Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP2-1.4010.330.2019.2.JF
z 8 października 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 29 lipca 2019 r. (data wpływu 29 lipca 2019 r.) uzupełnione pismem z dnia 17 września 2019 r. (data nadania 17 września 2019 r., data wpływu 17 września 2019 r.) na wezwanie z dnia 6 września 2019 r., nr 0114-KDIP2-1.4010.330.2019.1.JF (data nadania 6 września 2019 r., data odbioru 10 września 2019 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy będąc pośrednikiem płatności pomiędzy B. a Z., Wnioskodawca jest jednocześnie płatnikiem podatku u źródła, o którym mowa w art. 26 ust. 1 ustawy o CIT, zobowiązanym do pobrania i odprowadzenia podatku u źródła z tytułu uzyskanego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez Z. przychodu (wynagrodzenie za wynajem pojazdów) - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 lipca 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy będąc pośrednikiem płatności pomiędzy B. a Z., Wnioskodawca jest jednocześnie płatnikiem podatku u źródła, o którym mowa w art. 26 ust. 1 ustawy o CIT, zobowiązanym do pobrania i odprowadzenia podatku u źródła z tytułu uzyskanego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez Z. przychodu (wynagrodzenie za wynajem pojazdów).

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

A. Sp. z o.o. Sp. k. (dalej jako „Wnioskodawca”) jest spółką komandytową z siedzibą w Polsce. Wnioskodawca jest wyłącznym przedstawicielem C. (dalej jako „Sieć”) działającym na terenie Polski na podstawie umowy (…). W zakresie prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca świadczy usługi wynajmu samochodów w ramach Sieci na terenie Polski, jak i pośrednictwa w wynajmie samochodów Sieci za granicą. W związku z tym zawiera umowy z biurami podróży (dalej jako „Biura Podróży”) lub klientami korporacyjnymi (dalej jako „Korporacje”) - dalej łącznie jako „B.”. W przypadku wynajmu samochodów w kraju Wnioskodawca jest stroną umowy najmu, jako wynajmujący. W przypadku jednak wynajmu samochodów za granicą, stroną umowy najmu jako wynajmujący są podmioty zagraniczne („Z.”). Z. są podmiotami odrębnymi od Wnioskodawcy. Są to w szczególności spółki zlokalizowane w krajach, gdzie jest wynajmowany samochód i pełniące funkcje przedstawicieli Sieci na terenie danego kraju (podobnie jak Wnioskodawca w Polsce). Wnioskodawca zawiera z B. umowy o współpracę. Umowy o współpracę zawierane są na czas nieokreślony, a jej postanowienia wprowadzają wiele uproszczeń w procedurze wynajmu samochodów w Polsce i za granicą. Na ich mocy, w przypadku Biur Podróży, Wnioskodawca wydaje vouchery, które są instrumentem kredytowym, formą płatności i które są przydzielane zidentyfikowanym Biurom Podróży w ramach stworzonego w Sieci indywidualnego konta kontrahenta. Vouchery występują w formie papierowej i elektronicznej; są numerowane, identyfikowane oraz ważne w Sieci. Biura Podróży są zobowiązane do regulowania wszelkich rachunków wynikających z użycia tych dokumentów jako środka płatniczego przy wynajmie samochodów i ponoszą całkowitą odpowiedzialność finansową za transakcje realizowane przez posiadaczy voucherów. W przypadku Korporacji, Wnioskodawca nadaje indywidualny numer kontraktu, który uprawnia do korzystania ze specjalnego produktu cenowego w Sieci. Korporacja może ubiegać się o wystawienie kart i/lub voucherów Sieci, służących do bezgotówkowego najmu pojazdów w jej ramach. Posiadacz dokumentów płatniczych Sieci (karty płatnicze, vouchery) zobowiązany jest do regulowania wszelkich rachunków wynikających z użycia tych dokumentów, jako środka płatniczego przy wynajmie samochodów.

Procedura wynajmu samochodów za granicą wygląda następująco:

1. B. rezerwują samochód przez Internet lub telefonicznie z wykorzystaniem vouchera Sieci bądź karty płatniczej Sieci dla osób fizycznych będących klientami Biura Podróży lub pracownikami Korporacji.
   
2. Osoby fizyczne (klienci Biura Podróży lub pracownicy Korporacji) wynajmujące auto zgłaszają się po odbiór zarezerwowanego samochodu do Z. będącego przedstawicielem Sieci. Odbiór samochodu następuje w punktach odbioru wskazanych przez Z., w szczególności lotniska, dworce czy hotele.
   
3. Osoby fizyczne wynajmujące auto przedstawiają voucher / kartę w celu potwierdzenia formy płatności.
   
4. Wnioskodawca nie jest stroną umowy wynajmu samochodu. Ta umowa jest bowiem podpisywana pomiędzy Z. (wynajmujący) a osobą fizyczną (klientem Biura Podróży lub pracownikiem Korporacji).
   
5. Z. wystawia fakturę bądź rachunek z tytułu wynajmu samochodu na B.
6. Faktura / rachunek za wynajem zagraniczny jest przesyłana do Wnioskodawcy.
   
7. Wnioskodawca przekazuje fakturę bądź rachunek za wynajem zagraniczny do B. oraz wystawia notę księgową opiewającą na wysokość faktury bądź rachunku.
   
8. Klient opłaca przelewem notę księgową na rachunek bankowy Wnioskodawcy.
   
9. Wnioskodawca przekazuje środki pieniężne otrzymane od B. na podstawie noty księgowej, stanowiące zapłatę za rachunek / fakturę wystawioną przez Z. na B. Wnioskodawca potrąca z tych środków kwotę wynagrodzenia należnego Wnioskodawcy jako pośrednikowi w wynajmie zagranicznego samochodu w ramach Sieci, na podstawie odrębnych ustaleń.
   
   
   

W swoich księgach rachunkowych, Wnioskodawca ujmuje środki otrzymane od B. jedynie na rozrachunkach. Zgodnie z postanowieniami umów, w przypadku wynajmu zagranicznego B. wystawia fakturę VAT bądź rachunek na kwotę należną z tytułu wynajmu samochodu na B., jednak kwota należności przelewana jest przez B. w terminie 7 lub 14 dni (w zależności od poczynionych w umowie uzgodnień) od dnia otrzymania noty księgowej od Wnioskodawcy na rachunek Wnioskodawcy. W rezultacie B. uiszczają wpłatę na podstawie noty księgowej wystawionej przez Wnioskodawcę. Wnioskodawca w powyższych przypadkach pełni jedynie rolę pośrednika płatności pomiędzy Z. a B., bowiem otrzymaną na podstawie noty księgowej należność przelewa następnie na konto Z. (także na podstawie noty). Nie dochodzi zatem do refakturowania usług na podstawie art. 8 ust. 2a ustawy o podatku od towarów u usług. Samochody wynajmowane przez B. za granicą u Z. nie są własnością Wnioskodawcy, nie są również przez niego używane na podstawie umowy leasingu bądź najmu lub umowy o podobnym charakterze.

W zależności od sytuacji, uiszczając wpłatę na rzecz Wnioskodawcy na podstawie noty księgowej oraz przesłanego rachunku / faktury wystawionej przez Z., B.:

1. pełnią funkcję płatnika podatku u źródła tj. pobierają podatek u źródła z tytułu płatności za wynagrodzenie za wynajem samochodu od Z. (na podstawie art. 26 ust. 1 w zw. art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT) i przelewają na konto Wnioskodawcy płatność pomniejszoną o ten podatek, a pobrany podatek uiszczają na konto właściwego urzędu skarbowego; bądź
2. pełnią funkcję płatnika podatku u źródła, lecz podatku tego nie pobierają z płatności, ale naliczają go poprzez ubruttowienie należności wykazanej na nocie księgowej otrzymanej od Wnioskodawcy;

oznacza to, że przelewają na konto Wnioskodawcy całą kwotę wynikającą z noty księgowej; a podatek sfinansowany z własnych środków (na podstawie ubruttowienia) uiszczają na konto właściwego urzędu skarbowego.

Wnioskodawca przelewa na konto Z. faktycznie uzyskaną od B. kwotę (po potrąceniu z tych środków kwoty wynagrodzenia należnej Wnioskodawcy jako pośrednikowi w wynajmie zagranicznym samochodu Sieci, na podstawie odrębnych ustaleń).

Wnioskodawca nie ma wiedzy, czy występują takie sytuacje, że B. nie pełnią funkcji płatnika podatku u źródła, tj. nie pobierają podatku u źródła z tytułu płatności za wynagrodzenie za wynajem samochodu od Z. i nie wpłacają go na konto właściwego urzędu skarbowego.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 17 września 2019 r. (data wpływu 17 września 2019 r.) Wnioskodawca przedłożył wykaz danych identyfikacyjnych Z., którzy uczestniczą w wynajmie samochodów w ramach Sieci (pełne nazwy, dane adresowe, numery identyfikacyjne podatników wydanych przez ich kraje jurysdykcji podatkowej oraz nazwy krajów, które wydały ten numer) – poniżej wyszczególnione.

Jednocześnie Wnioskodawca wskazał, że w odniesieniu do niektórych Z., spoza terenu Unii Europejskiej, Wnioskodawca nie posiada informacji o posiadaniu przez nich numeru NIP bądź innego równoważnego numeru identyfikacji podatkowej. Równocześnie, brak posiadania wiedzy odnośnie numeru NIP niektórych Z. pozostaje bez wpływu na ocenę stanowiska Wnioskodawcy podaną we wniosku o interpretację, ponieważ zdaniem Wnioskodawcy w stosunku do płatności na rzecz Z. Wnioskodawca nie pełni roli płatnika podatku u źródła. Wnioskodawca pełni jedynie rolę pośrednika płatności pomiędzy Z. a B., w szczególności nie dochodzi do refakturowania usług na podstawie art. 8 ust. 2a ustawy o podatku od towarów i usług.

Jednocześnie, jak wskazuje Wnioskodawca jeżeli zdaniem Organu brak ustalenia numeru NIP niektórych Z. mógłby skutkować pozostawieniem wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej bez rozpatrzenia, to Wnioskodawca pragnie zmienić opis zdarzenia przyszłego Wniosku w ten sposób, że nie obejmuje on transakcji z Z. w odniesieniu do których Wnioskodawca nie był w stanie ustalić numeru NIP bądź równoważnego numeru identyfikacji podatkowej.

Jednocześnie Wnioskodawca doprecyzował, że:

• w świetle najlepszej wiedzy Wnioskodawcy, żaden z Z. nie prowadzi działalności w Polsce poprzez zagraniczny zakład (w rozumieniu art. 4a pkt 11 u.p.d.o.p.);
  

• w świetle najlepszej wiedzy rzeczywistym właścicielem wynagrodzenia z tytułu wynajmu samochodów przekazywanych na rzecz Z. w ramach Sieci jest w każdym przypadku dany Z.
  
  
  

Dane Partnerów Zagranicznych (nazwa, dane adresowe, kraj, numer)(...)

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy będąc pośrednikiem płatności pomiędzy B. a Z., Wnioskodawca jest jednocześnie płatnikiem podatku u źródła, o którym mowa w art. 26 ust. 1 ustawy o CIT, zobligowanym do pobrania i odprowadzenia podatku u źródła z tytułu uzyskanego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez Z. przychodu (wynagrodzenie za wynajem pojazdów)?

Zdaniem Wnioskodawcy, będąc jedynie pośrednikiem płatności Wnioskodawca, pomiędzy B. a Z., nie jest płatnikiem podatku u źródła, o którym mowa w art. 26 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2019 r. poz. 865, z późn. zm., dalej „ustawa o CIT”), zobligowanym do poboru i odprowadzenia podatku u źródła z tytułu uzyskanego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez Z. przychodu (wynagrodzenie za wynajem pojazdów).

Zgodnie z art. 3 ust. 2 ustawy o CIT podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Stosownie do art. 21 ust. 1 pkt 1) ustawy o CIT, podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, m.in. przychodów z odsetek, z praw autorskich lub praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, w tym także środka transportu, urządzenia handlowego lub naukowego, za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how) - ustala się w wysokości 20% przychodów. W myśl art. 21 ust. 2 ustawy o CIT, przepisy ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Przepisy poszczególnych umów o unikaniu podwójnego opodatkowania zawierają rozwiązania szczególne w stosunku do przepisów ustaw podatkowych i na podstawie art. 91 ust. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. (Dz. U. nr 78, poz. 483 z późn. zm.) mają pierwszeństwo przed ustawą, jeżeli ustawy tej nie da się pogodzić z umową.

Stosownie do art. 26 ust. 1 ustawy o CIT, osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące przedsiębiorcami, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz art. 22 ust. 1, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym obowiązującym u wypłacającego te należności łącznie kwoty 2.000.000 zł na rzecz tego samego podatnika, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 2, 2b i 2d, w dniu dokonania wypłaty zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat, z uwzględnieniem odliczeń przewidzianych w art. 22 ust. 1a-1e.

Zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji.

Przy weryfikacji warunków zastosowania stawki podatku innej niż określona w art. 21 ust. 1 lub art. 22 ust. 1, zwolnienia lub warunków niepobrania podatku, wynikających z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, płatnik jest obowiązany do dochowania należytej staranności. Przy ocenie dochowania należytej staranności uwzględnia się charakter oraz skalę działalności prowadzonej przez płatnika. Jednakże w sytuacji, gdy polski podmiot (występujący w roli płatnika) nie posiada certyfikatu rezydencji podatnika, nie może zastosować stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo nie pobrać podatku zgodnie z taką umową.

W myśl art. 26 ust. 1d ustawy o CIT, osoby prawne i jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz będące przedsiębiorcami osoby fizyczne, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 na rzecz podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, prowadzących działalność poprzez położony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zagraniczny zakład, nie pobierają zryczałtowanego podatku od dokonywanych wypłat pod warunkiem udokumentowania miejsca siedziby podatnika, o którym mowa w art. 3 ust. 2, prowadzącego działalność poprzez położony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zagraniczny zakład, uzyskanym od niego certyfikatem rezydencji, oraz uzyskania pisemnego oświadczenia, że należności te związane są z działalnością tego zakładu; przepis ust. 3d stosuje się odpowiednio.

Oświadczenie, o którym mowa w ust. 1d, powinno zawierać dane identyfikujące podatnika prowadzącego działalność poprzez położony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zagraniczny zakład, a w szczególności pełną nazwę, adres i numer identyfikacji podatkowej podatnika oraz adres zagranicznego zakładu podatnika (art. 26 ust. 1e ustawy o CIT). W oparciu o ww. art. 26 ust. 1d ustawy o CIT, w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, prowadzących działalność przez położony na terytorium Polski zagraniczny zakład, przy ustalaniu dochodów uwzględnia się przychody i koszty związane z działalnością zakładu.

Wobec tego zagraniczny zakład jest traktowany jak polski rezydent podatkowy. Rozlicza on podatek dochodowy według ogólnych zasad od wszystkich dochodów uzyskanych w Polsce.

Zatem, wypłacając takiemu zakładowi należności wymienione w art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT płatnicy nie pobierają (przy spełnieniu warunków, o których mowa w art. 26 ust. 1d ustawy o CIT) zryczałtowanego podatku od dokonywanych wypłat.

Odnosząc powyższe do przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego, należy wskazać, że podatnikiem podatku są poszczególni Z., którzy nie prowadzą działalności poprzez położony na terytorium Polski zakład, a którzy osiągają przychód na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT (przychód z wynajmu samochodów kwalifikowany jest za przychód z prawa do użytkowania urządzenia przemysłowego - środka transportu).

W związku z faktem, że poszczególni Z. są nierezydentami, uzyskującymi przychody w Polsce (tj. podmiotami podlegającymi ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu), powstaje konieczność opodatkowania wypłat na ich rzecz zryczałtowanym podatkiem dochodowym (podatkiem u źródła). Tym samym niezbędne staje się określenie płatnika tego podatku. Dla wskazania płatnika, czyli podmiotu na którym ciąży obowiązek poboru powyższego podatku, zastosowanie znajduje art. 26 ust. 1 ustawy o CIT.

Jak wynika z przedstawionego stanu faktycznego, usługa jest świadczona przez Z. na rzecz B. co dokumentowane jest fakturą VAT bądź rachunkiem wystawionym na B.

Zgodnie z postanowieniami umów, w przypadku wynajmu zagranicznego Z. wystawia fakturę VAT bądź rachunek na kwotę należną z tytułu wynajmu samochodu na B., jednak kwota należności przelewana jest przez B. w terminie 7 lub 14 dni (w zależności od poczynionych w umowie uzgodnień) od dnia otrzymania noty księgowej od Wnioskodawcy. W rezultacie B. uiszczają wpłatę na podstawie noty księgowej wystawionej przez Wnioskodawcę.

Wnioskodawca w powyższych przypadkach pełni jedynie rolę pośrednika płatności pomiędzy Z. a B., bowiem otrzymaną na podstawie noty księgowej należność przelewa następnie na konto Z. (także na podstawie noty). Nie dochodzi zatem do refakturowania usług na podstawie art. 8 ust. 2a ustawy o podatku od towarów u usług.

W związku z tym, w ocenie Wnioskodawcy podmiotem, który dokonuje wypłaty z tytułu wskazanego w art. 21 ust.1 pkt 1 ustawy o CIT są w tej sytuacji B., regulujący należność za usługę wypożyczenia samochodu. Okoliczność, że wpłata następuje za pośrednictwem Wnioskodawcy - na podstawie noty księgowej - nie ma w ocenie Wnioskodawcy wpływu na sposób rozliczenia na gruncie podatku u źródła.

Metoda regulowania należności za wynajem pojazdów za pośrednictwem przedstawicieli (pośredników) Sieci zlokalizowanych w danym państwie (w przypadku terytorium Polski wyłącznym przedstawicielem jest Wnioskodawca) związana jest z przyjętym modelem biznesowym i oferowanymi w związku z tym ułatwieniami w zakresie procedury wynajmu pojazdów (np. udostępnianie imiennych voucherów lub kart płatniczych).

Wnioskodawca otrzymując kwotę pieniężną od B. (na podstawie noty księgowej) i przelewając ją następnie na konto Z. (także na podstawie noty), pełni jedynie rolę pośrednika płatności.

Wnioskodawca przelewa na konto Z. faktycznie uzyskaną od B. kwotę (pomniejszoną lub nie o pobrany podatek od źródła). W swoich księgach rachunkowych, Wnioskodawca ujmuje środki otrzymane od B. jedynie na rozrachunkach.

Tym samym zdaniem Wnioskodawcy to na danym B., a nie Wnioskodawcy, ciąży obowiązek poboru zryczałtowanego podatku od tych wypłat na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CII, tj, w wysokości 20% przychodów w dniu dokonania wypłaty (zapłaty na podstawie wystawionego rachunku).

Nie ulega bowiem wątpliwości, że skoro obowiązek pobrania zryczałtowanego podatku dochodowego od osób prawnych zgodnie z art. 26 ust. 1 ustawy o CIT przez płatnika dotyczy wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 tej ustawy, to w przedstawionym stanie faktycznym obejmuje on swoją dyspozycją B., gdyż opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym od osób prawnych podlegają należności wypłacane z tytułu zakupionej przez nich usługi najmu pojazdów.

Reasumując, w sytuacji gdy B. wynajmuje samochody za pośrednictwem Wnioskodawcy, działającego w imieniu i na rzecz podmiotu zagranicznego tj. Z. w ramach Sieci, to dokonując wpłat z należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT, na podstawie art. 26 ust. 1 ustawy o CIT, w przypadku braku certyfikatu rezydencji danego Z., jest obowiązany, jako płatnik, pobrać zryczałtowany podatek od tej wypłaty w dniu jej dokonania.

Wnioskodawca, będąc jedynie pośrednikiem płatności, nie jest płatnikiem podatku u źródła, o którym mowa w art. 26 ust. 1 ustawy o CIT, zobligowanym do poboru i odprowadzenia podatku u źródła z tytułu uzyskanego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez Z. przychodu (wynagrodzenie za wynajem pojazdów).

Przedstawione stanowisko znajduje potwierdzenie w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 16 grudnia 2016 r., nr 2461-IBPB-1-1.4510.329.2016.2.MJ, na gruncie której organ podatkowy wskazał, że zobowiązanym do poboru podatku u źródła jest podmiot najmujący samochody, a nie pośrednik, która tak jak Wnioskodawca działa w imieniu i na rzecz zagranicznej sieci wynajmu samochodów: „(…) Dla wskazania płatnika, czyli podmiotu na którym ciąży obowiązek poboru powyższego podatku, zastosowanie znajdzie art. 26 ust 1 ustawy o p.d.o.p. Podmiotem, który dokonuje wypłaty z tytułu wskazanego w art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o p.d.o.p. jest w tej sytuacji Wnioskodawca, regulujący należność za usługę wypożyczenia samochodu. Tym samym na Wnioskodawcy ciąży obowiązek poboru w dniu dokonania wypłaty zryczałtowanego podatku od tych wypłat na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 1 u.p.d.o.p., tj. w wysokości 20% przychodów. Nie ulega bowiem wątpliwości, że skoro obowiązek pobrania przez płatnika zryczałtowanego podatku dochodowego od osób prawnych zgodnie z art. 26 ust. 1 u.p.d.o.p., dotyczy wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 tej ustawy, to w przedstawionym stanie faktycznym obejmuje on swoją dyspozycją Wnioskodawcę, gdyż wypłacone przez niego należności z tytułu usługi wynajmu samochodów jako podlegające opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym od osób prawnych w powołanym art. 21 ust. 1 pkt 1 u,p.d.o.p. (...). Reasumując, w sytuacji, gdy Spółka wynajmuje samochody za pośrednictwem Firmy, działającej w imieniu i na rzecz zagranicznego podmiotu (Sieci), to dokonując wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 1 u.p.d.o.p., z uwagi na brak certyfikatu rezydencji, na podstawie art. 26 ust. 1 u.p.d.o.p jest obowiązana, jako płatnik, pobrać, w dniu dokonania wypłaty, zryczałtowany podatek dochodowy od tej wypłaty”.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie ustalenia, czy będąc pośrednikiem płatności pomiędzy B. a Z., Wnioskodawca jest jednocześnie płatnikiem podatku u źródła, o którym mowa w art. 26 ust. 1 ustawy o CIT, zobowiązanym do pobrania i odprowadzenia podatku u źródła z tytułu uzyskanego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez Z. przychodu (wynagrodzenie za wynajem pojazdów) - jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Jednocześnie należy podkreślić, że zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Mając na uwadze powyższe interpretacja indywidualna skierowana jest wyłącznie do Zainteresowanego, tj. A. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością Spółka komandytowa i nie wywołuje skutków prawnych w stosunku do pozostałych uczestników (stron), którzy uczestniczą w wynajmie samochodów w ramach Sieci.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.