Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB2-3.4010.238.2019.2.AZE
z 4 października 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a i art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 900 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 15 lipca 2019 r. (data wpływu 25 lipca 2019 r.) uzupełnionym pismem z 23 września 2019 r. (data wpływu 1 października 2019 r), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy w stosunku do realizowanych przez Spółkę do 31 grudnia 2019 r. wypłat z tytułu należności licencyjnych z tytułu prawa do używania znaku towarowego oraz należności za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej (know-how) objętych zakresem art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, świadczeń objętych zakresem art. 21 ust. 1 pkt 2a, a także wypłat dywidendy, wypłacanych na rzecz podmiotów z siedzibą w Republice Federalnej Niemiec, wyłączone jest stosowanie art. 26 ust. 2e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 lipca 2019 r. wpłynął do tut. Organu wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy w stosunku do realizowanych przez Spółkę do 31 grudnia 2019 r. wypłat z tytułu należności licencyjnych z tytułu prawa do używania znaku towarowego oraz należności za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej (know-how) objętych zakresem art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, świadczeń objętych zakresem art. 21 ust. 1 pkt 2a, a także wypłat dywidendy, wypłacanych na rzecz podmiotów z siedzibą w Republice Federalnej Niemiec, wyłączone jest stosowanie art. 26 ust. 2e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 23 września 2019 r. (data wpływu 1 października 2019 r), będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z 18 września 2019 r. znak: 0111-KDIB2-3.4010.238.2019.1.AZE.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca sp. z o.o. (dalej jako: Spółka) będzie wypłacała po 15 lipca 2019 r. i nie później niż do 31 grudnia 2019 r. należności z tytułu:

• należności licencyjnych z tytułu prawa do używania znaku towarowego „J." i „J. P.” oraz należności za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej (know-how) - objętych zakresem art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej jako: Ustawa),
• świadczeń objętych zakresem art. 21 ust. 1 pkt 2a Ustawy,
• dywidendy objętej zakresem art. 22 ust. 1 Ustawy.
  
  

Wypłaty z wyżej wymienionych tytułów Spółka będzie dokonywała na rzecz podmiotów mających siedzibę w Republice Federalnej Niemiec.

Polska ma zawartą z Republiką Federalną Niemiec umowę w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku, podpisaną w Berlinie dnia 14 maja 2003 r., dalej także jako: Umowa z Niemcami.

Umowa z Niemcami w tym obowiązującym brzmieniu zawiera przepisy o zasadach opodatkowania dochodów z należności licencyjnych (art. 12 Umowy z Niemcami), odsetek (art. 11 Umowy z Niemcami) i dywidend (art. 10 Umowy z Niemcami) oraz zawiera art. 27 Wymiana informacji - stanowiący podstawę prawną do wymiany informacji podatkowych z władzami podatkowymi Republiki Federalnej Niemiec jako państwa siedziby lub zarządu podatników, na rzecz których Spółka będzie wypłacać wskazane wyżej należności.

Na tle art. 26 ust. 2e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w związku z § 4 pkt 1, § 2 ust. 1 pkt 7-9, § 2 ust. 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 31 grudnia 2018 r. w sprawie wyłączenia lub ograniczenia stosowania art. 26 ust. 2e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w brzmieniu nadanym temu rozporządzeniu mocą rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 czerwca 2019 r., oraz powołanych przepisów art. 10, art. 11, art. 12 i art. 27 Umowy z Niemcami, powstała kwestia uzyskania potwierdzenia wyłączenia stosowania art. 26 ust. 2e Ustawy w odniesieniu do dokonywanych do dnia 31 grudnia 2019 r. wypłat należności z tytułu:

• należności licencyjnych z tytułu prawa do używania znaku towarowego „J." i „J. P.” oraz należności za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej (know-how) - objętych zakresem art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej jako: Ustawa),
• świadczeń objętych zakresem art. 21 ust. 1 pkt 2a Ustawy,
• dywidendy objętej zakresem art. 22 ust. 1 Ustawy.

przy założeniu spełnienia warunków określonych w § 2 ust. 2 tego rozporządzenia oraz gdy istnieje art. 27 Umowy z Niemcami jako podstawa do wymiany informacji podatkowych z państwem siedziby lub zarządu podatnika, na rzecz którego Spółka będzie wypłacała takie należności.

W uzupełnieniu wniosku w piśmie z 23 września 2019 r. (data wpływu 1 października 2019 r) Wnioskodawca uzupełnił wniosek o dane kontrahentów w zakresie realizacji wymiany informacji podatkowych z innymi państwami.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy prawidłowe jest stanowisko Spółki, że na podstawie § 4 pkt 1 w związku z treścią § 2 ust. 1 pkt 7-9 oraz § 2 ust. 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 31 grudnia 2018 r. w sprawie wyłączenia lub ograniczenia stosowania art. 26 ust. 2e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w brzmieniu nadanym temu rozporządzeniu mocą rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 czerwca 2019 r., w związku z istnieniem przepisów art. 10, art. 11, art. 12 i art. 27 Umowy z Niemcami, w stosunku do realizowanych przez Spółkę do 31 grudnia 2019 r. wypłat z tytułu:

• należności licencyjnych z tytułu prawa do używania znaku towarowego „J." i „J. P.” oraz należności za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej (know-how) - objętych zakresem art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej jako: Ustawa),
• świadczeń objętych zakresem art. 21 ust. 1 pkt 2a Ustawy,
• dywidendy objętej zakresem art. 22 ust. 1 Ustawy,

wypłacanych na rzecz podmiotów z siedzibą w Republice Federalnej Niemiec, z którą Polska ma zawartą umowę o unikaniu podwójnego opodatkowania, która to umowa zawiera przepisy o zasadach opodatkowania dochodów z należności licencyjnych, odsetek i dywidend oraz zawiera podstawę prawną do wymiany informacji podatkowych z państwem siedziby lub zarządu danego podatnika, któremu należności są wypłacane, wyłączone jest stosowanie art. 26 ust. 2e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych?

Zdaniem Wnioskodawcy, na podstawie § 4 pkt 1 w związku z treścią § 2 ust. 1 pkt 7-9 oraz § 2 ust. 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 31 grudnia 2018 r. w sprawie wyłączenia lub ograniczenia stosowania art. 26 ust. 2e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w brzmieniu nadanym temu rozporządzeniu mocą rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 czerwca 2019 r., w związku z obowiązywaniem przepisów art. 10, art. 11, art. 12 i art. 27 Umowy z Niemcami, w stosunku do realizowanych przez Spółkę do 31 grudnia 2019 r. wypłat z tytułu:

• należności licencyjnych z tytułu prawa do używania znaku towarowego „J." i „J. P.” oraz należności za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej (know-how) - objętych zakresem art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej jako: Ustawa),
• świadczeń objętych zakresem art. 21 ust. 1 pkt 2a Ustawy,
• dywidendy objętej zakresem art. 22 ust. 1 Ustawy,

wypłacanych na rzecz podmiotów z siedzibą w Republice Federalnej Niemiec, z którą Polska ma zawartą umowę o unikaniu podwójnego opodatkowania, która to umowa zawiera przepisy o zasadach opodatkowania dochodów z należności licencyjnych (art. 12 Umowy z Niemcami), odsetek (art. 11 Umowy z Niemcami) i dywidend (art. 10 Umowy z Niemcami) oraz zawiera podstawę prawną do wymiany informacji podatkowych (art. 27 Umowy z Niemcami) z państwem siedziby lub zarządu danego podatnika, któremu należności są wypłacane, wyłączone jest stosowanie art. 26 ust. 2e Ustawy.

Powyższe wynika z tego, że wskazane w treści § 4 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z 31 grudnia 2018 r. inne należności niż określone w § 2 ust. 1 pkt 7-9, na rzecz podatników, o których mowa w § 2 ust. 2 tego, jeżeli istnieje podstawa prawna do wymiany informacji podatkowych z państwem siedziby lub zarządu tych podatników - obejmują swoim zakresem należności z tytułu: prawa do używania znaku towarowego „J." i „J. P.” oraz należności za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej (know-how) - objętych zakresem art. 21 ust. 1 pkt 1 Ustawy, świadczeń objętych zakresem art. 21 ust. 1 pkt 2a Ustawy oraz dywidendy objętej zakresem art. 22 ust. 1 Ustawy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Na wstępie należy zaznaczyć, że niniejsza interpretacja rozstrzyga tylko w zakresie objętym pytaniem Wnioskodawcy, tj. kwestii wyłączenia stosowania art. 26 ust. 2e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych dla wypłat należności będących przedmiotem wniosku.

Zakres podmiotowy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych jest ściśle związany z instytucją ograniczonego i nieograniczonego obowiązku podatkowego. Powstanie obowiązku podatkowego wyznacza bądź siedziba lub zarząd usytuowany na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (zasada rezydencji), bądź też osiąganie dochodów na tym terytorium (zasada źródła). Zasada ograniczonego obowiązku podatkowego wynika z zasady źródła, która wiąże się z opodatkowaniem dochodu powstałego na terytorium państwa polskiego bez względu na miejsce (kraj), w którym podatnik ma swoją siedzibę lub zarząd, co oznacza opodatkowanie dochodu uzyskanego w Polsce.

Zgodnie z art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 865 z późn. zm.; dalej: ustawa o CIT), podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Zgodnie z art. 3 ust. 3 pkt 5 ustawy o CIT, za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w ust. 2, uważa się w szczególności dochody (przychody) z tytułu należności regulowanych, w tym stawianych do dyspozycji, wypłacanych lub potrącanych, przez osoby fizyczne, osoby prawne albo jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, mające miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, niezależnie od miejsca zawarcia umowy i wykonania świadczenia.

Zgodnie art. 3 ust. 5 ustawy o CIT, za dochody (przychody), o których mowa w ust. 3 pkt 5, uważa się przychody wymienione w art. 21 ust. 1 i art. 22 ust. 1, jeżeli nie stanowią dochodów (przychodów), o których mowa w ust. 3 pkt 1-4.

W stosunku do niektórych przychodów uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podmioty zagraniczne, obowiązek potrącenia podatku spoczywa na podmiocie polskim dokonującym wypłaty należności będącej źródłem tego przychodu. Takie rodzaje przychodów zostały określone w art. 21 ust. 1 i art. 22 ust. 1 ustawy o CIT.

W myśl art. 21 ust. 1 pkt 1 i pkt 2a ustawy o CIT podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, przychodów:

1)z odsetek, z praw autorskich lub praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, w tym także środka transportu, urządzenia handlowego lub naukowego, za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how),

2a)z tytułu świadczeń: doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze

-ustala się w wysokości 20% przychodów;

Stosownie do art. 22 ust. 1 ustawy o CIT podatek dochodowy od określonych w art. 7b ust. 1 pkt 1 przychodów z dywidend oraz innych przychodów (dochodów) z tytułu udziału w zyskach osób prawnych mających siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej ustala się w wysokości 19% uzyskanego przychodu (dochodu).

Jednocześnie na mocy art. 22 ust. 4 ustawy o CIT zwalnia się od podatku dochodowego przychody z tytułu udziału w zyskach osób prawnych, o których mowa w art. 7b ust. 1 pkt 1 lit. a, f oraz j, z wyjątkiem dochodów uzyskiwanych przez komplementariusza z tytułu udziału w zyskach spółki, o której mowa w art. 1 ust. 3 pkt 1, jeżeli spełnione są łącznie następujące warunki:

1. wypłacającym dywidendę oraz inne przychody z tytułu udziału w zyskach osób prawnych jest spółka mająca siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
2. uzyskującym dochody (przychody) z dywidend oraz inne przychody z tytułu udziału w zyskach osób prawnych, o których mowa w pkt 1, jest spółka podlegająca w Rzeczypospolitej Polskiej lub w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego, opodatkowaniu podatkiem dochodowym od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania;
3. spółka, o której mowa w pkt 2, posiada bezpośrednio nie mniej niż 10% udziałów (akcji) w kapitale spółki, o której mowa w pkt 1;
4. spółka, o której mowa w pkt 2, nie korzysta ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym od całości swoich dochodów, bez względu na źródło ich osiągania.
   
   

Jednocześnie w myśl art. 22 ust 4a zwolnienie, o którym mowa w ust. 4, ma zastosowanie w przypadku, kiedy spółka uzyskująca dochody (przychody) z dywidend oraz inne przychody z tytułu udziału w zyskach osób prawnych mających siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej posiada udziały (akcje) w spółce wypłacającej te należności w wysokości, o której mowa w ust. 4 pkt 3, nieprzerwanie przez okres dwóch lat.

Zgodnie z art. 22a ustawy o CIT przepisy art. 20-22 stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Na mocy ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2018 r., poz. 2193; dalej: „ustawa zmieniająca”) od 1 stycznia 2019 r. wprowadzone zostały zmiany dotyczące m.in. art. 26 ustawy o CIT.

Zgodnie z treścią art. 26 ust. 1 wprowadzoną ustawą zmieniającą osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące przedsiębiorcami, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz art. 22 ust. 1, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym obowiązującym u wypłacającego te należności łącznie kwoty 2 000 000 zł na rzecz tego samego podatnika, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 2, 2b i 2d, w dniu dokonania wypłaty zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat, z uwzględnieniem odliczeń przewidzianych w art. 22 ust. 1a-1e. Zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji. Przy weryfikacji warunków zastosowania stawki podatku innej niż określona w art. 21 ust. 1 lub art. 22 ust. 1, zwolnienia lub warunków niepobrania podatku, wynikających z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, płatnik jest obowiązany do dochowania należytej staranności. Przy ocenie dochowania należytej staranności uwzględnia się charakter oraz skalę działalności prowadzonej przez płatnika.

Natomiast zgodnie z treścią art. 26 ust. 2e wprowadzonego ustawą zmieniającą, jeżeli łączna kwota należności wypłacanych z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz art. 22 ust. 1 ww. ustawy przekracza kwotę, o której mowa w ust. 1, osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące przedsiębiorcami są obowiązane jako płatnicy pobrać, z zastrzeżeniem ust. 2g, w dniu dokonania wypłaty zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat według stawki podatku określonej w art. 21 ust. 1 lub art. 22 ust. 1 od nadwyżki ponad kwotę, o której mowa w ust. 1:

1. z uwzględnieniem odliczeń przewidzianych w art. 22 ust. 1a-le;
2. bez możliwości niepobrania podatku na podstawie właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, a także bez uwzględniania zwolnień lub stawek wynikających z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania.
   
   

Minister właściwy do spraw finansów publicznych może określić, w drodze rozporządzenia, grupy podatników, grupy płatników lub czynności, w przypadku których zostanie wyłączone lub ograniczone stosowanie ust. 2e, jeżeli spełnione zostały warunki do niepobrania podatku, zastosowania stawki podatku lub zwolnienia, wynikające z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, uwzględniając istnienie określonych uwarunkowań obrotu gospodarczego, specyficzny status niektórych grup podatników i płatników oraz specyfikę dokonywania niektórych czynności – art. 26 ust. 9 ustawy o CIT.

Na podstawie ww. delegacji ustawowej Minister Finansów wydał w dniu 31 grudnia 2018 r., rozporządzenie w sprawie wyłączenia lub ograniczenia stosowania art. 26 ust. 2e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2018 r., poz. 2545).

W myśl § 2 ust. 1 powołanego wyżej rozporządzenia wyłącza się stosowanie art. 26 ust. 2e ustawy do wypłat należności:

1. z tytułu odsetek lub dyskonta od obligacji emitowanych przez:
1. Skarb Państwa i oferowanych na rynkach zagranicznych,
   
2. Bank Gospodarstwa Krajowego i oferowanych na rynkach zagranicznych, przeznaczonych na finansowanie ustawowych celów działalności Banku Gospodarstwa Krajowego, dotyczących wspierania polityki gospodarczej Rady Ministrów, realizacji rządowych programów społeczno - gospodarczych, programów samorządności lokalnej i rozwoju regionalnego
- uzyskanych przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2 ustawy;

2. na rzecz banków centralnych niemających siedziby lub zarządu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, uzyskanych z tytułu odsetek lub dyskonta od obligacji skarbowych wyemitowanych przez Skarb Państwa na rynku krajowym i nabytych od dnia 7 listopada 2015 r.;
3. na rzecz jedno
   
4. uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez zagraniczne przedsiębiorstwa żeglugi powietrznej, z wyłączeniem przychodów uzyskanych z lotniczego rozkładowego przewozu pasażerskiego, skorzystanie z którego wymaga posiadania biletu lotniczego przez pasażera.
   
   

Z kolei w myśl § 2 ust. 2 w przypadku wypłat należności, o których mowa w ust. 1 pkt 7-9, wyłączenie stosowania art. 26 ust. 2e ustawy stosuje się jedynie do wypłat należności na rzecz podatników mających siedzibę lub zarząd na terytorium państwa będącego stroną zawartej z Rzecząpospolitą Polską umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, której przepisy określają zasady opodatkowania dochodów z dywidend, odsetek oraz należności licencyjnych, jeżeli istnieje podstawa prawna do wymiany informacji podatkowych z państwem siedziby lub zarządu tych podatników.

Zauważyć jednak należy, że zgodnie z § 4 ww. Rozporządzenia, wyłącza się stosowanie art. 26 ust. 2e ustawy w przypadku dokonywanych do dnia 30 czerwca 2019 r. wypłat należności:

1. innych niż określone w § 2 ust. 1 pkt 7 - 9 na rzecz podatników, o których mowa w § 2 ust. 2, jeżeli istnieje podstawa prawna do wymiany informacji podatkowych z państwem siedziby lub zarządu tych podatników;
2. z tytułu dywidend i innych przychodów (dochodów) z udziału w zyskach osób prawnych na rzecz podatników, o których mowa w art. 3 ust. 1 ustawy.
   
   

W § 5 ww. Rozporządzenia wskazano, że warunkiem wyłączenia lub ograniczenia stosowania art. 26 ust. 2e ustawy o CIT, w sytuacjach określonych w § 2-4 Rozporządzenia, jest spełnienie warunków do niepobrania podatku, zastosowania stawki podatku lub zwolnienia, wynikających z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Ponadto podkreślić należy, że w dniu 28 czerwca 2019 r. Minister Finansów wydał rozporządzenie zmieniające rozporządzenie z dnia 31 grudnia 2018 r. (Dz.U. poz. 2545) w sprawie wyłączenia lub ograniczenia stosowania art. 26 ust. 2e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. poz. 1203).

W myśl § 1 ww. rozporządzenia Ministra Finansów zmieniającego rozporządzenie z dnia 31 grudnia 2018 r. w sprawie wyłączenia lub ograniczenia stosowania art. 26 ust. 2e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w § 4 we wprowadzeniu do wyliczenia wyrazy „do 30 czerwca 2019 r.” zastępuje się wyrazami „do dnia 31 grudnia 2019 r.”.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca (dalej jako: Spółka) będzie wypłacał po 15 lipca 2019 r. i nie później niż do 31 grudnia 2019 r. należności z tytułu:

• należności licencyjnych z tytułu prawa do używania znaku towarowego „J." i „J. P.” oraz należności za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej (know-how) - objętych zakresem art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej jako: Ustawa),
• świadczeń objętych zakresem art. 21 ust. 1 pkt 2a Ustawy,
• dywidendy objętej zakresem art. 22 ust. 1 Ustawy.
  
  

Wypłaty z wyżej wymienionych tytułów Spółka będzie dokonywała na rzecz podmiotów mających siedzibę w Republice Federalnej Niemiec.

W przedmiotowej sprawie znajdzie zatem zastosowanie Umowa zawarta między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku, podpisana w Berlinie dnia 14.05.2003 r. r. (Dz.U. z 2005 r. nr 12, poz., 90) w której to unormowana została kwestia opodatkowania dochodów z tytułu należności opisanych we wniosku. Jednocześnie w art. 27 tejże umowy zostały ustalone zasady wymiany informacji podatkowych z Republiką Federalną Niemiec.

Odnosząc powołane powyżej przepisy prawa podatkowego do opisanego we wniosku zdarzenia przyszłego należy stwierdzić, że do dokonywanych przez Wnioskodawcę wypłat należności realizowanych do 31 grudnia 2019 r. objętych zakresem art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, świadczeń objętych zakresem art. 21 ust. 1 pkt 2a, a także wypłat dywidendy, zastosowanie znajduje § 4 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów zmieniającego rozporządzenie z dnia 31 grudnia 2018 r. w sprawie wyłączenia lub ograniczenia stosowania art. 26 ust. 2e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Tym samym w stosunku do wypłacanych przez Wnioskodawcę należności wyłączone jest stosowanie art. 26 ust. 2e ustawy o CIT, przy założeniu spełnienia warunków określonych w § 4 i § 5 ww. rozporządzenia.

Wobec powyższego przedstawione we wniosku stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w …, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.