Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB4.4015.102.2019.2.JKU
z 2 października 2019 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2019 r., poz. 900, ze zm.) – Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 8 sierpnia 2019 r. (data wpływu – 19 sierpnia 2019 r.), uzupełnionym 23 oraz 24 września 2019 r., o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie skutków podatkowych planowanego działu spadku i sprzedaży udziału we współwłasności nieruchomości – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 sierpnia 2019 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie m.in. skutków podatkowych planowanego działu spadku i sprzedaży udziału we współwłasności nieruchomości.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, w związku z czym w piśmie z 12 września 2019 r., znak: 0111-KDIB4.4015.95.2019.1.JKU, 0111-KDIB4.4015.102.2019.1.JKU wezwano do jego uzupełnienia. Wniosek uzupełniono 23 września 2019 r. (data wpływu opłaty) oraz 24 września 2019 r. (data wpływu pisma).

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Ojciec Wnioskodawcy był właścicielem nieruchomości ziemskiej („Nieruchomość”). Wojewódzki Urząd Ziemski orzeczeniem z 1946 r. („Orzeczenie z 1946 r.”) uznał, że Nieruchomość nie podpada pod działanie art. 2 ust. 1 lit. e) Dekretu Polskiego Komitetu Wyzwolenia Narodowego z 6 września 1944 r. o przeprowadzeniu reformy rolnej („Dekret PKWN”). W 1950 r. Minister Rolnictwa i Reform Rolnych uchylił Orzeczenie z 1946 r. i uznał, że należąca do ojca Wnioskodawcy Nieruchomość przeszła na własność Skarbu Państwa w 1944 r., na cele reformy rolnej, zgodnie z treścią art. 2 ust. 1 lit. e) Dekretu PKWN („Orzeczenie o wywłaszczeniu”).

Ojciec Wnioskodawcy zmarł w 1969 r. Uprawnienie spadkobierców, w tym Wnioskodawcy, do spadku po zmarłym ojcu Wnioskodawcy potwierdza, wydane w 1996 r., postanowienie Sądu Rejonowego o stwierdzeniu nabycia spadku.

Wnioskodawca i pozostali spadkobiercy (bezpośredni i pośredni) uprawnieni do dziedziczenia po zmarłym ojcu Wnioskodawcy ubiegali się o przywrócenie prawa własności Nieruchomości w drodze postępowania administracyjnego. Po przeprowadzeniu postępowania nadzorczego Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej decyzją wydaną w 1996 r. odmówił stwierdzenia nieważności Orzeczenia o wywłaszczeniu („Decyzja z 1996 r.”).

W 2013 r. Wnioskodawca zwrócił się o stwierdzenie nieważności powyższej Decyzji z 1996 r. Decyzją Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi wydaną w 2016 r. („Decyzja z 2016 r.”) stwierdzono nieważność Decyzji z 1996 r. Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi w 2016 r., ze względów formalnych, stwierdził z urzędu nieważność Decyzji z 2016 r., po czym wniosek Wnioskodawcy z 2013 r. został ponownie rozpatrzony. Decyzją z 2017 r. Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi ponownie stwierdził nieważność Decyzji z 1996 r. Wskutek stwierdzenia nieważności Decyzji z 1996 r. zaszła konieczność ponownego rozpatrzenia sprawy z wniosku Wnioskodawcy o stwierdzenie nieważności Orzeczenia o wywłaszczeniu z 1950 r.

W 2018 r. Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi wydał decyzję administracyjną (dalej: „Decyzja”), w której:

  • stwierdził nieważność Orzeczenia o wywłaszczeniu z 1950 r.;
  • w zakresie w jakim nie stwierdził nieważności z uwagi na wystąpienie nieodwracalnych skutków prawnych stwierdził, że Orzeczenie o wywłaszczeniu zostało wydane z naruszeniem prawa.

Oznacza to, że w mocy pozostaje Orzeczenie z 1946 r.

Spadkobiercy planują dokonać umownego działu spadku przed notariuszem, w ramach którego Wnioskodawcy przypadnie w Nieruchomości udział mniejszy od przysługującego mu udziału w spadku, przy czym nie otrzyma dopłaty, spłaty lub innego świadczenia.

Na mocy Decyzji, postanowienia o stwierdzeniu nabycia spadku, które Wnioskodawca uzyskał w 1996 r. oraz umowy o dział spadku, Wnioskodawca i pozostali adresaci Decyzji będący spadkobiercami (bezpośrednio lub pośrednio) ojca Wnioskodawcy planują dokonać wpisu prawa własności Nieruchomości w księdze wieczystej prowadzonej dla Nieruchomości odnośnie do tej części Nieruchomości, w stosunku do której zachodzą odwracalne skutki prawne.

Aktualnie, odnośnie do Nieruchomości:

  • nieodwracalne skutki prawne zachodzą w stosunku do części Nieruchomości stanowiącej własność osób fizycznych oraz w części stanowiącej obecnie drogi;
  • odwracalne skutki prawne zachodzą w stosunku do części Nieruchomości stanowiących własność Skarbu Państwa i jednostek samorządu terytorialnego, które nabyły nieruchomość nie w drodze umów cywilnoprawnych.

Po dokonaniu wpisu prawa własności Nieruchomości do księgi wieczystej w części w jakiej stwierdzono nieważność Orzeczenia o wywłaszczeniu („Część Nieruchomości”), Wnioskodawca wraz z pozostałymi spadkobiercami zamierzają dokonać sprzedaży – każdy swojego udziału we współwłasności Części Nieruchomości.

Na Część Nieruchomości składają się grunty sklasyfikowane w ewidencji gruntów i budynków jako użytki rolne oraz lasy.

W związku z powyższym opisem zadano po przeformułowaniu następujące pytania:

  1. Czy w opisanym stanie faktycznym na Wnioskodawcy spoczywa obowiązek zgłoszenia i/lub opodatkowania spadku lub restytucji prawa własności Części Nieruchomości podatkiem od spadków i darowizn?
  2. Czy w opisanym stanie faktycznym – w związku z zaistniałymi i planowanymi zdarzeniami – nie dojdzie w przyszłości do powstania na nowo obowiązku podatkowego, a także potencjalnie zobowiązania podatkowego u Wnioskodawcy w podatku od spadków i darowizn z uwagi na to, że zgodnie z przepisami obowiązek podatkowy nie może powstać na nowo?
  3. Czy w opisanym stanie faktycznym – w związku z zaistniałymi i planowanymi zdarzeniami – nie dojdzie w przyszłości do powstania zobowiązania podatkowego z uwagi na upływ terminu do wydania przez organ podatkowy decyzji ustalającej zobowiązanie podatkowe (przedawnienie) od dnia powstania obowiązku podatkowego?

Zdaniem Wnioskodawcy, w opisanym stanie faktycznym na Wnioskodawcy nie spoczywa obowiązek zgłoszenia lub opodatkowania spadku lub restytucji prawa własności Części Nieruchomości podatkiem do spadków i darowizn. W związku z zaistniałymi i planowanymi zdarzeniami nie dojdzie w przyszłości do powstania na nowo obowiązku podatkowego, a także potencjalnie zobowiązania podatkowego u Wnioskodawcy lub pozostałych spadkobierców w podatku od spadków i darowizn, z uwagi na to, że zgodnie z przepisami obowiązek podatkowy nie może powstać na nowo. W opisanym stanie faktycznym – w związku z zaistniałymi i planowanymi zdarzeniami – nie dojdzie także w przyszłości do powstania zobowiązania podatkowego z uwagi na upływ terminu do wydania przez organ podatkowy i doręczenia Wnioskodawcy decyzji ustalającej (przedawnienie).

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn podatkowi od spadków i darowizn podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium RP lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium RP, m.in. tytułem dziedziczenia.

Przywołując treść art. 922 § 1, art. 924 oraz art. 925 Kodeksu cywilnego oraz powołując się na piśmiennictwo, Wnioskodawca wskazał, że stwierdzenie nabycia spadku [w drodze postanowienia wydanego przez sąd] i notarialne poświadczenie dziedziczenia mają charakter deklaratywny. Spadkobiercy wchodzą w całą „sytuację” prawną poprzednika prawnego, w tym nabycie nie tylko praw podmiotowych przysługujących poprzednikowi, ale również jego obowiązków.

Prawa majątkowe dziedziczone przez spadkobierców obejmowały roszczenie o zwrot Nieruchomości. Oznacza to, że roszczenie, a nie Nieruchomość było przedmiotem spadkobrania. Obowiązek podatkowy w podatku od spadków i darowizn powstał zatem z tytułu dziedziczenia prawa majątkowego w 1996 r.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy o zmianie ustawy o podatku od spadków i darowizn oraz ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych (dalej: „Ustawa zmieniająca”), do nabycia własności rzeczy lub praw majątkowych, które nastąpiło przed dniem wejścia w życie Ustawy zmieniającej, stosuje się przepisy ustawy o podatku od spadków i darowizn, w brzmieniu obowiązującym przed dniem wejścia w życie Ustawy Zmieniającej, tj. przed dniem 1 stycznia 2007 r.

Zgodnie z art. 6 ust. 4 zdanie 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn, w brzmieniu sprzed 1 stycznia 2007 r., jeżeli nabycie niezgłoszone do opodatkowania stwierdzono następnie pismem, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą sporządzenia pisma; jeżeli pismem takim jest orzeczenie sądu, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą uprawomocnienia się orzeczenia. Gdy nabycie w drodze darowizny nie zostało zgłoszone do opodatkowania, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą powołania się przed organem podatkowym na okoliczność dokonania tej darowizny.

Zgodnie z art. 5 ustawy Ordynacja podatkowa zobowiązaniem podatkowym jest wynikające z obowiązku podatkowego zobowiązanie podatnika do zapłacenia na rzecz Skarbu Państwa, województwa, powiatu albo gminy podatku w wysokości, w terminie oraz w miejscu określonych w przepisach prawa podatkowego.

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn, wysokość podatku ustala się w zależności od grupy podatkowej, do której zaliczony jest nabywca.

Zgodnie z art. 21 § 1 pkt 2 Ordynacji podatkowej, zobowiązanie podatkowe powstaje z dniem doręczenia decyzji organu podatkowego, ustalającej wysokość tego zobowiązania.

Zgodnie z art. 68 § 1 Ordynacji podatkowej, zobowiązanie podatkowe, o którym mowa w art. 21 § 1 pkt 2, nie powstaje, jeżeli decyzja ustalająca to zobowiązanie została doręczona po upływie 3 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym powstał obowiązek podatkowy.

Zgodnie z art. 68 § 2 Ordynacji podatkowej, jeżeli podatnik nie złożył deklaracji w terminie przewidzianym w przepisach prawa podatkowego albo w złożonej deklaracji nie ujawnił wszystkich danych niezbędnych do ustalenia wysokości zobowiązania podatkowego, zobowiązanie podatkowe, o którym mowa w art. 68 § 1 Ordynacji podatkowej, nie powstaje, pod warunkiem że decyzja ustalająca wysokość tego zobowiązania została doręczona po upływie 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym powstał obowiązek podatkowy.

Podobnie zagadnienie dawności reguluje art. 7 ust. 1 ustawy o zobowiązaniach podatkowych. Nie można wydać decyzji w sprawie ustalenia wysokości zobowiązania podatkowego, jeżeli od końca roku podatkowego, w którym powstał obowiązek podatkowy, upłynęły 3 lata, a w wypadku gdy podatnik nie zgłosił obowiązku podatkowego lub nie złożył zeznania, mimo że był do tego zobowiązany, albo biorąc udział w postępowaniu nie ujawnił wszystkich źródeł przychodów lub całego majątku niezbędnych do ustalenia wysokości danego zobowiązania podatkowego, a także gdy następuje opodatkowanie dochodu nie znajdującego pokrycia w ujawnionych źródłach przychodów – 5 lat.

Zdaniem Wnioskodawcy, z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że obowiązek podatkowy w podatku od spadków i darowizn w przedmiotowej sprawie powstał z chwilą uprawomocnienia się postanowienia sądu o stwierdzeniu nabycia spadku w 1996 r. Wówczas spadkobiercy winni byli wykazać odziedziczone roszczenie w zgłoszeniu o nabyciu rzeczy lub praw majątkowych w drodze spadkobrania. Z uwagi na upływ czasu, w świetle wyżej przytoczonych przepisów zobowiązanie podatkowe u spadkobierców ojca Wnioskodawcy z tytułu spadkobrania nie powstało, a spadkobiercy nie są na dzień dzisiejszy zobowiązani do zgłoszenia lub opodatkowania spadku.

Decyzja wydana w 2018 r., stwierdzająca nieważność zajęcia Nieruchomości na rzecz Skarbu Państwa, nie kreuje prawa do Nieruchomości lecz tylko przywraca stosunki własnościowe sprzed wywłaszczenia. Realizacja odziedziczonych praw majątkowych nie stanowiła nowego nabycia.

Ponadto, jakiekolwiek przyszłe powołanie się przez spadkobierców przed sądem, organem podatkowym lub innymi osobami lub podmiotami na fakt nabycia Nieruchomości w drodze spadkobrania – pomimo niezgłoszenia do opodatkowania – nie będzie powodowało w przyszłości powstania obowiązku, a także potencjalnie zobowiązania podatkowego w podatku od spadków i darowizn. Powyższe jest konsekwencją zastosowania ustawy o podatku od spadków i darowizn w brzmieniu sprzed dnia wejścia w życie Ustawy zmieniającej. Jednocześnie termin na wydanie przez organ podatkowy lub doręczenie podatnikowi decyzji ustalającej zobowiązanie w podatku od spadków i darowizn, który mógłby spowodować powstanie zobowiązania podatkowego upłynął (przedawnienie).

Na potwierdzenie swojego stanowiska, Wnioskodawca powołał się na interpretację indywidualną.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Na wstępie Organ pragnie zaznaczyć, iż przedmiotem niniejszej interpretacji jest ocena stanowiska Wnioskodawcy w zakresie podatku od spadków i darowizn w przedmiocie planowanego działu spadku i sprzedaży udziału we współwłasności nieruchomości. W pozostałym zakresie wniosku, tj. w przedmiocie nabycia spadku i restytucji prawa własności zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie – interpretacja z 02 października 2019 r., znak: 0111-KDIB4.4015.95.2.JKU.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że ojciec Wnioskodawcy był właścicielem nieruchomości. Wojewódzki Urząd Ziemski orzeczeniem z 1946 r. uznał, że nieruchomość nie podpada pod działanie art. 2 ust. 1 lit. e) Dekretu Polskiego Komitetu Wyzwolenia Narodowego z 6 września 1944 r. o przeprowadzeniu reformy rolnej. W 1950 r. Minister Rolnictwa i Reform Rolnych uchylił Orzeczenie z 1946 r. i uznał, że należąca do ojca wnioskodawcy nieruchomość przeszła na własność Skarbu Państwa w 1944 r. na cele reformy rolnej zgodnie z treścią art. 2 ust. 1 lit. e) Dekretu PKWN. Ojciec wnioskodawcy zmarł w 1969 r. Uprawnienie spadkobierców, w tym Wnioskodawcy, do spadku po zmarłym ojcu Wnioskodawcy potwierdza wydane w 1996 r. postanowienie Sądu Rejonowego o stwierdzeniu nabycia spadku.

W 2018 r. Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi wydał decyzję administracyjną, w której:

  • stwierdził nieważność Orzeczenia o wywłaszczeniu z 1950 r.;
  • w zakresie w jakim nie stwierdził nieważności z uwagi na wystąpienie nieodwracalnych skutków prawnych stwierdził, że Orzeczenie o wywłaszczeniu zostało wydane z naruszeniem prawa.

Oznacza to, że w mocy pozostaje Orzeczenie z 1946 r. Spadkobiercy planują dokonać umownego działu spadku (bez spłat i dopłat) a następnie dokonać sprzedaży udziału we współwłasności nieruchomości.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (Dz.U. z 2019 r., poz. 1813) podatkowi od spadków i darowizn, zwanemu dalej „podatkiem”, podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tytułem:

  1. dziedziczenia, zapisu zwykłego, dalszego zapisu, zapisu windykacyjnego, polecenia testamentowego;
  2. darowizny, polecenia darczyńcy;
  3. zasiedzenia;
  4. nieodpłatnego zniesienia współwłasności;
  5. zachowku, jeżeli uprawniony nie uzyskał go w postaci uczynionej przez spadkodawcę darowizny lub w drodze dziedziczenia albo w postaci zapisu;
  6. nieodpłatnej: renty, użytkowania oraz służebności.

Jak wynika z cyt. powyżej przepisów dział spadku oraz sprzedaż udziału we współwłasności nieruchomości nie zostały wymienione w ustawowym katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn. Tym samym – z powyższych przyczyn – nabycie tytułem działu spadku czy też czynności dotyczące sprzedaży nie będą podlegały opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn; nie mieszczą się bowiem w katalogu tytułów ściśle wymienionych jako podlegające opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn.

Również powołanie się w trakcie tych czynności, tj. działu spadku czy sprzedaży udziału we współwłasności, na fakt nabycia spadku i zwrotu nieruchomości nie będzie powodowało w przyszłości powstania obowiązku podatkowego i ustalenia zobowiązania podatkowego w podatku od spadków i darowizn. Wynika to z faktu, iż do nabycia tytułem spadku mają zastosowanie przepisy obowiązujące przed 2007 rokiem, gdyż opisane we wniosku nabycie tytułem dziedziczenia (spadku), nastąpiło w dacie śmierci ojca, tj. w 1969 r. Zgodnie bowiem z treścią art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2006 r. o zmianie ustawy o podatku od spadków i darowizn oraz ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz.U. z 2006 r., Nr 222, poz. 1629, ze zm.) do nabycia własności rzeczy lub praw majątkowych, które nastąpiło przed dniem 1 stycznia 2007 r., stosuje się przepisy ustawy o podatku od spadków i darowizn w brzmieniu obowiązującym przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy. Ww. ustawa z dnia 16 listopada 2006 r. wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2007 r. (art. 5 tejże ustawy).

Zgodnie z art. 6 ust. 4 ustawy o podatku od spadków i darowizn ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (Dz.U. z 2004 r., poz. 1514, ze zm.), jeżeli nabycie niezgłoszone do opodatkowania stwierdzono następnie pismem, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą sporządzenia pisma; jeżeli pismem takim jest orzeczenie sądu, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą uprawomocnienia się orzeczenia. Gdy nabycie w drodze darowizny nie zostało zgłoszone do opodatkowania, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą powołania się przed organem podatkowym na okoliczność dokonania tej darowizny.

Biorąc pod uwagę opisany we wniosku stan faktyczny oraz przedstawiony powyżej stan prawny, należy stwierdzić, że przy nabyciu w drodze dziedziczenia, które nie zostało zgłoszone do opodatkowania ale zostało stwierdzone postanowieniem Sądu Rejonowego, obowiązek podatkowy powstał z chwilą uprawomocnienia się postanowienia Sądu o stwierdzeniu nabycia spadku. Ponieważ w przedmiotowej sprawie postanowienie Sądu Rejonowego o stwierdzeniu nabycia spadku wydane zostało w 1996 r., to obowiązek podatkowy z tytułu ww. nabycia spadku powstał właśnie w 1996 r.

Zgodnie z art. 21 § 1 ustawy Ordynacja podatkowa zobowiązanie podatkowe powstaje więc z dniem:

  1. zaistnienia zdarzenia, z którym ustawa podatkowa wiąże powstanie takiego zobowiązania;
  2. doręczenia decyzji organu podatkowego, ustalającej wysokość tego zobowiązania.

Na podstawie art. 68 § 1 ww. ustawy zobowiązanie podatkowe, o którym mowa w art. 21 § 1 pkt 2, nie powstaje, jeżeli decyzja ustalająca to zobowiązanie została doręczona po upływie 3 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym powstał obowiązek podatkowy.

Natomiast, stosownie do treści art. 68 § 2 cyt. ustawy, gdy podatnik:

  1. nie złożył deklaracji w terminie przewidzianym w przepisach prawa podatkowego,
  2. w złożonej deklaracji nie ujawnił wszystkich danych niezbędnych do ustalenia wysokości zobowiązania podatkowego,

zobowiązanie podatkowe, o którym mowa w § 1, nie powstaje, pod warunkiem że decyzja ustalająca wysokość tego zobowiązania została doręczona po upływie 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym powstał obowiązek podatkowy.

Ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wynika, iż obowiązek podatkowy w związku z nabyciem w drodze dziedziczenia powstał w 1996 r., zatem upłynął już przewidziany w powołanym powyżej przepisie, art. 68 § 2 Ordynacji podatkowej, 5-letni termin. Oznacza to, iż zobowiązanie podatkowe z tytułu nabycia w drodze dziedziczenia nie powstało, przedawnieniu uległo bowiem prawo do jego ustalenia.

W opisanej sytuacji nie będzie więc miało miejsca tzw. odnowienie obowiązku podatkowego (ponowne jego powstanie) w związku z czynnościami dotyczącymi działu spadku czy sprzedaży w trakcie których Wnioskodawca będzie powoływał się na opisane nabycie tytułem spadku i restytucji prawa własności do nieruchomości. Wynika to z już przywołanego powyżej art. 6 ust. 4 zdanie drugie ustawy o podatku od spadków i darowizn obowiązującego do końca 2006 r. (a właśnie przepisy w tym stanie prawnym mają zastosowanie w niniejszej sprawie). Przepis ten w takim stanie prawnym nie dotyczył nabycia w drodze dziedziczenia, które miało miejsce przed 2007 r.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze zdarzeniem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Końcowo Organ zaznacza, iż funkcja ochronna płynąca z przedmiotowej interpretacji, wynikająca z przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej, zgodnie z uprawnieniami Organu interpretacyjnego nadanymi przez art. 14b § 1 tejże ustawy ma zastosowanie wyłącznie dla Wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

  1. z zastosowaniem art. 119a;
  2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
  3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w …, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, ze zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.


doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj