Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB2-1.4010.285.2019.3.BKD
z 17 września 2019 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2019 r., poz. 900 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 17 czerwca 2019 r. (data wpływu 24 czerwca 2019 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy miesięczna opłata za każdą komercyjną lochę stanowi należność licencyjną w rozumieniu Konwencji między Rzeczpospolitą Polską a Królestwem Danii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatku od dochodu i majątku z dnia 6 grudnia 2001 r. i podlega opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 12 Konwencji i tym samym Wnioskodawca jest zobowiązany do pobrania podatku u źródła – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 czerwca 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy miesięczna opłata za każdą komercyjną lochę stanowi należność licencyjną w rozumieniu Konwencji między Rzeczpospolitą Polską a Królestwem Danii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatku od dochodu i majątku z dnia 6 grudnia 2001 r. i podlega opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 12 Konwencji i tym samym Wnioskodawca jest zobowiązany do pobrania podatku u źródła. Wniosek nie spełniał wymogów formalnych dlatego też pismami z 23 sierpnia 2019 r. Znak: 0111-KDIB2-1.4010.285.2019.1.BKD oraz z 6 września 2019 r. Znak: 0111-KDIB2-1.4010.285.2019.2.BKD wezwano do jego uzupełnienia. Uzupełnienia dokonano 5 i 12 września 2019 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny/zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca prowadzi działalność polegającą na produkcji trzody chlewnej.

Wnioskodawca zawarł umowy z Kontrahentem mającym siedzibę w Danii i prowadzącym działalność w Danii i posiadającym certyfikat potwierdzający duńską rezydencję podatkową.

Działalność Kontrahenta polega m.in. na produkcji i sprzedaży materiału zarodowego.

Strony zawarły następujące umowy:

  • umowę dotyczącą sprzedaży i zakupu przez Wnioskodawcę stada hodowlanego do celów hodowlanych (ogólne warunki zakupu i sprzedaży) oraz
  • umowę o hodowlę z zastosowaniem określonej technologii na materiale hodowlanym Kontrahenta.

Kontrahent posiada swoisty system hodowlany oraz zgodnie z umową z Wnioskodawcą na mocy odrębnych umów z duńskimi instytucjami, uprawniony jest do korzystania z ich wiedzy,
know-how i baz danych, w tym zbiorów i przetworzonych danych genetycznych przechowywanych w bazie danych.

Mocą umowy dotyczącej sprzedaży i zakupu przez Wnioskodawcę stada hodowlanego do celów hodowlanych, Wnioskodawca oraz Kontrahent ustalili jaką kwotę zapłacą za przewidywaną liczbę świń spełniających określone parametry genetyczne przez okres do 2020 r. (umowa przewiduje cztery rodzaje materiału). Zgodnie z tą umową cena zawiera koszty związane ze świadectwem rodowodowym dla zwierząt rasowych, koszty związane ze świadectwami weterynaryjnymi w Danii, koszty transportu i ubezpieczenie.

Natomiast na mocy umowy o hodowlę z zastosowaniem określonej technologii na dwóch rodzajach materiału hodowlanego Wnioskodawca zobowiązuje się do prowadzenia hodowli zamkniętej w określonych lokalizacjach, których nie może zmieniać bez zgody Kontrahenta (stado jest prowadzone przez Wnioskodawcę na własne ryzyko i rachunek). Wnioskodawca na mocy tej umowy jest zobowiązany płacić Kontrahentowi tytułem hodowli z zastosowaniem określonej technologii wynagrodzenie wynoszące 9,50 euro za każdą komercyjną lochę rocznie (z dostarczonego materiału genetycznego) z czego kwota w wysokości 2,38 euro za komercyjną lochę w stadzie jest płatna z góry co kwartał pod koniec poprzedniego kwartału kalendarzowego. Każdego roku Wnioskodawca jest zobowiązany do przekazania Kontrahentowi raportu o liczbie komercyjnych loch w stadzie, w tym pokrytych, w celu przekazania danych do dokumentacji na wypadek ogłoszenia kontroli stada przez duńską Radę Rolnictwa i Żywności (DPRC) (na mocy umów m.in. z tym podmiotem Kontrahent jest uprawniony do korzystania z wiedzy i know-how DPRC oraz hodowlanej bazy danych trzody chlewnej, w tym danych genetycznych zebranych, przetwarzanych i przechowywanych w tej bazie).

Umowa między Wnioskodawcą a Kontrahentem przewiduje również kary za podanie nieprawidłowej liczby loch komercyjnych.

Wnioskodawca na mocy umowy z Kontrahentem zobowiązany jest także do przestrzegania zaleceń Kontrahenta w zakresie programu genetycznego stada, utrzymania zasobu genetycznego na własny koszt, a także finansowania kosztów etykiet weterynaryjnych itd. Wnioskodawca bez zgody Kontrahenta nie może uzupełniać stada innymi zwierzętami oraz nasieniem innego pochodzenia, nie może także sprzedawać lub w inny sposób udostępniać stronom trzecim zakupionych zwierząt lub ich potomstwa.

Kontrahent na mocy umów zawartych z Wnioskodawcą nie przyznaje Wnioskodawcy żadnych licencji ani innych uprawnień „prawnoautorskich”.

W uzupełnieniu wniosku ujętym w piśmie z 2 września 2019 r. Wnioskodawca wskazał, że:

W związku z zawartą z duńskim kontrahentem „Umową o hodowle z zastosowaniem określonej technologii na materiale hodowlanym kontrahenta” zobowiązany jest do prowadzenia hodowli zamkniętej. Umowa ta podlega zasadom, przepisom hodowli i postępowania z nasieniem Kontrahenta w sposób opisany w zasadach i przepisach, które są dostępne na stronie internetowej Kontrahenta.

Kontrahent jest otwarty jeżeli chodzi o udzielanie jakiegokolwiek wsparcia dla Wnioskodawcy, udzielane informacje, wskazówki i wsparcie w większości pokrywają się z informacjami zamieszczonymi na stronie internetowej Kontrahenta. Istotny jest jednak fakt, że bez umów zawartych z Kontrahentem Wnioskodawca nie miałby dostępu do unikalnego materiału genetycznego. Na mocy umów z Kontrahentem Wnioskodawca zobowiązany jest do przestrzegania wszelkiego rodzaju zaleceń w zakresie programu genetycznego stada, co w efekcie pozwala na uzyskanie tak unikalnego materiału genetycznego.

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że informacje oraz wsparcie jakie otrzymuje od Kontrahenta stanowią know-how, jednak nie czuje się władny do dokonywania znaczącej oceny, która mieć będzie istotny wpływ na treść interpretacji indywidualnej.

Wnioskodawca nie ma bezpośredniego lub pośredniego dostępu do korzystania z wiedzy, know-how i baz danych, w tym zbiorów i przetworzonych danych genetycznych przechowywanych w bazie danych instytucji duńskich. W ramach kontraktu Wnioskodawca ma jedynie dostęp do indeksów zwierząt własnych lub wgląd do ogólnego rankingu ferm, produkujących dla Kontrahenta. Bez wątpienia jednak jest, że bez dostępu Kontrahenta do tego rodzaju zasobów wnioskodawca nie uzyskałby tak unikalnego materiału genetycznego.

Wnioskodawca nie posiada certyfikatu rezydencji Kontrahenta i potrąca podatek w pełnej wysokości.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy miesięczna opłata za każdą komercyjną lochę stanowi należność licencyjną w rozumieniu Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Danii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatku od dochodu i majątku z dnia 6 grudnia 2001 r. („Konwencja”) i podlega opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 12 Konwencji i tym samym Wnioskodawca jest zobowiązany do pobrania podatku u źródła?

Zdaniem Wnioskodawcy miesięczne płatności na rzecz kontrahenta za każdą komercyjną lochę nie kwalifikują się do należności licencyjnych, o których mowa zarówno w Konwencji jak i w ustawie o CIT i tym samym nie podlega opodatkowaniu u źródła co w konsekwencji oznacza, że Wnioskodawca nie jest zobowiązany do pobierania tego podatku.

Zgodnie z art. 12 ust. 3 Konwencji określenie „należności licencyjne” użyte w tym artykule oznacza wszelkiego rodzaju należności płacone za użytkowanie lub prawo do użytkowania wszelkich praw autorskich do dzieła literackiego, artystycznego lub naukowego, włącznie z filmami dla kin, wszelkiego patentu, znaku towarowego, wzoru lub modelu, planu, tajemnicy technologii lub procesu produkcyjnego, jak również za użytkowanie lub prawo do użytkowania jakiegokolwiek urządzenia przemysłowego, handlowego lub naukowego lub za korzystanie z doświadczenia w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej.”

Natomiast zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 1) ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych („ustawa o CIT”) zawierającym w sobie definicje należności licencyjnych, podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, przychodów z odsetek, z praw autorskich lub praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, w tym także środka transportu, urządzenia handlowego lub naukowego, za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how) (....) - ustala się w wysokości 10% tych przychodów.

Zdaniem Wnioskodawcy miesięczne płatności na rzecz kontrahenta za każdą komercyjną lochę nie kwalifikują się do należności licencyjnych, o których mowa zarówno w Konwencji jak i w ustawie o CIT. Płatności nie dają Wnioskodawcy żadnego prawa do korzystania z jakichkolwiek praw autorskich, znaków towarowych lub informacji dotyczących przemysłu, handlu lub doświadczenia kontrahenta. Miesięczne płatności oraz raportowanie liczby loch ma na celu zapewnienie możliwości weryfikacji przez kontrahenta, że Wnioskodawca przestrzega warunków w ramach wymiany w stadzie hodowlanym.

Płatność miesięczna opłat zapewnia jedynie, że Wnioskodawca uzyska dostęp do zakupu czystego materiału hodowlanego w ilości odpowiadającej zgłoszonej liczbie loch itd. Narzucone ograniczenie ilościowe wraz z ograniczeniami dotyczącymi użytkowania lub usuwania wyprodukowanego potomstwa jest jednym ze środków bezpieczeństwa Kontrahenta oraz duńskiego ośrodka badawczego trzody chlewnej w celu zapewnienia, że program hodowli duńskiego ośrodka badawczego trzody chlewnej nie zostanie zagrożony.

Płacąc miesięczną opłatę, Wnioskodawca nie uzyskuje żadnego prawa do korzystania z jakichkolwiek praw autorskich, znaków towarowych, sprzętu przemysłowego, handlowego lub naukowego, informacji dotyczących doświadczeń przemysłowych, handlowych lub naukowych Kontrahenta lub duńskiego ośrodka badawczego trzody chlewnej. Wręcz przeciwnie, Wnioskodawca jest zobowiązany ponieść ograniczenia w zakresie przyszłej utylizacji lub odsprzedaży wyprodukowanego potomstwa, kontroli przeprowadzanych przez duński ośrodek badawczy trzody chlewnej, które mają służyć weryfikacji, czy warunki określone w umowie łączącej Wnioskodawcę z Kontrahentem w sprawie umowy o hodowlę z zastosowaniem określonej technologii na materiale hodowlanym kontrahenta i umowy zawierającej ogólne warunki zakupu i sprzedaży pomiędzy stronami są respektowane.

Zdaniem Wnioskodawcy miesięczne opłaty abonamentowe za każdą komercyjną lochę nie wchodzą w zakres definicji opłaty licencyjnej w ramach obowiązującej Konwencji oraz ustawy o CIT, a opłata miesięczna powinna być postrzegana jako wchodząca w skład wynagrodzenia, (część ceny zakupu odpowiedniej ilości produktu) z tego względu nie zachodzą przesłanki art. 12 Konwencji, które nakładają obowiązek pobrania podatku u źródła.

Mając na uwadze powyższe przedmiotowa opłata powinna zostać zakwalifikowana jako zysk przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 7 ust. 1, który stanowi, że „zyski przedsiębiorstwa umawiającego się państwa podlegają opodatkowaniu tylko w tym państwie, chyba że przedsiębiorstwo prowadzi w drugim umawiającym się państwie działalność gospodarczą poprzez położony tam zakład. Jeżeli przedsiębiorstwo wykonuje działalność w ten sposób, to zyski przedsiębiorstwa mogą być opodatkowane w drugim państwie, jednak tylko w takiej mierze, w jakiej można przypisać je temu zakładowi” i wobec braku zakładu Kontrahenta na terytorium Polski, powinny podlegać opodatkowaniu w Danii.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 865 ze zm., dalej: „updop”), podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej - ograniczony obowiązek podatkowy.

W ww. art. 3 ust. 2 updop, wyrażona jest zasada ograniczonego obowiązku podatkowego, w myśl której państwo, na terytorium którego znajduje się źródło uzyskiwania przychodów, ma suwerenne prawo do opodatkowania podmiotów niebędących jej rezydentami podatkowymi w zakresie dochodów uzyskiwanych z takiego źródła.

W stosunku do niektórych dochodów uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podmioty zagraniczne, obowiązek potrącenia podatku od tych dochodów spoczywa na podmiocie polskim dokonującym wypłaty należności będącej źródłem tego dochodu. Takie rodzaje przychodów zostały określone w art. 21 ust. 1 updop.

Art. 21 ust. 1 pkt 1 updop stanowi, że podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, przychodów z odsetek, z praw autorskich lub praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, w tym także środka transportu, urządzenia handlowego lub naukowego, za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how) - ustala się w wysokości 20% przychodów.

Stosownie do art. 21 ust. 2 tej ustawy przepisy ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

W art. 21 updop wymienione zostały określone rodzaje należności wypłacane przez podmioty polskie podmiotom zagranicznym, w przypadku uzyskania których, podmiot zagraniczny podlega opodatkowaniu w Polsce podatkiem dochodowym, a obowiązanym do jego naliczenia, potrącenia i odprowadzenia do urzędu skarbowego jest podmiot polski. Podatek ten nazywany jest podatkiem „u źródła” ze względu na szczególny sposób jego poboru, który dokonywany jest przez polski podmiot wypłacający określone należności na rzecz nierezydenta, w trybie i na zasadach wymienionych w art. 26 updop.

Zgodnie z art. 26 ust. 1 updop, osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące przedsiębiorcami, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz w art. 22 ust. 1, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym obowiązującym u wypłacającego te należności łącznie kwoty 2 000 000 zł na rzecz tego samego podatnika, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 2, 2b i 2d, w dniu dokonania wypłaty zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat, z uwzględnieniem odliczeń przewidzianych w art. 22 ust. 1a-1e. Zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji. Przy weryfikacji warunków zastosowania stawki podatku innej niż określona w art. 21 ust. 1 lub art. 22 ust. 1, zwolnienia lub warunków niepobrania podatku, wynikających z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, płatnik jest obowiązany do dochowania należytej staranności. Przy ocenie dochowania należytej staranności uwzględnia się charakter oraz skalę działalności prowadzonej przez płatnika.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca zawarł umowy z Kontrahentem mającym siedzibę w Danii:

  • umowę dotyczącą sprzedaży i zakupu przez Wnioskodawcę stada hodowlanego do celów hodowlanych (ogólne warunki zakupu i sprzedaży) oraz
  • umowę o hodowlę z zastosowaniem określonej technologii na materiale hodowlanym Kontrahenta.

Mocą umowy dotyczącej sprzedaży i zakupu przez Wnioskodawcę stada hodowlanego do celów hodowlanych, Wnioskodawca oraz Kontrahent ustalili jaką kwotę zapłacą za przewidywaną liczbę świń spełniających określone parametry genetyczne przez okres do 2020 r. (umowa przewiduje cztery rodzaje materiału). Zgodnie z tą umową cena zawiera koszty związane ze świadectwem rodowodowym dla zwierząt rasowych, koszty związane ze świadectwami weterynaryjnymi w Danii, koszty transportu i ubezpieczenie.

Natomiast na mocy umowy o hodowlę z zastosowaniem określonej technologii na dwóch rodzajach materiału hodowlanego Wnioskodawca zobowiązuje się do prowadzenia hodowli zamkniętej w określonych lokalizacjach, których nie może zmieniać bez zgody Kontrahenta (stado jest prowadzone przez Wnioskodawcę na własne ryzyko i rachunek). Wnioskodawca na mocy tej umowy jest zobowiązany płacić Kontrahentowi tytułem hodowli z zastosowaniem określonej technologii wynagrodzenie wynoszące 9,50 euro za każdą komercyjną lochę rocznie (z dostarczonego materiału genetycznego) z czego kwota w wysokości 2,38 euro za komercyjną lochę w stadzie jest płatna z góry co kwartał pod koniec poprzedniego kwartału kalendarzowego. Wnioskodawca w związku z zawartą z duńskim kontrahentem „Umową o hodowlę z zastosowaniem określonej technologii na materiale hodowlanym kontrahenta” zobowiązany jest do prowadzenia hodowli zamkniętej, Umowa ta podlega zasadom, przepisom hodowli i postępowania z nasieniem Kontrahenta w sposób opisany w zasadach i przepisach, które są dostępne na stronie internetowej Kontrahenta.

Kontrahent jest otwarty jeżeli chodzi o udzielanie jakiegokolwiek wsparcia dla Wnioskodawcy, udzielane informacje, wskazówki i wsparcie w większości pokrywają się z informacjami zamieszczonymi na stronie internetowej Kontrahenta. Istotny jest jednak fakt, że bez umów zawartych z Kontrahentem Wnioskodawca nie miałby dostępu do unikalnego materiału genetycznego. Na mocy umów z Kontrahentem Wnioskodawca zobowiązany jest do przestrzegania wszelkiego rodzaju zaleceń w zakresie programu genetycznego stada, co w efekcie pozwala na uzyskanie tak unikalnego materiału genetycznego.

Jak wskazano we wniosku informacje oraz wsparcie jakie otrzymuje od Kontrahenta stanowią know-how. Wnioskodawca nie posiada certyfikatu rezydencji Kontrahenta.

Wątpliwość Wnioskodawcy budzi kwestia, czy miesięczna opłata za każdą komercyjną lochę stanowi należność licencyjną w rozumieniu Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Danii i podlega opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 12 Konwencji i tym samym Wnioskodawca jest zobowiązany do pobrania podatku u źródła.

W tym miejscu należy zauważyć, że zgodnie z art. 12 ust. 3 Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Danii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, sporządzonej w Warszawie dnia 6 grudnia 2001 r. (t.j. Dz.U. z 2003 r., Nr 43 poz. 368 ze zm.), określenie „należności licencyjne” użyte w tym artykule oznacza wszelkiego rodzaju należności płacone za użytkowanie lub prawo do użytkowania wszelkich praw autorskich do dzieła literackiego, artystycznego lub naukowego, włącznie z filmami dla kin, wszelkiego patentu, znaku towarowego, wzoru lub modelu, planu, tajemnicy technologii lub procesu produkcyjnego, jak również za użytkowanie lub prawo do użytkowania jakiegokolwiek urządzenia przemysłowego, handlowego lub naukowego lub za korzystanie z doświadczenia w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej.

Należy zauważyć, że postanowień umów o unikaniu podwójnego opodatkowania nie należy traktować jako wyłącznie obowiązujących Polskę norm międzynarodowego prawa publicznego, gdyż ze względu na szczególny charakter są one przede wszystkim powszechnie obowiązującymi normami naszego wewnętrznego ustawodawstwa podatkowego, których prawidłowe stosowanie wymaga również odniesienia do ustalonych w międzynarodowej pragmatyce zasad, wyrażonych w Komentarzu do Modelowej Konwencji OECD (por. J. Banach, Polskie umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, Wydawnictwo C.H. Beck, Warszawa 2000).

Z punktu 11.1 Komentarza do art. 12 ust. 2 Modelowej Konwencji OECD, wynika, iż „w umowie na zakup know-how jedna ze stron zobowiązuje się do udostępniania drugiej stronie specjalistycznej wiedzy i doświadczeń nieujawnionych publicznie w celu wykorzystania ich na własny rachunek. Uważa się, że udostępniający nie jest zobowiązany do odgrywania jakiejkolwiek roli w trakcie stosowania udostępnianej formuły produkcyjnej ani też nie jest zobowiązany do gwarantowania wyników stosowania tej formuły”.

Nie może zatem budzić wątpliwości, że wymienione w art. 12 ust. 3 Konwencji „informacje dotyczące doświadczenia w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej” należy kwalifikować jako „know-how” w rozumieniu Komentarza.

Pod pojęciem „know-how” należy rozumieć określoną wiedzę o poufnym charakterze, w dziedzinie przemysłowej, handlowej, naukowej lub organizacyjnej. Prawa do korzystania z tej wiedzy mogą być przedmiotem obrotu, między innymi sprzedaży praw, udzielenia licencji. Pojęcie to określa m.in. wiedzę techniczną i specjalne właściwości odkryte przez dany podmiot w rezultacie prowadzonych przez siebie badań, a nieznane konkurencji. „Know-how” można zdefiniować jako pakiet informacji praktycznych, wynikających z doświadczenia i badań, które są niejawne, czyli nie są powszechnie znane lub łatwo dostępne, istotne, czyli ważne i użyteczne z punktu widzenia wytwarzania czy sprzedaży produktów objętych umową oraz zidentyfikowane, czyli opisane w wystarczająco zrozumiały sposób, aby można było sprawdzić, czy spełniają kryteria niejawności i istotności.

Przenosząc powyższe na grunt niniejszej sprawy, należy stwierdzić, że opłaty dokonywane przez Spółkę za każdą komercyjną lochę stanowią należność licencyjną w rozumieniu Konwencji między Rzeczpospolitą Polską a Królestwem Danii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatku od dochodu i majątku. Jak bowiem wskazał sam Wnioskodawca informacje oraz wsparcie jakie otrzymuje od Kontrahenta stanowią know-how. Co więcej, z opisu sprawy jednoznacznie wynika, że ww. opłata jest uiszczana „tytułem hodowli z zastosowaniem określonej technologii (…)”, a „na mocy umów z Kontrahentem Wnioskodawca zobowiązany jest do przestrzegania wszelkiego rodzaju zaleceń w zakresie programu genetycznego stada, co w efekcie pozwala na uzyskanie tak unikalnego materiału genetycznego”. Zatem dokonywane opłaty na rzecz Kontrahenta z tytułu zawartych umów spełniają warunki należności licencyjnych, o których mowa zarówno w art. 12 ust. 3 Konwencji jak i art. 21 ust. 1 pkt 1 updop, który to przepis wprost wymienia przychody z know-how, jako podlegające opodatkowaniu tzw. podatkiem u źródła. Należy jednak zauważyć, że skoro Wnioskodawca nie posiada certyfikatu rezydencji podatkowej Kontrahenta, to zastosowanie stawki podatku wynikającej z umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania zawartej pomiędzy Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Danii zgodnie z art. 26 ust. 1 updop nie jest możliwe.

Tym samym, Spółka jest zobowiązana do poboru i odprowadzenia podatku „u źródła” od uiszczanych opłat, o których mowa we wniosku wg stawki wynikającej z treści art. 21 ust. 1 updop, tj. wg stawki 20%.

Stanowisko Wnioskodawcy należy zatem uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 i § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

  1. z zastosowaniem art. 119a;
  2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
  3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych. Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.


doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj