2019.09.16 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
KDIB3-1.4012.447.2019.1.WN
z 16 września 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 12 lipca 2019 r. (data wpływu 16 lipca 2019 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług jest:

prawidłowe - w zakresie prawa do odliczenia VAT naliczonego wynikającego z Faktury uregulowanej w całości w rozliczeniu za okres, w którym należność zostanie uregulowana oraz braku dokonywania korekt VAT naliczonego za wcześniejsze okresy rozliczeniowe,
prawidłowe - w zakresie prawa do odliczenia części VAT naliczonego (przypadającej na uregulowaną część należności) wynikającego z Faktury uregulowanej w części w rozliczeniu za okres, w którym ta część należności zostanie uregulowana, oraz braku zobowiązania do dokonywania korekt VAT naliczonego za wcześniejsze okresy rozliczeniowe w odniesieniu do tej części podatku.

UZASADNIENIE

W dniu 16 lipca 2019 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w ww. zakresie.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący zaistniały stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca (dalej również Spółka) jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Spółka prowadzi działalność gospodarczą podlegającą co do zasady opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (dalej: VAT).

W związku z prowadzoną działalnością gospodarczą, Spółka nabywa towary i usługi na terytorium kraju, które wykorzystywane są do prowadzonej przez Spółkę działalności opodatkowanej, przy czym przedmiotem niniejszego wniosku są te nabycia, w odniesieniu do których nie mają zastosowania przepisy wyłączające możliwość odliczenia VAT (odnoszące się np. do usług noclegowych i gastronomicznych). Transakcje te są dokumentowane fakturami VAT otrzymywanymi od kontrahentów przez Spółkę, zawierającymi wykazaną kwotę VAT.

W praktyce zdarza się, iż Spółka reguluje należność wynikającą z faktury później niż w ostatnim dniu okresu rozliczeniowego, w którym upłynął termin, o którym mowa w art. 89b ust. 1 ustawy o VAT (dalej: Termin):

w całości (dalej: Faktury uregulowane w całości).
jedynie w określonej części (dalej: Faktury uregulowane w części).

Przyczyną takiego stanu rzeczy są/mogą być przykładowo opóźnienia w zakresie akceptacji poszczególnych kosztów przez upoważnione do tego osoby.

Faktury dokumentujące wskazane powyżej transakcje, z których wynikają nieuregulowane należności nie są ujmowane w ewidencjach VAT, w związku z czym podatek VAT wykazany na fakturze nie zostaje odliczony (i) w rozliczeniu za okres, w którym powstał obowiązek podatkowy w odniesieniu do nabytych towarów lub usług udokumentowanych taką fakturą, i w którym Spółka otrzymała fakturę; ani (ii) w kolejnych dwóch okresach rozliczeniowych.

Do czasu uregulowania całości lub części należności Spółka nie dokonuje także odliczenia w drodze korekty rozliczenia za okres, w którym Spółka otrzymała fakturę oraz powstał obowiązek podatkowy w odniesieniu do nabytych towarów lub usług udokumentowanych taką fakturą.

Wnioskodawca pragnie wskazać, iż elementy stanu faktycznego opisanego w niniejszym wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej obejmują okresy rozliczeniowe przypadające zarówno przed, jak i po dniu złożenia przedmiotowego wniosku, za wyjątkiem grudnia 2017 r. - marca 2019 r. W odniesieniu do tych okresów w Spółce toczą się postępowania lub kontrole podatkowe w zakresie VAT, a zatem Wnioskodawca pragnie zaznaczyć, iż przedstawiony w ramach niniejszego wniosku stan faktyczny / zdarzenie przyszłe nie dotyczy wskazanych powyżej okresów rozliczeniowych.

W związku z powyższym, zadano następujące pytania:

Czy Spółka będzie uprawniona do odliczenia VAT naliczonego wynikającego z Faktury uregulowanej w całości w rozliczeniu za okres, w którym należność zostanie uregulowana, a jednocześnie - z uwagi na nieodliczenie VAT naliczonego do tego momentu - nie będzie zobowiązana do dokonywania korekt VAT naliczonego za wcześniejsze okresy rozliczeniowe?
Czy Spółka będzie uprawniona do odliczenia części VAT naliczonego (przypadającej na uregulowaną część należności) wynikającego z Faktury uregulowanej w części w rozliczeniu za okres, w którym ta część należności zostanie uregulowana, a jednocześnie - z uwagi na nieodliczenie tej części VAT do tego momentu - nie będzie zobowiązana do dokonywania korekt VAT naliczonego za wcześniejsze okresy rozliczeniowe w odniesieniu do tej części podatku?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Spółka będzie uprawniona do odliczenia VAT naliczonego wynikającego z Faktury uregulowanej w całości w rozliczeniu za okres, w którym należność zostanie uregulowana, a jednocześnie - z uwagi na nieodliczenie VAT naliczonego do tego momentu - nie będzie zobowiązana do dokonywania korekt VAT naliczonego za wcześniejsze okresy rozliczeniowe.
Spółka będzie uprawniona do odliczenia części VAT naliczonego (przypadającej na uregulowaną część należności) wynikającego z Faktury uregulowanej w części w rozliczeniu za okres, w którym ta część należności zostanie uregulowana, a jednocześnie - z uwagi na nieodliczenie tej części VAT do tego momentu - nie będzie zobowiązana do dokonywania korekt VAT naliczonego za wcześniejsze okresy rozliczeniowe w odniesieniu do tej części podatku

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy

Ad. 1

a) Uwagi ogólne

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Kwotę podatku naliczonego, zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a tej ustawy, co do zasady stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług. Jednocześnie od powyższej zasady dotyczącej odliczenia VAT ustawodawca wprowadził szereg wyjątków oraz ograniczeń, związanych np. z nabyciem usług noclegowych i gastronomicznych (z wyjątkami), a także odliczenia VAT od tzw. pustych faktur (zgodnie z art. 88 ust. 3a ustawy o VAT), tym niemniej sytuacje do których odnoszą się przedmiotowe przepisy znajdują się poza zakresem niniejszego wniosku.

b) Zakres zastosowania korekty wynikającej z art. 89b ust. 1 ustawy o VAT

Niezależnie od wskazanych powyżej wyłączeń dotyczących możliwości obniżenia podatku należnego o podatek naliczony ustawodawca w art. 89b ustawy o VAT przewidział szczególne ograniczenia w możliwości odliczenia VAT w odniesieniu do należności, które nie zostały uregulowane w określonym terminie. Mianowicie zgodnie z art. 89b ust. 1 ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2019 r. „W przypadku nieuregulowania należności wynikającej z faktury dokumentującej dostawę towarów lub świadczenie usług na terytorium kraju w terminie 90 dni od dnia upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze, dłużnik jest obowiązany do korekty odliczonej kwoty podatku wynikającej z tej faktury, w rozliczeniu za okres, w którym upłynął 90 dzień od dnia upływu terminu płatności określonego w umowie lub na fakturze". Przepisu ust. 1 nie stosuje się, jeżeli dłużnik uregulował należność najpóźniej w ostatnim dniu okresu rozliczeniowego, w którym upłynął 90 dzień od dnia upływu terminu płatności tej należności, o czym stanowi art. 89b ust. la ustawy o VAT.

Na mocy ustawy z dnia 9 listopada 2018 r. o zmianie niektórych ustaw w celu wprowadzenia uproszczeń dla przedsiębiorców w prawie podatkowym i gospodarczym, która weszła w życie z dniem 1 stycznia 2019 r. (z wyjątkiem wybranych przepisów) Termin, o którym mowa w art. 89b ustawy o VAT skrócony został ze 150 do 90 dni.

W ocenie Wnioskodawcy z treści przepisu art. 89b ust. 1 ustawy o VAT wynika wprost, iż dłużnik zobowiązany jest do korekty odliczonej uprzednio kwoty podatku wynikającej z faktury dokumentującej dostawę towarów lub świadczenie usług, a zatem obowiązek taki dotyczy tylko tych kwot, które zostały już odliczone. W konsekwencji dłużnik, który nie odliczył uprzednio kwoty podatku wynikającej z takiej faktury, nie powinien być zobowiązany do dokonania korekty, o której mowa w art. 89b ustawy o VAT.

Takie stanowisko znajduje potwierdzenie w interpretacjach wydawanych przez organy podatkowe, przykładowo:

w interpretacji indywidualnej z dnia 25 czerwca 2019 r., sygn. 0114-KDIP1-3.4012.179.2019.l.RMA, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej potwierdził stanowisko wnioskodawcy, zgodnie z którym: „Spółka w przypadku gdy nie skorzystała/nie skorzysta z prawa do odliczenia podatku VAT wynikającego z faktury, a następnie, dopiero po upływie terminu wskazanego w art. 89b ust. 1 ustawy o VAT (w brzmieniu obowiązującym w 2019 r. 90 dni od daty upływu terminu płatności określonego w umowie lub na fakturze) uregulowała/ureguluje całą należność, jest/będzie uprawniona do odliczenia podatku VAT wynikającego z posiadanej faktury w rozliczeniu za okres, w którym należność zostanie uregulowana, a jednocześnie (z uwagi na nieodliczenie VAT do tego momentu) nie będzie zobowiązana do dokonywania korekt VAT naliczonego za wcześniejsze okresy rozliczeniowe”.
w interpretacji indywidualnej z dnia 7 listopada 2018 r., sygn. 0114-KDIP1-2.4012.501.2018.1.WH, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej wskazał, iż „zgodzić należy się z Wnioskodawcą, że w okolicznościach rozpatrywanej sprawy, przepis art. 89b ustawy nie ma/nie będzie mieć zastosowania, tj. Wnioskodawca nie jest/nie będzie zobowiązany do dokonania korekty kwoty podatku naliczonego, o której mowa w tym przepisie, gdyż - jak wynika z opisu sprawy - Wnioskodawca nie dokonał odliczenia podatku VAT przed faktycznym uregulowaniem zobowiązania”.
w interpretacji indywidualnej z dnia 21 lipca 2017 r., sygn. 0114-KDIP1-1.4012.261.2017.l.DG, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdził, że „w okolicznościach rozpatrywanej sprawy przepis art. 89b ust. 1 ustawy nie będzie miał zastosowania, tzn. Wnioskodawca nie będzie zobligowany do dokonania korekty kwoty podatku naliczonego, o której mowa w tym przepisie, gdyż Wnioskodawca nie dokonał odliczenia podatku VAT przed faktycznym uregulowaniem zobowiązania.”.
w interpretacji indywidualnej z dnia 14 grudnia 2016 r., sygn. 1061-IPTPP1.4512.529.2016.1.MW, Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi w odniesieniu do sytuacji, w której wnioskodawca uregulował należności wynikające z faktur po otrzymaniu ich duplikatów, co nastąpiło po upływie ostatniego dnia okresu rozliczeniowego, w którym upłynął 150 dzień od terminu wystawienia faktur pierwotnych uznał, iż „Wnioskodawca nie będzie zobligowany do dokonania korekty kwoty podatku naliczonego, o której mowa w art. 89b ust. 1 ustawy, ponieważ Wnioskodawca nie dokonał odliczenia podatku VAT przed faktycznym uregulowaniem zobowiązania i upływem terminu, o którym mowa w ww. przepisie”.

Analogiczne stanowisko potwierdzone zostało m.in. w interpretacji indywidualnej: Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 8 grudnia 2016 r., sygn. 2461-IBPP1.4512.653.2016.2.MG; Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie o sygn. IPPP3/4512-1089/15-3/JF z dnia 22 lutego 2016 r.

W opisanym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym Spółka nie ujmuje w ewidencjach VAT faktur - a tym samym nie dokonuje odliczenia VAT naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących należności, które nie zostały uregulowane w Terminie. Zatem przepis art. 89b ust. 1 ustawy o VAT nie będzie miał zastosowania w przedmiotowej sprawie, z uwagi na brak kwoty podatku naliczonego w rozliczeniach Spółki, który podlegałby korekcie. Konsekwentnie z uwagi na brak wcześniejszego odliczenia Spółka nie powinna być zobowiązana do dokonania korekty podatku naliczonego wynikającego z nieuregulowanej w Terminie faktury.

c) Prawo do odliczenia VAT naliczonego

Mając powyższe na uwadze kluczowe jest ustalenie momentu, w którym Spółka będzie uprawniona do odliczenia VAT naliczonego wynikającego z faktury, z tytułu której należność uregulowana została po upływie okresu, o którym mowa w art. 89b ust. 1 ustawy o VAT.

Należy wskazać, że zasady ogólne dotyczące terminów, w których powstaje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego ustawodawca określił w art. 86 ust. 10-13 ustawy. I tak zgodnie z art. 86 ust. 10 ustawy o VAT, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym w odniesieniu do nabytych lub importowanych przez podatnika towarów i usług powstał obowiązek podatkowy.

Stosownie zaś do art. 86 ust. 11 ustawy o VAT, jeżeli podatnik nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego w terminach określonych w ust. 10, 10d i 10e, może obniżyć kwotę podatku należnego w deklaracji podatkowej za jeden z dwóch następnych okresów rozliczeniowych.

Natomiast zgodnie z art. 86 ust. 13 ustawy o VAT, jeżeli podatnik nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w terminach, o których mowa w ust. 10, l0d, 10e i 11, może on obniżyć kwotę podatku należnego przez dokonanie korekty deklaracji podatkowej za okres, w którym powstało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego (tj. za pierwszy okres rozliczeniowy, w którym spełnił wszystkie warunki do dokonania odliczenia), nie później jednak niż w ciągu 5 lat, licząc od początku roku, w którym powstało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 13a.

Niemniej jednak odstępstwem od zasady ogólnej przewidzianej w art. 86 ustawy jest art. 89b ust. 4 ustawy o VAT, który określa moment, w którym zrealizowane może zostać prawo do odliczenia w przypadku, kiedy należność wynikająca z faktury zostanie uregulowana w terminie późniejszym niż w ostatnim dniu okresu rozliczeniowego, w którym upłynął Termin, o którym mowa w art. 89b ust. 1. W takiej sytuacji w przypadku wcześniejszego odliczenia podatku podatnik zobowiązany jest dokonać korekty na podstawie art. 89b ust. 1, a jednocześnie, przysługuje mu prawo do zwiększenia kwoty podatku naliczonego w rozliczeniu za okres, w którym należność została uregulowana. W sytuacji częściowego uregulowania należności podatek naliczony może zostać zwiększony w odniesieniu do tej części.

Należy wskazać, że przytoczone powyżej regulacje art. 89b ustawy o VAT odnoszą się do sytuacji, w której podatnik nie uregulował należności wynikającej z faktury w Terminie, o którym mowa w art. 89b ust. 1. W dyspozycji wskazanego przepisu nie została wyróżniona sytuacja, w której podatnik przed upływem Terminu w ogóle nie skorzystał z przysługującego mu prawa do odliczenia podatku naliczonego, a następnie, już po upływie tego okresu, uregulował należność wynikającą z faktury.

Powyższe nie powinno jednak wpływać na konieczność przesunięcia w czasie prawa do odliczenia VAT przez podatnika, który nie uregulował należności w Terminie, o którym mowa w art. 89b ust. 1, do czasu uregulowania przez niego tej należności wynikającej z otrzymanej faktury.

Należy bowiem stwierdzić, że wraz z upływem wspomnianego Terminu podatnik taki czasowo traci nabyte uprzednio prawo do odliczenia podatku naliczonego, aż do momentu uregulowania należności wskazanej na fakturze. Innymi słowy, w tym okresie podatnik, zostaje czasowo „pozbawiony" możliwości odliczenia, mimo że w innych okolicznościach (tj. gdyby faktura została zapłacona) odliczenie byłoby możliwe. Utrata prawa do odliczenia VAT nie ma jednak charakteru definitywnego, bowiem, zgodnie z art. 89b ust. 4 ustawy o VAT, w przypadku uregulowania należności, podatnik ma prawo do zwiększenia kwoty podatku naliczonego w rozliczeniu za okres, w którym ta należność została uregulowana.

Należy również wskazać, że taka interpretacja przepisów art. 89b ustawy o VAT pozostaje w zgodzie z art. 89a ustawy o VAT, który z kolei daje zbywcy możliwość skorygowania podstawy opodatkowania oraz podatku należnego, w przypadku wierzytelności, których nieściągalność została uprawdopodobniona, (a zatem taka, która nie została uregulowana lub zbyta w jakiejkolwiek formie w ciągu 90/150 dni od dnia upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze), a w przypadku jej uregulowania podobnie jak art. 89b ust. 4 ustawy o VAT wskazuje na korektę w rozliczeniu za okres, w którym należność została uregulowana.

Tym samym, w sytuacji kiedy Spółka ureguluje należność wynikającą z faktury w terminie późniejszym niż w ostatnim dniu okresu rozliczeniowego, w którym upłynął Termin, powinna ona mieć prawo do odliczenia podatku wynikającego z tej faktury w rozliczeniu za okres, w którym należność została faktycznie uregulowana, bez konieczności „cofania się” do okresu, w którym pierwotnie powstało prawo po odliczenia VAT oraz dokonywania korekty, o której mowa w art. 89b ust. 1 ustawy o VAT.

Takie stanowisko znajduje również potwierdzenie w interpretacjach wydawanych przez organy podatkowe, przykładowo:

w interpretacji indywidualnej z dnia 26 czerwca 2018 r., sygn. 0112-KDIL2-3.4012.263.2018.1.IP, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej wskazał, iż „w analizowanej sprawie, w przypadku, gdy Spółka nie skorzystała/nie skorzysta z prawa do odliczenia podatku VAT wynikającego z faktury, a następnie dopiero po upływie terminu wskazanego w art. 89b ust. 1 ustawy (w brzmieniu obowiązującym w 2018 r. 150 dni od daty upływu terminu płatności, określonego w umowie lub na fakturze) uregulowała/ureguluje całą należność. Wnioskodawca jest/będzie uprawniony do odliczenia podatku VAT wynikającego z takiej faktury w rozliczeniu za okres, w którym należność została/zostanie uregulowana. (...). W okolicznościach rozpatrywanej sprawy, przepis art. 89b ustawy nie ma/nie będzie mieć zastosowania, tj. Wnioskodawca nie jest/nie będzie zobowiązany do dokonania korekty kwoty podatku naliczonego, o której mowa w tym przepisie, gdyż - jak wynika z opisu sprawy - Zainteresowany nie dokonał odliczenia podatku VAT przed faktycznym uregulowaniem zobowiązania.”.
w interpretacji indywidualnej z dnia 21 lipca 2017 r., sygn. 0114-KDIP1-1.4012.261.2017.1.DG, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdził, że jeżeli „Wnioskodawca z faktur budzących wątpliwości nie dokonał obniżenia podatku należnego o podatek naliczony w miesiącach otrzymania ww. faktur, jak również należności z nich wynikające nie zostały uregulowane”, to „Wnioskodawca ma prawo odliczyć podatek naliczony wynikający z ww. faktur. (...), w okresie rozliczeniowym, w którym dokonano zapłaty należności (…). Należy także nadmienić, że w okolicznościach rozpatrywanej sprawy przepis art. 89b ust. 1 ustawy nie będzie miał zastosowania, tzn. Wnioskodawca nie będzie zobligowany do dokonania korekty kwoty podatku naliczonego, o której mowa w tym przepisie, gdyż Wnioskodawca nie dokonał odliczenia podatku VAT przed faktycznym uregulowaniem zobowiązania.”.
w interpretacji indywidualnej z dnia 14 grudnia 2016 r., sygn. 1061-IPTPP1.4512.529.2016.1.MW, Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi w odniesieniu do sytuacji, w której wnioskodawca uregulował należności wynikające z faktur po otrzymaniu ich duplikatów, co nastąpiło po upływie ostatniego dnia okresu rozliczeniowego, w którym upłynął 150 dzień od terminu wystawienia faktur pierwotnych wskazał, iż „(...) Wnioskodawca ma prawo odliczyć podatek naliczony wynikający z ww. przedmiotowych faktur, po otrzymaniu ich duplikatów, w okresie rozliczeniowym, w którym dokonano zapłaty należności za poszczególne faktury.”.

Analogiczne stanowisko zostało przedstawione m.in. w interpretacji indywidualnej: Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 25 czerwca 2019 r., sygn. 0114-KDIP1-3.4012.179.2019.1.RMA; Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 7 listopada 2018 r., sygn. 0114-KDIP1-2.4012.501.2018.l.WH; Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 14 grudnia 2016 r. sygn. 1061-IPTPP1.4512.529.2016.1.MW; Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 8 grudnia 2016 r., o sygn. 2461-IBPP1.4512.653.2016.2.MG; Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, sygn. IPPP3/4512-1089/15-3/JF z dnia 22 lutego 2016 r.

Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, że w przedstawionym stanie faktycznym/ zdarzeniu przyszłym w zakresie Faktur uregulowanych w całości, w przypadku gdy Spółka nie skorzystała z prawa do odliczenia pełnej kwoty podatku VAT wynikającego z faktury, a następnie dopiero po upływie Terminu wskazanego w art. 89b ust. 1 ustawy o VAT ureguluje całość należności, będzie uprawniona do odliczenia całości podatku VAT wynikającego z posiadanej faktury w rozliczeniu za okres, w którym należność zostanie uregulowana, a jednocześnie - z uwagi na nieodliczenie VAT do tego momentu - nie będzie zobowiązana do dokonywania korekt VAT naliczonego za wcześniejsze okresy rozliczeniowe.

Ad 2

Spółka pragnie wskazać także, iż zgodnie z art. 89b ust. 4 ustawy o VAT „W przypadku uregulowania należności po dokonaniu korekty, o której mowa w ust. 1, podatnik ma prawo do zwiększenia kwoty podatku naliczonego w rozliczeniu za okres, w którym należność uregulowano, o kwotę podatku, o której mowa w ust. 1. W przypadku częściowego uregulowania należności podatek naliczony może zostać zwiększony w odniesieniu do tej części”.

Mając na uwadze brzmienie przytoczonego powyżej przepisu, jak również argumentację przedstawioną przez Spółkę w ramach uzasadnienia stanowiska Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1, w ocenie Spółki w przypadku jedynie częściowego uregulowania należności po upływie Terminu wskazanego w art. 89b ust. 1 ustawy o VAT, prawo do odliczenia VAT naliczonego (w wysokości przypadającej na część należności uregulowaną po Terminie) powstanie w rozliczeniu za okres, w którym ta część należności zostanie uregulowana. Jednocześnie - z uwagi na nieodliczenie tej części VAT do tego momentu - Spółka nie będzie zobowiązana do dokonywania korekt VAT naliczonego za wcześniejsze okresy rozliczeniowe.

Wnioskodawca pragnie zaznaczyć bowiem, iż zasady regulujące sposób korekty podatku naliczonego, o której mowa w art. 89b ustawy o VAT znajdują zastosowanie zarówno w przypadku uregulowania należności w całości, jak i w części, na co wskazuje literalne brzmienie art. 89b ust. 4 ustawy o VAT, zdanie drugie. Powyższe zapewnia bowiem pełną symetrię stosowania instytucji tzw. ulgi na złe długi (wierzyciel zobowiązany jest bowiem w takiej sytuacji do odpowiedniego zwiększenia kwoty podatku należnego w odniesieniu do części uregulowanej należności - zgodnie z art. 89a ustawy o VAT, zdanie drugie).

Mając na uwadze powyższe, w ocenie Wnioskodawcy prawidłowe jest stanowisko Spółki, zgodnie z którym w przedstawionym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym w zakresie Faktur uregulowanych w części, w przypadku gdy Spółka nie skorzystała z prawa do odliczenia kwoty podatku VAT wynikającego z faktury, a następnie dopiero po upływie terminu wskazanego w art. 89b ust. 1 ustawy o VAT ureguluje część należności, będzie uprawniona do odliczenia przedmiotowej części podatku VAT (tj. przypadającej na uregulowaną część należności) wynikającego z posiadanej faktury w rozliczeniu za okres, w którym ta część należności zostanie uregulowana, a jednocześnie - z uwagi na nieodliczenie tej części VAT do tego momentu - nie będzie zobowiązana do dokonywania korekt VAT naliczonego za wcześniejsze okresy rozliczeniowe w odniesieniu do tej części podatku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest:

prawidłowe - w zakresie prawa do odliczenia VAT naliczonego wynikającego z Faktury uregulowanej w całości w rozliczeniu za okres, w którym należność zostanie uregulowana oraz braku dokonywania korekt VAT naliczonego za wcześniejsze okresy rozliczeniowe,
prawidłowe - w zakresie prawa do odliczenia części VAT naliczonego (przypadającej na uregulowaną część należności) wynikającego z Faktury uregulowanej w części w rozliczeniu za okres, w którym ta część należności zostanie uregulowana, oraz braku zobowiązania do dokonywania korekt VAT naliczonego za wcześniejsze okresy rozliczeniowe w odniesieniu do tej części podatku.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r. poz. 2174 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT. W myśl tego przepisu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

nabycia towarów i usług,
dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

Z treści cytowanych wyżej przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Przedstawiona powyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Należy zauważyć, że formułując w art. 86 ust. 1 ustawy warunek związku ze sprzedażą opodatkowaną, ustawodawca nie uzależnia prawa do odliczenia od związku zakupu z obecnie wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Wystarczającym jest, że z okoliczności towarzyszących nabyciu towarów lub usług przy uwzględnieniu rodzaju prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej wynika, że zakupy te dokonane są w celu ich wykorzystania w ramach jego działalności opodatkowanej.

Zaznaczyć jednak należy, że ustawodawca nie zobowiązuje w żaden sposób podatnika, któremu przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego do jego odliczenia. Jest to elementarne prawo podatnika i od niego samego zależy, czy z niego skorzysta, czy też nie.

Ponadto, ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

I tak, na podstawie art. 88 ust. 3a ustawy, nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego m.in. faktury i dokumenty celne w przypadku gdy:

sprzedaż została udokumentowana fakturami lub fakturami korygującymi
1. wystawionymi przez podmiot nieistniejący,
2. (uchylona);
transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku;
(uchylony);
wystawione faktury, faktury korygujące lub dokumenty celne:
1. stwierdzają czynności, które nie zostały dokonane – w części dotyczącej tych czynności,
2. podają kwoty niezgodne z rzeczywistością – w części dotyczącej tych pozycji, dla których podane zostały kwoty niezgodne z rzeczywistością,
3. potwierdzają czynności, do których mają zastosowanie przepisy art. 58 i 83 Kodeksu cywilnego – w części dotyczącej tych czynności (…).

Z analizy zarówno przywołanych regulacji prawnych, jak i całokształtu przepisów ustawy wynika, że podatek od towarów i usług ze względu na jego konstrukcję, tzn. opodatkowanie wartości dodanej na poszczególnych etapach obrotu gospodarczego, jest podatkiem sformalizowanym i prawo do odliczenia podatku naliczonego jest ograniczone. Podstawę do odliczenia podatku naliczonego mogą stanowić bowiem wyłącznie dokumenty wymienione w ustawie, przy czym dokumenty te muszą spełniać wymogi określone w ustawie i rozporządzeniu wykonawczym do niej.

Podstawowym dokumentem wystawianym, zgodnie z art. 106b ustawy, przez podatników podatku od towarów i usług są faktury. Są one dokumentami, którymi czynni podatnicy tego podatku dokumentują swoją sprzedaż, przez którą stosownie do art. 2 pkt 22 ustawy rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony nie jest jednak związane tylko z otrzymaniem faktury, choćby od strony formalnej poprawnej, bowiem przysługuje ono w związku z nabyciem towarów i usług. Uprawnienie to może dotyczyć wyłącznie tych czynności, które faktycznie zostały dokonane. Samo posiadanie faktury nie tworzy bowiem prawa do odliczenia podatku na niej wykazanego. Przysługuje ono wyłącznie wówczas, gdy doszło do rzeczywistego nabycia towaru/wyświadczenia usługi oraz gdy podatek naliczony związany jest z faktycznie dokonanymi czynnościami opodatkowanymi.

Terminy odliczenia podatku VAT naliczonego z otrzymanych faktur zostały określone w art. 86 ust. 10-13 ustawy.

Zgodnie z art. 86 ust. 10 ustawy, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym w odniesieniu do nabytych lub importowanych przez podatnika towarów i usług powstał obowiązek podatkowy.

Według art. 86 ust. 10b pkt 1 ustawy, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w przypadkach, o których mowa w ust. 2 pkt 1 oraz pkt 2 lit. a, powstaje nie wcześniej niż w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę lub dokument celny.

Oznacza to, że z odliczenia podatku na podstawie art. 86 ust. 10 i 10b pkt 1 ustawy można skorzystać dopiero w rozliczeniu za okres, w którym spełnione są łącznie trzy przesłanki:

powstał obowiązek podatkowy w odniesieniu do nabywanych towarów i usług,
doszło do faktycznego nabycia tych towarów i usług,
podatnik jest w posiadaniu faktury dokumentującej tę transakcję.

Przepis ust. 10 stosuje się odpowiednio do całości lub części zapłaty uiszczanej przed dokonaniem dostawy lub wykonaniem usługi (art. 86 ust. 10c ustawy).

Stosownie do art. 86 ust. 11 ustawy, jeżeli podatnik nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego w terminach określonych w ust. 10, 10d i 10e, może obniżyć kwotę podatku należnego w deklaracji podatkowej za jeden z dwóch następnych okresów rozliczeniowych. Termin „dwóch kolejnych okresów rozliczeniowych” do odliczenia podatku jest liczony dopiero od okresu, w którym zostaną spełnione łącznie wskazane wyżej przesłanki do odliczenia.

W myśl art. 86 ust. 13 ustawy, jeżeli podatnik nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w terminach, o których mowa w ust. 10, 10d, 10e i 11, może on obniżyć kwotę podatku należnego przez dokonanie korekty deklaracji podatkowej za okres, w którym powstało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, nie później jednak niż w ciągu 5 lat, licząc od początku roku, w którym powstało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 13a.

Z powołanych przepisów wynika, że nierozliczony w okresie otrzymania faktury lub w jednym z dwóch następnych okresów rozliczeniowych podatek naliczony może zostać rozliczony w okresie 5 lat, licząc od początku roku, w którym wystąpiło prawo do obniżenia podatku należnego. Odliczenie podatku, zgodnie z art. 86 ust. 13 ustawy będzie możliwe wyłącznie poprzez korektę deklaracji za okres, w którym wystąpiło prawo do odliczenia podatku.

Zgodnie z art. 89b ust. 1 ustawy w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2018 r., w przypadku nieuregulowania należności wynikającej z faktury dokumentującej dostawę towarów lub świadczenie usług na terytorium kraju w terminie 150 dni od dnia upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze, dłużnik jest obowiązany do korekty odliczonej kwoty podatku wynikającej z tej faktury, w rozliczeniu za okres, w którym upłynął 150 dzień od dnia upływu terminu płatności określonego w umowie lub na fakturze.

W myśl cytowanego powyżej przepisu, dłużnik ma obowiązek skorygowania odliczonego podatku naliczonego wynikającego z faktury, jeżeli nie ureguluje należności w terminie 150 dni od dnia upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze. Obowiązek dokonania takiej korekty ciąży na dłużniku bez względu na to, czy jego wierzyciel skorzystał z ulgi na złe długi, czy też nie, tzn. czy wykorzystał możliwość odzyskania zapłaconego do urzędu podatku VAT po wystawieniu faktury, która nie została uregulowana przez kontrahenta (dłużnika).

Stosownie do art. 89b ust. 1a ustawy, przepisu ust. 1 nie stosuje się, jeżeli dłużnik uregulował należność najpóźniej w ostatnim dniu okresu rozliczeniowego, w którym upłynął 150 dzień od dnia upływu terminu płatności tej należności.

W myśl art. 89b ust. 2 ustawy, w przypadku częściowego uregulowania należności w terminie 150 dni od dnia upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze, korekta dotyczy podatku naliczonego przypadającego na nieuregulowaną część należności. Przepis ust. 1a stosuje się odpowiednio.

W przypadku uregulowania należności po dokonaniu korekty, o której mowa w ust. 1, podatnik ma prawo do zwiększenia kwoty podatku naliczonego w rozliczeniu za okres, w którym należność uregulowano, o kwotę podatku, o której mowa w ust. 1. W przypadku częściowego uregulowania należności podatek naliczony może zostać zwiększony w odniesieniu do tej części (art. 89b ust. 4 ustawy).

Natomiast powyższe przepisy w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2019 r. wskazują, iż w myśl art. 89b ust. 1 ustawy., w przypadku nieuregulowania należności wynikającej z faktury dokumentującej dostawę towarów lub świadczenie usług na terytorium kraju w terminie 90 dni od dnia upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze, dłużnik jest obowiązany do korekty odliczonej kwoty podatku wynikającej z tej faktury, w rozliczeniu za okres, w którym upłynął 90 dzień od dnia upływu terminu płatności określonego w umowie lub na fakturze.

Zgodnie z art. 89b ust. 1a ustawy o VAT, przepisu ust. 1 nie stosuje się, jeżeli dłużnik uregulował należność najpóźniej w ostatnim dniu okresu rozliczeniowego, w którym upłynął 90 dzień od dnia upływu terminu płatności tej należności.

Przepisu ust. 1 nie stosuje się również w przypadku, gdy dłużnik w ostatnim dniu miesiąca, w którym upływa 90 dzień od dnia upływu terminu płatności, jest w trakcie postępowania restrukturyzacyjnego w rozumieniu ustawy z dnia 15 maja 2015 r. – Prawo restrukturyzacyjne, postępowania upadłościowego lub w trakcie likwidacji (art. 89b ust. 1b ustawy).

W przypadku częściowego uregulowania należności w terminie 90 dni od dnia upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze, korekta dotyczy podatku naliczonego przypadającego na nieuregulowaną część należności. Przepis ust. 1a stosuje się odpowiednio (art. 89b ust. 2 ustawy).

Na mocy art. 89b ust. 4 ustawy, w przypadku uregulowania należności po dokonaniu korekty, o której mowa w ust. 1, podatnik ma prawo do zwiększenia kwoty podatku naliczonego w rozliczeniu za okres, w którym należność uregulowano, o kwotę podatku, o której mowa w ust. 1. W przypadku częściowego uregulowania należności podatek naliczony może zostać zwiększony w odniesieniu do tej części.

Przepis art. 89b ust. 1 ustawy nakłada obowiązek skorygowania podatku naliczonego w przypadku nieuregulowania należności przez dłużnika w określonej sytuacji. Należy wskazać, że termin „uregulowanie”, którym posługuje się ustawodawca w powołanych powyżej przepisach jest pojęciem szerokim, obejmującym wszelkie typy rozliczeń, takich jak: gotówka, czek gotówkowy, dowód wpłaty na rachunek bankowy, polecenie przelewu, polecenie zapłaty, czek rozrachunkowy, akredytywa, weksel własny, weksel trasowany, okresowe rozliczenia saldami, rozliczenia planowe, karta płatnicza, potrącenie (kompensata). Przez termin „uregulowanie”, o którym mowa w powołanych wyżej przepisach należy więc rozumieć każdą dopuszczalną prawnie formę efektywnego spełnienia świadczenia skutkującego wygaśnięciem zobowiązania.

Z opisu sprawy wynika, że Spółka w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą, nabywa towary i usługi na terytorium kraju, które wykorzystywane są do prowadzonej przez Spółkę działalności opodatkowanej, przy czym przedmiotem niniejszego wniosku są te nabycia, w odniesieniu do których nie mają zastosowania przepisy wyłączające możliwość odliczenia VAT. Transakcje te są dokumentowane fakturami VAT otrzymywanymi od kontrahentów przez Spółkę, zawierającymi wykazaną kwotę VAT.

w całości (dalej: Faktury uregulowane w całości).
jedynie w określonej części.

Przyczyną takiego stanu rzeczy są/mogą być przykładowo opóźnienia w zakresie akceptacji poszczególnych kosztów przez upoważnione do tego osoby.

W świetle powyższego, Wnioskodawca wniósł o potwierdzenie, czy Spółka będzie uprawniona do odliczenia VAT naliczonego wynikającego z Faktury uregulowanej w całości w rozliczeniu za okres, w którym należność zostanie uregulowana, a jednocześnie - z uwagi na nieodliczenie VAT naliczonego do tego momentu - nie będzie zobowiązana do dokonywania korekt VAT naliczonego za wcześniejsze okresy rozliczeniowe.

W tym miejscu powtórzyć należy, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Z wniosku wynika, że Spółka jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. W związku z prowadzoną działalnością, Spółka nabywa towary i usługi, które wykorzystywane są do prowadzonej przez Spółkę działalności opodatkowanej, przy czym przedmiotem wniosku – jak wskazał Wnioskodawca – są te nabycia, w odniesieniu do których nie mają zastosowania przepisy wyłączające możliwość odliczenia VAT z uwagi na przedmiot usługi, (odnoszące się np. do usług noclegowych i gastronomicznych). Zatem, co do zasady – zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy – Spółce przysługuje/będzie przysługiwać prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z otrzymanych faktur.

Jak wynika z opisu sprawy, Wnioskodawca z faktur, o których mowa w opisie sprawy nie dokonał/nie będzie dokonywać obniżenia podatku należnego o podatek naliczony w miesiącach otrzymania tych faktur i nie uregulował/nie będzie regulował należności wynikających z tych faktur, w terminie o którym mowa w art. 86b ust. 1 ustawy. Ze względu bowiem np. na opóźnienia w zakresie akceptacji poszczególnych kosztów przez upoważnione do tego osoby, Spółka reguluje należności wynikające z faktury później niż w ostatnim dniu okresu rozliczeniowego, w którym upłynął 150/90 dzień od dnia upływu terminu płatności wynikającego z faktury.

W tych okolicznościach Wnioskodawca – pomimo otrzymania faktur dokumentujących nabycie towarów i usług w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą – nie dokonuje odliczenia podatku naliczonego wykazanego w przedmiotowych fakturach, w terminach wskazanych w art. 86 ust. 10, ust. 11 lub ust. 13 ustawy (w drodze korekty).

Mając na uwadze przywołane wyżej przepisy prawa, należy stwierdzić, że w analizowanej sprawie, w przypadku, gdy Spółka nie skorzystała/nie skorzysta z prawa do odliczenia podatku VAT wynikającego z faktur, a następnie dopiero po upływie terminu wskazanego w art. 89b ust. 1 ustawy (w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2018 r. 150 dni, a od 1 stycznia 2019 r. 90 dni od daty upływu terminu płatności, określonego w umowie lub na fakturze) uregulowała/ureguluje całą należność, Wnioskodawca jest/będzie uprawniony do odliczenia podatku VAT wynikającego z takich faktur w rozliczeniu za okres, w którym należność została/zostanie uregulowana, z zastrzeżeniem terminu wskazanego w art. 86 ust. 13 ustawy – tj. nie później jednak niż w ciągu 5 lat, licząc od początku roku, w którym powstało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

W okolicznościach rozpatrywanej sprawy, przepis art. 89b ustawy nie ma/nie będzie mieć zastosowania, tj. Wnioskodawca nie jest/nie będzie zobowiązany do dokonania korekty kwoty podatku naliczonego, o której mowa w tym przepisie, gdyż – jak wynika z opisu sprawy – Zainteresowany nie dokonał odliczenia podatku VAT przed faktycznym uregulowaniem zobowiązania.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy do pytania nr 1 jest prawidłowe.

Ponadto Wnioskodawca powziął wątpliwość czy Spółka będzie uprawniona do odliczenia części VAT naliczonego (przypadającej na uregulowaną część należności) wynikającego z Faktury uregulowanej w części w rozliczeniu za okres, w którym ta część należności zostanie uregulowana, a jednocześnie - z uwagi na nieodliczenie tej części VAT do tego momentu - nie będzie zobowiązana do dokonywania korekt VAT naliczonego za wcześniejsze okresy rozliczeniowe w odniesieniu do tej części podatku.

W okolicznościach rozpatrywanej sprawy oraz cytowanych wyżej przepisów prawa należy stwierdzić, że Wnioskodawca ma również prawo odliczyć podatek naliczony wynikający z faktury uregulowanej w części, w deklaracji za okres rozliczeniowy, w której dokona/dokonał zapłaty należności, z zastrzeżeniem terminu wskazanego w art. 86 ust. 13 ustawy – tj. nie później jednak niż w ciągu 5 lat, licząc od początku roku, w którym powstało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

Zatem również w tym przypadku przepis art. 89b ustawy nie ma/nie będzie mieć zastosowania, tj. Wnioskodawca nie jest/nie będzie zobowiązany do dokonania korekty kwoty podatku naliczonego, o której mowa w tym przepisie, gdyż Wnioskodawca nie dokonał odliczenia podatku VAT przed faktycznym uregulowaniem części zobowiązania.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pyt. 2 jest prawidłowe, bowiem Spółka w przedstawionym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym w zakresie Faktur uregulowanych w części, w przypadku gdy Spółka nie skorzystała z prawa do odliczenia kwoty podatku VAT wynikającego z faktury, a następnie dopiero po upływie terminu wskazanego w art. 89b ust. 1 ustawy o VAT ureguluje część należności, będzie uprawniona do odliczenia przedmiotowej części podatku VAT (tj. przypadającej na uregulowaną część należności) wynikającego z posiadanej faktury w rozliczeniu za okres, w którym ta część należności zostanie uregulowana, a jednocześnie - z uwagi na nieodliczenie tej części VAT do tego momentu - nie będzie zobowiązana do dokonywania korekt VAT naliczonego za wcześniejsze okresy rozliczeniowe w odniesieniu do tej części podatku.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy:

zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.
zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Ponadto tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin