Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP3-1.4011.308.2019.2.AC
z 5 września 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900 z późn.zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 22 kwietnia 2019 r. (data wpływu 13 maja 2019 r.) uzupełnione pismem z dnia 5 sierpnia 2019 r. (data nadania 8 sierpnia 2019 r., data wpływu 13 sierpnia 2019 r.) na wezwanie z dnia 9 lipca 2019 r. nr 0114-KDIP3-1.4011.310.2019.1.AC (data nadania 18 lipca 2019 r., data doręczenia 5 sierpnia 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z odbyciem aplikacji adwokackiej oraz ustalenia momentu ich ujęcia w kosztach – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 maja 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z odbyciem aplikacji adwokackiej oraz ustalenia momentu ich ujęcia w kosztach.

Z uwagi na braki formalne, pismem z dnia 9 lipca 2019 r. (data nadania 18 lipca 2019 r., data doręczenia 5 sierpnia 2019 r.) Nr 0114-KDIP3-1.4011.310.2019.1.AC, tut. organ wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia braków formalnych.

Pismem z dnia 5 sierpnia 2019 r. (data nadania 8 sierpnia 2019 r., data wpływu 13 sierpnia 2019 r.) Wnioskodawca uzupełnił wniosek w terminie.

W uzupełnieniu wniosku ORD-IN Wnioskodawca wskazał, że:

• Dokumentacja prowadzonej przeze Niego działalności gospodarczej jest prowadzona w formie podatkowej księgi przychodów i rozchodów,
  

• Koszty księgowane są według metody kasowej (uproszczonej),
  

• Wydatki na aplikację adwokacką są ponoszone wyłącznie w trakcie prowadzenia działalności gospodarczej.
  
  
  

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca od dnia 24 lipca 2018 r. prowadzi działalność gospodarczą w zakresie usług prawniczych. W przyszłości planuje świadczyć również usługi adwokackie w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. W tym celu niezbędne będzie uzyskanie przez Wnioskodawcę tytułu zawodowego adwokata. Uzyskanie tytułu zawodowego adwokata wiąże się z poniesieniem przez Wnioskodawcę poniższych kosztów:

1. Koszty opłaty rocznej za aplikację,
2. koszty materiałów naukowych,
3. koszty egzaminu adwokackiego,
4. koszty obowiązkowych składek członków Okręgowej Rady Adwokackiej,
5. koszt wpisu na listę adwokatów.
   
   

W związku z powyższym w styczniu 2019 r. Wnioskodawca rozpoczął aplikację adwokacką Obecnie jest na I roku aplikacji. Po zakończeniu aplikacji zamierza przystąpić do egzaminu adwokackiego.

W uzupełnieniu wniosku ORD-IN Wnioskodawca wskazał, że :

• Dokumentacja prowadzona jest w formie podatkowej księgi przychodów i rozchodów,
  

• Koszty księgowane są według metody kasowej (uproszczonej),
  

• Wydatki na aplikację adwokacką są ponoszone wyłącznie w trakcie prowadzenia działalności gospodarczej.
  
  
  

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy wskazane przez Wnioskodawcę wydatki mogą zostać zakwalifikowane do kosztów uzyskania przychodów w ramach prowadzonej działalności gospodarczej?
2. W razie odpowiedzi twierdzącej na pytanie numer 1 - Czy Wnioskodawca będzie uprawniony do zaliczenia wskazanych przez Wnioskodawcę wydatków, a w szczególności wydatków na opłatę roczną za aplikację do kosztów uzyskania przychodów w dacie ich poniesienia?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy

Ad. 1

Wymienione koszty związane z uzyskaniem tytułu zawodowego adwokata mogą zostać zakwalifikowane do kosztów uzyskania przychodów w prowadzonej działalności gospodarczej.

W pierwszej kolejności należy zaznaczyć, że koszty te wypełniają definicję kosztów uzyskania przychodów na postawie art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tj. Dz. U z 2018 r. poz. 1509 z późn. zm. dalej updof lub ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych) bowiem są niezbędne do uzyskania przychodów z tytułu usług adwokackich i jednocześnie nie są wymienione w art. 23 updof.

Bez wątpienia istnieje związek przyczynowo - skutkowy między ich poniesieniem a przychodami uzyskanymi z świadczonych w przyszłości usług adwokackich.

Zgodnie z art. 4a ustawy z dnia 26 maja 1982 r Prawo o adwokaturze (tj. Dz. U. z 2018 r. poz. 1184 z późn. zm. dalej u.p.a") zawód adwokata można wykonywać m.in w ramach działalności gospodarczej, prowadząc kancelarię adwokacką. Kancelaria adwokacka może być prowadzona jedynie przez osobę posiadającą tytuł zawodowy adwokata. Warunkiem świadczenia przez Wnioskodawcę usług adwokackich jest zatem uprzednie uzyskanie tytułu zawodowego adwokata. Na listę adwokatów może być wpisany ten kto odbył w Rzeczypospolitej Polskiej aplikację adwokacką i złoży egzamin adwokacki (art. 65 pkt 4 u.p.a).

Aplikacja adwokacka jest odpłatna. Zgodnie z art. 76b ust. 3 u.p.a Minister Sprawiedliwości, po zasięgnięciu opinii Naczelnej Rady Adwokackiej, określa w drodze rozporządzenia, wysokość opłaty rocznej, kierując się koniecznością zapewnienia aplikantom właściwego poziomu wykształcenia, przy czym wysokość opłaty nie może być wyższa niż sześciokrotność minimalnego wynagrodzenia.

Podczas aplikacji niezbędne jest opłacanie składek na rzecz Izby Adwokatów Składka jest należna od pierwszego dnia miesiąca, w którym aplikant adwokacki złożył ślubowanie aplikanckie do ostatniego dnia miesiąca, w którym aplikant zakończył odbywanie aplikacji.

Po odbyciu aplikacji osoba może przystąpić do egzaminu adwokackiego, za który zgodnie z art. 78b ust. 1 u.p.a kandydat ma obowiązek uiścić opłatę, która to stanowi dochód budżetu państwa.

Po zdaniu egzaminu adwokackiego konieczne jest jeszcze złożenie wniosku o wpis na listę adwokatów Złożenie tego wniosku wiąże się z uiszczeniem zryczałtowanej opłaty za rozpatrzenie wniosku.

Kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 updof. Zatem kosztem uzyskania przychodów nie są wszystkie wydatki, ale tylko takie, które nie są wymienione w art. 23 updof i których poniesienie pozostaje w związku przyczynowo-skutkowym z uzyskaniem przychodu z danego źródła, bądź też zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera wykazu wydatków, który przesądzałby o ich zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów, zatem przyjmuje się, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością, których celem jest osiągnięcie przychodów oraz zabezpieczenie i zachowanie tego źródła przychodów, tak aby to źródło przynosiło przychody także w przyszłości. W takim ujęciu kosztami tymi będą zarówno wydatki pozostające w bezpośrednim związku z uzyskanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów (w tym dla zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów), nawet wówczas gdyby z obiektywnych powodów przychód nie został osiągnięty.

Koszty poniesione na zachowanie źródła przychodu to koszty, które poniesione zostały, aby przychód z danego źródła przychodów w dalszym ciągu uzyskiwano oraz aby takie źródło w ogóle dalej istniało. Natomiast za koszty służące zabezpieczeniu źródła przychodów należy uznać koszty poniesione na ochronę istniejącego źródła przychodów, w sposób gwarantujący bezpieczne funkcjonowanie tego źródła. Istotą tego rodzaju kosztów jest więc ich obligatoryjne poniesienie w celu nie dopuszczenia do utraty źródła przychodu w przyszłości.

Do stwierdzenia, czy wydatki związane z uzyskaniem uprawnień do wykonywania zawodu adwokata mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów z tytułu prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej, istotnym jest ustalenie:

1. czy takie wydatki związane są ze zdobywaniem wiedzy i umiejętności, które są potrzebne w prowadzonej działalności gospodarczej i mają związek z tą działalnością,
2. czy też, wydatki te służą tylko podnoszeniu ogólnego poziomu wiedzy i wykształcenia nie związanego z działalnością gospodarczą (który co do zasady ma charakter osobisty).
   
   

Jako uzasadnione racjonalnie i gospodarczo, których poniesienie może przyczynić się do osiągnięcia przychodów ze źródła jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza, uznać należy wydatki na kształcenie, które pozwolą podatnikowi nabyć umiejętności i wiedzę niezbędną w prowadzeniu działalności gospodarczej. Jednym z wymogów pozostawania i rozwoju działalności w branży prawniczej jest bowiem stale podnoszenie swoich kwalifikacji, w tym przede wszystkim uzyskanie tytułu zawodowego (w przypadku Wnioskodawcy będzie to tytuł adwokata) odbycie aplikacji adwokackiej konieczne jest do zdobycia tytułu adwokata.

W ocenie Wnioskodawcy nie można uznać, aby wydatki te miały charakter osobisty. Aplikacja adwokacka stanowi bowiem szkolenie dodatkowe, niestanowiące typowego etapu edukacji (jak np. studia magisterskie) podnoszącego ogólny poziom wiedzy i wykształcenia. Podstawowym celem Wnioskodawcy jest bowiem uzyskanie uprawnień do wykonywania zawodu adwokata i możliwości prowadzenia działalność gospodarczej w formie kancelarii adwokackiej.

Co prawda, działalność gospodarczą w zakresie usług prawniczych można również prowadzić nie posiadając tytułu adwokata, jednakże obsługa klientów często wymaga samodzielnego reprezentowania ich przed sądem w sprawach cywilnych i karnych, co obecnie nie jest możliwe z uwagi na brak tytułu zawodowego.

W konsekwencji zatem, uzyskiwane przychody z tejże działalności pozostawać będą w bezpośrednim związku przyczynowo-skutkowym z poniesionymi wydatkami na uzyskanie uprawnień zawodowych, bez nich bowiem rozwój i utrzymanie działalności gospodarczej (w formie kancelarii adwokackiej), a tym samym zachowanie źródła przychodów nie będzie możliwe. Wydatki związane z odbywaniem aplikacji adwokackiej, nie zostały ujęte w katalogu wydatków nieuznawanych za koszt uzyskania przychodów, zawartym w treści art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy oraz przedstawione zdarzenie przyszłe w przedmiotowej sprawie możliwe jest zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności wydatków poniesionych na odbycie aplikacji adwokackiej po dniu rozpoczęcia działalności gospodarczej oraz pozostałych wydatków wskazanych na wstępie wniosku, a bezpośrednio związanych z uzyskaniem tytułu zawodowego adwokata.

Ad. 2

Zgodnie z art. 22 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, koszty uzyskania przychodów są potrącane tylko w tym roku podatkowym, w którym zostały poniesione, z zastrzeżeniem ust. 5,6 i 10.

W myśl art. 22 ust. 5c ww. ustawy, koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

Zgodnie z art. 22 ust. 6 zasady określone w ust. 5-5c z zastrzeżeniem ust. 6b mają zastosowanie również do podatników prowadzących podatkowe księgi przychodów i rozchodów, pod warunkiem, że stale w każdym roku podatkowym księgi te będą prowadzone w sposób umożliwiający wyodrębnienie kosztów uzyskania przychodów odnoszących się tylko do tego roku podatkowego.

Z kolei art. 22 ust. 6b cytowanej ustawy stanowi, że za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów w przypadku podatników, o których mowa w ust. 6, z zastrzeżeniem ust. 5e, 6ba, 6bb i 7b, uważa się dzień wystawienia faktury (rachunku) lub innego dowodu stanowiącego podstawę do zaksięgowania (ujęcia) kosztu.

Zatem niezależnie od metody ewidencjonowania kosztów podatkowych, za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów w przypadku podatników, o których mowa w ust. 6 (ewidencjonujących zdarzenia gospodarcze w podatkowej księdze przychodów i rozchodów), z zastrzeżeniem ust. 5e, 6ba, 6bb i 7b, uważa się dzień wystawienia faktury (rachunku) lub innego dowodu stanowiącego podstawę do zaksięgowania (ujęcia) kosztu.

W związku z powyższym wskazane we wniosku wydatki - jako koszty pośrednio związane z uzyskiwaniem przychodu (związane z całokształtem prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności a te z konkretnym przychodem) - podlegają zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów w dacie ich poniesienia, o której mowa w art. 22 ust. 6b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Mając na uwadze fakt, że Wnioskodawca ewidencjonuje zdarzenia gospodarcze związane z prowadzoną działalnością gospodarczą w podatkowej księdze przychodów i rozchodów, to zgodnie z powołanym powyżej przepisem, za moment poniesienia kosztu należy uznać dzień wystawienia faktury (rachunku) lub innego dowodu stanowiącego podstawę do zaksięgowania (ujęcia) kosztu.

Odnosząc powyższe do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego stwierdzić należy, że wydatki związane z odbyciem aplikacji adwokackiej, tj. w szczególności opłatę roczną wnioskodawca może ująć, zgodnie z powołanymi wyżej przepisami, w kosztach podatkowych w momencie ich poniesienia, o którym mowa w art. 22 ust. 6b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wyżej przedstawione stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania numer 1 i 2 jest zgodne w szczególności z treścią następujących interpretacji, które dotyczą aplikantów adwokackich, jak również radcowskich, przy czym rozważania dotyczące aplikacji radcowskiej mogą być wprost odniesione do aplikacji adwokackiej, ponieważ sytuacja aplikantów w obu tych samorządach w zakresie wydatków związanych z aplikacją i zdobyciem uprawnień zawodowych jest identyczna.

• interpretacja indywidualna z dnia 20 listopada 2016 r. Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie sygn. 1462-IPPB1.4511.1026.2016.1.AM,
  

• interpretacja indywidualna z dnia 14 marca 2017 r. Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 1462-IPPB1.4511.35.2017.1.MJ,
  

• interpretacja indywidualna z dnia 30 października 2017 r. Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB1-1.4011.169.2017.1.BS.
  
  
  

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1387 z późn.zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Zatem kosztem uzyskania przychodów nie są wszystkie wydatki, ale tylko takie, które nie są wymienione w art. 23 i których poniesienie pozostaje w związku przyczynowo-skutkowym z uzyskaniem przychodu z danego źródła, bądź też zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów. Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera wykazu wydatków, który przesądzałby o ich zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów, zatem przyjmuje się, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością, których celem jest osiągnięcie przychodów oraz zabezpieczenie i zachowanie tego źródła przychodów, tak aby to źródło przynosiło przychody także w przyszłości.

W takim ujęciu kosztami tymi będą zarówno wydatki pozostające w bezpośrednim związku z uzyskanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów (w tym dla zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów), nawet wówczas gdyby z obiektywnych powodów przychód nie został osiągnięty.

Koszty poniesione na zachowanie źródła przychodu to koszty, które poniesione zostały, aby przychody z danego źródła przychodów w dalszym ciągu uzyskiwano oraz aby takie źródło w ogóle dalej istniało. Natomiast za koszty służące zabezpieczeniu źródła przychodów należy uznać koszty poniesione na ochronę istniejącego źródła przychodów, w sposób gwarantujący bezpieczne funkcjonowanie tego źródła. Istotą tego rodzaju kosztów jest więc ich obligatoryjne poniesienie w celu nie dopuszczenia do utraty źródła przychodu w przyszłości.

Podatnik kwalifikując poniesione wydatki do kosztów uzyskania przychodów powinien kierować się podstawową zasadą zaistnienia związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy poniesionym wydatkiem, a możliwością osiągnięcia z tego tytułu przychodu, albowiem to na nim spoczywa ciężar udowodnienia, że jego poniesienie ma (lub może mieć) wpływ na wysokość osiąganych przychodów (lub na zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów).

Do stwierdzenia, czy wydatki związane z uzyskaniem uprawnień do wykonywania zawodu adwokata mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów z tytułu prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej, istotnym jest ustalenie:

• czy takie wydatki związane są ze zdobywaniem wiedzy i umiejętności, które są potrzebne w prowadzonej działalności gospodarczej i mają związek z tą działalnością,
  

• czy też, wydatki te służą tylko podnoszeniu ogólnego poziomu wiedzy i wykształcenia nie związanego z działalnością gospodarczą (który co do zasady ma charakter osobisty).
  
  
  

Jako uzasadnione racjonalnie i gospodarczo, których poniesienie może przyczynić się do osiągnięcia przychodów ze źródła jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza, uznać należy wydatki na kształcenie, które pozwolą podatnikowi nabyć umiejętności i wiedzę niezbędną w prowadzeniu działalności gospodarczej.

Podkreślić przy tym należy, że ciężar wykazania związku przyczynowo-skutkowego kosztu z uzyskaniem przychodu z danego źródła, bądź też zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów spoczywa na podatniku, który wywodzi z tego określone skutki prawne.

Wydatki związane z odbywaniem aplikacji adwokackiej, nie zostały ujęte w katalogu wydatków nieuznawanych za koszt uzyskania przychodów, zawartym w treści art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Nie stanowi to jednak wystarczającej przesłanki do zaliczenia poniesionych z tego tytułu wydatków do kosztów uzyskania przychodów. Dla uzyskania takiego statusu, konieczne jest również zaistnienie związku przyczynowego między poniesionym wydatkiem, a celem jakim jest osiągnięcie przychodu lub zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów.

W związku z powyższym, stwierdzić należy, że aby wydatki związane z uzyskaniem uprawnień do wykonywania zawodu adwokata, mogły być uznane za koszty uzyskania przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej, muszą być ponoszone w celu osiągnięcia przychodów z tego właśnie źródła przychodów. Stwierdzenie, że określone wydatki poniesione przez podatnika spełniają wszystkie wskazane przez ustawodawcę warunki podatkowego uznania ich za koszt uzyskania przychodów stanowi niezbędną przesłankę odliczenia ich przez podatnika od osiągniętego przychodu.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz powołane przepisy prawne stwierdzić należy, że jeśli w istocie odbycie wskazanej we wniosku aplikacji jest warunkiem niezbędnym uzyskiwania przychodów z prowadzonej działalności gospodarczej, a zdobyta podczas aplikacji wiedza będzie wykorzystywana, w tej działalności, co ma (będzie miało) odzwierciedlenie w powstaniu lub wzroście przychodu np. poprzez wpływ na zakres oraz jakość świadczonych przez nią usług, ewentualnie wpłynie na zachowanie lub zabezpieczenie tego źródła przychodu, to nie ma przeszkód prawnych aby wydatki poniesione na opłatę roczną za aplikację, koszty materiałów naukowych, koszty egzaminu adwokackiego, koszty obowiązkowych składek członków Okręgowej Rady Adwokackiej oraz koszt wpisu na listę adwokatów – mogły zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej.

W konsekwencji wydatki ww. związane z odbywaniem aplikacji adwokackiej mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej pod warunkiem należytego ich udokumentowania.

Rozważając kwestię momentu ujęcia w kosztach podatkowych ww. wydatków, należy wskazać na treść art. 22 ust. 4 ww. ustawy, zgodnie z którym koszty uzyskania przychodów są potrącane tylko w tym roku podatkowym, w którym zostały poniesione, z zastrzeżeniem ust. 5, 6 i 10.

Przepis ten ustanawia ogólną regułę, w myśl której koszty uzyskania przychodów są potrącane tylko w tym roku podatkowym, w którym zostały poniesione.

Podatnicy prowadzący podatkową księgę przychodów i rozchodów mogą zaliczać wydatki do kosztów uzyskania przychodów w roku ich poniesienia, bez względu na to, kiedy zostały uzyskane przychody, z którymi te koszty są bezpośrednio związane.

Za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów stosownie do art. 22 ust. 6b ww. ustawy w przypadku podatników, o których mowa w ust. 6, z zastrzeżeniem ust. 5e, 6ba, 6bb i 7b, uważa się dzień wystawienia faktury (rachunku) lub innego dowodu stanowiącego podstawę do zaksięgowania (ujęcia) kosztu.

Zauważyć przy tym należy, iż definicja momentu poniesienia kosztu zawarta w ww. art. 22 ust. 6b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dotyczy wszystkich podatników prowadzących podatkową księgę przychodów i rozchodów, niezależnie od przyjętej metody ewidencjonowania zdarzeń gospodarczych.

Reasumując, mając na uwadze powyższe przepisy oraz przedstawiony stan faktyczny, wskazać należy, że wydatki związane z odbyciem aplikacji adwokackiej w trakcie prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej, mogą stanowić koszty uzyskania przychodów i stosownie do art. 22 ust. 6b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych będą potrącalne w dacie ich poniesienia.

A zatem stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Pamiętać jednakże należy, że to na Wnioskodawcy spoczywa ciężar wykazania związku przyczynowego pomiędzy ponoszonymi wydatkami, a osiąganymi przychodami oraz okoliczności, że ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wysokość osiągniętych przychodów, bądź na zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza. Wykazanie takiego związku jest warunkiem koniecznym dla uznania określonego wydatku za koszt uzyskania przychodu. Jeśli podatnik nie wykaże ww. związku lub nie przedstawi rzeczowych argumentów wskazujących na celowość i racjonalność poniesienia wydatków na ww. aplikację z punktu widzenia uzyskiwania przychodów z działalności gospodarczej, czy też zachowania lub zabezpieczenia ww. źródła przychodów, to wydatek nie może zostać uznany za koszt uzyskania przychodów. Nadmienić także należy, że zasadność zaliczenia wskazanych we wniosku wydatków, do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej, może zostać zweryfikowana w toku ewentualnego postępowania podatkowego, prowadzonego przez uprawniony organ podatkowy.

Odnośnie powołanych we wniosku interpretacji indywidualnych wskazać należy, że zostały wydane w indywidualnych sprawach w określonych stanach faktycznych i tylko do nich się odnoszą.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
   
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.