2019.09.13 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej - 0114-KDIP1-1.4012.322.2019.2.KBR

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-1.4012.322.2019.2.KBR
z 13 września 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 14 czerwca 2019 r. (data wpływu 14 czerwca 2019 r.) uzupełnionym pismem z dnia 25 czerwca 2019 r. (data wpływu 1 lipca 2019 r.) uzupełnionego pismem z dnia 13 sierpnia 2019 r. (data wpływu 13 sierpnia 2019 r.) na wezwanie Organu z dnia 8 sierpnia 2019 r. znak 0114-KDIP1-1.4012.322.2019.1.KBR (doręczone w dniu 8 sierpnia 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie skutków podatkowych związanych z zawarciem umowy o zarządzanie środkami pieniężnymi – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 czerwca 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie skutków podatkowych związanych z zawarciem umowy o zarządzanie środkami pieniężnymi.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Sp. z o.o. (dalej jako: „Wnioskodawca” lub „Spółka”) zamierza na podstawie umowy zarządzenia środkami pieniężnymi (cash management account system) podjąć współpracę z B. (dalej: „Usługodawca”). Wnioskodawca oraz Usługodawca należą do grupy kapitałowej X. jest niemieckim rezydentem podatkowym, który posiada rachunek bankowy w banku mającym siedzibę na terytorium kraju. Umowa zarządzania środkami pieniężnymi ma na celu ułatwić planowanie zarządzania płynnością finansową, zredukować poziom wzajemnych zobowiązań oraz należności w ramach grupy kapitałowej, uprościć system zarządzania płatnościami oraz usprawnić model rozliczania finansowania dłużnego. W celu wdrożenia tych założeń na podstawie umowy zarządzenia środkami pieniężnymi wprowadzona jest możliwość centralizacji środków pieniężnych (cash-pooling). Centralizacja środków pieniężnych możliwa będzie m.in. po zawarciu dodatkowej umowy cash-pooling, która zawierana będzie przy współudziale Wnioskodawcy, Usługodawcy oraz banku odpowiedzialnego za prowadzenie rozliczeń oraz rachunków.

Jednym z planowanych założeń rozliczeń w ramach cash-pooling jest to że:

Środki powyżej poziomu dziennego salda zostają automatycznie przeniesione na rachunek Usługodawcy (tzw. Lidera w ramach umowy cash-pooling);

Środki na pokrycie salda ujemnego zostaną przekazane z rachunku głównego na rachunek uczestnika (Wnioskodawcy).

Powyższe działania mają na celu umożliwić centralizację środków na rachunku bankowym cash-pooling prowadzonym przez Usługodawcę (Lidera) oraz zapewnić:

efektywne zmniejszenie ewentualnych kosztów finansowania dłużnego oraz

ułatwić zarządzanie zobowiązaniami poprzez dokonywanie przez Usługodawcę płatności zobowiązań w imieniu Wnioskodawcy bezpośrednio na rzecz jego wierzycieli.

Innymi słowy, Usługodawca będzie dokonywał płatności zobowiązań Wnioskodawcy z konta należącego do Usługodawcy i prowadzonego w banku mającym siedzibę na terytorium kraju (mogą to być środki przekazane na podstawie umowy cash-pooling lub należne Wnioskodawcy na podstawie innego tytułu prawnego, np. pożyczki udzielonej przez Usługodawcę lub inny podmiot, środki przekazane przez Wnioskodawcę celem realizacji zobowiązań Wnioskodawcy, etc). Na żądanie Wnioskodawcy płatności realizowane przez Usługodawcę na rzecz wierzycieli Wnioskodawcy dokonywane będą z zastosowaniem mechanizmu podzielonej płatności. Wnioskodawca podejmować będzie wszelkie niezbędne działania mające na celu rozliczenie podatku w sposób zgodny z przepisami ustawy o VAT, tj. w szczególności nie będzie mieć wobec niego zastosowania dyspozycja przepisu art. 108c ust. 3 ustawy o VAT.

W uzupełnieniu złożonego wniosku Spółka wskazała, że Usługodawca dokonywać może płatności na rzecz kontrahentów Wnioskodawcy z użyciem mechanizmu podzielonej płatności (fakultatywnie lub obligatoryjnie, gdy będzie to wymagane znowelizowanymi przepisami ustawy o VAT). Ponadto przekazanie środków (płatność) pomiędzy Wnioskodawcą a Usługodawcą nie będzie dokonane przy pomocy mechanizmu podzielonej płatności.

W przedmiotowym piśmie Spółka podkreśliła, że celem wniosku jest potwierdzenie, że dokonanie płatności w ramach mechanizmu podzielonej płatności na zlecenie Wnioskodawcy przez Usługodawcę, tj. efektywne przekazanie środków na konto VAT kontrahentów Wnioskodawcy pozwoli skorzystać z uprawnień związanych ze stosowaniem mechanizmu split payment przez Wnioskodawcę.

W tym przypadku, cel stosowania przepisów będzie osiągnięty, gdyż środki będą przekazane na konto VAT kontrahentów Wnioskodawcy i zapewni to organom podatkowym odpowiednią nad nimi kontrolę. Bez znaczenia natomiast pozostaje fakt, kto przekazuje te środki, tj. Wnioskodawca bezpośrednio czy Wnioskodawca przy udziale Usługodawcy. W obu przypadkach cel zostanie osiągnięty, tj. środki będą przekazane na konto VAT kontrahentów Wnioskodawcy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy w przypadku dokonania w ramach mechanizmu podzielności płatności, zapłaty z rachunku, należącego do Usługodawcy, bezpośrednio na rzecz wierzycieli Wnioskodawcy zastosowanie mieć będzie art. 108c ust. 1 ustawy o VAT, tj. do wysokości kwoty uregulowanej z zastosowaniem mechanizmu podzielonej płatności przepisy art. 105a ust. 1, art. 112b ust. 1 pkt 1 i ust. 2 pkt 1 oraz art. 112c nie będą mieć wobec Wnioskodawcy zastosowania?
Czy w przypadku dokonania w ramach mechanizmu podzielności płatności, zapłaty z rachunku, należącego do Usługodawcy, bezpośrednio na rzecz wierzycieli Wnioskodawcy zastosowanie mieć będzie art. 108c ust. 2 oraz 4 ustawy o VAT, tj. do zaległości w podatku powstałej za okres rozliczeniowy, za który Wnioskodawca w złożonej deklaracji podatkowej wykazał kwotę podatku naliczonego, której co najmniej 95% wynika z otrzymanych przez podatnika faktur, które zostały zapłacone z zastosowaniem mechanizmu podzielonej płatności, przepis art. 56b Ordynacji podatkowej nie będzie mieć wobec Wnioskodawcy zastosowania (poza przypadkami zaległości podatkowej w podatku przekraczającej dwukrotność kwoty podatku naliczonego wykazanej w złożonej deklaracji podatkowej)?

Stanowisko Wnioskodawcy:

W świetle przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego w przypadku dokonania w ramach mechanizmu podzielności płatności, zapłaty z rachunku, należącego do Usługodawcy, bezpośrednio na rzecz wierzycieli Wnioskodawcy zastosowanie mieć będzie art. 108c ust. 1 ustawy o VAT, tj. do wysokości kwoty uregulowanej z zastosowaniem mechanizmu podzielonej płatności przepisy art. 105a ust. 1, art. 112b ust. 1 pkt 1 i ust. 2 pkt 1 oraz art. 112c nie będą mieć wobec Wnioskodawcy zastosowania.
W świetle przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego w przypadku dokonania w ramach mechanizmu podzielonej płatności, zapłaty z rachunku, należącego do Usługodawcy, bezpośrednio na rzecz wierzycieli Wnioskodawcy zastosowanie mieć będzie art. 108c ust. 2 ustawy o VAT, tj. do zaległości w podatku powstałej za okres rozliczeniowy, za który Wnioskodawca w złożonej deklaracji podatkowej wykazał kwotę podatku naliczonego, której co najmniej 95% wynika z otrzymanych przez podatnika faktur, które zostały zapłacone z zastosowaniem mechanizmu podzielonej płatności, przepis art. 56b Ordynacji podatkowej nie będzie mieć wobec Wnioskodawcy zastosowania (poza przypadkami zaległości podatkowej w podatku przekraczającej dwukrotność kwoty podatku naliczonego wykazanej w złożonej deklaracji podatkowej).

Uzasadnienie własnego stanowiska:

Ad 1 - uzasadnienie stanowiska w zakresie pytania nr 1

Na podstawie art. 108 ust. 1 ustawy o VAT podatnicy, którzy otrzymali fakturę z wykazaną kwotą podatku, przy dokonywaniu płatności kwoty należności wynikającej z tej faktury mogą zastosować mechanizm podzielonej płatności.

Jednocześnie, zgodnie z art. 108c ust. 1 ustawy o VAT do wysokości kwoty odpowiadającej kwocie podatku wynikającej z otrzymanej faktury, zapłaconej z zastosowaniem mechanizmu podzielonej płatności, przepisów art. 105a ust. 1, art. 112b ust. 1 pkt 1 i ust. 2 pkt 1 oraz art. 112c nie stosuje się.

Art. 105a ustawy o VAT stanowi, że podatnik, o którym mowa w art. 15, na rzecz którego dokonano dostawy towarów, o których mowa w załączniku nr 13 do ustawy, odpowiada solidarnie wraz z podmiotem dokonującym tej dostawy za jego zaległości podatkowe w części podatku proporcjonalnie przypadającej na dostawę dokonaną na rzecz tego podatnika, jeżeli:

wartość towarów, o których mowa w załączniku nr 13 do ustawy, nabywanych od jednego podmiotu dokonującego ich dostawy, bez kwoty podatku przekroczyła w danym miesiącu kwotę 50 000 zł, oraz
w momencie dokonania dostawy towarów, o których mowa w załączniku nr 13 do ustawy, podatnik wiedział lub miał uzasadnione podstawy do tego, aby przypuszczać, że cała kwota podatku przypadająca na dokonaną na jego rzecz dostawę tych towarów lub jej część nie zostanie wpłacona na rachunek urzędu skarbowego.

Zgodnie z dyspozycją art. 112b ust. 1 ustawy o VAT w razie stwierdzenia, że podatnik:

w złożonej deklaracji podatkowej wykazał:
1. kwotę zobowiązania podatkowego niższą od kwoty należnej,
2. kwotę zwrotu różnicy podatku lub kwotę zwrotu podatku naliczonego wyższą od kwoty należnej,
3. kwotę różnicy podatku do obniżenia kwoty podatku należnego za następne okresy rozliczeniowe wyższą od kwoty należnej,
4. kwotę zwrotu różnicy podatku, kwotę zwrotu podatku naliczonego lub kwotę różnicy podatku do obniżenia kwoty podatku należnego za następne okresy rozliczeniowe, zamiast wykazania kwoty zobowiązania podatkowego podlegającej wpłacie do urzędu skarbowego,
nie złożył deklaracji podatkowej oraz nie wpłacił kwoty zobowiązania podatkowego

- naczelnik urzędu skarbowego lub naczelnik urzędu celno-skarbowego określa odpowiednio wysokość tych kwot w prawidłowej wysokości oraz ustala dodatkowe zobowiązanie podatkowe w wysokości odpowiadającej 30% kwoty zaniżenia zobowiązania podatkowego albo kwoty zawyżenia zwrotu różnicy podatku, zwrotu podatku naliczonego lub różnicy podatku do obniżenia podatku należnego za następne okresy rozliczeniowe.

Na podstawie art. 112b ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT jeżeli po zakończeniu kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej albo w trakcie kontroli celno-skarbowej w przypadkach, o których mowa w art. 112b ust. 2 pkt 1, podatnik złożył korektę deklaracji uwzględniającą stwierdzone nieprawidłowości i wpłacił kwotę zobowiązania podatkowego lub zwrócił nienależną kwotę zwrotu wysokość dodatkowego zobowiązania podatkowego wynosi 20% kwoty zaniżenia zobowiązania podatkowego albo kwoty zawyżenia zwrotu różnicy podatku, zwrotu podatku naliczonego lub różnicy podatku do obniżenia podatku należnego za następne okresy rozliczeniowe.

Na podstawie art. 112c ustawy o VAT w zakresie, w jakim w przypadkach, o których mowa w art. 112b ust. 1 pkt 1 oraz ust. 2 pkt 1, odpowiednio zaniżona kwota zobowiązania podatkowego, zawyżona kwota zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego, zawyżona kwota różnicy podatku do obniżenia kwoty podatku należnego za następne okresy rozliczeniowe, lub wykazanie kwoty zwrotu różnicy podatku lub kwoty zwrotu podatku naliczonego, lub kwoty różnicy podatku do obniżenia za następne okresy rozliczeniowe, w miejsce wykazania kwoty zobowiązania podatkowego podlegającego wpłacie na rachunek urzędu skarbowego, wynikają w całości lub w części z obniżenia kwoty podatku należnego o kwoty podatku naliczonego wynikające z faktur, które:

zostały wystawione przez podmiot nieistniejący,
stwierdzają czynności, które nie zostały dokonane - w części dotyczącej tych czynności,
podają kwoty niezgodne z rzeczywistością - w części dotyczącej tych pozycji, dla których podane zostały kwoty niezgodne z rzeczywistością,
potwierdzają czynności, do których mają zastosowanie przepisy art. 58 i art. 83 Kodeksu cywilnego - w części dotyczącej tych czynności - wysokość dodatkowego zobowiązania podatkowego w części dotyczącej podatku naliczonego wynikającego z powyższych faktur wynosi 100%.

Analizując przedmiotowe regulacje należy zwrócić uwagę, że ustawa o VAT z dniem 1 lipca 2018 r. wprowadziła możliwość stosowania dobrowolnego mechanizmu podzielonej płatności. Głównym założeniem mechanizmu podzielonej płatności jest rozdzielenie zapłaty należności wobec wierzyciela przelewem na dwa strumienie:

kwotę odpowiadającą kwocie podatku VAT wykazanej na fakturze, która przekazywana jest na rachunek VAT dostawcy, oraz

kwotę odpowiadającą wartości sprzedaży netto wykazanej na fakturze, która jest przelewana na rachunek rozliczeniowy/SKOK, powiązany z rachunkiem VAT.

Podstawową rolą mechanizmu podzielonej płatności jest uszczelnienie systemu VAT. Uszczelnienie to realizowane poprzez wyeliminowanie zjawiska znikającego podatnika, tj. podmiotu, który wystawia fakturę z wykazaną kwotą VAT, otrzymuje zapłatę kwoty brutto i następnie znika, nie regulując zobowiązań publiczno-prawnych z tytułu VAT. Stosowanie mechanizmu podzielonej płatności jest bezpieczną, z punktu widzenia interesów Skarbu Państwa, metodą realizowania płatności, ponieważ środki pieniężne przekazywane z wykorzystaniem mechanizmu podzielonej płatności pozostają na rachunku VAT, który jest pod odpowiednią kontrolą organów skarbowych, co eliminuje ryzyko nadużyć podatkowych.

Z uwagi, że mechanizm podzielonej płatności jest mechanizmem stosowanym dobrowolnie, w celu zachęcania podatników do korzystania z niego mechanizmu, stworzony został pakiet korzyści dla podatników, wskazany w szczególności w cytowanym powyżej art. 108c ust. 1 ustawy o VAT, który stanowi, że w przypadku zapłaty przy zastosowania mechanizmu podzielonej płatności wobec podatnika nie będzie miał zastosowania:

art. 105a ust. 1 ustawy o VAT, tj. podatnik nabywający tzw. towary wrażliwe (wymienione w załączniku nr 13 do ustawy o VAT) nie będzie odpowiadał solidarnie z dostawcą za jego zaległości podatkowe,

art. 112b ust. 1 pkt 1 i ust. 2 pkt 1 oraz art. 112c ustawy o VAT, tj. wobec podatnika, który stosuje mechanizm podzielonej płatności, nie mają zastosowania przepisy dotyczące sankcji podatkowych za rozliczenie podatku skutkujące zaniżeniem zobowiązania podatkowego lub zawyżeniem nadwyżki podatku naliczonego nad należnym do zwrotu lub do rozliczenia w następnych okresach rozliczeniowych lub zwrotu podatku.

Dotyczy to zarówno sankcji podatkowej w wysokości 20%, 30% jak i podwyższonej do wysokości 100%. Powyższe wyłączenia stosuje się do wysokości kwoty odpowiadającej kwocie podatku wynikającej z otrzymanej faktury, zapłaconej w podzielonej płatności. Oznacza to, że wyłączenie dodatkowego zobowiązania oraz odpowiedzialności solidarnej dotyczy skutków wynikających z nabycia towaru lub usługi, dokumentowanego fakturą, z której należność została zapłacona w ramach mechanizmu podzielonej płatności.

Reasumując, zgodnie z art. 108c ust. 1 ustawy o VAT w przypadku zastosowania mechanizmu podzielonej płatności, do wysokości kwoty odpowiadającej kwocie podatku wynikającej z otrzymanej faktury, zapłaconej z zastosowaniem mechanizmu podzielonej płatności, przepisów art. 105a ust. 1, art. 112b ust. 1 pkt 1 i ust. 2 pkt 1 oraz art. 112c nie stosuje się. Jednocześnie dokonując analizy przepisu art. 108c ust. 1 ustawy o VAT należy zwrócić uwagę, że przepis ten ma zastosowanie niezależnie od tego czy płatność na rachunek VAT dokonana jest bezpośrednio z rachunku podatnika czy też z rachunku podmiotu odpowiedzialnego za dokonywanie płatności w imieniu podatnika. W celu umożliwienia odpowiedniego zastosowania przepisu art. 108c ustawy o VAT istotnym jest żeby płatność za wystawioną fakturę dokonana została na rachunek VAT wierzyciela. Taka interpretacja przepisów ma uzasadnienie na gruncie:

literalnej wykładni przepisów - art. 108c ust. 1 ustawy o VAT wyraźnie bowiem wskazuje, że przepisów art. 105a ust. 1, art. 112b ust. 1 pkt 1 i ust. 2 pkt 1 oraz art. 112c nie stosuje się do kwoty odpowiadającej kwocie podatku wynikającej z otrzymanej faktury, zapłaconej z zastosowaniem mechanizmu podzielonej płatności.

Tym samym, nie ulega wątpliwości, że w celu zastosowania przepisu art. 108c ust. 1 istotne jest wyłącznie, żeby kwota została zapłacona na rachunek VAT sprzedającego niezależnie od tego kto dokonuje takiej płatności, tj. podatnik bezpośrednio czy podmiot działający na jego zlecenie. W przypadku, gdyby intencja ustawodawcy była inna wskazałby wyraźnie, że przepisy art. 105a ust. 1, art. 112b ust. 1 pkt 1 i ust. 2 pkt 1 oraz art. 112c nie mają zastosowania do kwoty zapłaconej z zastosowaniem mechanizmu podzielonej płatności bezpośrednio przez podatnika z należącego do niego rachunku bankowego;

celowościowej wykładni przepisów - zgodnie z uzasadnieniem do ustawy zmieniającej ustawę o VAT i wprowadzającej mechanizm podzielonej płatności: „Celem proponowanego rozwiązania jest zapewnienie większej stabilności wpływów z tytułu podatku od towarów i usług, ale również zapobieganie unikaniu płacenia podatku od towarów i usług, co zapewni większe bezpieczeństwo podatkowe, pewność prowadzenia działalności gospodarczej oraz zachowanie równych zasad konkurencji. [...] Wdrożone dotychczas środki mające przeciwdziałać tym negatywnym zjawiskom, z dzisiejszej perspektywy, okazują się niewystarczające. Przeciwdziałanie oszustwom w VAT, w wymiarze legislacyjnym, sprowadziło się przede wszystkim do wprowadzenia odwróconego obciążenia (ang. reverse charge) na niektóre rodzaje towarów oraz odpowiedzialności solidarnej nabywcy za zaległości podatkowe podmiotu dokonującego dostaw określonych, wrażliwych towarów. Potrzebne jest jednakże systemowe rozwiązanie. Takie rozwiązanie wprowadza niniejszy projekt ustawy - tzw. mechanizm podzielonej płatności (ang. split payment). [...] Art. 108c projektu przewiduje system zachęt dla tych podatników, którzy podejmą decyzję o dobrowolnym stosowaniu mechanizmu podzielonej płatności, a mianowicie w przypadku zapłaty danej faktury przy zastosowaniu metody podzielonej płatności nie będą miały zastosowania przepisy o odpowiedzialności solidarnej, zawarte w dziale Xa, oraz nie będą miały zastosowania regulacje związane ze stosowaniem sankcji, określonych w art. 112b ust. 1 pkt 1 i ust. 2 pkt 1 oraz art. 112c ustawy o VAT, do wysokości kwoty podatku odpowiadającej kwocie podatku wynikającej z otrzymanej faktury zapłaconej z zastosowaniem mechanizmu podzielonej płatności (ust. 1)”.

Tym samym, analizując uzasadnienie do ustawy zmieniającej ustawę o VAT i wprowadzającej mechanizm podzielonej płatności celem zmian było uszczelnienie systemu podatkowego poprzez zastosowanie mechanizmu podzielonej płatności w najszerszym możliwym zakresie. Ustawodawca dla realizacji tego celu wprowadził system zachęt (korzyści podatkowych), z których korzystać mogą podatnicy dokonujący płatności na rzecz kontrahentów z zastosowaniem mechanizmu podzielonej płatności. Jednocześnie, ustawodawca nie wskazał, że korzystanie z zachęt jest ograniczone do sytuacji, gdy podatnik dokonuje płatności bezpośrednio z własnego rachunku bankowego. Takie ograniczenie nie miałoby żadnego uzasadnienia z celowościowego punktu widzenia. Celem wdrożonych regulacji jest bowiem zapewnienie, że płatność dokonana będzie na rachunek VAT sprzedającego niezależnie od tego czy płatność ta dokonana jest bezpośrednio przez podatnika czy też przez działającego na jego rzecz pełnomocnika w realizacji płatności. Taka interpretacja w sposób istotny ograniczałaby stosowanie mechanizmu podzielonej płatności, gdyż w obecnych realiach gospodarczych w wielu przypadkach płatności realizowane są przez działającego na rzecz podatnika pełnomocnika. Dotyczy to na przykład sytuacji realizacji płatności z rachunku bankowego notariusza (depozyt notarialny), zapłaty należności bezpośrednio przez bank (wypłata kwoty kredytu bezpośrednio na rzecz sprzedającego), etc. Tym samym, ograniczając stosowanie regulacji wyłącznie do przypadków fizycznej realizacji płatności z rachunku bankowego podatnika dochodziłoby do znacznego zawężenia stosowania znowelizowanych przepisów przy braku jakiegokolwiek uzasadnienia dla takiego ograniczenia. Celem wdrażanych regulacji jest bowiem uszczelnianie systemu rozliczeń VAT poprzez zachęcanie podatników do dokonywania płatności w ramach mechanizmu podzielonej płatności. Z punktu widzenia tego celu nie jest istotne czy płatność realizowana jest bezpośrednio przez podatnika czy podmiot działający na jego rzecz. Istotnym jest wyłącznie aby płatność dokonywana była na rachunek VAT sprzedającego, gdyż to zapewni efektywne eliminowania przez organy podatkowe oszustw karuzelowych;
systemowej wykładni przepisów - wykładnia systemowa polega na ustalaniu właściwego znaczenia przepisu prawa na podstawie jego usytuowania w systemie prawa. Wykładnia ta opiera się na założeniu, że miejsce przepisu w danym akcie prawnym nie jest przypadkowe, lecz wynika z racjonalnego działania prawodawcy. W konsekwencji, dyrektywy wykładni systemowej nakazują także brać pod uwagę przy interpretacji danego przepisu jego miejsce w tzw. systematyce zewnętrznej aktu prawnego, w którym przepis ten się znajduje (czyli przynależność przepisu do danej gałęzi prawa) oraz w systematyce wewnętrznej (tj. w części ogólnej lub szczególnej aktu, w określonej księdze, tytule lub rozdziale). Biorąc pod uwagę postanowienia wykładni systemowej i analizując przepisy ustawy o VAT należy zwrócić uwagę, że ustawa o VAT w przypadkach, gdzie ustawodawca wyraźnie przewidział, że rozliczenie powinno być dokonane z użyciem rachunku bankowego podatnika w sposób jednoznaczny to wskazuje. Przykładem takiej regulacji jest art. 87 ust. 2 ustawy o VAT zgodnie z którym „zwrot różnicy podatku, z zastrzeżeniem ust. 6 i 6a, następuje w terminie 60 dni od dnia złożenia rozliczenia przez podatnika na rachunek bankowy podatnika w banku mającym siedzibę na terytorium kraju albo na rachunek podatnika w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, której jest członkiem, wskazany w zgłoszeniu identyfikacyjnym [...]”.

Tym samym, gdyby ustawodawca wymagał aby w celu skorzystania z dyspozycji art. 108c ust. 1 ustawy, płatność realizowana była z użyciem rachunku bankowego podatnika wskazałby to w sposób analogiczny jak w przepisie art. 87 ust. 2 tej ustawy.

Skoro więc art. 108c ust. 1 nie zawiera analogicznej dyspozycji należy uznać, że dla celów zastosowania tego przepisu nie jest istotne czy płatność dokonywana będzie z rachunku bankowego podatnika czy też podmiotu działającego na jego zlecenie, istotne jest wyłącznie, żeby płatność dokonana została na rachunek VAT sprzedającego, gdyż wyłącznie to zapewni możliwość sprawnej kontroli oraz przeciwdziałania nadużyciom podatkowym.

Ad 2 - uzasadnienie stanowiska w zakresie pytania nr 2

Zgodnie z art. 108c ust. 2 ustawy o VAT do zaległości w podatku powstałej za okres rozliczeniowy, za który podatnik w złożonej deklaracji podatkowej wykazał kwotę podatku naliczonego, której co najmniej 95% wynika z otrzymanych przez podatnika faktur, które zostały zapłacone z zastosowaniem mechanizmu podzielonej płatności, przepisu art. 56b Ordynacji podatkowej nie stosuje się.

Jednocześnie, na podstawie art. 108c ust. 4 ustawy o VAT przepisu ust. 2 nie stosuje się do zaległości podatkowej w podatku przekraczającej dwukrotność kwoty podatku naliczonego wykazanej w złożonej deklaracji podatkowej.

Tym samym, niezależnie od systemu zachęt do stosowania mechanizmu podzielonej płatności określonych w art. 108c ust. 1 ustawy o VAT, dodatkowo przewiduje się rezygnację ze stosowania art. 56b Ordynacji podatkowej (który ustanawia podwyższoną stawkę odsetek za zwłokę w odniesieniu do zaległości w podatku od towarów i usług) do zaległości powstałej w wyniku złożonej deklaracji podatkowej, w której podatnik wykazał kwotę podatku naliczonego, której co najmniej 95% wynika z faktur, które zostały zapłacone z zastosowaniem mechanizmu podzielonej płatności (ust. 2).

Zmiana ta stanowi dodatkową więc zachętę do korzystania z projektowanego mechanizmu. Wskazano wysoki, tj. min. 95%, poziom korzystania z mechanizmu podzielonej płatności, gdyż zachęta ma mieć zastosowanie do podatników, którzy mechanizm podzielonej płatności będą traktować jako główny mechanizm dokonywania płatności.

Analizując dyspozycję przepisu art. 108c ust. 2 ustawy o VAT należy uznać, że przepis ten analogicznie jak przepis art. 108c ust. 1 ma zastosowanie niezależnie od tego czy płatność na rachunek VAT dokonana jest bezpośrednio z rachunku podatnika czy też z rachunku podmiotu odpowiedzialnego za dokonywanie płatności w imieniu podatnika. Jak bowiem wskazano powyżej, w celu umożliwienia odpowiedniego zastosowania przepisu art. 108c ustawy o VAT istotnym jest żeby płatność za wystawioną fakturę dokonana została na rachunek VAT wierzyciela.

Taka interpretacja przepisów ma uzasadnienie na gruncie:

literalnej wykładni przepisów - art. 108c ust. 2 ustawy o VAT wyraźnie bowiem wskazuje, że przepisu art. 56b Ordynacji podatkowej nie stosuje się do zaległości w podatku powstałej za okres rozliczeniowy, za który podatnik w złożonej deklaracji podatkowej wykazał kwotę podatku naliczonego, której co najmniej 95% wynika z otrzymanych przez podatnika faktur, które zostały zapłacone z zastosowaniem mechanizmu podzielonej płatności. Tym samym, nie ulega wątpliwości, że w celu zastosowania przepisu art. 108c ust. 1 istotne jest wyłącznie, żeby kwota została zapłacona na rachunek VAT sprzedającego niezależnie od tego kto dokonuje takiej płatności, tj. podatnik czy podmiot działający na jego zlecenie. W przypadku, gdyby intencja ustawodawcy była inna wskazałby wyraźnie, że przepisu art. 56b Ordynacji podatkowej nie stosuje się do zaległości w podatku powstałej za okres rozliczeniowy, za który podatnik w złożonej deklaracji podatkowej wykazał kwotę podatku naliczonego, której co najmniej 95% wynika z otrzymanych przez podatnika faktur, które zostały zapłacone z zastosowaniem mechanizmu podzielonej płatności bezpośrednio przez podatnika z należącego do niego rachunku bankowego;

celowościowej i systemowej wykładni przepisów - argumentacja przedstawiona w odniesieniu do przepisu art. 108c ust. 1 ustawy o VAT będzie mieć odpowiednie zastosowanie do art. 108c ust. 2 tej ustawy. Biorąc pod uwagę powyższe wnoszę o potwierdzenie stanowiska przedstawionego przez Spółkę.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 103 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.), zwaną dalej „ustawą”, podatnicy oraz podmioty wymienione w art. 108 są obowiązani, bez wezwania naczelnika urzędu skarbowego, do obliczania i wpłacania podatku za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym powstał obowiązek podatkowy, na rachunek urzędu skarbowego, z zastrzeżeniem ust. 1a-4 oraz art. 33 i art. 33b.

Stosownie do art. 108a ust. 1 ustawy, podatnicy, którzy otrzymali fakturę z wykazaną kwotą podatku, przy dokonywaniu płatności kwoty należności wynikającej z tej faktury mogą zastosować mechanizm podzielonej płatności.

W myśl art. 108a ust. 2 ustawy, zastosowanie mechanizmu podzielonej płatności polega na tym, że:

zapłata kwoty odpowiadającej całości albo części kwoty podatku wynikającej z otrzymanej faktury jest dokonywana na rachunek VAT;
zapłata całości albo części kwoty odpowiadającej wartości sprzedaży netto wynikającej z otrzymanej faktury jest dokonywana na rachunek bankowy albo na rachunek w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, dla których jest prowadzony rachunek VAT, albo jest rozliczana w inny sposób.

Według art. 108a ust. 3 ustawy, Zapłata z zastosowaniem mechanizmu podzielonej płatności dokonywana jest w złotych polskich przy użyciu komunikatu przelewu udostępnionego przez bank lub spółdzielczą kasę oszczędnościowo-kredytową, przeznaczonego do dokonywania płatności w mechanizmie podzielonej płatności, w którym podatnik wskazuje:

kwotę odpowiadającą całości albo części kwoty podatku wynikającej z faktury, która ma zostać zapłacona w mechanizmie podzielonej płatności;
kwotę odpowiadającą całości albo części wartości sprzedaży brutto;
numer faktury, w związku z którą dokonywana jest płatność;
numer, za pomocą którego dostawca towaru lub usługodawca jest zidentyfikowany na potrzeby podatku.

Zgodnie z art. 108a ust. 5 ustawy – w przypadku gdy płatność zostanie dokonana w sposób określony w ust. 2 na rzecz podatnika innego niż wskazany na fakturze, o której mowa w ust. 3 pkt 3, podatnik, na rzecz którego dokonano tej płatności, odpowiada solidarnie wraz z dostawcą tych towarów lub usługodawcą za nierozliczony przez dostawcę towarów lub usługodawcę podatek wynikający z tej dostawy towarów lub tego świadczenia usług do wysokości kwoty otrzymanej na rachunek VAT.

Zgodnie z art. 108c ust. 1 ustawy, do wysokości kwoty odpowiadającej kwocie podatku wynikającej z otrzymanej faktury, zapłaconej z zastosowaniem mechanizmu podzielonej płatności, przepisów art. 105a ust. 1, art. 112b ust. 1 pkt 1 i ust. 2 pkt 1 oraz art. 112c nie stosuje się.

W myśl art. 108c ust. 2 ustawy, do zaległości w podatku powstałej za okres rozliczeniowy, za który podatnik w złożonej deklaracji podatkowej wykazał kwotę podatku naliczonego, której co najmniej 95% wynika z otrzymanych przez podatnika faktur, które zostały zapłacone z zastosowaniem mechanizmu podzielonej płatności, przepisu art. 56b Ordynacji podatkowej nie stosuje się.

Przepisu ust. 2 nie stosuje się do zaległości podatkowej w podatku przekraczającej dwukrotność kwoty podatku naliczonego wykazanej w złożonej deklaracji podatkowej (art. 108c ust. 4 ustawy).

W świetle art. 108a ust. 6 ustawy, odpowiedzialność solidarna podatnika, o którym mowa w ust. 5, jest wyłączona w przypadku dokonania przez tego podatnika płatności na rachunek VAT dostawcy towarów lub usługodawcy wskazanego na fakturze, o której mowa w ust. 3 pkt 3, albo zwrotu otrzymanej płatności na rachunek VAT podatnika, od którego otrzymano tę płatność, niezwłocznie po powzięciu informacji o jej otrzymaniu, w kwocie otrzymanej na rachunek VAT. Przepis ust. 3 stosuje się odpowiednio.

Natomiast zgodnie z art. 105a ust. 1 ustawy, podatnik, o którym mowa w art. 15, na rzecz którego dokonano dostawy towarów, o których mowa w załączniku nr 13 do ustawy, odpowiada solidarnie wraz z podmiotem dokonującym tej dostawy za jego zaległości podatkowe w części podatku proporcjonalnie przypadającej na dostawę dokonaną na rzecz tego podatnika, jeżeli:

wartość towarów, o których mowa w załączniku nr 13 do ustawy, nabywanych od jednego podmiotu dokonującego ich dostawy, bez kwoty podatku przekroczyła w danym miesiącu kwotę 50 000 zł, oraz
w momencie dokonania dostawy towarów, o których mowa w załączniku nr 13 do ustawy, podatnik wiedział lub miał uzasadnione podstawy do tego, aby przypuszczać, że cała kwota podatku przypadająca na dokonaną na jego rzecz dostawę tych towarów lub jej część nie zostanie wpłacona na rachunek urzędu skarbowego.

W myśl art. 112b ust. 1 pkt 1 ustawy, w razie stwierdzenia, że podatnik w złożonej deklaracji podatkowej wykazał:

kwotę zobowiązania podatkowego niższą od kwoty należnej,
kwotę zwrotu różnicy podatku lub kwotę zwrotu podatku naliczonego wyższą od kwoty należnej,
kwotę różnicy podatku do obniżenia kwoty podatku należnego za następne okresy rozliczeniowe wyższą od kwoty należnej,
kwotę zwrotu różnicy podatku, kwotę zwrotu podatku naliczonego lub kwotę różnicy podatku do obniżenia kwoty podatku

Stosownie do art. 112a ust. 2 pkt 1 ustawy, jeżeli po zakończeniu kontroli podatkowej lub kontroli celno-skarbowej w przypadkach, o których mowa w ust. 1 pkt 1, podatnik złożył korektę deklaracji uwzględniającą stwierdzone nieprawidłowości i najpóźniej w dniu złożenia tej korekty deklaracji wpłacił kwotę zobowiązania podatkowego lub zwrócił nienależną kwotę zwrotu - wysokość dodatkowego zobowiązania podatkowego wynosi 20% kwoty zaniżenia zobowiązania podatkowego albo kwoty zawyżenia zwrotu różnicy podatku, zwrotu podatku naliczonego lub różnicy podatku do obniżenia podatku należnego za następne okresy rozliczeniowe.

Zgodnie z art. 56b Ordynacji podatkowej, podwyższoną stawkę odsetek za zwłokę w wysokości 150% stawki odsetek za zwłokę stosuje się do zaległości w podatku od towarów i usług oraz w podatku akcyzowym w przypadku:

zaniżenia zobowiązania podatkowego, zawyżenia kwoty nadpłaty lub zwrotu podatku ujawnionych przez organ podatkowy w toku kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej lub postępowania podatkowego,
korekty deklaracji:
1. złożonej po doręczeniu zawiadomienia o zamiarze wszczęcia kontroli podatkowej, a w przypadkach gdy nie stosuje się zawiadomienia - po zakończeniu kontroli podatkowej,
2. dokonanej w wyniku czynności sprawdzających,
3. złożonej po doręczeniu upoważnienia do przeprowadzenia kontroli celno-skarbowej

- jeżeli kwota zaniżenia zobowiązania podatkowego, zawyżenia kwoty nadpłaty lub zwrotu podatku przekracza 25% kwoty należnej i jest wyższa niż pięciokrotna wysokość minimalnego wynagrodzenia w rozumieniu ustawy z dnia 10 października 2002 r. o minimalnym wynagrodzeniu za pracę (Dz. U. z 2018 r. poz. 2177), obowiązującego w dniu następującym po dniu upływu terminu płatności zobowiązania lub terminu zwrotu;

ujawnienia przez organ podatkowy w toku czynności sprawdzających, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej lub postępowania podatkowego niezłożenia deklaracji, mimo ciążącego obowiązku oraz braku zapłaty podatku.

Ze złożonego wniosku wynika, że Wnioskodawca planuje zawrzeć umowę na podstawie której Usługodawca będzie dokonywał płatności zobowiązań Wnioskodawcy z konta należącego do Usługodawcy i prowadzonego w banku mającym siedzibę na terytorium kraju (mogą to być środki przekazane na podstawie umowy cash-pooling lub należne Wnioskodawcy na podstawie innego tytułu prawnego, np. pożyczki udzielonej przez Usługodawcę lub inny podmiot, środki przekazane przez Wnioskodawcę celem realizacji zobowiązań Wnioskodawcy, etc). Na żądanie Wnioskodawcy płatności realizowane przez Usługodawcę na rzecz wierzycieli Wnioskodawcy dokonywane będą z zastosowaniem mechanizmu podzielonej płatności. Wnioskodawca podejmować będzie wszelkie niezbędne działania mające na celu rozliczenie podatku w sposób zgodny z przepisami ustawy o VAT, tj. w szczególności nie będzie mieć wobec niego zastosowania dyspozycja przepisu art. 108c ust. 3 ustawy o VAT.

Ponadto ze złożonego wniosku wynika, że Usługodawca dokonywać może płatności na rzecz kontrahentów Wnioskodawcy z użyciem mechanizmu podzielonej płatności (fakultatywnie lub obligatoryjnie, gdy będzie to wymagane znowelizowanymi przepisami ustawy o VAT). Ponadto przekazanie środków (płatność) pomiędzy Wnioskodawcą a Usługodawcą nie będzie dokonane przy pomocy mechanizmu podzielonej płatności.

Należy w tym miejscu podkreślić, że zasadniczą korzyścią wynikającą z zastosowania mechanizmu podzielonej płatności jest bezpieczeństwo podatkowe transakcji. Po pierwsze, zapłata w mechanizmie podzielonej płatności jest bardzo istotną przesłanką do uznania, że dany nabywca dochował należytej staranności w danej transakcji (w przypadku gdy kontrahent okaże się oszustem podatkowym). Po drugie, ustawa o VAT przewiduje wymierne korzyści dla podatnika, który zapłaci z wykorzystaniem mechanizmu podzielonej płatności. I tak w przypadku zapłaty przy zastosowaniu mechanizmu podzielonej płatności za nabyte tzw. towary wrażliwe (wymienione w załączniku nr 13 do ustawy o VAT) podatnik (nabywca nie będzie odpowiadał solidarnie z dostawcą za jego zaległości podatkowe, czyli nie będzie miał w takim przypadku zastosowania art. 105a ust. 1 ustawy o VAT.

Ponadto wobec podatnika, który stosuje mechanizm podzielonej płatności nie stosuje się przepisów dotyczących sankcji podatkowych za rozliczenie podatku skutkujące zaniżeniem zobowiązania podatkowego lub zawyżeniem nadwyżki podatku naliczonego nad należnym do zwrotu lub do rozliczenia w następnych okresach rozliczeniowych lub zwrotu podatku. Dotyczy to zarówno sankcji podatkowej w wysokości 20%, 30% jak i podwyższonej do wysokości 100%, czyli sankcji wynikających z art. 112b ust. 1 pkt 1 i ust. 2 pkt 1 oraz art. 112c ustawy o VAT. Powyższe wyłączenia stosuje się do wysokości kwoty odpowiadającej kwocie podatku wynikającej z otrzymanej faktury, zapłaconej w podzielonej płatności. Oznacza to, że wyłączenie dodatkowego zobowiązania oraz odpowiedzialności solidarnej dotyczy skutków wynikających z nabycia towaru lub usługi, dokumentowanego fakturą, z której należność została zapłacona w mechanizmie podzielonej płatności.

Ponadto do zaległości w podatku powstałej za okres rozliczeniowy, za który w złożonej deklaracji podatkowej podatnik wykazał kwotę podatku naliczonego, której co najmniej 95% wynika z faktur, które zostały zapłacone z zastosowaniem mechanizmu podzielonej płatności, nie będzie miał zastosowania przepis art. 56b Ordynacji podatkowej, który ustanawia podwyższoną do wysokości 150% stawkę odsetek za zwłokę w odniesieniu do zaległości w podatku VAT.

Podwyższone odsetki stosuje się jednak, jeżeli zaległość w podatku VAT przekroczyła dwukrotność kwoty podatku naliczonego wykazanej w złożonej deklaracji podatkowej.

Powyższe korzyści (brak odpowiedzialności solidarnej i dodatkowego zobowiązania podatkowego oraz nie stosowanie podwyższonych odsetek) nie będą stosowane, w przypadku gdy podatnik wiedział, że faktura zapłacona z zastosowaniem mechanizmu podzielonej płatności: została wystawiona przez podmiot nieistniejący, stwierdza czynności, które nie zostały dokonane, podaje kwoty niezgodne z rzeczywistością lub potwierdza czynności mające na celu obejście prawa lub dokonywane dla pozoru. Wyłączenie to wynika z faktu, że mechanizm podzielonej płatności nie możne stanowić środka zabezpieczającego interesy podmiotów, którzy dokonują oszustw w VAT lub wiedzą, że dana transakcja służy oszustwu w VAT. Takie podmioty muszą liczyć się z wszelkimi konsekwencjami (podatkowymi, karno-skarbowymi lub karnymi) swojego postępowania, niezależnie od tego, że płacą w mechanizmie podzielonej płatności.

Ustawodawca przewidział także sytuacje, w których płatność przy zastosowaniu mechanizmu podzielonej płatności zostanie dokonana na rzecz podatnika innego niż dostawca towarów lub usługodawca. Z taką sytuacja mamy do czynienia w analizowanej sprawie.

W celu uwolnienia się od tej odpowiedzialności podatnik, który otrzymał na swój rachunek VAT płatność za transakcję, w której nie jest dostawcą lub usługodawcą musi dokonać płatności na rachunek VAT dostawcy towarów lub usługodawcy wskazanego na fakturze w kwocie odpowiadającej wysokości kwoty otrzymanej na swój rachunek VAT - w pozostałych przypadkach.

Natomiast Wnioskodawca może skorzystać z preferencji określonych w przepisie 108c ust. 1 ustawy o VAT do wysokości kwoty odpowiadającej kwocie podatku VAT, pod warunkiem, że ureguluje on należność na rzecz Usługodawcy z zastosowaniem mechanizmu podzielonej płatności. Należy podkreślić, że jedynie zachowanie ciągu płatności na poszczególnych etapach rozliczeń przy użyciu mechanizmu podzielonej płatności pozwoli Wnioskodawcy na wyłączenie odpowiedzialności solidarnej i tym samym skorzystanie z przewidzianych przepisami prawa podatkowego preferencji.

Natomiast w odniesieniu do wątpliwości Wnioskodawcy w zakresie stosowania przepisu art. 108c ust. 2 oraz 4 ustawy o VAT należy wskazać, że z literalnego brzmienia tej regulacji wynika wprost, że warunkiem koniecznym jest uregulowanie przez podatnika należności na rzecz dostawcy/usługodawcy z zastosowaniem mechanizmu podzielonej płatności.

Tym samym nie można zgodzić się z Wnioskodawcą, że nie jest istotnym kto dokonuje zapłaty za faktury na rachunek VAT dostawcy towarów/usług. Jak wynika z przytoczonych regulacji, podatnik regulujący swoje zobowiązania przy użyciu komunikatu podzielonej płatności może korzystać z szeregu preferencji, jednak pod warunkiem że zapłata będzie dokonana przez podatnika na rzecz kontrahenta na podstawie otrzymanych faktur, nie natomiast przez inny podmiot. W analizowanych okolicznościach mamy do czynienia z sytuacją w której Usługodawca realizuje płatności na rzecz wierzycieli Wnioskodawcy przy użyciu MPP, a nie Wnioskodawca.

Końcowo należy podkreślić, że regulacje dotyczące stosowania mechanizmu podzielonej płatności są dobrowolne, ustawodawca nie narzuca obowiązku dokonywania płatności przy zastosowaniu MPP. Jednak wykładnia przepisów nie pozwala na stwierdzenie że zapłata w mechanizmie podzielonej płatności może być dokonana bez udziału nabywcy towaru/usługi.

W takich okolicznościach – gdzie Wnioskodawca nie dokonuje płatności przy użyciu MPP na rzecz swoich wierzycieli tylko Usługodawca w jego imieniu i z własnego konta – nie można uznać że Wnioskodawca dokonuje płatności w MPP i mogą mieć do niego zastosowanie preferencje z art. 108c ust. 2 i 4 ustawy o VAT. Usługodawca precyzyjnie wskazał, że to Podatnik aby skorzystać z ww. preferencji musi dokonywać płatności z zastosowaniem MPP, a nie inny podmiot regulujący należności za zobowiązania wobec wierzyciela.

Przepisy wprost wskazują, że nie stosuje się art. 105a ust. 1, art. 112b ust. 1 pkt 1 i ust. 2 pkt 1 oraz 112c ustawy o VAT, a także art. 56b Ordynacji podatkowej oraz wyłączona jest odpowiedzialność solidarną w przypadku dokonania przez tego podatnika płatności na rachunek VAT dostawcy towarów lub usługodawcy wskazanego na fakturze.

W konsekwencji, z uwagi na fakt, że pomiędzy Wnioskodawcą a Usługodawcą nie będzie następowała płatność przy użyciu mechanizmu podzielonej płatności oraz Usługodawca, a nie Wnioskodawca dokonuje zapłaty za wierzytelności Wnioskodawcy na rzecz wierzycieli przy zastosowaniu MPP, to Wnioskodawca nie będzie mógł korzystać z preferencji adresowanych do podmiotów, które korzystają z tego mechanizmu.

W świetle powyższych okoliczności, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty opis sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin