Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL1-1.4012.437.2019.1.DS
z 10 października 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 23 września 2019 r. (data wpływu 30 września 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku sprzedaży nieruchomości – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 września 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku sprzedaży nieruchomości.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest spółką akcyjną. Wnioskodawca jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Wnioskodawca w dniu 29.12.2016 r. na mocy umowy sprzedaży zawartej w formie aktu notarialnego nabył prawo własności nieruchomości zabudowanej, składającej się z działki ewidencyjnej nr 1, o powierzchni 0,1034 ha w R (dalej zwana także Nieruchomością).

Sprzedający w chwili sprzedaży Nieruchomości był zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Sprzedaż Nieruchomości była opodatkowana podatkiem od towarów i usług. Nabycie tej Nieruchomości było udokumentowane fakturą VAT. Wnioskodawca nabył Nieruchomość w ramach czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Wnioskodawca nabył Nieruchomość z przeznaczeniem na prowadzoną przez niego działalność gospodarczą.

Z tytułu nabycia Nieruchomości Wnioskodawcy przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Naliczony podatek VAT z tytułu transakcji sprzedaży Nieruchomości Wnioskodawca odliczył w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Nieruchomość została wprowadzona do ewidencji środków trwałych. Na dzień nabycia przez Wnioskodawcę Nieruchomości, na działce ewidencyjnej nr 1, posadowiony był budynek handlowo-usługowy, murowany, dwukondygnacyjny o powierzchni 649,4 m(2). Zgodnie z wypisem z rejestru gruntów i budynków, działka nr 1 klasyfikowana jest jako użytki inne tereny zabudowane, drogi, inne użytki komunikacyjne. Wymieniona działka zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego znajduje się na terenie oznaczonym w planie symbolem 2U – przeznacza się pod zabudowę usługową.

Po dacie nabycia Nieruchomości, Wnioskodawca nie ponosił żadnych wydatków na ulepszenie budynku handlowo-usługowego, znajdującego się na Nieruchomości. Do dnia sprzedaży Nieruchomości, Wnioskodawca nie będzie ponosił żadnych wydatków na ulepszenie budynku handlowo-usługowego, znajdującego się na Nieruchomości.

Wnioskodawca od dnia nabycia Nieruchomości, w całości wykorzystuje ją do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług, w zakresie prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej, której przedmiotem jest sprzedaż i magazynowanie wykładzin, chodników i dywanów. Wnioskodawca w dniu nabycia Nieruchomości rozpoczął jej użytkowanie na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej. Ponadto Nieruchomość jest przedmiotem najmu. W dniu 29.12.2016 r. Wnioskodawca zawarł umowę najmu, na mocy której wynajmuje część budynku handlowo-usługowego o powierzchni 331,4 m², na pierwszym piętrze. Najem podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. W dniu 1.02.2017 r. Wnioskodawca zawarł kolejną umowę najmu, na mocy której wynajmuje część budynku handlowo-usługowego o powierzchni 331,4 m², na parterze. Najem podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Z dniem 1.02.2017 r., tj. z dniem zwarcia drugiej umowy najmu, budynek handlowo-usługowy jest w całości wynajmowany. Obecny Wnioskodawca zamierza sprzedać Nieruchomość. Nabywca jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Zawierając umowę sprzedaży Wnioskodawca będzie działał w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Wnioskodawca nie świadczy usług zwolnionych z VAT. Wnioskodawca nie wykorzystuje Nieruchomości wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT. Nabywca Nieruchomości prowadzi działalność deweloperską i w jej zakresie będzie wykorzystywał zakupioną Nieruchomość.

Przedmiotem transakcji nie będzie przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 55(1) ustawy – Kodeks cywilny, ani zorganizowana część przedsiębiorstwa, w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy o podatku od towarów i usług. Nabywca nie przejmie (w drodze cesji bądź jakiejkolwiek innej czynności prawnej):

1. jakichkolwiek znaków towarowych, licencji, czy patentów niezwiązanych z funkcjonowaniem Nieruchomości,
2. praw i obowiązków wynikających z umów rachunków bankowych Wnioskodawcy (w tym rachunków bankowych, za pośrednictwem których sprzedający dokonuje rozliczeń z najemcami),
3. tajemnicy przedsiębiorstwa sprzedającego oraz know-how, niezwiązanych z funkcjonowaniem Nieruchomości,
4. ksiąg rachunkowych Wnioskodawcy i innych dokumentów (np. handlowych, korporacyjnych), niezwiązanych z funkcjonowaniem Nieruchomości,
5. nazwy przedsiębiorstwa Wnioskodawcy,
6. praw i obowiązków z umów związanych z funkcjonowaniem Nieruchomości,
7. praw i obowiązków wynikających z umów ubezpieczenia dotyczących Nieruchomości,
8. praw do dokumentacji, umów, dokumentów kadrowych, instrukcji i innej dokumentacji, niezwiązanej z funkcjonowaniem Nieruchomości,
9. zobowiązań i wierzytelności związanych z Nieruchomością, istniejących na dzień sprzedaży.
   
   

Na Nabywcę nie przejdą umowy z dostawcami mediów zawarte przez Wnioskodawcę. Nieruchomość nie jest wyodrębniona w istniejącym przedsiębiorstwie Wnioskodawcy pod względem organizacyjnym (np. na podstawie statutu, regulaminu lub innego aktu o podobnym charakterze), nie stanowi ona także jednostki organizacyjnej wyodrębnionej w strukturze Wnioskodawcy (np. oddziału wyodrębnionego w KRS). Nieruchomość nie jest i nie będzie wyodrębniona funkcjonalnie w przedsiębiorstwie Wnioskodawcy, tj. nie stanowi i nie będzie stanowić funkcjonalnie odrębnej całości w przedsiębiorstwie Wnioskodawcy. Nabywca nie przejmie ksiąg rachunkowych i innych dokumentów związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej przez Wnioskodawcę. Nabywca nie przejmie pracowników Wnioskodawcy ani nie nabędzie know-how dotyczącego prowadzenia działalności w zakresie wynajmu Nieruchomości. Nieruchomość będąca przedmiotem planowanej transakcji nie jest w przedsiębiorstwie Wnioskodawcy wyodrębniona na płaszczyźnie finansowej, tzn. nie posiada samodzielności finansowej, pozwalającej na autonomiczne funkcjonowanie w obrocie gospodarczym (jakkolwiek na podstawie prowadzonej przez Sprzedającego ewidencji księgowej możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do działalności związanej z Nieruchomością).

Na dzień zawarcia umowy sprzedaży Nieruchomości, Wnioskodawca i nabywca będą zarejestrowanymi czynnymi podatnikami podatku od towarów i usług. Przed dniem sprzedaży Nieruchomości Wnioskodawca rozwiąże wymienione powyżej dwie umowy najmu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w opisanym stanie faktycznym zdarzenia przyszłego, planowana przez Wnioskodawcę sprzedaż Nieruchomości będzie korzystała ze zwolnienia z podatku VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, w opisanym stanie faktycznym, planowana przez Wnioskodawcę sprzedaż Nieruchomości będzie korzystała ze zwolnienia z podatku VAT. W odniesieniu do dokonanej transakcji nie znajdzie zastosowania wyłączenie z opodatkowania, o którym mowa w art. 6 pkt 1 ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT opodatkowaniu podatkiem VAT podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Pojęcie towaru ustawodawca zdefiniował w art. 2 pkt 6 ww. ustawy, zgodnie z którym przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy o VAT, w tym również przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej.

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 19 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Stosownie do art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż – 6%, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Zarówno w treści wskazanej ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych towarów i czynności stawkami preferencyjnymi oraz zwolnienie od podatku.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy VAT zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT dotyczy wszystkich towarów – zarówno nieruchomości, jak i ruchomości – przy nabyciu (imporcie lub wytworzeniu) których nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku VAT i wykorzystywanych – niezależnie od okresu ich używania przez podatnika – wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT. Zwolnienie to w przedmiotowej sprawie nie znajdzie zastosowania, gdyż Wnioskodawca nie wykorzystuje budynek wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, zwolnieniu z VAT podlega dostawa budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem, gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż dwa lata.
   
   

Dla ustalenia zasad opodatkowania dostawy budynków, budowli lub ich części kluczowym jest zatem ustalenie, kiedy nastąpiło pierwsze zasiedlenie i jaki upłynął okres od tego momentu. Definicję pierwszego zasiedlenia zawiera art. 2 pkt 14 ustawy o VAT, zgodnie z którym, przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi lub rozpoczęcie użytkowania na potrzeby własne budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.
   
   

W świetle także orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, pierwsze zasiedlenie należy rozumieć szeroko jako „pierwsze zajęcie budynku, używanie”. W efekcie, aby można było mówić o pierwszym zasiedleniu, musi dojść do zajęcia budynku, jego używania, w tym również na potrzeby własnej działalności gospodarczej. Tym samym, zasadne jest rozumienie pierwszego zasiedlenia jako rozpoczęcia wykorzystywania budynku/budowli do celów własnej działalności gospodarczej.

Odnosząc powyższą definicję do przedmiotowej sprawy, uznać należy, iż w stosunku do budynku handlowo-usługowego zlokalizowanego na Nieruchomości niewątpliwie doszło już do pierwszego zasiedlenia, jako, że Wnioskodawca nabył własność Nieruchomości w wykonaniu czynności opodatkowanej. Dodatkowo, już od dnia nabycia Nieruchomości Wnioskodawca wykorzystywał budynek dla celów prowadzonej działalności gospodarczej. Wnioskodawca wynajął część powierzchni budynku, a z czasem całą powierzchnię (najem opodatkowany podatkiem VAT). Do pierwszego zasiedlenia doszło, zdaniem Wnioskodawcy, z dniem nabycia Nieruchomości, skoro z tym dniem rozpoczął użytkowanie jej na potrzeby własnej działalności gospodarczej. Od momentu nabycia przez Wnioskodawcę przedmiotowej Nieruchomości i rozpoczęcia wykorzystywania jej do celów własnej działalności gospodarczej, upłynął okres dłuższy niż 2 lata. Wnioskodawca nie poniósł w tym czasie wydatków na ulepszenie budynku handlowo-usługowego, przekraczających 30% wartości początkowej nieruchomości.

Skutkiem tego, stwierdzić należy, iż planowana dostawa Nieruchomości nie będzie dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim. Tym samym w stosunku do budynku stanowiącego część składową Nieruchomości spełnione będą przesłanki zastosowania zwolnienia z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT.

W konsekwencji planowana transakcja sprzedaży ww. budynku będzie spełniać przesłanki do zastosowania zwolnienia od podatku, określone w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy VAT. Tak więc, skoro sprzedaż budynku będzie korzystała ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy VAT, to tym samym bezzasadnym jest badanie przesłanek do zastosowania zwolnienia od podatku w oparciu o art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy VAT, gdyż zwolnienia te mają zastosowanie do dostawy budynków, nieobjętej zwolnieniem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy VAT.

Kwestię opodatkowania dostawy gruntu, na którym posadowione zostały budynki, rozstrzyga przepis art. 29a ust. 8 ustawy VAT, zgodnie z którym w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych, z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu. W konsekwencji – stosownie do art. 29a ust. 8 ustawy – zwolnienie obejmuje również sprzedaż działki gruntu, na której posadowiony jest przedmiotowy budynek.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.; zwanej dalej ustawą): opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary – na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy – rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy: przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez sprzedaż należy rozumieć odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów – art. 2 pkt 22 ustawy.

W świetle przedstawionych powyżej przepisów, nieruchomość, zarówno gruntowa, jak i zabudowana spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jej sprzedaż stanowi dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Nie każda jednak czynność, stanowiąca dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika.

Według art. 15 ust. 1 ustawy – podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy – działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Podkreślić należy, że czynność, która podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług może albo być opodatkowana właściwą stawką podatku, albo może korzystać ze zwolnienia od tego podatku.

Co do zasady – zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy – stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Stosownie do art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy: w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż – 6% , stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Przy czym zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku (podmiotowe lub przedmiotowe).

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

Stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy: zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.
   
   

Z powyższego uregulowania wynika, że dostawa budynków, budowli lub ich części jest – co do zasady – zwolniona od podatku od towarów i usług. Wyjątek stanowi dostawa w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz jeżeli pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Zatem dla ustalenia zasad opodatkowania dostawy budynków, budowli lub ich części kluczowym jest ustalenie, kiedy nastąpiło pierwsze zasiedlenie i jaki upłynął okres od tego momentu.

Przez pierwsze zasiedlenie – zgodnie z art. 2 pkt 14 ustawy w brzmieniu obowiązującym od 1 września 2019 r. – rozumie się oddanie do użytkowania pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi lub rozpoczęcie użytkowania na potrzeby własne budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.
   
   

Zatem, w przypadku, gdy po wybudowaniu budynek, budowla lub jego część jest wykorzystywana, w tym używana na potrzeby własnej działalności, okoliczność ta powoduje, że ma już miejsce pierwsze zasiedlenie tego obiektu.

Jak wynika z powyższych uregulowań, zwolnienie wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy stosuje się w odniesieniu do dostawy całości lub części budynków, budowli, jeżeli w stosunku do nich powstało pierwsze zasiedlenie, przy czym okres pomiędzy pierwszym zasiedleniem, a dostawą nie jest krótszy niż 2 lata. Wykluczenie z tego zwolnienia następuje w sytuacjach, gdy dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz w sytuacji, gdy od momentu pierwszego zasiedlenia do chwili sprzedaży nie minęły co najmniej 2 lata.

W tym miejscu należy zauważyć, że w przypadku nieruchomości niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, ustawodawca umożliwia podatnikom – po spełnieniu określonych warunków – skorzystanie ze zwolnienia wskazanego w pkt 10a tego przepisu.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy – zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

1. w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
2. dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.
   
   

Z analizy powołanych wyżej przepisów wynika, że jeżeli dostawa budynków, budowli lub ich części będzie mogła korzystać ze zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, wówczas badanie przesłanek wynikających z przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10a stanie się bezzasadne.

Kwestię opodatkowania dostawy gruntu, na którym posadowione zostały budynki lub budowle, rozstrzyga przepis art. 29a ust. 8 ustawy, zgodnie z którym: w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

W świetle tego przepisu, przy sprzedaży budynków lub budowli, dokonywanej wraz z dostawą gruntu, na którym są one posadowione, grunt dzieli byt prawny budynków w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Oznacza to, że do dostawy gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku jak przy dostawie budynków, budowli lub ich części trwale z gruntem związanych. Jeżeli dostawa budynków albo budowli lub ich części korzysta ze zwolnienia od podatku, ze zwolnienia takiego korzysta również dostawa gruntu, na którym obiekt jest posadowiony.

Z kolei, zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy – zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy dotyczy wszystkich towarów – zarówno nieruchomości, jak i ruchomości – przy nabyciu (imporcie lub wytworzeniu) których nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku VAT i wykorzystywanych – niezależnie od okresu ich używania przez podatnika (kilka dni, miesięcy czy lat) – wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT.

Analiza przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, regulujących wyżej wskazane prawo do zwolnienia od podatku dostaw budynków, budowli lub ich części, prowadzi do konkluzji, że w odniesieniu do tych towarów może wystąpić jedna z kilku podstaw do zastosowania zwolnienia od tego podatku. Istotne jest wobec tego każdorazowe kompleksowe zbadanie okoliczności towarzyszących dostawie ww. obiektów. Należy bowiem zauważyć, że stosowanie zwolnień od podatku ma charakter wyjątkowy i nie podlega ani wykładni rozszerzającej, ani zawężającej, natomiast możliwość wychodzenia poza wykładnię literalną jest niedopuszczalna. W efekcie podatnik uprawniony będzie do zastosowania ww. preferencji, gdy charakter świadczonych przez niego czynności, w sposób jednoznaczny i nie budzący wątpliwości, wyczerpuje znamiona ujęte w treści przepisu statuującego jego prawo do zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Z opisu sprawy wynika, że Spółka Akcyjna (dalej również: Wnioskodawca), która jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług w dniu 29.12.2016 r. nabyła prawo własności nieruchomości zabudowanej budynkiem handlowo-usługowym (dalej: Nieruchomość). Sprzedający w chwili sprzedaży Nieruchomości również był zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Sprzedaż Nieruchomości była opodatkowana podatkiem od towarów i usług i udokumentowana fakturą VAT. Wnioskodawca nabył Nieruchomość z przeznaczeniem na prowadzoną przez niego działalność gospodarczą. Z tytułu nabycia Nieruchomości Wnioskodawcy przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Naliczony podatek VAT z tytułu transakcji sprzedaży Nieruchomości Wnioskodawca odliczył w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Nieruchomość została wprowadzona do ewidencji środków trwałych. Wnioskodawca nie ponosił żadnych wydatków na ulepszenie budynku handlowo-usługowego, znajdującego się na Nieruchomości. Wnioskodawca od dnia nabycia, w ramach prowadzonej działalności w całości wykorzystuje Nieruchomość do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług, początkowo w części na potrzeby własnej działalności, a w części na wynajem, a od 1.02.2017 r. w całości budynek jest wynajmowany. Wnioskodawca zamierza sprzedać Nieruchomość. Nabywca jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Zawierając umowę sprzedaży Wnioskodawca będzie działał w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Wnioskodawca nie świadczy usług zwolnionych z VAT. Wnioskodawca nie wykorzystuje Nieruchomości wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT. Przedmiotem transakcji nie będzie przedsiębiorstwo, ani jego zorganizowana część. Nabywca Nieruchomości prowadzi działalność deweloperską i w jej zakresie będzie wykorzystywał zakupioną Nieruchomość.

W celu ustalenia, czy w niniejszej sprawie dla wskazanej we wniosku nieruchomości zabudowanej budynkiem handlowo-usługowym, zastosowanie znajdzie zwolnienie od podatku, należy w pierwszej kolejności rozstrzygnąć, czy w odniesieniu do ww. budynku miało miejsce pierwsze zasiedlenie warunkujące zwolnienie na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Analiza przedstawionych okoliczności sprawy na tle przywołanych przepisów prawa prowadzi do wniosku, że zbycie Nieruchomości będzie zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, gdyż nastąpi po jej pierwszym zasiedleniu. W świetle art. 2 pkt 14 ustawy, oddanie do użytkowania budynku pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi lub też rozpoczęcie użytkowania go na cele własne spełnia wymóg pierwszego zasiedlenia. Z okoliczności faktycznych sprawy wynika, że Wnioskodawca nabył Nieruchomość w grudniu 2016 r. i rozpoczął jej wykorzystywanie do czynności opodatkowanych VAT (zarówno na potrzeby własne, jak i na cele najmu). Jednocześnie na przedmiotowy budynek Wnioskodawca nie poniósł wydatków na ulepszenie w wysokości przekraczającej 30% wartości początkowej nieruchomości.

Tym samym, mając na uwadze przedstawiony opis sprawy oraz obowiązujące przepisy prawa, należy stwierdzić, że planowana przez Wnioskodawcę dostawa Nieruchomości nie będzie dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia, a do chwili dostawy przedmiotowej Nieruchomości upłynie okres dłuższy niż 2 lata. Ponadto Wnioskodawca nie ponosił nakładów na ulepszenie budynku handlowo-usługowego przekraczających 30% jego wartości początkowej. Zatem w odniesieniu do transakcji dostawy tej Nieruchomości zostaną spełnione przesłanki do zastosowania zwolnienia od podatku, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

W konsekwencji również zbycie gruntu, na którym znajduje się budynek handlowo-usługowy korzysta ze zwolnienia od podatku zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy w zw. z art. 29a ust. 8 ustawy.

Reasumując – w opisanym zdarzeniu przyszłym, planowana przez Wnioskodawcę sprzedaż Nieruchomości będzie korzystała ze zwolnienia z podatku od towarów i usług.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe.

Tut. organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy, które nie zostały objęte pytaniem, nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Zaznacza się, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.