Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT2-2.4011.251.2019.2.ENB
z 8 października 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 20 czerwca 2019 r. (data wpływu 27 czerwca 2019 r.), uzupełnionym w dniu 13 sierpnia 2019 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania dochodów zagranicznych – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 czerwca 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek, uzupełniony w dniu 13 sierpnia 2019 r. o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania dochodów zagranicznych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Od 1995 r. do maja 2010 r. Wnioskodawca posiadał własną firmę S.. W tym okresie Wnioskodawca dokonywał wpłat do zakładowego zaopatrzenia emerytalnego. W Niemczech przy posiadaniu własnej firmy nie ma państwowego ubezpieczenia emerytalnego. Jedyną formą zabezpieczenia na starość jest świadczenie z zakładowego zaopatrzenia emerytalnego, które to świadczenie jest „emeryturą do śmierci”. Wnioskodawca jest zwolniony od podatku, tak jak ubezpieczenie państwowe.

Ponadto w przesłanym uzupełnieniu Wnioskodawca wyjaśnił, że świadczenie zostało wypłacone jednorazowo we wrześniu 2018 r., Wnioskodawca nie skorzystał z możliwości miesięcznych wypłat.

W 2018 r. Wnioskodawca przebywał wielokrotnie w Niemczech, ponieważ tam znajduje się Jego ośrodek interesów życiowych, ze względu na dzieci, rodzinę i przyjaciół. Powiązania osobiste i majątkowe Wnioskodawcy znajdowały się w Niemczech, również ze względu na konta bankowe i ubezpieczenia. W Polsce Wnioskodawca przebywał dłużej niż 183 dni, i to w Polsce posiadał miejsce zameldowania. Wnioskodawca nie posiadał miejsca zameldowania w Niemczech. Miejsce zamieszkania Wnioskodawca posiadał tylko w Polsce, gdzie również zazwyczaj przebywał. Wnioskodawca jest obywatelem Niemiec.

Otrzymana emerytura nie pochodzi z obowiązkowego systemu ubezpieczeń socjalnych, jak też nie pochodzi z funduszy utworzonych przez państwo niemieckie.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy emerytura wypłacona z Niemiec jest w Polsce zwolniona z podatku?

Zdaniem Wnioskodawcy, jeśli emerytura nie podlega podatkowi w Niemczech, to także w Polsce. Metoda wyłączenia z progresją wskazuje bowiem, że dochody osiągane za granicą nie podlegają opodatkowaniu w kraju zamieszkania podatnika. Ocena prawna opisanego we wniosku stanu faktycznego wynika zdaniem Wnioskodawcy z Konwencji MLI i metody unikania podwójnego opodatkowania.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

W myśl art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1387 z późn. zm.) osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Zgodnie z art. 3 ust. 1a ww. ustawy, za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1. posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
2. przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

Osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy) (art. 3 ust. 2a ustawy).

Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 4a ww. ustawy).

W kontekście powyższego wyjaśnienia wymaga, że ustalenie miejsca zamieszkania podatnika decyduje o zakresie ciążącego na nim obowiązku podatkowego. Inaczej mówiąc, od miejsca zamieszkania zależy czy podatnik podlega nieograniczonemu, czy ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Nieograniczonym obowiązkiem podatkowym objęci są podatnicy, którzy w Polsce mają miejsce zamieszkania. Podlegają oni obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów. Natomiast jeśli podatnik będzie miał miejsce zamieszkania za granicą, to w Polsce będzie płacił podatek tylko od dochodów (przychodów) uzyskanych w danym roku podatkowym w Polsce (ograniczony obowiązek podatkowy).

Przepis art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazuje na dwa warunki, od spełnienia których uzależnia się kwalifikację danej osoby jako mającej miejsce zamieszkania w Polsce. Powyższe przesłanki są rozdzielone spójnikiem "lub", co jest równoznaczne z tym, że wystarczy spełnienie którejkolwiek z nich, aby uznać, że osoba posiada miejsce zamieszkania w Polsce, a co za tym idzie - podlega w kraju nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, czyli opodatkowaniu od wszystkich osiąganych dochodów.

Jako pierwszy warunek pozwalający na uznanie osoby za mającą miejsce zamieszkania na terytorium RP przepis wskazuje posiadanie centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych). Przesłanka ta została skonstruowana w bardzo szeroki sposób, jeśli chodzi o zakreśloną grupę osób, które na potrzeby podatku dochodowego od osób fizycznych posiadają w Polsce ośrodek interesów życiowych. Wynikać może to z użycia w powołanym powyżej przepisie spójnika "lub" w sformułowaniu "centrum interesów osobistych lub gospodarczych" dla doprecyzowania kiedy uznaje się daną osobę za mającą miejsce zamieszkania na terytorium RP. Tym samym określona osoba, która ma ścisłe powiązania biznesowe czy też gospodarcze w Polsce, a całą rodzinę i znajomych w innym państwie, może w takiej sytuacji podlegać opodatkowaniu w Polsce od całości swoich dochodów.

Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej uważa się również osobę fizyczną, która przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym. W świetle art. 3 ust. la analizowany warunek stanowi samodzielną podstawę do uznawania określonej kategorii osób za rezydentów, niezależną od omówionego powyżej posiadania na terytorium RP centrum interesów życiowych.

Stosownie natomiast do art. 10 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych źródłami przychodów są stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Przez emeryturę lub rentę rozumie się łączną kwotę świadczeń emerytalnych i rentowych, w tym kwoty emerytur kapitałowych wypłacanych na podstawie ustawy o emeryturach kapitałowych, wraz ze wzrostami i dodatkami, z wyłączeniem dodatków rodzinnych i pielęgnacyjnych oraz dodatków dla sierot zupełnych do rent rodzinnych (art. 12 ust. 7 ustawy).

Z treści wniosku wynika, że od 1995 r. do maja 2010 r. Wnioskodawca posiadał własną firmę S. W tym okresie Wnioskodawca dokonywał wpłat do zakładowego zaopatrzenia emerytalnego. W Niemczech przy posiadaniu własnej firmy nie ma państwowego ubezpieczenia emerytalnego. Jedyną formą zabezpieczenia na starość jest świadczenie z zakładowego zaopatrzenia emerytalnego, które to świadczenie jest „emeryturą do śmierci”. Wnioskodawca jest zwolniony od podatku, tak jak ubezpieczenie państwowe.

Ponadto w przesłanym uzupełnieniu Wnioskodawca wyjaśnił, że świadczenie zostało wypłacone jednorazowo we wrześniu 2018 r., Wnioskodawca nie skorzystał z możliwości miesięcznych wypłat.

W 2018 r. Wnioskodawca przebywał wielokrotnie w Niemczech, ponieważ tam znajduje się Jego ośrodek interesów życiowych, ze względu na dzieci, rodzinę i przyjaciół. Powiązania osobiste i majątkowe Wnioskodawcy znajdowały się w Niemczech, również ze względu na konta bankowe i ubezpieczenia. W Polsce Wnioskodawca przebywał dłużej niż 183 dni, i to w Polsce posiadał miejsce zameldowania. Wnioskodawca nie posiadał miejsca zameldowania w Niemczech. Miejsce zamieszkania Wnioskodawca posiadał tylko w Polsce, gdzie również zazwyczaj przebywał. Wnioskodawca jest obywatelem Niemiec.

Otrzymana emerytura nie pochodzi z obowiązkowego systemu ubezpieczeń socjalnych, jak też nie pochodzi z funduszy utworzonych przez państwo niemieckie

Biorąc pod uwagę opisany we wniosku stan faktyczny, w szczególności zaś fakt iż w 2018 r. Wnioskodawca przebywał na terytorium Polski powyżej 183, i jak sam wskazuje gdzie zwykle przebywał oraz że posiadał miejsce zamieszkania tylko w Polsce uznać należy, że w Polsce objęty jest nieograniczonym obowiązkiem podatkowym, o którym mowa w art. 3 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. podlega obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

W konsekwencji, w odniesieniu do otrzymanego przez Wnioskodawcę z Niemiec świadczenia zastosowanie znajduje umowa z dnia 14 maja 2003 r. między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku (Dz. U. z 2005 r., Nr 12, poz. 90).

Zgodnie z art. 18 ust. 1 ww. umowy, emerytury i podobne świadczenia lub renty, otrzymywane przez osobę mającą miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie z drugiego Umawiającego się Państwa, podlegają opodatkowaniu tylko w tym pierwszym Państwie.

Natomiast w myśl art. 18 ust. 2 tejże umowy, bez względu na postanowienia ustępu 1 niniejszego artykułu płatności otrzymywane przez osobę mającą miejsce zamieszkania w jednym Umawiającym się Państwie z obowiązkowego systemu ubezpieczeń socjalnych drugiego Umawiającego się Państwa, podlegają opodatkowaniu tylko w tym drugim Państwie.

Oznacza to, że emerytury i renty otrzymywane z Niemiec, wypłacane osobom mającym miejsce zamieszkania w Polsce podlegają opodatkowaniu tylko w Polsce. Wyjątek dotyczy jednak sytuacji gdy świadczenia (płatności) są wypłacane z niemieckiego obowiązkowego systemu ubezpieczeń socjalnych Republiki Federalnej Niemiec, bowiem wówczas, stosownie do ww. art. 18 ust. 2 umowy świadczenia takie podlegają opodatkowaniu tylko w państwie źródła, tj. w Niemczech.

Wobec powyższego otrzymana z Niemiec w formie jednorazowej wypłaty emerytura - niebędąca świadczeniem z niemieckiego obowiązkowego systemu ubezpieczeń socjalnych podlega opodatkowaniu tylko w miejscu zamieszkania Wnioskodawcy, tj. w Polsce - stosownie do art. 18 ust. 1 tej umowy.

W odniesieniu do tego świadczenia nie doszło więc do podwójnego opodatkowania, wobec czego nie ma zastosowania w tym przypadku wskazana przez Wnioskodawcę metoda unikania podwójnego opodatkowania.

Odnosząc się do stanowiska Wnioskodawcy należy również zauważyć, że wskazana we wniosku Konwencja MLI tj. Konwencja wielostronna implementująca środki traktatowego prawa podatkowego mająca na celu zapobieganie erozji podstawy opodatkowania i przenoszeniu zysku, sporządzona w Paryżu dnia 24 listopada 2016 r., podpisana w Paryżu dnia 7 czerwca 2017 r. (Dz. U. z 2018 r., poz. 1369) nie ma zastosowania w przedmiotowej sprawie, bowiem zarówno Polska jak i Niemcy nie notyfikowały umowy z dnia 14 maja 2003 r. między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku do objęcia ww. Konwencją. Niezależnie od powyższego wskazać należy, że regulacje zawarte w ww. Konwencji nie miałyby wpływu na opodatkowanie wskazanego we wniosku świadczenia.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało ocenić jako nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie, ul. Marii Curie-Skłodowskiej 40, 20-400 Lublin za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.