem wyboru opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych na dany rok podatkowy uznaje się pierwszą w roku podatkowym wpłatę na ryczałt od przychodów ewidencjonowanych z tego tytułu, a jeżeli pierwszy taki przychód podatnik osiągnął w grudniu roku podatkowego – złożenie zeznania, o którym mowa w art. 21 ust. 2 pkt 2.

Przepis art. 12 ust. 1 pkt 3 lit. a ww. ustawy stanowi, że ryczałt od przychodów ewidencjonowanych wynosi 8,5% przychodów, o których mowa w art. 6 ust. 1a, do kwoty 100.000 zł; od nadwyżki ponad tę kwotę ryczałt od przychodów ewidencjonowanych wynosi 12,5% przychodów.

Z opisu przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca jako osoba fizyczna zamierza wynajmować pomieszczenia w okresie sezonu letniego i opodatkować je zryczałtowanym podatkiem dochodowym. Pomieszczenia znajdują się w domu jednorodzinnym, którego Wnioskodawca jest współwłaścicielem. Nieużywane pomieszczenia garażowe znajdujące się w tym budynku zaadaptował do własnych potrzeb jako mieszkanie, w skład którego wchodzą dwa pokoje z aneksem kuchennym oraz łazienka. Wnioskodawca spędza w mieszkaniu czas w okresie, gdy przebywa na urlopie w Polsce. Ze względu na to, że dużą część roku przebywa poza granicą kraju, chciałby aby pomieszczenia te były w przyszłości zamieszkiwane przez osoby trzecie na okres krótkoterminowy. W pomieszczeniach znajdują się rzeczy prywatne Wnioskodawcy, które również będą się tam znajdować podczas wynajmu pomieszczeń. Celem Jego działań jest utrzymanie mieszkania w stanie ciągłej używalności. Obawia się, że podczas okresu nieużywalności mieszkania, pomieszczenia będą niszczeć, a wynajmowanie krótkoterminowe pozwoliłoby utrzymać mieszkanie w dobrym stanie. W pomieszczeniach nie będą świadczone żadne dodatkowe usługi związane z zakwaterowaniem, nie będzie recepcji, nie będą oferowane śniadania oraz będzie to lokal bezobsługowy. Rzeczywisty stan lokalu odbiega również w dużym stopniu od standardu oferowanego w hotelach, motelach, pensjonatach czy w innych obiektach hotelarskich. Pomieszczenia nie będą w żaden specjalny sposób przygotowywane na przybycie gości, jak i nie będą oferowane żadne usługi dodatkowe charakteryzujące działalność hotelarską. Wszystkie pomieszczenia zostały zaadaptowane z garażu, tak aby spełniały podstawowe potrzeby mieszkaniowe. Lokal cechuje również szereg niedogodności charakterystycznych dla pomieszczeń garażowych takich jak np. niski strop. W pomieszczeniach znajdują się tylko podstawowe elementy wyposażenia wnętrz takie jak łóżka, szafki nocne i stoliki. W pomieszczeniach nie znajdują się szafy, komody, ani inne dodatkowe elementy wyposażenia mające na celu dostosowanie pomieszczeń dla potrzeb turystów. Pomieszczenia nie będą wynajmowane w celach zarobkowych, a w celach ciągłości utrzymania mieszkania w dobrym stanie. Działania związanie z wynajmem nie będą również mieć charakteru profesjonalnego, gdyż miejscowość, w której położone jest to mieszkanie, nie jest typową miejscowością turystyczną, a jedynym okresem w której ww. pomieszczenia mogą cieszyć się zainteresowaniem turystów są imprezy masowe. O braku profesjonalizmu świadczyć będzie również brak osób do obsługi lokalu, jak i brak zorganizowanej akcji marketingowej promującej obiekt. Wnioskodawca planuje jedynie umieszczenie obiektu na portalach znajdujących się pośrednictwem wynajmu obiektów mieszkaniowych takich jak … oraz … . Usługi wynajmu nie będą również miały charakteru ciągłego, gdyż lokal nie będzie wynajmowany całorocznie, a jedynie od czasu do czasu podczas masowych imprez odbywających się w Mieście.

W odniesieniu do treści analizowanych wyżej uregulowań prawnych stwierdzić należy, że w opisanym przypadku – co również podkreśla Wnioskodawca – najem nie spełnia przesłanek zorganizowania i ciągłości właściwych działalności gospodarczej w myśl art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym. Wnioskodawca wskazuje, że podejmowane działania nie będą miały charakteru profesjonalnego, cyklicznego, powtarzalnego okresowo oraz nie będą działaniami prowadzonymi w sposób zorganizowany. Wnioskodawca prowadząc ww. najem nie będzie świadczyć żadnych dodatkowych usług związanych z zakwaterowaniem, nie będzie prowadził recepcji, nie będą oferowane śniadania. Deklaruje On, że będzie to lokal bezobsługowy. Z wniosku wynika również, że krótkie okresy wynajmowania ww. pomieszczeń turystom uwarunkowane są wydarzeniami organizowanymi w Mieście, w którym się one znajdują, a celem działań Wnioskodawcy jest utrzymanie mieszkania w stanie ciągłej używalności podczas Jego nieobecności w Polsce. Całokształt powyższych okoliczności wskazuje na to, że działalność Wnioskodawcy w zakresie najmu nie jest podejmowana w sposób systematyczny, metodyczny i planowy, nie ma charakteru profesjonalnego i nie odbiega od zwykłego wykonywania prawa własności.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że prowadzony w opisany sposób najem mieszkania zaadaptowanego z pomieszczeń garażowych nie spełnia wymogów określonych w art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a zatem nie może być uznany za pozarolniczą działalność gospodarczą.

Ze względu na to, że przedmiotowy najem nie jest wykonywany w ramach działalności gospodarczej przychód uzyskany z tego najmu zaliczyć należy do przychodów ze źródła określonego w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jednocześnie przychody uzyskiwane z ww. źródła będą mogły – zgodnie z wolą Wnioskodawcy – podlegać opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 2 ust. 1a oraz art. 6 ust. 1a ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne. Jeśli przychód nie przekroczy kwoty 100.000 zł, wówczas ryczałt od przychodów ewidencjonowanych wyniesie 8,5%. Natomiast po przekroczeniu tego limitu, Wnioskodawca odprowadzi od nadwyżki ponad tę kwotę ryczałt od przychodów ewidencjonowanych w wysokości 12,5% przychodów.

Ze względu na powyższe, stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku tutejszy organ uznaje za prawidłowe.

Należy również wyjaśnić, że stosownie do art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego. Oznacza to, że niniejsza interpretacja została wydana wyłącznie w indywidualnej sprawie Wnioskodawcy i nie wywołuje skutków prawnych dla współwłaściciela nieruchomości.

Należy zastrzec, iż przy wydawaniu niniejszej interpretacji tutejszy organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Jeżeli w wyniku ewentualnego postępowania podatkowego lub kontrolnego organy podatkowe ustalą, że przedstawiony we wniosku stan faktyczny różni się od rzeczywistego, to Wnioskodawca nie będzie mógł powołać się na niniejszą interpretację indywidualną.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302 ze zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.