Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL2-2.4012.517.2019.1.MŁ
z 10 października 2019 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 30 września2019 r. (data wpływu 30 września 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odzyskania (odliczenia) podatku naliczonego od wydatków dotyczących projektu – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 września 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w ww. zakresie.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Gmina jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług. Jako jednostka samorządu terytorialnego wykonuje swoje zadania zgodnie z ustawą z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym. W szczególności zadania własne obejmujące sprawy, do których należy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty m.in. w zakresie: ładu przestrzennego, gospodarki nieruchomościami, ochrony środowiska i przyrody oraz gospodarki wodnej, gminnych dróg, ulic, mostów, placów, parków oraz organizacji ruchu drogowego, wodociągów i zaopatrzenia w wodę, kanalizację, utrzymania czystości i porządku, promocji gminy.

W związku z nałożonymi na Gminę zadaniami, Gmina w 2017 roku złożyła wniosek do Urzędu Marszałkowskiego Województwa, zgodnie z kryteriami ustanowionymi w Programie Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2014-2020. Projekt otrzymał dofinansowanie ze środków Unii Europejskiej, tj. z Europejskiego Funduszu Rolnego na Rzecz Obszarów Wiejskich.

Celem projektu jest stworzenie w miejscowości (…) obszaru wypoczynku, rekreacji i promocji aktywności społecznej poprzez budowę wiat ekspozycyjnych, piknikowych i wyposażenie placu zabaw. Inwestycja zrealizowana w ramach operacji polega na rewitalizacji przestrzeni publicznej znajdującej się w miejscowości (…) poprzez budowę i udostępnienie społeczności lokalnej wiat ekspozycyjnych, 2 wiat piknikowych oraz placu zabaw. Lokalizacja inwestycji tworzy kompleks wypoczynkowo-rekreacyjny znajdujący się w bezpośrednim sąsiedztwie istotnych z punktu widzenia interesu społecznego obiektów, tj. zabytkowego XIX-sto wiecznego dworu, parku dworskiego, kościoła parafialnego, Gminnego Centrum Kultury, Urzędu Gminy, Ośrodka Pomocy Społecznej i Ośrodka Zdrowia. Rewitalizowany obszar wykorzystywany będzie do organizacji różnego rodzaju wydarzeń promocyjnych (m.in. promujących obszar, dziedzictwo kulturowe obszaru, działalność społeczną, prezentację grup nieformalnych oraz organizacji społecznych, zarówno z terenu gminy, jak i spoza obszaru). Obszar ten będzie dodatkowym zapleczem organizacyjnym dla działań realizowanych przez Gminny Ośrodek Kultury. Ponadto wytworzona infrastruktura będzie służyła osobom indywidualnym, w tym rodzinom z dziećmi, korzystającym z placu zabaw, czy też osobom chcącym skorzystać z wiaty piknikowej. Bezpośrednie sąsiedztwo szlaków rowerowych powodować będzie, iż ważną grupę odbiorców będą również stanowili turyści korzystający z ww. szlaków przejeżdżający przez miejscowość – stąd dbałość o estetykę i funkcjonalność zagospodarowanej przestrzeni, a tym samym dbałość o promocję Gminy. Dzięki przedmiotowej inwestycji Gmina tworzy nową jakość świadczenia usług wypoczynkowo-rekreacyjnych, zarówno dla mieszkańców, jak i osób odwiedzających miejscowość.

Reasumując, realizacja przedmiotowych operacji inwestycyjnych ma na celu poprawę warunków życia społeczności lokalnej poprzez zwiększenie ilości miejsc gdzie mieszkańcy Gminy będą mogli spędzać wolny czas, w szczególności z małymi dziećmi. Intencją Gminy jest, aby powstałe w ramach ww. projektu wiaty ekspozycyjne, wiaty piknikowe oraz plac zabaw były ogólnodostępne. Gmina nie będzie pobierała żadnych opłat za korzystanie z wybudowanych wiat ekspozycyjnych, wiat piknikowych oraz placu zabaw, w tym w szczególności opłat pobieranych na podstawie umów cywilnoprawnych, które podlegałyby opodatkowaniu podatkiem VAT. W związku z powyższym powstała infrastruktura będzie wykorzystywana przez Gminę do czynności niepodlegających podatkowi VAT, a po zakończeniu realizacji projektu będzie własnością Gminy. Infrastruktura ta nie zostanie przekazana przez Gminę żadnemu innemu podmiotowi – ani jej jednostkom organizacyjnym, ani podmiotom zewnętrznym. A zatem wiaty ekspozycyjne, wiaty piknikowe oraz plac zabaw pozostaną własnością Gminy i będą stanowić jej środek trwały.

Wydatki na inwestycję zostały udokumentowane wystawionymi przez wykonawców fakturami na Wnioskodawcę z wykazanymi na nich kwotami podatku naliczonego. Towary i usługi nabywane przez Gminę (czynnego podatnika VAT) w ramach ponoszonych wydatków związanych z przedmiotową inwestycją nie mają związku z wykonywaniem czynności opodatkowanych.

Gmina jako beneficjent środków unijnych zaliczyła podatek VAT do kosztów kwalifikowanych projektu. Zgodnie z wytycznymi Urzędu Marszałkowskiego jeżeli Wnioskodawca zalicza podatek VAT do kosztów kwalifikowanych projektu powinien wystąpić do właściwego organu podatkowego o wydanie indywidualnej interpretacji w sprawie braku możliwości odzyskania podatku VAT w związku z realizacją ww. projektu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Gminie przysługuje prawo do odzyskania podatku VAT i odliczenia VAT naliczonego, udokumentowanego fakturami VAT dotyczącymi poniesionych wydatków inwestycyjnych w ramach realizacji projektu?

Zdaniem Wnioskodawcy, nie może on odzyskać podatku VAT i nie przysługuje mu prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczanego wynikającego z faktur dokumentujących nabycie towarów i usług związanych z realizacją przedmiotowego zadania inwestycyjnego.

Zgodnie z przepisem art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.) w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z art. 87 ust. 1 ustawy wynika, że w przypadku, gdy kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o te różnice kwoty podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy.

W świetle art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Stosownie do cytowanych wyżej przepisów prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Przedstawiona powyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi. Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania, podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług, pod warunkiem, że są one realizowane przez „podatników” w rozumieniu ustawy i wykonywane w ramach działalności gospodarczej.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Pod pojęciem działalności gospodarczej, na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy, rozumie się wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Należy zauważyć, że w myśl art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Powyższy zapis jest odzwierciedleniem art. 13 obowiązującej od dnia 1 stycznia 2007 r. Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej – (Dz. Urz. UE. L. Nr 347 z 11.12.2006, s. 1, z późn. zm.), zgodnie z którym krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami.

Jednakże, w świetle unormowań prawa wspólnotowego w przypadku, gdy organy władzy publicznej bądź urzędy obsługujące te organy podejmują takie działania lub dokonują takich transakcji, są uważane za podatników w odniesieniu do tych działań, lub transakcji, gdyby wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziło do znaczących zakłóceń konkurencji.

Stosownie do przepisu art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2019 r., poz. 506, z późn. zm.), gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 1 ww. ustawy o samorządzie gminnym do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 10 i 18 ww. ustawy, zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty należy do zadań własnych gminy, w szczególności zadania własne – w odniesieniu do przedmiotowej inwestycji – obejmują sprawy kultury fizycznej i turystyki, w tym terenów rekreacyjnych i urządzeń sportowych oraz promocji gminy.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy itp., umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych), gdyż tylko w tym zakresie ich czynności mają charakter działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Biorąc pod uwagę fakt, iż budowa przedmiotowej infrastruktury odbywała się w ramach władztwa publicznego, a Wnioskodawca realizując to zadanie działał jako organ administracji publicznej Gmina stoi na stanowisku, iż ponosząc wydatki na budowę wiat ekspozycyjnych, wiat piknikowych i wyposażenie placu zabaw nie nabywała towarów/usług do działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT i tym samym nie działała w charakterze podatnika VAT w rozumieniu art. 15 ust. 1 tej ustawy. Gmina realizując zadanie inwestycyjne nie działa w charakterze podatnika VAT, lecz działa w zakresie realizacji zadań własnych Gminy polegających na zaspokajaniu potrzeb mieszkańców, a efekty realizacji inwestycji nie będą wykorzystywane do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. W konsekwencji Gmina nie nabyła prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z realizacją przedmiotowego zadania inwestycyjnego, jak również Gmina nie ma prawa do zwrotu podatku VAT zgodnie z art. 87 ust. 1 ustawy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.) – zwanej dalej ustawą – w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy – kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Na mocy art. 87 ust. 1 ustawy, w przypadku gdy kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy.

Zasady dokonywania zwrotu różnicy podatku na rachunek bankowy podatnika zostały określone w art. 87 ust. 2-6 ustawy.

Z powyższych regulacji wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi.

Ponadto należy podkreślić, że ustawodawca przyznał podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Według art. 88 ust. 4 ustawy – obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Zgodnie z ww. regulacją, z prawa do odliczenia podatku skorzystać mogą wyłącznie podatnicy, którzy są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni.

Zatem, aby podmiot mógł skorzystać z prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony związany z dokonanym nabyciem towarów i usług, w pierwszej kolejności winien spełnić przesłanki umożliwiające uznanie go – dla tej czynności – za podatnika podatku od towarów i usług, działającego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy – podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – według art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Natomiast stosownie do treści art. 15 ust. 6 ustawy – nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy itp. umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych). Ponieważ tylko w tym zakresie ich czynności mają charakter działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

W myśl art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2019 r., poz. 506, z późn. zm.) – Gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność.

Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym – do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów.

Do zadań własnych gminy należy zaspokojenie zbiorowych potrzeb wspólnoty (art. 7 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym). W szczególności zadania własne obejmują sprawy kultury fizycznej i turystyki, w tym terenów rekreacyjnych i urządzeń sportowych oraz promocji gminy (art. 7 ust. 1 pkt 10 i pkt 18 ww. ustawy).

Z opisu sprawy wynika, że Gmina jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług. Jako jednostka samorządu terytorialnego wykonuje swoje zadania zgodnie z ustawą z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym. W związku z nałożonymi na Gminę zadaniami, Gmina w 2017 roku złożyła wniosek do Urzędu Marszałkowskiego o przyznanie pomocy w ramach poddziałania, zgodnie z kryteriami ustanowionymi w Programie Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2014-2020. Projekt otrzymał dofinansowanie ze środków Unii Europejskiej, tj. z Europejskiego Funduszu Rolnego na Rzecz Obszarów Wiejskich.

Celem projektu jest stworzenie w miejscowości (…) obszaru wypoczynku, rekreacji i promocji aktywności społecznej poprzez budowę wiat ekspozycyjnych, piknikowych i wyposażenie placu zabaw. Inwestycja zrealizowana w ramach operacji polega na rewitalizacji przestrzeni publicznej znajdującej się w miejscowości (…) poprzez budowę i udostępnienie społeczności lokalnej wiat ekspozycyjnych, 2 wiat piknikowych oraz placu zabaw. Lokalizacja inwestycji tworzy kompleks wypoczynkowo-rekreacyjny znajdujący się w bezpośrednim sąsiedztwie istotnych z punktu widzenia interesu społecznego obiektów, tj. zabytkowego XIX-sto wiecznego dworu, parku dworskiego, kościoła parafialnego, Gminnego Centrum Kultury, Urzędu Gminy, Ośrodka Pomocy Społecznej i Ośrodka Zdrowia. Rewitalizowany obszar wykorzystywany będzie do organizacji różnego rodzaju wydarzeń promocyjnych (m.in. promujących obszar, dziedzictwo kulturowe obszaru, działalność społeczną, prezentację grup nieformalnych oraz organizacji społecznych, zarówno z terenu gminy, jak i spoza obszaru). Obszar ten będzie dodatkowym zapleczem organizacyjnym dla działań realizowanych przez Gminny Ośrodek Kultury. Ponadto wytworzona infrastruktura będzie służyła osobom indywidualnym, w tym rodzinom z dziećmi, korzystającym z placu zabaw, czy też osobom chcącym skorzystać z wiaty piknikowej. Bezpośrednie sąsiedztwo szlaków rowerowych powodować będzie, iż ważną grupę odbiorców będą również stanowili turyści korzystający z ww. szlaków przejeżdżający przez miejscowość – stąd dbałość o estetykę i funkcjonalność zagospodarowanej przestrzeni, a tym samym dbałość o promocję Gminy. Dzięki przedmiotowej inwestycji Gmina tworzy nową jakość świadczenia usług wypoczynkowo-rekreacyjnych, zarówno dla mieszkańców, jak i osób odwiedzających miejscowość. Realizacja przedmiotowych operacji inwestycyjnych ma na celu poprawę warunków życia społeczności lokalnej poprzez zwiększenie ilości miejsc gdzie mieszkańcy gminy będą mogli spędzać wolny czas, w szczególności z małymi dziećmi. Intencją Gminy jest, aby powstałe w ramach ww. projektu wiaty ekspozycyjne, wiaty piknikowe oraz plac zabaw były ogólnodostępne. Gmina nie będzie pobierała żadnych opłat za korzystanie z wybudowanych wiat ekspozycyjnych, wiat piknikowych oraz placu zabaw, w tym w szczególności opłat pobieranych na podstawie umów cywilnoprawnych, które podlegałyby opodatkowaniu podatkiem VAT. W związku z powyższym powstała infrastruktura będzie wykorzystywana przez Gminę do czynności niepodlegających podatkowi VAT, a po zakończeniu realizacji projektu będzie własnością Gminy. Infrastruktura ta nie zostanie przekazana przez Gminę żadnemu innemu podmiotowi – ani jej jednostkom organizacyjnym, ani podmiotom zewnętrznym. A zatem wiaty ekspozycyjne, wiaty piknikowe oraz plac zabaw pozostaną własnością Gminy i będą stanowić jej środek trwały. Wydatki na inwestycję zostały udokumentowane wystawionymi przez wykonawców fakturami na Wnioskodawcę z wykazanymi na nich kwotami podatku naliczonego. Towary i usługi nabywane przez Gminę (czynnego podatnika VAT) w ramach ponoszonych wydatków związanych z przedmiotową inwestycją nie mają związku z wykonywaniem czynności opodatkowanych.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii prawa do odzyskania podatku VAT od wydatków związanych z ww. projektem.

Jak wynika z powołanych powyżej przepisów prawa, rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ust. 1 ustawy uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane przez zarejestrowanego, czynnego podatnika podatku VAT w ramach działalności gospodarczej do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Podstawowym warunkiem, którego spełnienie należy analizować w aspekcie prawa do odliczenia podatku VAT jest związek dokonywanych nabyć towarów i usług ze sprzedażą uprawniającą do dokonywania takiego odliczenia, czyli sprzedażą generującą podatek należny. W omawianej sprawie związek taki nie występuje. Bowiem w ramach realizowanego projektu Gmina nie dokonuje zakupów towarów i usług w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, a tym samym nie działa w charakterze podatnika VAT. Jak wskazał Wnioskodawca – realizacja przedmiotowych operacji inwestycyjnych ma na celu poprawę warunków życia społeczności lokalnej poprzez zwiększenie ilości miejsc, gdzie mieszkańcy gminy będą mogli spędzać wolny czas, w szczególności z małymi dziećmi. Intencją Gminy jest, aby powstałe w ramach ww. projektu wiaty ekspozycyjne, wiaty piknikowe oraz plac zabaw były ogólnodostępne. Gmina nie będzie pobierała żadnych opłat za korzystanie z wybudowanych wiat ekspozycyjnych, wiat piknikowych oraz placu zabaw, w tym w szczególności opłat pobieranych na podstawie umów cywilnoprawnych, które podlegałyby opodatkowaniu podatkiem VAT. Towary i usługi nabywane przez Gminę (czynnego podatnika VAT) w ramach ponoszonych wydatków związanych z przedmiotową inwestycją nie mają związku z wykonywaniem czynności opodatkowanych. Powstała infrastruktura będzie wykorzystywana przez Gminę do czynności niepodlegających podatkowi VAT.

Podsumowując, w okolicznościach analizowanej sprawy, Wnioskodawca nie ma prawa do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących wydatki poniesione w związku z realizacją projektu. Powyższe wynika z faktu, że nie są spełnione – wskazane w art. 86 ust. 1 ustawy – przesłanki warunkujące prawo do odliczenia podatku naliczonego.

W związku z poniesionymi wydatkami, Gmina nie ma również możliwości uzyskania zwrotu podatku na zasadach określonych w rozdziale 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 16 grudnia 2013 r. w sprawie miejsca świadczenia usług oraz zwrotu kwoty podatku naliczonego jednostce dokonującej nabycia (importu) towarów lub usług (Dz. U. z 2019 r., poz. 714). Ewentualny zwrot na podstawie tych przepisów obwarowany jest pewnymi warunkami, które podatnik winien spełnić. Wśród warunków tych ustawodawca wymienia m.in. złożenie zgłoszenia rejestracyjnego i pochodzenie środków finansowych ze źródeł określonych w § 8 ust. 3 i 4 ww. rozporządzenia, a w zakresie środków pochodzących z budżetu Unii Europejskiej podpisanie umowy o dofinansowanie przed dniem 1 maja 2004 r. Ponieważ Gmina w stosunku do przedmiotowego projektu nie będzie działała jako podatnik podatku VAT w rozumieniu art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy, nie znajdzie zastosowania regulacja powołanego wyżej rozporządzenia.

Z powyższych względów, w oparciu o przepisy podatku od towarów i usług, Wnioskodawca nie będzie mógł odzyskać podatku VAT od wydatków dotyczących przedmiotowego projektu.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe.

Jednocześnie należy podkreślić, że pojęcie „kosztu kwalifikowalnego” nie jest pojęciem podatkowym i organy podatkowe nie są właściwe do rozstrzygania wątpliwości podatników odnośnie możliwości zaliczania wartości podatku od towarów i usług do kosztów kwalifikowalnych. Kwestię tę rozstrzygają bowiem przepisy regulujące zasady korzystania ze środków pomocowych. Zasady i przepisy podatkowe przywołane w uzasadnieniu niniejszej interpretacji mogą być jedynie pomocne Wnioskodawcy przy dokonywaniu oceny, czy podatek VAT w tej sytuacji powinien być kosztem kwalifikowalnym. W związku
z powyższym, nie zajęto stanowiska w tej sprawie.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

  1. z zastosowaniem art. 119a;
  2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
  3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.


Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.


doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj