Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL2-3.4012.328.2019.3.EZ
z 20 września 2019 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 12 czerwca 2019 r. (data wpływu 19 czerwca 2019 r.), uzupełnionym pismem z dnia 1 sierpnia 2019 r. (data wpływu 7 sierpnia 2019 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku z wypłatą przez Spółkę zysków z lat ubiegłych w formie nakładów inwestycyjnych w postaci hal produkcyjnych – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 czerwca 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku z wypłatą przez Spółkę zysków z lat ubiegłych w formie nakładów inwestycyjnych w postaci hal produkcyjnych. Wniosek uzupełniono w dniu 7 sierpnia 2019 r. o doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Od wielu lat Wnioskodawca jest wspólnikiem Spółki (…) nr KRS (…). Na przestrzeni lat Zainteresowany nie wypłacał większości zysków ze Spółki, lokując wygenerowane zyski w inwestycje Spółki. Inwestycje Spółki (hale produkcyjne) realizowane były na gruntach należących do własności Wnioskodawcy (opartej na małżeńskiej wspólności majątkowej). W ewidencjach księgowych inwestycje są własnością Spółki (…). Z cywilistycznego punktu widzenia, co do zasady właścicielem inwestycji wzniesionych na gruntach jest właściciel gruntu. Niemniej, powyższa zasada prawa własności w przypadku ewentualnego sporu własnościowego nie wyklucza roszczenia Spółki wobec właściciela(i) gruntów. Zważywszy na aktualną sytuację gospodarczą Spółki, Wnioskodawca zamierza zrealizować wypracowane na przestrzeni lat zyski i je wypłacić. Formą wypłaty zysków będzie przejęcie nakładów inwestycyjnych -(zrealizowane inwestycje w postaci hal produkcyjnych). W związku z powyższym, przed dokonaniem wyżej opisanych czynności, Wnioskodawca zamierza zgłosić się do Ewidencji Działalności Gospodarczej (CEiDG) jako osoba fizyczna prowadząca działalność gospodarczą oraz złożyć wniosek do właściwego organu podatkowego w przedmiocie rejestracji jako czynnego podatnika od towarów i usług. Następnie (…) wystawi fakturę, gdzie przedmiotem sprzedaży będzie sprzedaż nakładów inwestycyjnych. Czynność prawna będzie odpłatna. Jednocześnie wspólnicy (…) uchwalą wypłatę zysków dla wspólników zgodnie z umową Spółki. Formą zapłaty za wystawioną fakturę na okoliczność sprzedaży nakładów inwestycyjnych będzie kompensata uchwalonej wypłaty dotychczas wypracowanych zysków. Spółka (…) opodatkuje podatkiem VAT transakcję, Wnioskodawca natomiast zadeklaruje prawo do odliczenia podatku VAT.

Pismem z dnia 25 lipca 2019 r., nr 0112-KDIL2-3.4012.328.2019.2.AS tutejszy organ wezwał Zainteresowanego o doprecyzowanie opisu sprawy o następujące informacje:

  1. W jakim zakresie Wnioskodawca będzie prowadził działalność gospodarczą jako osoba fizyczna?
  2. Do wykonywania jakich czynności służyć będą Wnioskodawcy przejęte nakłady inwestycyjne w postaci hal produkcyjnych? Należy opisać i wskazać, czy będą to czynności opodatkowane VAT, zwolnione od VAT czy niepodlegające opodatkowaniu VAT?
  3. Jeżeli będą to czynności opodatkowane VAT i zwolnione od VAT albo opodatkowane VAT, zwolnione od VAT oraz niepodlegające opodatkowaniu VAT, to czy Wnioskodawca będzie miał możliwość przyporządkowania wydatku do poszczególnego rodzaju czynności?
  4. W jaki sposób/do jakich celów Spółka wykorzystywała hale produkcyjne będące przedmiotem planowanej transakcji?
  5. Czy Spółka wykorzystywała ww. hale produkcyjne do działalności gospodarczej opodatkowanej VAT, czy również do innej działalności – należy opisać.
  6. Czy Spółce przysługiwało prawo do odliczenia VAT od wydatków związanych z budową hal?
  7. W jaki sposób w umowie Spółki uregulowana jest kwestia podziału i wypłaty zysku – należy opisać.
  8. Czy wartość nakładów inwestycyjnych (hal produkcyjnych), które Wnioskodawca zamierza nabyć została ustalona w wartości rynkowej?
  9. W związku z zawartą w opisie sprawy informacją o treści: „Na przestrzeni lat nie wypłacałem większości zysków ze spółki, lokując wygenerowane zyski w inwestycje Spółki” należy wskazać:
    1. co należy rozumieć przez stwierdzenie „lokując wygenerowane zyski w inwestycje Spółki” – należy opisać;
    2. jaki okres czasu obejmuje twierdzenie „na przestrzeni lat”?
    3. czy zyski, które Wnioskodawca „lokował w inwestycje Spółki”, stanowią zysk należny Wnioskodawcy określony na podstawie podjętej wówczas uchwały/uchwał wspólników Spółki dotyczących podziału/wypłaty zysku? Kiedy konkretnie podjęte były te uchwały?
  10. Czy w związku z przekazaniem Wnioskodawcy nakładów inwestycyjnych dojdzie do zmniejszenia lub umorzenia jego udziałów w Spółce?

W piśmie z dnia 1 sierpnia 2019 r. – stanowiącym odpowiedź na ww. wezwanie tutejszego organu – Wnioskodawca wskazał, że:

  1. Działalność gospodarcza będzie polegała na komercyjnym wynajmie powierzchni produkcyjnych (hale produkcyjne). Oprócz wynajmu, Wnioskodawca będzie kontynuował działalność jako wspólnik Spółki osobowej (…).
  2. Hale produkcyjne będą wynajmowane dotychczasowemu użytkownikowi, tj. firmie (…). Przedmiot działalności nie ulegnie zmianie – produkcja mebli. Wynajem w całości będzie objęty stawką podstawową VAT (aktualnie 23%). Działalność w hali (produkcja mebli pozostałych – 31.09.Z) objęta jest w całości podatkiem od towarów i usług. Nie przewiduje się przy przedmiotowej działalności (Wnioskodawcy, jak i Spółki) czynności zwolnionych z VAT lub niepodlegających VAT.
  3. Odpowiedź udzielona w Ad 2. – nie przewiduje się sprzedaży zwolnionej VAT lub nieopodatkowanej VAT.
  4. Hale produkcyjne były, są i będą wyłącznie wykorzystywane do produkcji mebli (wg PKD 31.09.Z) oraz do czynności towarzyszącym produkcji mebli, takich jak: magazynowanie, administracja, logistyka, itp. Hale nie były wykorzystywane w innej działalności. Potencjalnie bardzo niska możliwość adaptacji hal do innych form działalności gospodarczej – brak możliwości dostosowania hal np. na potrzeby przemysłu mięsnego, mieszkalnictwa.
  5. Odpowiedź w pkt ad 4. – Spółka wyłącznie wykorzystywała hale do produkcji mebli – sprzedaż mebli w całości opodatkowana VAT.
  6. Tak, przysługiwało prawo odliczenia podatku VAT.
  7. Do końca 2010 r. (….) partycypowali w zysku po 50%.
    Od 2011 r.: (…) po 45%, (…) – 10%.
    Od marca 2019 r.: (…) 40%, (…) 40%, (…) 15%, (…) – 4%, (…) Sp. z o.o. – 1%.
    Brak regulacji w umowie co do sposoby wypłaty zysku.
  8. Nie, wartość nabywanych nakładów inwestycyjnych zostanie ustalona w oparciu o aktualną wycenę księgową, tj. koszt nabycia/wytworzenia pomniejszony o dotychczasowe odpisy amortyzacyjne.
    1. Należy rozumieć, że wypracowane (i opodatkowane) zyski nie były wypłacane wspólnikom, tylko przeznaczane na inwestycje w Spółce.?
    2. Zyski były wypracowane w okresie funkcjonowania Spółki, tj. od 2005 r. do teraz. Najpierw Spółka była prowadzona w formie spółki cywilnej następnie, tj. od 2008 r. w formie spółki jawnej.
    3. Dotychczas podejmowane decyzje w sprawie świadczeń dla wspólników (między innymi wypłat) nie spowodowały wyzerowania środków na koncie w pasywach własnych, tj. tzw. zyskach z lat ubiegłych. Wartości na ww. kontach wyniosły odpowiednio:
      • na koniec 2016 r. = 17 092 359 zł,
      • na koniec 2017 r. = 18 844 656 zł,
      • na koniec 2018 r. = 20 677 477,21 zł.
      Zważywszy na ww. dane, oczywiste jest, że inwestycje zostały zrealizowane między innymi z wypracowanych, opodatkowanych, ale niewypłaconych zysków.
      Na przestrzeni ostatnich lat w Spółce były podjęte następujące uchwały w sprawie wypłaty zysku:
      1. Uchwała (…),
      2. Uchwała nr (…),
      3. Uchwała nr (…),
      4. Uchwała nr (…),
      5. Uchwała nr (…),
      6. Uchwała nr (…),
      7. Uchwała nr (…).
  9. Nie dojdzie do umorzenia udziałów (ściślej wkładów). Dotychczas wspólnicy wnieśli wkłady w wysokości 4 730 957,95 zł. (według bilansu na koniec 2018 r.). Przekazanie tytułem niewypłaconych zysków nakładów inwestycyjnych zostanie sfinansowana z pozycji, o których mowa w pkt 9c), tj. z zysków z lat ubiegłych. Wartość wniesionych wkładów pozostanie niezmieniona.

Poza powyższymi odpowiedziami, Wnioskodawca dopowiada, że planowana transakcja polegająca na przekazaniu nakładów inwestycyjnych będzie transakcją odpłatną – zapłatą będzie kompensata wypracowanych zysków w formie odpowiedniej uchwały z prawnym, jak i historycznym uwzględnieniem zdarzeń księgowych. Transakcja jest całkowicie neutralna podatkowo i nie jest nakierowana na korzyść podatkową. Transakcja jest konieczna z uwagi na zmianę składu osobowego w Spółce. Byłoby sprzeczne z zasadami współżycia społecznego, aby przystępujący nowi wspólnicy (marzec 2019 r.) partycypowali procentowo w majątku Spółki, który powiększany był od 15 lat. Ponadto będące przedmiotem zbycia nakłady inwestycyjne w postaci hal produkcyjnych są wzniesione na gruntach należących do małżeńskiej wspólności majątkowej pierwotnych wspólników (…). Celem transakcji jest uporządkowanie sytuacji prawnej Spółki, jak i relacji pomiędzy wspólnikami.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (pytanie oznaczone we wniosku nr 1).

W zakresie art. 87 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Czy w sytuacji gdy Spółka (…) wystawi fakturę VAT, gdzie przedmiotem sprzedaży będzie sprzedaż nakładów inwestycyjnych (załącznik do faktury szczegółowo wymieniałby zakres rozporządzanych nakładów inwestycyjnych), Wnioskodawca będzie jako czynny podatnik VAT uprawniony do odliczenia podatku od towarów i usług (VAT)?

Zdaniem Wnioskodawcy, w opisanym przypadku przysługiwać mu będzie prawo do odliczenia podatku. Wynika to z zasady neutralności. Spółka (…) naliczy należny, natomiast odbiorcy dostawy przysługiwać będzie prawo do podatku naliczonego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Podstawowe zasady dotyczące odliczenia podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

  1. nabycia towarów i usług,
  2. dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

Z powyższego wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem wiąże się podatek naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, a więc takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Ponadto podkreślić należy, że ustawodawca zapewnił podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jedno z takich ograniczeń zostało wskazane w art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, zgodnie z którym, nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku, gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Oznacza to, że podatnik nie może skorzystać z prawa do odliczenia w odniesieniu do podatku, który jest należny wyłącznie z tego względu, że został wykazany na fakturze w sytuacji, gdy transakcja nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

W tym miejscu należy podkreślić, że aby mogło dojść do odliczenia podatku naliczonego transakcja musi być udokumentowana fakturą wystawioną nabywcy, w której występuje kwota podatku VAT. Oznacza to, że w przypadku transakcji kupna/sprzedaży towarów bądź usług, które nie zostały udokumentowanie fakturą wystawioną nabywcy z wykazanym podatkiem VAT – nie występuje kwota podatku do odliczenia, stąd przepisy dotyczące odliczenia nie mają wówczas zastosowania.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest wspólnikiem Spółki. Na przestrzeni lat Zainteresowany nie wypłacał większości zysków ze Spółki, lokując wygenerowane zyski w inwestycje Spółki. Inwestycje Spółki (hale produkcyjne) realizowane były na gruntach należących do własności Wnioskodawcy (opartej na małżeńskiej wspólności majątkowej). W ewidencjach księgowych inwestycje są własnością Spółki. Z cywilistycznego punktu widzenia, co do zasady właścicielem inwestycji wzniesionych na gruntach jest właściciel gruntu. Niemniej, powyższa zasada prawa własności w przypadku ewentualnego sporu własnościowego nie wyklucza roszczenia Spółki wobec właściciela(i) gruntów. Zważywszy na aktualną sytuację gospodarczą Spółki, Wnioskodawca zamierza zrealizować wypracowane na przestrzeni lat zyski i je wypłacić. Formą wypłaty zysków będzie przejęcie nakładów inwestycyjnych - (zrealizowane inwestycje w postaci hal produkcyjnych). W związku z powyższym, przed dokonaniem wyżej opisanych czynności, Wnioskodawca zamierza zgłosić się do Ewidencji Działalności Gospodarczej (CEiDG) jako osoba fizyczna prowadząca działalność gospodarczą oraz złożyć wniosek do właściwego organu podatkowego w przedmiocie rejestracji jako czynnego podatnika od towarów i usług. Następnie Spółka wystawi fakturę, gdzie przedmiotem sprzedaży będzie sprzedaż nakładów inwestycyjnych. Czynność prawna będzie odpłatna. Jednocześnie wspólnicy Spółki uchwalą wypłatę zysków dla wspólników zgodnie z umową Spółki. Formą zapłaty za wystawioną fakturę na okoliczność sprzedaży nakładów inwestycyjnych będzie kompensata uchwalonej wypłaty dotychczas wypracowanych zysków. Spółka opodatkuje podatkiem VAT transakcję, Wnioskodawca natomiast zadeklaruję prawo do odliczenia podatku VAT. Działalność gospodarcza Wnioskodawcy będzie polegała na komercyjnym wynajmie powierzchni produkcyjnych (hale produkcyjne). Oprócz wynajmu, Wnioskodawca będzie kontynuował działalność jako wspólnik Spółki osobowej. Hale produkcyjne będą wynajmowane dotychczasowemu użytkownikowi. Przedmiot działalności nie ulegnie zmianie - produkcja mebli. Wynajem w całości będzie objęty stawką podstawową VAT. Działalność w hali (produkcja mebli pozostałych – 31.09.Z) objęta jest w całości podatkiem od towarów i usług. Nie przewiduje się przy przedmiotowej działalności (Wnioskodawcy, jak i Spółki) czynności zwolnionych z VAT lub niepodlegających VAT. Hale produkcyjne były, są i będą wyłącznie wykorzystywane do produkcji mebli oraz do czynności towarzyszącym produkcji mebli, takich jak: magazynowanie, administracja, logistyka, itp. Hale nie były wykorzystywane w innej działalności. Potencjalnie bardzo niska możliwość adaptacji hal do innych form działalności gospodarczej – brak możliwości dostosowania hal np. na potrzeby przemysłu mięsnego, mieszkalnictwa. Spółka wyłącznie wykorzystywała hale do produkcji mebli – sprzedaż mebli w całości opodatkowana VAT. Spółce przysługiwało prawo odliczenia podatku VAT od wydatków związanych z budową hali. Wartość nabywanych nakładów inwestycyjnych zostanie ustalona w oparciu o aktualną wycenę księgową tj. koszt nabycia/wytworzenia pomniejszony o dotychczasowe odpisy amortyzacyjne. Wypracowane (i opodatkowane) zyski nie były wypłacane wspólnikom, tylko przeznaczane na inwestycje w Spółce. Zyski były wypracowane w okresie funkcjonowania Spółki tj. od 2005 r. do teraz. Najpierw Spółka była prowadzona w formie spółki cywilnej następnie tj. od 2008 r. w formie spółki jawnej. Dotychczas podejmowane decyzje w sprawie świadczeń dla wspólników (między innymi wypłat) nie spowodowały wyzerowania środków na koncie w pasywach własnych tj. tzw. zyskach z lat ubiegłych. Inwestycje zostały zrealizowane między innymi z wypracowanych, opodatkowanych, ale niewypłaconych zysków. Nie dojdzie do umorzenia udziałów Wnioskodawcy w związku z przekazaniem mu nakładów inwestycyjnych. Przekazanie tytułem niewypłaconych zysków nakładów inwestycyjnych zostanie sfinansowana z zysków z lat ubiegłych. Wartość wniesionych wkładów pozostanie niezmieniona.

W analizowanej sprawie wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku z wypłatą przez Spółkę zysków z lat ubiegłych w formie nakładów inwestycyjnych w postaci hal produkcyjnych.

Aby odpowiedzieć na wątpliwości Wnioskodawcy w pierwszej kolejności należy wyjaśnić co następuje.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ustawy).

Z treści art. 7 ust. 1 ustawy wynika, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

  1. przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie;
  2. wydanie towarów na podstawie umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze zawartej na czas określony lub umowy sprzedaży na warunkach odroczonej płatności, jeżeli umowa przewiduje, że w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tą umową lub z chwilą zapłaty ostatniej raty prawo własności zostanie przeniesione;
  3. wydanie towarów na podstawie umowy komisu: między komitentem a komisantem, jak również wydanie towarów przez komisanta osobie trzeciej;
  4. wydanie towarów komitentowi przez komisanta na podstawie umowy komisu, jeżeli komisant zobowiązany był do nabycia rzeczy na rachunek komitenta;
  5. ustanowienie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego, ustanowienie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu oraz przekształcenie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego na spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, a także ustanowienie na rzecz członka spółdzielni mieszkaniowej odrębnej własności lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu oraz przeniesienie na rzecz członka spółdzielni własności lokalu lub własności domu jednorodzinnego;
  6. oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste;
  7. zbycie praw, o których mowa w pkt 5 i 6.

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa o podatku od towarów i usług zalicza do grona usług każde świadczenie niebędące dostawą towarów. Z powyższego jednoznacznie wynika, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług, pod warunkiem, że są one realizowane przez podatników w rozumieniu ustawy i wykonywane w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy dla uznania, że świadczenie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług bezwzględnym warunkiem jest „odpłatność” za daną czynność.

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym i odbiorcą, a w zamian za wykonanie świadczenia zostaje wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczeniem i przekazanym za nie wynagrodzeniem. Wypłacający wynagrodzenie otrzymuje w zamian świadczenie przynoszące mu korzyść.

Odpłatność oznacza wykonanie czynności (dostawy towarów oraz świadczenia usług) za wynagrodzeniem. W znaczeniu potocznym wynagrodzenie to zapłata za pracę, należność, a także odszkodowanie, nagroda. Natomiast odpłatny to taki, który wymaga zapłacenia, zwrotu kosztów, płatny.

Powyższa analiza prowadzi do wniosku, że istotną cechą wynagrodzenia jest istnienie bezpośredniego związku pomiędzy dostawą towarów lub świadczeniem usług i otrzymaną zapłatą.

Należy stwierdzić, że czynności co do zasady podlegają opodatkowaniu jedynie wtedy, gdy zostały wykonane odpłatnie. Czynność można uznać za dokonaną odpłatnie, gdy istnieje bezpośrednia i jasno zindywidualizowana korzyść po stronie dostawcy towaru lub świadczącego usługę.

Wskazać należy, że opodatkowaniu, co do zasady, podlegają czynności odpłatne, przy czym odpłatność za czynności dostawy towarów lub świadczenia usług nie musi mieć postaci pieniężnej. Odpłatność, jako świadczenie wzajemne, może również przybrać postać rzeczową, np. zapłata w innym towarze lub usłudze, albo mieszaną – zapłata w części pieniężna i w części rzeczowa. Innymi słowy, dla uznania czynności za odpłatną, wystarczające jest, by istniała możliwość określenia ceny wyrażonej w pieniądzu w stosunku do świadczenia wzajemnego stanowiącego wynagrodzenie za tę czynność.

Kolejnym czynnikiem decydującym o tym, czy mamy do czynienia z wynagrodzeniem jest określenie, czy wynagrodzenie takie było należne z tytułu danego świadczenia. Czynność opodatkowana powstaje bowiem wyłącznie w związku z zaistnieniem stosunku prawnego określonego umową między stronami. Zatem wystąpić musi bezpośredni i niezbędny związek pomiędzy wykonywanymi czynnościami i wysokością otrzymanego wynagrodzenia oparty o relacje cywilnoprawne pomiędzy podmiotami i jednocześnie wynagrodzenie to może być wyrażone w pieniądzu.

W związku z powyższym czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Należy wskazać, że kwestia odpłatności była wielokrotnie przedmiotem rozstrzygnięć Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. I tak, w wyroku z dnia 15 lipca 1982 r. w sprawie Hong-Kong Trade Development Council, TSUE stwierdził, że wskazane w sprawie czynności podlegają opodatkowaniu jedynie wtedy, gdy zostały wykonane odpłatnie. Analizując głębiej ten problem TSUE w wyroku z dnia 8 marca 1988 r. w sprawie C-102/86 Apple and Pear Development Council stwierdził, że czynność można uznać za dokonaną odpłatnie, gdy istnieje bezpośrednia i jasno zindywidualizowana korzyść po stronie dostawcy towaru lub usługi, a ponadto odpłatność za otrzymane świadczenie (towar lub usługę) pozostaje w bezpośrednim związku z czynnością, która miałaby być opodatkowana tym podatkiem.

Pojęcie „odpłatności” pojawiło się również w orzeczeniu z dnia 5 lutego 1981 r. C-154/80, które zapadło na tle przepisów I Dyrektywy VAT z dnia 11 kwietnia 1967 r. w sprawie harmonizacji przepisów Państw Członkowskich w zakresie podatków obrotowych (67/227/EWEC). Trybunał wskazał, że termin „zapłata” stanowi integralną część przepisów prawa wspólnotowego, które nie odwołuje się do prawa państw członkowskich dla ustalenia jego znaczenia i zakresu.

Stąd też wykładnia tego wyrażenia nie może być pozostawiona dyskrecjonalnemu władztwu każdego państwa członkowskiego. Ponadto Trybunał przypomniał, że świadczenie podlega opodatkowaniu jedynie w wypadku, gdy podstawę opodatkowania stanowi świadczenie wzajemne otrzymane przez świadczącego usługę. Musi również istnieć możliwość wyrażenia w pieniądzu wartości tego świadczenia wzajemnego. W końcu – jak wskazał Trybunał – świadczenie wzajemne musi stanowić pewną wartość subiektywną, gdyż podstawą opodatkowania jest świadczenie wzajemne rzeczywiście otrzymane, nie zaś wartość otrzymana według kryteriów obiektywnych.

Na uwagę zasługuje tutaj orzeczenie w sprawie C-16/93 pomiędzy R. J. Tolsma a Inspecteur der Omzetbelasting Leeuwarden (Holandia), gdzie Trybunał zauważył, że czynność „podlega opodatkowaniu wyłącznie wtedy, gdy istnieje związek prawny między usługodawcą i usługobiorcą, w ramach którego następuje świadczenie wzajemne, przy czym wynagrodzenie otrzymane przez usługodawcę stanowi wartość faktycznie przekazaną w zamian za usługi świadczone na rzecz usługobiorcy”.

Bezpośredni związek pomiędzy dostawą towarów lub świadczeniem usług, a otrzymanym wynagrodzeniem istnieje wówczas, gdy jest możliwe zidentyfikowanie bezpośredniej i jasno zindywidualizowanej korzyści na rzecz dostawcy towaru lub świadczącego usługę oraz gdy świadczenie wzajemne pozostaje w bezpośrednim związku ze świadczeniem dokonanej czynności.

Podkreślić jednak należy, że zgodnie z unormowaniami zawartymi w art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2 ustawy, w pewnych, ściśle określonych przypadkach, również nieodpłatne przekazanie towarów i nieodpłatne świadczenie usług należy uznać za spełniające definicję odpłatnej dostawy towarów lub odpłatnego świadczenia usług, które na podstawie art. 5 ust. 1 podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

I tak, na mocy art. 7 ust. 2 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

  1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
  2. wszelkie inne darowizny

− jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Z powołanego wyżej art. 7 ust. 2 ustawy wynika, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają wszelkie nieodpłatne przekazania towarów pod warunkiem, że podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Niespełnienie powyższego warunku jest podstawą do traktowania nieodpłatnego przekazania towarów, jako czynności wyłączonej spod zakresu działania ustawy o podatku od towarów i usług, bez względu na cel, na który zostały przekazane.

Natomiast w myśl art. 8 ust. 2 ustawy, za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

  1. użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych;
  2. nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.

Dla stwierdzenia, czy konkretne nieodpłatne świadczenie usług podlega opodatkowaniu na mocy cytowanego wyżej art. 8 ust. 2 ustawy istotne jest ustalenie celu takiego świadczenia. Aby nieodpłatne świadczenie uznać za odpłatne świadczenie usług, tj. za podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT, musi być ono świadczone na cele inne niż działalność gospodarcza podatnika. Przez świadczenie usług niezwiązanych z prowadzeniem przedsiębiorstwa należy rozumieć takie świadczenie usług, które odbywa się bez związku z potrzebami prowadzonej działalności. Opodatkowaniu podlegają te nieodpłatne usługi, które nie mają związku z prowadzoną działalnością, a więc nie mają wpływu na przyszłe obroty przedsiębiorstwa, jego zyski, wizerunek, odbiór przez kontrahentów. Natomiast przez usługi związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa należy rozumieć te usługi, które są wykonywane nieodpłatnie w związku z potrzebami prowadzonej działalności gospodarczej podmiotu, potrzebami związanymi z funkcjonowaniem prowadzonego przedsiębiorstwa/działalności gospodarczej.

Jeżeli więc nieodpłatne świadczenie będzie się wpisywało w cel prowadzonej działalności gospodarczej, wtedy przesłanka uznania takiej nieodpłatnej czynności za odpłatne świadczenie usług, podlegające opodatkowaniu, nie zostanie spełniona. Stwierdzenie takie uzależnione jednak jest od konkretnych okoliczności jakie w danej sprawie występują.

Ponadto należy wskazać, że główną kwestią dla zastosowania przywołanego powyżej przepisu art. 8 ust. 2 ustawy jest ustalenie także czy w omawianej sytuacji występuje prawo do odliczenia podatku naliczonego. Takie podejście znajduje potwierdzenie w opinii Rzecznika Generalnego z dnia 23 października 2008 r. w sprawie C-371/07, w punkcie 40 ww. opinii, który stwierdził, że „(...) możliwość odliczenia podatku naliczonego stanowi wyraźną przesłanką jedynie dla zastosowania art. 5 ust. 6 lub art. 6 ust. 2 lit. a), jednakże sądzę, że w art. 6 ust. 2 lit. b ma charakter bezwzględnie dorozumiany. Nie ma w tym przypadku charakteru wyraźnego zasadniczo z uwagi na to, że przepis ten odnosi się głównie do usług świadczonych przez pracowników, a koszty pracowników (w formie wynagrodzenia) nie są obciążone podatkiem VAT. Jednakże w przypadku, gdy kompleksowa dostawa winna być sklasyfikowana, jako dostawa usług, wykorzystane towary zazwyczaj będą podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT, a podstawą opodatkowania w odniesieniu do wszystkich transakcji wymienionych w art. 6 ust. 2 stanowi: »suma wydatków poniesionych przez podatnika na wykonanie usług« ( art. 11 część A ust. 1 lit. c) ). Objęcie tą podstawą opodatkowania kosztu dostaw, od których podatek naliczony nie podlegał odliczeniu, byłoby sprzeczne nie tylko z systematyką art. 5 ust. 6 i art. 6 ust. 2 w całości, ale również z fundamentalną zasadą neutralności podatku VAT dla podatników.”

Mając, zatem na uwadze powyższe uznać należy, że w przypadku nieodpłatnego świadczenia usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkiego innego nieodpłatnego świadczenia usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, jeżeli podatnikowi przysługiwałoby prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, wówczas zastosowanie znajdzie art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy.

W tym miejscu należy zaznaczyć, że tworzenie, organizację, funkcjonowanie, rozwiązywanie, łączenie, podział i przekształcanie spółek handlowych regulują przepisy ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (Dz. U. z 2019 r., poz. 505, z późn. zm.), zwanej dalej K.s.h. (art. 1 § 1 K.s.h.).

W myśl art. 1 § 2 K.s.h., spółkami handlowymi są: spółka jawna, spółka partnerska, spółka komandytowa, spółka komandytowo-akcyjna, spółka z ograniczoną odpowiedzialnością i spółka akcyjna.

Jak stanowi art. 50 § 1 K.s.h., udział kapitałowy wspólnika odpowiada wartości rzeczywiście wniesionego wkładu.

Każdy wspólnik ma prawo do równego udziału w zyskach i uczestniczy w stratach w tym samym stosunku bez względu na rodzaj i wartość wkładu (art. 51 § 1 K.s.h).

Zgodnie z art. 52 § 1 K.s.h., wspólnik może żądać podziału i wypłaty całości zysku z końcem każdego roku obrotowego.

Cytowane powyżej przepisy nie przewidują możliwości wyłączenia wspólnika z udziału w zyskach spółki oraz nie precyzują formy wypłaty zysku.

Zasadą jest, że udział powinien być wypłacony w pieniądzu. Jednak w przypadku zgodnego działania wszystkich wspólników spółki jawnej, wypłata udziału kapitałowego może nastąpić poprzez wydanie nabytych lub wytworzonych w trakcie trwania spółki środków trwałych i innych składników majątku w naturze.

Zatem z powyższych przepisów wynika, że wypłata z zysku jest formą partycypowania przez udziałowca w zysku rocznym spółki. Wypłata ta jest jednostronnym świadczeniem spółki na rzecz udziałowca.

Jak wynika z opisu sprawy wspólnicy Spółki jawnej, w której Wnioskodawca ma udział, podejmą uchwałę o wypłacie zysków z lat ubiegłych zgodnie z umową Spółki. W analizowanym przypadku formą wypłaty zysków będzie przejęcie przez Wnioskodawcę nakładów inwestycyjnych (zrealizowane przez Spółkę inwestycje w postaci hal produkcyjnych). Tym samym, należy stwierdzić, że w analizowanym przypadku czynność wypłaty przez Spółkę Wnioskodawcy zysku z lat ubiegłych w formie niepieniężnej polegająca na przeniesieniu prawa do nakładów inwestycyjnych w formie hal produkcyjnych, stanowi świadczenie, które ma charakter nieodpłatny. Po stronie Wnioskodawcy otrzymującego nakłady w postaci hal produkcyjnych brak jest bowiem świadczenia zwrotnego na rzecz Spółki.

W analizowanej sprawie istotne jest to, że Inwestycje Spółki (hale produkcyjne) realizowane były na gruntach należących do własności Wnioskodawcy (opartej na małżeńskiej wspólności majątkowej).

Na podstawie art. 46 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2019 r., poz. 1145), zwanej dalej k.c., nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.

Z powyższej definicji wynika, że na gruncie polskiego prawa można wyodrębnić trzy rodzaje nieruchomości w sensie prawnym:

  • grunty (stanowiące część powierzchni ziemskiej),
  • budynki trwale z gruntem związane (tzw. nieruchomości budynkowe),
  • części tych budynków (tzw. nieruchomości lokalowe).

Stosownie natomiast do treści art. 47 § k.c., część składowa rzeczy nie może być odrębnym przedmiotem własności i innych praw rzeczowych.

Z kolei zgodnie z § 2 cyt. przepisu, częścią składową rzeczy jest wszystko, co nie może być od niej odłączone bez uszkodzenia lub istotnej zmiany całości albo bez uszkodzenia lub istotnej zmiany przedmiotu odłączonego.

W myśl § 3 powołanego przepisu, podmioty połączone z rzeczą tylko dla przemijającego użytku nie stanowią jej części składowych.

Jak stanowi art. 48 k.c., z zastrzeżeniem wyjątków w ustawie przewidzianych, do części składowych gruntu należą w szczególności budynki i inne urządzenia trwale z gruntem związane, jak również drzewa i inne rośliny od chwili zasadzenia lub zasiania.

Z punktu widzenia prawa cywilnego, nakłady poniesione na nieruchomości (np. wybudowanie budynku lub budowli oraz ulepszenie i modernizacja istniejących budynków lub budowli), stanowią część składową gruntu i tym samym własność właściciela gruntu. Wszystko to, co zostało trwale z gruntem złączone, stanowi bowiem jego część składową. W związku z tym w sytuacji, gdy Spółka zrealizowała inwestycje w postaci hal produkcyjnych na gruntach należących do Wnioskodawcy, tj. poniosła nakłady na majątku, który nie stanowi jej własności, nakłady te stały się częścią nieruchomości i przypadły właścicielowi – Wnioskodawcy.

W świetle powyższych przepisów należy zwrócić uwagę, że nakłady jakie zostały poniesione przez Spółkę na gruntach należących do Wnioskodawcy nie będą stanowić dostawy towarów w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy (tj. w szczególności rzeczy oraz ich części). Przedmiotem zbycia będą poniesione nakłady stanowiące inwestycję w nieruchomości. W konsekwencji, w przypadku przeniesienia nakładów inwestycyjnych przez Spółkę na rzecz Wnioskodawcy, nie będzie dochodzić do przeniesienia prawa do dysponowania towarami jak właściciel. Biorąc pod uwagę powołane wcześniej regulacje ustawy należy w związku z tym przyjąć, że przeniesienie nakładów poniesionych przez Spółkę na nieruchomości Wnioskodawcy nie będzie stanowić dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy, gdyż nie mamy tu do czynienia z odrębną rzeczą, która mogłaby stanowić towar.

Niemiej jednak podmiot, który poniósł nakłady, dysponuje pewnym prawem do poniesionych nakładów i może to prawo przenieść na rzecz innego podmiotu. Wskazać zatem należy, że nakład jest prawem majątkowym, które może być przedmiotem obrotu gospodarczego.

W rozpatrywanej sprawie skoro wypłata zysków z lat ubiegłych przez Spółkę nastąpi w formie niepieniężnej poprzez przeniesienie na rzecz wspólnika nakładów inwestycyjnych w postaci hal produkcyjnych, to w tej sytuacji, będziemy mieli do czynienia z nieodpłatnym świadczeniem usług, która to czynność przy spełnieniu warunków wskazanych w art. 8 ust. 2 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

W analizowanej sprawie trzeba mieć na względzie fakt, że jak wskazano wcześniej – opisana transakcja będzie nieodpłatna.

W tym miejscu należy przywołać zasady dotyczące wystawiania faktur, które zostały uregulowane w Dziale XI – Dokumentacja, w Rozdziale 1 – Faktury, ustawy.

Stosownie do art. 106a ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2014 r., przepisy niniejszego rozdziału stosuje się do:

  1. sprzedaży, z wyjątkiem przypadków, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4 i 5 oraz ust. 1a, w których usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego i faktura dokumentująca te transakcje nie jest wystawiana przez usługobiorcę lub nabywcę towarów w imieniu i na rzecz usługodawcy lub dokonującego dostawy towarów;
  2. dostawy towarów i świadczenia usług dokonywanych przez podatnika posiadającego na terytorium kraju siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, z którego dokonywane są te czynności, a w przypadku braku na terytorium kraju siedziby działalności gospodarczej oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej – posiadającego na terytorium kraju stałe miejsce zamieszkania albo zwykłe miejsce pobytu, z którego dokonywane są te czynności, w przypadku gdy miejscem świadczenia jest terytorium:
    1. państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, a osobą zobowiązaną do zapłaty podatku od wartości dodanej jest nabywca towaru lub usługobiorca i faktura dokumentująca te czynności nie jest wystawiana przez tego nabywcę lub usługobiorcę w imieniu i na rzecz podatnika,
    2. państwa trzeciego.

Zgodnie z art. 2 pkt 31 ustawy, przez fakturę rozumie się dokument w formie papierowej lub w formie elektronicznej zawierający dane wymagane ustawą i przepisami wydanymi na jej podstawie.

Zgodnie z art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

Natomiast w myśl art. 2 pkt 22 ustawy, sprzedaż to odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

W tym miejscu należy zaznaczyć, że powyższe przepisy (tj. art. 106a i art. 106b ustawy) obowiązują od dnia 1 stycznia 2014 r. Do dnia 31 grudnia 2013 r., kwestie dotyczące dokumentowania nieodpłatnych wydań towarów, o których mowa w art. 7 ust. 2 ustawy, regulował przepis art. 106 ust. 7 ustawy, zgodnie z którym w przypadku czynności wymienionych w art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca, oraz świadczenia usług, dla którego podatnikiem jest ich usługobiorca, mogą być wystawiane faktury wewnętrzne; za dany okres rozliczeniowy podatnik może wystawić jedną fakturę dokumentującą te czynności dokonane w tym okresie. Faktury wewnętrzne mogą być również wystawiane dla udokumentowania zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze.

Odejście od sposobu dokumentowania czynności wskazanych w przepisie art. 106 ust. 7 ustawy (uchylonym z dniem 1 stycznia 2014 r.) fakturami wewnętrznymi oznacza możliwość prowadzenia przez podatnika dowolnej dokumentacji, która takie czynności będzie odzwierciedlać.

Obowiązujące obecnie przepisy nie nakładają na podatników żadnych formalnych obowiązków w zakresie dokumentowania fakturami nieodpłatnych dostaw towarów. Co więcej, z art. 106a pkt 1 w powiązaniu z art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy wynika, że fakturę wystawia się, jeśli dokumentuje ona sprzedaż (rozumianą m.in. jako odpłatna dostawa towarów). Przepis art. 8 ust. 2 ustawy zrównuje nieodpłatne świadczenie usług z odpłatnym świadczeniem usług, jednak tylko dla celów opodatkowania. Opisana we wniosku czynność przeniesienia na Wnioskodawcę nakładów inwestycyjnych w postaci hal produkcyjnych nie wypełni jednak definicji sprzedaży, gdyż mimo że dochodzi do świadczenia, to nie dochodzi do odpłatności ze strony Wnioskodawcy. Zainteresowany otrzymujący ww. nakłady nieodpłatnie od Spółki nie poniesie ciężaru ekonomicznego podatku od towarów i usług.

W związku z tym należy stwierdzić, że Spółka nie będzie mogła udokumentować przeniesienia nakładów inwestycyjnych w postaci hal produkcyjnych na rzecz Wnioskodawcy fakturą, gdyż świadczenie to będzie nieodpłatne. Jak wynika z powyższych przepisów, podatnik dokumentuje fakturą m.in. odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług (sprzedaż). Nieodpłatna dostawa towarów i nieodpłatne świadczenie usług nie spełniają natomiast definicji sprzedaży, a tym samym nie mogą być dokumentowane fakturą.

W odniesieniu do kwestii prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku z nabyciem nakładów inwestycyjnych w postaci hal produkcyjnych przez Wnioskodawcę należy przede wszystkim mieć na względzie, że Spółka nie będzie uprawniona do wystawienia na rzecz Wnioskodawcy faktury z tytułu nieodpłatnego przeniesienia nakładów inwestycyjnych, a Wnioskodawca nie poniesie ciężaru ekonomicznego podatku od towarów i usług przy nabyciu tych nakładów. Oznacza to, że w analizowanej sytuacji w ogóle nie wystąpi zdefiniowana w art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy kwota podatku naliczonego, który zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy mógłby podlegać odliczeniu przez Wnioskodawcę.

Należy przy tym podkreślić, że umożliwienie podatnikowi odliczenia podatku uiszczonego przez podmiot dokonujący nieodpłatnego świadczenia usług byłoby sprzeczne z zasadami konstrukcyjnymi podatku VAT. Podstawową zasadą systemową tego podatku jest jego neutralność dla podatnika przejawiająca się w ten sposób, że podatek obciąża finalnego odbiorcę, czyli konsumenta. Jak wynika z orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (np. w sprawie C-438/09) ustanowiony system odliczeń w VAT ma na celu całkowite uwolnienie przedsiębiorcy od ciężaru podatku VAT podlegającego zapłacie lub uiszczonego w ramach jego całej działalności gospodarczej (pkt 24). W przypadku czynności nieodpłatnych, w sytuacji gdy podlegają one opodatkowaniu VAT, do zapłaty podatku jest zobowiązany dostawca towaru lub świadczący usługę. Nabywca nie ponosi w tym przypadku żadnych kosztów, w tym nie ponosi ciężaru tego podatku, nie ma zatem podstaw do odliczania przez niego VAT rozliczonego przez dokonującego nieodpłatnej dostawy towarów lub nieodpłatnego świadczenia usług (odliczenie VAT stanowiłoby dla otrzymującego składniki majątku nieuzasadnioną korzyść).

W konsekwencji, w świetle powołanych przepisów należy stwierdzić, że Wnioskodawcy nie będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego w związku z wypłatą przez Spółkę zysków z lat ubiegłych w formie nakładów inwestycyjnych w postaci hal produkcyjnych, bowiem wypłata zysków przez Spółkę stanowić będzie nieodpłatne świadczenie, które nie będzie stanowić sprzedaży i nie będzie podlegać dokumentowaniu fakturą. Konsekwentnie, Wnioskodawca nie będzie w posiadaniu dokumentu – faktury, z której wynikałby podatek naliczony w rozumieniu art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy oceniono jako nieprawidłowe.

Należy podkreślić, że zgodnie z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek Zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

W związku z tym tutejszy organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy, bądź we własnym stanowisku, które nie zostały objęte pytaniem, nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź straci swą aktualność.

Ponadto tutejszy organ informuje, że w niniejszej interpretacji załatwiono wniosek w części dotyczącej zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku z wypłatą przez Spółkę zysków z lat ubiegłych w formie nakładów inwestycyjnych w postaci hal produkcyjnych. Natomiast, w kwestii dotyczącej zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

  1. z zastosowaniem art. 119a;
  2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
  3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.


doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj